Miku im poet

M’u lut dje, këmbënguli

Mos të shkruaj kurrë vargje

Për terrin, për natën

As për  hijën e zezë

Pastaj vijoi prapë,

“Ik prej lotëve” – ç’je tekur pas tyre,

Mos u merr me Danten as me Ferrin,

Lëre Beatriçen në amshimin e saj

Ndoshta  e tepron me dashurinë

Je plakur, je zbardhur i tëri

Anise  të ka mbetur akoma një bukuri e tharë,

E frymon vetëm përmes poreve të rrudhta

Foli miku poet

Dhe pas shakasë

Plasi e qeshura e gjatë

Mbi hijen e trishtë të virusit ndër ne…

Një varg dashurie vetoi zjarrshëm

Shpellave të heshtura të zemrës

Qeshnin rrudhat, luginat e  ballit

E papritura rri varur si strajcë mjerimi

Një ditë viruset do na përpijnë

Si krimbat e Spasses….

Gjakove, mars, 2020