Gjykata Kushtetuese nuk po arrin dot të marrë një vendim përfundimtar për fatin e mandatit të deputetit të Partisë Socialiste, Koço Kokëdhima. Superdeputeti Kokëdhima ka shpëtuar përkohësisht nga përjashtimi nga Parlamenti, por fati i tij vijon të mbetet në pikëpyetje. Gjykata Kushtetuese ka marrë një vendim të çuditshëm për këtë çështje. Kushtetuesja ka vendosur të rrëzojë vendimin e Kuvendit të Shqipërisë sa i takon mandatit të Kokëdhimës, ndërsa ka shmangur përjashtimin e deputetit nga Parlamenti. Konkretisht, Kushtetuesja ka rrëzuar Kuvendin, i cili nuk pranoi të çonte për interpretim në Kushtetuese ligjshmërinë e mandatit të Kokëdhimës. Gjykata detyron Kuvendin që të çojnë tek ajo, pra në Gjykatën Kushtetuese, dosjen për mandatin e Kokëdhimës.
Kjo është një shenjë se Kokëdhima është në rrezik. Megjithatë, gjykata nuk ka pranuar kërkesën e PD për ta përjashtuar Kokëdhimës që tani, me argumentin se synon të shqyrtojë dosjen me themel. “Interpretimin e nenit 70/4 të Kushtetutës si vijon: Në rast se Kuvendi i Shqipërisë vihet në lëvizje me mocion të kryetarit të Kuvendit ose një të dhjetës së anëtarëve të tij, në kuptim të pikës 3 të nenit 70 të Kushtetutës, ai duhet të vendosë dërgimin e çështjes në Gjykatën Kushtetuese, e cila është organi i vetëm që ka kompetencën të shqyrtojë në themel çështjen dhe të vendosë mbi papajtueshmërinë e mandatit të deputetit. Konstatimin si të papajtueshëm me Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë të vendimit nr. 48/2015 të Kuvendit të Shqipërisë “Për mosdërgimin në Gjykatën Kushtetuese të çështjes për konstatimin e papajtueshmërisë me detyrën e deputetit të z. Koço Kokëdhima”, thuhet në vendimin e gjykatës. Në këto kushte, Gjykata Kushtetuese ka hapur një shteg ligjor dhe procedural për përjashtimin e Koço Kokëdhimës nga Parlamenti. Gjithsesi, deputeti tashmë ka fituar mjaft kohë.
Çfarë do të ndodhë?
Pas botimit të vendimit të Gjykatës Kushtetuese në Fletoren Zyrtare, Kuvendi është i detyruar që t’i bëjë një kërkesë gjykatës, për interpretimin e ligjshmërisë së mandatit të Kokëdhimës. Kuvendi pritet të rrëzojë vendimin e mëparshëm si dhe të pranojë kërkesën e Partisë Demokratike. Sigurisht që ky proces mund të vonohet me vullnetin e shumicës në pushtet. Më pas, Gjykata Kushtetuese do të shqyrtojë çështjen në themel. Nëse do t’i referohemi precedenti me Ilir Beqjen, Kokëdhima rrezikon të përjashtohet nga Parlamenti, por sipas të gjitha gjasave, ku vendim mund të merret në pranverë të vitit 2016. Më shumë se Partia Demokratike, për përjashtimin e Kokëdhimës, tashmë janë të interesuar shumica e deputetëve dhe ministrave të Partisë Socialiste. Përpos kryeminsitrit Edi Rama, Kokëdhima nuk ka asnjë mbështetës apo aleat në PS. Kliti Topalli
Ministri Damian Gjiknuri deklaroi se çdo ide që mund të zhvillohet në këtë projekt, patjetër nevojitet dakordimi dhe miratimi i qeverisë shqiptare dhe maqedonase
STRUGË – Pas nënshkrimit të memorandumit për bashkëpunim në sektorin e energjisë mes Maqedonisë dhe Shqipërisë, në lidhje me projektin e ashtuquajtur “Lukova Pole”, ministri i Energjetikës dhe Industrisë së Shqipërisë, Damian Gjiknuri, deklaroi se çdo ide që mund të zhvillohet në këtë projekt, patjetër nevojitet dakordimi dhe miratimi i qeverisë shqiptare dhe maqedonase.
Ministri Gjiknuri tha se vendet nuk ndjekin politika unilatirale për ujërat e përbashkëta, pasi që siç tha ai ujërat e përbashkëta menaxhohen sipas konventave ndërkombëtare, si dhe nga marrëveshjet e përbashkëta mes qeverive të të dy vendeve fqinje.
Ai duke përsëritur se për këtë çështje Shqipëria dhe Maqedonia patjetër duhet të bashkëbisedojnë dhe çdo lloj projekti duhet të jetë në harmoni, deklaroi se: “Siç ka deklaruar edhe vet qeveria maqedonase, çdo zhvillim në këtë drejtim i ka përjashtuar veprimet e njëanshme. Kështu që nuk do të doja të them më shumë se çka kanë thënë zyrtarët e lartë maqedonas dhe që u konfirmua në këtë takim, që në këtë çështje nuk ka hapa të njëanshme, por ka vetëm bashkëpunim mes dy vendeve”.
Nga ana tjetër, ministri i Ekonomisë së Maqedonisë, Bekim Neziri, mbështeti fjalët e ministrit Gjiknuri, duke theksuar se projekte të tilla nuk do të realizohen pa marrë pëlqimin e të të dy vendeve.
“Maqedonia dhe Shqipëria kanë raporte dhe marrëdhënie fqinjësore shumë të mira. Asnjë projekt pa marrë parasysh në sferën e energjetikës apo në sferën tjetër, nuk do të realizohet pa pas pëlqimin, pa u ulur për të diskutuar me kolegët tanë në Shqipëri, si dhe projekte të tilla nuk do të realizohen pa pasur konsensus prej dy shteteve”, deklaroi ministri Neziri.
Projekti i ashtuquajtur “Lukovo Pole” paraqet projekt për ndërtim e një liqeni akumulues, vendndodhja e të cilit ndodhet lartë në bjeshkët e Korabit dhe Strezimirit në zonën e trekëndëshit kufitar: Maqedoni, Shqipëri dhe Kosovë. Qeveria maqedonase para disa viteve vendosi të ndërtojë hidrocentralin, duke përjashtuar pëlqimin e Shqipërisë. Projekti i cili ishte planifikuar të financohet nga Banka Botërore, u anulua për arsye të mos pajtimit të qeverisë shqiptare.
Gjykata e Lezhës vendosi të dënojë sot me 5 vjet burg ish-oficerin e policisë Skënder Seferaj, i akuzuar për vrasjen e 15-vjeçarit Armando Skandaj në vitin 2010.
Vdekja e 15-vjeçarit ndodhi më 17 korrik të vitit 2010, në Urën e Cenit, në Lezhë. Armando Skandaj ndodhej në një makinë me targa të Tiranës, në timonin e së cilës ishte i vëllai më i madh, Arditi, si dhe një shoku i tij, Flori Nikolli. Sipas njoftimit të policisë në atë kohë, u deklarua se Ardit Skandaj, bashkë me Nikollin dhe një person të tretë ishin të dyshuar si autorët e grabitjes së tre shtetasve malazezë, ngjarje kjo e ndodhur dy ditë para, pikërisht më 15 korrik.
Në variantin e nxjerrë në atë kohë, policia ka shkëmbyer zjarr me të rinjtë që refuzuan të ndalonin. “Efektivët qëlluan në gomat e makinës, por një plumb ka bërë rikoshet duke vrarë pasagjerin në pjesën e pasme, pikërisht 15- vjeçarin Ardit Skandaj”, ishte varianti i policisë.
Nga hetimet e mëtejshme, të kryera pas këmbënguljes së familjes së viktimës, ekspertiza nxori përfundimin se një plumb ishte qëlluar në xhamin e pasmë, duke i marrë jetën adoleshentit. Hetimet u rihapën për çështjen dy vite më parë, duke u vënë para akuzës efektivi i policisë që ishte në aksion në atë kohë, Skënder Seferi.
Për herë të parë në një intervistë ekskluzive për SYRI.net, Sali Berisha pyetet dhe përgjigjet për akuzat që kundërshtarët politik i kanë bërë gjatë karrieres së tij. Që nga bashkëpuntor i Sigurimit të Shtetit, agjent i CIA-as e deri tek i dërguari i Ramiz Alisë në Qytetin Studenti. Berisha tregon edhe se kush i mungon më shumë nga bashkëpuntorët e tij politik. Është një rrefim krejt i ri dhe me emra konkret. Dëshmi me emra edhe për funksionarët e Sigurimit të Shtetit që ju afruan PD-së në vitin ’90.
Si dhe pse përzuri Gramoz Pashko Edi Ramën nga mbledhja e PD-së. Pse nuk e lejoi Sali Berisha të fliste në sheshin “Italia” publicistin Ardian Klosi. Në fund dhe një këshillë për Lulzim Bashën, cfarë nuk duhet të bëjë para 2017. Të plotë këtë rrefim ekskluziv të Sali Berishës për gazetarin Çim Peka do ta ndiqni në SYRI.net sot në 20.00
Me projektligjin e ri të Ministrisë së Drejtësisë për aministinë e të burgosurve, do të përfitojnë edhe disa deputetë ndaj të cilëve rëndojnë vepra penale. Kështu, Tom Doshi dhe Mark Frroku janë në listën e personave që do të përfitojnë nga aministia.
Doshi akuzohet për “Kallëzim të rremë” kundër kryeparlamentari kurse ish-deputeti Mark Frroku akuzohet po për kallëzim të rremë si dhe për deklarim të rremë për të njëjtën çështje, për atentatin e supozuar ndaj Doshit të organizuar nga Meta, një çështje kjo që bëri bujë të madhe dhe tronditi politikën shqiptare para disa muajsh. Gazeta “Shqiptarja.com” shkruan se Frroku ishte protagonist në skenarin për të ngritur akuzë kundër Ilir Metës, por shumë shpejt ai ka ndryshuar qëndrim. Ndërsa ndaj tij po vijojnë hetimet edhe për akuza të tjera si vrasje me paramendim të shtetasit shqiptar Aleksandër Kurti në Belgjikë, pastrim parash, mosdeklarim të pasurisë dhe ndërtim pa leje.
Kjo akuzë pritet të amnistohet në janar të 2016 dhe se gjykimi ndaj Frrokut do të vijojë vetëm me tre akuza. Hyrja në fuqi e ligjit për “Dhënie Amnistie” do të sjellë pushimin automatik të procedimeve penale që Prokuroria e Tiranës dhe ajo e përgjithshme ka për deputetin Tom Doshi e Mark Frrokun.
Inspektori i Bashkisë: Nuk e kam firmosur unë. Eshtë falsifikuar. Kryebashkiaku Veliaj hedh poshtë pretendimin: Ju bë presion nga PD. I ati kryetar i demokratëve të Fushë Krujës. Do e qartësojë gjykata
Gjoba prej mbi 16 milion lekësh (afër 130 mijë dollarë) që Bashkia e Tiranës vendosi ndaj Partisë demokratike, për dëmet e shkaktuara gjatë protestës së 8 dhjetorit, po shoqërohet me polemika të shumta. Inspektori Besnik Karaj, emri i të cilit rezulton mbi fletën e gjobës bëri sot kallzim në Prokurori duke pretenduar se firma e tij është falsifikuar dhe se ai nuk ka lëshuar asnjë gjobë. Inspektori Karaj ka qenë me shërbim ditën e 8 dhjetorit dhe deklaroi pas daljes nga prokuroria se “blloku i gjobave më është kërkuar nga eprori im. Më pas pashë në rrjetet sociale emrin tim në fletën e gjobës. Kur pyeta eprorin se cfarë ka ndodhur më tha se bllokun e gjobave ja kishte dhënë drejtoreshës së kabinetit të kryetarit të Bashkisë dhe se është bërë vetëm për show mediatik”, u shpreh Karaj
Por në mbrëmje kryebashkiaku Erion Veliaj ka hedhur poshtë këto akuza, duke pretenduar se ndaj inspektorit të Bashkisë është bërë presion duke qenë se është djali i kryetarit të Partisë demokratike të Fushë Krujës. “E mirëkuptoj PD-në, që thotë se ky është djali i zyrtarit tonë dhe nuk mund të na bëjë gjëra të tilla. Ai i shkreti qëllloi të kishte turnin atë ditë dhe duhet të shoqëronte me fletën e gjobës, listën e dëmeve. E mirëkuptoj se në këtë vend presionin e hanë shumë njerëz që nuk kanë mbështetje. Fati i tij i zi që qëlloi të ishte në detyrë kur partia e tij shkatërroi qytetin tonë dhe sic e kërkonte detyra duhet të shoqëronte fletën e gjobës”, deklaroi zoti Veliaj, duke shtuar se “i takon gjykatës ta vendosë. Ne kemi të gjithë blloqet e gjobave. Ka mbi dy mijë fletë gjobash me firmën e zotërisë. Por këtë le ta vendosë gjykata. Përsa kohë – shtoi zoti Veliaj – i kam dal vetë zot dhe vetë kam firmosur të gjitha dëmet, nuk kam nevojë të fshihem pas askujt, se i kam vënë emrin tim dhe ja kam drejtuar fletën e dëmeve me firmën time kryetarit të PD-së që ishte institucioni, organizata që kërkoi leje për aktivitetin”.
Kryebashkiaku i Tiranës tha se Partia Demokratike me dëmet e shkaktuara ka thyer kontratën që kishte me Bashkinë kur mori leje për organizimin e manifestimit, dhe se nuk ka përse qytetarët e Tiranës të paguajnë për shkatërrimet e të tjerëve. Zoti Veliaj tha se nuk tërhiqet nga vendimi që ka marrë. “Të paguajnë faturën, kanë 5 ditë para se të fillojë kamata, 28 ditë para se t’u blokohen llogaritë. T’i paguajnë si çeço. Asnjë qindarkë nuk i detyrohen qytetarët e Tiranës, vandalëve të Partisë demokratike”, theksoi kryebashkiaku.
Sipas fletës së gjobës lëshuar nga Bashkia, gjatë protestës janë shkatërruar pemë, tabela sinjalistike, janë dëmtuar puseta, stacione biçikletash, janë shkulur gurë nga trotuarët dhe përmbysur kontenierët e mbledhjes së mbeturinave urbane. Në fletën e gjobës është përllogaritur dhe kostoja e punës së punonjësve të Bashkisë për riparimin e dëmeve, ndërkohë që ajo përmban dhe një gabim në mbledhjen e dëmeve të konstatuara, të cilat rezultojnë të jenë mbi 19 milion lekë dhe jo 16 milion sa është shkruar në faturë.
Ambasadorja e BE: Lufta kundër korrupsionit nis me ndëshkimin e zyrtarëve të lartë, përndryshe nuk keni shërim
Ambasadorja e Bashkimit Europian në Tiranë, Romana Vlahutin, ka ashpërsuar retorikën sa ai përket luftës së rreme të qeverisë shqiptare kundër korrupsionit. Vlahutin theksoi dje se lufta kundër korrupsionit nis me ndëshkimin e zyrtarëve të lartë. Sipas ambasadores së BE, nëse nuk ndëshkohen zyrtarët e lartë shqiptarë, sistemi nuk do të ketë shërim dhe korrupsioni do të vazhdojë të dominojë jetën shoqërore shqiptare. Ajo theksoi se në Shqipëri problemi i korrupsionit adresohet në mënyrë të gabuar, duke theksuar se në fokus duhet të jenë politikanët. “Fusha të ndryshme që janë shqetësim përsa i përket Shqipërisë janë financimi i partive politike por në mënyrë de facto, edhe mosndëshkueshmëria e zyrtarëve të lartë”, deklaroi dje ambasadorja e Bashkimit Europian në Tiranë, në një tryezë me zyrtarë të tjerë të lartë në Ditën kundër Korrupsionit. Vlahutin bëri me dije se Bashkimi Europian do të akordojë 10 milionë euro për forcimin e strukturave që luftojnë korrupsionin. Sigurisht, këto fonde do të mbikëqyren nga Bashkimi Europian. Në vijim, ambasadorja e BE theksoi se në Shqipëri mungojnë politikanët e përgjegjshëm, ndërsa shtoi se po ashtu mungojnë institucionet funksionale dhe një sistem funksional gjyqësor. “Na nevojiten institucione funksionale dhe një gjyqësor funksional. Por na duhet edhe një klasë politike e përgjegjshme ndaj atyre që u ka dhënë votën. Sepse këta persona janë zgjedhur për të shërbyer, po ashtu duhet të kemi qytetarë të informuar. Na duhet që të lëvizim dhe ecim parapara në këtë luftë”, nënvizoi ambasadorja. Korrupsioni në administratë Ambasadorja e BE, Romana Vlahutin, në mënyrë jo të drejtpërdrejtë goditi edhe punonjësit e administratës publike. Ajo theksoi se korrupsioni është një veprim që kryhet mes dy palëve, njëra që i kërkon paratë dhe pala tjetër që i merr. Sipas saj korrupsioni është një transaksion. Diplomatja shtoi se vetëm lufta kundër korrupsionit shëron sistemin. “Në fund të fundit korrupsioni është një transaksion, njëra pala që i kërkon paratë dhe tjetra që i jep. Në rast se njerëzit do të kenë frikë, atëherë korrupsioni do të dominojë. Nëse njerëzit do pranojë që korrupsioni është mënyra e vetme që të marrin shërbimin e duhur do të jetë e vështirë të shërohet sistemi”, u shpreh Vlahutin në tryezën e organizuar në Ditën kundër Korrupsionit. Në vijim të këtij argumenti, diplomatja e Bashkimit Europian tha se një rol të rëndësishëm në luftën kundër korrupsionit luan media dhe shoqëria civile. “Unë mendoj se media dhe shoqëria civile luajnë një rol të rëndësishme në luftën kundër korrupsionit”, tha diplomatja e Bashkimit Europian. Në tryezën e organizuar me rastin e Ditës kundër Korrupsionit, i vetmi politikan i pranishëm ishte ministri për Çështjet Vendore, Blendi Çuçi. Ndërkohë, ndërkombëtarët e tjerë theksuan rolin që luan media në minimizimin e korrupsionit.
