Sa i përket demarkacionit të kufirit me Malin e Zi, edhe vetë ministri thotë se kishte menduar se ishte më larg sesa që e ka vënë komisioni, madje ai ka theksuar se shtëpia e tij ka mbetur në pjesën e Malit të Zi.

Por Shala ka potencuar se të gjitha hartat dhe dokumentacionet që ekzistojnë, madje edhe ato të komunës së Pejës, e paraqesin kufirin aty ku e ka vendosur Komisioni për Demarkacionin.

Sa i përket Asociacionit të Komunave Serbe, ai thotë se nuk ka parë asnjë bazë ligjore që u jep fuqi ekzekutive, por ka parë një bazë politike për rritjen e mirëqenies së asaj pjesë të Kosovës.

Shala, i cili është edhe ministër i Kulturës dhe Sporteve, ka komentuar gjithë ato zhurma që u bënë për punën e tij dhe atë që po quhet reformim i Ministrisë së Kulturës.

Shkurtimin e subvencioneve e ka arsyetuar me mungesën e bazës ligjore dhe faktin se është dashur të shlyejnë borxhet e lëna nga paraardhësi i tij.

Ndërkaq, sa i përket mosmarrëveshjeve që kanë me Qendrën për Art Bashkëkohor “Stacion”, e cila nuk po ua dorëzon objektin e Muzeut, Shala ka thënë se kjo çështje me nuk i takon atij e as Muzeut të Kosovës, por institucioneve të rendit, pasi konsiderohet se ajo hapësirë është e uzurpuar.

Ka mohuar të ketë shpenzuar 2 mijë euro për të parë ndeshjen Shqipëri – Danimarkë, duke theksuar se gjatë këtij udhëtimi personalisht kishte shpenzuar 139 euro e 33 cent, ndërsa ka thënë se gruaja e tij ishte punësuar në ministri në vitin 2009, por që realisht ka pasur kontratë mbi vepër.

Zëvendëskryeministri i Kosovës, Kujtim Shala, i cili ishte njëri ndër ithtarët e VLAN-it, ka rrëfyer për Rubikonin prapaskenat e gjithë proceseve rreth Bllokut, deri te marrëveshja e koalicionit mes dy kundërshtarëve më të mëdhenj politikë, LDK-së dhe PDK-së, raporton Koha.net.

Shala ka thënë se realisht ka parë gjasa të një bashkëpunimi të mirëfilltë me Vetëvendosjen, por që sipas tij, e gjitha mori në thua për faktin që nuk kishte zgjidhje, pasi rekomandimet që vinin nga ndërkombëtarët nuk e donin VV në pushtet.

Madje, ai ka theksuar se këtë ia kishin bërë me dijeni Vetëvendosjes në takimin e fundit, parti e cila më ngulm i kishte kërkuar LDK-së që të mos lidhej në koalicion me Thaçin.

Shala, i cili njihet si krahu i djathtë i Isa Mustafës, ka thënë se marrëveshjen me PDK-në e bënë pasi morën bekimin e Këshillit të Përgjithshëm edhe faktit se LDK-ja donte të qeveriste, pavarësisht që nuk ishte e para.

Ndërsa tha që pranoi të marrë poste në këtë koalicion edhe pse kishte votuar kundër, për faktin se dega nga e cila vinte kishte insistuar për një gjë të tillë.

Me Serbinë, siç e thotë fjala, kemi pikërisht marrëdhënie: dikush ka diçka këmpër të marrë, dikush për të dhënë. Mirëpo, ndërkohë që mes palëve këto janë marrëdhënie, për palët veç e veç nuk janë më të tilla, sepse për Serbinë janë bërë “marrje-marrje”, për ne “dhënie-dhënie”.

Kush po merr, çka, dhe kush po jep, çka? Serbia po na merr territore, ne sapo i kemi dhënë… po territore! Çka kemi marrë, dhe ç’ka dhënë Serbia? Asgjë! Kjo vërtet i deformon marrëdhëniet! Serbisë, sapo i kemi dhënë një Republikë Serbe brenda Kosovës, me territor dhe kompetenca të qarta, tani për tani pa këtë emërtim dhe pa të drejtën e shkëputjes.

Por, nëse vijon kjo sjellje shqiptare (e qeverisë dhe popullsisë), këto të drejta serbët do t’i marrin dhe ne do t’i japim me marrëveshjen tjetër të ardhme, siç është marrëveshja e tashme (25 gusht 2015), vijim i marrëveshjes së kaluar (19 prill 2013).

Shpesh është folur kot për “kthesë historike”, “epokë e re” në marrëdhëniet shqiptaro-serbe, por marrëveshja e para pak javësh është vërtet historike, por mbi të gjitha Histori e bërë në bashkëpunimin mes serbëve e shqiptarëve, në të mirë të serbëve dhe në dëm të shqiptarëve, pikërisht sepse për ata është marrje-marrje, për ne dhëniedhënie. Humbjen tonë e bën të mundshme, së pari, fakti se kemi marrëdhënie vetëm me historiografinë, por jo me historinë.

Prandaj, nëse do të jenë si ne, brezat e ardhshëm do ta kuptojnë nga historiografia historinë që kemi bërë ne tani për ta, për t’u dhënë serbëve falas territore shqiptare dhe, rrjedhimisht, për të vënë në lëvizje axhendën afatgjatë të ardhme të këtyre dy popujve.

Nëse ka njëfarë vërtetësie në përgjithësimet e lëvizjeve nacionale, nga njohja si pakicë te fitimi i autonomisë, te njësi (republikë, a sido të quhet) e barabartë politike me njësitë e tjera, tek e drejta e vetëvendosjes (përmes referendumit etj.) dhe shkëputjes, te pavarësia dhe bashkimi me shtete të tjera – atëherë nuk është e vështirë të kuptohet se kjo ecuri e serbëve tashmë ka bërë hapa aq të rëndësishëm para, sa vështirë të legjitimohemi se nuk e kuptojmë teksa po e bëjmë këtë histori, por do ta kuptojmë kur të jetë bërë historiografi.

Marrëveshja po aq e përcakton axhendën e veprimtarisë shqiptare: federalizmin e Kosovës, shndërrimin në “shtet” që nuk mundet të funksionojë edhe nëse qeveritarët do të kishin vullnetin e mirë (që nuk e kanë tani), përpjekjet dhe ankimet te ndërkombëtarët për të mos lejuar pavarësinë e republikës serbe të Kosovës nga Kosova, habinë e ndërkombëtarëve se nga e marrim këtë të drejtë të ankohemi kur vetë i kemi çuar punët në këtë fazë etj., etj.

Humbjen tonë e mundëson, së dyti, por më e rëndësishme, zëvendësimi i politikës me menaxhimin e bizneseve, sidomos të konflikteve familjare për biznese, menaxhimin e votave e të votuesve, menaxhimin e krimit dhe të tenderëve etj.

Ndërkohë që jemi “të zënë” ethshëm në konfliktet njëri me tjetrin, individualisht ose në klane të ngushta, se kujt iu hoq e kujt iu dha një biznes, kush do të fitojë e kush jo një tender, kush do të përfitojë nga projektet ndërkombëtare e kush të mbahet jashtë – ata që quajmë politikanë në fakt janë reduktuar në menaxherë të konflikteve të brendshme klanore dhe private.

Të përthithur plotësisht e deri në ekstazë me menaxhimin e rivaliteteve njëri me tjetrin, për ta bota është bërë vakum, pamundësi e proceseve të tilla; për ta, tej rivalitetit të njërit me tjetrin, nuk ka asnjë rivalitet qoftë edhe biznesi, tenderësh, projektesh ndërkombëtare në rajon ose në botë.

Sigurisht as që kuptojnë se mund të flitet për rivalitete dhe konkurrenca ndërmjet shteteve, për interesa të shtetasve dhe të kombeve etj., sepse për ta ekzistojnë vetëm individë, e shumta “grupe të identifikueshme”, por jo njësi “abstrakte”, kolektivitete si “komb”, “shtet” etj.

Të vetmit në botë që duan ta besojnë këtë konceptim “liberal” kundër “abstraktëve”, në bisedimet me Serbinë shkojnë si menaxher ndërmarrjesh të vogla me politikanët shtetërorë e kombëtarë serbë. Prandaj, të pajisur me vetëdije shtetërore e kombëtare, Serbia bën politikë përballë menaxherëve tanë dhe çon para me shpejtësi projektin e saj nacional.

Humbjen tonë në “marrëdhëniet” me Serbinë e mundëson, së treti, megalomania jonë, madhështia e udhëheqësit rajonal e botëror, si kompensim i vogëlsisë ku qëndrohet çdo ditë teksa menaxhohen konfliktet e vogla.

Të liruar nga interesat shtetërore e kombëtare, këto njësi të “mesme”, as të vogla sa një individ e familje, as të mëdha sa rajoni e bota, diskuri politik shqiptar është shtyrë nga politikanët-menaxherë kah zgjidhja e konflikteve të mëdha botërore dhe pasojave të tyre, sidomos lidhur me refugjatët sirianë dhe tifozëritë ndaj vendeve që po merren realisht me ta.

Humbjen tonë në “marrëdhëniet” shqiptaro- serbe e mundëson, së katërti, fakti se përgjithësisht media shqiptare ndjek me bindjen kokulur axhendën e diskurit të vendosur nga menaxherët tanë që i quajmë politikanë.

Për rrjedhojë, marrëveshja e fundit Kosovë-Serbi, kalimi te serbët i një pjese të madhe të territoreve shqiptare, po kalon pothuaj pa u përmendur, sepse media është po aq e zënë me menaxherializmin, me “Prengën”, me “CEZ-in”

Letra XX e Librit të Diplomatit e Veprimtarit Gani AZEMI “Letra fqinjit tim serb”

“Nuk kemi ende asnjë lajm për Ukshin Hotin. Unë mendoj gjithmonë për fatin e tij, sepse ai ka qenë një nga profesorët e mi në Universitetin e Prishtinës.

