Së pari ju pyesim a keni ju familje? A keni nëna, baballarë? A keni gra dhe fëmijë? Dhe mbi të gjithat a keni Zot e a keni zemra?

Nëse Komandant Malisheva nuk e ka përkrahjen nga Institucionet shtetrore kosovare, dhe as nga partitë politike shqiptare në Maqedoni, ta dini se ai ka dikend, ka familjen, ka popullin i cili nuk na len anash, dhe se ju si Shtëpi Mediatike Publike, duhet dikujt t’i jepni përgjegjësi bile morale ndaj veprimeve të jueja teper të ulta.

Çka ju shtyni dhe kush ju shtyni të na e shtoni dhimbjen shpirtrore e njerzore? Kujt i jepni ju përgjigje dhe kush ju paguan për veprimet e tilla? A jeni edhe ju farë e fiseve shqiptare, apo jeni sortë meleziane që keni humbë çdo traditë kombëtare, për të lansuar lajme aq idioteske që për ne ishin po aq të tmerrshme sa vetë lufta e Kumanoves!!!

Unë Arjeta Rexhaj Krasniqi, bashkëshortja e Muhamet Krasniqi- Komandant Malishevës, kërkoj përgjegjësi morale e politike për shpërndarje e lajmit se gjoja Komandant Malisheva paska dashtë të bën vetëvrasje. Dhe pas lajmit të juaj makaber, versulen qindra gazeta e portale idoteske, ta shpërndajnë këtë lajm friksimi dhe parapregaditje për ndonjë veprim makaber nga sllavo-maqedonasit në bashkpunim me tradhëtaret shqiptare në Maqedoni e Kosovë.

Lajmi i juaj i rrejshëm, se gjoja “Komandant Malisheva paska dashtë ta vras vetëveten me acid sulfurik” ju bënë bashkëfajtor me vrasësit. Metodat e tilla janë perdor me dekada në trojet tona dhe ndaj nesh. Mos të harrojmë vrasjen e ushtarëve e oficierve shqiptar që na vinin në funerale si gjoja të vetëvrarë, ose të burgosurit tjerë politik që nuk nënshtroheshin patra organeve të UDB-së.

Gjithashtu, ndjehem e obliguar moralisht që ta falenderoj popullin tim në përkrahjen masive për sherimin e plagës që na e sjaktuat, dhe se i drejtohem popullit me informaten se Komandant Malisheva gjendet shëndosh e mirë, dhe se as që i ka shkue ndërmend ndonjë veprim i tillë.

Përmes kësaj letre, dua që të ua përcjell fjalët e burrit tim, Komandant Malishevës:

“Unë Muhamet Krasniqi, i drejtohem familjarëve të dëshmorëve të lirisë si dhe familjarëve të të burgosurve, shokëve të idealit dhe mbarë popullit shqiptar, dhe Ju betohem se më daten 09.05.2015 kam menduar disa herë të vetëvritem që mos t´u bi në dorë armiqëve tanë, por për shkak të tradhëtisë që na u bë, jam dorzuar me qëllim që të dali e vërteta në sipërfaqen e kësaj toke arbnore. Pra, kur atë ditë nuk e bëra gjestin e vetëvrasjes, ta dini se një gjest të tillë s’do ta bëj kurr. Çdo veprim tjeter do të jetë vrasje e kurrësesi vetëvrasje.

Në këto momente na nevojitet përkrahja e Juaj morale e njerzore o populli im i dashur“!

Kjo leter i shpërndahet mediave publike.
Me respekt Arjeta Rexhaj-Krasniqi.

Për të shmangur pengesat, gjarpëri lëviz zakonisht me dredha. Jo vetëm në mitologji ai përshkruhet si i rrezikshëm dhe me dy fytyra. Reptili gjatë jetës ka aftësinë që lëkurën e tij të vjetër ta ndërrojë dhe të duket si një person i ri. Gjatë konfliktit në Kosovë, lideri rebel Hashim Thaçi e kishte emrin e luftës “Gjarpëri”, sepse ai ishte i aftë të mos linte gjurmë.  Tani, 16 vjet pas përfundimit të luftës, e kaluara e tij e errët i shfaqet përsëri.

Kryeministri për një kohë të gjatë dhe aktualisht Ministri i Jashtëm i vendit të vogël ballkanik është në shënjestër të drejtësisë ndërkombëtare. Ai pretendohet se ka kryer së bashku me udhëheqjen e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës krime lufte kundër serbëve, romëve dhe “bashkëpunëtorëve shqiptarë”. Flitet edhe për tregti organesh.

Thaçi kërcënohet nga një aktakuzë?

Këtë javë ka filluar për Thaçin dhe Kosovën një epokë e re. Pas muajsh të gjatë të refuzimit, Kuvendi i Kosovës votoi me gjysmë zemre Gjykatën Speciale e cila do të hetojë për krimet e pazbardhura. Ndoshta në fillim të 2016 do të mbërrijnë aktakuzat e para. Tashmë në kafeteritë e Prishtinës kjo histori shihet si një film agjenturor. Pyetja kryesore në mesin e politikanëve vendas, diplomatëve dhe zyrtarëve të shërbimeve inteligjente është: A do të jetë edhe Thaçi, ish-komisari politik i UÇK-së, në mesin e të pandehurve?

Akuzat kundër tij janë të shumta, por deri tani nuk janë të provuara. Shërbimi Informativ Federal (BND) pohon se Thaçi ka dhënë urdhër për vrasje. Ish Kryeprokurorja e OKB-së Karla Del Ponte ka shkruar në kujtimet e saj, se UÇK-ja kishte terrorizuar pakicat. Në raportin e formuluar nga politikani zviceran Dik Martit për Këshillin e Europës, Thaçi ishte “bosi” i një organizate mafioze-si dhe ishte përfshirë në krimet e luftës dhe trafikun e drogës. Provat ishin të shumta sa BE-ja dhe SHBA-ja u detyruan të veprojnë. Ata porositën një hetues amerikan i cili duhej të hetonte në pretendimet. Ky hetues gjykoi se kishte prova të mjaftueshme për të paditur disa udhëheqës të rangut të lartë të UÇK-së.

Deri tani, as gjykata e OKB për ish-Jugosllavinë, as administrata e OKB-së dhe BE-së për sundimin e ligjit në Kosovë nuk kanë mundur të hetojnë krerët e lartë të UÇK-së. Hetuesit ndërkombëtarë zakonisht japin dy arsye për dështimin e gjyqësorit: Muri i heshtjes është aq i padepërtueshëm sa i organizatës mafioze Cosa Nostra dhe fuqitë perëndimore kanë të bëjnë me elitën sunduese. Po si mund të shkohet më tej?

Që prej përfundimit të luftës Thaçi (PDK), hap pas hapi i gjithë sistemi politik dhe ekonomik është i infiltruar me Partinë e tij Demokratike – të afërmit, anëtarët e famëkeqit shërbimit informativ të UÇK-së SHIK-ut dhe ushtarët besnik të partisë. Në verën e vitit 1999, pasi NATO-ja e mori në dorëzim territorin e Kosovës, u kujdes për të lejuar kthimin e personave të zhvendosur dhe për të mbrojtur pakicat ndaj akteve të hakmarrjes nga shqiptarët. Thaçi me njerëzit e vet mori në dorë rrjetin e pikave të karburantit. Edhe sot, karburanti në Kosovë është rreth dhjetë për qind më i shtrenjtë se në Maqedoninë fqinje. Nga ky burim tani duhet të jenë derdhur në arkat e njerëzve të UÇK-së mbi 800 milionë euro.

Kompanitë kryesore në vend – posta, rrjeti i telefonisë celulare, miniera e Trepçës e pasur me plumb, zink dhe argjend, termocentralet – janë në duart e të besuarve të Thaçit. Dhënia e kontratave publike nuk është transparente, çka e lehtëson korrupsionin. Autostrada e re, e cila është ndërtuar nga kompania amerikane Bechtel që e lidh Kosovën me Shqipërinë, me sa duket kushton rreth një miliard euro. Për krahasim, buxheti i shtetit i Kosovës arrin në rreth 1.5 miliardë euro. Pavarësisht protestave nga shoqëria civile, qeveria refuzon edhe sot e kësaj dite për ta bërë publike kontratën për 120 km, edhe pse kjo kërkesë është legjitime.

Pasojat e kësaj politike në ekonomi janë fatale për të ardhmen e afërt  të 1.8 milionë banorëve të vendit. Kosova, e pavarur prej 2008, ka popullsinë më të re në Evropë. Gati gjysmë milioni kosovarë nën 25 vjeç janë të papunë. Çdo vit, 30.000 të rinj janë të gatshëm për tregun e punës, i cili në princip zor se ekziston.

Për hir të paqes sociale, autoritetet kanë mbështetur dhe autorizuar  rreth 30 universitete private në mënyrë që të rinjtë të kenë të paktën një aktivitet për kohën e lirë. Por zor se pret diçka të mirë njeriu prej këtyre kooperativave të edukimit. Shëndeti publik është gati në kolaps, dhe kjo u krijon kushte mjekëve lokalë, apo mjekëve aventurierë e delikuentë turq e maqedonë për të hapur spitale private.

400.000 raste të bllokuara, të pashqyrtuara

Pothuajse e pashpresë është situata në sektorin e drejtësisë. Asnjë gjyqtar vendor nuk ka guximin për të ndërmarrë veprime kundër politikanëve të rangut të lartë nga partia e Thaçit. Drejtësia ndërkombëtare po përballet me një mal të madh të gati 400,000 rasteve gjyqësore të papërpunuara. Përveç kësaj, Misioni i EULEX vendosur për ta ndihmuar Kosovën për të ndërtuar policinë, gjyqësorin dhe administratën e sheh veten të konfrontuar me akuzat për korrupsion. Një prokuror italian në shërbimin e EULEX-i duhet t’i ketë kursyer politikanët kosovarë prej hetimeve në këmbim të shumave të parave.