Sipas organizatës me qendër në Uashington D.C. transfertat e paligjshme gjatë 2013-ës përbëjnë vetëm një fraksion të 1.2 miliardë dollarëve të cilat besohet se janë transferuar jashtë vendit nga viti 2004 deri në vitin 2013.
Sipas studimit nga Shqipëria në vitin 2012 u transferuan drejt vendeve të treta 36 milion dollarë, dhe në vitin 2011 vlerësohet që këto transferta kapën shifrën 255 milionë dollarë.
I titulluar, “Transfertat e Paligjshme nga Vendet në Zhvillim 2004-2013,” studimi i cili u publikua të mërkurën tregon se në 2013 transfertat e paligjshme arritën shumën e 1.1 trilion dollarëve. Kjo shifër shënon një rritje dramatike nga viti 2004 kur transferimet e paligjshme ishin 465.3 miliardë dollarë.
“Ky studim në mënyrë të qartë tregon që transfertat e paligjshme janë një nga problemet më të dëmshme me të cilën përballen vendet në zhvillim,” tha Presidenti i GFI-së Raymond Baker, i cili konsiderohet një autoritet mbi krimin financiar.
Transfertat e paligjshme të identifikuara nga GFI janë transferime kapitali jashtë vendit, kryesisht drejt vendeve me taksa më të ulëta. Në këtë kapital përfshihen transferta jashtë vendit të parave që vijnë nga burime tregtare ose para që janë krijuar nëpërmjet krimit dhe korrupsionit.
Sipas raportit të GFI-së transfertat e paligjshme nga vendet në zhvillim, të marra në total përbëjnë 4 për qind të prodhimit të brendshëm bruto të tyre.
Në shtatë nga 10 vitet e marra në studim nga raporti transfertat e paligjshme nga vendet e varfra tejkalonin vlerën ndihmës së huaj dhe investimeve të huaja direkte në këto vende.
Sipas raportit nga viti 2004 deri në vitin 2013 të paktën 7.8 trilion dollarë u transferuan në mënyrë të paligjshme nga vendet në zhvillim. /BIRN/
Voal – Deputeti Arben Imami ka pohuar sot në “Opinion” se 200 mijë shqiptarë e kanë lënë vendin dhe 100 mijë të tjerë po përgatiten të largohen, duke i konsideruar këto shifra, si bilanc i qeverisjes aktuale.
Po qeverisjet e mëparëshme Imami nuk i llogarit, sepse aty nuk i dalin llogaritë.
Aty llogarinë ia bën ndërkohë, Zv.kryeministri Niko Peleshi, që i është kundërpërgjigjur, se këtë rezultat e kanë gjetur të trashëguar nga qeveria paraardhëse.
Në fakt të dy i bëjnë llogaritë sipas midesë së tyre partiake, sepse janë 3 milionë shqiptarë që e kanë lënë vendin këta 25 vjet tranzicion, po politikanët shqiptarë as që duan t’ja dinë.
Ja çfarë tha kryeministri Rama për protestën e opozitës: “Ç’shemti e trishtueshme, mu ne Diten Kombetare te Rinise, te shohesh PD e sotme te mbytur ne pellgun e nje vandalizmi mizerabel, teksa kujton levizjen studentore qe shembi regjimin komunist e i dha jete vete Partise Demokratike, pa thyer asnje xham.”
Dhuna është e paranushme, por ama dhuna e djeshme as që krahasohej me dhunën e 21 janarin e 2011. Sa pagoi PS për guerrilien urbane që dogji e shkatërroi atë ditë të trishtë ku humbën jetën edhe katër njerëz të pafajshëm.
Që të bëhet i besueshëm Edi Rama duhet ta niste atë fjali nga një autokritikë, sepse në krye të demostratatës të 21 janarit ishte pikërisht ai.
E si do ta etiketonte kryeministri Rama guerrilien urbane dhe vandalizmin e 21 janarit po të kishte sytë që ka sot ?
Kryetari i Dhomës së Tregtisë, Ekonomisë dhe Industrisë Shqipëri-Serbi, Vladimir Cuka u shpreh se ky institucion do të shërbejë si një urë lidhëse mes bizneseve të të dyja vendeve
TIRANË – Është inauguruar sot në Tiranë Dhoma e Tregtisë, Ekonomisë dhe Industrisë Shqipëri-Serbi, me anë të një ceremonie të zhvilluar me pjesëmarrjen e përfaqësuesve të biznesit nga të dy vendet, diplomatëve të akredituar në vend, etj.
Në fjalimet e mbajtur në këtë aktivitet drejtuesit e saj kanë deklaruar se krijimi i këtij institucioni do të shërbeje dhe ndikojë për forcimin e bashkëpunimit rajonal në tërësi, dhe veçanërisht mes Shqipërisë dhe Serbisë.
Kryetari i Dhomës së Tregtisë, Ekonomisë dhe Industrisë Shqipëri-Serbi, Vladimir Cuka, u shpreh se inaugurimi, por edhe aktiviteti i institucionit që ai drejton do të sjellë vendime shumë të rëndësishme të cilat do të ndikojnë në rritjen e bashkëpunimit mes Shqipërisë dhe Serbisë.
“Interesi jonë është që të forcojmë të gjitha fushat e bashkëpunimit rajonal, sidomos fushën ekonomike me interesa reciproke. Resurset turistike të Shqipërisë kanë interes për biznesmenët që duan të investojnë në Shqipëri dhe veçanërisht për biznesin serb. Jemi të bindur se misioni i këtij institucioni ekonomik do të jetë një promotor pozitiv i finalizimit të shumë projekteve ekonomike dhe me interes për të dy vendet tona”- u shpreh Cuka.
Kreu i dhomës së tregtisë dhe industrisë në Tiranë, Nikolin Jaka u shpreh se Dhoma e Tregtisë së Serbisë ka këmbëngulur që sipërmarrja serbe të jetë e pranishme në Shqipëri. “Dhomat e rajonit në kuadër të konferencës së Berlinit kanë krijuar edhe unionin e dhomave rajonale ku pjesë është edhe Shqipëria dhe Serbia, si dhe Kosova, Maqedonia, Mali i Zi, Bosnje dhe Hercegovina. Kjo për të bërë të mundur që ky rajon të bashkohet në projekte ekonomike dhe qarkullimin tregtar duke lënë mënjanë çdo lloj paragjykimi”.
Ndërkohë në një prononcim për AA, kryetari i Dhomës së Tregtisë, Ekonomisë dhe Industrisë Shqipëri-Serbi, Vladimir Cuka u shpreh se ky institucion do të shërbejë si një urë lidhëse mes bizneseve të të dyja vendeve dhe sipas tij do të jetë një siguri dhe garanci me shumë në marrëdhëniet mes biznesit për të dy vendet.
Ndërsa njëri prej përfaqësuesve të biznesit serb, i pranishëm në këtë ceremoni, Ivan Petroviç u shpreh për AA se ky institucion do të shërbejë për rritjen e bashkëpunimit dhe intensifikimin e lidhjen mes Shqipërisë dhe Serbisë, si dhe biznesit mes dy vdeneve..
Deputeti kontrovers i PD-së, Eduard Selami, i cili ishte dje në protestën opozitare, është shfaqur pak orë pas përfundimit të saj duke shtrënguar duart me Kryeministrin Rama.
Selami, ashtu sikurse Rama me të shoqen, morën pjesë në promovimin e librit të gazetarit amerikan, Fred Abrahams, kushtuar trazirave të vitit 1997 në Shqipëri.
Rama dhe Selami janë fotografuar në një moment mjaft miqësor mes tyre, në një kohë kur deputeti i PD-së i ka shtuar kritikat ndaj lidershipit të partisë që përfaqëson.
Jo më larg se dy javë më parë, në një intervistë për “Zërin e Amerikës”, Selami kritikoi ashpër PD-në dhe lidershipin e saj se nuk po ngjallin shpresë.
Menjëherë pas kësaj, ai u sulmua nga shumë eksponentë të djathtë, të cilët e kanë cilësuar si deputetin e “Zërit të Amerikës”, pasi më shpesh, sipas tyre, flet atje sesa në Parlament.
Ish-zv/ministri i Mbrojtjes në qeverinë Rama, Dritan Hila është shprehur i revoltuar për ndërtimin e bunkerit dhe është pro protestave të opozitës, dhe sipas tij këto duhet të jenë më të shpeshta.
“Ai bunker pas Ministrisë së Brendshme është simboli i një periudhe amoku qe kaluam, nga e cila duhet te nxjerrim mesime por nuk duhet t’ia deshmojme botes. Ai bunker eshte simbol i shijeve banale te kujt e ka dashur dhe vendosur aty.
Ai bunker eshte nje shemti artistike qe nuk mund t’ia tregojme botes si nje nga atraksionet e Tiranes, pasi ne si popull nuk jemi kaq medioker. Ai bunker eshte provokacion i njerezve qe nuk dine te qeverisin dhe ti ofrojne shqiptareve pune, mireqenie dhe standart jetese, ndaj krijojne politika konfliktuale. Me vjen keq qe protestuesit nuk ja nxorren dot themelet.
Sa per ca shishe me boje dhe xhama qe thyen, e paçin hallall. Protestat dhe ndeshja me policine jane palester e demokracise. E kam cilesuar te shendetshme kur e bente PS-ja ne opozite; e konsideroj te tille edhe sot. Madje do te deshiroja te beheshin ca me shpesh.
Athina u dogj tre vjet rresht dhe askush nuk u ankua. Pushtetet ne Shqiperi, kane nevoje te mbahen nen presion. E vetmja brenge qe kam, eshte se ca nga ata ish ministra qe protestonin jane dhenes koncesionesh, qe bertisnin kunder ca te ngjashemve te tyre qe ju ka rene ruleti pushtetit dhe rradha te japin koncesione”, – shkruan Dritan Hila në profilin e tij në Facebook.
Të gjithë sot u habitën dhe pyetën: Kush janë dhe çfarë është “Korpusi Rinor Azem Hajdari”. SYRI.net është interesuar pranë selisë së PD-së dhe ka pyetur se çfarë është kjo lëvizje apo strukturë e re.
Burime nga selia blu kanë shpjeguar për SYRI.net se “kjo është një lëvizje e mijëra të rinjve në të gjithë vendin, të cilët kanë muaj që përgatiten dhe dita e sotme, 8 Dhjetori i lëvizjes së parë demokratike në Shqipëri, ishte lënë si dita e publikimit të kësaj lëvizjeje, që është edhe një strukturë rinore e Partisë Demokratike”.
Burimet kanë sqaruar edhe domethënien dhe detyrat që ka marrë përsipër kjo lëvizje e re e PD-së.
“Korpusi Rinor Azem Hajdari” mësohet se ka marrë përsipër dy detyra kryesore. E para është ajo e ruajtjes së votës në çdo zgjedhje që do të zhvillohet dhe e dyta është “siguria dhe mbarëvajtja e çdo aktiviteti të PD-së do të jetë detyrë e këtij korpusi”.
Kryeministri i Shqipërisë, Edi Rama, u shpreh se kjo temë vlen edhe për një refleksion, sado të përmbledhur, lidhur me atë që ishte Shqipëria 25 vjet më parë, me atë që ishte Europa 25 vjet më parë dhe me atë që Shqipëria dhe Europa janë sot
TIRANË – Në kuadër të aktiviteteve me rastin e Ditës Kombëtare të Rinisë sot është organizuar në Tiranë konferenca “Shqipëria dhe Europa -25 vjet nga rënia e komunizmit”. Kjo konferencë ka mbledhur së bashku personalitete të larta shtetërore nga vendi, si Presidentin Bujar Nishani, Kryeministrin Edi Rama, ish-presidentë, politikanë evropianë, studiues, etj,.
E pranishme në këtë konferencë ishte edhe Presidentja e Kosovës, Atifete Jahjaga dhe ish-Presidenti i Kroacisë, Stipe Mesiç.
Në fjalën e mbajtur në këtë konferencë, ish-kryeministri i Shqipërisë, Sali Berisha ka vënë në dukje se deri 25 vjet më parë, Shqipëria kishte qenë vendi komunist më i izoluar në Europë. Ai u shpreh se gjatë këtyre viteve ai ka qenë një dëshmitar i shumë zhvillimeve dhe ndryshimeve në vend.
Një fjalim në këtë konferencë ka mbajtur edhe kryeministri i Shqipërisë, Edi Rama, i cili u shpreh se kjo temë është një temë që vlen edhe për një refleksion, sado të përmbledhur, lidhur me atë që ishte Shqipëria 25 vjet më parë, me atë që ishte Europa 25 vjet më parë dhe me atë që Shqipëria dhe Europa janë sot.
“Nëse kthejmë kokën në histori dhe shohim të shkuarën tonë në raport me sfidën e integrimit, që në fund të fundit është as më shumë dhe as më pak, por sfida e ndërtimit të një shteti modern, me institucione funksionale që jetësojnë një Kushtetutë demokratike dhe nëse krahasojmë panoramën që ne kemi përpara, me panoramën që është përpara syve të atyre që na kanë pararendur në procesin e integrimit dhe që i janë bashkuar më parë Familjes Europiane, është e qartë se kemi një disavantazh të jashtëzakonshëm historik. Pa llogaritur edhe periudhën e barbarisë komuniste, që ishte e pashoqe për nga brutaliteti, besoj unë, në raport me gjithë pushtetet komuniste në vendet e tjera, pikërisht sepse mbështetej mbi këtë boshllëk”- u shpreh Rama në fjalën e tij. .
Ndërkohë me rastin e 25 vjetorit të lëvizjes studentore që solli rrëzimin e komunizmit në Shqipëri, janë organizuar edhe aktivitete të tjera. Njëri prej tyre ka qenë aktiviteti i organizuar nga ish-protagonistët e asaj periudhe, vetë ish-studentë e Lëvizjes “Dhjetor 1990”. Në këtë aktivitete merrte pjesë edhe kreu i Komitetit Shtetëror të Kulteve, Ilir Dizdari, i cili ka qenë protagonist i lëvizjes studentore 25 vite më parë. Në fjalën tij Dizdari u shpreh se duhet të punohet që e nesërmja të jetë më e mirë se e sotmja.
Të bësh një protestë, në një vend demokratik, është gjëja më e zakonshme. Ata që duan të dalin në protestë, dalin në protestë, të tjerët merren me jetën e tyre normale, hapin dyqanet, shkojnë në punë, nëse kanë, apo edhe thjeshtë shëtisin. Këtu për një protestë PD ka 2 muaj që organizohet. Kushedi sa energji ka harxhuar, sa kohë i ka marrë medias me njoftimet: Në 8 Dhjetor, në 8 Dhjetor, në 8 Dhjetor….
Sec ka një mani këtu, që forcën politike e masin në shesh. Ka mbetur mesaduket nga duelet e “sheshit të burrave”. Për mua kjo vjen së pari nga fakti se nuk jemi shoqëri që protestojmë, nuk dimë, nuk duam, nuk e kemi në gen të reagojmë. Ndaj duhet të përgatitemi 2 muaj për të bërë një gjë krejt të zakonshme. Të dalim një orë në rrugë, të protestojmë për taksat, për shkollat, spitalet, mjedisin, e të tjera probleme.
Por, më shumë se kaq, organizimet e protestave janë reminishenca të revolucioneve, organizimit të turmave përmes të cilave tremben e sulmohen kundërshtarët. Hera e fundit kur turma u përdor si mish për top ishte 21 Janari.
Unë nuk mendoj se opozita mund të behët me protesta. Ose ska pse matet me nurmin e mitingashëve që merren me listë qytet më qytet. Një histori që vazhdon në mënyrë të shëmtuar, nga të gjitha partitë, duke u paguar rrugën dhe një sanduic.