Ka vazhduar gjykimi ndaj Besnik Mustafës dhe të tjerëve në Gjykatën Themelore të Ferizajt. Mbrojtja e tij ka vazhduar të insistojë se kjo është drejtësi selektive, raporton KTV.

“Në bazë të fakteve del se Prokurori e ka akuzuar Besnik Mustafën sepse ka qenë djali i Isa Mustafës e jo se ka kryer ndonjë vepër penale”, ka thënë avokati i tij, Besnik Berisha që është edhe këshilltar i kryeministrit Mustafa.

Por prokurori special Ali Rexha e ka mohuar këtë duke thënë se në këtë rast ka edhe të akuzuar tjerë dhe se në kohën e hetimeve nuk ka qenë Isa Mustafa fare kryeministër.

Besnik Mustafa, bashkë me 6 persona të tjerë, akuzohen për vepra penale që ndërlidhen me një fluturim të anuluar të vitit 2009 në Aeroportin e Prishtinës.

Besnik Mustafa, si menaxher i Bankës për Biznes, akuzohet për keqpërdorim të detyrës zyrtare dhe falsifikim të dokumentit zyrtar, të një garancie bankare që ishte e dedikuar për pasagjerë.

Në mesin e të akuzuarve janë edhe disa ish-zyrtarë të MTPT-së.

Në seancën e sotme dëshminë e tij e ka dhënë Ali Aliu, ish-drejtor i departamentit të aviacionit civil. Ai ka dhënë se në këtë rast nuk është respektuar hierarkia dhe vartësi i tij, Ismajl Berisha ka komunikuar direkt me kabinetin e ish-ministrit, Fatmir Limaj. Ish-shefi i kabinetit, Endrit Shala nuk është paraqitur sot si dëshmitar me arsyetimin se ka pasur një familjar të sëmurë.

…dhe mesimet e njohura nga Aleksandri ( Leka) i Madh….!

“Njeriu ngritet, afirmohet dhe përparon nga etika (moraliteti), edukata, kultura dhe arsimimi i tij.” Kështu thoshte dikur Hegeli në cilësinë  e njohur të  mendimtarit dhe filozofit me të madh gjerman (ndofta edhe të fundit idealist ) të kohës së tij. Pa harruar konstatimin e njohur të tij kur thotë se per filozofine: Çdo gjë e logjikshme është e natyrshme, sepse çdo gjë e natyrshme është e logjikshme. Duke u shprehur në vazhdim se edukata, kultura, arsimimi, emancipimi, disiplina dhe moraliteti i njohur i njeriut janë vet ngritja ose avansimi i tij nga faza e njohur e foshnjerisë ose adoloshencës që dikur e ka fshehur ose krijuar vet.

Në shtetin dhe pushtetin kosovarë se këndejmi, në vend të një platforme dhe filozofie avanangarde, moderne, integrale dhe pozitiviste e cila do duhej të ishte analoge, koherente ose kohabitative me aspiratat dhe interesat e njohura shtetërore dhe nacionale të popullit ( kombit) dhe atdheut tonë. Respektivisht, në sintoni ose harmoni të plotë me luftën, përpjekjet, idealet dhe vizionet e njohura liridashëse dhe patriotike të atyre që sakrifikuan ose ranë deshmorë për lirinë, shtetin, pavarësinë, sovranitetin dhe integritetin e përgjithëm shtetërorë dhe nacional të popullit ( kombit) dhe atdheut tonë. Me tepër kemi klanizime, fosilizime, instrumentalizime, monopolizime, uzurpime, absolutizime, komercializime dhe relativizime të lirisë, shtetit, pushtetit, pronës ( pasurisë), vlerave, resursëve dhe moralit të gjithëmbarëshëm shtetërorë dhe nacional nga ana e demagogëve ose hipokritëve të ndryshëm pushtetmbajtës ose politikë të cilët si duket i kanë përceptuar dhe anticipuar popullin ( kombin), shtetin dhe pushtetin a atjeshën si” pasuri” ose ” pronë private”!

Shih për këtë, i ashtuquajturi ” shteti politikë, klanorë, farefisnorë, tribal, partiak ose privatë” i Isa Mustafës & Company: Me tepër të ngjanë në ” komunën” e Parisit ose ” polisin” e Athinës, se sa në një shtet të pavarur, ligjorë, sovran, integral dhe demokratikë.

Aty ose atje janë edhe papusët, guenonët, komisarët politikë, parohistët, atavistët, hedonistët ose ” okultistët” e ndryshëm alkimistë dhe ezoterikë të cilët nepër takime ose tubime të ndrysdhme përkujtimore ose komomerative, vazhdojnë t´i përhapin dhe propagandojnë të ” vërtetat” ose ” legjendat ” e njohura shamanike, totemiste  ose eshatologjike mbi ” rininë e përjetshme” ose ” jetën e pasosur” -përetj asaj ” anë tjeter” të vdekjës! Dhe, së bashku me këta të fundit edhe ” burbonët” ose ” zhirondinët” e atjeshëm kosovarë dhe ” jakobinët e pakënaqur” ose në revoltë! ( …)

Thonë se pas fitoreve ose triumfëve të njohura ushtarake ( luftarake) dhe politike në vende, rajone ose hapësira të ndryshme kontinentale dhe interkontinentale të cilat ia kishin rikthyer famën ose reputacionin e dikurëshëm ” shtetit” ose ” polisit” të atëherëshëm të Athinës: Aleksandri ( Leka) i Madh, në stilin dhe cilësinë e njohur të një një nxënësi dhe studenti të shkëlqyer në Akademinë e Aristotelit dhe Platonit. Respektivisht, në stilin dhe manirin e shquar të një strategu dhe komandanti të madh ushtarak dhe politikë. Atëbotë e kishte përmbysur ose shkatërruar në themel të të ashtuquajturin ” shtetin” ose ” polisin” e mësipërm të Athinës, në të cilin me tepër se 😯 % e banorëve ose qytetarëve të atëherëshëm të Athinës ( krysisht pellazgo-iliro-shqiptar) nuk kishin të drejtë vote ose lirishë dhe të drejtash tjera themelore ose elementare në raport me parohistët, politokratët, demagogët ose hipokritët e ndryshëm pushtetmbajtës ose politikë të klanëve ose tarafëve të ndryshme filogreke ose filohelene. Duke i vrarë, burgosur ose internuar shumicëmn absolute të ” shtresë së lartë” sundimtare, politokratike dhe kleptokratike të ” polisit” të Athinës. Duke ua konfiskuar pronën dhe pasurinë e tyre. Për t´ua dhënë qytetarëve, komandantëve ose njerëzve të përkushtuar dhe meritorë. Si dhe duke i detyruar ” shtresat e larta” qytetare, sundimtare ose politokratike në ” polisin” e mesipërm të Athinës të quanin veten si ” kosmopolitë” ose ” qytetar të botës”.

Ndërkohë që  ” arkitektëve” ose ” instruktorëve” të atëherëshëm të ” komunës” së Parisit, iu desht intervenimi ose invazioni i fuuqishëm ushtarak dhe politikë i trupave anglo-gjermane ( me 1871)! Për të parë dhe kuptuar fundin ose humnerën e iluzionëve të tyre hedoniste dhe utopike. Apo….?!

Shih për këtë, ngjarjet, mësimet ose me mirë t´u  themi zhvillimët e mësipërme epokale dhe historike, atëbotë e sot janë mbiquajtur dhe paramenduar si një “pranverë” e përgjithshme e shkencore, kulturore, politike ose humaniste në kontinentin e vjetër evropian dhe me gjërë. Aty u  nda ose u “divorcua” njëherë e përgjithmonë drita nga terri, liria nga robëria etj etj… Aty dhe atëherë si të thuash u vunë edhe kornizat ose fundamentët me të qëndrueshme dhe dialektike të shtetit dhe pushtetit të njohur ligjorë, qytetarë dhe demokratikë.

Ndonëse, pa i harruar këtu edhe revoluciont e njohura industriale dhe politike në Angli,SHBA-s,Francë, Gjermani etj.

Në këtë prizëm, sipas Aristotelit, njeriu në radhë të parë është ” kafshë politike” ( zon politikon ) që dallon nga të tjerët ( tjerat) për nga edukata, kultura, arsimimi, holistika, primatologjia, disiplina, moraliteti , zhvillimi ( evolucioni) dhe emancipimi i tij. Respektivisht, për nga marëdhëniët ose raportët e tij me të tjerët. Me shtetin, popullin ( kombin) ose shoqërinë e gjërë njerëzore ose qytetare-sidomos.

Në rasstin e ca ” kafshëve të larta” pushtetmbajtëse ose politike në Kosovë ndërkaq, vazhdimisht sikur ndodhë ( përseritët) e kundërta. Ku secili prej tyre veç e veç, si duket e kanë nga një ” mit”, ” totem” ” reliktë”, ” sinonim”, ” arketip”  ose ” idol” të vetin udhërrefyes, konspirativë, logjistikë etj. ( lexo: Kunder Kosoves dhe Shqiptareve!). Dikush Josip Broz Titon ose ish Jugosllavinë, dikush Turqinë, dikush tjetër Rusinë ose dikënd tjetër….?!
Ndërkaq, me Kosovën dhe shqiptarët hëpërhë askushë nga ” shteti-parti” dhe ” partitë-shtet. Në esencën ose substancën e saj Kosova po vazhdon të sundohet nga joshqiptarët, puroshqiptarët ose antishqiptarët. Kjo është e pafalashme. Pasojat tashmë janë të njohura. No Comment.

