Kur, me sy të mbyllur, një mbrëmje vjeshte, përpij aromën e gjirit tënd të zjarrtë,

shikoj tek rrjedhin lumenjtë të lumtur që fashitin flakët e një dielli kaq bajat;

një ishull i ngathët në të cilin natyra shfaq pemë të serta dhe fruta kundërmues,

burra me trupin e zhdërvjellët dhe të fuqishëm e gra që mrekullojnë për çiltërsinë e syve hutues.

Prirë nga aroma jote drejt vendeve përrallore,

shikoj një liman plot me pemë dhe anije velore

ende të dërmuara nga përmbytja detare,

ndërsa aroma e tamarindëve të gjelbër

që qarkullon në ajër e më deh të tërin,

përzihet në shpirtin tim me këngën e marinarëve.