Një temë e zymtë është ajo e mbrojtjes të dëshmitarëve. Janë të përsëritura në Kosovë rastet e vdekjeve misterioze dhe vrasjeve të dëshmitarëve që do të dëshmonin në gjykatë. Që nga viti 1999, shumë dëshmi janë shkatërruar. Ndërsa deputetët votuan javën e kaluar për krijimin e Gjykatës Speciale, Kryetari i Parlamentit Kadri Veseli, ish shefi i inteligjencës të UÇK-së, tha se ata do të zbulojnë shumë shpejt se “cilët do të jenë dëshmitarët kundër Thaçit”.

Asnjë diplomat perëndimor nuk protestoi kundër këtij kërcënimi flagrant. Thaçi konsiderohet ende si një partner i Perëndimit, që e mban situatën nën kontroll, që negocion me Serbinë për një normalizim të marrëdhënieve dhe bën lëshime që Kosova të bëhet një shtet funksional. Objektivi i ndjekur nga Prishtina, është afrimi me BE-në. Kjo përfshin edhe premtimin për pranimin e një rrjeti të komunitetit serbo kosovar në veri të vendit. Komunat serbe në Kosovë janë konsideruar si një nga blloqet më të mëdha penguese në rrugën për një relaksim të Beogradit. Ata do të vazhdojnë të financohen nga Beogradi dhe të mbështesin atje sigurinë e tyre dhe strukturat administrative.

Nisur nga kjo situatë konfuze, klientelizmi dhe korrupsioni i pajton njerëzit që t’i venë këmbën shtetit. Në dymbëdhjetë muajt e fundit rreth 100.000 kosovarë u larguan nga vendi i tyre si refugjatë ekonomikë në Evropën Perëndimore. Në Gjermani, shqiptarët e Kosovës janë aty bashkë me refugjatët sirianë që kanë ikur nga lufta civile. Ata janë grupi i dytë më i madh, dhe vetëm gjashtë muajt e parë të këtij viti 31.400 kosovarë kërkuan azil. Shans i miratimit të këtyre kërkesave është zero, sepse vendi ballkanik i origjinës në krahasim me Sirinë është relativisht i sigurt.

Nuk janë jo vetëm të varfërit që i kanë kthyer shpinën vendit. Edhe klasa e mesme nuk ndihet e sigurt. Baballarët të cilët kanë punuar nga viti 1999 për organizatat dhe misionet ndërkombëtare dhe deri tani nuk kanë fituar keq, nuk shohin ndonjë të ardhme për fëmijët e tyre dhe janë gati t’i paketojnë.

“Ne kemi kryer gabime të tmerrëshme pas luftës”, thotë një nga themeluesit e UÇK-së me tone vetëkritike. Shokët e tij të armëve tani janë financiarisht aq të fuqishëm sa që asnjë opozitë nuk mund të rrëzojë këtë demokraci si fasadë, për të ndërtuar mbi të një shteti funksional. “Duhet”, thotë, “një forcë e re politike që e do këtë vend, aq të pasur me burime të shumta natyrore, dhe që është e gatshme për ta çrrënjosur klientelën e vjetër.”

Kjo ditë duket të jetë larg për shumicën e kosovarëve. Ndërsa mijëra lënë vendin për në Perëndim, një pakicë e vogël udhëton në Siri për të luftuar për Kalifatin e ISIS. Dy duzina xhihadistë kosovarë kanë humbur deri tani jetën e tyre atje, nga rreth 200 sa janë gjithsejt sipas shërbimeve të sigurisë, që vazhdojnë të enden nëpër rrugët e Sirisë dhe Irakut./ E shqipëroi Elida Buçpapaj

Außenminister des kleinen Balkanlandes steht im Visier der internationalen Justiz

welt.de
Außenminister droht ein Prozess wegen Kriegsverbrechen

Enver Robelli, Pristina

Um Hindernisse zu umgehen, bewegt sich die Schlange gewöhnlich in Windungen. Nicht nur in der Mythologie wird sie als doppelzüngig und gefährlich beschrieben. Das Kriechtier wächst lebenslang und besitzt die Fähigkeit, die alte Haut abzustreifen, um mit einer neuen Schicht wie neugeboren aufzutreten. Während des Kosovo-Krieges trug der damalige Rebellenführer Hashim Thaci den Kampfnamen “Gjarpri”, die Schlange, weil er es vermochte, keine Spuren zu hinterlassen. Nun, 16 Jahre nach Kriegsende, holt ihn die dunkle Vergangenheit ein.

Der langjährige Ministerpräsident und derzeitige Außenminister des kleinen Balkanlandes steht im Visier der internationalen Justiz. Er soll zusammen mit der Führungsriege der kosovarischen Befreiungsarmee UCK Kriegsverbrechen an Serben, Roma und “albanischen Kollaborateuren” begangen haben. Sogar vom Organhandel ist die Rede.
Droht Thaci eine Anklage?

Diese Woche hat für Thaci und auch für Kosovo ein neues Zeitalter begonnen: Nach monatelanger Weigerung stimmte das Parlament in der Hauptstadt Pristina zähneknirschend der Gründung eines Sondertribunals zu, das Untaten der Aufständischen aufklären soll. Vermutlich Anfang 2016 werden die ersten Anklageschriften eintreffen. Schon jetzt geht es in den Kaffeehäusern von Pristina wie in einem Agentenfilm zu. Die Hauptfrage unter den einheimischen Politikern, Diplomaten und abgebrühten Geheimdienstlern lautet: Befindet sich auch Thaci, der frühere Politkommissar der UCK, unter den Angeklagten?

Vorwürfe gegen ihn gibt es zuhauf, bewiesen ist davon bislang nichts. Der Bundesnachrichtendienst (BND) behauptet, Thaci habe Morde in Auftrag gegeben. Die frühere UNO-Chefanklägerin Carla Del Ponte schrieb in ihren Erinnerungen, die UCK habe Minderheiten terrorisiert. In einem vom Schweizer Politiker Dick Marty formulierten Bericht für den Europarat heißt es, Thaci sei der “Boss” einer mafiaähnlichen Organisation, die in schlimmste Kriegsverbrechen und in Drogenhandel verwickelt gewesen sei. Die Indizien waren so erdrückend, dass die EU und die USA handeln mussten. Sie beauftragten einen US-Ermittler, der den Vorwürfen nachgehen sollte. Dieser stellte fest, dass es genügend Beweise gebe, um mehrere hochrangige UCK-Führer anzuklagen.

Foto: REUTERS Ein deutscher Kfor-Soldat im November 2007: Die Bundeswehr half im Rahmen der Nato-geführten Friedensmission bei der Sicherung des Waffenstillstandes vor Ort. Wenig später erklärte das Kosovo seine Unabhängigkeit

Bisher ist es dem UN-Tribunal für das frühere Jugoslawien, der UN-Verwaltung und der EU-Rechtsstaatsmission in Kosovo nicht gelungen, die Spitzenleute der UCK strafrechtlich zu belangen. Internationale Ermittler geben meist zwei Gründe an für das Scheitern der Justiz: Die Mauer des Schweigens sei so undurchdringlich wie beim Verbrechersyndikat Cosa Nostra und die federführenden westlichen Mächte hätten sich mit der herrschenden Elite abgefunden. Wie aber konnte es so weit kommen?

Seit Kriegsende hat Thaci mit seiner Demokratischen Partei (PDK) Schritt für Schritt das ganze politische und wirtschaftliche System unterwandert – mit Verwandten, Mitgliedern des berüchtigten UCK-Geheimdienstes SHIK und treuen Parteisoldaten. Als im Sommer 1999 die Nato nach der Kapitulation des serbischen Terrorregimes in Kosovo einmarschierte, um die Rückkehr der Vertriebenen zu ermöglichen und die Minderheiten vor Racheaktionen der Albaner zu schützen, übernahmen Thacis Leute sofort das Tankstellennetz. Noch heute ist der Treibstoff in Kosovo etwa zehn Prozent teurer als im benachbarten Mazedonien. Aus dieser Quelle sollen mittlerweile über 800 Millionen Euro in die Kassen der UCK-Leute geflossen sein.

Foto: ja Im serbischen Norden des Kosovo, am Fuß der Brücke von Mitrovica, ist der Asphalt aufgerissen: Eine Überfahrt in den albanischen Teil ist nicht erwünscht

Die wichtigsten Unternehmen des Landes – die Post, das Mobiltelefonnetz, die Trepca-Mine, in der nach Blei, Zink und Silber geschürft wird, das Elektrizitätswerk – befinden sich in den Händen von Thacis Vertrauten. Die Vergabe der öffentlichen Aufträge verläuft intransparent, was wiederum Korruption erleichtert. Die neue Autobahn, die von der US-Firma Bechtel gebaut wurde und Kosovo mit Albanien verbindet, kostete offenbar etwa eine Milliarde Euro. Zum Vergleich: Der Staatshaushalt des Kosovo beträgt rund 1,5 Milliarden Euro. Trotz Protesten aus der Zivilgesellschaft weigert sich die Regierung bis heute, den Vertrag für das 120 Kilometer lange Asphaltband publik zu machen, obwohl sie dazu gesetzlich verpflichtet ist.

Die Folgen dieser Politik bezeichnen Wirtschaftsexperten als fatal für die unmittelbare Zukunft des 1,8 Millionen Einwohner zählenden Landes. Kosovo, erst seit 2008 unabhängig, hat die jüngste Bevölkerung Europas. Fast eine halbe Million Kosovaren unter 25 sind arbeitslos. Jedes Jahr drängen 30.000 Jugendliche neu auf den Arbeitsmarkt, der im Prinzip kaum existiert.

Um zu verhindern, dass der soziale Friede auseinanderbricht, haben die Machthaber die Gründung von über 30 Privatuniversitäten zugelassen, damit die Jugendlichen wenigstens eine Freizeitbeschäftigung haben. Mehr können sie von diesen Bildungskooperativen nicht erwarten. Das öffentliche Gesundheitswesen steht vor dem Kollaps, dafür dürfen einheimische Ärzte, türkische Medizinabenteurer und mazedonische Delinquenten Privatkrankenhäuser eröffnen.

