Tiranë

Sot u nda nga jeta shkrimtari i shquar shqiptar Adem Istrefi.

Adem Istrefi, lindi me 14.3.1942 në fshatin Strellc i Epërm të Pejës. Në moshën 14-vjeçare u largua nga vendlindja për në Shqipëri(1956). Studimet e larta i kreu ne Universitetin e Tiranës (dega Gjuhë e Letërsi shqipe). Ndër të tjera ka punuar edhe si redaktor në revistën “Nëntori “.

Është ndër poetët më të shquar shqiptarë. Publikimin e vëllimeve të tij poetike e nis që në vitin 1967 me “Net Kosovare” për të vazhduar më tej: “Mëngjesi i së nesërmes” (1969), “Dritaret e fjalës” (1972), “Gjerdan lirie”, (1977), “Pasha këte dhe” (1982), “Në shuplakë të ditëve shkrova” (1986), “Një zog midis meje e diellit” (1989), “Pa therra në fyt” (1995) “Arti i vdekjes bukur” (2004)

Kurse në prozë është paraqitur me romanet “Lëshoma hisen e diellit” (1984), “Lemeria” (1992), “Kallukanxha” (2001), “Nganjëherë bëja me sy vdekjes” (2004), “Askundia” (2004) dhe më pëmbledhjën e tregimeve me titull “S’mund t’i lija pa folë” (1989).

Veprat:

• “Net Kosovare”, poezi, 1967
• “Mëngjesi i së nesërmes”, poezi, 1969
• “Dritaret e fjalës”, poezi, 1972
• “Gjerdan lirie”, poezi, 1977
• “Pasha këte dhe”, poezi, 1982
• “Në shuplakë të ditëve shkrova”, poezi, 1986
• “Një zog midis meje e diellit”, poezi, 1989
• “Pa therra në fyt”, poezi, 1995
• “Arti i vdekjes bukur”, poezi, 2004
• “Lëshoma hisen e diellit”, roman, 1984)
• “Lemeria”, roman, 1992
• “Kallukanxha”, roman, 2001
• “Nganjëherë bëja me sy vdekjes”, roman, 2004
• “Askundia”, roman, 2004
• “S’mund t’i lija pa folë”, tregime, 1989

Poezi nga Adem Istrefi

BACA I KRYENGRITJES

(Ndryshe si mund të quhej Hasan Prishtina)

Kur ia vranë kryengritjes bacën
Thanë ia shuan lirisë gacën…

Mbi shtratin e një topi po vjen
i mbështjellë me flamur rrethu me dashuri
Nga një cep Jugu në një cep në Veri

Mbi shtratin e një topi
e në shpirtin e një kombi

Po hyn i gjallë
Po vjen me u çmallë…

S’dimë ku të të pushojmë
S’dimë ku të të mbajmë
Çdo pëllëmbë shqiptare ta ka botxh një varr

Se në atë dhe të huaj të ftohtë e të zi
Një fije bar a një gjethe në degë
S’ta tundnin erërat mbi varr

E s’vinte Shqipëria me nëna e bij
Të të mbillte lule e këngë përmbi…

(Nga vëllimi ” Pasha këtë dhe”,Tiranë,1982)

SONTE KJAVA PËR TY, SADRI AHMETI !

Cingërroi zilja e telefonit

apo dëgjova zërin tënd?!

1. Nga largësitë m’u bë se po më vinte ai zë

pak i trëmbur, tel i dridhur mallit

në këtë kitarë të vonë nate…

Vetëm zëri yt mund të më thërriste kështu

si gjithmonë e në të gjitha kohët.

Këtij zëri s’mund të mos i përgjigjesha

edhe në hjekë shpirti.

S’mund ta besoj se t’u lig ORA

e vdekja të gjeti gafil.

Ti gjithmonë ke qenë një hap para vdekjes,

gjithmonë je tallur me të kur të ndiqte

e ia lije puplat në dorë.

A mund të kapej rob e të bëhej rob

njeriu më i lirë ndër tw gjithë liridashësit!

Paj cok jo, bre Sadri Ahmeti!

S’të mbaj mend kurrë duke qarë,

po gjithmonë duke qeshur më del

her si fëmijë i qeshjes e her zot i përqeshjes.

Edhe atëhere kur shkruaje poezi

me ata gishta të KRITË prej të ftohtit:

Shkruaj një vjershë e digje atë fletë

që t’i shkrije pakëz duart

në atë flakëz xixëlluese e tym të saj,

që të mund ta rishkruaje prapë atë poezi

dhe prapë më ndryshe…

Aiiih ! sa ftohtë që kishe, si të kërcitnin dhëmbët,

e ti lapsin assesi s’e lëshoje nga dora.

Prandaj po kjaj për ty

e u mbusha sonte në vaj,

po kjaj tash për atëherë…

S’di sa herë ishe vrarë mbas shpine,

s’di sa herë mbas veshit

në atë udhëtim të cmendur, mizorisht të mundimshëm

Dhe ti shkruaje e rishkruaje

me ata gishta TË KRITË

atë poemë për MASAKRËN E TIVARIT…

(Tremijë djem Kosove atëbotë u vranë.

U vranë me plumba, u therën me bajoneta

në atë plojë gjaku,

midis ullinjëve e detit të Tivarit.

Deti u bë i kuq dhe u mbulua me plisa

të bardhë

në atë prill komunist të vitit 1945.)

Sonte dua të mos harroj asgjë,

gjithcka dua të kujtoj,

pse ishe i vetëm mbi atë sukë

a mbi atë KËRSH TË GJOBALAJVE

e pse qeshje ashtu,

sikur rrokoteleshin shpatinës shkëmbinj

potershëm me rrokullimë rroposëse

e lëshuar si shkundullimë…

Ishe vetëm dhe s’ishe i vetëm.

S’di a e qerasje ti vdekjen me një gotë raki,

apo të qeraste ajo ty me një kërcënim

kur i thoje se edhe vetë të madhin Zot

do ta bëje me qeshë,

pa e giciluar aspak…

Dhe vdekja merrte këmbët në krahë

dhe ikte e lemerisur atëbotë,

atëbotë kush mund ta ndalte qeshjen tënde!…

S’u mësokam se s’u mësokam pa ty,

Sadri Ahmeti!