Forca e opozitës, e mbi të gjitha cilësia e saj, nuk varet e nuk matet me numrin e protestuesve, mitingashëve e militantëve. Forca e saj varet nga cfarë do të ofrojë ajo më mirë se qeveria, cfarë alternative do të prodhojë. Unë nuk mund ta votoj një parti nisur nga cilësia e hartimeve patetike që mabhen në podiume, apo edhe nga numri i madh i njerëzve që mbledh në shesh.
Ah, se desh harrova: Nuk mund ta votoj një opozitë që bërtet kundër koprrupsionit, ndërkohë që fatura më rëndë e korrupsinit që po paguajmë sot është ajo e kontratave koncensionare të saj, të para dy viteve, dhënë një kopeje sipërmarrësish të babëzitur që sot i kanë hyrë në poture dhe I lëpijnë prapanicën qeverisë së re, dhe po bëjnë të njëjtën gjë.
Jo, ne nuk duhet të zgjedhim më, të keqen më të vogël mes dy të këqijave. Edhe pse nuk e dimë nëse PD mund të quhet e keqja më e vogël.
Pas mbarimit të protestës në shesh, finalizuar me fjalën e liderit te opozitës Lulzim Basha, turma u ndal tek Ministria e Brendshme, për shembjen e bunkerit, i cili po ndërtohet atje. Pasi protestuesit kanë hyrë brenda i kanë vënë flakën atij. Mes tyre janë ndalur edhe kreu i PD-së, Lulzim Basha dhe ish-kryeministri Sali Berisha.
Të gjithë efektivët e Policisë që ishin vendosur në ruajtje të Kryeministrisë, janë nisur me furgona shpejt e shpejt drejt Ministrisë së Brendshme, për të siguruar rendin dhe qetësinë. Por janë tërhequr duke lënë protestuesit të veprojnë.
Protestuesit pasi kanë shembur rrethimin me llamarina kanë hyrë brenda dhe i kanë vënë flakën bunkerit.
Shumë syresh kanë hipur sipër me brohorima. Ndërkohë të tjerë protestues kanë qëlluar me gurë godinat përreth, Ministrinë e Transporteve dhe Bashkinë.
Për pasojë shumë prej xhamave të godinës së Transporteve duken të thyer.
Voal – Ish-oficeri i narkotrafikut Dritan ZAgani ka dhënë një deklaratë të fortë në emisionin “Le Iene”, ku ka ngritur dhe dyshime të forta që kërkojnë përgjigje të menjëhershme. A ka arritur mafia shqiptare në pushtet, trafikantët e veshur me kostum shtetëror, të blejnë, të korruptojnë madje dhe të vënë në shërbim të tyre përfaqësuesit e komunitetit ndërkombëtar në Shqipëri?”, këto janë disa nga pyetjet që duhet tu japim përgjigje.
Për një kohë të gjatë, në Tiranë, diplomatët e huaj, përfaqsuesit e FMN apo të interpolit qofshin, janë parë si kriteri i së vërtetës, si arbitër mes palëve, por në fakt jo gjithnjë ka qenë kështu.
Edhe dëshmia e Dritan Zaganit, e mbështetur nga gazetari italian ngre një pikpyetje të madhe mbi rrolin e një italianeje, Anna Poggi, deri pak kohë më parë,përfaqësuese e interpolit në Shqipëri. Sipas dëshmisë ajo ka arritur një marrëveshje që në këmbim të një dokumenti që shërbente për të bërë të mundur burgosjen e ish policit të antitrafikut të marrë nënshtetësinë shqiptare. Po pse i duhej nënshtetësia shqipëtare një italianeje është pyetja? Sepse ajo është beqare dhe grave të pamartuara nuk i lejohet të adopotojnë fëmijë në vendin e saj. Por Anna Pogi kishte adoptuar dy të tillë në Shqipëri. Dhe që ti “legalizonte” duhet të merrte nënshtetësinë shqiptare.
Akuza është se në emër të këtij pakti ajo i dha dritën jeshile burgosjes së Zaganit.
Ish polici u arrestua me akuzën se pas përgjimeve ai rrezultonte të kishte marëdhënie trafiku me një shtetas italian Alesandro Giuliani (foto poshte).Por Zagani pretendon se ai bashkëpunonte me një efektiv ntë Guardia di Finanza, një lloj agjenti sekret që komunikonte me burime të ndryshme, përfshirë trafikantë, për të mbledhur informacion mbi trafikun e drogës. Zagani fliste shpesh me Gulianin për trafikun e drogës dhe trafikantët. Sipas tij tashmë të gjitha telefonatat janë konsideruar sikur ata kanë bërë së bashku trafik droge.
Mirëpo kur Anna Pogi u pyet për Giulianin ajo deklaroi me shkrim se ai nuk kishte funksione shtetërore në Itali. Në dokumentin e publikuar nga Le Iene ajo e thotë troç se Guliani nuk kishte asnjë funksion në Itali (dokumenti në foton e madhe lart). Kjo shkresë e saj, sqaron gazetari italian, çoi në arrestimin e Zaganit. Ndërsa vetë Zagani thotë se ajo duhet të kthente nderin që i bënë me birësimin e dy fëmijëve shqiptarë dhe nënshtetësinë (faksimile poshtë).
A ka bazë kjo akuzë?
Faktet duket se të lidhen mirë me njëri tjetrin. Por që ato të bëhen të besueshme duhet shikuar me detaje se si është bëri birësimi i dy fëmijëve të Anna Pogit? A e ka marë ajo sipas procedurave të rregullta nënshtetësinë shqiptare përpara se nisej për të njëjtin mision drejt Sllovenisë?
Për këtë një shtet serioz duhej të niste hetime të qarta. Sepse pyetja qëndron pezull, a e përdorën trafikantët shqiptarë në pushtet dëshpërimin e një nëne që nuk pillte dot, për nevojat e tyre të ulëta./Syri.net
Më poshtë vijnë fragmente nga Dosja e të ndjerit Hysen Shoshori që na i sjell Kastriot Dervishi:
“Në vijim të informacionit mbi dënimin e të ndjerit Hysen Shoshori, diçka rreth zbulimit, arrestimit dhe dënimit të tij.
Hysen Shoshori nuk ka qenë i denoncuar, por i arrestuar në kushtet e flagrancës. Asnjëherë ndaj tij nuk u vu dyshimi më i vogël se shpërndante trakte. Kjo sepse ai vepronte pothuajse vetëm dhe traktet i ndante personalisht pa ia dhënë të tjerëve.
Ai hodhi trakte me përmbajtje antikomuniste nga 4 qershori 1967 deri ditën që u arrestua më 29 gusht 1974. Veprimtaria e Shoshorit zgjati 7 vjet. Traktet nisën pikërisht ditën e zgjedhjeve për këshillave popullore. Ai punonte saraç në uzinën e artilerisë. Revolta e tij nis fill pasi pushteti komunist i shtetëzoi një kopsht të vogël, me të cilin ai ushqehej. Ajo ishte protesta e heshtur e një njeriu që denonconte diktaturën komuniste, jetën e keqe dhe vuajtjen e popullit shqiptar. Si përgjigje ndaj këtij shtetëzimi, ai nis të shkruajë me mjete amatore traktet e t’i shpërndajë vetëm afër lagjes ku banonte.Traktet ishin shkruar me penë të thyer duke përdorur disa lloj letrash. Pas gati 3 vjetësh kërkimesh të pafrytshme, më 10 janar 1970 organet përkatëse të punëve të brendshme, kanë çelur dosjen e kërkimit nr.33, të titulluar “Kafka”. U vu ky emër dhe u quajt problem agjenturialo-operativ sepse traktet e Shoshorit ishin pothuaj të gjitha me dy kafka në të cilat ai ironizonte Enver Hoxhën dhe Mehmet Shehun. Në ndjekjen e mundshme të tij, Sigurimi dështoi tërësisht. Asnjëherë nuk mundi ta identifikojë apo të dyshonte rreth tij. Plot 97 persona u dyshuan si shpërndarës të mundshëm traktesh. Ndonjëri edhe mund të arrestohej kot së koti siç e kishin zakon këta të Sigurimit, të cilët e kishin të vështirë të bëheshin njerëz inteligjentë. E si për inat disa vite më vonë Sigurimi i arrestoi dhe i dënoi të vëllanë Hysen Shoshorit.
Po si u zbulua? Hedhja e madhe e trakteve në rrugën “Qemal Stafa” e në zonën rreth saj, bëri që kjo rrugë të kontrollohej më shumë nga forcat e policisë. Pavarësisht se çështjen e ndiqte Drejtoria e Parë e Sigurimit të Shtetit, arrestimi i Shoshorit nuk u bë nga ata, as nga ndonjë denoncim, por nga Policia. Ky arrestim ishte i rastësishëm dhe jo i planifikuar. Ai u pikas rastësisht nga një polic dhe nga një vullnetar i AGBV-së (Anëtar i Grupit të Bashkuar Vullnetar, strukturë ndihmëse e policisë e përbërë kryesisht nga pensionistë ose punonjës të përkushtuar). Më tej vazhdon hetimi dhe dënimi i tij. Në procesin e Shoshorit kanë dalë 18 dëshmitarë. Dy të parët ishin punonjësi i AGBV-së dhe polici që e arrestoi. Të tjerët ishin kalimtarë që kishin lexuar traktet qoftë edhe ish policë, si dhe punëtorë të uzinës ku punonte Shoshori. Drejtpërdrejt me çështjen e tij kishin lidhje vetëm dy personat që e arrestuan dhe një shoku i tij që akuzohej për moskallëzim krimi.
Polici Dushan H. për këtë ngjarje dëshmon:
“Më datën 29 gusht, duke qenë me shërbim me anëtarin e Grupit të Bashkëpunimit Vullnetar, të quajturin Mustafa P., në vendin e quajtur rrugica e ambulancës qendrore…, aty rreth orës 21.15, pashë një person civil të cilin nuk e njihja. Ai persona nuk na shikonte ne, ndërsa ne i shikonim veprimet e tij. Ai duke ecur në rrugicë kthente kokën sa andej këndej dhe kur u afrua afër nesh që ishte një kthesë, unë pashë se një dorë e mbante në xhepin e pantallonave. Si mori kthesën duke ecur, pashë që nxori dorën nga xhepi e vuri te goja dhe e lagu me pështymë dhe me të shpejtë e futi përsëri në xhep. Mua këto veprime të tij më lanë të dyshoja dhe e shikova me vëmendje të madhe. Ai porsa futi dorën në xhep, nxori prej andej një letër të bardhë dhe e hodhi në tokë duke vazhduar ecjen normale. Unë menjëherë shkova dhe pashë se çfarë ishte kjo letër që ishte e shkruar me dorë e me përmbajtje armiqësore. Letrën e futa në xhep, i jap sinjalin anëtarit të AGBV-së, Mustafa P. dhe menjëherë vihem në ndjekje të personit që hodhi letrën. Mustafait i them të më sillte biçikletën…I hipa biçikletës dhe disa e pashë rreth 100 metra në anë të djathtë të rrugës “QemalStafa”. Me qëllim që ta kapja e mos krijoja konfuzion, i afrohem, duke i takuar rrotën e biçikletës. Lë biçikletën dhe e kap atë duke përdorur sambon duke i thënë pse më pengove rrugën. Këtë ia thashë me qëllim që të mos dyshonte derisa unë ta mposhtja. Në këtë kohë erdhi edhe Mustafa P., e kapi dhe ai. Me makinë e shoqëruam në Drejtorinë e Punëve të Brendshme. E kontrolluam e në xhepin e pantallonave i gjetëm disa letra të shkruara me germa të mëdha me përmbajtje armiqësore”.
Personi i AGBV-së, Mustafa P., thotë:
“Më datën 29 gusht 1974, unë si anëtar i Grupit të Bashkimit Vullnetar, u ngarkova nga Drejtoria e Punëve të Brendshme Tiranë me shërbim bashkë me policin Dushan H. në rrugën “Qemal Stafa”, pranë ambulancës qendrore. Aty nga ora 21.15 duke qenë në vrojtim pamë një person që vinte nga prapa ambulancës për të dalë në rrugën “QemalStafa”. Ai person, në cepin e ambulancës hodhi një letër dhe iku. Ne e morëm letrën, e pamë. Ajo kishte përmbajtje armiqësore. Atëherë vepruam në drejtim të atij personi dhe e kapëm disa metra më lart në rrugën “Qemal Stafa”. E kontrolluam. Në xhep kishte disa fletushka të tjera me përmbajtje armiqësore. Menjëherë e shoqëruam në Drejtorinë e Punëve të Brendshme. Në drejtori mësova se personi quhej Hysen Shoshori”.
Në përfundim Hysen Sheshori u dënua me vdekje, por dënimi iu kthye me 25 vjet heqje lirie. Vuajti nëpër kampe dhe së fundi në kampin nr.305 në Përparim të Sarandës. Doli prej burgut me ardhjen demokracisë me një mal me vuajtje mbi shpinë, duke mos merituar asnjëherë keqpërdorjen që iu bë emrin të tij.
Ngjitas janë dy trakte të shpërndara dikur nga Hysen Shoshori
Sekretari amerikan i Shtetit John Kerry përshëndet Shqipërinë me rastin e Ditës Kombëtare të Rinisë, që këtë vit shënon edhe 25 vjetorin e lëvizjes studentore, që çoi në përmbysjen e komunizmit më 8 dhjetor të vitit 1990.
Në krye të këtij tranzicioni historik, thotë zoti Kerry, ishin udhëheqësit e guximshëm të lëvizjes studentore, të mbështetur nga qytetarët e zakonshëm, të cilët marshuan dhe demonstruan kundër diktaturës, dhe të ndihmuar nga ish anëtarë kurajozë të partisë, që ndihmuan në vendosjen e një rregjimi përfaqësues.
Shqipëria, thotë zoti Kerry, ka shënuar përparime të rëndësishme gjatë këtyre 25 vjetëve. Sot, shton ai, Shqipëria është një aleat i përkushtuar i NATO-s, që jep ndihmesën e saj për paqe dhe stabilitet në botë.
Shqipëria, është në rrugën e integrimit të plotë Euro-Atlantik, duke kryer reformat e nevojshme për të forcuar institucionet demokratitke dhe për të zhvilluar një ekonomi konkurrente tregu të lire. Shtetet e Bashkuara, përfundon zoti Kerry, vlerësojnë miqësinë e ngrohtë me qeverinë dhe popullin shqiptar dhe dëshirojnë thellimin e partneritetit mes dy vendeve në të ardhmen.
Një dokument i shërbimit sekret italian dhe tejet i rezervuar, ka vënë pak ditë më parë alarmin për rikthimin e mundshëm të mafias së trafikut të klandestinëve. Dokumenti qe ju është shpërndarë edhe shërbimeve të tjera dhe që mban siglën “Tepër sekret” shprehet:
“Disa grupe kriminale shqiptare, të njëjta si në periudhën 1997-2000 dhe të njohura shumë mire nga ne në Shqipëri, kanë pyetur për çmimin dhe kohën e ndërtimit të 40 (20 në fillim dhe 20 më pas) anijeve me motorë shumë të fuqishëm për një aktivitet të tyrin të papërcaktuar në të ardhmen.”
Me pas dokumenti sqaron se një grup i këtyre që ai i quan “Biznesmenë”, sipas të dhënave të shërbimeve sekrete, ka vizituar disa kantiere në Itali e më herët dhe në Greqi, për të parë tipin e anijeve, koston dhe kohën e ndërtimit të tyre. Ky grup sipas dokumentit nuk ka dhënë asnjë shpjegim dhe ka sqaruar se këto anije duhen për qëllime biznesi e mbase edhe turizmi.
Me tek sqarohet se një pjesë e këtyre “Biznesmenëve” kanë edhe lidhje të forta politike.
Një tjetër dokument sqaron se kostoja e një anijeje të tillë mund të shkojë minimalisht në 1 milion Euro, dhe ngre pikëpyetjen se kush do të investoje 40 milion Euro dhe me çfarë përfitimesh?
Ne dokumentin e dytë, thuhet se mundësia më e madhe është që mafia shqiptare po përgatitet për një valë refugjatësh që do të pushtojnë Shqipërinë dhe për këtë do të blihen anije dhe skafe të fuqishme dhe të shpejta për ti dërguar refugjatë në brigjet italiane, njësoj si në vitet 1997-2005.
Gazetari Zef Lleshi nuk arriti ta fitonte betejën me sëmundjen e rëndë që e kishte prekur prej pak kohësh. Ai iu dorëzua sëmundjes dhe u nda nga jeta mëngjesin e sotëm.
Nesër në orën 14:00 do t’i jepet lamtumira e fundit në vendlindjen e tij, në fshatin Rrënjë e Zezë të Rrëshenit,.
Të shumtë kanë qenë kolegët që kanë shprehur ngushëllime për ndarjen e parakohshme nga jeta të gazetarit Zef Lleshi.