Jam një vajzë tipike nga Londra. Jam një yll i popit. Jam refugjate. Në të vërtetë jam një bebe refugjate. Si fëmijë jam rritur në një banesë me një dhomë të cilën e kam ndarë me prindërit e mi dhe motrën më të rritur.

Nga dritarja kam mundur të shoh Varrezat Brompton. Ishte e frikshme. Nuk e di se çka ishte më e frikshme – varrezat apo të qenit refugjat…

Prindërit e mi u larguan nga Kosova në kërkim të një jete më të sigurt. Fakti i të qenit një person i zhvendosur nga vendi, bartja e etiketimit “refugjat,” më ka dalluar thellësisht. Refugjatët rrallë se kanë një zë.

Fatmirësisht, unë e kam një – në kuptimin e plotë të fjalës dhe në mënyrë metaforike. Zëri më dha famë. Unë jam e privilegjuar dhe motivuar në mënyrë të barabartë për ta përdorur zërin tim në emër të refugjatëve. Edhe pse paqja dhe siguria janë ato që ne i synojmë, – parakushtet për një jetë normale, – jo gjithkush gëzon këto të drejta legjitime; ato nuk jepen, ato duhet të ruhen. Organizatat ndërkombëtare luajnë një rol të madh në këtë drejtim.

Ekziston edhe një aspekt tjetër i tregimit. Njerëzit e suksesshëm dhe ata të cilët i shikojnë ata kanë tendencë të besojnë se janë të veçantë, se janë bërë vetë të suksesshëm. Kjo është në një masë të madhe e vërtetë.

Megjithatë, ne nuk duhet të harrojmë fuqinë e mundësive të ofruara tek ne. Madje edhe më të mirët prej neve, në një vend të shkatërruar nga lufta, do të ishin këmbëzbathur pranë një vije kufitare, të zënë duke u munduar të mbijetojnë.

Prandaj, unë i përkrah përpjekjet e autoriteteve të vendit tim të lindjes në angazhimin e Kosovës në të gjitha forumet multilaterale – duke përfshirë UNESCO, në mënyrë që të sigurohet se populli i Kosovës, rinia e Kosovës, kanë qasje në më shumë mundësi. Gjithashtu, të drejtat e tyre do të mbrohen më mirë.

Unë e kam përjetuar personalisht faktin se të qenit refugjat bart shumë paragjykime dhe mund të shkaktojë izolim. Kombet janë si njerëzit, sa më i izoluar të jetë një vend, aq më shumë qytetarët rrezikojnë të vuajnë nga vetëvlerësimi i ulët. Izolimi iu nervozon; mund t’i kthejë vendet në dhunë.

Jam e kënaqur që Kosova, vendi im i origjinës, ka zgjedhur rrugën e bashkëpunimit. Kjo i mundëson qytetarëve të jenë më të vendosur për të ecur përpara, të jenë më të egër për progres dhe sukses. Unë gjithmonë e kam dashur muzikën, isha e vendosur për arritjen e suksesit, por i falënderohem të gjithë atyre që më përkrahën. Ata më ndihmuan në shkrimin e tregimit tim.

Është e rëndësishme për Kosovës që të mbështetet në rrugën e saj drejt integrimit. Kjo nënkupton aftësinë e komunitetit ndërkombëtar për njohjen e përpjekjes, mbështetjes së saj dhe arritjen e kompromisit. Duke bërë kështu, komuniteti ndërkombëtar tregon një vizion të botës. Organizata e Kombeve të Bashkuara për Edukim, Shkencë dhe Kulturë duhet të jetë pjesë e këtyre përpjekjeve. Së bashku mund ta përcaktojmë shekullin 21.

Çështja e Gjykatës Speciale dhe krijimi i Zajednicës, (e krijuar kjo në kundërshtim me nenin 60 të Kushtetutës së Kosovës), janë çështje jetike për popullin shqiptar në Kosovë dhe vetë Kosovën. Ndoshta do të duket diçka e tepërt rikthimi te këto çështje, por ja që del e domosdoshme përsëritja e disa ngjarjeve të së kaluarës që populli ta fiksojë mirë në mendjen e vet se çfarë ka ndodhur e çfarë kërkohet të ndodhi me ato dy vendime, që janë dy çështje madhore jetësore për të ardhmen Kosovës.

Është theksuar shumë herë më parë se këta dy vendime anti Kosovë kaq të rëndësishëm: Gjykata Speciale dhe Zajednica, janë vendime të nënshkruara në Konferencën e Rambujesë.

Del e nevojshme ta ritheksojmë se bisedimet në Rambuje duhej të ishin bisedime për një paqe të drejtë demokratike midis Kosovës dhe Serbisë. Them “midis Kosovës dhe Serbisë” dhe jo midis UÇK-së dhe Serbisë, ngaqë Kosovën në Rambuje nuk e përfaqësoi vetëm UÇK-ja, (sikundër ishte këmbëngulja e drejtë e z. Adem Demaçi, ngaqë ajo i detyroi ndërkombëtarët ta thirrnin Rambujenë).

Dimë gjithashtu që z.Adem Demaçi e pranoi me kënaqësi Konferncën e Rambujesë, por me kushtet që: Kosova të mos mbetej pjesë e Serbisë, të mos ndahej ajo dhe UÇK-ja të mos çarmatosej e të mos shkrihej si dhe shtatë kushte të tjera që janë më pak të rëndësishme se këto të reja. Mirëpo organizatorët me aq urgjencë të Rambujesë (Franca, Anglia, Italia dhe Rusia) nuk i pranuan kërkesat e z. Adem Demaçi. Atëherë Demaçi vendosi që të bindte Drejtorinë Politike dhe Shtabin e Përgjithshëm që edhe ata të ishin të këtij mendimi, si dhe intensifikoi mbledhjen e Asamblesë Kombëtare, ku, veç të tjerave, atje do të shtrohej për diskutim edhe çështja e pranimit ose jo e të gjitha kushteve që parashikonte Projekt-Marrëveshja e Rambujesë.

Sikundër dihet tashmë, si Drejtoria Politike edhe Shtabi i Përgjithshëm vepruan njësoj si dhe Franca me Anglinë, nuk i pranuan sugjerimet e z. Adem Demaçi dhe shkuan në Rambuje, duke e sabotuar edhe Asamblenë Kombëtare, e parashikuar t’i fillonte punimet në 10 Shkurt 1999, ndërkohë që Konferenca e Rambujesë u shpejtua dhe i filloi punimet në 6 Shkurt 1999.

Evropa nuk kish si t’i pranonte kërkesat e Demaçit sepse synonte që Kosova të mbetej pjesë e pashkëputur e Serbisë, ndërsa Ushtria Çlirimtare e Kosovës të çarmatosej dhe të shkrihej, gjë që u vërtetua me Gjykatën Speciale dhe Zajdenicën. Nënshkrimi i asaj Marrëveshjeje unanimisht nga i gjithë delegacioni i Kosovës, nuk thoshte gjë tjetër veç se pranoni që Kosova të ishte Serbi, mohohej lufta e deriatëhershme si dhe gjaku i derdhur, ndërsa Ushtria Çlirimtare e Kosovës të shpallej jo ushtri çlirimtare, por grupe të armatosura terroriste dhe, si e tillë, t’i jepej për gjykim një gjykate ndërkombëtare,(shih“Marrëveshja e Përkohshme e Rambujesë për Paqe dhe Vetëqeverisje në Kosovë”, kreu “Korniza”, Nenin II, nënçështja: “Arrestimi i luftëtarëve dhe çështja juridike”,& Nr.13, pika “a”), sikundër u krijua tash pas 16 vjetësh.

Të gjithë politikanët shqiptarë të asaj kohe, të të gjithë krahëve e të gjitha trevave shqiptare, përfshi edhe LPK-në (Lëvizja për Çlirimin e Kosovës), që e kish shpërthyer vetë atë luftë(!), çuditërisht ishin për ndërprerjen e luftës çlirimtare, gjë që e kërkoi me ngulm z.Hashim Thaçi porsa zbriti në Paris, dhe bënin propagandë të ethshme për ta nënshkruar atë marrëveshje të disfavorshme për shqiptarët. Të gjitha këto forca politike shqiptare bënë një luftë të tërbuar edhe kundër Adem Demaçit, duke e akuzuar edhe për puçist dhe me gjysmë zëri edhe për tradhti kombëtare, edhe pse kërkohej dorëzimi pa kushte i UÇK-së. Por ajo që të habit edhe më shumë është fakti që shumica e politikanëve shqiptarë dhe e delegacionit kosovar në Rambuje edhe pse ishin dhe janë me grada e tituj shkencorë, çuditërisht bënin sikur nuk e kuptonin që me ato qëndrime kundër Demaçit bënin lojën e Serbisë, dhe pranonin që UÇK-ja t’i jepej gjyqit ndërkombëtar si terroriste. Kjo ishte një politikë e maskuar me fraza patriotike. Por edhe shumica e efektivave të UÇK-së e hëngri karemin e ngritur nga Serbia dhe e mbështetur nga partitë politike të Kosovës, gjë që e kuptuan kur lufta mbaroi, kur hynë në Kosovë forcat e KFOR-it të cilat porsa shihnin një person me uniformën e UÇK-së, qoftë edhe pa armë, e arrestonin dhe e hiqnin zvarrë si me qenë terrorist i ISIS-it të sotëm. Por ishte vonë.

Por nuk thonë më kotë se rasti është mbreti i botës. Falë këmbënguljes së Millosheviçit, (një këmbëngulje tepër e dyshimtë), e cila bëri që delegacioni i Serbisë të mos e nënshkruante Marrëveshjen e Rambujesë, dhe situata kaloi në favor të Kosovës, por jo edhe në favor të UÇK-së, e cila, sipas asaj marrëveshjeje, do të ndëshkohej për terrorizëm, dhe që po zbatohet tash pas 16 vitesh.

