Jam i rrethuar, i rrethuar

nga dorëzonja e stepës, nga çakalli dhe shigjeta,

nga profumi i pranguar i zambakut:

jam i rrethuar, i rrethuar

nga ditët, muajt, ujërat të cilat vetëm unë i njoh,

nga thonjtë, peshqit, muajt për të cilët vetëm unë vendos,

jam i rethuar, i rrethuar

nga shkuma e shkathët e stërvitur

e bregdetit të populluar me kambana.

Këmisha alle e vullkanit dhe e indiumit,

shtegu, të cilin këmba e zbathur e ndërton mes gjetheve

dhe gjëmbat mes rrënjëve,

i kap këmbët e mia natën sepse unë e përshkoj.

Gjaku i errët si në vjeshtë

i rrjedhur mbi truall,

bajraku i tmerrshëm i vdekjes në pyll,

hapat e pushtuesve që veniten, thirrja

e luftëtarëve, terri i akrepëve të fashitur,

gjumi i paqetë i ushtarëve, lumenjtë

e mëdhenj në të cilin qelbet qetësia e një kaimani,

qytete e tua të vona kryebashkiakësh të paparashikuar,

kori i zogjve zakonesh të pakontrollueshme,

në ditën e kalbur të pyllit, vezullimi

i butë i xixëllonjës,

kur në barkun tënd ekzistoj, në mbrëmjen tënde

të dhëmbëzuar, në prehjen tënde, në mitrën e lindjeve tua,

në tërmetin, në djallin e katundarëve, në hirin

që bie nga akullnajat e tua, në hapësirën,

në hapësirën e kulluar, çarkun e pakapshëm,

në kthetrën e përgjakut të kondorit, në paqen e poshtëruar

të Guatemalës, në negrit,

në molet e Trinidadit, në Huayra:

e gjitha është nata ime, e gjitha

është ajri im, e gjitha është

ajo që jetoj, vuaj, ngrihem dhe jap shpirt.

Amerikë, jo prej nate

as prej drite nuk janë bërë rrokjet që këndoj.

Prej toke është materia e zotëruar

e shkëlqimit dhe e bukës së fitores sime,

dhe nuk është ëndërr ëndërra ime po tokë.

Fle i rrethuar nga argjili i pamasë

dhe mes duarve të mia rrjedh kur jetoj

një burim i tokave të braktisura.

E nuk është verë kjo që pi po tokë,

tokë e fshehur, tokë e gojës sime,

tokë e bujqësisë me vesë,

shqotë e lozëve të ndritshme,

hambarë drithi, kantinë ari.