TIRANE – Reforma në drejtësi përmbylli raundin e konsultimeve publike. Në vigjilje të Lëvizjes Studentore që solli ndryshimin e sistemit në vend, ambasadorja e Bashkimit Europian tha se 25 vite më parë duhej më tepër guxim për të dalë në rrugët e Tiranës, për të kërkuar liri sesa duhet sot për të finalizuar reformën në drejtësi, proces që nuk mund të ndalet.
“25 vjet më parë duhej shumë më tepër guxim për të dalë në rrugët e Tiranës e për të kërkuar liri, se sa duhet sot për të realizuar këtë reformë. Prandaj, nuk ka justifikime dhe të gjithë ata që mendojnë se me arrogancë, manipulime apo lobime agresive do ta ndalojnë këtë proces, janë të gabuar. Është koha që brezi juaj të përfundoje atë që studentët nisën 25 vjet më parë. Ajo përpjekje nuk ka mbaruar ende. Dhe mos kini frikë, veçanërisht mos kini frike nga ata që duan të besoni se janë të paprekshëm. Të paprekshëm nuk ka.”, – u shpreh Vlahutin.
Konsultimet publike për reformën në drejtësi u përmbyllën ne Shkollën e Magjistraturës. Tashmë pritet që në javën e dytë dhjetorit Komisioni i Venecias të sjellë në Tiranë opinionin e tij.
Kyeprokurori shqiptar Adriatik Llalla deklaroi në Fier se “Prokuroria shqiptare është e aftë në radhë të parë për të pastruar radhët e veta nga elementët korruptivë”. Pas një takimi me trupën e prokurorëve në Fier zoti Llalla deklaroi se ishte atje “për t`u dhënë atyre mbështetjen pas situatës së ditëve të fundit në këtë organ hetimor”.
Prokuroria e Fierit ka kryer së fundi hetime dhe urdhëruar arrestime për cështje të rëndësishme. Prokurori i Fierit Petrit Vukaj është vënë në pranga me akuzën për shpërdorim detyre ndërsa 7 zyrtarë të doganeve u arrestuan t shtunen me akuzën “për shpërdorim detyre” pas hetimeve disamujore të Prokurorisë së Fierit . Shtatë zyrtarët , mes të cilëve ish – Drejtoresha e Përgjithshme e Doganave Shqiptare si dhe një biznesmen nafte akuzohen për zhdukjen e 4,4 milionë litrave naftë të papërpunuar. Nafta “virgine” që duhej të përpunohej në Rafinerinë e Përpunimit të Thellë të në Ballsh dyshohet se u është shpërndarë pikave të karburantit ku furnizohen konsumatorët.
I pyetur sot nga gazetarët në Fier se përse arrestimet e zyrtarëve të doganës kishin ardhur me vonesë (biznesmeni i naftës ishte në kërkim policor për këtë cështje prej disa muajsh) kryeprokurori Llalla deklaroi se “ pasi u provuan faktet ,u vërtetuan me prova se ishin kryer vepra penale nga këta individë , u morën edhe masat ligjore”.
Policia e Kosovës tha se persona të panjohur kanë shtënë me armë zjarri që kanë kaluar pa dëme në njerëz në një fshat të banuar me shumicë serbe në Kosovën perëndimore.
Sipas policisë, të rreth orës 2 e 50 të hënën në rrugën kryesore që përshkon fshatin Gorozhdec, të komunës së Pejës ka ndodhur një incident, ku nga të shtënat me armë zjarri është dëmtuar një shtëpi private dhe është dëmtuar me forcë edhe një përmendore në atë fshat, që ishte ngritur për të përkujtuar, sic thuhet, viktimat e sulmeve të NATO-s.
Njësitë e policisë thanë se kanë gjetur një makinë të djegur, ndërsa një shtëpi banimi është qëlluar me katër plumba.
Policia tha se po kryen hetime intensive dhe tash për tash nuk mund të thuhet asgjë për autorët apo motivet e mundshme të incidentit.
Ndaj incdientit reaguan autoritetet në Beograd, duke akuzuar shqiptarët si autorë të tij
Kryeministri serb Aleksandër Vuçiç, tha se ky ishte “një sulm kundër gjithë popullit serb në Kosovë”.
Ai tha se nuk pret asgjë nga Prishtina, ndërsa është “koha e fundit që komuniteti ndërkombëtare të marrë masa për mbrojtjen e serbëve në Kosovë”.
Ndërsa, zëvendëskryeministri i Kosovës, Branimir Stojanoviç, dënoi incidentin në Gorozhdec, duke theksuar se “sulmet ndaj popullatës serbe kanë tejkaluar çdo masë”. Në një komunikatë të zyrës së tij thuhet se “ky është momenti kur në Kosovë të gjithë ata që mendojnë mirë duhet të pyeten ku shpie kjo sjellje. Jemi dëshmitarë se provokimet, frikësimet, dëmtimi i përmendoreve dhe i shenjtoreve por edhe sulmet e armatosura, nuk po ndalen. Ftoj të gjithë kompetentët t’ua presin rrugën autorëve të veprave të tilla”.
Incidenti u dënua edhe nga Shefi i Misionit të OSBE-së në Kosovë Jean-Claude Schlumberger.
“I dënoj fuqishëm këto incidente. Intensiteti i këtij të fundit dhe fakti se ky është një shqetësim që po përsëritet kontribuon në ndjenjën e pasigurisë në mesin e komunitetit serb të Kosovës,” thuhet në një komunikatë të këtij misioni. Në të cilin nxiten agjencitë për zbatimin e ligjit që të hetojnë rastet në mënyrë efektive dhe urgjentisht të sjellin përgjegjësit para drejtësisë.
“Incidentet e tilla duhet të trajtohen si përparësi, në mënyrë që të gjitha komunitetet, pavarësisht nga vendbanimi i tyre, të mund të ndihen të sigurta dhe të mbrojtura,” thuhet në reagimin e ambasadorit Schlumberger.
Aleanca për Ardhmërinë e Kosovës vlerëson ndërkaq se “incident i sotëm në fshatin Gorazhdec të Pejës, është një incident i rëndë dhe shumë i dyshimtë, që ndodh në një moment tepër të ndjeshëm”.
Pa dashur të paragjykojmë se kush mund të qëndrojë pas këtij incidenti, ai është bërë me qëllim të ndaljes së procesit të integrimit të pakicave në sistemin e Kosovës, një shembull i mirë i të cilit ka qenë edhe vetë Gorazhdeci.
“U bëjmë me dije të gjithë atyre që bëjnë kalkulime politike, se sulmet e tilla nuk do të mund t’i minojnë përpjekjet tona që serbët e Kosovës të jenë qytetarë të lirë e të barabartë me gjithë të tjerët, e as përcaktimin tonë se në asnjë situatë nuk do të pranohet rikthimi i ndikimit të shtetit të Serbisë në Kosovë”, thuhet në reagimin e kësaj partie në të cilin kërkohet nga organet e rendit të bëjnë të pamundurën që ta zbardhin incidentin e fshatit Gorazhdec dhe ta njoftojnë opinionin publik se kush qëndron prapa skenarëve të tillë.
Gratë janë më pak të korruptuara se burrat në Kosovë, ishte vlerësimi i konferencës së sotme të quajtur “A ka Korrupsioni Gjini?”, të organizuar nga Programi i Kombeve të Bashkuara për Zhvillim (UNDP) dhe nga Instituti Demokratik Kombëtar (NDI)
PRISHTINË – Gratë janë më pak të korruptuara se burrat në Kosovë, ishte vlerësimi i konferencës së sotme të quajtur “A ka Korrupsioni Gjini?”, të organizuar nga Programi i Kombeve të Bashkuara për Zhvillim (UNDP) në bashkëpunim me Institutin Demokratik Kombëtar (NDI) të mbajtur në Prishtinë.
Përveç organizuesve, në cilësi të folësve, të ftuar ishin edhe drejtori i Agjencisë Anti Korrupsion të Kosovës (AAKK), Hasan Preteni dhe kryetarja e Komisionit të Kuvendit të Kosovës për të Drejtat e Njeriut, Barazi Gjinore, Persona të Pagjetur dhe Peticione, Lirie Kajtazi.
Sipas Pretenit, drejtori të AAKK-së, meshkujt në Kosovë janë dukshëm më të korruptuar se femrat dhe këtë ai e dëshmoi me statistikat për rastet e dënimeve të femrave dhe meshkujve për shkak të aferave të korrupsionit ku, në mbi 1300 raste të gjykimeve të zyrtarëve të gjitha niveleve të qeverisjes, vetëm 9% janë hapur kundër femrave.
Në fakt, ai tha se për shkak të korrupsionit në Kosovë janë dënuar vetëm dy femra që ishin në pozita udhëheqëse, duke dhënë shembullin e aferës së korrupsionit në Ministrinë e Punëve të Brendshme të njohur si “rasti i pasaportave” dhe dënimi i Natalie Veliaj.
“Është e dhënë publike se deri më tani, vetëm dy femra janë dënuar për korrupsion. Njëra ka dashur që t’iu shmanget vuajtjes së dënimit, kurse tjetra është duke e vuajtur dënimin. Në bazë të evidencës flasim për rastin e pasaportave, aty e kemi një femër që është dënuar në shkallë të parë për korrupsion. Definitivisht, të dënuara ka më pak por, është një element tjetër i cili nuk shkon në favor të gjitha asaj që thamë më herët se kemi problem edhe me denoncim. Numri shumë i vogël i denoncuesve është femra. Janë evidentuar më pak se 5% të denoncuesve” tha Preteni.
Alexander Chavarria, drejtor i NDI në Kosovë, deklaroi që hulumtimet kanë treguar se, në shoqëritë transitore, gratë ballafaqohen me diskriminim në të gjitha fushat ndërsa korrupsioni e vështirëson situatën kur ato kërkojnë drejtësi dhe barazi. Po ashtu, ekziston edhe problemi i qasjes së grave në fondet për themelimin e bizneseve të tyre dhe një problem tjetër edhe më i madh është fakti se, gratë nuk janë pronare të pronave dhe patundshmërisë, ka thënë Chavarria.
“Çka duhet të bëjmë për ta ndalur korrupsionin? Së pari, duhet të rrisim numrin e grave në qeveri, Kuvend, gjykata dhe sektorin privat. E dyta, duhet të përmirësojmë qasjen e grave tek informatat dhe e treta, na duhet zbatimi më efikas i ligjit sepse kjo siguron që korrupsioni do të trajtohet në mënyrë të duhur” ka thënë drejtori i NDI
Me konkludimin se gratë janë më pak të korruptuara se meshkujt në Kosovë, u pajtua edhe Lirie Kajtazi, kryetarja e Komisionit të Kuvendit të Kosovës për të Drejtat e Njeriut, Barazi Gjinore, Persona të Pagjetur dhe Peticione, Lirie Kajtazi.
Sipas saj, janë dy arsye që ndodh kjo. E para, gratë janë më pak të përfshira në vendimmarrje dhe gjenden në pozita udhëheqëse, në krahasim me meshkujt dhe e dyta, ato janë më të ndjeshme dhe më të sinqerta në punën që e bëjnë.
“Nëse në legjislativ është krijuar kuota, në ekzekutiv jemi shumë larg për me e pa atë fuqinë apo atë qasje të femrave në këtë drejtim” tha Kajtazi.
Ajo shtoi se, çështjet e luftimit të korrupsionit dhe ngritja e debateve për aferat e korrupsionit në Kuvendin e Kosovës janë ngritur më shumë nga deputetet femra se sa kolegët e tyre të gjinisë mashkullore.
Në konferencën e sotme pjesëmarrës ishin të ftuar të shumtë nga Kuvendi dhe Qeveria e Kosovës, partitë politike parlamentare, gjyqësori, prokuroria, shoqëria civile dhe mediet.
Kjo konferencë është pjesë dhe si rezultat i ngjarjes që u mbajt gjatë “Javës së Gruas 2015” në mars të këtij viti, ndërsa mbështetet nga Agjencia Zvicerane për Zhvillim dhe Bashkëpunim. aa
Në këtë takim Nishani ka mbajtur një fjalim, ku u shpreh se në këtë përvjetor demokracia mbetet ende një sfidë shumë e madhe e tërë shoqërisë për tu ndërtuar
TIRANË – Në prag të 25-vjetorit të rrëzimit të komunizmit në Shqipëri, Presidenti i vendit, Bujar Nishani, ka zhvilluar sot në Tiranë një takim me studentët e shkëlqyer dhe përfaqësuesit e botës akademike. Në këtë takim Nishani ka mbajtur një fjalim, ku u shpreh se në këtë përvjetor demokracia mbetet ende një sfidë shumë e madhe e tërë shoqërisë për tu ndërtuar.
Nishani në fjalim e tij u shpreh se periudha e komunizmit solli një realitet ekstremist të hidhur, të dhunshëm, të dhimbshëm për dekada të tëra dhe për breza të tërë në Shqipëri. Sipas tij vazhdohet akoma të reflektohen pasoja përmes mentaliteteve, sjelljeve kulturore – sociale dhe institucionale. Ai ka theksuar se ende mbahen të pa çliruara mjaft nga ato pasoja që ai sistem, dhe ajo periudhë i prodhoi dhe konsolidoi.
“Viti 2015 përkon me 25 vjetorin e rënies së regjimit komunist në Shqipëri dhe 25 vjetorin e hyrjes në një sistem të lirisë. Thirrja simbol ishte ‘Liri-Demokraci’. Demokracia besoj mbetet ende një sfidë shumë e madhe e tërë shoqërisë për tu ndërtuar. Vetëm studentët mund ta zëvendësonin frikën me shpresën. Ndryshe nga vendet e tjera të regjimit totalitar të lindjes ku elitat intelektuale udhëhoqën ndryshimet, ata që e bënë ketë në Shqipëri ishin studentët. Studentët e sotëm lexojnë dhe njihen përmes dëshmive të ndryshme për sistemin”- u shpreh Presidenti i Shqipërisë, Bujar Nishani.
Nishani u shpreh se ky përvjetor domethënës ka një kuptimin historik, formal për më shumë përmbajtësor.
Për nder të Lëvizjes “Dhjetor 1990”, 8 dhjetori është festë zyrtare dhe kremtohet si Dita Kombëtare e Rinisë, ku institucionet e larta shtetërore kanë planifikuar disa aktivitete. 25 vjet më parë nisi lëvizja studentore që solli përmbysjen e regjimit komunist. aa
Presidenti i Shqipërisë, Bujar Nishani, vizitoi sot ish burgun famëkeq të Spaçit, ku gjatë regjimit komunist u burgosën me qindra intelektualë dhe klerikë të shquar, kundërshtarë të diktaturës komuniste. Duke folur përpara një grupi ish të burgosurish politikë, Presidenti Nishani tha se, të përndjekurit shqiptarë pësuan dëmtime dhe vuajtje të padrejta dhe, më e keqja është se ende edhe sot, në prag të 25 vjetorit të rrëzimit të rregjimit komunist, atyre ende nuk u është kërkuar falje:
“Ne të gjithë sot, nga ky vend, nga Spaçi, dikur aq i mallkuar, duhet të ngremë zërin bashkërisht dhe të bërtasim deri në kupë të qiellit për drejtësi, gjetjen e eshtrave të të pushkatuarve, hapjen e dosjeve, pastrimin një herë e përgjithmonë të shoqërisë dhe, sidomos, të politikës tonë nga kriminelët e dikurshëm dhe veglat e tyre, dënimin ligjërisht dhe, sidomos, moralisht të kriminelëve gjakatarë, shkaktarë të gjithë këtyre vuajtjeve të parrëfyeshme dhe jo rilindjen dhe ringjalljen e simboleve aq të urryera të diktaturës, vënien në vend të dinjitetit tuaj të nëpërkëmbur.” – tha Presidenti Nishani.
Presidenti Nishani bëri thirrje për kthimin e ish burgut të Spaçit në një muze të memories, me qëllim që, siç tha ai, e keqja jo vetëm të mos harrohet, por edhe të mos përsëritet kurrë më.
Po sot, Presidenti Nishani dekoroi një grup ish të burgosurish politikë, të cilët nuk jetojnë më.
Në një prononcim për Panorama Online ai foli për lidhjen me vajzën e deputetes së Partisë Socialiste, Ledi Shamku dhe këshilltarit të kryeministrit, Artan Shkreli.
“Me vajzën na lidh ndjenja, siç ndodh me shumicën dërrmuese prej nesh. Kush është lidhur me partnerë për përfitim a interes ndoshta nuk e kupton ç’do të thotë të ndash ndjenjat me dikë, edhe pse mund të jetë nga “familje e prekur””, thotë Këllici.
Reagimi i plotë
“Miq. Po lexoni këto ditë muhabete kollovarësh? Mos u trishtoni! Vijnë nga jashtë nesh! PD nuk merret me biografi. Me to merrej Fronti Demokratik i Nexhmije Hoxhës të cilit mesa duket i ka prishur planet gara jonë dhe po fut fuqishëm hundët. Këta tipa, theksoj: pa lidhje me FRPD dhe PD, kanë ditë që po ju fryn në vesh se “dhëndrri i rilindjes po ju merr Forumin”.