400.000 unbearbeitete Fälle

Geradezu hoffnungslos ist die Situation im Justizbereich. Kein einheimischer Richter hat den Mut gegen hochrangige Politiker von Thacis Partei vorzugehen. Die internationale Justiz steht vor einem riesigen Berg von nahezu 400.000 unbearbeiteten Gerichtsfällen. Außerdem sieht sich die EU-Rechtsstaatlichkeitsmission (Eulex), die dem Kosovo beim Aufbau der Polizei, Justiz und der Verwaltung helfen soll, selbst mit Korruptionsvorwürfen konfrontiert. Ein italienischer Staatsanwalt in Eulex-Diensten soll kosovarische Politiker vor Ermittlungen verschont und dafür im Gegenzug Geld kassiert haben.

Ein ähnlich dunkles Thema ist der Zeugenschutz. Immer wieder kommt es im Kosovo zu mysteriösen Todesfällen oder Mordanschlägen, bevor Zeugen vor Gericht aussagen können. Seit 1999 sind viele Beweise vernichtet worden. Als in der vergangenen Woche die Abgeordneten für die Gründung des Sondertribunals stimmten, sagte Parlamentspräsident Kadri Veseli, der frühere Geheimdienstchef der UCK, man werde “sehr bald erfahren”, wer die Zeugen gegen Thaci seien.

Kein westlicher Diplomat protestierte gegen diese unverhohlene Drohung. Thaci gilt immer noch als Partner des Westens, der die Lage unter Kontrolle hält, mit Serbien über eine Normalisierung des Verhältnisses verhandelt und Zugeständnisse macht, die Kosovo zu einem funktionsunfähigen Staat machen sollen. Das Ziel, das Pristina dabei verfolgt, ist die Annäherung an die EU. Dazu gehört die Zusage, man werde einen kosovarisch-serbischen Gemeindeverbund im Norden des Landes akzeptieren. Die serbischen Kommunen im Kosovo gelten als einer der größten Stolpersteine auf dem Weg zu einer Entspannung mit Belgrad. Sie werden nach wie vor aus Belgrad finanziert und greifen auf eigene Sicherheits- und Verwaltungsstrukturen zurück.

Foto: ja Eigentlich verbinden Brücken: Diese hier in Mitrovica aber trennt. Die Serben haben die Straße mit Bäumen und Rollrasen blockiert, sie bezeichnen die Anlage als “Friedenspark”

Angesichts der verworrenen Lage, Klientelpolitik und Korruption stimmen immer mehr Menschen mit den Füssen gegen den Staat ab. In den vergangenen zwölf Monaten haben etwa 100.000 Kosovaren ihre Heimat verlassen, um als Wirtschaftsflüchtlinge nach Westeuropa zu ziehen. In Deutschland sind nach den syrischen Bürgerkriegsflüchtlingen die Kosovo-Albaner die zweitgrößte Gruppe, allein in den ersten sechs Monaten dieses Jahres haben 31.400 Kosovaren Asyl beantragt. Die Chance auf Bewilligung dieser Anträge ist gleich null, denn der Balkanstaat gilt im Vergleich zu Syrien als relativ sicheres Herkunftsland.

Es sind nicht nur die Habenichtse, welche dem Balkanland den Rücken kehren. Auch die ohnehin überschaubare Mittelschicht wird dünner. Familienväter, die seit 1999 für internationale Organisationen und Missionen vor Ort gearbeitet und eigentlich nicht schlecht verdient haben, sehen keine Zukunft mehr für ihre Kinder und packen ihre Sachen.

“Wir haben nach dem Krieg schreckliche Fehler begangen”, sagt einer der UCK-Gründer selbstkritisch. Seine Kampfgenossen seien inzwischen finanziell so mächtig, dass keine Opposition diese Fassadendemokratie zum Einsturz bringen könne, um darauf einen funktionsfähigen Staat aufzubauen. “Es braucht”, sagt der Insider, “eine neue politische Kraft, die dieses reiche Land mit vielen Bodenschätzen liebt, bereit ist, radikal mit der alten Klientel abzurechnen.”

Dieser Tag scheint fern zu sein für die meisten Kosovaren. Während Tausende in Richtung Westen aufbrechen, reist eine kleine Minderheit nach Syrien, um für das IS-Kalifat zu kämpfen. Zwei Dutzend kosovarische Dschihadisten haben dort bisher ihr Leben gelassen, über 200 sind nach Erkenntnissen von Sicherheitsdiensten in Syrien und im Irak unterwegs.

Milaim Zeka këto ditë është shndërruar në “yll medial!”. Ai shkruan, poston lajme senzacionale, jep deklarata e intervista, të cilat dorën në zemër, më së paku kam pritur se do t’i lansojë ai, me gojën e tij.

Por Milaimi foli, po flet e do të flasë duke u bazuar në “…informata ndërkombëtare jo nga Ballkani!” (Ndoshta nga Suedia!)

Sidoqoftë, në gjithë këtë hallakamë mediale që po e shkakton Milaim Zeka mund të ketë diçka të vërtetë, apo të vërtetë të pjesshme, të mesme apo apsolute.

Ç’është e vërteta, për mua përmendja e emrave si të dyshuar nga Gjykata Speciale nga Milaim Zeka nuk përbën ndonjë lajm senzacional. Fundja as baba I Milaim Zekës

(I cili në krah të djalit poashtu u bë figurë mediale për shkollimin dhe profesionin e tij) e as baba im nuk do të akuzohen. Për këtë jam i sigurtë 100%.

Ndërkaq të apostrofuarit e Milaim Zekës, nuk po përmenden për herë të parë si të dyshuar të mundshëm për veprimtari të dyshuara kriminale .

Madje sa për t’ia kujtuar opinionit dhe vetë Milaim Zekës, kur në vitet e para të pasluftës, ne një grup gazetarësh, i përmendnim disa prej këtyre emrave si të dyshuar për veprimtari kriminale, vetë Milaim Zeka i ka pasë “quar fjalë”  të ndjerit Bardhyl Ajetit. (“Selamin” për Bardhyl Ajetin  besoj se e kujton Milaimi!) ndërkaq pjesa më e madhe e “gazetarëve të pavarur” dhe “opinionistëve me syze e me mjekrra” na akuzonin se “…po fusim vëllavrasje mes shqiptarëve!”

Pra, vriteshin, kryesisht aktivistë dhe zyrtarë të lartë të LDK-së, ne I përmendnim disa prej tyre si të dyshuar të mundshëm (SHIK-un, shefin e SHIK-ut e Xhavit Halitin më së shumti) në ndërkohë që prapë, ne gazetarët  e gazetës “Bota sot” akuzoheshim se po përpahim “vëllavrasje!”

Tash, 16 vjet pas përfundimit të luftës, emrat që po i përmend Milazim Zeka po dalin të jenë si të dyshuar për krime nga Gjykata Speciale!

Unë e di se Milaim Zekës i dhemb shpirti kur i pëmrend  këta të dyshuar, se i ka pas e i ka shumicën prej tyre miq të idealit e të luftës, por pse atëherë këta  emra për Milaim Zekën ishin “burra të mirë” e sot janë të dyshuar nga Specialja?

Pse atëherë nuk u hetuan këta të dyshuar, për faktin se së paku do të ishin parandaluar disa vrasje politike të pasluftës në Kosovë?

“Lista….” e Milaim Zekës, mund të jetë e vërtetë. Kjo listë mund të zgjerohet edhe më shumë.

Por të gjithë ata që dyshohet se do të jenë „objekt hetimi“ nga Gjykata Speciale, në një farë mënyre „…i kanë zbritur pelës prej bishti, prandaj….“ prandaj ….për ata sot interesohet edhe Specialja, për ta sot flet edhe Milaim Zeka.

Rishtas në faqen e tij në Facebook për temën e listave të Gjykatës Speciale kemi një reagim të gazetarit Milaim Zeka ndaj Ernest Lumës të titulluar: “Prap paska hanger Ernest Luma” –

Po ia sjellim lexuesit:

“Kurr nuk e kisha zene ne goje, sikur te mos ishte puna qe ai me pergojon per rastin e Kumanoves. Thote se une paskam thene:”Jane vrare 9 sirian, te Isis e te Al Qaedes”!

Mem citu dikush tjeter gabimisht, edhe ja fali. Shkrimi im eshte i botuar.

Duke shkruar per rastin e Kumanoves, une kam thene qe te konfirmuar, pra te konfirmuar, jane tre shqiptare. E kam pasur edhe listen me emra te tjere, por shenjat e gishtave nuk ishin verifikuar akoma nga policia e Kosoves.

Ministria e Puneve te Maqedonise, pra MPB, ajo qe vet i kishte vra keta njerez, doli e tha: Jane 14 terrorist te vrare.

Nderkohe, disa dite para Kumanoves, sipas burimeve nderkombetare, nga dikush ishin vra 9 refugjate nga lindja e mesme (nuk kam permend nga cili shtet), ku autoritetet maqedone kishin thene se “i ka shkelur treni”! Sherbimet e huaja, i kishin kap ne pergjime agjent te sherbimit sekret maqedon, te cilet po thoshin: Hajde i perzijme trupat e ketyre me trupat e luftetareve, edhe justifikohemi perpara amerikaneve dhe evropianeve, se grupi ka qene i lidhur me organizata terroriste”!

Pas botimit të listës nga ana e gazetarit Milaim Zeka me emrat që presupozohet se do t’i hetojë Gjykata Specialetë, ka reaguar Agim Çeku në gazetën Express.

Por nuk vonoi reagimit të Agim Çekut, Milaim Zeka i përgjigjet me reagim në faqen e tij në Facebook:

Ja çfarë i shkruan Agim Çekut Milaim Zeka:

“Agim Çeku paska deklaruar per gazeten Express, se emrat te cilet jane ne listen e atyre qe do te akuzohen jane:

1. Top Secret

2. Asnje vendor nuk i din listat.

E para eshte e vertete.