Thash si për vete e s’munda ta mbaj

Coll për vete,

Si në këngët e majekrahut e lëshova piskamën:

O gjithkah zdrit ky sy-diell

në fytyrë të kësaj toke

njeri e bir njeriu kurrëmë s’do të vijë si ti,

kurrëmë si ti s’do t’i gëzohet shkrepjes së diellit

e shkrepje buzëqeshjesh të shkrepë

si njëmijë hyjni,

sidomos kur dilje hovshëm

prej dallgëve të detit

e deti sikur të falej te këmbët…

Sonte mund të them dhe do të them

se s’kam parë njeri tjetër

aq marrëzisht me detin të dashururar,

të ngjajë me bir të tij

e vetë hyu i tij sikur të ishte,

vetë kripa sikur qe krijuar prej qeshjeve të tij.

Asnjë zot e asnjë dreq e bir dreqi

s’mund të ishte shpellë e pafundme si ai.

Në shpella të bjeshkëve i pat ngujuar

dhitë briarta bashkë me zanat,

me zanat bënte dashuri natë për natë

e ditën i vizatonte ku të mundte,

ose në ndonjë letër të bardhë,

ose në ndonjë lëvore peme, a lëkurë dashi,

në ndonjë gjethe që ia sillte era,

në ndonjë faqemuri, a xham dritareje,

ose edhe në ajër…

Ditë për ditë i bënte edhe më të bukura

ato nuse të tij,

u jepte shpirt nga shpirti i tij,

u lëshonte rreze hijeshie

e i bënte si të ishin të gjalla

e pak si të trëmbura nga zgjimi i një ëndrre,

sa gati luaje mendsh prej kësaj bukurie

e të ndalej fryma,

fryma mund t’i ndalej edhe vetë Zotit,

të shituar prej kësaj bukurie,

perritë e parajsës do të uleshin në gjunjë

t’ua lanin këmbët…

Sonte kjava për ty

që na ikën e mbetëm pa i kërcyer

këto zjarre dëllinjash

edhe në këtë natë vere…

Dhe s’di pse m’u kujtua, s’di pse më thoshe

se kemi vetëm nja pesëmijë vjet njohje

e asnjëherë, asnjëgjysmëhere s’u grindem

dhe mbetem se mbetem

pa bujtur në ndonjë Shpellë të Vuthajve

që të kuvendonim si ai malësori legjendar

me kreshnikët Mujë e Halil

e të pinim verë mjalti

bashkë me ta, si viganët e mocëm ilirë,

më të mocëm se hëna

e vetë dreqi kur zbriti nga qielli…

Ndonëse nuk u lindëm qw të dy binjakë

e që të dy në Vuthaj e në Strellc njëkohësisht

kujtonim se në gjinjtë e një nëne

patëm pir tambël

dhe vjershat i firmosnim me firmën ADISS-ASSA

e veten e conim në katin më të lartë të qiellit…

Gjithë kësaj nate e deri në zdritje të saj

m’u shfaqe herë në ecje të ngadaltë

e herë në ikje të rrëmbyeshme me vrap.

Me sa zë që kam mbeta duke thirrë:

Ndalu, ku shkon… Ku shkon Sadri!

Dhe ti si gjithnjë shkrep një buzëqeshje,

si gjithnjë më thua

se drejt ardhmërisë je nisë,

se prej andej ke ardhë

e atje është rrojtja jote…

Prill 2011.

KU JANË LIRIKAT E MIA?…

Ku t’i kërkoj?
Kush m’i vodhi?…
Në petalet e luleve aromë-dehëse mos kërko,
As në flokët e pakrehuna të shelgjeve nuk i gjen.
Në ujëvarat e bardha shkumbë jo, nuk janë.
Me cicërimat e zogjëve nuk janë përzi.
Lirikat e mia nuk janë cicërima.
Nën kapuçin e bardhë janë thinjë,
Në tela me gjemba janë mbërthye,
Në zgavrat e çiftelisë janë strukë,
Nëpër rrugët e vorreve janë shkelë,
Në thinjat e zemrave të nanave janë kacavarë,
Në buzët e gjakosura të fëmijëve janë gri
Dhe në besimin tim janë shkri.

BATO

Ka dy mijë vjet që gdhend me sqep
një shqiponjë gurin
e s’e shkruan atë emër…
Qiell e diell të Ilirisë përthekohen në të e
s’mbahet jashtë tij asnjë këmbë dhe,
asnjë fije bari, asnjë gurrë uji e grusht guri,
as dy gisht re s’kanë ku të kërcejnë,
ku të lëvizin s’kanë prej shigjetave e
thekamës së njëqind mijë zërave:
Vdekje vdis! Romë ikë! Largomu sysh!
Vdekje perandorive dhe vdekje perëndive!

Dhe tash sillmani një vreshtë-verë ta pi,
im vëlla qenka bërë prapë me djalë
dhe që të shtatët Bato i thërritka.

LOJË QENÇE

Unë i flas si njeri, ai me gjuhë qeni flet,
qençe leh, atë gjuhë di.
(Këtë gjuhë kurrë s’e mësova)

i ziu unë sa i humbur mbeta!…
Derrit s’po di t’i them dajë
dhe copa eshtrash s’po di t’i lëpij,

i ziu unë që mbeta njeri
dhe qençe të leh s’po di dhe s’po di!…

(S’di sa mijë vjet dhe këtë gjuhë s’e mësova.)

URTIA E PESTË

Ti në daç thuaj mik
atij që për çdo fjalë tënde rrah shuplakë
e për çdo fjalë tënde thotë është e artë…

URTIA E SHTATË

Edhe nëse je më i miri i gjithë poetëve,
do të vijnë të tjerë më të mirë se ti!
Kurrë s’ka fund urtia, baco!

SYLARUSHJA
(Këngë pleqërishte)

Po të ish shpirti kalavesh me rrush,
kokrra-kokrra do të ma kokrronin
ato gra që më patën dashur…

(Mos më thoni a i deshe
edhe emrat ua mban mend)

në sofër të këngës asnjë s’e shtrova,
mjaltë e qumësht gjatë nuk pinë,

sylarushja bardh’ si bora
shpirtmjaltë, mjaltë ndër hoje

m’u shtrua në sofër, më s’u ngrit
dhe më piu ditë për ditë.

POEMË PËR LUMIN LOTONË 

DHE POEZINË NË SHISHE

…Më lotoi loti i nxehtë në shuplakë të dorës e shuplaka m’u dogj si prej

prushit të bungut, po s’di se kur ky lot do të lotojë prapë në LOTONË…

U desh vetëm një terig i lehtë ere

që fërfëriu si me krahë pëllumbi

mbi ujërat e këtij lumi të huaj,

u desh dhe kjo gjethe lundruese

që ma përkujtoi atë fletë fletoreje

dhe të mbushem prapë me frymë lirie,

me frymë hovi e zërash pickues,

bërtitës ngado, ngado të rrëmbejnë,

të çojnë ku s’të çojnë e të kthejnë aty ku je…

Befas mbi atë gjethe të praruar vjeshte

u lëshua butazi një zog

e sikur shkroi diçka mbi të me sqep,

(asi zogu kurrë s’kisha parë)

dhe befas nisi flatrimin mbi kryet tim,

(them se duhej të ishte shpirti i një vajze

që e desha si askënd tjetër e më kurrë s’u pamë.)