Së pari, unë jam Belind Këlliçi dhe votohem për këtë që jam. E kam krenari që vij nga e djathta tradicionale që nga të parët e mi, gjyshi me të vëllanë, me kontribute në të Pavarësinë dhe ngritjen e shtetit shqiptar, në të djathtën dhe vetëm të djathtën shqiptare. Jam biri i dy prindërve të mrekullueshëm, demokratë të orëve të para dhe vet, që fëmijë, jam militant i angazhuar fort në Partinë Demokratike, të cilës prej 6 vitesh, i kam kushtuar gjithçka.
Së dyti, ka kohë që jam i lidhur me një vajzë të mrekullueshme. Është e vërtetë që është e bija e atyre prindërve që shkruan Fronti Demokratik. Me vajzën na lidh ndjenja, siç ndodh me shumicën dërrmuese prej nesh. Kush është lidhur me partnerë për përfitim a interes ndoshta nuk e kupton ç’do të thotë të ndash ndjenjat me dikë, edhe pse mund të jetë nga “familje e prekur”. Unë që kam drejtuar departamentin e Ish të Përndjekurve në PD kam dëgjuar plot raste rrënqethëse kur njëri partner e ka pësuar se tjetri s’kishte “partishmëri”. Por kjo ka ndodhu dikur. Ka ndodhur në kohën dhe partinë e atyre që përmbysëm para 25 vitesh.
Kush ka hyrë si kollovar në shoqëri, politikë, intimitet beson se “krushku” që të ka futur e të mban , të lëviz edhe fijet e të drejton. Të përdor edhe si mashë për të kapur gështenjat që s’i zë dot. Ky sorollop Fronti s’e ka për gjë të tradhëtojë si kauzat ashtu edhe dashuritë. Unë nuk kam hyrë në këtë garë për të përfaqësuar këtë llumnajë. Jemi ndarë që në ’90ën ne demokratët prej luftës së klasave, rrëmimeve në biografi, intrigave dhe shantazheve të bodrumeve. Unë kam hyrë në një garë ku kërkoj votat e çdo demokrati të ri që në rradhë të parë ka respekt dhe vlerësim për veten, që beson tek vlerat e individit, që kërkon të udhëhiqet nga një drejtues me integritet e dinjitet, që kërkon një politikë të re dhe një FRPD të fuqishëm”.
Belind Këlliçi është fitues i zgjedhjeve për kreun e Forumit Rinor të Partisë Demokratike. Pas numërimit të 13 kutive mbrëmjen e së dielës në Tiranë, Këlliçi kryesoi në total me 574 vota diferencë ndaj rivalit të tij, Ervin Salianji.
Në rang kombëtar, Belind Këlliçi ka marrë 4706 vota, Ervin Salianji 4132 vota dhe Oriela Nebiaj, 1105 vota.
Pas fitores, Këlliçi u angazhua se do të japë maksimumin në krye të FRPD-së, duke thënë se puna e parë fillon më datë 8 dhjetor, ditë në të cilën opozita pritet të organizojë protestën e saj në Tiranë kundër qeverisë ‘Rama’.
Oriela Nebiaj, Ervin Salianji dhe Belind Kellici 3 kandidatet per kreun e FRPD-se
Ndërkohë, me anë të një statusi të publikuar në profilin e tij në rrjetin social “Facebook”, Ervin Salianji ka pranuar humbjen dhe ka vlerësuar mbështetjen që i është dhënë nga kryetari i PD-së, Lulzim Basha dhe mbështetësit e tij në FRPD.
“Te dashur Demokrate, mbeshtetes dhe miq; gara per kryetarin e Forumit preku cakun final, por ky nuk eshte fundi, vetem fillimi. Me lejoni qe ne emrin tuaj te pershendes fituesit e kesaj gare. Te pershendes dhe te falenderoj per paanesi kryetarin e PD z. Basha. Per te gjithe ju qe me besuat duke me votuar, duke me bere fitues ne pothuajse gjysmen e konventave, duke me inkurajuar per te vazhduar me tej: FALEMNDERIT nga zemra. Mirenjohje te gjithe atyre qe ishin pjese e stafit tim dhe e bene me mua kete gare duke punuar pa u lodhur. Por, nderkohe qe mbyllem kete perballje ne radhet tona, mos harroni Luften te cilen e kemi gjithmone me kundershtaret. Me 8 Dhjetor te gjithe ne shesh per te protestuar mjerimin e vendit dhe demonstruar forcen e gjithe opozitareve! Faleminderit!”,-thotë Salianji.
Ndërsa pas shpalljes së fituesit të zgjedhjeve, kreu i PD-së, Lulzim Basha, uroi kandidatët për garën e zhvilluar.
“Urimet me te perzemerta Belind Kellicit, Kryetarit te ri te Forumit Rinor te sapozgjedhur me voten e drejtperdrejte te te rinjve dhe te rejave demokrate!!! Urime edhe per Ervin Salianjin dhe Oriela Nebiaj qe shpalosen permes kesaj gare vlerat e tyre politike dhe organizative. Shpirti i gares dhe bashkimi rreth vlerave te demokrateve konfirmuan kete 25 vjetor te Levizjes Studentore se rinia eshte dhe do te mbetet pasuria me e cmuar e Partise Demokratike te Shqiperise! Krenar me FRPD!”,-deklaroi Basha.
Rreth 10 mijë anëtarë të kryeqytetit kishin të drejtën e votës për të zgjedhur njërin mes Ervin Salianjit dhe Belind Këlliçit. Gara mes dy kandidatëve u zhvillua deri në kutitë e fundit.
Belind Këllici është një ish-punonjës i Bashkisë së Tiranës që ka drejtuar së fundmi edhe departamentin e ish të përndjekurve në PD. Por në radhët e demokratëve ai përflitet si njeriu i preferuar i ish-kryeministrit Berisha dhe për të cilin është bërë një fushatë e fortë nga Arben Ristani dhe Flamur Noka.
Ndërsa Ervin Salianji mbështetet përgjithësisht nga të rinjtë e afruar së fundmi në Partinë Demokratike dhe nga kryetari Basha.
Edhe Salianji si Këlliçi ka punuar për rreth dy vite me Lulzim Bashën si avokat i Qytetit të Tiranës, ndërsa në zgjedhjet e fundit lokale ka qenë drejtues i shtabit të Grida Dumës në Durrës.
Vazhdon gjyqi ndaj të akuzuarve se kanë rekrutuar dhe kanë nisur luftëtarë shqiptarë drejt Sirisë.
I pandehuri Fadil Myslimani, nga salla e gjyqit, doli për herë të parë në mbrojtje dhe mbështetje të luftëtarëve të ISIS-it në Siri e Irak.
Në sallën e gjyqit, ai filloi leximin e një letre të shkruar me dorë, duke mbrojtur luftën e shenjtë, sipas tij, të luftëtarëve të ISIS-it në Lindjen e mesme.
Ai tha se Shqipëria është e pushtuar dhe vetëm ushtarët e ISIS-it do ta çlirojnë këtë vend.
Në fjalën e tij, ai kërkoi nga kryeministri Edi Rama, duke e etiketuar si “piktori mason”, të mos e ngacmojë ISIS-in, pasi ata, siç u shpreh Myslimani, nuk vjedhin, por qeverisin me ligjet e Allahut dhe jo ligjet e Amerikës, NATO-s, OSBE-së e BE-së.
Në sallë nuk munguan tensionet dhe akuzat në drejtim të Prokurorisë, shtetit si dhe Komunitetit Mysliman Shqiptar.
Genc Balla, imami i vetëshpallur i xhamisë së Unazës së re, i dyshuar si organizatori i dërgimit të besimtarëve mysliman në Siri, akuzoi komunitetit mysliam si të kapur nga shteti.
Ai tha se Komunitetit Mysliman Shqiptar ka shkelur ligjin e Islamit duke pranuar fe të tjera.
“Drejtuesit e Komitetit Mysliman të Shqipërisë janë të paligjshëm e hipokrit,pasi kanë devijuar nga rruga e vërtetë e islamit”, theksoi Balla.
Ndërsa, i ashpër ka qenë reagimi i Gert Pashjas, i cili pasi kërkoi të njihet me një vendim përgjimi i zhvilluar gjatë fazës së hetimit, e grisi atë duke e hedhur në mes të sallës.
Ai tha se heshtja e besimtarëve mysliman dhe heshtja e e tyre, ka një kuptim. Sipas tij, pas mbarimit të procesit gjyqësor janë ata që do të veprojnë dhe do të triumfojnë.
Pashja tha se nuk i tremb burgu, litari apo vdekja duke e cilësuar trupin gjyqësor dhe prokuroren si armiqtë e Allahut.
Pas këtyre fjalëve, i pandehuri Pashja u largua nga salla e gjyqit duke detyruar togat e zeza të ndërpresin seancën për të vazhduar më 15 dhjetor, me marrjen në pyetje të të pandehurve.
Pas deklaratës së imamit të vetëshpallur të xhamisë së Unazës së re në Tiranë, Genc Balla, imami i Xhamisë pranë Urës së Tabakëve, Elvis Naçi, tha se Komunitetit Mysliman është i hapur për të diskutuar me këdo që ka një mendim ndryshe.
Por, teologu e ka ndjerë kërcënimin e mendimit radikal, prandaj Xhaminë pranë Urës së Tabakëve ka vendosur ta ruajë me polici private.
Sipas tij, institucionet duhet ta rregullojnë me ligj edhe veprimtarinë në xhamitë që Komuniteti Mysliman nuk i ka nën juridiksion, ndonëse shprehet se shifra e referuar nga Shërbimi Informativ nuk është e saktë.
Policia arrestoi të shtunën në mbrëmje 7 zyrtarë të doganave, mes të cilëve edhe ish-nëndrejtoresha e Përgjithshme e Doganave, të akuzuar për “shpërdorim detyre”.
Arrestimet u kryen pas lejes së dhënë nga gjykata e Fierit.
Të shtatë zyrtarët dyshohen si përgjegjës për veprën penale me pasojë zhdukjen e 4.4 milionë litra naftë “virxhin” nga depozitat e kompanisë “Tea Construction & Petrol”, me administrator Adrian Xhillari.
Administratori dyshohet për veprën penale të “Kontrabandë me mallra që paguhen akcizë” dhe është shpallur në kërkim ndërkombëtar nga Policia pasi rezulton i larguar pak muaj më parë jashtë Shqipërisë.
Në maj të këtij viti gjykata e fierit kishte dhënë urdhër për arrestimine tij por nuk ak ende të dhëna se si Administratori i shpëtoi arrestimit.
Prokuroria e Fierit ka dhënë detaje mbi hetimet ku sipas saj ka rezultuar se kompania “Tea Construction & Petrol”, ka marrë lejen nga autoritetet doganore për të transportuar naftën “virxhin” , nga depot e Mëzezit, Tiranë, për në depot pranë Rafinerisë së Përpunimit të Naftës, në Ballsh.
Por, sipas Prokuroisë së Fierit rezulton se kjo sasi nafte (4.4 milionë litra), e cila nuk lejohet të dalë në treg pasi është e cilësisë bruto, nuk ka mbërritur në depozitat në Ballsh, por është shpërndarë nëpër pika karburanti në qytete të ndryshme të Shqipërisë, duke u shitur në treg të lirë.
Krahas pasojave shumë të mëdha në mjetet e qytetarëve, hetimet e Prokurorisë kanë vlerësuar se “zhdukja” e kësaj sasie të madhe nafte, i ka shkaktuar shtetit një dëm që llogaritet në mbi 2 milion euro nga shmangia e pagimit të akcizës.
Prokuroria ka bërë përgjegjës edhe zyrtarët e doganave që kishin për detyrë të regjistronin lëvizjen e sasisë së karburantit nga Mëzezi në Ballsh dhe të monitoronin depozitimin e saj në depot përkatëse.
Dy prej zyrtarëve të arrestuar drejtonin aktualisht degët doganore në Fier dhe në Vlorë.
“Drama e Shqipërisë”- ky është artikulli i publikuar dje në Huffington Post.
Shkrimi mban për autor Jaime Pozuelo-Monfort, i cili pas një udhëtimi në Shqipëri bën një analizë mbi gjendjen aktuale në vend, ku ndër të tjera thotë se sistemi ka dështuar.
Monfort ka pasur takime me një sërë politikanësh, ambasadorësh, gazetarë dhe njerëz të rëndësishm të jetës publike në vend. Ai cek në shkrim shumë prej problemeve të sotme në Shqipëri.
Sa i përket punësimit në administratën publike i shkruan se meritokracia nuk funksionon, por nevojiten lidhjet e ngushta familjare për t’u punësuar në shtet. Sipas tij sundon mediokriteti dhe jo profesionalizmi.
“Drama, qeverisja e keqe, pandemia e korrupsionit dhe nepotizmi do të shkatërrojnë vendin dhe shoqërine tashmë të lodhur, të hutuar, të humbur në tranzicionin për askund, ku drita është mekur nga errësira që prodhojne interesat partiake dhe ato ndërkombëtare. Shqiperia mund t’ja dalë, por jo me lojtarët dhe aktorët aktuale”, shkruan Monfort në “Huffington Post”.
Më tej në shkrim ai thotë se korrupsioni mbizotëron në të gjitha nivelet e shoqërisë shqiptare. Duke iu referuar brezit të lindur pas viteve 90, Monfort shkruan se ata shohin si të vetmen mundësi punësimi bizneset e call centre të ofruar nga italianët.
Më tej ai nënvizon nevojën e krijimit të një rrjeti të fuqishëm ekonomik në Ballkan dhe për këtë ai thotë se Shqipëria duhet të bashkëpunojë me shtetet fqinje si Kosova, Serbia dhe Maqedonia.
I riu Ervin Salianji në epilogun e 6 dhjetorit të Tiranës për kreun e Forumit Rinor të PD-së ka një përkatësi moshore me liderin Azem Hajdari – Hero i Demokracisë. Te dy, në kohë të ndryshme, në dy dhjetoriada, erdhën në krye të Rinisë Demokrate Shqiptare në moshën 27 vjeçare, moshë kur pjekuria e genit rinor i jep palcë jete e vepre kohës. Te dy këta juristë e politikanë të rinj erdhën në krye të rinisë blu me sakrifica e sfida në përballje me murtajen e kuqe, me mbetjet e vjetra e prurjet e reja të saj. Ndërkohë, Azem Hajdari mbeti lider i përjetshëm i Lëvizjes Studentore të Dhjetorit ’90, kurse Ervin Salianji po vjen në krye të Forumit Rinor e Demokrat si kryetari ma i ri i tij, me votën e 19 konventave rinore e me votën e sotme rinore të metropolit shqiptar.
I riu Ervin Salianji është moshatar me vet Forumin Rinor Demokratik, që niston me Lëvizjen e Dhjetorit ’90, e cila po kremton çerek shekullin e saj. Ervini u rrit kockë e palcë me Forumin Rinor dhe Forumi Rinor e rriti Ervinin si një politikan të ri të prejkohshëm e liderin e tij të sotëm e të nesërm. Tek kjo moshë mbi çerekshekullore e Ervinit peshon demokracia e pastër, sepse Shqipëria e ka të vështirë të ketë një Demokraci të Vërtetë me komunistët e ’41 e të 91-shit, veçmas sot kur etërit e kuq të ’41-shit e kanë pushtetin e vet tek bijtë, nipërit e mbesat e ’91-shit.
I riu Ervin Salianji vjen në krye të Forumit Rinor të PD-së si një lider i formatit të ri, me emrin e tij, me atributet e kontributet e tij. Ervin Salianji është një politikan i ri i FRPD-së, i PD-së e i kohës panshqiptare me rritje vitale nga bangat e gjimnazit, në auditoret e universitetit, në udhët e jetës politike të derisotme; nga antar i PD-së me ish-kryetar prof. dr. Sali Berishën në Koordinator i PDSH për Durrësin bregdetar, në antar i Këshillit Kombëtar e i Kryesisë së re të PDSH.
Ervin Salianji vjen me një përvojë jetësore si lider i FR të PDSH, pasi ky jurist me shkollim pasuniversitar ka punuar avokat i qytetit të Tiranës, i Metropolit Shqiptar, pranë Bashkisë ma të madhe në Shqipëri e drejtuar nga Lulzim Basha – kryetari aktual i PD, si dhe i zgjedhur në PDSH-së si kryetar i Departamenit të Drejtave të Njeriut e Lirive Themelore.
Ervin Salianji vjen natyrshëm, dinjitar, progresiv, si përfaqësues meritor i viseve shqiptare nga Veriu në Jug, nga Dhjetori në Dhjetor – nga antar i thjeshtë i Forumit Rinor të PD në kandidat e, përndryshe: kryetar i tij.
