VOAL- Sergio Mattarella (Serxho Matarela) lindi më 23 korrik 1941 në Palermo, i biri i Bernardos (i cili më vonë u bë anëtar i parlamentit të DC, nënsekretar dhe ministër) dhe vëllai i Piersanti (i cili nga ana e tij do të hynte në politikë). I rritur në një familje me traditë solide kristiane dhe demokratike, si i ri ka luajtur në radhët e Fuci (Federatës Italiane Katolike të Universitetit).
Më pas, Sergio Mattarella bëhet profesor i së Drejtës Parlamentare në Universitetin e Palermos.
Sergio Mattarella
Një zi e tmerrshme
Aktiv në politikë në partinë e Demokracisë Kristiane, në vitin 1980 iu desh të përballej me një zi të tmerrshme: vëllai i tij Piersanti (në atë kohë guvernator i Rajonit të Siçilisë), në fakt, u qëllua për vdekje më 6 janar gjatë një prite mafioze (për ta bërë të qartë) krimin më vonë do të jetë i penduari Tommaso Buscetta).
Vitet 80
Në vitin 1983 Mattarella u zgjodh në Parlament, duke u bërë anëtar i Komisionit Parlamentar për opinionin e qeverisë për ndarjen e fondeve për rindërtimin e Belices, të Giuntës për autorizimet për të vazhduar në gjyq dhe të Komisionit të 1-të (Çështjet Kushtetuese ).
Gjatë përvojës së tij të parë në Dhomë, ai paraqiti tri projektligje si nënshkrues i parë, njëri prej të cilëve lidhej me organizimin e profesionit të punonjësit social. Si bashkënënshkrues, nga ana tjetër, ai nënshkruan, ndër të tjera, një projektligj për dhënien e ndihmës së sëmundjes për punonjësit e shërbimeve shtëpiake dhe familjare, një për disiplinën e mësimit në distancë, një për heqjen e aktivitetit të boksit, një për ngritjen e qendrës së tretë universitare puliane në Foggia, një për riorganizimin e funksioneve të kontrollit të Gjykatës së Audituesve dhe një për institucionin e ombudspersonit për mjedisin.
Mattarella në vitet 1980
Ministër i Republikës
Në vitin 1987 u emërua ministër i marrëdhënieve me Parlamentin për qeverinë De Mita dhe e mbajti atë detyrë edhe kur u bë kryetar i Këshillit të Gorias.
Më pas, Sergio Mattarella është Ministër i Arsimit Publik në qeverinë Andreotti VI, nga e cila jep dorëheqjen në protestë kundër ligjit Mammì.
Vitet 90
Në vitin 1992, me fillimin e legjislaturës së 11-të, ishte nënkryetar i Komisionit Parlamentar për reformat institucionale dhe anëtar i Komisionit të Posaçëm për shqyrtimin, në referencë, të projektligjeve për reformën e imunitetit parlamentar.
Gjithashtu në vitin 1992 merr drejtimin e gazetës “Il Popolo”, ndërsa vitin e ardhshëm ishte babai i reformës së ligjit zgjedhor në kuptimin mazhoritar që u miratua në gusht dhe që për nder të tij mori pseudonimin (zgjedhur nga Giovanni Sartori) nga Mattarellum.
Në vitin 1994 Mattarella largohet nga drejtimi i “Popolo”; gjatë legjislaturës XII ishte pjesë e komisionit hetimor parlamentar për fenomenin e mafias dhe shoqatave të tjera kriminale të ngjashme, si dhe nënkryetar i komisionit të parë (çështjeve kushtetuese) dhe i komisionit hetimor parlamentar për terrorizmin në Itali. dhe mbi shkaqet e mosidentifikimit të përgjegjësve për masakrat.
Dy vjet më vonë ai u zgjodh kryetar i deputetëve popullorë me legjislaturën e re me shumicë ulliri, gjatë së cilës ishte anëtar i komisionit parlamentar për reformat kushtetuese. Zëvendëskryeministër gjatë qeverisë D’Alema I, ai mori postin e Ministrit të Mbrojtjes për qeverinë D’Alema II dhe për qeverinë Amato II.
Vitet 2000
Në vitin 2001 ai u rizgjodh në Parlament në listën Margherita dhe mori postin e Zëvendës Presidentit të Komisionit për Legjislacion; vitin e ardhshëm, ai u bë president, duke braktisur më pas rolin më 2003.
Gjatë legjislaturës së 14-të, me Silvio Berluskonin si kryeministër, ai ishte anëtar i Delegacionit Parlamentar në Asamblenë e NATO-s dhe i Komisionit III (Çështjet e Jashtme dhe Komunitetet). Ndër faturat e paraqitura si bashkënënshkrues në këtë moment, vërejmë se për vendosjen e Ditës së Përkujtimit për marinarët e zhdukur në det, ajo që ka të bëjë me dispozitat për dhënien e ndihmës së solidaritetit për të moshuarit që banojnë jashtë vendit dhe atë në lidhje me krijimi i Agjencisë Kombëtare të Turizmit.