Krijimi i Gjykatës Speciale është thjeshtë haraçi që duhet të paguajë UÇK-ja për luftën që bëri kundër Serbisë dhe që e detyroi NATO-n ta ndëshkonte Serbinë, duke u vendosur përkohësisht dhe pa dëshirën e saj në krah të UÇK-së, për nevojat e saj imediate.

Por ajo që historia shqiptare ka për ta shkruar me shkronja të zeza është lufta këmbëngulëse e LDK-së, çuditërisht edhe e ish Drejtorisë Politike të UÇK-së (sot udhëheqëse e PDK), kundër UÇK-së, duke u zhytur gjithnjë e më shumë në këtë llum antikombëtar, duke arritur deri atje sa të marrin një vendim anti Kosovë e anti UÇK, duke thënë: “Le të ngrihet Gjykata Speciale kundër UÇK-së për interesa të Kosovës dhe pastrimin e UÇK-së”!

Dhe ajo që të revolton edhe më shumë është fakti që ende shoqatat e dala nga ajo luftë çlirimtare, si dhe një pjesë e konsiderueshme e popullit shqiptar në Kosovë, ende nuk e kanë të qartë shkakun e vërtetë të këtij qëndrimi të përbindshëm të ish Drejtorisë Politike të UÇK-së, qëndrim i cili do ta përçai edhe më shumë popullin shqiptar, duke e kthyer Kosovën në një krahinë vasale të Serbisë.

Që të mos ndodhi trajtimi hipotetik i UÇK-së si ushtri terroriste dhe kthimi i Kosovës në krahinë vasale të Serbisë ka mbetur vetëm një rrugë demokratike: Të kthehemi atje ku historia ngeci në vend para 16 vitesh: të thirret Asambleja Kombëtare e Kosovës, të cilën ta kryesoi nismëtari i atëhershëm i saj, zoti Adem Demaçi. Kjo asamble të përbëhet jo më pak se prej 1800-2000 përfaqësuesve të popullit, (një delegat për 1000 banorë).

Që të realizohet ky akt i madh demokratik u del detyrë gjithë forcave përparimtare në Kosovë të organizojnë mbledhjen rrufe të jo më pak se 100.000 nënshkrime në popull. Dhe krahas kësaj, opozita do të bënte mirë t’ia kërkoi këtë gjë Parlamentit, duke vënë edhe një herë në provë atdhetarizmin e deputeteve të PDK, meqenëse mendojnë “për të mirën e Kosovës”, sikundër shprehen çdo ditë. Le t’ia lënë popullit të vendosë. Mund të dalin zëra e të thonë se nuk e njeh Kushtetuta Asamblenë Kombëtare, por Parlamenti ka të drejtë edhe ta abrogoi Kushtetutën e jo të mos marrë një vendim për thirrjen e një asambleje kombëtare në kushtet kur Kosova ndodhet në udhëkryq historik. Besoj se rrugë tjetër më demokratike nuk ka.

11.9.2015

Kaluan 16 vite aps luftës. Dhe bie pyetja logjike. Kujt ti besojnë qytetarët?Si të mbillet optimzimi tek ata të cilët  e kan humbur shpresën për një vend të punës, të cilët çdo ditë e më shumë po varfërohen.Shumë prej tyre 24 orë mendojnë së si të gjejnë ndonjë mjetë transportues për ta braktisur vendin.Optimizmi I tyre nuk shkonë më tutje deri atje së do të bëhët edhe me keq .Më termin optimizem mund te manipulohet në shumë mënyra. Disa këtë e mendojnë që disi ti shpejtojnë më të keqës, e pushtetarët optimizmin e shohin si privilegj  ku nuk kan çka të frikësohen për të ardhmen e tyre.Ata  ua  kanë siguruar familjeve të tyre  një  jetë të qetë dhe të bëgatshme .Kategoria e cila sot përmban shumicën në Kosovë, një privilegj të tillë  mund ta shofin vëtem në ëndërr, dhe duhet të mundohet  shume për të arritur shumë pak. Nga këto vite të  kaluara të pesimizmit , optimizmi duket term luksuz.Dhe, në këtë situatë pyetja logjike shtrohet kujt ti bësojnë qytetarët.A do të vazhdojnë ti besojnë kësaj kaste politike e cila e kan dhënë provimin për të keq?  Shteti dhe populli më shumë po  ngjajnë në loder fëmijësh.Reformat janë të pakëta apo shumë të ngadalshme, është humbur kohë e çmueshme , dhe është humbur durimi I qytetarëve, të cilët nuk po kërkojnë më shumë, vetëm së tu lehtësohet sado pak jeta në këto rrethana shumë të vështira ekonomike dhe politike .A do të ndërtojmë  shtet  për të cilin do të pyetet shoqëria apo oligarkët e gjithë fare ngjyrave.A na nevotet pushtet i cili kontrollon rrept qytetarët apo  që qytetari ti kontrollojë pushtetarët. Tek ne po ndodhë ajo e para. Po ndodhë që 16 vite që pushtet të cilat u ndërruan , vetëm sa e shtuan kontrollin mbi çdo gjë . Qytetarët sikur janë mësuar tashmë vetëm të dalin në zgjedhje  për të votuar dhe asgjë më shumë.Kësaj i thonë më shumë së turp.Kësaj I thonë mos përgjegjësi. Na u krijuan shumë pasanikë mbrenda natën. Secili që erdhë në pushtet pas tjetrit ishte më agresiv se ai paraprak.A ka dikush që Kosovën tonë ta dërgon kah prosperiteti, në  aspektin ekonomik dhe në aspektin  demokratik ? A  do të ndalën grupet e ndryshme kriminale , dhe grupet e ndryshme ekstremiste të cilat vendin po e fusin në qorrsokak? Nese dëshirojmë të inkuadrohemi në Evropën e Bashkuar, na nevoitet që ti plotësojmë të gjithë kushtet .Prandaj kushtet e kërkuara nga BE janë që të luftohen të gjitha të keqijat të cilat e kan mbuluar vendin që shumë kohë.Shumë vite  na kaluan të humbura ashtu të thëmë pa krijuar diqka të vlefshme për këtë popull.Nga puna jonë mvaret edhe prosperiteti i vendit.Nga puna  jonë mvaret edhe e ardhmja e gjeneratave të reja .Nuk na nevoiten konfliket e ndërsjella pozitë- opozitë, as konfliktet partiake, dhe as konfliktet e liderëve tanë.Pas luftës na ndodhën  përqarje partiake të thella me  idelologji të ndryshme.Një shoqëri nuk do të bëhët e prospëruar dhe demokratike pa ndjenjën e përgjegjësisë dhe pa ndjenjën e moralit politik.Kur të gjithë së bashku të ndalemi dhe të mendojmë esull, rritet edhe mundësia e zgjedhjës së problemeve dhe gabimeve të bëra në shtetndërtim. Nese kërkohen tema  të cilat  na bashkojnë e jo që na përqajnë , atëherë edhe rritën mundësitë për një shoqëri tolerante, rritën mundësitë e ecjës tonë përpara.  Interesi i shqiptarëve është  Bota Perëndimore dhe inkuadrimi në NATO.Me këtë klasë politike dhe me këto qendrime të tyre shpesh dualisite  në planin e jashtem ,zor e kemi ti arrijmë objektivat e synuara dhe të përqafuara nga shumica e shqiptarëve.Që të kemi sukses na duhet një  këndellje e madhe ekonomike , e cila nuk bëhët dotë pa vizion . Me heret në një shkrim e kam thënë  së vetem intelektualet e mirëfilltë mund ta nxjerrin vendin nga kjo  situatë e rëndë ekonomike dhe  politike.

Mjegulla e cila po na krijohet nuk i koontribuojne proeceseve zhvillimore dhe as stabilitetit .Evropa do të na ndihmon për aq sa ne i ndihmojmë  vetit.Të krijojmë shoqëri ku do të pyetet për gjthçka qytetari dhe jo oligarket, të cilët na paraqiten gjoja se i mbrojnë interesat shtetërore.Pushetet e nëntokës nuk i duhen Kosovës…

Presidentja e Kosovës, Atifete Jahjaga zhvilloi sot një vizitë zyrtare në Tiranë me ftesë të Presidentit të Shqipërisë, Bujar Nishani

Pas ceremonisë së mireseardhjes Presidentja e Kosvës nisi një takim kokë më kokë me presidentin Nishani pa praninë e medias. Në konferencën e përbashkët për shtyp, me Presidenten e Kosovës, Atifete Jahjaga, Kreu i Shtetit, Bujar Nishani beri te ditur detaje nga takimi kokë më kokë. Nishani tha se ka biseduar ne homologen e tij nga Kosova për një treg të përbashkët ekonomik, pa barriera politike, të qëndrueshëm dhe të konkurrueshëm edhe brenda tregut evropian Duke përshëndetur takimet e përbashkëta të dy qeverive, Nishani vlerësoi edhe unifikimin e programeve arsimore. Ndërsa në kuadër të dialogut me Serbinë, Nishani tha se: “Jam i bindur se zbatim i angazhimeve të marra do shërbejnë për normalizimin e marrëdhënieve, do çlirojë energji pozitive për gjithë rajonin”. Nishani veçoi ndër të tjera se Kosova është sot një shtet që duhet marrë shembull nga gjithë rajoni për mënyrën e trajtimit të pakicave kombëtare. “Kosova është shtet i pavarur dhe sovran për hir të përmirësmit të klimës rajonale në respektimin e pakicave duhet të merret si shembull nga të gjitha vendet e Ballkanit”. Nishani mirëpriti edhe krijimin e Gjykatës Speciale, ndërsa shprehu bindjen se asgjë nuk do mund të eklipsojë luftën heroike të Kosovës në përballje me gjenocidin millosheviçian. “Kosova ka shumë sfida, ashtu si edhe Shqipëria, por unë i vura në dukje Presidentes Jahjaga se Shqipëria e mirëpriti dhe mbështeti krijimin e Gjykatës Speciale. marrja e këtij vendimi ishte i vështirë por i duhuri..

