VOAL

TRYSNITË NDAJ LIRISË SË SHTYPIT NË RAJONIN E OSBE-së – Nga Frank Shkreli

August 15, 2017

Muajin e kaluar u emërua Përfaqsuesi Për Lirinë e Medies, i Organizatës për Siguri dhe Bashkpunim në Evropë (OSBE). Kryetari në detyrë i kësaj organizate, Ministri i Jashtëm i Austrisë, Z. Sebastian Kurz, i cili kryesoi procesin konsultativ për të identifikuar dhe për të emëruar kandidatin më të përshtatshëm në këtë detyrë, njoftoi se Këshilli Ministerial i OSBE-së kishte miratuar emërimin e francezit, Harlem Desir, si përfaqsues i ri i kësaj organizate për lirinë e medies. Në njoftimin e OSBE-ës për emërimin e Z. Desir në këtë detyrë, thuhet se Përfaqsuesi për Lirinë e Shtypit, në rolin e tij, ndër të tjera, ushtron funksionin e paralajmërimit ndaj trysnive dhe rreziqeve që mund t’i kanosen lirisë së medies në 57-vendet anëtare të OSBE-ës dhe njëkohësisht të propozojë ndërhyrjen e shpejtë ndaj shkeljeve serioze të lirisë shtypit në rajon. “Liria e medies përballet me trysni në rritje e sipër, përfshirë edhe rajonin e vendeve anëtare të OSBE-ës”, është shprehur në një deklaratë për media, Ministri i jashtëm i Austrisë dhe Kryetari në detyrë i OSBE-ës, Sebastian Kurz, duke thënë se, “Kjo është edhe arsyeja që më kënaqë fakti se Harlem Desir, një figurë e njohur publike, do të shërbejë si zëri i kësaj organizate për lirinë e shtypit dhe për sigurinë e gazetarëve”.

Para emërimit të tij në detyrën e përfaqsuesit të OSBE-ës për lirinë e shtypit, Harlem Desir ka shërbyer si Ministër i Francës për Çështjet Evropiane pranë Ministrisë së Jashtme të atij vendi dhe në një numër detyrash me rëndësi në parlamentin evropian. Mandati i kësaj detyre me rëndësi kërkon që Përfaqsuesi i OSBE-ës për lirinë e medies duhet të jetë një personalitet i njohur, me reputacion ndërkombëtar, i cili posedon përvojën e nevojshme në fushën e medies e nga i cili pritet që – në vlerësimet e tija — të jetë i pa anshëm, objektiv dhe i pavarur në kryerjen e funksionit të tij. Duket se emërimi i Z. Harlem Desir si përfaqsues i OSBE-ës për Lirinë e Medias është pritur mirë nga entet ndërkombëtare që merren me mbështjen e lirisë se medies. Është kjo një detyrë e cila vlerësohet shumë nga gazetarët dhe nga ente dhe organizata që merren me lirinë e shtypit, sidomos për mandatin e saj për të ngritur zërin në arenën ndërkombëtare, në mbështetje të lirisë së medies, pikëspari në radhët e vendeve anëtare të Organizatës për Siguri dhe Bashkpunim në Evropë.

Njëra nga këto organizata, Komiteti për Mbrojtjen e Gazetarëve me qëndër në New York, është shprehur me rastin e emërimit të Z. Desir në këtë detyrë, “Se, një kohë kur liria e shtypit është në keqësim e sipër në shumë vende të OSBE-ës – duke filluar nga Turqia, ku Presidienti Rexhep Erdogan po burgos një numër të madh gazetarësh e deri tek Rusia ku gazetarët po vriten pa asnjë ndëshkim ndaj atyre që kryejnë këto akte, ose Hugaria e Polonia ku media shtetërore kontrollohet rrept – pasja e një zëri për të ngritur shqteësimet kundër shkeljes së të drejtave të gazetarëve dhe për të mbajtur përgjegjëse shtetet që lejojnë dhe tolerojnë një gjë të tillë — është jetësore për lirinë e medies.”

Në një intervistë që Z. Desir dha javën e kaluar për Komitetin për Mbrojtjen e Gazetarëve (KMG) u shpreh se prioriteti i tij në mandatin e detyrës së re prej tre vjetësh, do të përqendrohet pikërisht mbi tri çështje me rëndësi për gazetarët: mbi sigurinë e gazetarëve në kryerjen e detyrës së tyre në terren, me mos ndëshkimin zyrtar të atyre që shkelin dhe që abuzojnë me të drejtat e gazetarëve dhe me lirinë e shtypit në përgjithësi dhe me luftën kundër dhunës ekstremiste (“online”) në internet. Harlem Desir theksoi se për realizimin e këtyre prioriteteve, ai pret që të bashkpunojë me autoritetet vendase, me shoqërinë civile — sidomos në vendet e OSBE-ës — për të zgjidhur problemet që rrjedhin nga sfidat dhe trysnitë me të cilat përballet sot liria e shtypit.

Në lidhje me sigurinë e gazetarëve, në kryerjen e detyrës dhe përgjegjësive të tyre, në intervistën me entin e lirisë së shtypit, KMG-ën, Z. Desir u shpreh se kjo çështje për ‘të është, “Prioriteti absolut”: siguria fizike, pra, e gazetarëve dhe ndëshkimi i krimeve që kryhen ndaj gazetarëve, kudo qoftë në rajonin e 57-vendeve anëtare të OSBE-ës. Ai shtoi se mos ndëshkimi i atyre që abuzojnë me lirinë e shtypit, është një problem në rritje e sipër dhe nevojitet një vëmendje serioze ndaj këtij fenomeni nga ana e vendeve anëtare, pasi është një problem që vazhdon të jetë—megjithëse jo e vetmja — një prej sfidave kryesore me të cilat përballet liria e shtypit në vendet anëtare të OSBE-ës.

“Në disa vende të OSBE-ës, gjëndja e lirisë së shtypit vazhdon të keqësohet dita-ditës, duke çuar në burgosjen e gazetarëve për shkak të punës së tyre – që është një shkelje flagrante e angazhimeve që kanë marrë përsipër vendet anëtare të OSBE-ës”, nënvijoi përfaqsuesi i ri për lirinë e medias i OSBE-ës, Z. Harlem Desir dhe shtoi se, “Jemi dëshmitarë të qindra hetimeve kriminale nga autoritetet e ndryshme qeveritare kundër zërave kritikë, ndërkohë që 150 gazetarë mbeten në burg” në rajonin e OSBE-ës, vetëm e vetëm se kanë ushtruar punën e tyre si gazetarë, ka theksuar Z. Desir në intervistën e tij me entin për mbrojtjen e lirisë së shtypit, KMG.

I pyetur se cili ishte mesazhi i tij për gazetarët dhe mbrojtësit e lirisë së shtypit kudo, përfaqsuesi i ri i OSBE-ës për lirinë e medies, u shpreh se, “Roli i gazetarit është shumë i rëndësishëm në shoqëritë tona. Në shumë vende anëtare të OSBE-ës, gazetarët rrezikojnë jetën për t’i sjellë publikut lajmet për të cilat njerëzit kanë nevojë në jetën e përditshme, ashtuqë të jenë më mirë të informuar mbi botën që na rrrethon. Që të jemi më të angazhuar në shoqërinë tonë, që nepërmjet medies së lirë, të bëjmë të njohura nevojat tona, të gjejmë mbështetjen e nevojshme dhe që të lidhemi me njëri tjetrin”, theksoi Z. Harlem Desir. Ai shtoi se, “Demokracitë tona bëhen më të forta nepërmjet debatit të hapët e të sinqertë, përfshirë mosmarrveshjet midis nesh dhe çështjet e vështira me të cilat përballet shoqëria”.

Në fund të intervistës, Z. Desir u angazhua duke u shprehur se, gazetarët (në personin e tij) kanë një mbështetës të dedikuar për ta dhe për punën e tyre, duke premtuar se, “Do të ngrit zërin tim për ju, kur ju ose puna juaj shumë e rëndësishme përballet me kërcënime ose me përpjekje për të shuar zërin tuaj.”

Sot, në shumë vende anë e mbanë botës, përfshirë vendet anëtare të OSBE-ës, liria e shtypit dhe liria e fjalës përballen me sfida dhe trysni serioze, ndoshta si kurrë më parë ç’prej shembjes së komunizmit. Këto trysni, fatkeqsisht, po diktohen jo vetëm në vendet me regjime autoritare, por edhe në vendet që, në përgjithësi, konsiderohen si demokratike. Organizatat për mbrojtjen e lirisë së shtypit dhe të cilat ndjekin situatën e lirisë së fjalës, anë e mbanë botës, kanë venë re rritjen e dukshme në survejimin e gazetarëve, shtypjen e fjalës së lirë dhe ushtrimin e influencës nga qeveritë e ndryshme, sfida këto që, në sytë e organizatave ndërkombëtare, mbrojtëse të lirës së fjalës, përbëjnë një shqetësim serioz për lirinë e medies dhe për zhvillimin e shoqërisë civile në përgjithësi. Fatkeqsisht, diktohet një përpjekje gjithnjë e më e madhe nga ana e qeverive të ndryshme që ato të ruajnë monopolin e tyre mbi përhapjen e lajmeve dhe të informacionit, ndërkohë që me anë të frikësimeve dhe trysnive të llojlojshme, sipas enteve të ndryshme mbrojtëse të fjalës së lirë, monitorojnë dhe bllokojnë mjetet e lira të komunikimit.

Në një raport më heret këtë vit, organizata e të drejtave të njeriut, Freedom House u shpreh se po rritet numri në listën e vendeve evropiane ku liria e shtypit gjëndet përball një rreziku gjithnjë më të madh. Sidomos, sipas këtij raporti, vendet në jug-lindje të Evropës, veçanërisht në Ballkan, ushtrojnë frikësime, kërcënime dhe burgosje ndaj gazetarëve, ndërkohë që monopolet mediatike janë nën kontrollin e drejtë për drejtë të qeverive, të cilat ndjekin shembullën e Rusisë dhe të Kinës. “Dhe çfarë po bëjnë demokracitë botërore në lidhje me këto kërcënime ndaj fjalës së lirë dhe lirisë së shtypit”, pyet me ironi Freedom House, duke u përgjigjur njëkohsisht se vendet perëndimore sipas saj bëjnë, “Jo shumë dhe sigurisht jo aq sa duhet”. Freedom House me të drejtë paralajmëron se, “Nëqoftse humbasim Evropën dhe Shtetet e Bashkuara si kampione të lirisë së shtypit…ka të ngjarë se do të humbasim edhe orientimin tonë në mbështetje të të drejtave të njeriut dhe dinjitetit në përgjithësi, ose edhe më keq, sipas saj, ka mundësi që si rezultat i krijimit të kësaj situate, të përballemi me qeveri të cilat, më në fund, pa u hy ferra në këmbë, të kundërshtojnë dhe të shkelin rregullisht të drejtat e përgjithëshme të qytetarëve të vet. Një atmosferë e tillë ndërkombëtare, ku mohohet ose shkelet liria e fjalës dhe e shtypit pa asnjë ndëshkim, nuk përbën një botë më të sigurt por një botë më të rrezikshme për të gjithë dhe jo vetëm një kërcënim, për të drejtat e njeriut në përgjithësi, por edhe për paqën dhe sigurinë botërore, në veçanti.

twitter
Follow
facebook
linkedin

Fjalë kyçe: FRANK SHKRELI, Harlem Desir, Sebastian Kurz

Komentet

Cancel reply

Lajme të ngjashëm

Thyerja e posterit me foton e dëshmorit Ridvan Qazimi-LLESHI, në Bujanoc- Komandanti po “vritet” për të satën herë!!- Vështrim nga REFIK HASANI

Sot, në sheshin ’’Skënderbeu’’, në Bujanoc është thyer qelqi dhe është dëmtuar posteri me foton e Komandant Ridvan Qazimi-LLESHI, dëshmor i UÇPMB-ës. Posteri i thyer ishte vendosur pikërisht para objektit të Komunës së Bujanocit, ku promovohej koncerti në kuadër të manifestimit të Ditëve të Komandant LLESHI-t.

Kujtojm opinionin e gjërë se Ridvan Qazimi-LLESHI, ishte Zëvendës Komandant i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë Çlirimitare për Preshevë, Medvegjë e Bujanoc, dhe është vra pas 4 dite, të nënshkrimit të Marrëveshjes së Konçulit, ishte njëkohësisht pjesë negucuese për arritjen e armëpushimit dhe nënshkrimin e Marrëveshjes së Konçulit, nën organizmin, monitorimin dhe garanatimin e faktorit Politik dhe Ushtarak ndërkombëtarë.

Këto akte të ulëta, vepra vandaliste i denojm, jan provokuese, jan mos durim nacional, është sulm ndaj kujtesës son kolektive dhe historisë sonë të lavdishme, ndaj luftës për liri dhe ndaj sakrificës së dëshmorëve tanë, jan cenim e mohim që prekin simbolet tona. Shprehim reagimin publik, pasi tani, Komandant Ridvan Qazimi-LLESHI, dëshmor i UÇPMB-ës, po vritet për të satën herë:

-Ende nuk është zbardhur vrasja enigmatike e këtij Komandanti të Ushtris Çlirimitare për Preshevë, Medvegjë e Bujanoc,

– Vazhdon të mos zbatohet Marrëveshja e Konçulit,

-Vazhdon të mos lejohet nga instanca qendrore të Serbisë vendosja e shtatores së Komandant Ridvan Qazimi-LLESHI, krahas mos lejimit nga instanca qendrore të Serbisë vendosja edhe të shtatores së heroit ton Kombëtar ’’Skënderbeut’’, në qendër të Bujanocit,

– Bashkëluftëtarët e Komandant Ridvan Qazimi-LLESHI, po ndiqen, po ju kurdisen gjygje politike, e nuk po aminstohen,

– Bashkëqytetarët e Komandant Ridvan Qazimi-LLESHI, në Preshevë, Medvegjë e Bujanoc, po diskriminohemi, në Polici-zingjirin Komandues, në përfaqësim në institucione Lokale dhe Qendrore të Republikës së Serbisë, në përdorimin e Gjuhës Shqipe, të Simbolit Kombëtarë, Shëndetësi, Administratë Tatimore, ka diskriminim edhe në kulturë, në informim, në investime të zhvillimin ekonomik, diskriminimi edhe në pasivizimin e adresave-një pastrim entik i heshtur.

