KËNGA E KËRMINJVE QË SHKOJNË
NË VARRIM
Në varrimin e një gjetheje të vdekur
Shkojnë dy kërmij
Kanë guaskë të zezë
Dhe zinë në brirë
Ikin në errësirë
Një mbrëmje vjeshte
Mjerisht kur arritën
Është pranverë tashmë
Gjethet që kishin vdekur
Janë ringjallur të gjitha tani
Dhe dy kërmijtë e dashur
Mbeten shumë keq
Por ja vjen dielli
Dielli atyre iu thotë
Filloni grindjen
Grindjen e ndenjes
Merrni një birrë
Nëse keni dëshirë
Merreni nëse ju pëlqen
Autobusi për Paris
Niset sonte
Do shikoni pak botë
Por mos e merrni me vete zinë
Jua them unë
Ju nxihet e bardha e syrit
Dhe për më tepër ju shëmton
Cështjet e varrimeve
Nuk janë argëtuese
Merrni përsëri ngjyrat,
Ngjyrat e jetës
Atëherë kafshët
Dhe pemët dhe bimët
Nisin të këndojnë në kor
Këndojnë me aq zë sa kanë
Këngën e vërtetë gjallërisht
Këngën e stinës së verës
Dhe hajt të gjithë të pimë
Dhe hajt të gjithë të ngremë dolli
Është një mbrëmje e bukur
Një mbrëmje e shkëlqyer vere
Dhe dy kërmijtë tanë
Kthehen në shtëpi
Largohen të mallëngjyer
Dhe të gjithë të hareshëm
Kanë pirë a si shumë
Lëkunden një çikë
Por hëna në qiell
I përgjon në ecje.
Përktheu: Faslli Haliti
NJË MËNGJES BUJAR
Është e tmerrshme zhurma e vezës së zierë
që thyhet mbi një banak zinku
është e tmerrshme ajo zhurmë
kur vërtitet në kujtesën e njeriut që ka uri
është e tmerrshme edhe fytyra e atij njeriu
fytyra e njeriut që ka uri
kur sheh veten në orën gjashtë të mëngjesit
në vitrinën e magazinës së madhe
një fytyrë në ngjyrën e pluhurit
por nuk është fytyra që ai sheh
në vitrinën e Potinit
aq i bën për fytyrën e vet njeriut
s´mendon për të
fantastike
imagjinon një tjetër kokë
një kokë viçi për shembull
me një salcë në uthull
ose një kokë çfarëdo që hahet
dhe dalëngadalë lëvizin nofullat
dalëngadalë
dhe dalëngadalë skërmit dhëmbët
sepse njerëzit i qeshin mu në fytyrë
dhe ai s´mund të bëjë asgjë kundër atyre njerëzve
dhe numëron gishtat një dy tre
një dy tre
ka tri ditë që nuk ha
dhe lodhet kot që prej tri ditësh
Nuk mund të vazhdojë kështu
megjithatë vazhdon
tri ditë
tri net
pa ngrënë
dhe prapa asaj vitrine
ato pâtés ato shishe konservash
peshq të ngordhur të mbrojtur nga kutitë
kuti të mbrojtura nga vitrinat
vitrina të mbrojtura nga policët
policë të mbrojtur nga frika
sa barrikada për gjashtë sardele idiote…
Pak më larg një bar
kafe – makiato dhe kruasanë të ngrohtë
lëkunden
dhe brenda kokës së tij
një mjegull fjalësh
një mjegull fjalësh
sardele për të ngrënë
vezë e zierë kafe makiato
kafe korretto rum
kafe makiato
kafe makiato
kafe makiato gjak ! …
Një njeri shumë i nderuar në lagje
u ther në mes të ditës me diell
vrasësi vagabondi i vodhi
dy franga
ose një kafe korretto
zero franga shtatëdhjetë
dy feta buke me gjalpë
dhe njëzetë e pesë qindarka për bakshish kamerierit.
Është e tmerrshme zhurma e vezës së zierë
e thyer mbi një banak zinku
është e tmerrshme ajo zhurmë
kur lëviz në kujtesën e njeriut që ka uri.
Përktheu: Faslli Haliti
NË SHTËPINË TIME
Ti do të vish në shtëpinë time
Që s’është shtëpia ime
S’e di se kujtja është
Hyra rastësisht një ditë në të
S´kishte njeri
Kishte vetëm disa piperka të varura në një mur të bardhë
Jetova gjatë në këtë shtëpi
Kurrë s’erdhi kush
Dita ditës
Të prita
S´bëja asgjë
Asgjë serioze dua të them
Ndonjëherë në mëngjes
Lëshoja britma shtazarake
Pëllisja si i tërbuar
Me sa fuqi kisha
Dhe kjo më kënaqte vërtet
Pastaj luaja me këmbët e mia
Janë shumë inteligjente këmbët
Të çojnë shumë larg
Kur ti do të shkosh larg
Dhe kur s’do të largohesh
Rrinë aty e të bëjnë shoqëri
Dhe kur ka muzikë kërcejnë
Asnjë vallëzim pa to
Duhet të jesh kafshë si ç´është shpesh njeriu
Për të thënë gjëra kaq kafshërore
Kafshë që arsyeton me këmbë i gjallë si një zog dëbore
Aspak s´është i gjallë pastaj zogu i dëborës
Është i gjallë vetëm sa është gjallë
Është i trishtuar kur është i trishtuar ose as i gjallë as i trishtuar
Ç´dimë ne për një zog dëbore
Por as që quhet i tillë ai
Vetë njeriu e ka quajtur kështu këtë zog
Zog dëbore zog dëbore zog dëbore
Sa kuriozë janë emrat
Martin Hugo Viktor emri
Bonaparti Napoleon emri i tij
Pse kështu dhe jo ashtu
Një kope bonapartësh përshkon shkretëtirën
Perandori quhet Dromedario
Ka një kalë prej kase dhe disa kaseta për vrapim
Galopon larg dikush që ka vetëm tri emra
Tim Tam Tom dhe fare mbiemër
Pak më larg akoma ndodhet s´e di kush
Shumë më larg akoma ndodhet nuk e di çfarë
Por e gjithë kjo ç´rëndësi ka
Në shtëpinë time ti do të vish
Unë mendoj për tjetër gjë dhe mendoj vetëm për këtë
Dhe kur do të jesh futur në shtëpinë time
Ti do t´i zhveshësh rrobat e tua
Dhe me buzën tënde të kuqe dhe lakuriqe do të mbetesh
Si piperkat e kuqe mbi murin e bardhë
Dhe pastaj do të shkosh në shtrat dhe unë do të shtrihem bri teje
Pikërisht kështu
Në shtëpinë time që s´është shtëpia ime ti do të vish.
Përktheu: Faslli Haliti
Komentet