Në këtë kontekst, Nishani tha se, “Asgjë dhe askush nuk e eklipson dhe tjetërsoi dot luftën heroike të UCK dhe popullit të Kosovës në përballje me genocidin millosheviçian mbi popullin e Kosovës”.

Presidentja Atifete Jahjaga falënderoi presidentin Bujar Nishani për ftesën në Tiranë. Jahjaga theksoi se shqiptarët kanë qenë një faktor i rëndësishëm për Kosovën pasi kanë kontribuar në mbështetjen e bërjes së Kosovës Shtet. Lidhur me marrëveshjen për komunat serbe në Kosovë, Nishani vuri në dukej se kjo nuk cënon sovranitetin e Kosovës, por njëherazi është një njohje de facto që Serbia i bën shtetit të Kosovës. “Në gjykimin tonë është një marrëveshje shumë transparente dhe e qartë dhe nuk cënon sovranitetin e Kosovës, por është pranim De Facto i pavarësisë së Kosovës nga ana e Serbisë, përsa kohë Serbia njeh këtë fakt mbi pakicat serbe në Kosovë duke i trajtuar si pakica të një minoriteti”.

Jahjaga: Unë e kam theksuar dhe ritheksuar se procesi i dialogut ka qëllim lehtësimin e marrëdhënieve mes Kosovës dhe Serbisë dhe ky proces dhe kjo marrëveshje do të kontribuohet në jetën institucionale të komunitetit serb që jeton në këtë pjesë të territorit të Kosovës.

Lugina e Preshevës

Nishani: Sa i takon cështjes së shqiptarëve në Luginën e Preshevës, që ne mbetemi të shqetësuar për situatën e tyre vecanërisht për aspektin ekonomik dhe social, si dhe takimin që kam pasur me Vucic e kam adresuar këtë shqetësim, dhe për njohjen e diplomave, edhe për cështje të tjera të zhvillimit ekonomik social, kam marrë angazhime dhe premtime të gjera nga ana e autoritete serbe dhe ende pres të zbatohen, Jemi ende në fazën e premtimeve nga ana serbe dhe presim që të realizohen. Faktori shqiptar në tërësinë e vet Jahjaga: Dhe Kosova dhe Serbia janë dy shtete të pavararua dhe sovrane dhe kemi bërë hapa të rëndësishme dhe po ecim në rrugën evropiane dhe integrimit. Jemi të interesuara të zhvillojmë marrëdhënie të mira fqinjësore mes dy shteteve.

Kryeministri Rama pret Jahjagën:

Bashkëpunim strategjik mes dy vendeve tona!

Kryeministri Edi Rama mikëpriti sot në takim Presidenten e Republikës së Kosovës, zonjën Ahtifete Jahjaga dhe delegacionin që e shoqëronte, të cilët ndodhen për një vizitë zyrtare në vendin tonë. Presidentja Jahjaga i shprehu falenderimet Kryeministrit Rama dhe qeverisë shqiptare për mbështetjen e pakursyer të dëshmuar ndaj Kosovës, në të gjitha aspektet dhe në mënyrë të veçantë për kontributin dhe përkrahjen në procesin e njohjes së pavarësisë Kosovës.

Presidentja Jahjaga dhe Kryeministri Rama vlerësuan ecurinë e bashkëpunimit shumë të mirë që ekziston mes vendeve, falë zbatimit me sukses të një sërë marrëveshjeve në fusha me interes reciprok. Bashkëbiseduesit u dakordësuan për intensifikimin dhe konsolidimin e mëtejshëm të këtij bashkëpunimi strategjik, në ekonomi, shëndetësi, arsim, shkëmbimet tregtare, etj.

Meta pret Jahjagën: Heqje barrierash, shtimit të fluksit tregtar!

Kryetari i Kuvendit të Shqipërisë, Ilir Meta priti sot Presidenten e Republikës së Kosovës, Atifete Jahjaga

Kryetari i Kuvendit Meta i uroi mirëseardhjen në këtë vizitë të parë në Shqipëri Presidentes Jahjaga dhe delegacionit që e shoqëron, duke vlerësuar progresin e dukshëm të Kosovës gjatë viteve të fundit. Z. Meta theksoi se Shqipëria e mbështet plotësisht avancimin e Kosovës në procesin e integrimit euro-atlantik dhe në këtë kuadër përpjekjet duhen përqendruar në forcimin e institucioneve demokratike, sundimit të ligjit, shtimit të njohjeve ndërkombëtare dhe anëtarësimit në organizatat e ndryshme rajonale e ndërkombëtare si dhe në normalizimin e marrëdhënieve me Serbinë. Presidentja e Kosovës znj. Atifete Jahjaga shprehu mirënjohjen e thellë të institucioneve të Kosovës si dhe të popullit të saj për mbështetjen e fuqishme, të vazhdueshme e të pakursyer të Shqipërisë dhe popullit të saj ndaj avancimit të proceseve integruese, lobimit për njohjet ndërkombëtare, anëtarësimit në organizatat rajonale dhe progresit të Kosovës. Kryetari Meta dhe Presidentja Jahjaga vlerësuan marrëdhëniet e ngushta e vllazërore mes dy vendeve fqinje dhe nënvizuan rëndësinë e rritjes së cilësisë së bashkëpunimit dypalësh, si në aspektin ndërparlamentar, ashtu edhe në drejtim të shkëmbimeve tregtare dhe ekonomike, me qëllim heqjen e barrierave dhe shtimit të fluksit tregtar. Kryetari i Kuvendit z. Meta e siguroi në përfundim Presidenten e Kosovës znj. Jahjaga se Shqipëria do të jetë gjithnjë përkrah Kosovës në mbështetje të progresit të gjithanshëm demokratik e shoqëror të vendit fqinj, duke i cilësuar marrëdhëniet mes dy vendeve si strategjike për mbarëvajtjen e stabilitetit dhe sigurisë rajonale.

Presidentja e Kosovës Atifete Jahjaga ka mbajtur sot një fjalë përshëndetëse në Kuvendin e Shqipërisë

Presidentja e Kosovës Atifete Jahjaga ka mbajtur sot një fjalë përshëndetëse në Kuvendin e Shqipërisë. Duke u ndalur tek bashkëpunimi mes dy vendeve tona, Presidentja Jahjaga u shpreh se Shqipëria dhe Kosova synojnë integrimin europian. Më tej, Presidentja Atifete Jahjaga i ka bërë apel partive politike në Shqipëri që të tregohen bashkëpunuese në kuadër të integrimit në BE, si dhe në realizimin e standardeve.

“Kemi histori të përbashkët vuajtjesh dhe malli, e mbi të gjithë shumë bashkëpunimin mes nesh. Kemi ëndrrën për shtet të mëvetshëm, të lirë dhe demokratik, dhe Shqipëria na ndihmoi të realizojmë këtë ëndërr. Mbaj mend kur shqiptarët në Kosovë vraponin nga një cep i shtëpisë në tjetrin për të kapur valët e radio Tiranës, e më po kështu kujtoj librat që i çonim dorë më dorë. Pa Shqipërinë Kosova nuk do ishte ajo që është sot, e as Shqipëria s’do ishte e tillë pa Kosovën. Ju falënderoj nga zemra. Pas një shekulli përpjekjesh Shqipëria dhe Kosova qëndrojnë bashkë si shtete të pavarura.

Ne nuk mbetëm rob të historisë po ecëm përpara si dy shtete të pavarura dhe sovrane. Jam sot në Tiranë, si përfaqësuese e një vendi të ri e të vogël, por me peshë në rajon, që po synon konsolidimin. Ne Kosovën duam ta krijojmë si një shoqëri të një kontrate me qytetarin.

Uroj që orientimi drejt Bashkimi Europian i të gjitha partive të jetë i përbashkët drejt integrimit. Bashkëpunimi nuk është vetëm standard për t’u plotësuar drejt integrimit, por një standard për një mirëqenie më të mirë për të gjithë qytetarët”, tha Jahjaga.

Ndërsa vuri theksin në rëndësinë e përmirësimit të nivelit të bashkëpunimit mes dy vendeve tona, Jahjaga tha se duhet të hiqen barrierat për prodhimet e ndryshme.

Presidentja e Kosovës u ndal edhe tek lufta ndaj terrorizmit, duke shprehur rëndësinë e bashkëpunimit rajonal e më gjerë për të garantuar paqe dhe siguri.

   Kryebashkiaku i Tiranës, Erion Veliaj i jep “Çelësin e Qytetit” Jahjagës

Kryetari i Bashkisë së Tiranës, Erion Veliaj, priti pasditen e sotme Presidenten e Republikës së Kosovës, Atifete Jahjaga, të cilës i dorëzoi “Çelësin e Qytetit”.

Në takim, biseda mes kryebashkiakut Veliaj dhe presidentes Jahjaga u fokusua në krijimin e kushteve për forcimin e marrëdhënieve midis Prishtinës dhe Tiranës. Kryebashkiaku Veliaj e siguroi Presidenten Jahjaga për angazhimin e Bashkisë së Tiranës për shtimin e marrëdhënieve me Bashkinë e Prishtinës dhe theksoi se një nga fushat ku mund të bëhet më shumë është shkëmbimi eksperiencave midis të rinjve. Ndërsa falënderoi kryetarin e Bashkisë së Tiranës për mikpritjen, Presidentja e Republikës së Kosovës u shpreh se marrëdhëniet mes Tiranës dhe Prishtinës duhet të fokusohen edhe në zhvillimin e projekteve të përbashkëta në funksion të zhvillimit të qyteteve.