Po ky zog, pse kaq befas iku e u largua,

pse dhe pse?!

Në sy-ndjekje të tij ndejta gjatë

e si pa sy mbeta.

E ai sikur po më merrte me vete si këtë gjethe

që po vërtitet si grykën e një vorbulle qiellore.

***

Si kjo gjethe dridhet e përpëlitet e pëlcet kujtimi

dhe kujtimet i lkehem në shpinë

e i kërcej kaliqafë e dyh mbas tij…

Se u bënë e shkuan si hije

njëzeteshtatë vjet që lundron ajo shishe

që lundron e përplaset me dallgët e ujërave

e s’kam si ta di se në cilin det

ka humbur,

s’kam si ta di se në cilin bregdet

ta gjej…

Ajo shishe ndoshta mund të mos gjehet kurrë

n ndoshta mund të gjehet mbas tremijë vjetëve,

Nuk ndryn brenda asnjë të fshehtë

si në përrallat e Njëmijë e një netëve

as të fshehtën e krijimit të zbuluar prej nesh.

Brenda saj ka vetëm një fletë fletoreje,

shkruar mbi të vetëm pesë vargje,

shkruar a gdhendur nga pesë poetë,

më të krisurit në të gjithë rruzullin,

më të çlirtit dhe më poetët se gjithë poetët

në atë çast,

në atë cast që ndriste e nxiste

mendimin përthekues të të gjitha fjalëve

vetëm në një varg,

si në atë vargun – poemë

“Kanë nxanë vend yjet vajin për me ndie.”

(Dhe vargun e parë e shkrova unë,

dy vargjet e tjera vëllezrit Buçpapaj,

e prapë dy të tjerat sivëllezrit Aliaj.)

***

Dhe ajo ditë ishte ditë vere.

Në rrezet e asaj dite

Sytë sikur i pinin të gjitha ngjyrat e bukurive,

bukurive e dashurive që ndez

ky lumë mahnitës,

kësi lumi kurrkund tjetër s’gjen në botë,

se ky lumë sikur është vetëm pikla vese,

sikur është krijuar prej lotëve të dashurisë,

të ndonjërës prej zanave motra,

mbasi amën askush s’ia di,

ose ndoshta është krijuar

prej perëndisë BIND

të dashuruarit të çartur me zanat motra

që të shkrihej tërësisht mbas tyre

e t’i kundronte ngeshëm, jo vetëm

pranë krojeve,

po edhe kur të laheshin në ferk të dritës,

pa u lëbardhë mirë drita e në natje herët

e kur të zhyteshin në ujërat kristalore

e mbi shkëmbinj pastaj kur t’i krihnin flokët…

***

Po motrat zana, si na shituan ashtu asaj dite!

Se vetëm te ne sikur i patën sytë

e të shituar prej tyre mbetëm krejt.

Turravrap katrritheshim rrasës shkëmbore,

rrasës së thiktë që si thikë e therte qiellin.

Turravrap ngjiteshim gjer në cikol të shpatinës

t’ua rrëmbenim prej duarsh shekat me tambël

e tamblin ta pinim me një hurrpamë

siç pat pirë Muji e u bë kreshnik

se s’mund të ishte tambël i dhisë briartë

dhe s’kish sesi tambël gjiri të mos ishte…

***

Dhe rrasës shkëmbore

rridhte e rridhte një rrëkezë e hollë tambli

dhe me sy e ndiqte perëndia BIND,

i ulur cuc mbi atë shkëmbin mes lumit

që ngjasonte me një anije LIBURNE.

Dukej se po bindej edhe vetë

se ishte më pak i perëndishem sesa ne

e për të sikur po na vinte keq…

***

Po edhe ngenë fort s’ia kishim atij,

se patëm rendur imshtave gjithkah,

gjithkah ku kuqëlonin e të shkrinin luleshtrydhet

edhe pa i afruar te goja,

gjithkah i mblidhnim e i tejshkonim

në fije bari si rruazat në pe

si rruazat në pe i bënim vargje…

Dhe më pastaj mbetëm në gjuajtje të troftave,

dhe më pastaj në pjekje të tyre, mbi tullë,

dhe më pastaj s’di sa shishe vere rrekëllyem

te ajo zallina e gjirit të lumit

që ka një shkëmb krejt si sofër.

aty atëbotë e shkruam edhe atë poezi,

prej aty e lëshuam atëbotë

atë shishe për lundrim.

Në atë lundrim kaq vite kam mbetë…

***

Pa frymë mbetëm kur e lëshuam

atë shishe- anije ujërave të këtij lumi,

pa frymë mbetëm dhe kur brohoritëm pastaj,

pastaj kur brohoritëm kreshnikisht

të gjithë përnjëherë

e gjithsecili kujtoi se si atë varg të tij

askush më e kurrë më

nuk do të mund ta shkruante.

O pasha syrin e këtij e këtij dielli që zdriton!

ky zog që m’u shfaq e më iku pastaj,

s’mund të jetë asnjë zog tjetër,

vetëm ai i lumit LOTONË

që këngëzonte bashkë me lumin

kur zhytej në ujërat e tij

e shpejt dilte e mbi shkëmbinj rrezitej,

mbi shkëmbinj sqepin kruante,

sikur të ishte vetëm ai perëndia e këtij lumi

e vetëm fishkëllima e tij duhej të dëgjohej…

***

Lumi LOTONË le të zdirgjet tëposhtë,

unë s’mund të mos ngjitem edhe një herë

përpjetë brigjeve të tij,

s’mund të rri pa dalë edhe një herë

atyre bjeshkëve të mallit tim…

ç’mbetkan skllevër të këtij lumi!

Fundvjeshtë, 2009

Ushtruesja e detyrës së presidentit të Kosovës, Vjosa Osmani i ka thënë shefit të zyrës së Bashkimit Evropian në Kosovë, Tomash Szunyog se, për zbatimin e marrëveshjeve të arritura në Bruksel, nevojitet bashkërendim dhe unifikim i qëndrimeve të tërë spektrit politik në Kosovë.

