Javën që kaloi, Guvernatori i shtetit Florida në Shtetet e Bashkuara, Z. Ron DeSantis nënshkroi legjislacionin që përforcon standardet e arsimit në atë shtet – standarde të cilat detyrojnë mësimin në shkollat e Floridës mbi krimet, të këqiat dhe rrreziqet historike të komunizmit ndërkombëtar. Sipas një njoftimi për median, të shpërndar me këtë rast nga zyra e Guvernatorit DeSantis, i pari i shtetit jugor të Amerikës u shpreh në lidhje me këtë vendim se, “Ne nuk do lejojmë që studentët tanë të jetojnë në injorancë, as që të indoktrinohen nga apologjetët e komunizmit në shkollat e shtetit Florida. Përkundrazi, ne do sigurohemi, ka shtuar ai, që studentëve në Florida t’u mësohet e vërteta mbi të këqiat, krimet dhe rreziqet e komunizmit”, ka thenë Guvernatori republikan, DeSantis me rastin e nënshkrimit të ligjit. Ligji shtetëror (SB1264) që nënshkroi Guvernatori DeSantis, javën e kaluar, përforcon mëtej standardet ekzistuese për mësimin e historisë së komunizmit në Shtetet e Bashkuara si dhe taktikat vepruese të lëvizjeve komuniste, anë e mbanë botës.
Gjatë viteve, Fondacioni i Viktimave të Komunizmit me qëndër në Washington ka bashkpunuar me shtetin Florida dhe me shtete të tjera anë e mbanë Shteteve të Bashkuara në kujtim të viktimave të komunizmit në botë – përfshirë promovimin e mësimit në shkollat amerikane mbi krimet dhe rreziqet që vijnë nga komunizmi. Florida – një shtet me popullsi dërmuese me origjinë kubane, të arratisur nga regjimi komunist diktatorial i Fidel Castros gjatë dekadave – por dhe një numër shtetesh tjera amerikane — kujtojnë viktimat e komunizmit, ndërsa kanë caktuar 7 Nëntorin si Ditën Përkujtimore të Viktimave të Komunizmit, që është caktuar si e tillë, origjinalisht, me vendim të Bashkimit Evropian (BE-së), në përputhje me vendimet e Bashkimit Evropian, në kujtesë, pra dhe nderim të gjithë atyre që janë vrarë, kanë vdekur dhe që kanë vuajtur burgjet dhe kampet e përqendrimit, nën regjimet barbare komuniste në Evropë dhe në mbarë botën.
Ligji i sapo nënshkruar nga guvernatori i Floridës përforcon standardet ekzistuese të arsimit në shtetin Florida e të cilat mandatojnë mësimdhënien mbi rreziqet dhe krimet e komunizmit, sipas njoftimit të dale nga të zyra e Guvernatorit të Floridës. “Është tepër me rëndësi jetike që çdo student të mësoj mbi rreziqet e komunizmit”, u shpreh ndërkaq, Komisioneri Arsimit të shtetit Florida, Manny Diaz. “Nga përvoja ime personale, unë i njoh mirë të këqiat që vijnë nga komunizmi dhe jam krenar që isha pranë guvernatorit DeSantis, ndërsa ai nënshkroi legjislacionin mbi forcimin e standardeve mësimore, ligj ky që siguron se Florida do mbetet një kështjellë e lirisë”, nënvijoi me atë rast Komisioneri i Arsimit të shtetit Florida, Manny Diaz, (me origjinë nga Kuba). Në të vërtetë, ky ligj është pak si i jashtzakonshëm pasi në Amerikë nuk ka pasur ndonjëherë komunizëm zyrtar dhe si rrjedhim nuk ka pasur as viktima dhe as krime të komunizmit. Por janë shtetasit amerikanë me prejardhje nga vendet ish-komuniste – sin ë këtë rast, kubano-amerikanët në shtetin Florida, ata që këmbëngulin që fëmijt e tyre të mësojnë të vërtetat e historisë së komunizmit ndërkombëtar, përfshir krimet gjysëm shekullore të komunizmit anë e mbanë botës.