Zemra punon për vete dhe për trupin tonë. Dhe Forumi Rinor i PD punon për afirmimin e lartësimin të Vetvetes si FRPD dhe për ta mbajt e gjallëruar vet PDSH-në nga baza në krye të saj me gjak të ri, me “gjak blu”. Si gjashtë kandidatët e garës për kreun e FRPD. Siç është në këtë 6 dhjetor 2015 dhe Ervin Salianji, kryetari i ri i pritshëm i FRPD-së, vet fryma e imazhi i ri i Forumit Rinor e Demokrat.
Në gusht 1990, disa muaj para se të vendosej pluralizmi në Shqipëri, një delegacion amerikan bëri vizitën e parë zyrtare në Shqipëri që nga viti 1946, drejtuar nga ish- Senatori demokrat Dennis DeConcini. Kjo vizitë ishte në kuadër të Komisionit të Helsinkit, ose të asaj që atëherë quhej KSBE, nga i cili regjimi komunist donte të merrte miratimin për t’u bërë pjesë e procesit të Helsinkit, duke shpresuar të menaxhonte ndryshimet dhe të mos humbte pushtetin. Përgjigjia ishte negative, pasi reformat ishin të pamjaftueshme, një mesazh i qartë, por vizita kishte një rëndësi të jashtëzakonshme sepse u pa si një rikthim i Shteteve të Bashkuara në Shqipëri. Këshilltari politik i Komisionit të Helsinkit, Robert Hand ishte një nga organizatorët e vizitës. Ai shkoi në Shqipëri me delegacionin dhe u rikthye tetë herë të tjera në vend me delegacione Kongresi dhe për të vëzhguar zgjedhje në kuadër të OSBE-së. Gjatë 25 viteve, ai u njoh me protagonistët e politikës shqiptare, ndoqi zhvillimet në vend dhe u bë një nga njohësit dhe analistët më me peshë të zhvillimeve në vend. Në pjesën e dytë të një intervistë që zoti Hand i dha koleges Zërit të Amerikës me rastin e 25 vjetorit të vendosjes së pluralizmit, ai flet për shpresat që kishin Shtetet e Bashkuara dhe në ç’masë u realizuan ato, sukseset dhe zhgënjimet dhe thotë se megjithë përparimin e shënuar, Shqipëria duhet të kishte ecur përpara me ritme më të shpejta.
Zëri i Amerikës: Kanë kaluar 25 vjet dhe tani kemi avantazhin e kohës. Me siguri, siç po e thoni edhe ju në këtë intervistë, kishte shpresa dhe pritshmëri në lidhje me atë që do të bënin njerëzit dhe drejtimin që do të merrte vendi. Sa i gjerë është hendeku mes asaj që shpresonin Shtetet e Bashkuara dhe situatës ku është Shqipëria sot, sipas këndvështrimit tuaj?
Robert Hand: Është një pyetje shumë e vështirë. Mendoj se në atë kohë, meqë ne ishim të shqetësuar se si do të shkonte tranzicioni, i shihnim gjërat në këndvështrimin afatshkurtër, për ta futur Shqipërinë në rrugën e duhur. Dhe mendoj se përgjithësisht ne patëm sukses në atë përpjekje. Duke e parë më gjerë, nga mesi i viteve 1990 ne filluam të shihnnim se përpjekjet për reforma nuk do të ishin të lehta. Dhe pati një varg ngjarjesh, që nga referendumi për Kushtetutën, gjyqi për Omonian dhe të tjera veprime ku ne ndërhymë direkt dhe thamë “kjo nuk është pozitive, i bëjmë thirrje qeverisë që të bëjë këtë ose atë” që të përpiqeshim të bindim ata që ishin në pushtet në atë kohë, sot Partia Demokratike, që ta çonin vendin përpara në një drejtim pozitiv. Dhe ishte e vështirë do të thoja, ishte irrituese, sepse siç thashë më parë, kishte një mungesë të konceptuari se çfarë është në të vërtetë demokracia, por edhe duke pasur parasysh që nuk kishte kaluar shumë kohë nga një regjim komunist, ishte e dukshme se sa i polarizuar ishte bërë sistemi politik. Ne vazhduam të komunikonim. Por nga mesi i viteve 1990, na u krijua përshtypja se zëri unë nuk po dëgjohej aq sa më parë dhe kjo ishte disi zhgënjyese. Herë pas here ky lloj zhgënjimi vazhdon deri sot. Megjithatë në atë kohë, kishte një ndjesi se duke pasur parasysh se ku ishte Shqipëria, sa brutal kishte qenë regjimi komunist, duhet të ishim të duruar, nuk mund të prisnim që vendi të kishte një demokraci të qëndrueshme dhe të zhvilluar brenda natës. Do të thoja që gjatë dekadës së parë mund ta pranoja atë argument, por në dekadën e fundit ose edhe më gjatë se aq, nuk jam edhe aq i bindur dhe është më shumë çështja nëse ekziston vullneti për të ndërmarrë hapat e mëtejshme për të lëvizur drejt demokracisë. Nuk mundemi thjesht të kërkojmë falje për mungesën e demokracisë dhe t’ia vëmë fajin së kaluarës. Vjen një moment, gjërat duhet të ndryshojnë. Për të mirën e vendit, duhet ecur përpara dhe jo të vazhdojmë të justifikohemi. Ndoshta për këtë arsye kam filluar të shihem si kritik i gjendjes aktuale. Dhe besoj apo të paktën shpresoj që këto qëndrime i kam mbajtur pa pasur parasysh nëse ka qenë një qeveri socaliste apo demokratike në pushtet.
Mendoj se Shqipëria duhet të ishte më përpara nga ç’është, 25 vjet pasi u hap vendi.
Zëri i Amerikës: Do të doja të flisnim pak më konkretisht për përgjegjësitë e protagonistëve të politikës. Sipas mendimit tuaj, çfarë i bën njerëzit që udhëheqin një vend të veprojnë në një mënyrë të tillë që nuk e lejon vendin të ecë përpara me ritmin e duhur?
Robert Hand: Së pari, unë përmenda mungesën e të konceptuarit të demokracisë dhe ende druhem se kjo vazhdon të jetë e pranishme, në kuptimin që ekziston botëkuptimi që nëse ke shumicën e votave, mund të bësh ç’të duash dhe pala tjetër, duhet të mbyllë gojën. Demokracia nuk funksionon kështu. Duhet të përpiqesh të arrish konsensus me palën tjetër. Po ashtu duhet të flasësh më drejtpërdrejt me njerëzit dhe të kuptosh se cilat janë shqetësimet e tyre. Ata mund të kenë votuar për ty por ndoshta arsyeja është thjesht se kundërshtari yt është më i keq dhe jo sepse mbështesin atë që bën ti. Dhe kur je në pushtet ke përgjegjësinë t’u shërbesh këtyre njerëzve. Dhe nuk besoj se kjo është bërë mjaftueshëm në Shqipëri. Eksiston ideja që kush fiton, duhet të marrë të gjitha përfitimet dhe nuk mban edhe përgjegjësitë që vijnë me fitoren. Kjo është kombinuar mendoj me faktin që gjatë viteve, në Shqipëri – dhe e përforcuar në masë të konsiderueshme nga fakti që ishte pranë ish-Jugosllavisë, me shërbërjen dhe dhunën që ka ndodhur atje – krimi i organizuar, korrupsioni mes zyrtarëve ka qenë i pranishëm gjithnjë e më shumë, gjë që ndikon negativisht tek efektiviteti i qeverisë përsa i takon shërbimit ndaj njerëzve. Njerëzit janë mësuar që sapo merr një punë në qeveri, siguron gjithë ato përfitime e megjithatë nuk jam i sigurt që politikanët kanë arritur ta kuptojnë se cilat janë përgjegjësitë ndaj popullit si qeveritarë. Këtu e shoh problemin e vërtetë me Shqipërinë deri tani. Dhe e gjitha kjo është përforcuar edhe më shumë nga korrupsioni dhe krimi i organizuar, që do të thotë se nëse je në qeveri dhe je pjesë e atij sistemi, mund të përfitosh jashtë mase nga ky fakt. Dhe sigurisht kur populli voton që të mos jesh më në qeveri, kjo do të thotë që je i ekspozuar ndaj ndjekjes penale dhe kjo e bën më të vështirë kur mbahen zgjedhjet për këdo që është në pushtet që të ngrejë një sistem në lirë dhe të drejtë sepse si çështje praktike ata duan të qëndrojnë në pushtet për të mbrojtur veten. Dhe mendoj se kjo është intensifikuar me kalimin e viteve. Ajo që do të doja të shihja të ndodhte më shumë sot, është që nëse ka zyrtarë të përfshirë në praktika korruptive, praktika të paligjshme, nuk duhet të pritet derisa të ikin nga pushteti, që të lihet ana tjetër që të hakmerret ndaj tyre, duke i ndjekur penalisht etj. Duhet të ketë përgjegjësi nga udhëheqja që është në fuqi që të marrë masa për të kontrolluar ata që janë në radhët e saj dhe ta bëjë të qartë se një lloj i tillë qeverisjeje nuk është mënyra e duhur se si duhet të qeveriset Shqipëria dhe sigurisht që do ta pengojë integrimin në Bashkimin Evropian, mes të tjerash.
Zëri i Amerikës: Duket se në këtë frymë kanë qenë edhe disa nga fjalimet apo komentet të Ambasadorit aktual amerikan në Shqipëri, Donald Lu dhe kanë qenë veçanërisht specifike për ministra të korruptuar dhe deputetë me të kaluar kriminale. Si do t’i vendosni komentet e tij në kontekstin e asaj që kishin shpresuar Shtetet e Bashkuara që do të arrihej në Shqipëri dhe 25 viteve të fundit?
Robert Hand: Nuk do doja të flisja në emër të ambasadorit dhe nuk mendoj se kam nevojë ta bëj këtë duke pasur parasysh disa nga gjërat që ai ka thënë. Por mendoj se ajo që po shpreh ai me komentet e veta, është një reflektim i zhgënjimit për të cilin fola më lart që vendi nuk ka përparuar sa duhet. Një gjë që do të thoja për politikën amerikane ndaj Shqipërisë, është se është e vërtetë që ndonjëherë për shkak të personalitetit ne mund të jemi më afër një personi ose një tjetri por të paktën nga pikëpamja e Komisionit të Helsinkit, ne mbëshesim vendin si një i tërë, dhe institucionet demokratike dhe ne përpiqemi të mbajmë përgjegjës në veçanti këto që qëllon të jetë në pushtet për momentin. Mendoj se në këtë frymë duhet të shihen edhe komentet e zotit Lu. Ai po thotë: “Mjaft më kështu. Ky është një vend i mrekullueshëm që duhet të ecë përpara dhe në fakt mund të ishte shumë më përpara po të mos ishte korrupsioni dhe mungesës së vullnetit për të punuar së bashku për të mirën e përbashkët”. Dhe përsa i takon korrupsionit ai është në gjendje të përmendë emra konkretë dhe duke iu kthyer argumentit se secila palë duhet të mbajë para përgjegjësisë njerëzit e vet për veprimet e veta, kjo është diçka për të cilën mendoj se ai po bën thirrje. Prandaj unë e mbështes me forcë ambasadorin dhe mesazhet e tij dhe shpresoj që kjo të përkthehet në një politikë amerikane që mbështet vendin si një e tërë dhe jo të jenë miq me njërën palë ose tjetrën. Nëse ai po kritikon qeverinë ose zyrtarët e qeverisë aktualisht, nuk do të thotë se po mbështet opozitën, do të thotë se po mbështet Shqipërinë dhe mendoj se ai me sinqeritet mendoj se ai nga kjo niset dhe shpresoj që kështu të interpretohet edhe në vetë Shqipërinë.
Zëri i Amerikës: Meqenëse ka një farë pesimizmi lidhur me atë që mund të kishte arritur Shqipëria, desha ta vendos gjendjen në kontekstin e asaj që kanë kaluar vende të tjera me tranzicione të vështira. A kemi të drejtë të themi që meqenëse Shqipëria erdhi nga rrethana shumë më të vështira se vende të tjera, edhe tranzicioni është më i vështirë?
Robert Hand: Mendoj se disa nga vendet përparuar vërtet me shumë shpejtësi, i konsoliduan demokracinë dhe institucionet dhe për to nuk ka kthim prapa. Ka të tjera ku kemi parë hapa prapa, të tjera që menduam se kishin ecur më përpara nga ç’kishin ecur në fakt. Dhe ne i kritikojmë ato që ecin në drejtimin e gabuar. Për mua të paktën, mënyra se si e shoh unë është se si është prirja. Nuk bëhet fjalë për gjendjen ku je për momentin, por për ku je drejtuar. Pakënaqësia që kam me Shqipërinë është jo se ku është tani sepse nëse e krahasoj me 1990-ën është një ndryshim i jashtëzakonshëm dhe nëse kam parasysh edhe disa nga ngjarjet e viteve të hershme – fundin e viteve 1990, 1997-a, kur gjërat u përmbysën, pati probleme – por vendi i kapërceu ato dhe pati edhe disa përparime të mëtejshme. Pra pakënaqësia ime nuk është edhe aq se ku ndodhet sot Shqipëria, sepse është një vend thellësisht i ndryshëm nga ai që pashë unë për herë të parë, por ka të bëjë më shumë me faktin që do të doja që prirja të ishte më qartë dhe më me shpejtësi në një drejtim pozitiv nga sa është tani. Por do të thoja, në një frymë pozitive falë ndryshimeve që janë realizuar dhe që vendi është anëtare e NATO-s dhe unë e mbështeta anëtarësimin, edhe me disa probleme dhe tensione politike vitet e fundit, analistët kanë thënë se nuk ka arsye për t’u penduar për anëtarësimin sepse ndihmoi për të kapërcyer më mirë disa nga krizat sesa mund t’i kishte kapërcyer ndryshe. Ne nuk mund ta dime se si do të kishte qenë në rrethana të ndryshme por unë do të thoja që Shqipëria nuk do të kthehet pas dhe shqetësimi im kryesor është se sa shpejt do të vazhdojë të ecë përpara.
Një gjykatë në Shqipëri i ka dënuar pesë vetë me burg të akuzuar për përgatitjen e më se 600 personave për emigrim ilegal në Shtetet e Bashkuara nëpër Meksikë.
Të dënuarit, që ishin arrestuar vitin e kaluar, janë dënuar me burg në kohëzgjatje prej 9 e deri në 14 vjet, raporton AP nga Tirana.
Ky vendim është mirëpritur nga Ambasada e Shteteve të Bashkuara në Tiranë.
Gjykata ka gjetur se çdo person e kishte paguar bandën në shumë prej 25 mijë dollarëve amerikanë për t’i dërguar në Meksikë, nëpër Bullgari, Spanjë ose Itali, e pastaj për t’i furnizuar me dokumente të falsifikuara për hyrje në Shtetet e Bashkuara.
Prokurorët thanë se banda kishte fituar më se 15 milionë dollarë nga aktivitetet e saj ilegale.
Ambasada e Shteteve të Bashkuara në Tiranë tha se vendimi ishte “rezultat i hetimeve të shumë agjencive” ndërmjet dy vendeve.
Gjatë periudhës 1944-1991 rreth 6,000 persona u ekzekutuan me apo pa gjyq dhe trupat e tyre nuk iu kthyen kurrë familjeve për varrim. Mes tyre shume ish-të burgosur vdiqën në burgje apo kampet e punës si rezultat i torturave e shkaqeve të tjera, por trupat e tyre janë ende të humbura sot e kësaj dite. Për këtë, qeveria do të nisë planin për gjetjen e të të zhdukurve gjatë komunizmit. Plan veprimi përshkruan një strategji graduale për përcaktimin e rreth 6,000 personave të cilët u zhdukën gjatë regjimit komunist. Ky plan është i ndarë në dy faza.
Në konferencën e donatorëve për gjetjen dhe identifikimin e personave të zhdukur, ministri i Mirëqenies Sociale, Blendi Klosi lexoi fjalën e kryeministrit, Edi Rama, i cili nuk mori pjesë për shkak të ndodhej në Kuvend ku po zhvillohet debat mbi buxhetin e vitit 2016.
“Në vende të cilat kanë përjetuar luftëra, si p.sh. ish-Jugosllavia, janë realizuar programe të rëndësishme për gjetjen e personave të zhdukur. Shtete që kanë humbur ushtarë në luftëra të ndryshme, kanë kërkuar e vijojnë të kërkojnë pa pushim trupat e të rëndëve të tyre. Për dekada me radhë. Ndërsa këtu, për fat të keq, ende nuk është kryer ndonjë proces serioz. Për këtë arsye, angazhimin i shtetit në kërkimin dhe identifikimin e personave të zhdukur nga regjimi komunist është një çështje me rëndësi të jashtëzakonshme politike, humanitare dhe shoqërore. Rëndësia politike e këtij procesi lidhet, së pari, me faktin se kërkimi i të zhdukurve është një akt i rëndësishëm distancimi politik të shtetit shqiptar nga praktikat antihumane të regjimit komunist”, thuhej në fjalimin e Ramës.