Në fokus të takimit ishte edhe bashkëpunimi për krijimin e mundësive për parketimin e produkteve turistike mes dy vendeve, si një mënyrë për të rritur numrin e turistëve. Pjesë e delegacionit nga Kosova ishin edhe ministra të Qeverisë dhe zyrtarë të Presidencës. Gjithashtu, në takim ishin të pranishëm nënkryetarja e Bashkisë së Tiranës, Brunilda Paskali, kryetari i Këshillit Bashkiak, Aldrin Dalipi dhe anëtarët e Këshillit Bashkiak, Shezai Rrokaj dhe Klodeta Dibra, si dhe Ambasadori i Republikës së Shqipërisë në Kosovë, Qemal Minxhozi./ Raportimi është bërë sipas burimeve zyrtare

Në foto Akademikët e Kosovës Pajazit Nushi, Mark Krasniqi dhe Esat Stavileci që ia kushtuan jetën dijes për ta marrë në mbrojtje Kosovën –

Jo me pushkë, por me argumenta shkendore.

Këto ditë kombi ynë i humbi të tre luftëtarët e penës, mendjes, dijes dhe të lirisë, ata u shuan njëri-pas tjetrit duke lënë jnë boshllëk të madh,

por duke u rreshtuar në tempullin e dijes, si Apostuj të Kosovës

Ata do të mbesin përherë në zemrat e popullit të Kosovës

në Përjetësi…

Ata tani u janë bashkuar Etërve të tjerë të Kosovës Ibrahim Rugovës, Profesor Aganit, Zekirija Canes, Anton Qetës…

Ata tani janë Ëngjëjt Mbrojtës të Kosovës !

U qoftë Dheu i lehtë !

Paslufta shfaqi shumë të meta të pozitës dhe opozitës. Dhe rrjedh pyetja logjike. Kush ta shlyejë ndotjen e shkaktuar në politikën e Kosovës? A ka mundësi të lahen të gjitha mekatet e tyre  në kurriz të popullit dhe të Kosovës. Sigurisht se do të jetë shumë vështirë të riparohet i gjithë dëmi I shkaktuar. Dhe, për këto vite të qeverisjës më shumë patën dështime së sa të arritura .Të kthehemi pak në raportin pozitë opozitë gjatë këtyre viteve. Dihet së Kosova u udhëhoq me koalicione , sepse asnjëra parti politike nuk I fitoi votat e mjaftueshme që vet ta drejton shtetin. Ishim dëshmitarë si në parlament , ashtu edhe në media për zënkat  për ëështje të rëndësishme dhe më pak të rëndësishme politike të pozitës dhe opozitës. Këto zënka të ndërsjella shpesh po  bëhën me gjuhë të ashpër dhe jashtë rregullave demokratike të lojës. Por, nga gjitha këto është lënë  përshtypje në opinion së këto zënka apo këto dialogje janë  më shumë farsë, për ta mbuluar mos punën  e pushtetarëve dhe të opozitareve , sepse që të dyja palët kanë biznese  të përbashkëta, të cilat biznese mundohen dhe deri me tash edhe ia kan arritur qëllimit ti mbrojnë, me gjoja këto kritika të ashpra ndërmejt veti.Kjo është gjëja me e keqe qe po i servohet popullit, I cili gjithnjë e më shumë po torturohet nga kjo kastë politike shumë e papërgjegjshme dhe shumë e pa përfillshme .Kritikat e ndërsjella që po bëhët tash  të pozitës dhe opozitës , me duket se kan bukur shumë karakter të njejtë politik. Pse thëm kështu? Kur Qeveria e Hashim Thaëit ishte në krizën më të madhe ajo doli nga kriza pikërisht nga opozita e cila sipas rolit që e ka në parlament nuk guzon të sillet në atë menyrë.Kjo ndodhi disa herë deri me sot.Tash kjo gjuhë e ashpër e cila po pëdorët qe disa kohë midis Qeverisë dhe VV më shumë po ngjanë në fushatë parelektorale dhe për ta zhvendosur vemendjen nga problemet e mëdha ekzistuese të natyres sociale , ekonomike dhe të natyrës politike shumë të degraduara,  sidomos pas firmosjës në Bruksel të marrveshjës për Asociacionin e Komunave Serbe dhe pas nenshkrimit në Vjenë të vijës për  demarkacionin më Malin e Zi ,ku po humbën gadi  10 mijë hektarë .Këto manovra politike mund të pijnë ujë ende të një pjesë bukur e madhe e popullit të cilët janë dhën pas partive politike , pa e shikuar interesin e përgjithshem.Këto lajra politike po bëhën pikërisht se ende nuk e kemi arritur vetëdijën e duhur kombëtare, për të mos toleruar gjera të tilla shumë të ulëta të pozitës dhe opozitës në kurriz të popullit. Deri sa populli nuk vetëdijesohet me gjasë kjo kastë politike do të vazhdon lojën e djallit.Ëka janë  më rëndësi  tek e fundit deklaratat e kryeminsitrit te Kosovës, Isa Mustafës  rreth  sjellës se VV. Ose sa rëndësi dhe ëka iu hyn në funksion  popullit  të Kosovës  kundërpërgjigjet që po I bëhën kryeministrit nga ana e VV. Po këto  zotëri të ndëruar janë lojëra fëmijësh.Kështu nuk arrihet qëllimi që të stopohet Serbia e cila gjithnjë e më shumë po futet  në Kosovë.Rreth kësaj teme shumë të ndieshme  duhet vendos parlamenti dhe duhet të ekzistoj uniteti. Tjeter,  që i duhet këtij vendi dhe njerëzve të këtij nënqielli  është së si të dilet nga kriza ekonomike dhe politike. Si të gjendet zgjedhja për të arritur mirëqenja shoqërore e cila shumë po na mungon pikërisht për fajin e kësaj struktuare  të profiterëve politikë .Me këta njerëz në krye të shtetit shihet edhe nga qielli së nuk do të arrijmë  bash askund. Gjendja e keqe me gjasë do të vazhdon të thellohet . Nuk do të kemi prosperitet dhe as rritje të standardit të jetesës. Nuk do të kemi investime të jashtme pa të cilat vështirë është të dilet nga kriza e katandisur ekonomike. Gjithnjë vendi po merre  panoramë të zymtë. Rrugët  janë të zbrazuar dhe njerëzit duken të thyer krejt moralisht . Nuk ka gjallëri, sepse njerëzit janë demoralizuar me gjendjën e pa përspektivës së krijuar për të jetuar në Kosovë. Duhet të jemi realist në vlerësimin e situatës në të cilën aktualisht gjendemi. Ajo nuk është e mirë, prandaj , edhe shumë kush vetëm po e prêt rastin të largohet nga vendlindja e tij. Askush nuk e lëshon vendin nga dëshira duke marrë botën në sy pa ditur se ku do ta gdhinë e nesermja. Janë  krijuar qëllimisht rrethanat e tilla politike  . Ketu mud të kam edhe gabim se një zgjedhje ekziston,ajo është që kurrë më elektorati  mos të voton për ata të cilët vodhen dhe ropën Kosovën .

Pushteti ka për detyrë të sigurojë një jetë normale politike, një jetë   pa dhunë , pas shantazhe dhe   pa kërcnime , pa e përdoruar forcën përveq kur  të rrezikohet sovraniteti i vendit.Për të gjitha mund të diskutohet në parlament , kur vërtetë ekziston dëshira për ndryshmime pozitive.Për gjithqka që ndodhë në një  shoqëri përgjegjëse është  së pari pozita  , kjo veq dihet.Kur nuk kalohen kufijtë demokratik të sjellejës  atëherë  edhe mund të flasim së gjendja është duke u përmirësuar.Atëherë do të funksinonte shteti  ligjor,  do të funksionojshin më mirë organet shtetërore , partitë politike  bashkë me liderët e tyre etj.Asnjëres parti politike nuk I duhen aktivitete të cilat thërrasin në linq apo edhe diqka edhe më të rrezikshme për vendin.Një shtet nuk bëhët demokratik duke përdorur gjuhën e urrejtës e cila po përdorët dhe e cila tashmë e ka lodhur këtë popull, halli kryesor i të cilt është se si të jeton më mirë…

Në Katedralen e Prishtinës sot u mbajt mesha solemne e quajtur “Festa e Nënë Terezës”, datë kjo e cila përkon me ditën kur ajo ndërroi jetë.

Në këtë meshë, ku ishin të pranishëm përfaqësues të institucioneve të ndryshme vendore dhe ndërkombëtare, u bënë lutje për më shumë paqe në mbarë botën.

Kjo meshë u drejtua nga kryeipeshkvi i Kosovës, Imzot Dodë Gjergji, i cili foli për veprën dhe përkushtimin e Nënë Terezës për t’u shërbyer njerëzve në nevojë.

“Ishte e përkushtuar që me të njëjtin zell shpirtëror t’u shërbente hinduve, myslimanëve dhe të krishterëve, sepse ishte e bindur se varfëria, vuajtja, padrejtësia, urrejtja, lufta, braktisja e aborti nuk janë të hinduve, as të myslimanëve dhe as të krishterëve. Ato janë mizori njerëzore dhe padrejtësi shoqërore, si pasojë e egoizmit dhe mungesës së dashurisë. Po ta dëgjonte bota këtë zë dashurie dhe këtë brejtje ndërgjegjeje, në mesin tonë nuk do të kishte më të varfër, në botë nuk do të kishte kaq shumë luftëra dhe në Evropë nuk do të kishte kaq shumë emigrantë”, u shpreh Imzot Dodë Gjergji, raporton Tch.

