Pas skandalit të pajisjes, “IMSI-Catcher”, dosje e cila u mbyll për shkak të afateve hetimore, një pajisje tjetër speciale është zhdukur në policinë e shtetit.

Aparatura speciale është blerë në nëntor 2014 dhe duhej përdorur për survejim, nga grupi operacional special që përbëhet nga agjente civilë dhe që marrin pjesë në aksione sekrete, për evidentimin e personave me probleme me ligjin dhe më pas arrestimin e tyre.

Mungesa e pajisjes u evidentua gjatë një kontrolli dhe menjëherë materialet iu referuan prokurorisë së kryeqytetit.

Kjo është aparatura speciale dhe e aksesorëve të saj që ka kushtuar shtatë milionë lekë, por që nuk është përdorur asnjëherë të vetme në aksionet sekrete.

Invetarizimi i teknikës dhe pajisjeve SVO, pra i sektorit të veprimtarisë operacionale ka nisur me urdhër të drejtorit të përgjithshëm të shërbimit të çështjeve të brendshme dhe ankesave.

Një kontroll i tillë është kryer për shkak të njohjes së situatës për të planifikuar se çfarë pajisjesh duheshin kryer më tej.

Pajisja më sistem regjistrimin e videove, me vlerë 7 milionë lekë duhet të ishte në magazinë, por ndërkohë mungon, thuhet në shkresën e Komsionit të Inventarizimit .

Pajisja ishte e shënuar me numër 139, cope një . Në këto kushte Drejtoria e Hetimit ka kryer verifkime duke administruar nga kartoteka, dosjen e prokurimit me objekt blerje sisteme vëzhgimi dhe regjistrimin e klasifikuar sekret, por edhe akte të brendshme për blerjen e aparaturës.

Pas veprimeve që janë kryer në sekret, prokuroria ka regjistruar çështjen për shpërdorim detyre./tch

Ndërsa po punohej për hapjen e një rruge, në Xhuxhe të Fanit Të Mirditës është gjetur një gur i madh, mbi të cilin dyshohet të jetë punuar me piktogram ose ideogram.

Sapo kanë parë gurin me mbishkrime, punëtorët kanë ndërprere punimet dhe kanë njoftuar autoritet lokale.

Kolin Marku, administratori i Fanit thotë se pritet ardhja e specialistëve të fushës për të përcaktuar datimin dhe vlerën që ka ky gur.

Gjergj Marku, drejtori i Kulturës në Bashkinë Mirditë, thotë se zona ku është gjetur guri mbart vlera të jashtëzakonshme historike, ndërsa objekti i gjetur, sipas TCh, mendohet të jetë një vepër piktogrami ose ideogrami.

Në zonën ku është gjetur guri pritet të shkojnë specialistet e Shërbimit Arkeologjik Shqiptar për të përcaktuar vlerat që ky gur mbart dhe periudhën së cilës i përket.

Më parë shoqata e familjarëve të të rënëve i akuzoi komisionet se i kanë kryer ceremonitë në fshehtësi. Në të gjitha ceremonitë numri i familjarëve ishte minimal edhe për faktin se pothuajse të gjithë rezultojnë pa identitet.

Numri i ushtarëve të varrosur pranë Manastirit të Shën Nikollës në Këlcyrë pas ceremonisë se te enjtes shkon në rreth 900

Gjatë një ceremonie të ngjashme rivarrimi nga Bularati më herët këtë vit Ambasadorja e Greqisë Eleni Surani, u bëri thirrje familjarëve të dorëzojnë AND-në e tyre në mënyrë që të bëhet identifikimi i eshtrave.

Eshtrat e 85 të rënëve do të prehen në murin memorial të ushtarëve të panjohur në Këlcyrë./T.CH

Lirohet nga arresti shtëpiak ish-drejtori i burgjeve dhe ish-deputeti i PS-së, Arben Çuko.

Vendimin e mori sot Gjykata e Krimeve të Rënda, e cila i ka ndryshuar masën e sigurisë në “detyrim paraqitje” Çukos.

Kjo vjen pasi dosja e tij më 16 Korrik u kthye nga gjykata për plotësim hetimesh me pretendimin se ato të deritanishmet kishin mangësi në drejtim të provave.

Arben Çuko u arrestua disa muaj më parë në kuadër të operacionit “VOL-VO4”, pasi emri i tij doli në përgjimet e grupit “Avdylaj”, pjesë e dosjes së famshme 339.

Në këto përgjime Çuko u zbulua se favorizoi një të dënuar për të lëvizur nga një burg në një tjetër. Gjithashtu Arben Çuko u akuzua edhe për korrupsion, pasi shoferi i tij dyshohet se kishte marrë një shumë parash për të lehtësuar kushtet e një të dënuari.