“Marrëveshja përfundimtare duhet të jetë në interes të qytetarëve të Kosovës dhe e tillë që e respekton Kushtetutën e vendit tonë, integritetin territorial dhe parimin e unitaritetit të shtetit. Askush nuk ka mandat që ta rinegociojë kushtetutën tonë e cila tashmë në vetvete përfshinë shumë koncesione”, ka thënë Osmani, sipas një komunikate të lëshuar nga zyra e presidentit.

Ajo ka thënë se BE-ja duhet të kërkojë ndryshime të Kushtetutës nga Serbia, dhe jo nga Kosova.

Për nevojën e ndryshimit të kushtetutës nga ana e Kosovës, pati folur përfaqësuesi special për dialogun Kosovë-Serbi, Mirosllav Lajçak, gjatë muajit tetor.

Më 15 tetor, në një konferencë për media në Beograd, Lajçak kishte thënë se në një proces serioz negociator, “është e logjikshme që do të duhet të ndryshojë edhe Kushtetuta”. Në këtë kuadër ai ka shtuar se Kosova do të zbatojë të gjitha obligimet që i ka marrë përsipër në Bruksel, duke përfshirë këtu edhe krijimin e Asociacionit të komunave me shumicë serbe.

Pasi kjo deklaratë pati nxitur reagime në Prishtinë, zëdhënësi për Politikë të Jashtme dhe Siguri i BE-së, Peter Stano, i pati thënë Radios Evropa e Lirë se deklarat e Lajçakut u keqinterpretua pasi ndryshimet kushtetuese vlejnë edhe për Beogradin.

“Kur arrin një marrëveshje ndërkombëtare, atëherë duhet të konsiderohen rregullimet e nevojshme ligjore nga qeveria, duke përfshirë edhe nivelin kushtetues, në mënyrë që ta integrojë atë në rendin ligjor dhe kushtetues, dhe vlen për Kosovën dhe për Serbinë”, pati deklaruar Stano.

Formimi i Asociacionit është paraparë me një marrëveshje midis Kosovës dhe Serbisë, të nënshkruar në Bruksel, në vitin 2013.

Dy vjet më vonë, Kosova dhe Serbia arritën edhe një marrëveshje shtesë për parimet e themelimit të tij, por Gjykata Kushtetuese e Kosovës ka konstatuar se parimet nuk janë në harmoni me Kushtetutën e Kosovës.

Gjykata Kushtetuese kishte konstatuar që akti juridik i Qeverisë së Republikës së Kosovës dhe statuti që zbaton parimet, për të qenë në pajtueshmëri me frymën e Kushtetutës, duhet të plotësojë standardet kushtetuese.

Kjo temë ka ndikuar në shtyrjen e dialogut në Bruksel, pasi Serbia po insiston që të diskutohet sërish për Asociacionin e Kosova po konsideron si çështje të mbyllur, e cila do të zbatohet pas arritjes së marrëveshjes finale për njohje reciproke.

Ka ndërruar jetë në moshën 83-vjeçare ikona e muzikës së mirëfilltë shqiptare, Ismet Peja. Ai është ndarë nga jeta në orët e para të mëngjesit të së hënës, ndërkaq lajmin për vdekjen e ka bërë të ditur djali i tij, Visar Peja.

“Nuk dija ndryshe, as nuk munda ndryshe ta lajmëroj largimin tënd nga kjo jetë. Pusho i qetë se tek ne ke ngelë i përjetshëm. Të fala i bën mamës jaran”, ka shkruar Visari.

Theksojmë se Peja është ndër artistët me përvojë më të gjatë në skenën muzikore shqiptare. Gjatë karrierës së tij ai solli një sërë projekte si “Knoma kangen sa t’jam gjall”, “Robi plaket kur don vet” dhe jo vetëm. I njohur kryesisht për këngë të vjetra qytetare, Ismet Peja ka qenë dhe do të mbetet perlë e muzikës shqiptare.

Ismet Peja lindi në Gjakovë më 27 Prill 1937 dhe është këngëtar i këngëve të vjetra qytetare. Si i biri i Musa Pejës, i cili ishte po ashtu këngëtar i melosit shqiptar,
Ismeti që në fëmijëri prej moshës 13/14 vjeçare filloi të merrej me muzikë. Sukseset më të mëdha i arriti me shoqërinë muzikore “Hajdar Dushi”, me të cilën kishte prezantime të shumta në TVP dhe Radio Prishtinë.

Albumi i tij i parë doli në vitin 1986 me orkestrën e “Hajdar Dushit”. Gjer tani ka publikuar një numër të madh të albumeve muzikore dhe 4 videokaseta. Në vitin 2005 nxori një album me djalin e tij, këngëtarin Visar Peja.

Deputeti shqiptar në Parlamentin serb, Shaip Kamberi thotë se ka vite që Serbia ka nisur pasivizimin e adresave të shqiptarëve që jetojnë në tri komunat jugore, në Preshevë, Medvegjë dhe Bujanoc dhe kjo sipas tij, po ndryshon “strukturën etnike” të këtyre komunave, që ndryshe njihen me termin Lugina e Preshevës.

Në një bisedë për Radion Evropa e Lirë, Kamberi thotë se mirëpret reagimin e kryediplomatëve të Kosovës dhe Shqipërisë, që kërkuan që Serbia të ndalë fshirjen e qëllimshme të adresave të shqiptarëve në Luginë të Preshevës.

“Po, ky është një proces që ka filluar para disa vjetësh. Më intensivisht është duke u zbatuar në Medvegjë në shqiptarët që në 99-tën janë larguar dhunshëm nga Medvegja dhe jetojnë në Kosovë, nuk e kanë të rregulluar statusin civil në Kosovë, që do të thotë se akoma janë shtetas edhe me vendbanim në Medvegjë. Por, në kuadër të ligjit për caktimin e vendbanimit po shfrytëzohet një dispozitë e cila thotë se nëse qytetari nuk është duke banuar në vendbanimin që e ka paraqitur, atëherë ai vendbanim pasivizohet. Këtu është fjala për pasivizimin e vendbanimeve”, thotë Kamberi.

Ai shton se qytetarëve të cilët iu pasivizohet adresa, mund të kërkojnë të regjistrojnë një vendbanim të ri, por ai shprehet se kjo bëhet përmes një procedure të stërzgjatur.

Kamberi thotë se nuk ka informacione të sakta se cili është numri i qytetarëve të cilëve u janë fshirë adresat në Medvegjë, por një numër të përafërt e nxjerr nga regjistri zgjedhor.