Thyerja e posterit me foton e Komandant Ridvan Qazimi-LLESHI, dëshmor UÇPMB-ës, sot në Bujanoc, po japin një mesazh kërcënimi, jo vetëm kundër shqiptarëve në Bujanoc, është një vazhdim pasi në muajin gusht të vitit që e lam pas, 2 herë branda javës, në qendër të Bujanocit pati pankarta me mbishkrimin ku ishte shprehur Gjuha e urrejtjes dhe kërcënimit ndaj Shqiptarëve në Bujanoc me mbishkrimin’’Vdekje shqiptarëve” dhe ’’nuk ju duam’’.

Përveqë që i denojm, dhe shprehim reagimin publik, është domodoshmëri e kohës që Republika e Serbisë, zyrtarisht do të duhej të dënon këto akte, të ndalohet krijimi i një urrejtje ndaj një Populli të tërë sepse thyerja dhe dëmtimi i posterit me foton e Komandant Ridvan Qazimi-LLESHI,kështu fyhen gjithë ushtarët e Ushtrisë Çlirimitare për Preshevë, Medvegjë e Bujanoc, ofendohet popullata shumicë shqiptare e Bujanocit, por edhe e Medvegjë, Preshevës,dhe shqiptarët në Krahinën e Sanxhakut, Vojvodinë dhe gjithë Serbinë.

Republika e Kosovës, do të duhej të dënon këtë akt, Republika e Shqipërisë, pasi ka marrëdhënje diplomatike me Republikën e Serbisë, në bazë të kushtetutës, të dërgon një NOTË PROTESTE ndaj Beogradit zyrtar, pasi po shprehet Gjuha e urrejtjes dhe kërcënimit ndaj neve Shqiptarëve.

Shtetet e Quintit dhe instanca e mekanizma të BE-ës, është momeneti i fundit, jo vetëm të reagojn po do të duhej të ndalojn shprehjen e gjuhës së urrjetjes, kërcnimit, por edhe manifestimit të diskriminimit në bazë të Akteve dhe Konventave të BE-së dhe atyre ndërkombëtare dhe të nxirret një Deklaratë, dhe Rezolut, konkrete lidhur me diskriminimin dhe shprehjen në rritje të gjuhës së urrjetjes dhe kërcnimit për shqiptarët në Preshevë, Bujanoc dhe Medvegjë.

Shqiptarët, në Serbi jetojn duke ju ekspozuar frigës, urrejtjes, militarizimit, nën tendenca të vazhdueshme për shpërngulje e asimilim.

Datë, 17 maj 2025

Vështrim, nga Refik HASANI

ZBATHARAKËT DHE BREKËGRISURIT E DJESHËM U BËNË MILIONERËT E SOTËM! – Nga IDRIZ ZEQIRAJ

Humbja e thellë dhe e pashpresë e ri ngritjes së afërme, e ka demoralizuar dhe çoroditur opozitën, deri në përmasën “sa të humbë rrugën në oborr”! Fillimisht dhe në vazhdim, refuzojnë votimin e deputetes më të votuar, “prej si ka mbi lisi”, me tej 150 mijë vota të qytetarëve të Kosovës, Albulenë Haxhiu, me “arsyetimin” se ka fyer kryeparlametarin Kadri Veseli, themelues i Organizatës ilegale kriminale SHIK, duke e quajtur kriminel. Kjo është “një e fshehtë publike” dhe nuk përbënë as fyerje dhe as shpifje, sepse veç sa reprizohet një e vërtetë, tashmë, e njohur.

Si “arsye” të dytë, opozita e akuzon Albulenën si “përçarëse”!? Duke qenë ministre e Drejtësisë, në koordinim me Qeverinë dhe ndërkombëtarët, ndonëse Sistemin e Drejtësisë e kishin rrënuar “komandantët” shtetarë e pushtetarë, për t`iu shmangur ndëshkimit ligjor, për krimet vrastare dhe hajnore, kërkohej një forcë ligjore Speciale, Vetting-u. Pas shumë kundërshtive, Kuvendi e aprovoi. Por, opozita u pendua dhe “nuk la gurë pa lëvizur”, madje deri në -Komisionin e Venecias- për ta penguar fillimin e zbatimit.

Ndërsa Byronë për Verifikimin e Pasurive pa mbulesë burimore financiare, opozita e ka bllokuar qysh në nismë, ngaqë zhvatja e shtetit nga shtetarët dhe pushtetarët, ka qenë makro-hajni zyrtare, përgjatë dy dekadave radhazi. Për rrjedhojë, zbatharakët dhe brekëgrisurit e djeshëm, u bënë milionerët e sotëm!

Ekstremi opozitar PAN, palë me Serbinë, kundër pozitës!

Vërtet, qëllimi kryesor i opozitës së bashkuar, plus Lista Serbe, është bllokimi i Lëvizjes Vetëvendosje dhe personalisht i Albin Kurtit. Propaganda, shpifjet dhe gënjeshtrat kundër pozitës, respektivisht, Kurtit, me LVV të tij, kanë qenë aq të shumta e korale, nga opozita PAN-iste, Serbia dhe Rusia, sa i besuan gënjeshtrat e veta, duke thënë se “populli u mashtrua njëherë dhe tani është vetëdijesuar dhe në zgjedhjet e 9 shkurtit 2025, nuk do t`i fitojë as 10 % të votave!” Por, ndodhi e kundërta!

Ekstremi opozitar PAN, në bashkëpunim të ngushtë me Serbinë, përgjatë 4 (katër) viteve të qeverisjes të Vetëvendosjes, nuk ka pushuar se intriguari dhe shpifuri, në përpjekje për të denigruar dhe larguar nga pushteti Albin Kurtin dhe LVV. Sanksionet e vëna Kosovës, janë vepër e ndyrë e kësaj opozite, sa destruktive, aq edhe kundra kombëtare. Kulmon koordinimi me Serbinë, kur presidenti Vuçiq urdhëron Listen Serbe t`i bashkohet opozitës shqiptare, për ta rrëzuar nga pushteti Kurtin me partinë e tij.

Opozita e trimëruar, por edhe e tmerruar nga shantazhimi i Serbisë, me dosje të bollshme penalizuese, është hedhur në sulm frontal kundër pozitës. Ndoca krerë partiakë, e përjashtojnë fare fituesin e zgjedhjeve, LVV, jo vetëm nga kompozimi i Qeverisë, por edhe refuzimin e çdo takimi, ku i pranishëm është Albin Kurti dhe LVV e tij! Një sjellje e tillë kriminale e rrugaçerore e opozitës PAN-iste, ka irrituar jo vetëm shumësinë e shqiptarëve vendorë, por edhe ata botërorë.

Oferta e LVV për LDK, koalicion i lakmuar

nga shqiptarët vendorë dhe botërorë

Për ofertën e Albin Kurtit, për koalicion e bashkëqeverisje, të bërë LDK-së, kryetari Lumir Abdixhiku, ka kërkuar një marrëveshje paraprake politike. Lidershipi i ri, me ekipin e tij, ka punuar shumë, me profesionistë të fushave të ndryshme, për hartimin e një plan programi zhvillimor ekonomik dhe politik të Kosovës. Për lëndëzimin, realizimin e këtij programi, ai kërkon kryesimin e Qeverisë. Në të kundërtën është përcaktuar që LDK-ja të vazhdojë opozitarizmin aktiv. Mbizotëron opinioni se kryeministri Albin Kurti, edhe pse ka mjaftueshëm zëvendës-kryeministra dhe këshilltarë, ka një ego të sëmurë dhe nuk i konsulton, në masën e duhur, për vendimet që merr, në qeverisjen e vendit. Dibranët tanë, për këtë kanë një urtësi: “Një mendje – asnjë mendje, dy mendje – gjysmë mendje, tri mendje – një mendje”.

Prandaj, për të marrë vendime të pjekura, të mençura dhe vetëkontroll të Qeverisë, një koalicion stabil, i qëndrueshëm është larg më i pranueshëm, se sa një qeveri me një numër deputetësh, sa për ta bërë qeverinë, por që mund ta zhbëjë atë edhe një turbulencë e vogël politike. Duhet mësuar edhe nga praktika e vendeve me demokraci të zhvilluara. Pra, oferta e kryetar Lumirit, për bashkëqeverisje me Albinin, deri këtu, është e bazuar dhe e sinqertë. Dhe, pavarësisht se cili është i parë në qeverisje, pa u konsultuar me zëvendësit, nuk duhet marrë asnjë vendim me peshë.

Letra ofertuese, për koalicion dhe bashkëqeverisje e Albin Kurtit, për Lumir Abdixhikun, përkatësisht, LDK-në, ishte pozitive dhe e pranueshme për shumësinë e strukturave, anëtarësinë dhe elektoratin e LDK-së. Përkundër, përgjigjja publike, e dhënë Kurtit, nuk përfaqëson mendimin e LDK-së, përveç se të një grupi. Përndryshe, votimi i fshehtë i ofertës për koalicionin me LVV, në Këshillin e Përgjithshëm, do të ishte më objektiv, më i shëndetshëm.

Nuk qëndron arsyetimi se, kinse, Lidershipi i LDK-së i ka premtuar anëtarësisë, respektivisht, votuesve për të mos bërë koalicion me LVV. Një premtim i tillë ka qenë për PDK-në, por është shkelur disa herë, duke e bërë LDK-në bisht e patericë të PDK-së. A mund ta marrë LDK-ja pushtetin e vetme? Jo. Atëherë, do të mbetet opozitë e përjetshme! A më të pranueshme janë subjektet politike të koalicionuara në PAN, të akuzuara bazike për ekzekutimin e dhjetra FARK-istëve luftë bërës të Ibrahim Rugovës dhe të qindra veprimtarëve dhe aktivistëve cilësorë të LDK-së apo LVV, e cila nuk ka mëkate të tilla?

Skena politike në Kosovë, është e kontaminuar, toksike. Të vetmet janë dy subjektet politike: LDK dhe LVV me aleatë Alternativa e Guxo, të cilat, deri me tani, nuk janë të kriminalizuara. Shembull faktik: krahasoni listat e kandidatëve për deputetë të LDK-së dhe LVV, me listat e subjekteve politike të PAN-it! Dhe, komentet janë të tepërta.

Pikërisht, për këtë Kurti ka përzgjedhur LDK-në, duke e përsëritur kërkesën për koalicion e bashkëqeverisje, si mundësi të vetme për të mos helmuar Qeverinë e tij. Andaj, është koha për reflektim të opozitës PAN, rrastë të inkriminuar, të spastrojnë partitë e tyre nga elementë masiv kriminalë dhe të mos pretendojnë pushtetin, deri sa nuk bëjnë reformim të thellë, ose më saktë, riformim me ndryshim tërësor, madje edhe të emrave të subjekteve të tyre.

Qëllimi i tufëzimit në qeverisje – amnistimi i PAN të kriminalizuar!

2) Propozimi i bërë nga kryetari i LDK-së, Lumir Abdixhiku, për koalicion të partive nacionale shqiptare, gjithëpërfshirëse, të Kosovës, është lapsus i skajshëm dhe provokim i rëndë, jo vetëm për LDK-në, por edhe për popullin dhe shqiptarët e përbotshëm. Nuk mund të quhen nacionale vetëm pse flasin shqip, ndërkohë që bashkëpunojnë me Serbinë, për të rrëzuar nga pushteti partinë, e cila punon e lufton për mbrojtjen e sovranitetit tërësor të Republikës të Kosovës. Pikërisht, për këtë, aktualisht, edhe votohet më shumësi absolute, nga populli i saj dhe admirohet nga shqiptarët e kudondodhur.

Propozimi i kryetar Lumirit, për t`u koalicionuar me PAN-in, i cili ka përgjakur LDK-në dhe Kosovën, është një provokim i rëndë, për vetë anëtarësinë e LDK-së dhe shqiptarët anepërtej Globit. Dyshoj fort të jetë një forcë e jashtme, e cila e cytë, me presion, Kryetarin në lajthitje!?

Lidershipi i ri i LDK-së, i nismoi, por nuk i përfundoi reformat. Deri diku i mirëkuptoj, sepse ishin pjesë i një faji të madh, u zvarritën pas shefit Isë, të katapultuar në krye të LDK-së nga PDK-ja, duke e bërë Hashimin president! Edhe pse ishte një amanet i Rugovës, që “ai të mos lejohet të ngritët në pozitë, sepse është i dëmshëm për Kosovën!” Dhe, vërtet ishte në shërbim të dy shteteve armike të Kosovës dhe të qeverie, gjithashtu! Kjo po i hakmerret sot, Kryetarit dhe LDK-së, por, edhe Kosovës, ngaqë konformizmi ishte trashur!

Mjerisht, në strukturat e LDK-së, vazhdojnë të jenë argatët e PDK-së. Ata nuk e fshehin preferencën e tyre për koalicionin e serishëm me PAN-in, sidomos me PDK-në. Dhe, këtë lakmi nuk e kanë fshehur, madje, së fundi, edhe kanë vepruar haptazi, duke dëmtuar dhe sabotuar, qëllimshëm, Lidershipin e ri. Dhe, me gjithë punën e madhe dhe fushatën voluminoze e dinjitare, të bërë nga kryetar Lumiri, me ekipin e tij, vërtet, simpatik, nuk arriti qëllimin e synuar.

Realisht, parti e dytë e mirëfilltë e zgjedhjeve të 9 shkurtit 2025, është LDK-ja. Sepse, PDK-ja, me simotrat në koalicion, ka krijuar klientelë elektorale nga: shumësia e nëpunësve shtetërorë; anëtarësia e organizatave ilegale kriminale, të krijuara gjatë luftës; armata prej 45.500 veteranëve të rremë, plus familjarë, farefisni e miqësi të tyre, garantojnë zvarritjen në politikë të partive-banda!