Sergio Mattarella
Me rastin e zgjedhjeve politike të vitit 2006, Sergio Mattarella u zgjodh sërish deputet në radhët e Ullirit. Gjatë legjislaturës së 15-të, me Romano Prodin kryetar të Këshillit, ai ishte kryetar i Komisionit Juridiksional për personelin dhe anëtar i Komisionit Parlamentar për Çështjet Rajonale, i Komisionit Zgjedhor dhe i Komisionit III (Çështjet e Jashtme dhe Komunitetet).
Ai paraqet si nënshkrues të parë një projektligj për rregullimin e sistemit të informacionit për sigurinë dhe si bashkënënshkrues, propozimet – ndër të tjera – për pranimin e subjekteve fabike në punësim në Forcat e Armatosura, për të drejtën për t’u harruar personat e proceduar dhe për dhënien e një kontributi për ngritjen e Observatorit Euro-Mesdhetar të Detit të Zi për zhvillimin e qëndrueshëm dhe luftën kundër varfërisë.
Vitet 2010
Më 5 tetor 2011 Mattarella u zgjodh gjyqtar i Gjykatës Kushtetuese nga Parlamenti në seancë të përbashkët; ai betohet zyrtarisht disa ditë më vonë, ndërsa më 24 tetor emërohet Kalorësi i Kryqit të Madh të Urdhrit të Meritave të Republikës Italiane me iniciativën e Presidentit të Republikës Giorgio Napolitano.
Sergio Mattarella President i Republikës
Në janar 2015, me dorëheqjen e paralajmëruar të vetë Napolitanos, i cili largohet nga Quirinale me përfundimin e presidencës italiane të Këshillit të Bashkimit Evropian, emri i Sergio Mattarella futet në listën e kandidatëve për postin e Presidentit të Republika.
Në raundin e katërt të zgjedhjeve që zhvillohen më 31 janar 2015 ai bëhet Presidenti i 12-të i Republikës Italiane.
Si kreu i shtetit, ai emëroi Paolo Gentilonin si president të Këshillit të Ministrave në vitin 2016.
Nga 2018 në 2022: një krizë çdo vit
Nga pikëpamja politike ai përjeton një moment delikat të Presidencës së tij në fund të majit 2018. Pas zgjedhjeve të 4 marsit, në fakt, formohet një qeveri e mundshme me emërimin e Giuseppe Contes, i cili është në kufi mes teknikut dhe politikanit, të paraqitur nga drejtuesit e dy partive fituese të zgjedhjeve: Movimento 5 Stelle (Luigi Di Maio) dhe Lega (Matteo Salvini).
Pas javësh pune arrijmë më 27 maj, kur Quirinale refuzon propozimin për formimin e qeverisë, për shkak të emrit të hipotezuar për Ministrinë e Ekonomisë, Paolo Savona. Në të vërtetë, ky i fundit ka shprehur vazhdimisht qëndrimin e tij shumë kritik ndaj Bashkimit Evropian. Prandaj Mattarella, për të mbrojtur interesat dhe perspektivat ekonomike të Italisë, e konsideroi të përshtatshme të mohonte lindjen e legjislativit, në vend të kësaj ia besoi detyrën e një qeverie teknike Carlo Cottarelli – të cilin ai e pranon me rezervë.
Sergio Mattarella në një foto të famshme: 25 Prill 2020, vetëm, në Altare della Patria. Periudha është ajo e urgjencës së koronavirusit Covid-19.
Pas një mandati eksplorues që iu besua Roberto Fico, president i Dhomës së Deputetëve, lind qeveria Conte. Megjithatë, Mattarella duhet të përballet me një krizë çdo vit: në gusht 2019 Liga e Salvinit largohet nga qeveria; Conte jep dorëheqjen, për të rimarrë mandatin e dytë nga Mattarella (shumica e re formohet nga M5S dhe Pd).
Vitin e ardhshëm, 2020, kriza që duhet të përjetojë Presidenti i Republikës është ajo e pandemisë së koronavirusit, me pasoja të mëdha në jetën sociale dhe ekonomike të vendit. Në fillim të vitit 2021, ende në emergjencë të plotë shëndetësore, qeveria përballet me një krizë të re (këtë herë e shkaktuar nga Italia Viva, nga Matteo Renzi). Mattarella për herë të dytë i beson Ficos detyrën eksploruese për të verifikuar një shumicë të re.
Nga 13 shkurti 2021, kryeministri i ri i emëruar nga Mattarella është Mario Draghi.
Një vit më vonë, Sergio Mattarella i vjen fundi i mandatit të tij si President.
Në një klimë konfuze politike dhe pas gjashtë raundeve të pasuksesshme të votimit, përfaqësuesit e Parlamentit kërkuan Sergio Mattarella të vihej në dispozicion për një mandat të dytë si President. Pra, më 29 janar 2022 ai u rizgjodh: është hera e dytë në historinë e Republikës – për më tepër radhazi, pas Napolitanos – që një President qëndron në detyrë për dy mandate radhazi./Elida Buçpapaj
Komentet