“Sipas informacioneve që i kemi tani, së paku te regjistrat zgjedhor – sepse me humbjen e vendbanimeve qytetari humb edhe të drejtën e votës – janë diku 1,200 persona që janë fshirë në Medvegjë, pra të moshës madhore, mbi 18-vjeç”, thotë ai, duke shtuar se nuk kanë të dhëna për qytetarët nën moshën 18 vjeçe.

“Shqiptarët, deri më 2018, sipas regjistrit zgjedhor i kanë pasur 8 këshilltarë në Kuvendin komunal të Medvegjës. Me pasivizimin e adresave ata kanë rënë në 3. Kjo nënkupton një ndryshim drastik të strukturës etnike të komunës”, shton Kamberi.

Ministrja e Punëve të Jashtme dhe Diasporës e Kosovës, Meliza Haradinaj-Stublla dhe ministri në detyrë i Punëve të Jashtme të Shqipërisë, Gent Cakaj, përmes një deklarate të përbashkët, thanë se ky proces që po bëhet në Serbi, përbën formë të re të “shtypjes ndaj shqiptarëve të Luginës së Preshevës.”

“Prandaj, ndërsa ne e dënojmë fuqimisht këtë praktikë institucionale, u bëjmë thirrje autoriteteve të Serbisë ta ndërpresin menjëherë punën sistematike për pasivizimin e adresave të shqiptarëve. Kjo praktikë shtetërore nuk dëmton vetëm të drejtat e shqiptarëve në Luginën e Preshevës, por është edhe një shpërfillje e plotë të standardeve demokratike në përgjithësi”, thuhet në deklaratën e përbashkët të shefave të diplomacisë të Kosovës dhe Serbisë.

Deputeti Kamberi thotë se ndonëse Medvegja është më e prekur nga pasivizimi i vendbanimeve, ky proces po zhvillohet edhe në dy komunat tjera të banuara me shqiptarë, Preshevë dhe Bujanoc.

Ai shpreh edhe shqetësimin që shqiptarët që janë larguar nga Lugina e Preshevës drejt Kosovës që nga viti 1999, nuk e kanë të rregulluar statusin civil as në Kosovë.

“Në Kosovë, shumica prej tyre nuk e kanë të rregulluar gjendjen civile, kështu që mbeten persona, atë që terminologjia juridike në Serbi i quan ‘persona juridikisht të padukshëm’”, thotë ai.

Në Serbi nuk ka numër të saktë të banorëve shqiptarë, pasi shqiptarët patën bojkotuar regjistrimin e popullsisë të bërë më 2011.

TIRANË

Aktori i njohur, artisti i merituar dhe “Nderi i Kombit” Robert Ndrenika nuk mund ta fshehë trishtimin për humbjen e regjisorit Muharrem Fejzo.

Ndrenika tregoi për “News24” se e ka njohur Fejzon që fëmijë dhe se e kishte zili teksa luante në teatër. Ai e kujton me respekt punën me regjisorin e mirënjohur.

“E njoha Fejzon që kur isha fëmijë. E shihja të luante në teatër dhe e kisha zili. Me Fejzon kam qenë te filmi ‘Kapedani’. Kujtoj me respekt punën me Muharrem Fejzon. Punova me Fejzon  edhe te ‘Fije që priten’. Humbja e Fejzos, humbje për artin. I shpreh ngushëllime familjarëve të Fejzos!”, deklaroi ndër të tjera Ndrenika.

Kryediplomatët e Kosovës dhe Shqipërisë kanë kërkuar nga Serbia që të ndalë fshirjen e adresave të shqiptarëve që jetojnë tri komunat në jug të Serbisë, përkatësisht në Preshevë, Medvegjë dhe Bujanoc – apo siç njihen ndryshe edhe si Lugina e Preshevës.

Përmes një deklarate të përbashkët, ministrja për Punë të Jashtme dhe Diasporës së Kosovës, Meliza Haradinaj-Stublla dhe ministri në detyrë për Evropë dhe Punë të Jashtme i Shqipërisë, Gent Cakaj, thanë se ky veprim që sipas tyre, Serbia po e bën qëllimshëm, ka për synim krijimin “jo vetëm një pasqyrë krejtësisht të pasaktë të përbërjes demografike të atyre hapësirave dhe të numrit të shqiptarëve në Serbi, por është duke shkelur rrënjësisht të drejtat e liritë themelore të tyre, përfshirë të drejtën e votës”.

Sipas kryediplomatëve të Kosovës dhe Serbisë, kjo praktikë e Serbisë, përbën një formë të re të “shtypjes ndaj shqiptarëve të Luginës së Preshevës.”.

“Prandaj, ndërsa ne e dënojmë fuqimisht këtë praktikë institucionale, u bëjmë thirrje autoriteteve të Serbisë ta ndërpresin menjëherë punën sistematike për pasivizimin e adresave të shqiptarëve. Kjo praktikë shtetërore nuk dëmton vetëm të drejtat e shqiptarëve në Luginën e Preshevës, por është edhe një shpërfillje e plotë të standardeve demokratike në përgjithësi”, thuhet në deklaratën e përbashkët të shefave të diplomacisë të Kosovës dhe Serbisë.

Haradinaj-Stublla dhe Caka i kanë bërë thirrje Komitetit Këshillues të Konventës Kuadër për Mbrojtjen e Minoriteteve të Këshillit të Evropës dhe Komisionerit të lartë të OSBE për Minoritetet Kombëtare që ta përcjellin këtë situatë dhe sipas tyre, të veprojnë të të parandaluar këtë proces “me pasoja afatgjata ndaj shqiptarëve që jetojnë në Serbi”.

Në Serbi nuk ka numër të saktë të banorëve shqiptarë, pasi shqiptarët patën bojkotuar regjistrimin e popullsisë të bërë më 2011.

Arti në zi! Një tjetër personazh i njohur i kinematografisë shqiptare është ndarë nga jeta. Bëhet fjalë për regjisorin Muharrem Fejzo, i cili ka humbur betejën me koronavirusin.

Lajmin e hidhur e ka bërë të ditur djali i tij, Joe Fejzo. Fejzo ndërroi jetë në moshën 87-vjeçari pasi humbi betejën me koronavirusin.

“Lamtumirë babo. Pusho në paqe në krahët e të madhit Zot, e të gjithë të dashurve atje sipër. Më fal që nuk të përkëdhela dot, e s’të dhashë dot një gotë ujë, nuk meriton një ikje të tillë. Artisti ynë. Miku ynë. Babai i përgjëruar. Bashkëshorti i jetës”, shkruan djali i regjisorit.