Tendenca e kthimit në pushtet të “komandantëve” mujsharë, me dosje të bollshme penalizuese, do të ishte vazhdim i një drame me shumë akte. Ndërsa çështja e ndërrimit të kandidatit/it për kryetar të Kuvendit, nuk është, thjeshtë, teknike. Përkundrazi, ngulmimi i partisë fituese, Vetëvendosjes, për ta mbrojtur propozimin fillestar, është thellësisht i drejtë, parimor dhe plotësisht ligjor. Ndryshimi i kandidaturës, do të ishte lëshimi i parë fatal, që do t`i bëhej krimit në Kosovë!

Zoti shqiptar ka thënë: “Ai që është pa mëkat midis jush le ta hedhë gurin e parë drejt tij”- Nga AUREL DASARETI

Zoti shqiptar ka thënë: “Ai që është pa mëkat midis jush le ta hedhë gurin e parë drejt tij”.

Armiku yt i përjetshëm, hajduti – pedofili i neveritshëm Edvin Kristaq Rama, që e shpopullon Shqipërinë nga shqiptarët vendas për ta mbushur atë me të huaj do të jetë një figurë pozitive në ferr. Pse? Sepse ai djall i droguar dhe i mallkuar, endet përreth si një qen i zgjebosur që ulërin – duke kërkuar dikë për të përpirë.

PS: Përshëndetje, të dashur bashkatdhetarë. Gjatë ditëve të fundit, kam marrë 19 letra nga ju. Faleminderit për letrat, propozimet dhe këshillat frymëzuese. Do t’ju përgjigjem sa më shpejt të jetë e mundur. Më poshtë po postoj një pjesë të letrës sime të shkruar në vitin 2020 dhe të botuar në disa gazeta (portale) shqipe:

Varfëria si armë për boshatisjen e trojeve shqiptare

Nga Aurel Dasareti, USA, ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike

Dëshira e zjarrtë për të sunduar është më e paturpshmja nga të gjitha emocionet. Modeli politik me sistemin shoqërues të partive, garanton që analfabetët kronik, oportunistët pa integritet politik dhe etik, marrin një lojë të lehtë dhe nuk mund ta çojnë vendin askund tjetër përveç saktësisht drejtë greminës.

Shkrimet atdhedashëse nga intelektualët e mirëfilltë kërkojnë të lexohen ngadalë. Jo sepse janë aq të vështira për t’i kuptuar, por sepse ato hapen vazhdimisht për reflektime gjatë rrugës. Përveç kësaj, ato priren të përfundojnë më shpejt sesa ju dëshironi, dhe ju nuk e dini sa kohë do të duhet të prisni për një tjetër. Atëherë është pikërisht ajo që është talenti i shkruesit – për të krijuar këtë hapësirë të veçantë që ekziston diku midis asaj krejtësisht të parëndësishmes dhe banale – dhe asaj solemne, serioze dhe ekzistenciale.

Njeriu mësohet me çdo erë të keqe që kundërmon qelbësirë.

Zgjidhja e problemit që shihni në jetë, në të dy shtetet shqiptare dhe trojet nën pushtim, është të veproni në një mënyrë që e bën problemin të zhduket. Patjetër t`i hidhni në koshat e plehrave të gjitha partitë e dështuara dhe minjtë e këtyre 30 viteve që nuk bënë asgjë të mirë për vendin, përveçse e shndërruan në shkretëtirë dhe i zbrazën ato nga rinia.

Sa më shpejtë të jetë e mundur duhet të likuidojmë tiraninë e minjve të yndyrshëm që janë kapluar nga variantet e egra të etjes për pushtet. Ata i përkasin llojit të krijesave të vogla mishngrënëse dhe të gërditshme që nuk ngopen kurrë me ushqim të vjedhur nga nikoqirët e tyre.

Atdheu është i pazëvendësueshëm, shumë më i rëndësishëm se të gjitha partitë politike, apo jo?

Duhet të kemi maksimum vetëm dy parti, që ta kontrollojnë njëra tjetrën. Shqiptaria nuk është më e madhe se Amerika, apo jo?

Anija ime është e mbushur me dashuri për vendin tim, Shqipërinë.

Atje është atdheu i gjyshërve të mi. Shqipëria. Vendi më i bukur në rruzullin e Tokës. Paraardhësit tanë pellazg-ilir kanë jetuar atje për të paktën 100,000 vjet. Gurët që ata pastruan qëndrojnë në kopshte të gjata shkëmbore midis pastrimeve. Ata kanë ndërtuar shtëpia dhe objekte të ndryshme. Krejt modeste, sepse nuk ishin të pasur, por aq të bukura sa mund t`i bënin.

Është për Shqipërinë që zemra ime rreh. Jo vetëm që troket për vendin, por edhe për këdo që ndanë dashurinë time për atë tokë me bukuri të mahnitshme. E dua gjuhën shqipe, natyrën, kulturën dhe gjithçka që i bën shqiptarët shqiptarë. Trishtohem jashtëzakonisht shumë kur shoh ndryshimin demografik që do të ndodhë, sesi Shqipëria (të gjitha trojet) ngadalë por me siguri po humb identitetin e saj në favor të mysafirëve të paftuar. Me idiotësinë tonë dhe me interesin personal të politik-bërësve të korruptuar e dobiç, ne e kemi dëmtuar plotësisht veten dhe vendin tonë që do të trashëgohet nga të huaj – nëse nuk zgjohemi menjëherë nga gjumi i tepruar.

Bëhet fjalë për atë që zhduket, për gjërat që ruhen larg në një bodrum, hidhen në fund të një pellgu, lirohen në kontejnerë, vidhen. Bëhet fjalë për shkrime që nuk lexohen, histori pa dëgjues dhe ka të bëjë me njerëz që udhëtojnë në rrugën e tyre, të cilët harrohen ose harrojnë ose vdesin. Por ka të bëjë edhe me të kundërtën e natyrshme të zhdukjeve: për kujtimet që ringjallen, për takimet e papritura me diçka që është harruar dhe shkuar, përpjekjet për të rivendosur atë që ka qenë dikur. Dhe ka të bëjë me atë (kombin tonë) që nuk duhet lejuar të zhduket, pa marrë parasysh sa me ngulm forcat e errëta brenda dhe jashtë murit të arbrit përpiqen ta heqin qafe atë.

LËNDIMI I LDK ME ALEANCA TË PISTA, FUNDI I PARIMËSISË TË SAJ!- Nga IDRIZ ZEQIRAJ

Lëvizja Vetëvendosje, për ta zgjidhur ngërçin e stisur nga opozita humbëse, i bëri propozim-kërkesën për koalicion e qeverisje LDK-së. Dhe, kjo ishte e pranueshme nga anëtarësia, elektorati, populli dhe shqiptarët e botës. LDK dhe LVV kanë 68 deputetë, plus të tjerët nga pakicat, janë të mjaftueshëm për një qeverisje të qëndrueshme dhe afatgjatë. Por Lidershipi me disa anëtarë të kryesisë dhe pak deputetë, duan ta kenë edhe PDK-në brenda kësaj qeverie. Ndërsa anëtarësia, elektorati, shumësia absolute e strukturave partiake dhe e shqiptarëve, nuk duan kthimin e subjekteve të PAN-it në pushtet. Alergjia e anëtarësisë është e madhe, sepse për afro dy dekada LDK-ja është zvarritur pas PDK-së, si patericë, për t`i mbajtur në pushtet “komandantët” mujsharë, përgjakës të FARK-ut dhe të LDK-së!

Albin Kurti dhe LVV i dinë “të bëmat” e PAN-it dhe, natyrshëm, e ruajnë nga ndotja pastërtinë e partisë, por edhe të koalicionit të mundshëm. Dhe, kjo është parimore, mençuri dhe vlerë e shtuar, për një subjekt politik, që ka mbështetje të gjerë popullore dhe kombëtare. Ky është edhe një standard i ri, i vendosur nga Albin Kurtit me LVV e tij dhe aleatët në koalicion e bashkëqeverisje fisnike: Guxo dhe Alternativa. Në politikën hallakamë, të rrëmujshme dhe skajmërisht hipokrite në Kosovën tonë, kërkohet syçeltësi, për të zgjedhur partnerë të dinjitetshëm dhe pa cene morale turpëruese. Lexoni listat emërore të kandidatëve për deputetë të PAN-it, dhe të bindeni se “ndër këto troje është përzier gjithfarë ujemi”, – siç shkruan njeriu i letrave, Azem Shkreli, në romanin e mirënjohur “Karvani i Bardhë”.

“Ra ky mort e u pamë”,- thotë një urtësi e jona. Ndryshimin e shumëpritur e nismuan dhe e realizuan dy rugovistet e guximshme dhe dinjitare, Vjosë Osmani e Donikë Gërvalla, me shoqe e shokë, në koordinim me organizatën luftarake, LVV, për t`i shporrur nga pushteti disa “biçim komandantësh”, të zhytur në krime e hajni, por edhe të zbuluar si agjentë të Shërbimeve Informative të shteteve armike të Kosovës dhe të argatëve të tyre brenda LDK-së.

Lidershipi i ri, në krye me Lumir Abdixhikun u mirëprit, pavarësisht stazhit të pakët në LDK. Ndërsa “Rruga e Re” e Kryetarit, ngjalli dyshimet e para dhe, pothuaj se, u refuzua nga anëtarësia, me bindjen se e devijon, përjashton rrugën klasike rugoviane. Habitem pse Lidershipi aktual ende nuk e ka zyrtarizuar harrimin e kësaj rruge pa krye?!

Në përgjigje të letër-kërkesës të Albin Kurtit, për koalicion e bashkëqeverisje, kryetari i LDK-së, Lumir Abdixhiku, dha këtë përgjigje: “Krijimi i një Qeverie Nacionale të Tranzicionit”, si zgjidhje e përkohshme, për të tejkaluar krizën aktuale politike!” Vërtet, kjo është “krizë” e stisur, hiç reale dhe krejt inatçore, nga një koalicion pas zgjedhor i paligjshëm: P (PDK), L (LDK), A (AAK), S (LISTA SERBE), pra, koalicioni pas zgjedhor -PLAS-!

NACIONALE do të thotë KOMBËTARE. Ndërkohë, LPK-ja e djeshme, PAN-i i sotëm, ka sabotuar financimin për mbijetesën e Kosovës nën pushtim; ka përçarë dhe ka penguar bashkimin e faktorit ushtarak; ka vrarë ministrin e Luftës, në vlugun e luftës: ka vrarë Ushtarakët luftëbërës dhe Veprimtarët kundërshtarë politikë, rrjedhimisht, ka sabotuar luftën! A mund të jetë PAN-i kombëtar, i cili përgjatë qeverisjes 4 vjeçare të LVV, opozita PAN, ka qenë palë me Beogradin zyrtar, rrjedhimisht, edhe me Rusinë, në kundërshtinë dhe luftimin e Albin Kurtit dhe të LVV të tij, për ta rrëzuar nga pushteti!

Arsyeja: Kurti po shtrinte sovranitetin e humbur nga qeveritë paraprake, në veriun e Kosovës, përkatësisht nga Hashim Thaçi, me dostat e tij të PAN-it, të shantazhuar nga Serbia, me dosje voluminoze penalizuese, për krime numerike, gjatë dhe pas luftës, vrasjen e kundërshtarëve politikë shqiptarë. Pra, subjektet e PAN-it nuk janë kombëtare, përkundrazi. Qysh në start, propozimi i kryetar Lumirit, nuk ka as logjikë dhe zero (o) mundësi për të qenë i pranueshëm. E një mendje me Shefin e saj, Lumirin, është nënkryetarja e parë e LDK-së, Doarsa Kica-Xhelili, në adresimin e idesë politike “të krijimit të një qeverie tranzicionale kombëtare”, pra, duke përfshirë edhe PDK-në!

Edhe pse kjo ide ka rrjedhur nga disa emra të përveçëm të kryesisë dhe ndoca deputetë, statuti i LDK-së parashikon se koalicionet janë kompetencë të Këshillit të Përgjithshëm. Ndërkohë që ky konsultim nuk ka ndodhur! Pse? Sepse shumësia e strukturave të partisë, anëtarësia dhe elektorati, nuk do ta pranojnë PDK-në, në asnjë kombinaturë koalicionuese.

Përndryshe, është guxim i tepruar i kryetar Lumirit, me ekipin e tij simpatik, ta përsërisë koalicionin me PDK-në, duke e rehabilituar, amnistuar e falur atë, kurrë pa kërkuar falje, për krimet serike e makabre të bëra, përgjakjen e LDK-së dhe të Kosovës. Nënkryetarja Doarsë ngulmon në arsyetime hiç bindëse: “Ne nuk jemi refuzues, por jemi përfaqësues. E dimë saktësisht, se çfarë komunikimi kemi pasur me votuesit tonë”. Megjithatë, asnjë premtim nuk i është dhënë nga Lidershipi, anëtarësisë dhe elektoratit të LDK-së, se “nuk do të bëjmë koalicion me LVV”. Ndërsa dihet, është thënë e përsëritur se “kurrë më me PDK-në, sinonim i krimeve dhe të makro-hajnive zyrtare”. LDK-ja është mburrur, me të drejtë, për korrektësi e sinqeritet. Prandaj, manipulimi, në emër të anëtarësisë, elektoratit dhe popullit, është krim në vete!

Realisht, komunikimi përgjatë fushatës ka qenë kolektiv, me duartrokitje aprovuese aklamative. Populli vetëm ka dëgjuar, por në pamundësi për të debatuar. Debati ka pushuar, kur aklamacioni, votimi i hapur ka fituar qytetarinë. Me shpërbërjen e aktivave, me intrigimet e tandemit Hashimi-Isa, plus SHIK-u, ka filluar çmontimi i rugovizmit në LDK.