Përveç rritjes së standardeve arsimore mbi historinë e komunizmit dhe krimet e tij, ligji autorizon gjithashtu edhe degën legjislative të shtetit Florida që në atë shtet të hap një muze të historisë së komunizmit. Ligji, njëkohësisht, ndihmon dhe përgatit studentët që të mund të ballafaqohen dhe të kundërshtojnë indoktrinimet komuniste në kolegjet dhe universitetet e atij shteti. Autoritetet e shtetit Florida miratuan ligjin për përforcimin e standardeve arsimore për mësimin e historisë së komunizmit, në përvjetorin e invadimit të Gjirit të Derrave në Kubë (Prill, 1961) — një përpjekje kjo që dështoi, e financuar dhe e organizuar nga ana e Shteteve të Bashkuara, me qëllim për të rrëxuar regjimin komunist të diktatorit Fidel Castro. Ky muaj i Prillit shënon gjithashtu disa data të rëndësishme në ldihje me kujtesën e viktimave të komunizmit në botë, siç është edhe 15-vjetori i miratimit të rezolutës nga parlamenti Evropian (2 Prill, 2009) mbi caktimin e Ditës zyrtare për Kujtimin e Viktimave të gjithë Regjimeve Totalitare dhe Autoritare që shënohet me 23 Gusht të çdo viti në Evropë dhe më gjërë. Texts adopted – European conscience and totalitarianism – Thursday, 2 April 2009 (europa.eu) Duke filluar nga viti 2009, anë e mbanë Evropës shënohet Dita e Kujtesës për vikitmat e regjimeve totalitare dhe autoritare, në përpjekjet për të mbajtur gjallë në radhët e brezave të ardhëshëm, kujtimin e viktimave të komunizmit, anë e mbanë Evropës, me qëllim që ajo e kaluar mizore e komunizmit barbar ndërkombëtar të mos përsëritet më.
Shqipëria bën përjashtimin — Për fat të keq, Shqipëria sikur nuk është pjesë e Evropës, sepse ajo deri më sot nuk ka caktuar me ligj një ditë zyrtare mbarëkombëtare – në përputhje me Evropën dhe Shtetet e Bashkuara — për të kujtuar viktimat, krimet dhe të këqiat e komunizmit të regjimit totalitar të Enver Hoxhës. Koha e diktaturës së regjimit komunist në Shqipëri tregoi fytyrën më të vrazhdët të njeriut kundër njeriut – shqiptarit kundër shqiptarit — dhe të një shoqërie pa Zot. Megjithkëtë, krimet e komunizmit dhe vikitmat e tij të pafajshme të diktaturës enveriste në Shqipëri nuk kanë kaluar pa u njohur nga ente dhe personalitete ndërkombëtare gjatë tre dekadave të fundit. Po i kujtojmë ata me këtë rast duke rikujtuar vizitën e Papa Gjon Palit II në Shqipëri me 25 prill, kur udhëheqsi I Kishës Katolike, kujtoi viktimat e komunizmit shqiptar, sidomos klerikët e Kishës Katolike shqiptare duke iu drejtuar shqiptarëve me këto fjalë: “Ty o popull fisnik shqiptar, ta drejtoj përshëndetjen time të ngrohtë dhe të dashur! … Gjatë një dimri kaq të ashpër dhe të lodhshëm vuajtjesh dhe provash, Kisha heroike në Shqipëri, e tronditur nga persekutimi i rëndë dhe i gjatë, por e pasuruar nga dëshmia e martirëve të saj, ka ndarë deri në pikën e fundit dhimbjet dhe shpresat e Kombit, duke mbajtur të gjallë dhe me sakrificën personale të shumë anëtarëve të saj, traditën e lashtë të krishterë, me bindjen se ajo përfaqëson një vlerë të përhershme të identitetit autentik shqiptar”.