E dyta eshte e vertete.

E treta une nuk jam vendor.

E katerta: Agimi edhe te gjithe ne liste e dine qe une nuk beje hajgare me gjera kaqe te rendesishme dhe kaq te dhimbeshme.

Madje per informacion shtese, ne ate listen Top Secret, Agim Çeku mbane nr 1.

Mire kishte me qene qe keta njerez me shume me fole ne menyre hipotetike per veten e tyre: Po nese akuzohemi?!!!”

Këtu e mbyll Milaim Zeka reagimin e tij për Agim Çekun.

(4 gusht 1929 – 12 prill 2015)
Në vigjile të 86 vjetorit të lindjes së Nënë lokes tonë Fazile Gërdalla-Zekolli

4 gusht 2015 , Bllacë

Fazile Zekolli ishte fëmija e dytë e Osman dhe Rabije Gërdallës . Ajo u lindmë 4 gusht 1929 në fshatin Karvasari, (nga Karvan – saraj ) , Komuna e Therandës, tani komuna Malishevë . Babai i nënë Faziles qysh në rininë e tij ishte rënë në kontact me veprimtar të ilegales kombëtare dhe kishte fillue të shpërndante librin shqip në Kosovën e okupuar . Ai bashkë me Vesel Pagarushën nga fshati Pagarushë , Dërvish Bullakun nga fshati Nishor dhe Dërvish Sadrinë , rapsod nga fshati Karvasari kishin formuar një qelulë për shpërndarjen e librit në gjuhën shqipe nëpër një pjesë të Kosovës .
Vetëm Osman Gërdalla kishte njëmbëdhjetë pika shpërndarjeje ilegale duke fillue prej fshatit të tij të lindjes , pastaj në fshatrat Bllacë , Ngucat, Nishor, Topillë , Budakovë, Koshare, Javuer , Lloshkobare , Peqan , Berishë dhe Lladroc .
Siç tregonte nëna Fazile , ata kalonin kufirin ilegalisht , shkonin në Shqipëri me kuaj , iu hiqnin kashtën samarëve dhe në vend kashtës futnin libra pastaj i sillnin në Kosovë dhe i shpërndanin në vende të caktuara dhe të besueshme në konspiracion të madh , sepse në vitet ndërmjet dy laftave botërore në pjesën dërmuese të rasteve , për një shkronjë latine gjandarët serbë vranin njerëz pa kurrëfarë gjyqi dhe askush nuk kërkonte përgjegjësi prej tyre .
Vëllau i madh i Nënë Faziles , Zeqiri diku në moshën 12 vjeçare , duke ruajtur bagëtinë bashkë me bashkëfshatarin e tij , Pajazit Ismail Bytyqi i lagjës së Misinëve , kishte prerë një thupër thane .
Duke ia hequr nejtë thuprës Pajaziti i thotë :
– Je kah e ndreqë mirë një thupër thane me thikë dhe me shkopin e tij , të cilit i kishte ngjitë një gozhgë në fund e shkruan germën “th” mbi një rrasë .
Zeqiri ishte më i ri kurioz , e pyet Pajazitin :
– Çka shkrove bre ?!…
-Jo more kurrëgjë, por vetëm e bëra një vijë të lakuar .- thotë Pajaziti
– Pasha t’madhin Zot kjo nuk është vetëm vijë, por kallxom çfarë germe është ? – ia kthen Zeqiri
-Zeqir ti je i ri , por në qoftë se e mbanë fjalën dhe ma jep besën se nuk i tregon askujt , unë të mësoj me shkrue dhe me lexue me germa shqip .
– Besën po ta jap se nuk i trgoj askujt . – ia kthen Zeqiri.
– Kjo është germa “th” , i thotë Pajaziti , E shkrova “th” mbi rrasë , sepse më erdhi ashtu kur të pashë se ti kishe në dorë një thupër thane dhe e rregulloje me thikë . Pra fjalët “thupër” , “thanë” dhe “thikë fillojnë me germen “th” dhe e fshiu shkronjën mbi gurë , sepse në atë moment panë se jo shumë larg tyre po kalonte një udhëtarë.
Prej asaj dite Zeqiri dhe Pajaziti u afruan edhe më shumë me njëri tjetrin dhe filluan të bashkëpunojnë në fshehtësinë më të madhe .
(Në vitet ’40-a Pajaziti burgoset dhe vritet nga sllavo-bullgarët në burgun e Idrizovës . Zeqiri dënohet dhe mban dymbëdhjetë vjet burg në kazamatet jugosllave . Zeqiri vdiç më 18 shkurt 2012 në moshën tetëdhjetë e tetë vjeçare , në këmbë e duarë të veta dhe me vetëdije të plotë deri në minutën e fundit të jetës së tij .)
Zeqiri ruante bagëtinë , kurse Fazilja gjashtë vjet më e re shkonte pas tij dhe ditë pas ditësh Zeqiri e kyqi edhe ate në mësimin e alfabetit të gjuhës shqipe . Zeqiri merrte gurë të butë , i bënte në formë shkumësi, uleshin me motrën Fazile dhe shkruanin shkrojat mbi rrasa , të cilat nuk janë të pakta në zonën tonë . Ata mbanin me veti guralecë dhe kur shihnin se po afrohej dikush , ose po kalonte aty pari , fshinin germat dhe fillonin të luanin guralecë . Kështu nuk mund të dekonspiroheshin dhe të zbuloheshin .
Duke filluar nga Gollusha në Bllacë deri në Malishevë e Rahovec , ajo pjesë malore kodrinore është e gjitha prej gurësh gëlqerorë dhe ka rrasa të dimenzioneve të ndryshme shumë të përshtatshme për të shkruar mbi to pasi sipërfaqja e tyre është mjaft e lëmuar .
Deri në fund të viteve gjashtëdhjeta të gjitha shtëpitë e fshatit Bllacë dhe të fshatrave për rreth kanë qenë të mbuluara me rresa .
Jo vetëm familja Gërdalla , por të gjitha familjet me autoritet bastiseshin shpesh nga gjandarmëria serbe dhe librat duhej të siguroheshin mirë , sepse po të zihej , jo një libër, por vetëm një shkrojnë latine , ishte më keq se sa të ziheshe me armë . Por as Zeqiri e as Fazilja nuk dinin gjë për punën dhe lidhjet e prindit të tyre , Osmanit në shpërndarjen e librit shqip . Edhe Osmani nuk dinte që fëmijët e tij kishin filluar të nxënit e alfabetit shqip tinza tij .
Abetarja të cilën e ka ruajtur nënë Fazilja , si tregonte Ajo, tri herë është shti në dhé e mbështjellur me mushama dhe tri herë është nxjerrë nga dheu . Prej lagështisë pjesët e jashtme të abetares kanë marrë ngjyrë kafeje të qelur , kurse fletët janë bërë shumë të ndieshme dhe nga pakujdesia e mund të grisen e të bëhen blozë.