Përsëritja e zgjedhjeve, zakonisht, nuk janë zgjidhja më e mirë, sepse kanë edhe kosto të lartë buxhetore. Shkollat, si lokale shtetërore gratis, afria e qendrave të votimeve, pse duhen miliona shpenzime?! Keqardhje e madhe për deputetët, në veçanti, ata rishtarë, të cilët nuk kanë mëkate nga e kaluara e tyre. Dhe, apeloj se në rast të përsëritjes të zgjedhjeve, t`u besohet, serishmi, mandati. Sidoqoftë, kjo gjendje e papërgjegjshme dhe tymnajë, urojmë të marrë zgjidhjen e duhur!

Evropianët në Tiranë: Festë të madhe ka sot Shqipëria, hani e pini dhe rrëmbeni…- Nga FRANK SHKRELI

Si në parentezë, për ata që presin gjëra të mëdha për Shqipërinë nga ky takim i nivelit të lartë në Tiranë pas fitores së Partisë Socialiste në atë vend – unë sugjeroj që të shkojnë e të pyesin Moldavinë për të mirat që i solli atij vendi. Deri tani takime të këtij lloji janë mbajtur në Spanjë dhe në Angli…sipas rotacionit, jo sipas ndonjë merite për regjimet vendase që presin liderët evropianë! Në të vërtetë sipas disa eskpertëve, Presidenti Macron mund ta ketë propozuar tre Vjet më parë, krijimin e një organizate të tillë, jo për të përshpejtuar antarësimin në BE – përkundrazi, me qëllim për të ngadalësuar zgjërimin e anëtarsimit të vendeve, deri tani jo-anëtare.

Kush janë këta burra e burrnesha, ndër më të mëdhejt e Evropës që kanë zbritur në Sheshin e Gjergj Kastriotit të Madh të shqiptarëve, Skënderbeut!? Shyqyr që nuk e mbuluan me ndonjë çarçaf monumentin e të Madhit Gjergj me këtë rast! Kjo është një gjë pozitive. Këta janë liderët e 47 shteteve evropiane deri tani – 20-anëtare të Bashkimit Evropian dhe të 27-vendeve jo-anëtare të (BE), vende-kandidat siç është Shqipëria – por që të gjitha bëjnë pjesë në atë që quhet, “European Political Community (EPC)”, një krijesë tjetër organizatash politike në kontinentin evropian — sikur Evropa nuk ka mjaft të tilla — propozuar nga Presidenti i Francës, Emmanuel Macron, tre vjet më parë, (2022). Si një “platformë për bashkrendim politik”.

Pak histori: EPC është krijuar për të shërbyer si një forum bisedash spontane midis liderëve pjesëmarrës — si “një hapësirë e re bashkpunimi politik dhe të sigurisë”, vetëm për “liderët politikë”, kryesisht, pa pjesëmarrjen e stafeve të tyre. Është një krijesë politike shumë pak e njohur në Evropë dhe pothuaj aspak përtej Evropës. Por kjo organizatë bën zhurmë dy herë në vit me takimet e saj të “nivelit të lartë” politik, me takimet në rotacion midis vendesh anëtare: në pranverë takimi mbahet në njërin prej vendeve jo anëtare të BE, si Shqipëria dhe normalisht, në vjeshtë mbahet në njërin prej kryeqyteteve të Bashkimit Evropian. Sa për informacion, Kryeministri i Shqipërisë, Z. Edi Rama ishte ndër të parët, në mos i pari, që në tetor, 2022 kishte mbështetur idenë e Presidentit Macron për krjimin e entit të ri evropian, “European Political Community (EPC). Megjithse shumë vende të tjera e pritën idenë e një enti të ri në Evropë – veçanërisht kur propozimi bëhej nga Franca – si diçka tepër të dyshimtë. Por, Macroni përfitoi nga se vendi i tij ishte në atë kohë president i Këshillit të Bashkimit Evropian dhe ashtu ia doli të bindte shumicën se ky ent ia vlente të krijohej për të bashkuar evropianët në një organizatë të tillë, për të diskutuar mbi problemet e përbashkëta, në një atmosferë, jo të struktuar, siç ndodh normalisht, me takime të tilla ndërkombëtare të nivelit të lartë.

Por, më në fund, jam i bindur se momenti më i rëndësishëm, rezultat i takimit në Tiranë, do jetë e ashtuquajtura “fotografi familjare”, të gjithë liderët evropianë të bashkuar duke u qeshur, duke ngrënë e duke pirë nga kuzhina shqiptare – gjë që më kujtoi poezinë e Ali Asllanit: “Hani, pini dhe rrëmbeni, mbushni xhepe, mbushni arka, të pabrek’ ju gjeti dreka, milionier’ ju gjeti darka!” Në një atmosferë kjo për të bindur ata që nuk besojnë se me të vërtetë Evropa është e bashkuar e në paqe (siç e donte dikur Xhorxh Bush plaku) pas shembjes së Murit të Berlinit.

Pak histori se ia vlen të theksohet dhe të ndahet e vërteta e këtij takimi këtë javë (të zgjedhjeve parlamentare) në Tiranë nga mjegulla e insinuatës së propagandës zyrtare se evropianët ranë në Sheshin Skenderbe për meritat e mëdha të qeverisë shqiptare ose për pëparimin e madh që Tirana zyrtare paska bërë drejtë antarësimit të saj për në BE. Takimi i parë i këtij enti politik (EPC) është mbajtur në Pragë të Çekisë në tetor të 2022 dhe mbledhja e dytë në Bulboaca të Moldavisë. Si në parentezë, për ata që presin gjëra të mëdha për Shqipërinë nga ky takim i nivelit të lartë në Tiranë, pas fitores së Partisë Socialiste në atë vend unë sugjeroj që të shkojnë e të pyesin Moldavinë për të mirat që i solli atij vendi ky takim i lartë. Deri tani takime të këtij lloji janë mbajtur gjithashtu edhe në Spanjë dhe në Angli…sipas rotacionit, jo sipas ndonjë merite për regjimet vendase. Në të vërtetë, sipas disa eskpertëve, Presidenti Macron mund ta ketë propozuar tre vjet më parë, krijimin e një organizate të tillë, jo për të përshpejtuar antarësimin e këtyre vendeve në BE – përkundrazi, e ka propozuar dhe mbështetur me qëllim për të ngadalësuar zgjërimin e antarsimit të vendeve, deri tani jo-antare të BE. Sidoqoftë, kjo mbetet për tu parë. Por në rastin e Shqipërisë, analistë evropianë janë shprehur këto ditë se një objektiv i këtij samiti në Tiranë, sa u përket miqëve evropianë të Kryeministrit shqiptar, është mbi të gjitha, për të “kurorëzuar fitoren” e Edi Ramës dhe Partisë së tij Socialiste në zgjedhjet e fundit. Takimi evropian në kryeqytetin e shqiptarëve mund të konsiderohet nga disa si një “pikë politike” për Kryeministrin shqiptar, por nuk besoj se do të ketë ndonjë përfitim nga kjo mbledhje për jetën e përditëshme të shqiptarëve.

Sot në një periudhë kur paqeja dhe stabiliteti në Evropë, e sidomos gjendja në Ballkanin Perëndimor, përveç rajoneve të tjera të kontinentit nuk duket të kenë qenë aq të brishtë ndonjëherë sa vitet e fundit. Prandaj me takime të tilla të nivelit të lartë si ky në Tiranë nuk ka se për çfarë të mburret Evropa, as arsye të festojë Shqipëria.

Sidoqoftë, ky ent i quajtur “European Political Community (EPC)”, ose Komuniteti Politik Evropian, është në një fazë eksperimentale dhe mbetet për tu parë se si do të zhvillohen punët. Në historinë e saj tre-vjeçare të EPC, nuk kemi parë ndonjë rezultat konkret që të ketë dalë nga këto takime që mbahen dy herë në vjet nga kjo organizatë– në rotacion midis vendeve anëtare dhe në përputhje me të ashtuquajturën, “balancë gjeografike” evropaine dhe jo për merita të një qeverie ose një tjetre.

Më në fund, sa i përket takimit të nivelit të lartë të EPC në Tiranë, pas shumë fjalë e deklarata bombastike, besoj se një ditë më vonë ,analistët do komentojnë se rezultati kryesor i takimit në Tiranë do jetë “kurorëzimi i fitores” nga liderët evropianë i zgjedhjeve të fundit nga kryeministri Rama, por jo vetëm. Për ndyshe ka të ngjarë që ai takim të përëfundojë, ndoshta, me ndonjë premtim jo zyrtar nga evropianët për hapjen e kapitujve të tjerë të hapjes së dyerve të antarësimit të Shqipërisë në BE. Kjo në shkëmbim të ndonjë premtimi nga Zotit Rama se ai do hapë dyert e burgjeve të Shqipërisë për kriminelët evropianë, përfshir ata britanikë. N dërkohë që rinia shqiptare ua mësynë vendeve anëtare të Bashkimit Evropian për mërgim të përjetshëm. Por, më në fund, jam i bindur se momenti më i rëndësishëm, rezultat i takimit në Tiranë, do jetë e ashtuquajtura “fotografi familjare” e rasteve të tilla — të gjithë liderët evropianë të bashkuar duke u qeshur, duke ngrënë e duke pirë nga kuzhina shqiptare e famshme tani në radhët e diplomatëve të huaj në Shqipëri – gjë që më kujtoi poezinë e Ali Asllanit: “Hani, pini dhe rrëmbeni, mbushni xhepe, mbushni arka, të pabrek’ ju gjeti dreka, milionier’ ju gjeti darka!”

Më në fund, sa i përket takimit të nivelit të lartë të EPC në Tiranë, pas shumë fjalë e deklarata bombastike, besoj se “një ditë më vonë” analistët do komentojnë se rezultati kryesor i takimit në Tiranë do jetë “kurorëzimi i fitores” nga liderët evropianë i zgjedhjeve të fundit nga kryeministri Rama. Për ndyshe ka të ngjarë që ai takim të përfundojë, ndoshta, me ndonjë premtim jo zyrtar nga evropianët për hapjen e kapitujve të tjerë të hapjes së dyerve të antarësimit të Shqipërisë në BE. Në shkëmbim të ndonjë premtimi nga Zotit Rama se ai do hapë dyert e burgjeve të Shqipërisë për kriminelët evropianë, përfshir ata britanikë, ndërkohë që rinia shqiptare ua mësynë vendeve anëtare të Bashkimit Evropian për mërgim të përjetshëm.

Në një atmosferë kjo për të bindur ata që nuk besojnë se me të vërtetë Evropa është e bashkuar e në paqe (siç e donte dikur Xhorxh Bush plaku) pas shembjes së Murit të Berlinit. Sot në një periudhë kur paqeja dhe stabiliteti në Evropë, e sidomos gjendja në Ballkanin Perëndimor, përveç rajoneve të tjera të kontinentit të vjetër, nuk duket të kenë qenë aq të brishtë ndonjëherë sa vitet e fundit. Prandaj me takime të tilla të nivelit të lartë si ky në Tiranë, nuk ka se për çfarë të mburret Evropa, as arsye të festojë Shqipëria.

GJYKATA KUSHTETUESE NË KRIZË BESIMI! – Nga IDRIZ ZEQIRAJ

Kryesuesi i seancave kuvendore, zotëri Avni Dehari, i pati dërguar një letër Presidentes Vjosë Osmani, për të ndërhyrë në zhbllokimin e Kuvendit, lidhur me konstituimin e tij, zgjedhjen e kryekuvendares/it. Këshilltari politik, Bekim Kupina, publikoi përgjigjen e Presidentes, se është e gatshme, kurdo që subjektet politike e ftojnë për takim. Por, deri me tani Presidentja nuk ka marrë asnjë ftesë zyrtare. Partitë politike parlamentare mendojnë se ende nuk janë ezauruar, shterur mundësitë që zhbllokimi të bëhet nga brenda Kuvendit.

Votimi aklamativ, i hapur, nuk arriti të zgjedhë kryetaren, sepse munguan votat, për deputeten e propozuar nga LVV, Albulenë Haxhiu. Opozita refuzimin e “arsyeton” se deputetja e ka fyer ish-kryetarin e Kuvendit, Kadri Veselin, duke e quajtur -kriminel-, madje është “përçarëse” dhe “nuk i shërben unitetit brenda Kuvendit!” Pozita arsyeton se kandidatja, Albulenë Haxhiu, është deputetja femër më e votuar, madje e të gjitha kohërave në Kosovë, me tej 150 mijë vota!

Opozita nuk solli arsye bindëse, për refuzimin e kandidaturës në fjalë. Ndërkohë që, duhej të sqaronte nëse është fyerje, apo shpifje akuza e Albulenës për ish-kreun e Kuvendit, njëherësh, edhe për kryetarin e Organizatës ilegale kriminale SHIK! Zoti Veseli e pranon, që së bashku me Hashim Thaçin dhe shokët tjerë të PAN-it, ka themeluar SHIK-un me 92 anëtarë. Realisht, kjo organizatë ka pasur 30 mijë anëtarë, por e ndarë në degëzime “Shqiponjat e Zeza”, BIA shqiptare e tjera.

Opozita, sidomos ajo PAN-iste, nuk duhet të lëshojë akuza të pa baza, “si lopa bajgën”, por duhet ta vë pikën mbi “i”, të debatojë në Kuvend, nëse deputetja Albulenë ka fyer e shpifur, apo ka thënë një të vërtetë në shkallën sipërore?! Bartësit e së vërtetës i linçojnë vetëm sistemet diktatoriale dhe assesi një Kuvend demokratik!

Akuza se Albulenë Haxhiu ka qenë “përçarëse”, përgjatë ushtrimit të detyrës së ministres të Drejtësisë, nuk qëndron. Edhe pse VETTING-u, në parim është aprovuar nga Kuvendi, por, për konflikt interesi, është sabotuar, bojkotuar, nga zhvatësit e pangopur e zuzarë, kryesisht, “komandantë” mujsharë, ish-pushtetarë, partiakë hileqarë.