Pastaj Pap Gjon Pali II – 31-vjet më parë, gjatë asaj vizite, inkurajoi shqiptarët me një mesazh për të sotmen duke iu drejtuar Shqipërisë dhe shqiptarëve me këto fjalë atërore: “Shqipëri qëndro në lartësinë e detyrave që të presin”, ndërsa bëri thirrje për kujtesën e përhershme të viktimave të pafajshme të komunizmit, ashtuqë të “Të mos harrohet e kaluara, por të shikohet e të ndërtohet me guxim e ardhmja”… Kjo liri e besimit fetar, të cilën ju më në fund po e shijoni, nuk është vetëm një dhuratë e çmuar e Zotit për ata që kanë hirin e fesë, por është një dhuratë për të gjithë, sepse liria e besimit në Hyjin është themeli i garancisë për çdo shprehje të lirisë. Ajo prek njeriun në intimitetin e vet, në atë pik të shenjtë dhe të padhunueshme që është ndërgjegjja, ku qenia njerëzore takohet me Krijuesin, dhe fiton ndërgjegjësinë e plotë të dinjitetit të vet. Nga një liri e tillë, e trajtuar ashtu siç duhet, nuk ka përse t’i trembemi asnjë çrregullimi shoqëror…Siç na mëson edhe feja: nëse kemi një Krijues të përbashkët, që të gjithë jemi vëllezër”, ka deklaruar Papa Gjon Pali II në vizitën e tij në Shqipëri (31-vit si sot) duke u gjunjëzuar për të puthur tokën e lashtë të Arbërisë.
Për fat të keq, e kam thenë shpesh se këto 30-vjet tranzicion, klasa politike shqiptare e të gjitha ngjyrave – sa i përket kujtesës së viktimave të komunizmit, nuk i ka kryer detyrat e saj në lartësinë që pritej e që duhej e për të cilën bëri thirrje Papa Gjon Pali i II në vizitën e tij në Shqipëri (Prill 1993). Kjo klasë politike vazhdon me arrogancën e saj të pa ndërgjegjshme dhe të pa dinjitet ndaj kujtimit të viktimave të komunizmit barbar në Shqipëri dhe ndaj krimeve të regjimit të Enver Hoxhës. Në mungesë të një kujtese zyrtare dhe përballjes serioze eme të kaluarën komuniste, siç ndodhë anë e mbanë Evropës për vikitmat e pafajshme të regjimeve totalitare, Shqipëria ka zgjedhur që me heshtjen e saj ndaj krimeve të komunizmit, të përjetësojë ashtu në heshtje regjimin kriminal të Enver Hoxhës – një sjellje dhe politikë anti-kombëtare e pa denjë dhe e papërgjegjshme, që së bashku me faktorë të tjerë shoqërorë e ekonomikë –po shkakton zbrazjen e Shqipërisë nga më të mirët bijë e bija të saj.
Por në mungesë të kujtesës së tyre nga Tirana zyrtare, ne si individë kudo që jemi të lirë neper botë, nuk na ndalon kush t’i kujtojmë ato viktima të pafajshme dhe krimet e komunizmit në Shqipëri, sepse besojmë që “liria e besimit në Hyjin është themeli i garancisë për çdo shprehje të lirisë.” Si e tillë kjo liri duhet mbrojtur gjithmonë duke kujtuar viktimat që u vranë nga ai regjimi dhe me ta komunizmi vrau edhe lirinë e çdo shqiptari për pothuaj një gjysëm shekulli. Këtë liri që gëzon sot Shqipëria ua ka borxh shumë viktimave të pafajshme të regjimit komunist, por me këtë rast po përmendim viktimat e një ndër gjyqeve më famëkeq të regjimit komunist, ai i zhvilluar në Kishën e Motrave Stigmatine, në rrugën Gjuhadol të Shkodrës, në Prillin e vitit 1968, që sot kujtohet në faqen e Vendi i Dëshmisë dhe Kujtesës – Site of Witness and Memory | Shkodra | Facebook
Ai gjyq, sipas faqës së internetit të Muzeut, është zhvilluar pas 8 muajsh hetuesie, shoqëruar kjo me cinizëm, fyerje, përbuzje, rrahje e tortura. Më 1 prill 1968 dosja hetimore në ngarkim të Dom Frano Illisë, Dom Zef Bicit, Dom Mark Hasit, Dom Mark Dushit, At Gegë Lumës, Alfons Radovanit dhe Kol Marlacajt, nga prokurori i rrethit Shkodër Faik Minarolli, i përcillet për gjykim Gjykatës së Qarkut Shkodër. Gjykata e Qarkut të Shkodrës me kryetar Nuri Resmja, i shpalli të gjithë të akuzuarit fajtorë, nën aprovimin e duartrokitjeve të publikut në sallë dhe pjesës tjetër jashtë saj, që e ndiqte me altoparlantë. Dom Zef Bici dhe Dom Mark Dushi u dënuan me pushkatim, ndërsa Dom Frano Illia dhe Dom Mark Hasi u dënuan me 25 vjet, ky i fundit vdiq në burg, sipas kujtimit të tyre në faqen e Muzeut të Dëshmisë dhe Kujtesës në Shkodër.