Për fat të keq kjo abetare nuk i ka kopërtinat dhe nuk jemi të sigurtë për vitin e botimit, por si thoshte Nënëlokja , duhet të jetë botim i vitit 1936 deri 1940 .
Osmani kishte mësuar të shkruante në qirilice , por ende nuk dinte të lexojë shqip .
Në vitin 1937 ju kishte ardhur një letër nga një kushëri i tyre i cili jetonte në rrethin e Durrësit . Osmani kishte shkuar te Dërvish Sadria për ta lexuar letrën . Në të kthyer në shtëpi takohet me djalin e tij Zeqirin , i cili atë buzëmbrëmje po i kthente bagëtinë nga kullosa ditore .
– Hej more Zeqir , kusherini na ka shkrue letër prej Shqipnije . – i thotë Osmani
Zeqiri nga kurreshtja dhe gëzimi i kërkon menjëherë letrën.
– Ama bre ta shoh ! – kishte thënë Zeqiri .
Pasi e merr letrën fillon ta lexojë më zë dhe nga kurreshtja nuk e dinte se po dekonspirohej para prindit të tij .
“Kusheri të dashtun,
Ne jemi mirë me shëndet familjarisht , …., këtu te ne janë ra do mjegulla të dendura dhe të rënda dhe pa dyshim shpejt do të vijnë edhe kah ju në Kosovë… Të fala dhe mall kusheriri juaj ” – shkruante ndër të tjera në letër .
Kur mbaron së lexuari ngritë kokën dhe e sheh babain e tij me lotë në sy .
– Haj kuku për mue , duke e pasë djalin tim që din me lexue , unë kam shkue me e mërzitë Dervish Sadrinë me ma lexue letrën . – psherëtinë thellë Babë Osmani .
– Më fal baba, por nuk kam mujt me të tregue se kështu i kemi pasë fjalët , mos me i kallxue kërkujt .
Pra Zeqiri kishte lexuar dhe shkruar shqip tri vjet rresht pa e ditur as prindët e tij .
Prej asaj dite edhe pse Zeqiri ishte i ri, sa i kishte kalue të pesëmbëdhjetat dhe prindi i tij fillojnë të bashkëpunojnë në nxënjen e dijes dhe pas një kohe shumë të shkurtër edhe Osmani do të mësojë të lexojë dhe të shkruaj shqip .
Pastaj edhe nënë faziles iu lehtësua qasja në libra shqip dhe abetaren e ruante me një dashuri të madhe sikur të ishte fëmijë e sajë .
Miqësia e bashkëpunimit në fushën e dijes i miqësoi edhe familjarisht Osman Gërdallën dhe Ali Bislim Zekollin , duke ia dhënë Fazilen për Latifin , djalin e vetëm të Aliut .
Nënë Fazilja me at Latifin kaluan nëpër sfida të mdhaja gjatë jetës së tyre . Ishin të margjinalizuar nga shteti okupues serbo-jugosllav gjatë gjithë ekzistencës së kësaj fantome me emërin RSFJ .
Ata lindën dhe rritën së bashku plotë 14 fëmijë , prej të cilëve dhjetë prej tyre janë me trashigimtarë . Libadja , Asllani dhe Libadja e dytë vdiçën pasi u bënë të ecnin vetë . Nuk kishte përkujdesje mjekësore dhe i mori vdekja . Kurse Aliu vdiç , ( lexo: e vdiçn), në moshën nëntëmbëdhjetë vjeçare me 12 shtator 1968 . Dyshimi për vdekjen natyrore të Aliut kurrë nuk na u hjek , sepse ndodhi në vigjilje të demonstratave të mëdha studentore e mbarëpopullore të vitit të këndelljes , vetëdijësimit dhe ndërgjegjësimit të popullit tonë . Ai sihte vetëm tre ditë i sëmurë dhe mendohej se ishte ftohur, apo kishte një lloj gripi . Kur shkoi të vizitohej te mjeku në Duhël, (mjek ishte një Aca nga Shkupi ) , i dha disa injekcione dhe në vend se të përmirësohej , gjendja e tij në ditën e tretë u keqësua aq shumë sa që heret në mëngjesin e dymbëdhjet shtatorit e dërguan në spitalin e Prizrenit , ku edhe ndrroi jetë rreth orës 15 e 5 minuta . Aliu nuk qëndroi asnjë ditë i shtrirë në shtat , përveç natën e 11 e 12 shtatorit që përpëlitej si zorra n’prush deri sa vdiç në spital.
Nënëlokja Fazile dhe at Latifi u mbajtën fort dhe i përballuan me forcën e madhe morale e njerëzore të gjitha dhimbjet dhe sfidat e jetës së tyre .
Me daljen e UÇK-së në skenë dhe fillimin e luftës për çlirim nga okupatorët serbo-çetnik , shtëpia e sajë ishte vatër e djemve dhe vajzave të luftës . Me mish e shpirt nënëlokja Fazile me djemt , të rejat , vajzat, nipat dhe mbesat iu përkushtuan luftës për çlirim , kurse vetë nënë Fazilja ishte dhe mbeti deri në vdekje një plakë e respektuar nga të gjithë ata që e njohën .
Më 23 gusht 1998 , djemt e Bllacës luftuan për trembëdhjetë orë resht me forcat serbe , ku vetëm në një oborr në vendin e quajtur Te Shelgjet , vranë shtatë ushtarë serb , dëmtuan disa mjete të blinduara dhe plagosën një numër të konsiderueshëm ushtarësh të okupatorit serb . Në të njejtën ditë u vra djali i madh i nënë Faziles, Bislimi dhe u plague Destani . Të nesërmen plagohet edhe djali i vogël i nënë Faziles Zeneli , bashkë me dy bashkëfshatarë dhe bashkëluftarë Isuf Lumi dhe Ukë Guraziu .
Nënë Fazilja edhe në këtë rast u tregua shumë e fortë dinjitoze dhe kurajuese ndaj ushtarëve tjerë duke ju thënë se “… ju jeni të gjithë të bijtë e mi dhe mos mërziteni ju , se nana qëndron e fortë . Liria pa gjak nuk fitohet !….”
Ajo ju dha zemër dhe i priti dhe i përcolli të gjithë djemt dhe vajzat e UÇK-së të zonës tonë , por edhe më gjerë, sikur bijtë e sajë .
Nëna Fazile edhe pas mbarimit të luftës , bashkë me nënat e dëshmorëve kurrë nuk iu ndanë aktiviteteve për shënimin e festat kombëtare dhe përvjetorëve për dëshmorët .
Më 7 qershor 2000 , në Bllacë ishin prezente shtatë nënat e dëshmorëve të rënë në fshatin Bllacë . Papritmas mederatorja ia dha mikrofonin . Ajo u befasua , sepse nuk e dinte se do ti jepej fjala , por aty për aty e ngacmoi moderatoren :
– Bijo pse nuk më keni tregue më heret se edhe unë di me shkrue sa ju dhe e kisha shkrue edhe unë fjalimin tim .
Pastaj iu drejtua rreth 15 000 pjesëmarrësve të pranishëm, me një lehtësi shumë të madhe e një origjinalitet që vetëm pleqët tanë dinë ta kenë në raste të tilla . Ata nuk skuqen para kamerave dhe as që shikojnë në drejtim të kamerës .
“-Të nderuem pjesëmarrës, miqë dhe dashamirë ,
Të nderueme nana dhe familje të dëshmorëve ,
Ju përshëndes të gjithëve nga thellësia e shpirtit dhe zemrës .
Nana të dëshmorëve , djemt tanë nuk kishin fatin të vishen ushtar dhe ti zgjedhin uniformat në depo ushtarake, por janë nisë në kambë , kanë shkue në Shqipëri dhe i kanë ble do pushkë të vjetra dhe do uniforma , e janë ardhë nëpër flakë të pushkëve për me i dalë zot vendit vet , Atdheut tonë . Kur u kthejshin , shkojshin te baci (vllau i sajë Zeqiri), dhe ai i rregullonte dhe i qitke në terezi pushkët e tyre me do dana të këqija . Pra ju nana qëndroni të forta , sepse ne nuk kishim pasë lindë vetëm fëmijë , por kishim pasë lindë plumba kundër Serbisë së madhe ! Ju nana të dëshmorëve qëndroni të forta dhe dijeni se të gjithë këta djem dhe vajza janë fëmijët tanë ! ” dhe pastaj e përfundon me “- E gëzofshi Lirinë e ju falemnderës për ardhjen tuaj ! ”
Ajo e përjetoi shumë rëndë rënjen e të madhit Komandant Kumanova-Ismet Jashari , më 25 gusht 1998 , për të cilin sa herë fliste dhe e kujtonte shumë shpesh me respekt e dashuri prej një nëne , që vetëm ajo dinte të shprehte ato ndjenja aqë njerëzore për Ismetin.
Nënëlokja kishte përjetuar bukur rëndë edhe rënjen e Imer Krasniqit e Sahit Tixhës , sepse thoshte se kanë ardhë këtu te na me na ndihmue me e luftue shkaun . Edhe për dëshmorët Mehmet Lumin, Shaban Iballi, Kadri Qollaku e Sadri Guraziu fliste shpesh , por më shumë përmendte Salih Kërmenin , i cili ishte ndër djemt më të ri në UÇK dhe më i riu në mesin e dëshmorëve .
Nënëlokja Fazile dhe at Latifi përjetuan bashkë me gjithë popullin tonë shtypjen sllave me të gjitha peripecitë shtypëse në periodat më të rënda kohore si , dita e zisë, (vdekja nga uria), “vishaku” e “otkupi” , akcioni i armëve e deri ta demonstratat e gjithëpopullore të viteve ’80-a e ’90-a .
At Latifi vdiç më 4 shkurt 1996 dhe nuk pati fatin të mbrrijë daljen e djemve dhe të vajzave tona në male për çlirimin e trojeve shqiptare . Ai nuk arriti të shoh as Kosovën e lirë . Ai ëndërronte vdekjen e tij nga plumbi në luftë kundër okupatorit serbo-sllav dhe kurrë nuk paramendonte një vdekje nga natyra .
Eshtë interesante se në kohën RSFJ-së familjet që kishin më shumë se shtatë fëmijë shpalleshin kumbarë me Titon dhe gëzonin disa privilegje , At Latifi dhe nënë Fazilja edhe pse kishin dhjetë fëmijë të gjallë , kurrë nuk u bënë kumbarë me ate që udhëhiqte shtetin okupues jugasllav . Thjeshtë ishin të padëshiruar dhe të pa përshtatshëm për okupatorin .
Nënë Fazilja dhe at Latifi nuk kishin frikë nga vdekja dhe nuk ishin praktikues të asnjë religjioni , bile shpesh edhe urrenin klerin muslimanë , të cilët sipas tyre ishin iformatorët dhe bashkëpunëtorët kryesor të oznës dhe pastaj edhe të udbës , pra sigurimit të shtetit okupues.
Nënë Lokja Fazile arriti të rris , të edukojë me dashuri të madhe e përkushtim katëmbëdhjetë fëmijët e sajë, arriti të bëhet 43 herë gjyshe dhe priti 36 stërnipa e stërmbesa .
Pikërisht sot një vit , ajo kishte kishte ditëlindjen e tetëdhjetë e pestë dhe na bashkoi puthuaj të gjithëve.

Nënëlokja la ca prorsi me të cilat na e lehtësoi edhe përcjelljen e sajë në banesën e fundit me çka e falenderojmë dhe do ta çmojmë gjestin e sajë fisnik për jetë e mot .
**
3 janar 2015 , Tiranë
“- Këtë letër e shkrova në Tiranën e bukur shqiptare , në Shqipërinë e bukur , për të cilën babë e babgjysh janë djegë e përvëlue gjithë jetën….
***
– Mirë se vini miqë e dashamirë në varrimin dhe të pamen time ! Ju falemnderës të gjithëve për respekt e pjesëmarrje !…
****
– Zenel , a ban me të vetë ty , a mundesh me ma gjetë një flamur të vjetër dhe me ma qitë në shkam? Unë jam e vjetër, por flamuri është shumë ma i vjetër se unë.
Mos më qitni lule mbi flamur, se flamuri nuk duron kurgja mbi te , sepse flamuri është shenja ma e madhe dhe ma e vlefshme e kombit dhe e Atdheut …
***
– Imamë e hoxhollarë mos thirrni ! Në ardhëshin vetë pritni si të gjithë miqët e dashamirët tjerë !…
***
…Qamil , po të porositi ty se je ma i madhi . Të pamen ma mbani shtatë ditë , sepse kemi shumë miqë e dashamirë dhe kështu mujnë me ardhë të gjithë . Mos ju thuaj hoxhollarëve , jeni të poshtër e shpijuna , por pritni mirë si gjithë tjerët … Mos ma prish të pamen !…
***
…Ju falemnderës , së krejt anëtarët e familjes , që më kanë respektue dhe kurrë fjalë të keqe nuk më kanë thënë !… Veç Zeneli dhe Zejnija janë mundue ma shumë dhe janë harxhue ma shumë , i falenderoj të dytë ! …
***
Kur të më qoni te vorri, mos e ndalni kërkend , por le të vijnë çika e gra e fëmijë , nipa e mbesa sikur në përvjetore të dëshmorëve që po shkojmë . Afër vorrit ma së pari le të vendosen familja Gërdalla dhe ajo Zekolli , të me qesin nga një grusht dhé …
***
-Këtë letër jua kam shkrue djemve , çikave dhe krejt familjes …
Lamtumirë !…”

Nëna Fazile vdiq më 12 prill 2015 në ora 01 e 50 minuta në Bllacë . Ajo ishte në këbë të veta dhe me vetëdije të plotë deri 25 minuta para vdekjes

Nënëlokja Fazile vdiq, por Abetarja që u varros tri herë dhe ende jeton bashkë me kujtimet e shumëta të nënëlokes Fazile dhe do të jetojë për jetë e mot , në mesin e të gjithë familjes , miqëve dhe dashamirëve të familjeve Gërdalla dhe Zekolli .
Sa me fat jemi , që kishim një nënë, një gjushe e një nënëloke të dashur , të njohur e të respektuar nga aq shumë njerëz të mirë anë a mbanë trojeve shqiptare .
Shembëlltyra , edukata dhe virtytet e sajë do të jenë gjithëmonë e jetë udhërrëfyese për ne dhe gjeneratat që vijnë pas nesh .
Përulemi me pietet, respekt të thellë dhe dashuri të madhe për Nënëloken Fazile !
U prehësh në paqe nëna Fazile !