Ish-zv.kryeministri dhe ish- ministri i Brendshëm i Shqipërisë, Bashkim Kopliku ka ndërruar jetë sot nga COVID-19.

Ai ishte prekur nga virusi dhe ishte në gjendje të rëndë teksa kurohej në spitalin e Durrësit.

Pas disa ditësh luftë me COVID-19 ai ka vdekur. Bashkim Kopliku ka qenë një figurë historike e PD, pasi ka qenë zv/kryeministër dhe ministër i brendshëm në qeverinë e parë të udhëhequr nga PD pas vitit 1992.

Po ashtu ai është zgjedhur dy herë deputet në parlament si dhe ka mbajtur edhe poste të tjera, ndër të cilat edhe kryetar i Bashkisë së Durrësit.

KARRIERA  DHE POSTET E BASHKIM KOPLIKUT

Bashkim Kopliku u lind më 15 korrik 1943 në Shkodër.  Ka qenë zëvendëskryeministër i Shqipërisë në periudhën 1992-95, deputet në Kuvendin e Shqipërisë në 1991-97, kryetar i Komisionit Parlamentar të Ekonomisë në 1996-97, anëtar i kryesisë së PDSH në 1991-97, i dekoruar me “Urdhrin e Lirisë të Klasit të Parë”, nga Presidenti i Shqipërisë në vitin 1993, kryetar i Bashkisë Durrës (Komiteti Ekzekutiv Pluralist Durrës) në 1991-92, kryeinxhinier i URT Durrës në 1990, ka mbajtur pozicione të ndryshme drejtuese në fushën e elektronikës. Është autor i rreth 700 shkrimeve opinion në gazeta të ndryshme.

Zyra e Sekretarit të Shtetit Georgia në SHBA ka bërë të ditur se janë certifikuar rezultatet e zgjedhjeve presidenciale të vitit 2020, transmeton Anadolu Agency (AA).

Georgia ka përfunduar me auditimin e votave që filloi të premten e kaluar për garën zgjedhore midis presidentit Donald Trump dhe kandidatit demokrat Joe Biden.

Sipas rezultateve të certifikuara, pas kontrollit të plotë të numërimit të përafërsisht 5 milionë votave të garës presidenciale në Georgia, Biden-i ka ruajtur epërsinë ndaj Trump-it.

Sekretari i shtetit të Georgia-s, Brad Raffensperger, në një konferencë për media tha se është “i zhgënjyer” të shohë humbjen e presidentit në Georgia, duke shtuar se ai është “një konservator i pasionuar” dhe “një mbështetës krenar i Trump-it”.

“Duke punuar si inxhinier gjatë gjithë jetës sime, jetoj me moton që numrat nuk gënjejnë. Besoj se numrat që kemi paraqitur sot janë të saktë”, tha ai.

“Shifrat pasqyrojnë verdiktin e popullit. Jo vendimin e Zyrës së Sekretarit të Shtetit, ose gjykatave, ose të njërës prej palëve në fushatë”, shtoi Raffensperger.

Republikanët nuk kanë humbur në Georgia në pothuajse tre dekada dhe 16 votat elektorale të këtij shteti në garën presidenciale nuk u kanë takuar demokratëve që kur guvernatori i atëhershëm i Arkansas-it, Bill Clinton, fitoi në Georgia në zgjedhjet e vitit 1992 kundër presidentit republikan George H. W. Bush.

Presidenti i zgjedhur Joe Biden mbushi të premten 78 vjeç. Pas dy muajsh, ai do të marrë në dorë frenat e një vendi politikisht të përçarë, që përballet me krizën më të rëndë të shëndetit publik prej një shekulli, një papunësi të lartë dhe një debat mbi padrejtësitë racore.

Ndërkohë, zotit Biden do t’i duhet t’u demonstrojë amerikanëve se mosha nuk është veçse një numër dhe se nuk e pengon aftësinë e tij për t’u marrë me këto probleme.

Zoti Biden do të bëjë betimin si presidenti më i vjetër në historinë e vendit, duke ia kaluar presidentit Ronald Reagan, i cili u largua nga Shtëpia e Bardhë në vitin 1989 kur ishte 77 vjeç e 349 ditë.

Mosha dhe shëndeti si i zotit Biden ashtu edhe i Presidentit 74 vjeçar Donald Trump, dilnin herë pas here në krye të debatit gjatë një gare zgjedhore që u vendos nga një elektorat më i ri dhe më i larmishëm dhe në një moment kur vendi përballet me çështje që mund të kenë pasoja të rëndësishme

Si figurë e hershme e jetës politike në Uashington, zoti Biden ka treguar një interesim të madh për çështjet ndërkombëtare.

Joseph Biden u zgjodh në Senat në vitin 1972 kur ishte 29 vjeç.

Disa javë më vonë, familja e tij u godit nga tragjedia. Gruaja dhe vajza e tij e vogël humbën jetën në një aksident me makinë, ndërsa dy djemtë u plagosën rëndë.

Zoti Biden mendoi të hiqte dorë nga vendi i tij në Senat, por pastaj vendosi të qëndrojë.

Ai kaloi 35 vjet në Kongres, ku ka qenë një zë i njohur për çështjet e politikës së jashtme.

Zoti Biden është takuar me shumë figura politike ndërkombëtare, përfshirë ish-presidentin çek Vaclav Havel.

Ai kandidoi dy herë pa sukses për president, duke përfshirë garën e vitit 2008, prej nga u tërhoq pas zgjedhjeve paraprake në Iowa.

Në vitin 2008, kandidati demokrat për president Barack Obama e zgjodhi atë si kandidat për nën president, duke marrë parasysh përvojën e gjatë të zotit Biden.

Donald Trump, i cili në atë kohë njihej si manjat i pronave të patundshme dhe si ylli i spektaklit televiziv The Apprentice, u pyet se ç’reagim kishte për emërimin e zotit Biden si kandidat për nënpresident:

“Ishte një zgjedhje e pazakontë dhe shumë njerëz mendojnë se do të jetë interesante. Të shohim se ç’do të ndodhë,” tha ai.

Gjatë administratës Obama, nënpresidenti Biden e vazhdoi punën diplomatike.

Ai vizitoi Kosovën në vitin 2009 dhe më pas në 2016, kur mori pjesë në ceremoninë e emërimit të një rruge me emrin e dalit të tij të ndjerë Joseph “Beau” Biden.

Zoti Biden tha se ripajtimi është i domosdoshëm, duke inkurajuar udhëheqësit e Kosovës që të përmbyllin çështjet që lidhen me fqinjësinë e mirë dhe të forcojnë luftën kundër krimit të organizuar dhe korrupsionit.