Nëqoftse vizitoni Shkodrën, mos anashkaloni të vizitoni Muzeun e Dëshmisë dhe Kujtesës, Vendin e Dëshmisë e të Kujtesës — në atë qytet të vuajtur dhe të nepërkëmbur ndër dekada. Nëse vetëm kaq mund të bëni si individë e si shqiptarë të lirë në kujtesë të viktimave të komunizmit, jo vetëm në Shkodër, por edhe anë e mbanë Shqipërisë, bëjeni këtë si kujtim në nder të tyre por edhe si edukim për ju. Kjo HESHTJE zyrtare ndaj krimeve të komunizmit dhe refuzimi zyrtar për tu ballafaquar me atë histori të tmershme nuk i bën nder Kombit shqiptar as nuk e radhitin atë me kombet e tjera në Evropë dhe Amerikë të cilët me ligje dhe përballje, zyrtarisht, me të kaluarën kanë përjetësuar tashmë kujtesën e viktimave të komunizmit, me ligje dhe monumente, dhe kanë dënuar krimet në vendet e tyre dhe anë e mbanë botës – me shpresën që ato krime të mos përsëritën më. Është një trashëgimi kriminale që nuk mund të mbrohet më as nga pozita, as nga opozita politike shqiptare!
I përjetshëm qoftë kujtimi i viktimave të komunizmit!
Frank Shkreli
Guvernatori i shtetit Florida, Ron DeSantis
Fotot nga faqja e Muzeut të Dëshmisë dhe Kujtesës në Shkodër.
Nga vizita e Papa Gjon Palit të II në Shqipëri, 25 prill i vitit 1993
Nje shkrim jashte realitetit!Rexhep Celiku,ikona e Asamblit te Kengeve e Valleve popullore shqiptare u prefte ne paqe!
Pse qenka jashte realitetit Teli? Eshte brenda per ata qe e shohin realitetin drejt e ne sy jo shtrember
Të lumtë o yll i fjalës së vertetë, fjalës së shenjtë. I ke thënë të gjitha dhe nuk kam çfarë të shtoj.
Mjerimi sa vjen e shtohet mbi supet e njerëzores, këtë e bën vetëm turpi
i klasës politike, përbindshe dhe monstrume.
E dashtun Ajete, te rroki fort. Ju flm shume. Elida
.. jo po ky është Alieni që vetëm ne shqiptarët nxjerrim, që duhet të ishte baletmaestri i haremeve në Arabi… në albanistan ka vetëm fryrje si fabula e zhabës.. një kërcimtar puntor dhe i spikatur për performancën fizike dhe lojën figurative të bukur në skenë që e bënte spektatorin të krenohej me lëvizjet e figurat atdhetare të hartuara nga baletmaestër të nivelit ndërkombëtar… që e nderojmë si mbuluesi më i spikatur i folklorit të Shqipërisë.. Nurejevi tradhëtoi vëndin e tij.. ndërtoi një ishull për vehten e tij por vdiq i mjerë nga SIDA dhe kur i dhanë leje të takonte të jëmën ajo nuk e njohu… Rexhepi jetoi i lumtur në mesin e atdhetarëve të vet… Krahasimet e tjera janë absurde.. sidomos ato të lidhura me shpërblimet.. as nuk krahasohet Rexhepi me një inxhinier që ka projektuar të gjitha hidrocentralet… dhe të gjitha çfarë na dallojnë ne të asaj kohe vijnë vetkuptohet nga një pikë vrojtimi me orjentim për popullin… të tjerat janë të vendosim pjedestal zogut….