Në Foto: Ish-komandanti i UÇK-së dhe ministër i tanishëm i Jashtëm i Kosovës, Hashim Thaçi, në një paradë në vitin 1999. (Foto: Amel EMRIC / AP)

Voal.ch ju sjell një shkrim autorial marrë nga NZZ, gazeta më prestigjoze zvicerane rreth ngjarjes më të fundit, siç ishte miratimi i Gjykatës Kushtetuese, e cila shoqërohet me një analizë të situatës.

NZZ – Vetëm me presionin e madh perëndimor Kuvendi i Kosovës ka miratuar të hënën ngritjen e një gjykate që do të hetojë për krimet e UÇK-së, ndërkohë që marrëdhëniet me “Ndërkombëtarët” janë në një pikë të dobët.

Parlamenti i Kosovës miratoi një amendament kushtetues të hënën, çka hap rrugën për një gjykatë të veçantë që do të vlerësojë akuzat kundër luftëtarëve të UÇK-së. Më parë, Uashingtoni dhe Brukseli kishin ushtruar presion masiv për muaj të tërë. Shefja e politikës së jashtme të BE-së Mogherini, vlerësoi hapin si “përgjegjësi në përputhje me rrugën evropiane të Kosovës”. Ambasadat e vendeve të BE dhe SHBA kanë deklaruar se sqarimi i të shkuarës do t’i shërbejë pajtimit të ish-armiqve të rajonit. Tribunali në të vërtetë do të zbatojë ligjet e shtetit të Kosovës. Stafi përbëhet para së gjithash nga të huajt, të cilët do të ulen në Hagë, ku do të jetë Gjykata Speciale. Kjo është bërë sepse gjyqësori i Kosovës ka një reputacion të keq, në mënyrë që të të shmangen presionet ndaj gjyqtarëve, dëshmitarëve dhe të pandehurve, të cilët më parë janë penguar.

Akuzat e rënda kundër UÇK-së

Në vitin 2008, ish-kryeprokurorja e gjykatës së krimeve të luftës në Hagë, Carla Del Ponte, vuri në dukje në librin e saj me kujtime se një numër i krimeve serioze kundër minoriteteve të Kosovës, si “pabesi”e shqiptarëve, nuk janë zbardhur. Në emër të Këshillit të Evropës, Dik Marti, një ish-prokuror i Tiçinos, në gjurmët e Del Pontes, në vitin 2011 botoi një raport spektakolar, ku akuzoi një grup brenda UÇK-së që ka organizuar jo vetëm vrasjet dhe dëbimet, por edhe heqjen me forcë të organeve nga të burgosurit për qëllime trafiku. Për këtë qëllim Brukseli dhe Uashingtoni ngritën një komision hetimor, i cili në korrik të 2014 njoftoi se ka prova të mjaftueshme për fillimin e procedurës penale kundër ish-anëtarëve të UÇK-së. Në lidhje me trafikimin e organeve, do të merren ato raste për të cilat ka një evidencë. Hashim Thaçi, i cili u quajt nga Marti si “udhëheqës i rrjetit”, i konsideroi akuzat si të pabaza.

Kundërshtimi ndaj Gjykatës është mbështetur në faktorë pragmatikë dhe ideologjikë. Ish-anëtarët e UÇK-së, që sot formojnë një pjesë të klasës politike, kanë patur frikë se mos inkriminohen. Organi i akuzës mbështetet në deklaratat e dëshmitarëve dhe, 16 vjet pas ngjarjeve, ora troket në favor të të akuzuarve. Sa më gjatë që të zvarritet procesi, aq më tepër gjasa ka që dëshmitarët të blihen apo të heshtin. Hashim Thaçi, me kokë të ftohtë, thuhet në shkrimin që boton NZZ, pas publikimit të raportit të Martit, kishte kërcënuar se ai do t’i bënte të njohur emrat që do të bashkëpunonin me hetimin.

Në nivelin ideologjik, kjo ka lidhje me imazhin historik të Kosovës. Ishte një luftë e drejtë nacionalçlirimtare kundër shtetit serb, i cili prej vitit 1912 kishte ushtruar një kolonizim brutal. Në versionin zyrtar lufta e UÇK-së ishte “e pastër”. Në këtë luftë, kështu tregohet, se krime ka kryer vetëm ekskulzivisht aparati shtetëror represiv serb. Kush akuzon UÇK-në, ndot kujtimin e “dëshmorëve”. Së fundi, ka një motiv të tretë, si arsye themelore se përse shumë kosovarë e refuzojnë gjykatën e re: Sepse gjyqtarë të huaj, jashtë vendit, gjykojnë mbi Kosovën. Gjykata Speciale Ndërkombëtare kësisoj e bën sovranitetin e Kosovës në mënyrë të konsiderueshme shumë të kufizuar.

Shtetësia e Kosovës është e diskutueshme ndërkombëtarisht edhe shtatë vjet pas Shpalljes së Pavarësisë. Anëtarësimi në OKB është larg. Jo shumë kohë më parë ishte edhe kërcënimi amerikan për krijimin e një tribunali të veçantë nga Këshilli i Sigurimit të OKB-së, i cili duhet të jetë ajo çka bëri që të thyhej rezistenca për miratimin e Gjykatës Speciale. 16 vjet pas luftës, misionet ndërkombëtare janë jopopullore në mesin e popullatës – me përjashtim të forcës paqeruajtëse të KFOR-it, që udhëhiqet nga NATO. Sidomos pasi Misioni i ligjit nga BE i EULEX-it perceptohet si joefikas dhe i korruptuar.

Paragjykimet e ndërsjella

Imazhi historik i sundimit të huaj serb, tani nga shumë, përfshin nocionin e paraqitjes së “ndërkombëtarëve” si mjeshtërat e rinj kolonizatorë. Ndërkohë, nga ana tjetër, është rritur mosbesimi i fuqive ndërkombëtare mbrojtëse të Kosovës, sidomos gjatë luftës për miratimin e Gjykatës Speciale. Në biseda private, me ndërkombëtarë, klasa politike kosovare përmendet shpesh kolektivisht si e korruptuar dhe kriminale dhe shpesh ju do të dëgjoni tone raciste kundër popullsisë. Është sikur në lidhje me parashikimin e kolonalizmit eminent ata përgjigjen e japin vetë, dmth e shohin tek vetja e tyre./Përktheu dhe përgatiti për botim Elida Buçpapaj

Revista e të rinjve studentë të Partive Popullore Evropiane, ka zgjedhur Kryetarin e Forumit Rinor të LDK-së në mesin e katër të rinjve nga e gjithë Evropa. Revista ka publikuar një shkrim ku tregon për karrierën e deritanishme të Këshilltarit Ibrahimi. Armend Ibrahimi para disa ditësh ishte në një takim me strukturat rinore të EPP-së jashtë vendit.

Ja shkrimi i plotë i revistës:

Armend Ibrahimi (23) është këshilltari më i ri i Kryeministrit në historinë e Republikës së Kosovës. Ai është kryetar i Forumit të Rinisë të Lidhjes Demokratike të Kosovës (FRLDK), kurse gjatë zgjedhjeve të fundit nacionale, Armendi ishte 22 vjeçar, kandidati më i ri për parlament në historinë e Kosovës.

Prej kur ishte në shkollë, Armendi filloi të tregonte cilësitë e tij prej udhëheqësi duke shërbyer si President i rinisë shkollore dhe si njëri nga themeluesit e Lëvizjes Rilindja, një grup informal i pavarur i të rinjve, me më shumë se 13.000 anëtarë nga e gjithë Kosova. Pavarësisht kësaj, fokusi i tij kryesor ishte orientuar drejt organizimit të aktiviteteve rinore, teknologjisë digjitale, projektimit të fushatave zgjedhore dhe të shërbyerit si zëri i të rinjve në politikë.

Për shkak të punës së tij të shkëlqyeshme, Armendi shpejt po bëhet një figurë e rëndësishme dhe e respektuar në parti. Aktualisht, angazhimet e tij kryesore janë krijimi i mundësive të punës për të rinjtë, përfshirja e të rinjve në një shkallë më të lartë në vendimmarrje si dhe inkurajimi i inovacionit dhe zhvillimit të teknologjisë.

Përveç kësaj, ai është duke vazhduar studimet Master në Politikë Ndërkombëtare, duke i shtuar kështu shkallës bachelor i Shkencës Politike nga Universiteti i Prishtinës.

Armendi është gjithashtu një sportist aktiv dhe praktikon karatenë me pasion të madh: ai është i kurorëzuar kampion i 8të fisht nacional i Kosovës dhe ka fituar shumë medalje të tjera nacionale dhe ndërkombëtare në sport.