“Demokracia e vërtetë është një proces që kërkon punë të vazhdueshme. Çdo qytetar ka për detyrë të votojë, të jetë i angazhuar dhe të ndihmojë tjetrin,” tha ai.

Në nëntor 2016, dy mandatet e Presidentit Obama u pasuan nga fitorja e zotit Trump për republikanët, që habiti shumë njerëz. Kandidati Trump mposhti me rezultat të ngushtë rivalen demokrate Hillary Clinton.

Presidenti Trump ndoqi politikën Amerika e Para, brenda dhe jashtë vendit.

Zoti Biden kandidoi përsëri për Shtëpinë e Bardhë dhe fitoi garën brenda demokratëve për zgjedhjet e vitit 2020.

Fushata e Presidentit Trump e akuzoi atë për përdorimin e lidhjeve të tij në Ukrainë në favor të biznesit të të birit.

Gjatë debatit të fundit presidencial, Presidenti Trump pretendoi se djali i zotit Biden, Hunter kishte marrë rrogë të majme nga një firmë ukrainase.

Zoti Biden u përgjigj se akuza ishte hetuar disa herë dhe se nuk kishte patur ndonjë shkelje.

Një hetim i Senatit i udhëhequr nga republikanët nuk gjeti prova për shkelje nga ana e zotit Biden në lidhje me Ukrainën.

Gjatë më shumë se 30 viteve në Senat, zoti Biden ka kryesuar disa komisione, si ai i marrëdhënieve me jashtë dhe i gjyqësorit.

Ai ka premtuar se do ta udhëheqë vendin në një rrugë shumë të ndryshme nga ajo e katër viteve të shkuara nën Presidentin Donald Trump, për çështje që variojnë nga koronavirusi dhe kujdesi shëndetësor te mjedisi, arsimi dhe politika e jashtme.

Zoti Biden mbështet një strategji për të luftuar kundër militantëve ekstremistë jashtë vendit me forca speciale dhe sulme ajrore, në vend të dërgimit të trupave amerikane në terren.

Ai ka mbështetur disa ndërhyrje ushtarake amerikane, përfshirë atë në Irak në vitin 2003, për të cilin tani thotë se ishte një gabim. Ai anon nga diplomacia dhe nga zgjidhjet përmes aleancave dhe institucioneve globale.

Zoti Biden është një mbështetës i fortë i NATO-s. Ai ka paralajmëruar se Moska po shkatërron themelin e demokracisë perëndimore duke u përpjekur të dobësojë NATO-n, të ndajë Bashkimin Evropian dhe të minojë sistemin zgjedhor amerikan.

Ai thotë gjithashtu se Rusia po përdor institucionet financiare perëndimore për të pastruar miliarda dollarë dhe për të ndikuar politikanët.

Presidenti i zgjedhur Biden ka bërë thirrje për rritjen e pranisë amerikane në Azi-Paqësor dhe forcimin e aleancave me Japoninë, Korenë e Jugut, Australinë dhe Indonezinë.

Ai bashkohet me Presidentin Trump në dëshirën për t’i dhënë fund luftërave në Lindjen e Mesme dhe në Afganistan, por mendon se SHBA duhet të mbajnë një forcë të vogël atje për t’iu kundërvënë terrorizmit.

Ai thotë se vendimet e zotit Trump për të dalë nga traktatet dypalëshe dhe ndërkombëtare si marrëveshja bërthamore me Iranin apo marrëveshja e Parisit për klimën, kanë bërë që vendet e tjera të dyshojnë tek fjala e Uashingtonit.

Zoti Biden ka shprehur dëshirën për t’i ftuar të gjitha vendet demokratike në një samit për të diskutuar se si të luftohet korrupsioni dhe autoritarizmi dhe si të mbështeten të drejtat e njeriut.

Ai ka shprehur mbështetje “të hekurt” për Izraelin dhe është për një zgjidhje me dy shtete në konfliktin e gjatë midis Izraelit dhe Palestinezëve. Ai thotë se do ta mbajë në Jeruzalem ambasadën amerikane, të cilën Presidenti Trump e zhvendosi atje nga Tel Avivi.

Presidenti i zgjedhur e ka kritikuar diplomacinë e Presidentit Trump ndaj Kim Jong Unit, duke thënë se diplomacia e bisedimeve “kokë më kokë” i dha legjitimitet udhëheqësit të Koresë së Veriut dhe nuk e ka bindur Phenianin të heqë dorë nga armët e tij bërthamore. zëri i amerikës

Zyra e Prokurorit të Specializuar (ZPS) kishte kërkuar që Gjykata Speciale të urdhëronte arrestimin dhe transferimin në paraburgimin e Speciales të ish-krerëve të UÇK-së. Në kërkesën që prokurori Jack Smith ia kishte dërguar gjykatësit Nicolas Guillou, ndër tjerash, rendit edhe disa krime mbi dëshmitarët, që pretendon se janë kryer në mënyrë që ish-krerët e UÇK-së t’i heshtnin provat ndaj tyre, raporton Gazeta Express.

Smith në kërkesë pretendon se dëshmitarët rrezikoheshin seriozisht nëse Hashim Thaçi, Kadri Veseli, Jakup Krasniqi e Rexhep Selimi do të liheshin të lirë, duke marrë shembuj nga -siç thuhet- krimet që ishin bërë për t’i fshehur krimet e tyre. Ai përmend edhe ish-kryeparlamentarin Kadri Veseli dhe Shërbimin Informativ të Kosovës (SHIK), anëtarë të së cilit shërbim, sipas prokurorit, kanë mbikëqyrur kërcënimin e dëshmitarëve dhe dhënien e ryshfetit për ta në mënyrë që të mos dëshmonin.

“Për më tepër, disa prej të dyshuarve kanë rekord të demonstrueshëm të ndërhyrjes, ose pengimit të zbatimit të ligjit, dhe ka tashmë prova të përpjekjeve për të ndërhyrë në aktivitetet hetimore të ZPS-së. Për shembull, anëtarët e SHIK-ut që i përgjigjen Kadri VESELIT dhe Azem SYLA janë të implikuar në mbikëqyrjen, kërcënimin dhe dhënien e ryshfetit dëshmitarëve që dëshmojnë kundër ish-anëtarëve të UÇK-së në Tribunalin Ndërkombëtar të Hagës”, thuhet në kërkesën e prokurorit Jack Smith.

Tutje, ai specifikon edhe disa raste, detajet e të cilave nuk tregohen, duke u fshehur me mbishkrimin “[REDAKTUAR]”.