Andrea je tuj fol në jerm, shkruan me delir madhështie por mjerisht nuk thua asgjë. Rexhepi ishte balerin i parë, solist. Ti krahasoho si trajtohen balerinët e parë me këtë format të tij në Perëndim dhe shtetet përrreth! Rexhepi për t’u kuruar udhëtonte 48 orë me autobuz nga Tirana në Stamboll dhe kthim dhe pritej e përcillej me nderim natyrisht nga shqiptarë atdhetare që jetojnë në Turqi. Po na tregon se Nurejevi vdiq me SIDA, po unë e krahasoj formatin e Rexhepit me të një gjigandi si të Nurejevit. Një balerin si Rexhep Celiku dhe Liliana Cingu meritojnë ta kenë të siguruar jetën për atë që kanë krijuar. NUk ka në Shqipëri kopje të tillë më! Se shteti vjedh për vete nuk investon as për artin as për rininë as për sportin as për shëndetësinë.
Andrea je tuj fol në jerm, shkruan me delir madhështie por mjerisht nuk thua asgjë. Rexhepi ishte balerin i parë, solist. Ti krahasoho si trajtohen balerinët e parë me këtë format të tij në Perëndim dhe shtetet përrreth! Rexhepi për t’u kuruar udhëtonte 48 orë me autobuz nga Tirana në Stamboll dhe kthim dhe pritej e përcillej me nderim natyrisht nga shqiptarë atdhetare që jetojnë në Turqi. Po na tregon se Nurejevi vdiq me SIDA, po unë e krahasoj formatin e Rexhepit me të një gjigandi si të Nurejevit. Një balerin si Rexhep Celiku dhe Liliana Cingu meritojnë ta kenë të siguruar jetën për atë që kanë krijuar. NUk ka në Shqipëri kopje të tillë më! Se shteti vjedh për vete nuk investon as për artin as për rininë as për sportin as për shëndetësinë.
E Nderuar Elida, e ndjek me kujdes gazeten tuaj dhe ju pergezoj per punen e lavderueshme qe beni. Respekt dhe konsiderate per artin e te ndjerit Rexhep Celiku, eshte e dhimbshme qe vetem vdekja na kujton se cfare humbim. Por sinqerisht, pa dashur te gjykoj shkrimin tuaj me duket pak e ekzagjeruar cdo gje qe lexova dhe neper mediat e tjera, jo vetem per te ndjerin por dhe per artiste te tjere qe nuk jetojne me shkruhet me te njejten gjuhe superlative. Perse keta artiste vertete te mrekullueshem duhet te kene nje trajtim te vecante dhe babai im nje agronom i mrekullueshem vdiq ne harrese, apo babai i mikes time nje biolog me nje pune shkencore te lavderueshme vdiq i varfer, apo babai ose nena e dukujt tjeter qofte mesues, inxhinier, doktor te mrekullueshem dhe njerz qe vertete i kane dhene shume shoqerise shqiptare, di raste pa fund, jane larguar nga kjo bote te harruar. Keta artiste ne kohen qe jetuan ishin te respektuar dhe te vleresuar mbase me shume se nje inxhinier , doktor, apo profesor, perse duhet nje trajtim i vecante per to dhe per te tjeret jo?, le ti leme hamendjet, sikur te ishin ne perendim, une ne perendim jetoj dhe cdo dite e shikojme dhe jetojme sidomos ne art se sa e veshtire eshte dhe cfare konkurence dhe talente te frikshem qe ka, sot je i famshem dhe pas pak kohe mund te jesh askushi.