Kryeipeshkvi kosovar tha se Nënë Tereza e ka mahnitur mbarë botën me kujdesin që ka pasur për njerëzit në nevojë. Ajo ndërroi jetë në vitin 1997 dhe tani në çdo përvjetor të lindjes apo të vdekjes së saj, ajo kujtohet në të gjithë hapësirat shqiptare por edhe në botë.

Qindra vetë grumbullohen në varrin e saj, duke u lutur dhe duke kënduar. Murgeshat e urdhrit “Misionaret e Bamirësisë” që ajo themeloi 55 vjet më parë në Kalkuta, çdo vit vendosin lule para memorialit të bardhë.

Askush nuk i dëshiron presionet çfardo natyre qofshin ato. Presionet sikur janë bërë të zakonshme në Kosovë. Presionet më së shumti po janë të karakterit politik , por ka edhe presione tjera në formë kërcenuese .Këto presione të formës se drejtëprdrejtë, përmes mediave , shantazheve të ndryshme, dhe kërcnimeve kan për qëllim në të shumtën e rasteve që njerëzve më dhunë tua ndryshojnë mendimet dhe kahjën e jetës.Këto presione ndikojnë edhe tek fëmijët tanë. Presionet ndikojnë që ata të pyesin veten . “çfarë njerëzish jemi ne”.Presioni ndikon në jo lirinë e duhur, duke ia humbur qdo vlerë njeriut. Nese dikush i nënshtrohet presionit ai humb nga personaliteti I tij, humb nga rezonimi normal për gjerat të cilat e rrethojnë.Është fakt së ëshëtë vështirë të identifikohen të gjitha këto presione që po iu bëhën njerëzve . Kur njeriu punon nën presion nga ndonjë strukturë partiake apo shtetërore, sigurisht së nuk e kryen edhe punën për qka është i thirrur si duhet. Nenshtrimi presioneve don të thotë servilizëm pastaj karshi përsonit I cili e bën presionin. Don të thotë humbje e kredibilitetit dhe autoritetit në shoqëri. Don të thotë humbje e karakterit dhe moralit në profesioni të cilin e kryen. Më së shumti gjatë këtyre viteve patem rastin të degjojmë për presionet që iu bëhën njerëzve nga strukturat pushtetare , të cilët për ti fshehur të palarat e tyre bëjnë presion në përsonat mirë të informuar për punen e tyre , që ata mos të marrin guzimin qytetarë ti denoncojnë para organve të drejtësisë apo në ndonjë institucioni tjeter si shkollor, shëndetësor etj. Ai që bën presion e kalon kufirin duke ia cenuar lirinë e veprimit përsonit në të cilin bën presion.Kemi raste kur një institucion shtetëror bën presion mbi institucionin tjeter të shtetit. Edhe Qeveria shpesh bën presion mbi Kuvendin si institucioni më i lartë i shtetit, kur bëhët fjalë për ndonjë vendimarrje , edhe pse çdo vendim është valid kur merret nga kuvendi.Kjo e dëmton rendë demokracinë si vlerën më lartë të pluralizmit politik.Presioni i një organi mbi organin tjeter vendmarrës e dëmton shoqërinë në përgjithësi. Presioni është metodë e sistemit monist-diktatorial. Nën presion përsoni në kohën e komunizmit është detyruar ta marre fajin mbi supe për ta shpëtuar familjën e tij. Nga presioni i strukturave komuniste ka vuajtur shumë vjet heqje lirie apo tortura të ndryshme deri në vdekje.Presioni është forma më përfide e linçmit të njeriut.Kemi raste kur ushtrohet presion mbi organet e drejtësisë për të vepruar sipas tekeve të pushtetit, apo duke tentuar ta fusin ndikimin e politikës ditore në marrjen e vendimve të gjyqëtarve në këtë rast. Më së shumti ndikimin politik dhe presionin strukturat shtetërore e kan vu mbi organet e drejtësisë, për ti mbuluar të gjitha të metat apo keqpërdorimet e mëdha.Gjithqka qka bëhët nën presion të dikujt është e padrejtë , është shumë e dëmshme jo vetëm për përsonin e presionuar, por bëhët pastaj dukuri e përgjithshme . Presione po ndodhin edhe në sistemin arsimor duke ia humbur autonominë e shkollës apo njerëzve kompetent aty.Duke iu nënshtruar presionit edhe po ndodhin padrejtësitë e mëdha si p.sh kur bëhët fjalë për regjistrimin e nxënësve , por edhe për gjera të tjera .Shpesh nga presioni po ngarkohet sistemi arsimor me njerëz të tepert ashtu të thëm. Këto presione sigurisht ndikojnë në demoralizmin e atyre të cilët deshirojnë të punojnë mirë . Të gjithë ata që bëjnë presione të tiilla ndikojnë që të kemi antivlera, dhe të shkojmë nga shoqëria më demokraci të kufizuar.Nuk është mirë sigurisht që të jetohet nën presion , sepse jetohet pa ndërgjegje, jetohet pa ndjenjën e përgjegjësisë dhe moralit siq po na ndodhë që 16 vjet më radhë. Me presione nuk dilet nga kriza . Presioni si formë dhe përmbajtje është shumë e demshme.Me presione nuk dilet nga vështirësitë e mëdha ekonomike dhe politike më të cilat po përballemi.Dhe, sigurisht se është koha e fundit që presioni të ndalohet mbi secilin njeri apo strukturë shtetërore apo partiake.Ai i cili ankohet se ka pasur presion nga dikush apo nga strukturat e larta të shtetit,duhet ta bëjë ate publike . Presioni ishte dashur edhe më ligj të sanksionohet mirë…

Komandanti suprem i NATO-s për Evropën, gjeneral Philip Breedlove sot do ta vizitojë Kosovën.

Ai së bashku me komandantin e KFOR-it, gjeneralmajor Gugliemo Luigi Miglietta do të mbajnë një konferencë për media në ora 15:00, në Aeroportin Ushtarak në Sllatinë.

Kjo nuk është hera e parë që gjenerali Philip Breedlove viziton Kosovën. Ai për herë të fundit ka vizituar KFOR-in në shkurt të këtij viti.

Thirrje deputetëve shqiptar të Kuvendit të Republikës së Kosovës

Përderisa në shumicën e rasteve simbolet e shtetit (flamuri, stema, himni…) përcaktojnë identitetin nacional, kulturor dhe historik, në rastin e Kosovës ndodhi e kundërta. Jo vetëm që flamuri nuk e përcakton identitetin e popullatës shumicë (shqiptare), nuk përkon as me identitetin historik apo kulturor të Kosovës ndër shekuj.

Ky ishte plani ndërkombëtar i hartuar nga Marty Ahtisari, apo kompromisi i “dhimbshëm” siq e quanin liderët e atëhershëm (Hashim Thaçi, etj.), jasht të cilit Kosova nuk do të pranojë asgjë tjetër…!!!

Krijimi i Asociacionit të Komunave Serbe apo ”Zajednica”, e cila do të lërë jashtë kontrollit të plotë të institucioneve të shtetit të Kosovës rreth 30 për qind të territorit të vendit, paraqet shkeljën më flagrante të sovranitetit të shtetit dhe të vet Planit të Ahtisarit, në të cilin as që ishte paraparë një krijesë e tillë artificiale.

Të mos flasim për demarkacionin e kufirit i filluar me Maqedoninë, i cili Kosovës i kushtoj me humbjen e 2500 hektarëve tokë, të cilat ju falën shtetit sllavo-maqedonas,…i vazhduar edhe më keq me Malin e zi i cili shënon tkurrjen drastike të territorit me ç’rast këtij shteti sipas marrveshjes së Vjenës do t’i falen hiq më pak se 12 mijë hektarë tokë !

Siq shifet nuk janë në pyetje dhjetëra e as qindëra metra, por është në pyetje një territor tepër i gjerë për Kosovën e vogël. Humbja e mëse 14 mijë e 500 hektarëve e cenon në mënyrë të dukshme territorin e vendit tonë,…e ndryshon edhe në aspektin gjeografik hartën e Kosovës.

Në këtë rast Kuvendi i Republikës së Kosovës për të shpëtuar humbjen e territorit dhe pengimin e cenimit të sovranitetit nga “Zajednica” duhet t’i hedhë poshtë marrëveshjet antishtetërore dhe antikombëtare të nënshkruara në Bruksel dhe Vjenë nga liderët e shantazhuar politik, të papërgjeshëm ndaj qytetarëve të vendit dhe servil ndaj ndërkombëtarëve.

Nëse kjo nuk ndodhë nga Kuvendi, atëherë Gjykata Kushtetuese është e obliguar që të mbrojë sovranitetin dhe integritetin e vendit. Në rast se edhe Gjykata kushtetuese i dorëzohet shantazhi politik të liderëve shtetëror të korruptuar, atëherë çdo gjë mbetët në dorën e popullit, ngase Kosova s’ka territor të tepërt për t’i falur askujt!

Këto demarkacione fatkeqe për vendin, jo vetëm që e vëjnë në pikëpyetje ekzistencën e shtetit,…rrënojnë tërësinë territoriale të vendit dhe rrezikojnë seriozisht jetën e qytetarëve!

E gjithë kjo që po ndodhë para syve tanë, para opinionit vendor dhe ndërkombëtar,…nuk guxon të kaloj kështu në heshtje ! Nëse ndryshon kushtetuta shkaku i “Zajednicës” do të ndryshoj edhe pamja e flamurit për shkak të ndryshimit të kufijëve mbi të cilët është njohur pavarësia e shtetit nga mëse 110 shtete, gjë e cila do të reflektonte negativisht në imazhin e vendit kundrejt shteteve që kanë njohur Kosovën në kufijt ekzistues të saj!

Para këtij ndryshimi antikushtetues të kufijëve nuk duhet të rrijmë duarkryq.

Në radhë të parë janë të zgjedhurit e popullit-deputetët që duhet të ndërmarrin hapat ligjor kundër rrënimit të rendit kushtetues në vend.