“Shembujt e dhënë më poshtë – të cilat lidhen kryesisht me vendet e krimit të akuzuar në aktakuzë – janë ilustruese të një trendi më të gjerë shqetësues. Në [REDAKTUAR] – [REDAKTUAR] – u qëllua për vdekje dhe [REDAKTUAR] – [REDAKTUAR] – u plagos rëndë. Ata të dy ishin dëshmitarë në çështjen [REDAKTUAR], i cili kishte filluar [REDAKTUAR] para të shtënave, dhe kishin të bënin me krimet në lidhje me vendin e paraburgimit [REDAKTUAR]. Shtëpia e [REDAKTUAR] gjithashtu ishte bombarduar më parë dhe incidente të mëtejshme të të atentateve kishin ndodhur kundër dëshmitarëve të tjerë. […] Më [REDAKTUAR], ish-pjesëtari i UÇK-së [REDAKTUAR] – [REDAKUTAR] – u gjet [REDAKTUAR]. [REDAKTUAR]. Ai u kishte dhënë dëshmi hetuesve [REDAKTUAR] të krimeve të luftës dhe ishte dëshmitari kryesor në çështjen kundër [REDAKTUAR] dhe të tjerëve për krime në lidhje me vendin e ndalimit [REDAKTUAR]. Ka prova që [REDAKTUAR] u përball me llojin më të keq të frikësimit disa vjet para vdekjes së tij”, thuhet ndër tjerash në kërkesën e Zyrës së Prokurorit të Specializuar.

Prokurori ka përmendur edhe rastin e Fatmir Limajt, Ramush Haradinajt e Haradin Balajt në Tribunalin Penal Ndërkombëtar të Hagës për krimet në ish-Jugosllavi, duke radhitur sërish disa krime që pretendon se janë kryer ndaj atyre që donin dhe mund të dëshmonin kundër tyre.

“[REDAKTUAR] refuzoi të dëshmonte në atë rast për shkak të kërcënimeve, [REDAKTUAR] . [REDAKTUAR] iu afrua derës dhe u kërcënua me vdekje nëse ai dëshmonte kundër Fatmir LIMAJ. […] Në rastin Haradinaj, Dhoma Gjyqësore vërejti se: [T] gjatë gjykimit, Dhoma Gjyqësore hasi vështirësi të konsiderueshme në sigurimin e dëshmisë së një numri të madh të dëshmitarëve. Shumë dëshmitarë përmendën frikën si një arsye të dukshme për të mos dëshiruar të paraqiteshin para Dhomës Gjyqësore për të dhënë dëshmi. Dhoma Gjyqësore krijoi një përshtypje të fortë se gjyqi po zhvillohej në një atmosferë ku dëshmitarët ndiheshin të pasigurt. Kjo ishte për shkak të një numri faktorësh specifik për Kosovën, për shembull komunitetet e vogla të Kosovës dhe rrjetet e ngushta familjare dhe komunitare të cilat e bën të vështirë garantimin e anonimitetit. Vetë palët ranë dakord se ekzistonte një situatë e paqëndrueshme e sigurisë në Kosovë që ishte veçanërisht e pafavorshme për dëshmitarët”, thuhet në kërkesë.

“Ekzistojnë prova se midis 2013 dhe 2015, personat e lidhur me të akuzuarin [Haradinajn] në atë rast dhanë [REDAKTUAR] si nxitje që ai të tërhiqte deklaratën e tij [REDAKTUAR] dhe të sigurojë dëshmi të rreme.[REDAKTUAR] që u ofrua në mënyrë të ngjashme [REDAKTUAR] për të dhënë një deklaratë të rreme, u kërcënua, [REDAKTUAR]. [REDAKTUAR] dhe [REDAKTUAR] . [REDAKTUAR]. Në rastin Bala që kishte të bënte me krime në Zonën Operative të Dukagjinit, dëshmitarë [REDAKTUAR] dhe [REDAKTUAR] rrezikuan jetën e tyre gjatë procedurave. [REDAKTUAR] u plagos kur persona të panjohur pushuan nga puna [REDAKTUAR] .[REDAKTUAR] .Akte të tilla, kur shoqërohen me shembuj të dëshmitarëve që posedojnë informacion material, e shtynë gjyqtarin hetues të deklarojë se ai ‘kurrë më parë nuk kishte marrë kaq shumë informacion në lidhje me kërcënimet ndaj dëshmitarëve ose të paktën përpjekje për t’i ndikuar ata’ .[REDAKTUAR] pas aktgjykimit fajësues në këtë gjyq, [REDAKTUAR] u vra [REDAKTUAR] .[REDAKTUAR] më vonë, persona të armatosur qëlluan dhe vranë [REDAKTUAR] . [REDAKTUAR] ka deklaruar që ish-anëtarët e UÇK-së i ofruan atij ryshfet të konsiderueshëm parash për të heshtur”, thuhet ndër tjerash në kërkesën e Zyrës së Prokurorit të Specializuar.

ZPS gjithashtu pretendon se gjatë hetimit të saj për ish-udhëheqësit politikë e ushtarakë të UÇK-së, dëshmitarë, përfshirë ish-anëtarë të UÇK-së dhe ish-punonjës të organizatave ndërkombëtare nga frika s’kishin pranuar të dëshmonin te hetuesit.

“Në të vërtetë, kur flisnin me ZPS-në, dëshmitarë të shumtë potencialë – përfshirë viktimat, ish anëtarët e UÇK-së dhe ish-punonjësit e organizatave ndërkombëtare që veprojnë në Kosovë, siç është OSBE-ja shprehën frikë ose kujtuan përvojat e mëparshme të ndërhyrjes në dëshmitarë. Gjatë gjithë këtij hetimi, dëshmitarët vazhdimisht kanë shprehur frikë të thellë për atë që mund t’u ndodhë atyre nëse ia thonë të vërtetën ZPS-së. […] Sipas një raporti të OSBE-së mbi gjykimet në Kosovë gjatë 10 viteve të para pas luftës, çështja e mbrojtjes së dëshmitarëve ‘ka dëmtuar ndjekjen penale të rasteve të krimeve të luftës ndoshta më shumë se çdo çështje tjetër e veçantë’, veçanërisht në rastet kundër ish-anëtarëve të UÇK-së.

Kësisoj, ZPS shkruante se arrestimi dhe paraburgosja e tyre është “mjeti më efektiv për ta kufizuar aftësinë e të dyshuarve për të ikur ose penguar proceset e DHSK-së dhe për të kryer krime tjera”. /GazetaExpress/