E njëjta gjë ka ndodhur dhe vazhdon bllokimi, përkatësisht, sabotimi për BYRONË e Verifikimit të Pasurive të Paligjshme, të pa mbulesë burimi financiare. Këmbëngulja e ministres Albulenë, për ta zbatuar ligjin, për mbrojtjen e pasurive të brezave shqiptarë, jo vetëm që nuk ka vend për ta akuzuar si “përçarëse”, në të kundërtën, duhet lavdëruar për punën e shkëlqyer që ka bërë dhe bënë ende, qoftë edhe si ministre në detyrë.

Pozita, respektivisht, LVV, bëri një përçapje zhbllokuese, duke aplikuar votimin e fshehtë, i lexuar në Kushtetutë, si një e drejtë legjitime. Por, në larminë e interpretimeve të juristëve, ka mendime se kjo duhej bërë në fillim të seancës. Realisht, kjo relativizohet, kur në praktikë votimi aklamativ, i hapur nuk e zgjidhë çështjen, vjen në shprehje votimi i fshehtë, sepse Kushtetuta e pranon, madje edhe forma tjera. Kushtetuta i pranon vetëm koalicionet parazgjedhore, por opozita e tanishme e bëri, kundërligjshëm, pas zgjedhjeve, përfshi edhe Listën Serbe – PLAS -!

Në interpretimin e Kushtetutës, për zgjedhjen e kryekuvendares/it, ka kundërthënie brenda ish-anëtarëve të Gjykatës Kuahtetuese, por edhe në mes të juristëve. Disa thonë se 10 deputetë kanë të drejtë t`i drejtohen Gjykatës Kushtetuese, për interpretim të mirëfilltë kushtetutorë. Të tjerë e mohojnë, sepse deputetët ende nuk kanë formuar Grupet Parlamentare.

Mbizotëron mendimi se të drejtë ankese apo të parashtrimit të pyetjeve në Kushtetuese ka vetëm Presidentja. Natyrshëm, ajo duhet ta shfrytëzojë autoritetin kushtetues gjatë procedimit, ose gjatë zgjedhjes së Kuvendit, nëse ka pasur shkelje kushtetuese dhe si të veprohet më tej? Presidentës Vjosë Osmani nuk i mungon as aftësia profesionale dhe as guximi intelektual, për të ndërhyrë brenda kompetencave kushtetuese të saj.

Me gatishmërinë e shfaqur, për të diskutuar me partitë politike, për krijimin e institucioneve shtetërore, brenda kompetencave neutrale dhe të kompetencave ekzekutive që ka, si faktor në bazë të Kushtetutës. Pra, ajo pret të ftohet nga subjektet politike, pasi të jenë ezauruar, shterur mundësitë e zgjedhjes brenda sallës kuvendore, pa ndërhyrë në kompetencat e Kuvendit, siç janë përcaktimi i datave dhe të afateve.

Gjykata Kushtetuese për mision ka drejtësinë supreme brenda shtetit. Rrënimit të Sistemit të Drejtësisë, nga ish-pushtetarët, tashmë, disa syresh të zbuluar si agjent të Shërbimeve Informative të shteteve armike të Kosovës, kanë dëmtuar shumë Atdheun. Dyshimi në Gjykatën Kushtetuese është aq i madh, sa Qeveria nuk guxon ta dërgojë një draft-statut për Asociacionin në Kushtetuese, sepse nuk ka asnjë siguri që ajo mbronë interesat e vendit!

Në këtë instituticion të lartë, ka edhe gjyqtar të devotshëm. Por, dyshohet se e keqja ka epërsinë, ashtu siç është provuar në nivelet tjera të gjykatave vendore. Edhe krimet e rënda, siç është tentativa për vrasje të qëllimshme, konvertohet në një dënim simbolik me para! Shumë qindra dosje të stivosura, presin të parashkruhen, t`u skadohet afati shqyrtues, ashtu siç është vepruar përgjatë këtij çerek-shekulli. Mjafton të shembullojmë me 45.500 “veteranë” të rrejshëm, me miliona euro të abuzuara! Thënë troç, Gjykata Kushtetuese ka devijuar nga garantuese e rendit kushtetues.

Thuhet e shkruhet se -krimit nuk i skadon afati-. Gjykata Speciale e Kosovës, me seli në Hagë, kufizon hetimin dhe gjykimin për krime lufte dhe pas luftës, deri në fund të vitit 2000!? Ndërkohë që, krimet, vrasjet e cilësuara politike, kanë vazhduar ndër vite e tej dekadës, përfshirë edhe vrasjet e dëshmitarëve! Janë të njëjtat organizata kriminale, të themeluara nga LPK-ja e djeshme, PAN-i i sotëm, bandat e instruktuara nga Sigurimsat e Enver Hoxhës. Dhe, Gjykata Kushtetuese i ka parë të tëra këto krime dhe i ka heshtur, sikur këto krime kanë ndodhur në Mesjetë, në një shtet të Afrikës apo të Azisë dhe jo në zemër të Evropës!

Prandaj, me të drejtë Gjykata Kushtetuese mund të konsiderohet si një “filozofe” e të drejtës, pa u merakosur për ta përdorë fuqinë reale të veprimit, edhe pse e ka të garantuar me ligjin kushtetues.

Referenca ke Gjykata Kushtetuese, përgjatë këtyre dy muajve të fundit, është vënë re për disa shabllone e lëshime, që ngjallin huti dhe paqartësi. Mungesa e kryetarit të Kuvendet, sipas Kushtetutës, po e pamundëson krijimin e grupeve parlamentare. Kjo po nënkuptohet si justifikim, për zvarritjen e qëllimshme të formimit të institucioneve.

Është hera e parë që Kosova përballet me vakum kushtetues. Kushtetuta nuk ka arritur të veprojë, në masën e duhur as në demokraci. Përgjegjësi kushtetuese kanë të gjitha subjektet politike. Kur ish-pushtetarët shpërfillën ligjet dhe vet Kushtetutën, duke e zhvatur shtetin egërsisht, partitë politike bënin sehir dhe nuk bënë asgjë, për t`i stopuar ata.

Opozita PAN-iste përgjatë gjithë mandatit qeverisës të LVV, ka qenë skajshëm destruktive dhe, pothuaj se, gjithherë palë me Serbinë, për ta larguar Kurtin nga pushteti. Edhe në vënien e sanksioneve Kosovës, krahas Serbisë, edhe PAN ka kontribuar zellshëm. Madje, kuadrot e PDK-së, “janë zënë me pelë për dore”, duke lobuar kundër favorizimit të Kosovës, resepektivisht, kundër heqjes të sanksioneve Kosovës, për deri sa Albini është në pushtet! Kjo na kujton raportin nuse-vjehërre: “Për inati të sime vjehërre, do të flej me mullixhinë!”

Dhe, krejt në fund, në ngulmimin e opozitës, për ta zbutur humbjen në fushë-betejë, duan fitoren në tavolinë! Për këtë dyshohet në presionin-porosi, nga hisedarët e lirisë tonë, që opozita e bashkuar dhe Lista Serbe, bojkot e bllok qeverisjes Kurti me Vetëvendosjen e tij! Gjithsesi, hiç parimore dhe fort e pamoralshme!

Kultura është identiteti i një shoqërie të tërë, është shtylla kurrizore e një populli- Nga Aurel Dasareti, USA, ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike

Gjyshi im nga babai (ish-oficer i rangut të lartë), i cili emigroi në Amerikë (në vitin 1943) në rininë e tij të hershme, thoshte: “Kur dëgjoja fjalën kulturë, përgatisja shkopin tim për t’iu përgjigjur çdo përleshjeje masive me shkopinj, jo vetëm në Shkodër, Lezhë dhe Mirditë, por në të gjitha katundet shqiptare.”
***
Kultura është të thuash të vërtetën që e ke parë me sytë e tu dhe e ke formuluar me mendimet e tua.

Thuhet se studimi i një qelize të trurit është neurologji, studimi i dy qelizave është psikologji. Ndoshta mund ta çojmë më tej këtë çështje, duke thënë se studimi i një individi është psikologji, nëse studiojmë dy, flasim për kulturën.

Specia jonë është unike në grumbullimin e njohurive, ekspertizës dhe ideve nga brezi në brez. Speciet e tjera shtazore mund të kenë tipare të tilla, por këtu specia njerëzore është në një pozicion të veçantë. Ne kemi një tru që është jashtëzakonisht plastik dhe është në gjendje të përshtatet me mjedisin përreth në një mënyrë që askush tjetër nuk mundet. Kështu e ka hapur rrugën specia njerëzore në të gjithë globin. Shuma është aftësia e jashtëzakonshme e trurit për të mësuar dhe kopjuar ide nga të tjerët. Me fjalë të tjera: idetë përhapen dhe zhvillohen me trurin e njeriut si një kundërpërgjigje (replikë)

Sidoqoftë, panorama e përgjithshme që po përpiqem të paraqes këtu është se kulturat zhvillohen si degët e një peme. Ata ndjekin rrugët e tyre, dhe secila rrugë është unike (e njëjtë). Por kjo metaforë prishet pasi e dimë që kulturat ndikojnë reciprokisht te njëra-tjetra. Kemi një bashkëveprim midis ndikimit dhe izolimit. Në përgjithësi, kjo shndërrohet në një rrëmujë relativisht komplekse, ku ende zbatohet ideja se çdo kulturë ka rrugën e vet. Kjo nënkupton se nuk pritet aspak që çdo kulturë të përfundojë me të drejtat e njeriut ose me teorinë e relativitetit, nëse u jepet vetëm kohë e mjaftueshme. Vetëm nëpërmjet ndikimit dhe tregtisë së ndërsjellë me kulturat e tjera bëhet e mundur të zhvillohet një shumëfish minimal i përbashkët i kulturës njerëzore.

Nuk duhet të harrojmë se motivi i individit për t’u bashkuar me një shoqëri është se shoqëria ekziston për individin, dhe kurrë anasjelltas. Duhet të funksionojë në një mënyrë të tillë që të jetë më mirë për mua të jem në shoqëri sesa të jem jashtë saj. Është shoqëria ajo që ofron mundësitë më të mira për një jetë të mirë. Një përbindësh shoqëror është një proces i tillë që ecën i egër dhe përfundon duke ekzistuar vetëm për veten e tij (lexo: elita). Me fjalë të tjera, supozimet e dhëna më sipër dështojnë. Një shoqëri e pjekur do të përqendrohet shumë në analizimin dhe kuptimin e proceseve të tilla, dhe sigurisht në krijimin e mekanizmave mbrojtës që parandalojnë që procesi shoqëror të ecë në mënyrë të egër. Sigurisht, kjo vlen për të gjitha nivelet e procesit shoqëror.

Pothuajse çdo zhvillim që ndodh me kalimin e kohës ka, siç u përmend, elementë kaotikë në të. Kjo vlen edhe për zhvillimin individual. Por përmban edhe elementë të fortë të programimit. Dhe kjo do të thotë që ne mund t’i transferojmë pa dashje këto karakteristika në të gjitha zhvillimet e tjera që shohim në botën përreth nesh. Edhe pse shohim shumë paralele, nuk kemi arsye të supozojmë se as evolucioni, as zhvillimi historik dhe as zhvillimi kulturor nuk kanë ndonjë element të programuar. Për ta përsëritur: Kultura që kemi sot është rezultat i asaj që ishte kultura dje plus gjithçkaje që e ka ndikuar atë ndërkohë. Dhe ajo që ishte kultura dje është rezultat i asaj që ishte kultura një ditë më parë, plus gjithçkaje që e ndikoi atë.

Në këtë mënyrë mund të vazhdojmë prapa dhe prapa. Kjo është ajo që unë e quaj zhvillim gradual, ose akumulues. Këtu kam përshkruar edhe elementët vetë-përforcues dhe kaotikë të kësaj. Zhvillimi në vetvete nuk ka qëllim apo pikë përfundimtare. Ajo që ndikon në kulturë mund të jenë si kushtet e brendshme ashtu edhe ato të jashtme. Faktorët e jashtëm mund të ndryshojnë nga fatkeqësitë natyrore, ndryshimet në klimë ose kushte të tjera natyrore, si dhe ndikimet nga kulturat e tjera. Ndikimet e brendshme mund të kenë të bëjnë me individët, lojën shoqërore që krijon valë vetë-përforcuese të traditave, fesë, normave ose besimeve, etj.

Tani kemi arritur në një pikë ku kulturat janë në një proces globalizimi. Nuk është aspak pa probleme. Sepse globalizimi është një proces i dhimbshëm, si në lidhje me kulturat, nën-kulturat, fetë dhe klasat. Jo të gjitha kulturat janë të pajtueshme me harmoninë globale. Çfarë mund të themi tjetër përveçse të gjitha kulturat duhen parë si të barabarta. Por është problematike në atë që jo të gjitha kulturat kanë kaluar nëpër të njëjtin proces pjekurie. Bota ka përjetuar dhe ende po përjeton të ashtuquajturën Pranverë Arabe.
***
PS: Gjatë vitit 2011, pati kryengritje të mëdha popullore kundër autoriteteve në shumë vende të Lindjes së Mesme dhe Afrikës së Veriut. Këto protesta u quajtën “Pranvera Arabe”. Një kërkesë e përbashkët për shumicën e protestuesve ishte që regjimi aktual në vendet e ndryshme të jepte dorëheqjen.
***
Pritjet tona ishin që tani këta njerëz më në fund do të fitonin lirinë e tyre. Diktaturat do të shfuqizoheshin dhe demokracitë do të vendoseshin. Pothuajse pa përjashtim, kjo ka dështuar plotësisht. Dhe ajo që më ka bërë përshtypje pasi e kam vëzhguar këtë nga larg është se është naive të përfshijmë zgjidhjet ose vlerat tona demokratike në këtë çështje. Vlerat demokratike që jetojnë në shoqërinë tonë janë rritur bashkë me kulturën tonë gjatë shumë shekujve. Dhe nuk është aspak e sigurt që zhvillimi ka ndjekur këtë rrugë.
***
Jo, jo të gjitha kulturat kanë të njëjtat vlera.