VOAL – Me të kaluar Gjykata Speciale në Kuvendin e Kosovës, në opinion filluan të dalin emrat e të akuzuarve të mundshëm

Në mesin e tyre është edhe emri i Fatmir Limajt, ish-anëtar i Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së.
Limaj në një intervistë për Radio Dukagjinin publikimin e listave të tilla e quajti sport të këndshëm për ata që merren me këtë çështje.

“Ky është tashti një sport shumë i këndshëm për njerëzit që dëshirojnë të merren me këtë punë dhe këtu nuk kam asnjë koment, as që më interesojnë fare këto komente që bëhen”.

Ai thotë se i intereson fakti që ata që kanë votuar tërë jetën do të ndihen të turpëruar, ndërsa ata që kanë pritje në këtë drejtim do të ndihen të zhgënjyer nga ajo që ndodhi dje.

Në fund të fundit, tha Limaj, Kosova ka treguar dje se është larg të jetë shtet, vend që kultivon vlerat e veta.

VOAL – Edhe pse Holanda mendohej gjithmonë të ishte vendi ku do të ketë selinë Gjykata Speciale për krimet e luftës në Kosovë, konfirmim nuk ka pasur zyrtar ende.

Por, në reagimin e vet përshëndetës Ministria e Jashtme e Britanisë së Madhe ka treguar se selia do të jetë pikërisht në Hagë.

“Kuvendi i Kosovës ka votuar ligjet për krijimin e Gjykatës Speciale për të hetuar pretendimet për krimet e luftës nga konflikti i vitit 1999. Kosova është pajtuar për krijimin e një gjykate ndërkombëtare (Gjykata Speciale) në Hagë për t’i dëgjuar këto pretendime. BE-ja do të ofrojë fondet për të”, thuhet në reagimin e Ministrit për Evropë, David Lidington.

Moj Kosovë qysh po lun´ kosh

Bira e minit 300 grosh,

300 grosh e pa kusur

Fadil Hoxha tha dikur.

Tash erdh koha e Putinit

I pret trimat bira e minit,

Kush i fundit, kush i parë,

Kush me zor, kush „vullnetar“.

Herë me fjalë, herë me letër

Dëshmon njani për shokun tjeter,

I ka rrok trimat paniku

Kuku both pushteti iku.

Ku mi lane dashnoret t´mjera,

Gjith kto firma me tendera,

Moj Kosovë naj qite vnerin

Bashk i bane hajrin me sherrin.

Kah mi tret netet e gjata

Gjith kta trima me doktorata,

Doktorata tituj shkencor

Me kallasha meritor.

Pi kesh buza mire Putinit

A ju qova n´bir të minit?

Pa qit za e pa qit fjal

Nuk ju pres juve me dal

03.08.2015 Düren

VOAL – PRISHTINË – Nga titulli ky lajm duket shumë romantik, por më shumë se romantike, ishte komike situata që krijoi rënia e shiut në kryeqytetin e Republikës së Kosovës, duke e zënë atë gafil dhe duke e zhytur në ujë, bën të ditur voal.ch.

Kanalizimet e qytetit nuk ishin në gjendje të përthithnin sasitë e mëdha të reshjeve të dendura në formë rrebeshi të fuqishëm, duke ndërprerë çdo qarkullim të automjeteve.

Veteranët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës u detyruan pikërisht nga ky shi historik të heqin dorë nga vazhdimi i manifestimit të tyre para ndërtesës së Kuvendit të Republikës së Kosovës, ku po debatohej rreth ndryshimit të amendamentit kushtetues për miratimin e Gjykatës Speciale të Republikës së Kosovës, për krimet e kryera në kohën e luftës.

Parlamenti miraton Gjykatën e Posaçme

Arbana Xharra, kryeredaktorja e gazetës Zëri në një postim të sajin në Facebook në adresë të atyre që nuk e votojnë Gjykatën Speciale në Kuvendin e Kosovës shkruan:

“Derisa flisni për luftën e UÇK-së, a ka kush brenda Kuvendit që ju përmend keqperdorimin që një numër i madh prej jush e keni bërë në emër të saj?!

Sa prej jush jeni bërë milionerë në emër te luftës? Gjithë ky frustrim, nga frika që humbni privilegjet?! Pse i keni friken Gjykatës nese jeni të paster? Pse nuk po i reagojne Speciales, ushtarët e denjë të saj që nuk përfituan asnje cent…

Ju aty jeni për të përfaqësuar qytetarin e Kosovës, shihni sondazhet për Specialen sa prej tyre janë pro e sa kundër.

Ideologjia islamike është nacionalizëm arab, ashtu si ideologjia komuniste ishte pansllavizëm rus. Ç’kanë shqiptarët fatkeqë më këto dy ideologji, të cilave iu ngjitën duke rënë pré e klasave politike kriminale. Arabët e mendësisë mesjetare me nacionalizmin islamik duan ta mobilizojnë popullatën kundër perëndimit, ndërsa ne jemi në taborin e Perëndimit.

Pamje më kërcënuese për qytetërimin evropian e më të shëmtuar për sytë se sa “falja” e Bajramit të Madh në Sheshin Nëna Terezë, në qendër të Tiranës, nuk kam parë në faqe të dheut. Një lumë njerëzish sektesh e ngjyrash të ndryshme, përkuleshin e ngriheshin nën qiellin e hapur, kinse i falen Zotit, ndërsa i braktisën xhamitë e teqetë. Tirana nuk pipëtinte, u ndal lumi i veturave, rrugët u braktisen, si të pritej hyrja e hordhive të Xhingis Kanit. Tiranasit mbyllen dyer e dritare, fëmijët s’hapnin gojë, shihnin me tmerr përtej grilave ritualin e pazakonshëm, të paparë në qytetërimin evropian. Edhe më të habitur ishin ata që nuk e dinin hilenë e bashkësive fetare myslimane: mendonin se u ngrysën Evropë, por me ndihmën e këtyre myslimanëve mesjetarë u gdhinë Azi. Në tërë këtë ritual të pazakonshëm të mijëra njerëzve, që ngriheshin e përkuleshin, mungonin vetëm devetë (gamilet) e beduinëve. Nuk kishte as shpata të lakuara arabe, shami beduinësh e rekuizita të tjera luftarake. Arabë pati, ata ishin instruktorë e urdhërdhënës që u tregonin “beduinëve shqiptarë” se si të rreshtoheshin në formacion lufte.

Atmosfera mesjetare e kohës së xhihadit ishte aty, në Sheshin Nena Terezë: sa e frikshme aq anakronike. S’ta kapte mendja që mund t’u ndodhte kjo hata shqiptarëve, nuk e shpjegoje se si mund të shpërfytyroheshin në atë shkallë. Mungonte vetëm akti final: pas faljes së “sabahut” zakonisht hordhi beduinësh mësynin kështjellat e qafirëve që t’i bëjnë rrafsh me tokë. Çuditërisht vjelësit e kësaj traditë beduinësh nuk mësyn godinat qeveritare, nuk u derdhen rrugëve të Tiranës që të kapnin qafirët për zverku, nuk pushtuan as kështjella kaurësh, ndërsa do të duhej, që të mos u shkonte falja huq. Kur i lejojnë hordhitë e tilla të dalin në rrugë si në shkretëtirat arabe, në vend se të falen atje ku e ka dhënë Zoti i myslimanëve, atëherë duhet të pritet çdo gjë: rrënim objektesh qeveritare, republikë islamike, pushtim i të gjitha poreve të shoqërisë shqiptare nga hordhitë islamike. Kur qeveritarët tolerojnë në mënyrë kriminale që feja islame të pushtojë jetën publike, institucionet qeveritare, policinë, shërbimin e fshehtë, shkollat, rrugët, sheshet, madje edhe dhomat tona të fjetjes me zërin e çjerrë e në kupë të qiellit të altoparlantëve që ta plasin timpanin e veshit, atëherë pse të mos sfidohen këta qeveritarë të squllët që e lejojnë terrorin? Vitin tjetër beduinët në Sheshin kryesor, Nëna Terezë, nuk do të mjaftohen me falje bajrami, nuk u quhet “sevapë” po nuk e ndoqën traditën islamike të sulmit rrënues mbi godinat e qafirëve (qafirë janë ata që nuk e besojnë islamin e nuk u nënshtrohen ligjeve të sheriatit).

A kapën fondet islamike majat e shtetit?  

Kështu, në shekullin XXI një grusht mercenarësh të financuar nga fonde të dyshimta, ta imponojnë primitivizmin e skajshëm. Një grusht mercenarësh të shitur, bëjnë rrëmujë sa që shqiptarët në vend se të merren me problemet fondamentale, e shpenzojnë energjinë për t’iu kundërvënë fushatës rrënimtare të këtyre islamikëve. Një grup islamikësh mercenarë po na e zënë frymën, bëjnë si të duan e ku të duan, pa përfillur të drejtat tona kombëtare, pa u brengosur që po na i shkelin liritë individuale. Disa parti politike janë kapur nga fondet e dyshimta islamike, prandaj i kanë futur në Kuvend deputetët me prejardhje aziatike, të cilët fyejnë e mohojnë kombin e atdheun e shumicës. Një grup islamikësh të ardhur nga Anadolli e shtetet arabe ua kanë mësuar arsyetimin prej idiotësh disa partive tona, kinse po e tolerojnë agresionin islamikë për hir të votave të besimtarëve, ndërsa duan ta fshehin arsyen e vërtet: fondet islamike e blenë kreun e disa partive politike e të institucioneve, i blenë votat për deputetët aziatik që po e përdhosin Kuvendin e shumicës shqiptare në Kosovë. Dhe shqiptarët e mjerë heshtin para këtyre aziatikëve ardhacak.