Respekt per punen tuaj
Sa talentin dhe gjeniun e hengri bota , moj moter. Mos lakmoni dheun e huj. Rexhep Çeliku vetem ne shqiperi ishte i madh dhe do mbetet per gjithmone. Ai ishte bere (lindur) per vallen shqipe. Lum ne qe e patem te tille. I leht i çoft dheu. Respekt pa fund per te.
Nai i nderum, nuk lakmon kush dheun e huej, ata shqiptarë që kanë lanë vendin e tyne për në dhe të huaj kanë përjetuar një dramë të madhe, por shteti amë asht kriminel me artistët e dimensioneve botërore si Rexhepi. Asht kriminel edhe me vetë popullin.
Nuk e kuptoj kete delirin e madheshtise kaq karakteristik per ne qe zhvlereson çdo shkrim, sado qellim te mire qe te kete ne vetvete. Rexhep Çeliku ishte i madh ne vallen popullore, ta krahasosh me Nurejev eshte minimumi absurde. Vetem nje naiv mund te mendoje se kush kercen vallet tona popullore eshte mjeshter i çdo lloj kercimi! Nuk i beni nder Mjeshtrit Rexhep Çeliku, por beheni vete qesharake. Si qenka nje balerin 37 vjeç ne kulmin e moshes kur ne fakt ne ate moshe pothuaj te tere balerinet ne bote nuk kercejne me. Eshte shume e vertete nenvleresimi i artisteve tek ne, per kete keni te drejte.
Ju pershendes Ani, me vjen keq per konfondimin e fakteve. Kur e krahasoj Rexhep Çelikyn me Nurejeven nga baleti klasi apo me Fred Aster si mjeshter i tap kete e krahasim e bej per te nenvizuar formatin. Rexhep çeliku ishte i ketij formati dhe duke patur formatin e nje korifeu ai meritonte t’i kishte te ardhurat kesisoj, pra ta kishte jeten e sivuruar. Balerine te formatit minor ne krahasim me Re hep Çelikun kane dale jashte dhe kane hapur shkollat e tyre! Nuk i zhvleresoj, perkundrazi, nenvizoj dramen e nje kollosi qe sakrifikon dhe qendron ne Shqiperi. Rexhep Çeliku ishte zgjedhur nga koreografi me i famshem i te gjitha k9herave, Nderi i Kombit pa titull Panajot Kanaçi dhe sigurisht ishte nje artist shumedimensional. Pra jam e sigurt qe ne moshen 37 vjeçare Rexhep Çeliku, se ti ia ke bere shume mire llogarine e moshes, ai mund te kishte sukses ku te deshironte. Sikur Ilir Kerni e me rradhe. Kush ka dale jashte nga TOB, balerin, orkestrant apo soprano a tenor kane arritur majat ose te pakten kane siguruar jeten. Rexhep Çeliku dhe Lili Cingu jane te paperseritshem. Zoti u kish dhene te gjitha bashke, talentin, pamjen, vullnetin. Kemi 27 vjet tranzicion une nuk di asnje balerin te kete formatin e tyre me pushtu skenen. Jane balerine te shkelqyer, i çajne dyer e suksesit jashte por te lavdishem nuk jane siikur ishin Rehep Çeliku apo Lili Cingu. Besoj se u sqaruam.
E dashur Ani. 37 vjec eshte edhe pjekuria e kercimtarit , varet nga performanca e tij, Barishenkovi erdhi ne stamboll rreth 50 vjec performoi 50 min koncert i vetem fare .. nje kryeveper.. Zoica Haxho , Miltiadh Papa e te tjere ne 40- 50 vjec ishin ne kulnin e tyre .. ndersa sa per vallet popullore ne te ansamblit kishim misionin te ruanim traditen e artit ecnuk na lejohet tjeter profil por mund te performojme te gjitja llojet e kercimeve te kohes ne nivele boterore .. Panajot kanaci brenda kostumit e muzikes popullorekrijonte modernen por ju nuk e shihnit dot..e dinim ne qe e kercenim..