Dhe kultura evropiane ka shumë turp në ndërgjegjen e saj, gjë që nga ana tjetër ka kontribuar në shkatërrimin e kulturave të tjera. Por mos harroni se kultura dhe individi nuk janë e njëjta gjë. Individi zotëron një vlerë etike të patjetërsueshme. Kulturat nuk kanë një vlerë të tillë etike. Prandaj, duhet të pranojmë se kur bëhet fjalë për krijimin e një Shoqërie të Pjekur, kulturat kanë vlera të ndryshme. Disa tipare kulturore janë të preferuara (parapëlqyera), ndërsa të tjerat duhen refuzuar. Një burrë i pjekur nuk i klasifikon verbërisht kulturat, por ato tipare kulturore që çojnë në sukses dhe ato që çojnë në dështim. Si pozitive ashtu edhe negative gjenden me shumicë në shumicën e kulturave. Dhe nuk duhet të kemi frikë të nxjerrim në pah tiparet “kulturore” të shumë shqipfolësve që nuk i duam në fshatin tonë të vogël Shqipërinë londineze, Kosovë dhe trojet nën pushtim.

Kur dielli i kulturës është i ulët, edhe xhuxhët hedhin hije të gjata.
***
Dashuria e shumë shqipfolësve për regjimin kriminal që ka kapur të gjitha institucionet shtetërore dhe bashkëpunimin e regjimit me krimin e organizuar që e ka transformuar Shqipërinë në të vetmin narko-shtet në Evropë, është e neveritshme.

Qëllimi i Ramës, misioni i tij, është të detyrojë zhvendosjen (largimin-ikjen) e shqiptarëve nga atdheu i tyre përmes varfërisë së qëllimshme dhe humbjes së shpresës, në mënyrë që tokat e boshatisura të zëvendësohen me të huaj (“refugjatë”) nga Lindja e Mesme, Afrika dhe Azia që BE-ja nuk i dëshiron në vendet e tyre.

Një person inteligjent që është krenar për inteligjencën e tij, por ia shet votën regjimit mafioz antikombëtar, është si një i burgosur që krenohet me qelinë e tij të madhe.

Shqipfolësit e pakulturuar me aftësi të kufizuara mendore që mendojnë se po ndjekin yjet kur simpatizojnë sharlatanin Edvin Kristaq Rama dhe ia shitën votën antishqiptarit, përfundojnë si bretkosa ngjyrë kafe që hidhen në ujërat e zeza për t’u pastruar. Dhe aty takohen minjtë e kanalizimeve.

Mos mendo kurrë se mund ta fshehësh gjënë e turpshme që ke bërë, sepse edhe nëse ua fsheh të tjerëve, zemra jote do ta dijë.
***
Nëse nuk e largoni menjëherë nga pushteti armikun më të rrezikshëm të brendshëm për Kombin tonë, edhe Shqipëria do të bëhet një nga vendet që u zhdukën.

Shumë nga vendet që janë zhdukur nga harta e botës kishin një histori të palavdishme.

Ka histori për 75 vende dhe mbretëri që nuk ekzistojnë më. Disa prej tyre ekzistuan vetëm për disa muaj, të tjera për dekada.

Disa prej tyre arritën të ndërtonin një sistem politik, shkolla dhe spitale, të tjera u detyruan të mbroheshin nga përpjekjet e pushtimit. Ajo që të gjitha kanë të përbashkët është se lëshuan pulla si shenjë se ishin të pavarura, se ishin një shtet që meritonte një vend në histori. Dhe se më vonë u harruan nga pothuajse të gjithë.

Perandoritë (shtetet-vende) lindin dhe zhduken. Vende të reja themelohen dhe më pas shpërbëhen pas disa vitesh. Historia e këtyre tokave dhe mbretërive të humbura merr jetë kur lexon për të.

Ka histori të frikshme (rrëqethëse) botërore, përshkrime lirike dhe detaje delikate rreth vendeve që nuk ekzistojnë më. Ato vende ndodheshin në të gjitha cepat e botës, në xhungla dhe shkretëtira, nga jeta e zhurmshme e qytetit deri te tokat e shkreta të stepave.
***
Tani një botë shqiptare kërkon ndihmë: Na duhet zemra jote, aftësia jote, mendja jote e zjarrtë! Dhe ti e more rininë tënde për ta ndarë dhe për ta zotëruar, prandaj përdore atë! Jep energjinë tënde! Për veten tënde. Për të ardhmen e pasardhësve të tu. Për vendin dhe kombin.

O shqiptar! Mos u dorëzo! Mos ik, por reago. Përdor aftësitë e tua! Për ta shpëtuar Shqipërinë nga vdekja. Do të ishte shumë qetësi në pyll nëse askush nuk do të këndonte përveç zogjve që këndojnë më mirë.

E dua pa masë kombin tim, i cili është në prag të zhdukjes – Nga Aurel Dasareti

Shkruaj falas sepse e dua pa masë atdheun e gjyshërve të mi, i cili po zbrazet (shqiptarët po largohen, të huajt po hyjnë) dhe do të trashëgojë tokat tona. E dua pa masë kombin tim, i cili është në prag të zhdukjes – Aurel Dasareti

Përshëndetje: Kjo letër si plotësuese (ngjitje) e shkrimit të mësipërm.

Asgjë nuk është më e dëmshme dhe më e çmendur për një person normal sesa të lejosh një kriminel psikopat dhe regjimin e tij të fëlliqur për të shkatërruar vendin tënd për 16 vjet rresht – vetëm sepse krimineli e di mungesën e rezistencës së një populli indiferent që vetëm flet dhe fle, dhe nuk frikësohet nga ju, prandaj vazhdon me pisllëqet. Kryekrimineli e di se ju përdorni vetëm llafet por nuk përdorni mjetet e duhura (forcën) për ta rrëzuar atë dhe regjimin (të vetmen gjë që ai/ata e kuptojnë). Ata, në bashkëpunim me armiqtë siç është Serbia, Greqia, FYROM-i etj punojnë që ju të mos ekzistoni, të ikni nga Shqipëria dhe zhdukeni nga faqja e dheut. Pse? Për të bërë ndryshime demografike, për ta shndërruar Shqipërinë në një kosh plehrash të… gjithë rruzullit tokësor.

Mjaft më, zgjohu tani, menjëherë, dhe mos e humb kohën duke shikuar pisllëqet në Big Bordel TV apo shfletuar vetëm mbeturina në disa media mashtruese të padobishme, të shkarravitura nga amatorë të cilëve u intereson vetëm paraja – por përdorni metodat dhe mjetet e duhura që kryekrimineli i narko-shtetit kupton, dhe hidhe në koshin e plehrave. Shpëtoje atdheun tënd nga zhdukja, Shqipërinë. Shpëtoni kombin të cilit i përkisni jo vetëm me gjuhë por gjenetikisht.

PS: Nuk jam në rrjetet sociale: Facebook etj. Megjithatë, nuk jam atje si person privat. Kjo është arsyeja pse i dërgoj letrat e mia për publikim në disa portale që mendoj dhe besoj se janë kombëtare (në fakt janë kombëtare… me disa përjashtime), dhe afërsisht 900 bashkatdhetarëve që mendoj se janë intelektualë dhe patriotë të devotshëm. Kam mësuar shumë gjëra nga shumica prej jush, faleminderit.

Më shkruani dhe më tregoni mendimet e juaja për portalet që mendoni se nuk janë kombëtare. Popullata duhet informuar…

Aurel Dasareti

Maskarada e përvitshme në Sheshin e Kuq të Moskës- Nga Prof. dr. ESHREF YMERI

(Një frymëzim prej Prof.dr. Fatmir Terziut)

Në numrin e sotëm (09 maj 2025) të Portalit “Fjala e Lirë”, Prof.dr. Fatmir Terziu kishte botuar Esenë me titull “Sa i dobishëm libri “Rezonanca magnetike për Rusinë dhe për rusët” për këtë ditë”.

Në këtë Ese, si një intelektual i shquar, si një penë me Emër të Madh në kulturën tonë mbarëkombëtare, Profesori shkruan:
“E fundit që vjen nga diskursi i manipulimit i përket Rusisë. Vetë vendit dhe propagandës së këtij vendi edhe në Ditën e Fitores. Por Dojçe Welle shkon tek “Manipulimi i Ditës së Fitores nga Putini”, me analizën: Propaganda nuk mund ta ndryshojë historinë”.

Pikërisht kjo Ese më frymëzoi t’i rikthehem trajtimit të ritualit të zhvillimit të paradave “madhështore” çdo 09 maj në Sheshin e Kuq.

Siç dihet, çdo vit, më 09 maj, në Sheshin e Kuq të Moskës, organizohet parada ushtarake në përkujtim të kësaj date, kur ushtria sovjetike hyri në Berlin, çka shërbeu si përfundim i luftës kundër nazifashizmit në Evropë. Kjo paradë organizohet me solemnitet shumë të madh, përcillet me parakalimin e trupave me hap rreshtor dhe me fluturimin e aeroplanëve luftarakë mbi sheshin në fjalë. Por me organizimin e kësaj parade, klika udhëheqëse e Kremlinit, duke filluar prej paradës së parë të vitit 1945 dhe deri tani, opinionit publik sovjetikorus nuk ia ka thënë asnjëherë të vërtetën historike për arsyet e sulmit të ushtrisë gjermane kundër Bashkimit Sovjetik më 22 qershor 1941.

Viktor Suvorovi (1947) është shkrimtar rus, i cili u bë i njohur gjerësisht në lëmin e rishikimit të historisë, ish-bashkëpunëtor i rezidenturës legale të Drejtorisë shtetërore të zbulimit të Bashkimit Sovjetik në Gjenevë. Në vitin 1978 ai u arratis në Britaninë e Madhe. Në Bashkimin Sovjetik, sipas fjalëve të veta dhe intervistës së ish-shefit të Drejtorisë shtetërore të zbulimit, qe dënuar me vdekje në mungesë. Në librat e tij, ku përshkruhen ngjarje historiko-ushtarake, ai pati propozuar një koncept alternativ të rolit të Bashkimit Sovjetik në Luftën e Dytë Botërore. Koncepti i propozuar dhe metodat e argumentimit të tij, patën ngjallur shumë diskutime dhe kritika në qarqet e historianëve dhe në rrethet shoqërore. Libri i parë dhe më i njohur, kushtuar kësaj teme, mban titullin “Akullthyesja. Kush e filloi Luftën e dytë botërore”, botuar në Moskë në vitin 1993, në të cilin, mbi bazën e burimeve historike, argumentohet se fajtori kryesor i fillimit të luftës ishte Bashkimi Sovjetik, i cili kishte marrë vendimin për të sulmuar Gjermaninë të djelën e 06 korrikut 1941. Në libër theksohet se, me urdhër të Stalinit, të gjitha fortifikimet ushtarake në kufijtë perëndimorë të Bashkimit Sovjetik, qenë hedhur në erë me dinamit, me motivimin se “Bashkimi Sovjetik nuk bën kurrë luftë mbrojtëse, ai bën vetëm luftë mësymëse”. Paskëtaj, të gjitha divizionet sovjetike, të dislokuara në Lindjen e Largët, u zhvendosën në kufijtë perëndimorë të Bashkimit Sovjetik.

Përgatitja e sulmit të Bashkimit Sovjetik kundër Gjermanisë naziste e kishte burimin te Pakti Molotov-Ribentrop i 23 gushtit të vitit 1939, sipas të cilit, Polonia do të pushtohej nga të dyja palët nënshkruese, në mënyrë që të kishin një kufi të përbashkët. Në bazë të atij Pakti, Stalini i “siguronte” Hitlerit krahët lindorë dhe i linte dorë të lirë të vinte nën sundimin e vet vendet e Evropës Perëndimore. Hitleri, për naivitetin e tij, i verbuar nga etja për pushtet, nuk e kuptoi grackën që i pati ngritur Stalini, ndaj edhe forcat e tij të armatosura i hallakati që nga Norvegjia deri në Afrikën e Veriut, duke mos pasur parasysh fjalët e pararendësit të tij, Bismarkut (Otto von Bismarck – 1815-1898), i cili u ka lënë brezave pasardhës një porosi tepër domethënëse:
“Çdo marrëveshje, e nënshkruar me Rusinë, nuk vlen as sa letra, në të cilën është shkruar”.

Hitleri, në bazë të të dhënave të kundërzbulimit gjerman, për sulmin e ushtrisë sovjetike qe informuar që në dhjetorin e vitit 1940. Pikërisht që asokohe ai pati filluar përgatitjet për një sulm paraprak mbrojtës. Pra, kjo ishte arsyeja që ai arriti t’ia merrte iniciativën nga dora Bashkimit Sovjetik dy javë përpara. Autori ka shkruar, gjithashtu, një sërë librash artistikë, kushtuar ushtrisë sovjetike, zbulimit ushtarak dhe historisë së Bashkimit Sovjetik të periudhës para luftës. Sipas gazetës së përditshme “Novëje Izvjestija”, tirazhi i disa librave të Viktor Suvorovit pati arritur në më shumë se një milion kopje.

Në librin e sipërcituar, ai shkruan:
“Ekzistojnë jo pak udhëzime për faktin se afati i fillimit të operacionit sovjetik “Shtrëngata” qe lënë për më 06 korrik të vitit 1941… Zhukovi (si edhe Stalini) kishte qejf t’i jepte goditjet e veta të dielave në mëngjes. 06 korriku i vitit 1941 ishte e diela e fundit para përqendrimit të plotë të trupave sovjetike (në kufijtë perëndimorë të Bashkimit Sovjetik – E. Y.). Gjeneral-armatë S.P. Ivanov (1907-1993) e përmend këtë datë pa dorashka: “…trupat gjermane arritën të na e merrnin iniciativën nga dora dy javë më përpara” (Citohet sipas: Viktor Suvorov. “Akullthyesja. Kush e filloi Luftën II Botërore”. Shtëpia Botuese “Novoje vremja”. Moskva 1993, f. 333).