Kryeministri ishte kujdes që t’i referohej edhe At Zef Pllumit, i cili njihej si mik i tij por që ditët e fundit ka marrë kritika nga Françeskanët pasi qeveria ka dekretuar dënuesin e tij.
ZGJIDHJA E ÇËSHTJES SË PERSONAVE TË ZHDUKUR GJATË REGJIMIT KOMUNIST NË SHQIPËRI
PLANI I VEPRIMIT
1. Ky Plan veprimi përshkruan një strategji graduale për përcaktimin e rreth 6,000 personave të cilët u zhdukën gjatë regjimit komunist në Shqipëri, në periudhën 1944 – 1991.
Plani udhëzues i veprimit është i bazuar në diskutimet me autoritetet shqiptare dhe reflekton prioritetet e qeverisë e cila udhëhiqet nga Komisioni Ndërkombëtar për Personat e Zhdukur (ICMP), i njohur për ekspertizën në ndihmë të shteteve për të adresuar çështjen e personave të zhdukur si pasojë e konflikteve, shkeljeve të të drejtave të njeriut dhe dhunës politike.
2. Në mars 2015 ICMP mori një ftesë zyrtare nga Qeveria e Republikës së Shqipërisë, Ministria e Mirëqenies Sociale dhe Rinisë për të diskutuar shtigjet e mundshme të bashkëpunimit ndërmjet ICMP dhe autoriteteve shqiptare për të adresuar çështjen e personave të zhdukur gjatë periudhës së regjimit komunist.
Në tetor 2015, një delegacion nga Qeveria Shqiptare realizoi një udhëtim studimor tre ditor në zyrat e ICMP-së në Bosnje dhe Hercegovinë. Delegacioni shqiptar, vizitoi laboratorët e ADN-së së ICMP-së në Sarajevë dhe Tuzla, dhe Sektorin për Koordinim e Identifikim si dhe Projektin e Identifikimit të Podrinjës në Tuzla; ata u informuan mbi të gjitha aspektet e programeve të ICMP-së që mund të aplikohen në kontekstin shqiptar.
3.Në periudhën 1944-1991, rreth 6,000 persona u ekzekutuan me ose pa urdhër të gjykatës dhe trupat e tyre nuk iu kthyen kurrë familjeve të tyre për varrim. Ka edhe raporte të shumta se të burgosur politikë vdiqën në burgjet apo kampet e punës si rezultat i torturave apo shkaqe të tjera. Megjithatë, trupat e tyre janë ende të humbur.
4.Në pesë vitet e fundit autoritetet shqiptare kanë ndërmarrë një përpjekje më të organizuar për të adresuar këtë çështje. Në vitin 2010 u zbulua varreza masive afër Malit te Dajtit. Si rezultat i zhvarrimeve nga Instituti Shqiptar i Mjekësisë Ligjore, 13 trupa u gjetën dhe mbetjet, të cilat ende nuk janë identifikuar, janë në kujdestarinë e Institutit.
5. Komisioni Ndërkombëtar për Persona të Zhdukur (ICMP) është i vetëdijshëm se ka disa vende të njohura të varrezave të mundshme që lidhen me personat e zhdukur në Shqipëri. ICMP është gjithashtu i vetëdijshëm se në paraqitjet mediale, autoritetet shqiptare kanë kërkuar që të ketë një hartë të varrezave të mundshme. Megjithatë, autoritetet duhet të ndërmarrin hetime serioze në mënyrë që të paraqesin të dhëna të besueshme mbi ekzistencën e këtyre vendeve. Miratimi i Ligjit për hapjen e dosjeve nga regjimi komunist mund të shërbejë si një mjet i dobishëm për të ecur përpara me këtë proces.
6. Në aspektin e rezultateve të dëshiruara, Qeveria shqiptare propozon si më poshtë:
• Të sigurojë fonde për zbatimin e planit të veprimit që do të konsistojë në pasjen e kapaciteteve të nevojshme për të mbuluar dhe për të identifikuar deri në 6,000 persona të zhdukur, raste që datojnë nga periudha 1944-1991;
• Të nënshkruajë një marrëveshje bashkëpunimi me ICMP që do të sigurojë një bazë ligjore për ICMP për të ofruar ndihmë për Shqipërinë dhe një marrëveshje teknike për zbatimin e Projektit. Marrëveshja e bashkëpunimit do të rregullojë statusin ligjor të ICMP-së në vend, si dhe do të mundësojë ICMP për transferimin ndërkufitar të mostrave biologjike pranë ICMP. Marrëveshja teknike do të përcaktojë fushën e asistencës së ICMP-së në Shqipëri;
• Për të bërë një angazhim të fortë politik në adresimin e çështjes së personave të zhdukur, duke përfshirë nënshkrimin e Deklaratës mbi rolin e shtetit në adresimin e çështjes së personave të zhdukur si pasojë e abuzimeve të konfliktit të armatosur dhe të drejtave të njeriut; ky hap do të realizohet paralelisht me planin e veprimit;
• Në kuadër të Projektit, për të zhvilluar kapacitetin teknik të Institutit për Integrimin e të Përndjekurve në aspektin e menaxhimit të të dhënave, ruajtjen dhe analizën e mostrave të bëra me personat dhe familjarët e tyre të zhdukur;
• Në kuadër të Projektit, për të zhvilluar kapacitetin teknik të Institutit të Mjekësisë Ligjore në drejtim të arkeologjisë dhe antropologjisë mjeko-ligjore për të ndihmuar rimëkëmbjen dhe ekzaminimin e eshtrave të njeriut nga varrezat klandestine.
7. ICMP-së në Shqipëri do të jetë një komponent i Programit për Ballkanin Perëndimor.
8. Versioni i parë i planit të veprimit është hartuar nga diskutimet e mëposhtme të mbajtura gjatë një vizite në Tiranë nga një delegacion i ICMP-së, në 1-2 prill 2015. Plani i veprimit do të shërbejë si një udhëzues për të filluar procesin e lokalizimit, gjetjes dhe identifikimin e Personave të zhdukur gjatë periudhës së regjimit komunist. Ky plan mund të përshtatet për të adresuar faktorë të ndryshëm që mund të ndikojnë në proces dhe mund të përfshijë faza të ndryshme të zhvillimit harmonik të procesit.
9. Ky plan veprimi i rishikuar propozon zbatimin e projektit në dy faza.
Faza 1 do të përfshijë një vlerësim të nevojave në përgatitje për projektet pilot të Dajtit dhe Ballshit, dhe implementimin e këtyre projekteve pilote.
Faza 2 do të përfshijë: dorëzimin e sistemit të ICMP-së për menaxhimin e të dhënave të identifikimit (bazës së të dhënave), mbledhjen e mostrës referencë të familjeve, krijimin e një regjistri qendrore për personat e zhdukur, trajnim në fushën e aftësive të trajtimit të trupave në morg, si dhe testimin dhe përputhshmërinë e ADN-së.
1.Faza e I: vizitë studimore e ICMP-së për vlerësimin e nevojave të Shqipërisë. ICMP-ja do të punojë me autoritetet për të përcaktuar kërkesat specifike të qeverisë shqiptare me qëllim adresimin e objektivave të Qeverisë në trajtimin e çështjeve të personave të zhdukur.
Vlerësimi do të ketë në fokus të veçantë nevojat dhe kërkesat për zbatimin e projekteve pilot të Dajtit dhe Ballshit, duke përfshirë:
a) Burime që autoritetet shqiptare kanë në dispozicion (përfshirë stafin, lehtësirat dhe pajisjet);
b) Kuadri ligjor ekzistues për trajtimin e çështjes së personave të pagjetur;
c) Statusi dhe natyra e të dhënave të të zhdukurve, familjeve gjatë regjimit komunist;
d) Informacion në dispozicion mbi zhdukjet eventuale dhe vendndodhjen e varreve;
e) Informacioni ekzistues që mundëson lidhjen ndërmjet varrezave të caktuara për familje të veçanta të personave të zhdukur;
f) Organizimi aktual gjyqësor, hetues dhe ligjor dhe menaxhimi i tij;
g) Cila organizatë shtesë gjyqësore, hetimore dhe ligjore është e nevojshme (duke përfshirë për shembull mbrojtjen e të dhënave dhe përcaktimin e përgjegjësive ligjore);
h) Burimet e nevojshme për të arritur objektivat e projektit, mungesa e burimeve dhe përcaktimi i këtyre burimeve;
– See more at: http://shqiptarja.com/Sociale/2750/qeveria-kerkon-eshtrat-e-6000-viktima-te-komunizmit-ja-plani-330495.html#sthash.zPSZvD7k.dpuf
Plas bomba në koalicionin qeverisës. Nis gjuetia ndaj protagonistëve të korrupsionit në qeveri. Ministri i Drejtësisë kërkon arrestimin e disa kolegëve të tij, në kabinetin qeveritar, për korrupsion. Nuk kërkohen më ndryshime në kabinet, por kërkohen arrestime ministrash të përfshirë në veprimtari korruptive. Kërkesa është artikuluar dje nga ministri i Drejtësisë, Ylli Manjani, ndërsa komentoi shkarkimin e drejtorit të radhës dhe arrestimin e një prokurori ditët e fundit. Manjani tha se vala e arrestimeve duhet të trokasë në qeveri. Ndërsa paralajmëroi se kanë nisur hetimet për një listë me prokurorë dhe gjyqtarë të përfshirë në korrupsion, ministri i Drejtësisë tha se prokurori do të ketë mbështetjen e tij, për të hetuar anëtarë të kabinetit qeveritar. Ministri nuk foli se në cili krah duhet të nisin shembujt e ndëshkimit të korrupsionit, por tashmë dihen emrat e ministrave, të akuzuar muajt dhe javët e fundit për abuzime dhe afera. Ky qëndrim vjen disa ditë pasi ambasadori amerikan në Tiranë, Donald Lu, theksoi se ministra të korruptuar nuk e duan reformën në drejtësi. Sipas ambasadorit amerikan, ministrat e korruptuar i tremben reformës në drejtësi. Kjo deklaratë nënkupton se disa ministra janë në shënjestër. “Nuk kam ndonjë konstatim ekstra, nuk kam ndonjë konstatim të veçantë për x prokuror apo për y prokuror, përfshirë këtu dhe Prokurorin e Përgjithshëm, i cili është në krye të detyrës dhe ka gjithë mbështetjen time për çdo lloj ndërhyrje të kësaj natyre në elementë si brenda radhëve të saj po ashtu në radhët e gjyqësorit, gjithashtu dhe në radhët e ekzekutivit, kudo qoftë dhe për çfarë do lloj arsye”, tha Manjani.
Listë me prokurorë dhe gjyqtarë
Ministri i Drejtësisë, Ylli Manjani, deklaroi dje se ka një listë me prokurorë dhe gjyqtarë nën hetim. Sipas tij, në listën me prokurorë dhe gjyqtarë që po hetohet, ka emra konkretë që kanë abuzuar me ligjin dhe postin, duke konsumuar veprën e korrupsionit. Lista me prokurorë e gjyqtarë po hetohet nga inspektoratet e Ministrisë së Drejtësisë dhe Këshillit të Lartë të Drejtësisë, pas indicieve të Inspektoratit të Deklarimit dhe Kontrollit të Pasurive për parregullsi. “Sigurisht që ka emra të tjerë, sigurisht që ne këtë punë bëjmë, bashkëpunojmë me Inspektoratin e Lartë të Deklarimit të Pasurive, sepse ata e nisin procedurën e verifikimit të aseteve. Ka disa vështirësi ligjore, ka disa vështirësi teknike por sidoqoftë ka një listë jo të vogël me gjyqtarë në këtë rast që inspektohen nga të dyja inspektoratet jo thjesht nga inspektorati i Ministrisë së Drejtësisë”, u shpreh ministri Manjani.
Në gusht 1990, disa muaj para se të vendosej pluralizmi në Shqipëri, një delegacion amerikan bëri vizitën e parë zyrtare në Shqipëri që nga viti 1946, drejtuar nga ish- Senatori demokrat Dennis DeConcini. Kjo vizitë ishte në kuadër të Komisionit të Helsinkit, ose të asaj që atëherë quhej KSBE, nga i cili regjimi komunist donte të merrte miratimin për t’u bërë pjesë e procesit të Helsinkit, duke shpresuar të menaxhonte ndryshimet dhe të mos humbte pushtetin. Përgjigjia ishte negative, pasi reformat ishin të pamjaftueshme, një mesazh i qartë, por vizita kishte një rëndësi të jashtëzakonshme sepse u pa si një rikthim i Shteteve të Bashkuara në Shqipëri. Këshilltari politik i Komisionit të Helsinkit, Robert Handi ishte një nga organizatorët e vizitës. Ai shkoi në Shqipëri me delegacionin dhe u rikthye tetë herë të tjera në vend me delegacione Kongresi dhe për të vëzhguar zgjedhje në kuadër të OSBE-së. Gjatë 25 viteve, ai u njoh me protagonistët e politikës shqiptare, ndoqi zhvillimet në vend dhe u bë një nga njohësit dhe analistët më me peshë të zhvillimeve në vend. Në pjesën e parë të një intervistë që zoti Hand i dha Zërit të Amerikës me rastin e 25 vjetorit të vendosjes së pluralizmit, ai sjell kujtimet e tij nga ajo vizitë e pare, bën një analizë për formën e ndryshimit të sistemit në Shqipëri dhe rrëfen kontaktet ee para me ish-drejtuesit e regjimit dhe ata që u bënë më pas krerët e opozitës së pare demokratike.
Zëri i Amerikës: Zoti Hand, ka kaluar një çerek shekulli që kur u vendos pluralizmi në Shqipëri. A mund të flisni pak për rolin tuaj në vjeshtën dhe dimrin e vitit 1990 dhe çfarë kujtimesh keni nga ajo periudhë?
Robert Hand: Fillimisht dua të them se e kujtoj me nostalgji sepse ishte një periudhë gjatë së cilës kur punonim për procesin e Helsinkit me organizatën që është sot OSBE-ja, ne po shënonim përparime të rëndësishme me shumë nga vendet ish-komuniste, ishim dëshmitarë të rënies së perdes së hekurt, njerëzit mund të udhëtonin lirisht dhe të flisnin lirisht për herë të parë në jetën e tyre. Ajo që e bëri 1990-ën veçanërisht të rëndësishme për mua, ishte që një gjë e tillë u bë realitet edhe për popullin e Shqipërisë. Ne nuk ishim të sigurt se ç’drejtim do të merrte Shqipëria sepse nuk ishte pjesë e procesit të Helsinkit. Ishte i vetmi vend që kishte refuzuar të merrte pjesë në procesin origjinal të Helsinkit. Dhe regjimi komunist atje, ishte më shtypësi në Evropë kështuqë ne ishim vërtet të shqetësuar se asgjë nuk do të ndodhte dhe vendi do të vazhdonte të mbetej i shtypur, apo se nëse do të kishte një ndryshim, do të ishte i ngjashëm me çka kishim parë në Rumani, një vit më parë, që ishte një ndryshim i dhunshëm, gjë që nuk do të na pëlqente ta shihnim (në Shqipëri). Ky ishte konteksti kur Komisioni i Helsinkit, në atë kohë nën drejtimin e Senatorit Dennis DeConcini nga Arizona, mundi të shkonte për herë të parë në Shqipëri në gusht 1990 dhe gjatë asaj vizite ne krijuam kontaktet e para me pjesëtarë të qeverisë, si edhe me disa nga intelektualët e asaj kohe, përfshirë Sali Berishën, Gramoz Pashkon, ata që krijuan Partinë Demokratike më vonë atë vit. Me ardhjen e vjeshtës dhe dimrit, kishte një shqetësim real ndërsa dukej se po fillonte ndryshimi, nëse gjendja do të mbetej paqësore, nëse gjërat do të ecnin përpara.
Zëri i Amerikës: Si shihej situata nga Uashingtoni, edhe përpara se sa ju të shkonit në Shqipëri? Çfarë mendohej për Shqipërinë në atë kohë?
Robert Hand: Besoj se gjithkush e dinte që për t’u bërë anëtar i KSBE-së së atëhershme, OSBE-së së tanishme, apo siç i referohem unë Procesi i Helsinkit, duhet të respektoheshin të drejtat e njeriut dhe të zbatoheshin normat demokratike dhe Shqipëria ishte e fundit në këtë drejtim.
Për Shqipërinë, alternativa më e mirë, siç u perceptua në atë kohë nga Shtetet e Bashkuara ishte angazhimi aktiv, të flisnim me njerëzit, me udhëheqjen, t’i inkurajonim që të angazhoheshin
Prandaj ne e dinim se kishim përpara një sfidë të vështirë për ta ndihmuar vendin të ecte përpara. Pyetja ishte se si do ta bënim një gjë të tillë, nga këndvështrimi i hartimit të politikave. Të prisnim dhe të përpiqeshim të përdornim dëshirën për të marrë pjesë në Procesin e Helsinkit si mjet nxitës apo të angazhoheshim në mënyrë aktive dhe t’i përfshinim në proces?