E dashur Ani. 37 vjec eshte edhe pjekuria e kercimtarit , varet nga performanca e tij, Barishenkovi erdhi ne stamboll rreth 50 vjec performoi 50 min koncert i vetem fare .. nje kryeveper.. Zoica Haxho , Miltiadh Papa e te tjere ne 40- 50 vjec ishin ne kulnin e tyre .. ndersa sa per vallet popullore ne te ansamblit kishim misionin te ruanim traditen e artit ecnuk na lejohet tjeter profil por mund te performojme te gjitja llojet e kercimeve te kohes ne nivele boterore .. Panajot kanaci brenda kostumit e muzikes popullorekrijonte modernen por ju nuk e shihnit dot..e dinim ne qe e kercenim..
E dashur Linda, ke shumë të drejtë. Asambli Kombëtar i Valleve u bë i tillë, me një emër botëror, sepse drejtohej nga koka si Panajot Kanaçi. Dhe këtë çerek shekulli mund të kishte performuar në skenat botërore! Por le të marrim Zoica Haxhon apo MIltiadh Papën, yje të baletit klasik, kush kujtohet sot për ta ?! MIltiadh Papa nuk jeton më në mos gabohem por Zoica jeton! Turp i shteti tonë dhe i MInistrisë të Kulturës dhe atyre që drejtojnë Teatrin e Operas dhe Baletit dhe AKKV, Turp! Ku i kemi sot këto formate ? Xhepin, Lilin, Zoicën të inkarnuar tek brezi i ri ? Talentet nuk qendrojnë në Shqipëri, se shteti nuk pyet për kulturën. Po kombi barazohet me kulturën jo me partitë e mbushur me analfabetë dhe të inkriminuar.
E dashtun Elide , shkrimi yt asht nji grusht ne zemren e ktij sistemi shoqnor . Por thuhet se kombi , ne ma te shumten e rasteve ” ha ” bijte e vet . Kapitalizmi i vertete nxjerr ne krye ma te talentumit , dhe ju jep ate qe meritojne . Por ne shqipni nuk ka akoma as kapitalizem . Ne shqipni ka nje lloj bujkroberie te nderthurur me bajraktarizem . Dihen pasojat e kesaj demokracije alla shqiptare . Edhe i ndjeri , si shume te tjere i vujten dhe i vujne kto pasoja . U prefte ne paqe shpirti i tij .
E dashtun Al, flm shumë, asht pikërisht kështu si thu, tek ne ka bujkrobni, nga diktatura kemi kalu në bujkrobni, dhe kjo asht si drita e diellit, nuk të krijon asnjë dyshim me thanë asht apo s’ashtë! Amin, përqafimet e mia
E dashtun Al, flm shumë, asht pikërisht kështu si thu, tek ne ka bujkrobni, nga diktatura kemi kalu në bujkrobni, dhe kjo asht si drita e diellit, nuk të krijon asnjë dyshim me thanë asht apo s’ashtë! Amin, përqafimet e mia
Shkrimi eshte emocional per te plotesuar ate figure unike te solistit “shqiponje”te valles tone qe bashke me Lilin bejne skenen e paperseritshme te valles shqipetare…te gjitha komentet qendrojne…talentet e artit dhe te cdo fushe tjeter jane krenare qe debutuan ne vendin e tyre,mes njerzve te tyre…por besoj konkluzioni eshte qe per keta personalitete me cilesi e arritje te vecanta qe kalojne kohe e ore te jetes se tyre per te argetuar shoqerine…duhet kujdesje pasi e ndjejne shume me shume largimin nga shoqeria per shkak te gjendjes ekonomike social-psikologjike…
E dashur Ela, këto figura kanë bërë sakrificë të madhe me ndejtë në vendin e tyne, sepse çdokush do me qendru në vendin e vet, por me pasë një jetë dinjitoze, ndërsa figurat me të cilat identifikohet kultura shqiptare, këto figura duhet të trajtohen sipas meritës. Përse qeveritarët tanë janë të mbushur me privilegje kur dihet se nuk e kanë asnjë kontribut! Rexhepi dhe Lili duhej ta kishin jetën e tyne të sigurume. Edhe titullin e morën pas 50 vitesh karierë! Asht turp!