Vendimin e prerë për fillimin e sulmit të Bashkimit Sovjetik kundër Gjermanisë e dëshmon edhe një fakt tjetër.

Stalini, duke qenë i bindur në “madhështinë” e Bashkimit Sovjetik dhe në “pathyeshmërinë” e forcave të tij të armatosura, as që mund ta përfytyronte, e jo më ta mendonte, se Hitleri do të kuturiste të ndërmerrte ndonjë sulm. Prandaj ai e pati vlerësuar si të rremë një informacion që i pati ardhur nga zbulimi sovjetik në Berlin. Sipas atij informacioni, në fund të muajit maj të vitit 1941, Gjermania i kishte përfunduar të gjitha përgatitjet për një sulm kundër Bashkimit Sovjetik. Për këtë informacion bëhet fjalë në një artikull të drejtorit të Shërbimit të zbulimit të jashtëm të Rusisë, Sergej Narëjshkin, i cili titullohet: “Zbulimi hyri i pari në luftë”. Artikulli është botuar në revistën “Mbrojtja Kombëtare” me rastin e afrimit të 80-vjetorit të Luftës së Madhe Patriotike dhe mban datën 21 qershor 2021. Në atë artikull autori shkruan:

“Më 17 qershor 1941, Stalini pati thirrur në Kremlin komisarin e popullit për sigurinë, Vsjevollod Merkulov (1895-1953), dhe shefin e zbulimit, Pavel Fitin. Udhëheqësi kërkonte të informohej personalisht dhe me hollësi se sa i saktë ishte burimi. Njoftimi, i cili qe dërguar nga rezidentura e Berlinit më 16 qershor, ndodhej në tryezën e tij të punës… Aty thuhej se të gjitha masat ushtarake për përgatitjen e sulmit të armatosur kundër Bashkimit Sovjetik, kishin përfunduar plotësisht dhe goditja mund të jepej në çdo kohë. Shefi i zbulimit të jashtëm, Pavel Fitin, pati marrë përsipër përgjegjësinë për ta bindur Stalinin për saktësinë absolute të informacionit. Pasi i dëgjoi me vëmendje shpjegimet e tij, udhëheqësi reagoi me ton të ashpër: “Është një informacion i rremë. Mund të largoheni””.

Kjo shpërfillje, kjo mendjemadhësi e Stalinit, e edukuar për dhjetëvjeçarë me radhë në psikologjinë e mbarë popullit rus nëpërmjet letërsisë, shtypit, kinematografisë, televizionit, teatrit, shkollës dhe mjeteve më të fundit të informimit masiv, pati sjellë pasoja shumë tragjike pas 22 qershorit të vitit 1941.

Julia Llatёjnina (1966) është gazetare, shkrimtare ruse, drejtuese emisionesh radiotelevizive. Më 09 shtator 2017 ajo pati njoftuar në efirin e radiostacionit “Jehona e Moskës” se ishte larguar nga Rusia, pasi disa të panjohur i patën djegur makinën. Ajo qe shfaqur në efir me skaip (skype) dhe pati rrëfyer se ndodhej jashtë vendit, së bashku me prindërit. Që në gushtin e vitit 2016, gazetaren e pati sulmuar një i panjohur jo larg zyrës së radiostacionit të lartpërmendur dhe i hodhi përsipër fekale. Asokohe ajo pati menduar se shkak i atij incidenti të turpshëm ishin artikujt e saj analitikë, të botuar në organin “Novaja Gazeta”: Ajo shkruan:
“Më 22 qershor (të vitit 1941 – E.Y.) populli rus u shndërrua në turma frikacake… Si ta shpjegojmë atë burracakëri të pashembullt të popullit rus, i cili, duke zotëruar një armatim që ua kalonte gjermanëve edhe për nga sasia, edhe për nga cilësia, e pati braktisur armatimin dhe qe hedhur në anën e gjermanëve?” (Сitohet sipas: Julia Llatënjina. Faqja e internetit “Novaja Gazeta”. 08 maj 2010).

Dhe me të vërtetë: fill pas sulmit të ushtrisë gjermane, Ushtria e Kuqe filloi të tërhiqej me shpejtësinë e lopëve kur u turren ujqit. Madje ajo tërheqje (kur miliona ushtarë patën rënë robër) prej kufijve perëndimorë të Bashkimit sovjetik, vazhdoi gjatë 1100 kilometrave, deri në periferi të Moskës të datës 02 dhjetor, kur në ndihmë të saj erdhi “gjenerali i shquar” me emrin “dimri rus”.
Joáhim Gáuk (Joachim Gauck – 1940), është personalitet politik gjerman, President i Republikës Federale të Gjermanisë në vitet 2012-2017. Më 06 maj 2015 ai mori pjesë në një ceremoni mortore, të organizuar në varrezën e ushtarëve sovjetikë në qytetin Shlos Holte-Shtukenbrok (Schloß Holte-Stukenbrock). Në fjalën e tij ai theksoi:
“Miliona ushtarë të Ushtrisë së Kuqe qenë çuar drejt vdekjes si robër të gjermanëve, ata vdiqën të torturuar nga sëmundjet, nga uria… Në qoftë se nga robërit ushtarakë perëndimorë në kampet gjermane patën vdekur vetëm 3%, nga 5,3 milionë robër ushtarakë sovjetikë, patën vdekur shumë më tepër se gjysma” (Citohet sipas: “Gáuk: vdekja e robërve sovjetikë – krim i nazizmit”. Faqja e internetit “DW”. 06 maj 2015).

Humbjet reale në njerëz të Bashkimit Sovjetik gjatë viteve të luftës, janë mbajtur rreptësisht sekrete nga autoritetet shtetërore sovjetike dhe ruse, madje deri në ditët tona. Për humbje të tilla ka shkruar Leonid Rëjbacki, doktor i shkencave ekonomike, profesor, drejtues i Qendrës së demografisë sociale të Institutit të studimeve politikosociale të Akademisë së Shkencave të Rusisë. Në Esenë e tij me titull “Humbjet në njerëz të Bashkimit Sovjetik në Luftën e Madhe Patriotike”, të botuar në faqen e internetit “Perspektivëj” të datës 07 maj 2022, ai shkruan se e vërteta për humbje të tilla u zbulua vetëm gjatë kohës kur në krye të Bashkimit Sovjetik ishte Mihail Gorbaçovi (1931-2022). Sipas tij, gjatë asaj lufte qenë vrarë 27 milionë njerëz, nga të cilët 18 milionë civilë dhe 09 milionë ushtarë dhe oficerë.

Duke pasur parasysh këto humbje jete njerëzish të përmasave katastrofike, si është e mundur që të organizohen çdo vit parada aq butaforike në Sheshin e Kuq, ndërkohë që 09 maji duhej të përkujtohej, para së gjithash, edhe si dita e një zije kombëtare, të cilën e pati shkaktuar politika shoviniste rusomadhe për pushtimin e mbarë Europës? Si është e mundur që të organizohet gjithë ajo paradë butaforike, kur numri i ushtarakëve rusë, të vrarë në Ukrainë, po i afrohet shifrës prej një milion syresh?

Në këtë mes nuk ka asgjë për t’u habitur, sepse shovinizmi, urrejtja për vendet e tjera është e rrënjosur thellë në formimin psikologjik jo vetëm të bandave në krye të vendit, por edhe të mbarë popullit rus, i cili sundimtarët e vet i vlerëson si të dërguarit e Hyjnisë. Kjo është arsyeja që njeriu në Rusi trajtohet si material ndërtimi. Prandaj shkrimtari rus Ivan Shmelov (1873-1950), autori i romanit “Dielli i të vdekurve”, të botuar në Paris në vitin 1923, shkruan:

“Rusët janë një popull që e urren lirinë dhe hyjnizon skllavërinë, i ka qejf prangat në duart dhe në këmbët e veta, i do despotët e vet gjakatarë, nuk ka ndjesi për kurrfarë bukurie, është i pistë fizikisht dhe moralisht, gjatë qindravjeçarëve jeton në errësirë, në obskurantizëm dhe nuk ka marrë as mundimin më të vogël për diçka njerëzore, por ama gjithmonë është i gatshëm t’i skllavërojë, t’i shtypë të gjithë pa përjashtim, mbarë botën. Ky nuk është popull, por një mallkim historik i njerëzimit” (Citohet sipas faqes së internetit “Adskije novosti”. 19 shkurt 2015).

Me paradat butaforike të 09 majit, banda e Kremlinit gjithmonë është munduar të përvetësojë tërësisht kontributin anglo-amerikan për arritjen e fitores mbi nazizmin gjerman, duke harruar ndihmën e jashtëzakonshme me armatime që Shtetet e Bashkuara të Amerikës i patën dhënë Bashkimit Sovjetik gjatë luftës, duke anashkaluar zbarkimin e një milion trupave anglo-amerikane në Normandi në qershorin e vitit 1944, si edhe faktin historik që ato trupa patën hyrë të parat në Berlin më 08 maj 1945.

Është e vërtetë që Bashkimi Sovjetik përballoi barrën më të rëndë gjatë luftës, por fushatën katërvjeçare kundër ushtrisë gjermane, Ushtria e Kuqe e përfundoi në mënyrën më të turpshme.
Natalia Gesse (1914-1998), mikesha e ngushtë e shkencëtarit Andrea Saharov (1921-1989), në vitin 1942 hyri në Fakultetin e gazetarisë të Universitetit të Svjerdllovskut, në vitin 1943 i ndërpreu studimer dhe shkoi vullnetarisht në frontin e luftës, ku pati punuar si korrespondente ushtarake. Në kujtimet e veta, ajo shkruan: “Ushtarët rusë i përdhunonin të gjitha femrat gjermane, nga mosha 8 deri në moshën 80 vjeçe. Ajo ishte një ushtri përdhunuesish” (Citohet sipas: Nikollaj Ivanov. “Për heroizmat e ushtarit sovjetik, të ushtarit përdhunues… I kushtohet 23 shkurtit të turpshëm”. Faqja e internetit “FakeOff”. 23 shkurt 2015).

Leonid Rabiçev (1923-2017), njihet si poet, grafist, piktor, shkrimtar-memuarist rus, pjesëmarrës në frontet e luftës me gradën toger pas sulmit të ushtrisë hitleriane kundër Bashkimit Sovjetik më 22 qershor 1941. Në librin e vet me kujtime, me titull “Lufta i ka të gjitha”, të botuar në vitin 2009, si dëshmitar i drejtpërdrejtë, ai hedh dritë mbi krimet e ushtrisë sovjetike, e cila, në pranverën e vitit 1945, pasi hyri në territorin gjerman, deri në Berlin, përdhunoi dy milionë femra gjermane, duke filluar nga vajzat miturake të moshës 8-vjeçare, deri te plakat 80-vjeçare. Në librin e vet ai shkruan:

“Tankistët, këmbësorët, artileristët, ndërlidhësit tanë e arritën një kolonë refugjatësh dhe, duke lënë mënjanë ndjenjën e detyrës, nderin dhe nënrepartet gjermane në tërheqje e sipër pa rezistencë, u turrën me mijëra drejt grave dhe vajzave të vogla… Ato që ishin mbytur në gjak dhe kishin humbur ndjenjat, i tërhiqnin mënjanë, kurse fëmijët që suleshin drejt tyre për ndihmë, i pushkatonin në vend. Nga pas tashmë vazhdonte nënreparti tjetër. Dhe përsëri ndalesë dhe unë nuk mund t’i përmbaj dot ndërlidhësit e mi, të cilët, gjithashtu, zënë radhë të reja për përdhunime, kurse telefonistet e mia shkrihen së qeshuri… Deri në horizont, midis pirgjeve me rrecka dhe qerreve të përmbysura, të zë syri kufoma grash, pleqësh dhe fëmijësh”.

Kaliforni, 09 maj 2025

SE RAMA NUK KA FAJ- Nga ALFONS ZENELI

Porosia e Ramës drejtuar vajzave socialiste për të shitur trupin në këmbim të votave, nuk është lajthitje. Është programi i Rilindjes i thënë në parim. Nuk është aspak fyerje për ata që e dëgjojnë dhe e pranojnë. Mund të jetë fyerje për femrën si institucion, po. Por jo për fresh-in, jo për prindërit e tyre të ekzaltuar dhe shuplakapërflakur nga duartrokitjet. Se Rama NUK KA FAJ. Ka pjesa rilindase e shoqërisë e cila ka etje për vetëposhtërim. Se një udhëheqës a një parti nuk mund ta poshtërojë, përdhosë, denigrojë, pështyjë, çnderojë pamëshirë një popull nëse populli e refuzon një gjë të tillë. Çfarë do të ndodhte nëse prindërit e vajzave rilindase do e abandononin masivisht kënetën morale dhe gjuhësore ku Rama po i zhyt të kapura për fyti vajzat e tyre? Do humbte Rama. Mirëpo duket sheshit se, tragjikisht dhe për turp, asnjë prind shqiptar i majtë nuk ka reaguar. Më e bukura është se Rama gjatë fjalimit nuk ju la asnjë ekuivok që porosia për joshje trupore në këmbim të votës, mund të ishte figurative. A do e zbatojnë në praktikë vërtet apo jo socialistet e reja, unë nuk e di. E ndoshta kjo nuk ka rëndësi fare. Por gjithsesi, duket se ato e kanë edhe lejen e prindërve që nëpërmjet resurseve antropologjikë të mbushin kutinë e votimeve të Sulltan Surrelgjatit. Në këtë vend ku prej 12 vitesh sundon nudokracia, nuk tingëllon i çuditshëm as instalimi i një haremi elektoral. Se nuk është çudi asgjë. As ndonjë harem miks në saraje. Se Rama NUK KA FAJ.