Mendoj se për çdo vend, vendimi është i ndryshëm. Por për Shqipërinë, alternativa më e mirë, siç u perceptua në atë kohë ishte angazhimi aktiv, të flisnim me njerëzit, me udhëheqjen, t’i inkurajonim që të angazhoheshin dhe kjo do të krijonte një shkallë qëndrueshmërie që do të krijonte mundësinë për ndryshim. Ky ishte këndvështrimi nga Uashingtoni dhe ne ishim të angazhuar në mënyrë aktive, me dialog, duke shkruar letra, mënyra të tjera komunikimi. Kjo ishte para se të ekzistonin marrëdhëniet dypalëshe prandaj nuk kishte ambasadë këtu, por ne u përpoqëm t’i transmetonim shqetësimet tona, përfshirë përmes Zërit të Amerikës, që t’u transmetonim shqiptarëve se çfarë mendonte Komisioni i Helsinkit për këto çështje.
Zëri i Amerikës: Kur flisni për letra dhe kontakte, kujt konkretisht i shkruanit dhe kë kontaktonit?
Robert Hand: Siç e përmenda, kryetari i atëhershëm i Komisionit Dennis DeConcini, që ishte aktiv në atë kohë dhe ishte i angazhuar në mënyrë aktive përsa i takonte Shqipërisë, ishte personi kryesor që komunikonte. Sigurisht që ne si pjesëtarë të personelit të tij, e këshillonim, ndiqnim ngjarjet dhe i thoshim se çfarë të bënte por pjesa më e madhe e komunikimit ishte përmes Senator DeConcinit dhe ai e mori përsipër personalisht vetë këtë rol, nuk është se ne i shkruanim letrat dhe ai thjesht i firmoste, ai ishte shumë i interesuar. Gjithashtu në atë kohë, qeveria shqiptare kishte një delegacion vëzhguesish në disa takime të KSBE-së, kështuqë mund të komunikonim përmes diplomatëve atje dhe përmes diplomatëve në Kombet e Bashkuara. Kështuqë herë pas here ne shkruanim letra ku shprehnim shqetësimet tona, hartuam një raport për takimin e gushtit dhe nxorrëm një deklaratë për shtyp ku shpreheshim se në ç’nivel mendonim se ishte Shqipëria. Ne thamë qartë në atë kohë se nuk mendonim se Shqipëria ishte gati të ishte anëtare me të drejta të plota në KSBE sepse duhej të përmirësonte gjendjen e të drejtave të njeriut, por ne shprehëm angazhimin tonë që të angazhoheshim në mënyrë aktive në këtë drejtim. Pra përmes deklaratave të ndryshme publike si edhe korrespondencës, ne u përpoqëm të përcillnim mesazhin tonë.
Zëri i Amerikës: Ai ishte në atë kohë shpresa juaj që qeveria të ndryshonte qëndrim dhe të lejonte pluralizmin, apo ishte synimi të ndihmonit ata që u bënë më pas udhëheqësit e opozitës që të vepronin më me forcë për të imponuar ndryshime aq sa ishte e mundur?
Robert Hand: Ne nuk po këshillonim njerëzit që ishin në terren dhe kërkonin ndryshim, njerëzit që demonstronin apo që më pas themeluan Partinë Demokratike se çfarë të bënin. Ne thjesht po u bënim të ditur që ne donim që Shqipëria të bëhej një demokraci dhe shpresonim që njerëzit të shkonin në atë drejtim. Pjesa më e madhe e komunikimit tonë ishte me qeverinë, për të parë se si do të reagonte dhe në fakt përgjegjësia kryesore e Komisionit ishte pikërisht kjo: jo çfarë po ndodhte, por si reagojnë qeveritë, të inkurajonim qeverinë që të krijonte hapje, të lejoheshin zgjedhje pluraliste, të bëhej standard liria e besimit, të lejohej liria e shprehjes, të ndërmerreshin një sërë hapash në drejtim të përpjekjes për respektimin e të drejtave të njeriut dhe vendosjes së demokracisë.
Në këto drejtime ishim përqendruar dhe sigurisht siç e përmenda më parë, ne ishim të shqetësuar se mos reagimi i qeverisë së atëhershme do të ishte më i dhunshëm, më kundër. Kështuqë i nxitëm që të lejonin rrjedhën e ngjarjeve, zhvillimin e ngjarjeve dhe do të thoja që në përgjithësi duket se na a dëgjuan fjalën, megjithëse mund edhe të kenë parë që ato zhvillime ishin të pashmangshme dhe ta kenë kuptuar se ishte më mirë që të lejonin valën e demokracisë sesa të përpiqeshin ta luftonin.
Po, ishte një revolucion por nuk ishte një revolucion në kuptimin e plotë të fjalës, me përmbysje regjimi, ishte një revolucion përmes një procesi gradual
Dhe sigurisht më pas kur u krijua Partia Demokratike, ne kishim qenë që më parë në kontakt dhe ishim takuar me disa nga njerëzit e angazhuar me themelimin e saj dhe menjëherë vendosëm kontakte me ta, veçanërisht siç e përmenda më parë, me Sali Berishën, Gramoz Pashko, si edhe me Azem Hajdarin.
Zëri i Amerikës: Gjatë viteve në Shqipëri, është diskutuar gjithmonë nëse ajo që ndodhi ishte një revolucion apo një krijim i sistemit pluralist nga garda e vjetër. Cila është pikëpamja juaj?
Robert Hand: Është e vështirë ta kategorizosh, sespe ndoshta ishte diçka mes të dyjave. Ishte një revolucion në kuptimin që sistemi ndryshoi. Kaloi nga një shtet komunist njëpartiak në një sistem pluralist, me shumë parti dhe njerëzit kishin mundësi të zgjidhnin. Ky është revolucion. Nuk ishte revolucion, në kuptimin që nuk ishte përmbysje e qeverisë, qeveria siç thashë më parë lejoi valën e ndryshimeve, pra ishte një lloj revolucioni evolucionar. Dhe për t’iu përgjigjur thelbit të pyetjes suaj, qeveria e kuptoi se nëse secili prej tyre donte ta ruante pushtetin, rruga më e mirë ishte të modifikonin qëndrimet e tyre, të bëheshin pak më pluralistë, por njëkohësisht të përdornin burimet dhe kapacitetet që kishte në atë kohë Partia e Punës në Shqipëri, për të mbijetuar në një Shqipëri më demokratike dhe kjo ndoshta solli si rezultat disa ndryshime brenda partisë. Zgjedhjet e para pa dyshim që nuk ishin absolutisht të lira dhe të drejta dhe Shqipëria kishte ende shumë punë për të bërë, që të konsiderohej demokratike. Prandaj do të thoja që po ishte një revolucion por nuk ishte një revolucion në kuptimin e plotë të fjalës, me përmbysje regjimi, ishte një revolucion përmes një procesi gradual. Dhe për këtë, do të thoja që personat e Partisë Demokratike dhe partive më të vogla opozitare, meritojnë vlerësim, sepse ata e dinin që mund të bënin më shumë presion po të donin, ndoshta mund ta kishin realizuar revolucionin por ata e dinin gjithashtu se ekzistonte mundësia për dhunë, ndoshta e dinin që kishte një shans që edhe të mos fitonin.
Ndoshta pjesë e vendimit të Ramiz Alisë dhe njerëzve që ishin në pushtet në atë kohë ishte që t’u bënin lëshime intelektualëve që njihnin ose me të cilët mendonin se mund të punonin
Dhe mendoj se për mënyrën sesi u përgjigj opozita ndaj rezistencës për ndryshim brenda regjimit, në një mënyrë shumë të përgjegjshme që i dha mundësi ndryshimit të ndodhte aq paqësisht sa ndodhi – sigurisht që kishte demonstrata dhe e mbaj mend që pas zgjedhjeve të para, pati edhe të vrarë në këto demonstrata por mund të kishte qenë shumë më keq – meritën do t’ja atribuoja të dyja palëve, për mënyrën sesi ndërvepruan që parandaloi një skenar të tillë.
Zëri i Amerikës: Më lejoni të shkoj një hap më tej, duke folur për diçka që mund të konsiderohet teori konspiracioni, diçka që është përfolur për vite me radhë dhe kjo është që klasa politike në Shqipëri, u prodhua në takime sekrete të Ramiz Alisë në atë kohë, sepse ata ishin në thelb nga i njëjti brumë. Pra u përcaktua se kush do të ishin në Partinë Socialiste dhe atë Demokratike dhe nuk ishte diçka spontane. Si mendoni ju?
Robert Hand: E kuptoj se pse njerëzit mund ta kenë menduar një gjë të tillë. Mendimi im personal është se nëse nuk ishe një i burgosur politik, i mbyllur në qeli, ose një i ri student, do të ishe në një mënyrë apo një tjetër pjesë e regjimit ose sistemit. Pra çdo intelektual, pavarësisht se nga cila anë shkoi, vendosi të qëndrojë me Partinë e Punës që u kthye në Partinë Socialiste, ose hyri në Partinë Demokratike, shumë prej tyre ishin pjesë. Si person i jashtëm, nuk do t’i gjykoj se sa mund t’u jetë dashur të bëjnë kompromis me regjimin komunist, sepse në Shqipëri ishte pothuajse çështje mbijetese ta bëje një gjë të tillë dhe nuk e di se çfarë do të bëja unë po të jetoja në një sistem të tillë komunist për të mbijetuar, a do të futesha në parti dhe të bëja më të mirën e mundshme apo të dilja kundër dhe të futesha në burg për vite dhe dekada. Dhe kur filluan ndryshimet, vërtet ishin studentët dhe kur dolën nga burgu të burgosurit politikë, ishin edhe zërat e tyre, por pyetja shtrohej nëse ndonjë prej tyre i kishte mundësitë që ta transformonte situatën në dinamikën politike që do të çonte në zgjedhjet shumë partiake, apo nëse do të kishte vetëm protesta në rrugë dhe do të krijohej një krizë bllokuese. Dhe ndoshta pjesë e vendimit të Ramiz Alisë dhe njerëzve që ishin në pushtet në atë kohë ishte që t’u bënin lëshime intelektualëve që njihnin ose me të cilët mendonin se mund të punonin, në vend që të përballeshin me studentë apo ish-të burgosur politikë, me të cilët dialogu mund të ishte praktikisht i pamundur.
Ne kishim kërkuar të vizitonim burgje, të takonim disa njerëz etj dhe kur arritëm në aeroport në fakt na u dha një itinerar i përgatitur nga qeveria dhe na u tha që po të mos na pëlqente të ktheheshim mbrapsht
Të gjitha këto, të paktën në sytë e mi shpjegojnë sepse ngjarjet rodhën në mënyrë të tillë. Nuk mendoj se kjo do të thotë që kishte një konspiracion dhe që u krijua një opozitë artificiale dhe mendoj se mënyra se si është zhvilluar Shqipëria sidomos që nga viti 1992 tregon se këto ishin faktet. Dialogu mes dy palëve vazhdoi, bëri të mundur që ata që ishin në pushtet të qëndronin në pushtet, por pati edhe humbës si rezultat i ndryshimeve demokratike, mes atyre që ishin në elitën komuniste që më parë.
Zëri i Amerikës: A mund të përshkruani pak, se cilat ishin përshtypjet tuaja para dhe pasi shkuat në Shqipëri A e pyesnit veten se kë do takonit, me kë po flisnin, kujt do t’i besonit?
Robert Hand: Ishte e ndërlikuar për arsyet që përmenda më lart. Nuk kishim marrëdhënie dhe kjo e ndërlikonte jashtë mase situatën, përsa i takon organizimit të vizitës sonë të parë atje, madje edhe disa vizita të tjera të mëvonshme, por do të thoja dy gjëra.
Në atë vizitë ne hapëm pak portën dhe dërguam mesazhin njerëzve se Amerika u kthye. Dhe unë gjithmonë kam pasur shpresën që ajo vizitë ushtroi ndikim për ecurinë e Shqipërisë më pas.
Para së gjithash, senatori DeConcini ishte shumë i interesuar të shkonte, më thoshte “Bob më thuaj se çfarë duhet të bëj dhe do ta bëj” dhe kjo sepse ai kishte një përkushtim ndaj Shqipërisë, kishte solidaritet me atë që po u ndodhte shqiptarëve në Jugosllavinë fqinje, në Kosovë, prandaj ishte e ndërlikuar por nuk ndjehesha i irrituar, kisha ndjesinë që gjërat mund të bëheshin. U deshën shumë përpjekje, nuk ishte një vizitë tipike, u desh një kohë e gjatë edhe për të marrë leje për të fluturuar me avionin Air Force One VIP në Tiranë dhe pothuajse nuk shkuam dot për këtë arsye. Mendoj se është fakt historik që ne donim të merrnim me vete përkthyesin tonë, një njeri që audienca e Zërit të Amerikës e njeh mirë, Elez Biberajn dhe na u tha që nuk lejohej të vinte, gjë që na zhgënjeu. Isha i kënaqur që mundi të vinte në udhëtime të mëpasshme. Por ne donim dikë të palës sonë, nuk donim që thjesht t’ia besonim kujtdo që të përkthente, apo përgatiste takime nga pala tjetër. Gjëja që ishte më e çuditshme ishte se kur shkuam atje, nuk e dinim se çfarë do bënim, ne kishim kërkuar të vizitonim burgje, të takonim disa njerëz etj dhe kur arritëm në aeroport në fakt na u dha një itinerar i përgatitur nga qeveria dhe na u tha që po të mos na pëlqente të ktheheshim mbrapsht. Itinerari përfshinte një numër takimesh me qeverinë, sigurisht nuk bëhej fjalë për opozitë. Besoj së kërkuam një takim me Nexhmije Hoxhën dhe ajo e refuzoi kërkesën. Megjithatë kishte nja dy takime që kishim kërkuar, që na u lejuan. Njëri ishte një takim me minoritetin grek dhe një nga senatorët, senator Sarbanes i Merilendit që ishte i shqetësuar për gjendjen e minoritetit grek. Tjetra që mendoj se ishte një arritje e rëndësishme, ishte se ne kishim kërkuar që të mbanim një pritje dhe u dhamë një listë me personat që donim që të ftoheshin, njerëz që ne e dinim që ishin intelektualë në Shqipëri. Pritja u mbajt tek hotel Dajti dhe mendoj që të gjithë ata që ne kishim sugjeruar që të ftoheshin, ishin ftuar dhe pikërisht aty ku takuam disa nga njerëzit që më pas formuan opozitën. Dhe më kujtohet që një diplomat italian tha në atë kohë “Bob, të gjithë në Shqipëri e dinë se amerikanët u kthyen”. Kështu, në atë vizitë ne hapëm pak portën dhe dërguam mesazhin njerëzve se Amerika u kthye. Dhe unë gjithmonë kam pasur shpresën që ajo vizitë ushtroi ndikim për ecurinë e Shqipërisë më pas.
Zëri i Amerikës: Meqenëse në këtë pritje takuat disa nga njerëzit që më pas u bënë protagonistë, a mendoni se bisedat me ta ndihmuan përsa i takon pozitës së tyre ose a u dhatë kurajo të merrnin hapat e mëtejshëm në dimër të atij viti dhe më pas në 1991?
Robert Hand: Nuk besoj se u thamë që nëse bëni këtë, ne do t’ju mbështesim. Ne ishim shumë të kujdesshëm në këtë drejtim. Ne u bëmë të ditur të gjithëve, nga të dyja palët se cilat angazhime të OSBE-së, ishin baza e punës sonë, përsa i takon zgjedhjeve të lira dhe të drejta, shtetit ligjor, respekt për të drejtat e njeriut, lirinë e medias dhe se çfarë prisnim. Ne i inkurajuam që të bënin të gjitha përpjekjet për të zbatuar ato angazhime. Se si do ta realizonin, do të varej prej tyre. Një gjë që ne i inkurajuam ta bënin, që është pak në drejtimin e asaj që po thoni ju, ishte inkurajimi i Institutit Republikan dhe atij Demokratik amerikan dhe të tjera organizata, që të fillonin të angazhoheshin në mënyrë aktive dhe të jepnin më shumë rekomandime të detajuara për mënyrën sesi formohej një parti politike, si të bënin fushatë etj dhe kjo për arsyen se ndryshe nga vendet e tjera me të cilat më është dashur të punoj, si për shembull ish-Jugosllavia, ku kuptohej pak a shumë se çfarë është demokracia dhe ishte thjesht çështja nëse zgjidhnin atë rrugë ose jo, në Shqipëri ishte ndjesia dhe këtu përfshihet edhe opozita se nuk kishin aspak përvojë me demokracinë, nuk e kuptonin se ç’ishte. Ne donim që të kishin një farë ekspertize që ta kuptonin se çfarë ishte demokracia.