Në veqanti deputetët e subjektit shtetndërtues-LDK-së, nuk guxojnë të bien pre e shantazhit politik të liderit të tyre të korruptuar dhe shantazhuar njokohësisht,…por të dalin fuqishëm në mbrojtje të kushtetutshmërisë dhe sovranitetit të shtetit. Të mos e votojnë ratifikimin e dy marrveshjeve të fundit në Bruksel dhe Vjenë, të mos votojnë ndryshimet kushtetuese për krijimin e “Zajednicës” dhe as faljen e 14 mijë e 500 hektarëve toke të Kosovës shteteve fqinje (Maqedoni-Mali i zi).

Të ndërpritet kumbaria e re serbo-shqiptare

Ju deputet shqiptar të Kuvendit të Republikës së Kosovës, pa dallime partiake, pozitë dhe opozitë vihuni në shërbim të mbrojtjes së interesave të shtetit, atdheut tuaj dhe qytetarëve të vendit. Mos u bëni pjesë e politikave shkatrrimtare të shtetit për të cilin u derdh shumë gjak, u bënë sakrifica të panumërta të brezave të tërë.

Deputet shqiptar të Kuvendit të Republikës së Kosovës, që në damart e juaj rrjedhë gjak shqiptari mos lejoni të shkelet mbi amanetin e shumë brezave, mbi gjakun e dhjetëra mijëra dëshmorëve dhe martirëve, mos shkelni mbi gjakun e rreth 1700 të të pagjeturëve, mos shkelni mbi nderin e 20 mijë nënave dhe motrave tona të dhunuara nga barbarët serb.

Jo për të shfaqur patriotizmin folklorik, por për të freskuar memorien e tyre i ftoj të gjithë deputetët shqiptar të Kuvendit të Republikës së Kosovës të ndëgjojnë këngën e rapsodëve popullor për Hoxh Breznicën, e cila fillon dhe mbaron me thirrje kushtruese; “Kush e nin paj veten shqiptar hasmin shka ma se nxanë kumar,…kush lakmon paj hala në shka, o ai flliqan ma ktu ven ska,…kush perzinë ma me të bijt e shkins, le të ja mësyn ma mirë drejt Serbisë” (origjinali vll. Qetaj 2011).

Deputet shqiptar të Kuvendit të Republikës së Kosovës, me vendimin tuaj të drejt (kundër dy marrveshjeve të fundit në Bruksel e Vjenë), jo vetëm që mbroni amanetin e dëshmorëve, mbroni coptimin e trojeve etnike shqiptare, mbroni Republikën e Kosovës, mbroni ardhmërinë e bashkatdhetarëve tuaj në shtetin e Kosovës,…duke mbrojtur jetën e qytetarëve tuaj, mbroni dhe parandaloni njëkohësisht konflikte dhe luftëra të reja ndëretnike në Ballkan.

Andaj bëheni mbrojtës të sovranitetit të shtetit, bëhuni ndërtues të paqës dhe sigurisë afatgjate në këtë pjesë të gadishullit ballkanik.

Në të kundërtën, ju deputet shqiptar të Kuvendit të Republikës së Kosovës, me votën “pro” marrveshjeve fatkeqe për vendin, me (pa) dashjen tuaj do të shëndrroheni në shkaktar të trazirave dhe gjakderdhjeve të shpejta në trojet dardane, ngase populli nuk do të pranoj për asnjë çmim humbjen e tokave të veta, kthimin prapa të trashëgimisë stërgjyshore nën kthetrat e pushtuesve sllav.
Deputet, mos lejoni të bie mbi ju mallkimi i një populli të tërë !

Voal – Rreth 400 mijë nxënës  në Kosovë kanë filluar procesin mësimor të martën, ndërsa rreth 29 mijë nxënës për herë të parë janë ulur në bankat e shkollës. Për edukimin dhe arsimimin e këtyre nxënësve do të kujdesen rreth 30 mijë mësimdhënës.

VOAL – PRISHTINË, 28 GUSHT – ‘Blic’ bën të ditur se Ramush Haradinaj, kryetar i Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës (AAK), parti në opozitë, në mesin e veprimtarëve të kësaj partie, ngriti flamurin kombëtar në kufirin me Malin e Zi.

Caktimi i kufirit shtetëror Kosovë-Mal i Zi, për të cilin u nënshkrua në Vjenë para dy ditësh marrëveshja midis dy vendeve është temë e nxehtë e ditës në mediat dhe në opinionin e Kosovës dhe përgjithësisht në hapësirën shqiptare.

Gadi krejt pasluftën skena politike në Kosovë pak ka ndryshuar. Kjo estradë politike po jeton mirë, pa brenga. I kan rehatuar mirë të vetët, ilakat e tyre , shokët dhe dashamirët. Dhe, gjithë këtë e kanë bërë në emër të popullit. Askush ose pak prej tyre   u përgjigj para organeve të drejtësisë për dëmin e shkaktuar karshi shtetit dhe popullit.Po  veprojnë ne ëmer të popullit , por pa e pyetur ate fare. Po marrin vendime  kokë në vete .Asnjë vendim të rëdësishem që morën sidomos në planin e jashtem , u bë pa e pyetur popullin, sidomos vendimet qe u moren pas bisedimeve  më Serbinë fqinje.  Këto firmosje te marrveshjeve pak ose fare ishin transparente, gjë që ndodhë vetëm në ato shtete ku sundon diktatura.Këta politikan e kan gjetur terrenin e hapur për të vepruar në dëm të vendit  pa u ndëshkuar.Duket ashiqare se në Kosovë deri më tash në secilën palë të  zgjedhjeve  vota u dha blanko, dhe blanko po dalin edhe rezultatet .Nese gabohet për herë të parë ose të dytë, për herë të tretë nuk lejohet të përseritet gabimi.   Gjendja e rëndë ekonomike gjithnjë e më shumë po thellohët. Pa punësia veq sapo shtohet. Korrupcioni dhe krimi i organizuar po na grryejnë nga brenda secilën ditë e më shumë.Mbamendja e shkurtër dhe dhënja e votave përseri gadi të njejtës garniturë politike është duke na kushtuar në secilin plan të jetës.Gjithë kësaj kuri i bashkëngjitet ndikimi politik nga të tjerët , mos interesimi i duhur ,atëherë natyrisht së shtohen votat . Ndoshta edhe unë po gaboj, por zgjedhjet u fituan edhe në këtë menyrë përpos shantazheve, vjedhjeve masovike që ndodhën gjatë këtyre zgjedhjeve që i kemi pasur.Kështu ngadalë kaluan 16 vite pas luftës, duke u mashtruar populli së do të bëhët mirë. Dhe , pak gjë e premtuar nga partitë fituese politike u realizua . U realizuan apetitet e tyre karrieriste dhe u realizuan interesat e tyre përsonale . Natyrisht së dëmi i gjithë kësaj bëhët edhe më i madh kur cenohen interesat nacionale. Në bisedimet me Serbinë këto interesa po cenohen parreshtur. Merret vendimi për Asociacionin e Komunave Serbe, dhe as ekspertet pak gjë din së qka po ndodhë për një çështje aq të rëndësishme .Kantonizimi  nuk ka brirë, veq kështu bëhët.Pushteti aktual shumë e ka humbur bësimin në popull me veprimet e deritashme .Gjatë kësaj periudhe ndodhen shumë gjera jo t ë mira, si protestat masive, largimi masovik nga vendi, dhe tash u moren dy vendime shumë të rëndësishme për vendin, dhe këto vendime nuk flasin mirë për  të ardhmen e Kosovës. Prandaj, pas gjithë këtyre bie pyetja  a e meriton përkrahjën ky pushtet?Sigurisht se jo edhe pa dy firmosjët e fundit për asociacionin dhe vijën e demarkacionit me Malin e Zi. Nuk po ka ndonjë solucion së si vendi të dalë nga kriza. Vështirë do të jetë kur nuk kemi investime të jashtme, nuk kemi ndonjë platformë të zhvillimit të ekonomisë si gjeja primare e kapërcimit të krizës .Koha I është shpenzaur kësaj kaste politike .Kosova nuk është pronë private  e askujt. Nese votat janë marrë nga elektorati , atëherë elektorati edhe duhet të pyetet për çdo gjë. Nuk bën që populli të mashtrohet në asnjë menyrë.A nuk ishin manipulim deklarimet e deritashme se shpejt do te kemi liberalizim të vizave ?A nuk u manipulua edhe më shifrën së do të punësohen deri në 200 mijë veta ?Dhe shumë manipulime  të tjera.Manipulimet po vazhdojnë të ndodhin  .Krejt pa faj nuk është as bashkësia ndërkombëtare e cila në vend që ta ndëshkojë Serbinë  për gjenocid, po e shpërblen ate.Kosova ka mbetur vendi i  vetëm i izoluar në Evropë.Njerëzit po jetojnë në frikë për të ardhmen e tyre .Po na ndodhin migrimet e çdo ditëshme para syve tanë , dhe askush nuk merret me atë punë . Prandaj, edhe kur gjendja politike dhe veqmas ajo ekonomike nuk janë të mira , lulëzojnë gjithëfare ekstremizmash jo pa të rrezikshme.I kemi bërë ball si popull okupimit shumë vjeqar, dhe tash në kushtet e paqës nuk ishte dashur të dështojmë. Ky shekkull u quajt shekulli i shqiptarëve më të drejtë, por megjithate punët nuk po na shkojnë ashtu siq kemi  pritur  . Fajin kryesor  për gjendjën  jo shumë të favorshme politike të shqiptarëve në rajon e bartin garniturat  në pushtet. Të vetmit që në këtë krizë të katandisur po na zbardhin fytyrën janë sportistët tanë në botë…