Shpërfytyrim më të frikshëm të shqiptarëve nuk është parë as në kohën e pushtimit më të egër të Perandorisë turke. Kjo shëmti nisi njëzetë vjet më parë në territoret etnike (Maqedoni e Kosovën lindore), vazhdoi me intensitet në Kosovën e pas çlirimit, ndërsa u përhap si kancer në Shqipëri. Sa më të zëshëm bëhen shqiptarët për bashkim me Perëndimin, aq më të dhunshëm tregohen shoqatat islamike, në përpjekjet për të na kthyer në mesjetën e tyre. Maskarada e ditës së Bajramit të madh këtë synim kishte.

Duhet ta kujtojmë se sprovat e para për dalje në rrugë të beduinëve shqiptarë pati fillimisht në Prishtinë, mirëpo policia u tregua efikase dhe, ua ngjeshi më kërbaç shpinës. Ndërkaq, në Tiranë tri vjet radhazi e provuan beduinët derdhjen në rrugë, bllokimin e trafikut e të jetës së qytetit. Sigurisht, po nuk i pengoi dikush sërish do të provojnë ritualin shkretinor. Dje e bllokuan arterien kryesore të kryeqytetit, nesër mund ta bllokojnë shtetin. Varet a kanë interes Serbia, Turqia, Irani e shtetet arabe. Në Tiranë, ditën e Bajramit vdiq shteti laik.

Kur nisi shpërfytyrimi i shqiptarëve?

Shpërfytyrimi i shqiptareve nisi në Kosovë me ndërtimin e qindra xhamive ilegale, pa e pyetur komunitetin dhe pa marrë lejen e institucioneve shtetërore. Pjesa dërmuese e xhamive u ndërtuan në mënyrë të dhunshme nga fondet e dyshimta turke, serbe e arabe. Komuniteti shqiptar protestonte, kurse disa emisarë i kërcënonin natën, apo i thërrisnin me telefonata të fshehta ditën. Policia nuk i mbrojti nga kërcënimet e shantazhet. Komunitetit në vend të xhamive të cilat i kishin me tepri, kërkonte shkolla, ambulanca, kopshte fëmijësh e qendra rekreative. Por për këto gjëra askush nuk pyeste, atyre ua ndërtonin xhaminë para syve. Ka ndodhur në dhjetëra raste kur planifikohej ndërtimi i shkollave, mirëpo derisa pritej leja e zyrtarëve të korruptuar të komunës, islamikët e ndërtonin xhaminë në të njëjtin vend pa pyetur askënd, apo mbase jepnin para nën dorë në komunë.

Në katundin Vitomiricë (Pejë), bie fjala, shqiptarët u ngritën kundër ndërtimit të xhamisë, me javë e mbronin katundin e tyre natën e ditën nga islamikët e Tiranës si në kohë okupimit, kur mbroheshin nga Serbia. Policia e komuna nuk u ndihmoi. Askush nuk i përfilli protestat e tyre kundër ndërtimit të xhamisë, që financohej nga një shoqatë islamike e Tiranës. Pse nuk i dolën në ndihmë komunitetit zyrtarët e komunës së Pejës? Janë të korruptuar? Kanë urdhër nga lartë për lejimin e ndërtimit të xhamisë ilegale politike, apo duan konflikte?

Rast i njëjtë ka ndodh edhe në lagjen e autorit: u ndërtua xhamia e paligjshme, në vendin e shkollës së ligjshme. Kërkesa e financuesit ndërkombëtar për ndërtim të shkollës nuk u tumir, ndërsa u tolerua ndërtimi i xhamisë disa qindra metra vijë ajrore larg xhamisë tjetër. Një grusht zyrtarësh të korruptuar u joshën nga fondet e dyshimta islamike, duke i marr në qafë mijëra fëmijë, të cilët mbetën pa shkollën e tyre. Madje duke kaluar rrugën kryesore për të shkuar në shkollën “Gjergj Fishta” dy kilometra larg, disa fëmijë ranë kurban të xhamisë, sepse i shtypën veturat. A i zë gjumi ata zyrtarë komune dhe ata islamikë që u bënë shkaktarë të këtyre fatkeqësive?

Bashkësitë islame nga Tirana, Turqia e Arabia Saudite ndërtojnë me dhunë xhami në Kosovë, ndërsa zyrtarët e korruptuar në Prishtinë, Pejë, Gjilan e disa qytete të tjera nuk i pengojnë, ose ua shkelin syrin të vazhdojnë ndërtimin ilegal. Tirana që nga koha e qeverisë së Mustafa Krujës e të ministrit Ernest Koliqi nuk e ndërtoi asnjë shkollë në Kosovë a në territoret etnike, ndërsa ndërtoi dhjetëra xhami! Çfarë shpërfytyrimi! Disa qarqe janë tejet aktiv në shkombëtarizim, ndërsa tmerrësisht pasiv në fuqizimin e kulturës kombëtare.

Nga xhamitë ikën mbi 100.000 shqiptarë të Kosovës

Nëpër katunde e qytete myezini me altoparlantë gjigant e terrorizon popullatën, duke e transmetuar edhe predikimin e hoxhës me zërin në kupë të qiellit si në shtetet më primitive arabe. Altoparlanti i xhamisë pos që ua prish çdo ditë gjumin qytetarëve, i shqetëson edhe katër herë të tjera gjatë ditës, në mënyrë të pafalshme, më arrogancë e primitivizëm. Kot që nuk shkoni në xhami, kur ata të futën dhunshëm në shtëpi dhe ta imponojnë një fjalor të çoroditur të hoxhës analfabet që fletë e kërcënon me mikron në dorë. Altoparlantët pa kufizim të zërit, çirren në kupë të qiellit, duke terrorizuar popullatën. Ndërkaq, ata që nuk duan të shkojnë në xhami, apo që nuk duan të dëgjojnë predikimet e tyre janë shumica absolute e popullatës. Pakica e terrorizon shumicën, sikurse në shoqëritë totalitare arabe e komuniste.

Aty ku janë ndërtuar xhami njerëzit janë duke i shitur banesat e shtëpitë gati falas, që të ikin nga altoparlantët terrorizues. Ndërtimtarët kanë rënë në pikë të hallit, sepse banesat u kanë mbetur zbrazët: askush nuk do të blejë apartamente a shtëpi afër xhamisë që ua prish gjumin pa lind dielli dhe nuk e le as njëherë të bëjë gjumin e pas ditës.

Nga xhamitë ikën mbi njëqind mijë shqiptarë të Kosovës dhe mbi pesëdhjetë mijë shqiptarë të Shqipërisë, duke kërkuar shpëtim në vendet e kishave. Qeveritarët e korruptuar e islamikët e kriminalizuar menduan se me xhami do t’ua heqin mendjen nga stomaku i zbrazët. Xhamitë i braktisën edhe miliona fatkeq arab për të kërkuar shpëtimin në Evropën Perëndimore. Jemi bërë të krahasohemi me arabët fatkeq fal qeverive tona të kriminalizuara. Bota e qytetëruar ua merr kapitalin vendeve islamike, ndërsa ne morëm “instruktorët” fetarë nga Arabia Saudite, Turqia e Irani. Ata në vend të fesë mbollën përçarjen fetare, në vend të durimit tradicional, kultivuan urrejtjen fetare vrasëse. Dhe frytet e punës së tyre kriminale po i vjelim të gjithë.

Kosova, Shqipëria e territoret etnike janë bërë poligon qitjesh e eksperimentesh nga më të shëmtuarat. Shpërfytyrimit i ndihmuan institucionet shtetërore që nuk e arrestuan dhe nuk e burgosën asnjë hoxhë dhëmbë palarë e analfabet që shkumëzonte kundër historisë kombëtare e nxiste përçarje fetare. Kështu i trimëruan analfabetet, të cilët për një lirë turke e arabe lehin kundër Skënderbeut e personaliteteve historike. Dhe asnjëri prej tyre nuk është shqiptarë, por i ardhur në Kosovë në kohën e Perandorisë turke.

Islamizmi do të shkërmoqet mu si komunizmi

ShBA-të do ta shkërmoqin islamizmin, ashtu sikurse e shkërmoqen para tridhjetë vjetësh komunizmin e Bashkimin Sovjetik. Deri atëherë shqiptarët do të pësojnë nga islamizmi, ashtu sikurse pësuan nga komunizmi. “Evropa do të bëhet islamike”, çirren ca mercenarë shqiptarë mu sikur serbët e shqiptarët dikur për komunizmit që u bë hi e pluhur.

Prandaj, duhet ta kërkojnë me urgjencë ndihmën e SHBA-ve e të Evropës Perëndimore në mënyrë që ta luftojmë islamizmin që po i shpërfytyron shqiptarët. Na shpëtuan nga Serbia le të na shpëtojnë nga islamizmi. Ne duhet të integrohemi në BE jo me refugjatë që po e frikësojnë Evropën gati sa islamikët, por duke i zgjidh problemet e popullatës me fabrika e vende pune, në vend të xhamive koti. Problemet nuk zgjidhen nëse përpiqemi t’i dendim me hashashin islamik pjesën e varfër të popullatës, duke i bërë mish për top për luftëra fetare arabe, apo skllevër të turqve. Duhet të kërkojmë nga SHBA-të, NATO e Bashkimi Evropian të na çliroj nga Turqia, Arabia Saudite e Iranit.

Por së pari duhet të kërkojmë të na çlirojnë nga klasat jonë politike e korruptuar dhe e kriminalizuar.

Mërgimtarët po shkojnë nga Kosova, por edhe po vijnë në Kosovë. Në të dy drejtimet, ata po ndeshen në kolona të gjata.

Pas Merdarit, raporton TV Arta, pritje më shumë se një orë dhe të kolona të gjata veturash po shënohen edhe te Dheu i Bardhë.

Për këto pritje dhe për këto radhë po ankohen bashkatdhetarët të cilët e kanë të vështirë t’i ikin edhe vapës së madhe në këtë torturë largimi nga atdheu.

Ata thonë të mos e dinë se te cila palë kufitare, kosovare apo serbe, është faji, por e dinë se si rëndom gjatë verës e pushimeve, e pësojnë në pritje me ardhje dhe me largim nga atdheu.