Rama gjithashtu iu drejtua gjithë entusiazëm shpërthyes një gruaje që tha se jam e divorcuar : ” bravo, ti na duhesh, keshtu na duhesh”. Thirrja indirekte Ramës drejtuar grave për divorc, nuk tregon problematikën dhe diametralizmin e kontradiktave që ka ai me gruan, me femrën si nocion. Ai e quan të natyrshme, emancipuese. Sepse Rama ashtu e ka të përshkruar femrën në regjistrin e vet psikik. Ai nuk di. Ai, ndaj femrës nuk është armik i bërë gjatë jetës. Ai është armik i lindur. Ndaj nuk e kupton se çfarë thotë nëpër mitingje. Se Rama NUK KA FAJ. Por pjesa rilindase e shoqërisë që ka nevojë ideologjike, e pse jo dhe fizike për vetëposhtërim. Të krijohet përshtypja sikur ata e votojnë Ramën vetëm e vetëm se nuk ka ndonjë tjetër që t’i prangosë, t’i lidhë me zinxhirë e t’i rrahë me rrip.

Rama i tha një gruaje në moshë gjatë fushatës së kaluar se “demin do e sjellim për lopën, jo për ty”. Vetë gruaja dhe familiarët e saj u ndërkryen nga të qeshurat. Të nesëmen me siguri, nën kumbimin e të qënit të asistuar me “dem”, ngazëllenin fitoren e ardhshme të mister Batutaxhiut pa e ditur se çdo i priste trotuareve të Tiranës kur viçi i Bashkisë t’u shkatërronte dhe konfiskonte bidonat e mbushur me qumështin e lopës së Ndroqit. Se Rama NUK KA FAJ.

Batareja dhe përroi psikik i Ramës i pasqyruar në fjalorin zooElektoral kundër opozitës, nuk është asgjë. Njeriu nxjerr nga goja atë që i gatuhet në shpirt me ato që ka. Poshtërimi publik që Rama ju bën të vetëve është kulmi i histerisë antietike dhe antisociale. Këtë e ka bërë gjithmonë që kur mori pushtet. Historitë e tij me gratë e qeverisë e të bashkisë janë të padenja edhe për çdo lloj pornografie a pornofonie. Këtë nuk ka nevojë ta dish nga brenda. Mjafton të shohësh rastet publike që përmenda si dhe qindra të tjerë po ashtu publikë dhë kuptosh se në çfarë kuplaraje është shndërruar administrata dhe qeveria. Por askush nuk reagon. Askush nuk reagoi kurrë. As njëra nga ish ministret të cilën e përshkroi erotikisht në publik. Se një pjesë e popullit është e atrofizuar, e kontaminuar në mënyrë të pashërueshme nga nevoja patologjike për poshtërim, për përdhosje, për çnderim, për shkelje me këmbë. Se Rama NUK KA FAJ. Se popujt gabojnë si dreqi, se popujt shpesh tregohen dele, se popujt shpesh verbohen dhe vetëshkatërrohen. Egzaktësisht siç bën ky i yni tani. Siç bëmë dhe në vitin ’45.

Prandaj sidomos rilindasit duhet të përgatiten për kërkesa të reja nga Rama. Si çdo despot edhe Sulltan Harem Surreli do kërkojë taksa, femra dhe nizamë.

Se Rama NUK KA FAJ.

TRUMPI U RIKTHYE NË SHTËPINË E BARDHË “ME HU NË KRAHË”!- Nga IDRIZ ZEQIRAJ

Mijëra falenderime SHBA-së, Qendrave të Vendosjes dhe Evropës, përfshi botën tjetër demokratike, të cilët, thënë troç, na çliruan, duke e bërë shtetin më të ri botëror, Kosovën tonë. Të gjithë ata që thonë se “na ndihmuan”, “na mbështetën ndërkombëtarët”, dashje apo pa dashje, tregohen mosmirënjohës, ndaj të gjithë atyre shteteve, të cilët u dakorduan për dërgimin e avionëve -Apaç- të NATO-paktit, në bombardimin e Serbisë, Malit të Zi, e deri ambasadën kineze në Beograd. Kjo nuk mohon dhe as nuk cenon gjakun e dëshmorëve, mijëra viktimave, luftëtarëve dhe eksodin e dhunshëm dhe të përgjakshëm masiv. Gjenerali freng, Napoleon Bonaparti thoshte se “më shumë i urrej mosmirënjohësit, se sa tradhtarët!”

Presidenti Trump u rikthye në Shtëpinë e Bardhë “me hu në krahë”, siç shprehet populli. Sipas tij, “Amerika nuk është lopë vetëm për ta mjelë”, deri në pakufi. “Amerikanët duhet të punojnë për vete, për mirëqenien e tyre”. Dhe, filloi vënien e tarifave të ashpra, pothuaj se, për të gjithë. Në veçanti goditi Kinën dhe Evropën. Megjithatë, Kosova ishte në kategorinë e privilegjuar, vetëm 10 %. Edhe Kosova u përcaktua për të njëjtën masë tarifore.

Presidentja Vjosë Osmani i propozoi Qeverisë ta heqë fare tarifën për SHBA, madje menjëherë, duke e bërë publik propozimin e saj. Ndërkohë, ministri i Financave, Hakuran Murati, u përgjegjë se “do ta shqyrtojmë propozimin dhe do ta mësoni vendimin tonë”.

Zëdhënësi i Presidencës, Bekim Kupina dhe këshilltarja politike, Donikë Kadaj, reaguan shpejt e thekshëm. Më vonë reagoi edhe Presidentja Vjosë, duke sqaruar dhe motivuar propozim-kërkesën në fjalë: “Donim që Kosova të ishte e parë në heqjen e tarifës ndaj SHBA-së. Sepse donim të tregonim mirënjohjen dhe miqësinë tonë të pacenuar dhe të pa lënduar për Amerikën mike”. Aq më parë sepse dashakëqijtë, të cytur nga Beogradi e Moska, vazhdojnë të trumbetojnë, kinse, thyerjen ndërmjet Kosovës dhe SHBA-së.

Madje bëhet edhe krahasimi habitor, si ka mundësi të favorizohet Serbia me zëro (o) tarifë, ndërsa Amerika, si aleati kryesor, ngarkohet me tarifën 10 %?! Dikur Kosova paguante tarifë të majme në tregtinë me Serbinë. Pastaj Kosova u kundër përgjegjë, deri sa në kuadrin e reciprocitetit, u shuan tarifat dy paleshe. Realisht, Serbia është përfituese në shkëmbimet tregtare në raport me Kosovën. Por edhe partneriteti me Serbinë është i leverdishëm për Kosovën, për arsye të afërsisë gjeografike dhe çmimeve të volitshme. Veç kësaj, vënia e tarifës ngritë çmimin në këmbimin e mallrave.

Sidoqoftë, i gjithë ky zhurmim i panevojshëm, vjen për mungesë të koordinimit Presidencë-Qeveri, të paktën, për çështjen në fjalë.

“Mos bërja dert”, ngatërron Presidencën me Qeverinë!

Mospajtimet Presidente-Qeveri, për çfarëdo arsye qofshin, janë shenjë e përçarjes së brendshme politike dhe, gjithësesi, dëmtojnë interesin kombëtar. Dhe, në veçanti, kur mospajtimet manifestohen për çështje të rëndësishme shtetërore, siç është rasti për të cilin flasim, pra, tarifa për Amerikën, shpëtimtaren tonë, lirinë tonë.

Realisht, më parë se refuzim, në rastin e shkëmbim akuzave, Presidencë-Qeveri, vënien apo heqjen e tarifës për SHBA, kemi të bëjmë për “mos bërje dert”, mospërfillje dhe mungesë respekti për Presidenten. Sot Kosova ka një Presidente për

lakmi. Ajo është njëra nga protagonistet, e cila u bë pjesë e ndryshimit të madh, shporrjen nga pushteti të bandës PAN-iste vrasëse dhe hajnore të Kosovës. Sepse pa larguar nga politika njerëzit toksikë, nuk ka ecje përpara, ngaqë ata janë kanceri i Kosovës. Dje kanë vrarë luftëtarët e lirisë dhe kanë sabotuar luftën për çlirim. Sot duan ta vazhdojnë pushtetin e tyre kriminal, pa i vrarë fare ndërgjegjja!

Administrata amerikane, vitin e shkuar, ka deklaruar hapur, se i vetmi komunikim me Kosovën, është Presidentja Vjosë Osmani, e cila, pa mëdyshje, është aset kombëtar. Ajo po e bënë detyrën e Presidentes, më mirë si askush tjetër. Andaj, të gjitha shpifjet tjera janë sa armiqësore, aq edhe rrugaçerore. Ministri Hekuran Murati dhe shefat e tij, duhet të jenë të përgjegjshëm, të kenë mirëkuptim në arsyetimin e mençur dhe bindës të Presidentes. Dhe, ta pezullojnë tarifën 10 për qindëshe, të vënë SHBA-së.

Pas një hatërimi të mëhershëm të Presidentes Vjosë, me kryeministrin Kurti dhe zëvendës-kryeministren dhe ministren e Jashtme, Donikë Gërvalla, për përzieje kompetencash, ajo çështje është tejkaluar dhe vetëm intriguesit mund ta ri sjellin në kujtesën tonë. Koordinimi dhe bashkëpunimi i institucioneve shtetërore dhe pushtetare, është më i nevojshëm se kurrë.

Tarifa duhet parë jo si “çështje fiskale, por si aleancë strategjike”

Tarifa zëro (o) për qind me tregtinë e mallrave për Serbinë dhe 10 për qind për SHBA, e vë Kosovën në pozicion të vështirë, sepse të trajtosh Serbinë më mirë se sa Amerikën në aspektin tregtar, sigurisht se do të interpretohet si “një rrëshqitje nga prioritetet strategjike, drejt një politike të brendshme të mbyllur dhe kontradiktore”. Dhe, kjo marrë parasysh raportet e Kosovës me këto dy shtete: Serbinë armike dhe Amerikën mike. Prandaj është imperativ, urdhëresë e kohës, që kjo çështje të trajtohet me seriozitetin e duhur, aq më parë se Presidentja e vendit e ka quajtur të turpshme, që armiqtë të jenë të privilegjuar, në raport me miqtë, duke konkretizuar rastin e Serbisë me atë të SHBA-ve.

Është thënë se tarifa e SHBA-së nuk ka ndonjë ndikim domethënës në Kosovë, pasi shkëmbimi i mallrave është i pakët. Megjithatë, ndikimi është i pashmangshëm, sepse eksportet e prodhimeve kosovare shtrenjtohen dhe kërkesa e blerjes së tyre bie. Andaj, Presidentja ka të drejtë pse kërkon pezullimin e tarifës për SHBA, gjë që mund të pritet një veprim edhe nga pala amerikane. Ndikimi është zinxhir edhe tarifa për Evropën 20 për qind, sepse ne importojmë mallra nga BE-ja, të cilat, disa syresh, i marrin nga Amerika. Prandaj, është detyrë e Qeverisë të analizojë situatën e krijuar dhe të veprojë mençurisht, ashtu siç sugjeron edhe Presidentja e vendit.

Presidentja Vjosë Osmani, nuk mohon çështjen ligjore e profesionale të Qeverisë, në vendimin e saj për tarifat. Çështjen e sheh në prizmin politik të aleancës strategjike, duke u shprehur qartazi: “Kjo s`ka të bëjë me çështje fiskale, kjo ka të bëjë me aleancën strategjike”.

Besim Ndregjoni: Zoti e bekoftë Papa Leonin XIV!

Zoti e bekoftë Papa Leonin XIV!

“Paqja qoftë me ju.”

Në emër të qendrestarve dhe të përndjekurve politike të Shqiperisë,i shpreh urimet e mia të sinqerta Shenjtërisë së Tij Papa Leo XIV për zgjedhjen e tij.

Në këtë kohë kur bota dëshiron paqe, dhe jo luftë.Lutjet e tij do të kenë peshë të madhe!

Zoti e bekofte

Dr. Besim Ndregjoni

President i Unionit të Burgosurve dhe të Perndjekurve

Politike te Shqiperise!

TRYSNITË NDAJ LIRISË SË SHTYPIT NË RAJONIN E OSBE-së – Nga Frank Shkreli

Komentet

Cancel reply

Lajme të ngjashëm

Thyerja e posterit me foton e dëshmorit Ridvan Qazimi-LLESHI, në Bujanoc- Komandanti po “vritet” për të satën herë!!- Vështrim nga REFIK HASANI

ZBATHARAKËT DHE BREKËGRISURIT E DJESHËM U BËNË MILIONERËT E SOTËM! – Nga IDRIZ ZEQIRAJ

Zoti shqiptar ka thënë: “Ai që është pa mëkat midis jush le ta hedhë gurin e parë drejt tij”- Nga AUREL DASARETI

LËNDIMI I LDK ME ALEANCA TË PISTA, FUNDI I PARIMËSISË TË SAJ!- Nga IDRIZ ZEQIRAJ

Evropianët në Tiranë: Festë të madhe ka sot Shqipëria, hani e pini dhe rrëmbeni…- Nga FRANK SHKRELI

GJYKATA KUSHTETUESE NË KRIZË BESIMI! – Nga IDRIZ ZEQIRAJ

Kultura është identiteti i një shoqërie të tërë, është shtylla kurrizore e një populli- Nga Aurel Dasareti, USA, ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike

E dua pa masë kombin tim, i cili është në prag të zhdukjes – Nga Aurel Dasareti

Maskarada e përvitshme në Sheshin e Kuq të Moskës- Nga Prof. dr. ESHREF YMERI

SE RAMA NUK KA FAJ- Nga ALFONS ZENELI

TRUMPI U RIKTHYE NË SHTËPINË E BARDHË “ME HU NË KRAHË”!- Nga IDRIZ ZEQIRAJ

Besim Ndregjoni: Zoti e bekoftë Papa Leonin XIV!

Lajmet me interesante

Lajmet e fundit

ARKIVA E LAJMEVE

RRETH NESH

Komentet

Lajmet me interesante

Lajmet e fundit

ARKIVA E LAJMEVE

RRETH NESH

NEWS LETTER

SOCIAL