Presidenti i vendit, Ilir Meta duke u ndalur sot ne çeshtjen aq te debatuar te Teatrit Kombetar, e pasi ka çuar ne Kushtetuese ligjin kunder shembjes se nderteses, ka bere sot me dije se i ka derguar leter Aleancës për Mbrojtjen e Teatrit, ku u konfirmon mbeshtetjen e tij te plote. 

Meta, poston edhe nje video, te vitin 2000, kur Rama ishte minister Kulture ne qeverine qe drejtonte Meta.

“Dëgjoni ju lutem kryeministrin aktual, z.Rama se si e konfirmonte këtë fakt në vitin 2000, kur shërbente me devocion të jashtëzakonshëm si ministër Kulture, në qeverinë që unë drejtoja”- shkruan Meta, si konfirmim te qendrimit te tij koherent per kete ceshtje prej 20 vitesh.

Postimi i Metës

Të dashur miq!

Po ju njoh me faktin se dje i kam dërguar një letër Aleancës për Mbrojtjen e Teatrit Kombëtar, për të konfirmuar mbështetjen time në aplikimin e saj drejtuar organizatës prestigjoze “Europa Nostra” për mbrojtjen e kompleksit të Teatrit Kombëtar dhe Teatrit Kombëtar Eksperimental.

Po kështu të gjitha qëndrimet e mia në mbrojtje të trashëgimisë historike e kulturore të Tiranës, kanë qenë dhe janë në koherencë të plotë për këtë çështje prej 20 vitesh.

Edhe këtë të mërkurë artistët dhe qytetarët në mbrojtje të Teatrit Kombëtar kanë protestuar përpara sheshit të godinës në mbrojtje të Teatrit.

Artistëve i është bashkuar dhe aktorja e madhe shqiptare Roza Anagnosti si dhe aktorja Justina Aliaj. Regjisori Edmond Budina i ka përmenduar emrin aktores së njohur duke u shprehur se është kënaqësi të shohësh artistët t’i bashkohen kauzës së ruajtjes së Teatrit.

“Është kënaqësi që tju shohim përherë e më tepër. Kënaqësi e veçantë të ndihem plotë të kem këtu kolegen time, një nga artistet më të mira që ka nxjerrë Shqipëria, Roza Anagnosti, e përshendes. Nuk mund të mos përshëndes miken e vjetër Justina Aliaj, mikun tim Fitim Makashin, aktorët që kanë dhënë jetën për këtë Teatër.

Kam kënaqësinë të falënderoj dhe Jetën rrobaqepësen e Teatrit. Këta janë qytetarët e Tiranës.
Gjithë kjo me blu është pronë publike dhe shikoni se si do jetë nesër. E gjithë e kuqja do jetë pronë private dhe teatri do jetë vetëm kjo. E kuptoni se ç’vjedhje është. Ky është krimi i Shqipërisë. Si për natë, si për herë të gjithë së bashku t’i themi stop kësaj ngjarje korruptive, ta shpëtojmë Teatrin tonë Kombëtar. Gjithmonë këtu, Teatri nuk do të shembet”, deklaroi Budina

Rreth 12 shtëpi në fshatin Qafëzezë, një ndër zonat më të prekura të tërmetit 5.3 ballë të disa javëve më parë, janë shkatërruar dhe më tutje nga tërmeti i sotëm që goditi të gjithë zonën juglindore të vendit.

Të paktën ky është pretendimi i banorëve të zonës, të cilët shprehen se banesat e tyre kanë pësuar sërish dëmtime.

Kujtojmë se sot dy tërmete ranë në Korçë, njëri me epiqendër 10 km në jugperëndim të Bilishtit me magnitudë 3.4, në orën 16:21 dhe tjetri 16 km në Lindje të Korçës me magnitudë 4.4.

Fatmira Nikolli – Sot është “Dita e librit për fëmijë”. Ka qenë kjo mënyra si ministrja e Kulturës, Elva Margariti, ka refuzuar të komentojë çështjen e Teatrit Kombëtar, marrë në ruajtje dhe në “menaxhim” nga artistët prej datës 24 korrik, kur u përplasën me policinë për ta mbrojtur. Ajo u pyet në ndarjen e çmimeve të letërsisë për fëmijë. Ndërkohë ruajtja 24 orë e godinës vazhdon, teksa qeveria ngulmon ta shembë përmes një ligji të kritikuar së tepërmi dhe përmes modelit PPP. Tashmë protestuesit që ngulmojnë në rikonstruksionin e tij prej 18 muajsh kanë marrë sallën e TK dhe vetë sheshin, ndërsa aktivitetet brenda dhe jashtë TK bëhen me gjenerator, sepse qeveria ka ndërprerë ujin dhe dritat në përpjekje për të shuar zërat kundër.

Neritan Liçaj
“Sot kryeministri ynë pati një shfaqje shumë të gjatë në publik, ku këmbëngul te paligjshmëria për të prish patjetër këtë teatër. Ndërkohë, që dje patën një reagim të zotit Soreca, që ka mbajtur krahun e qeverisë. Por, fakti është që ndjeshmëria e qytetarëve është përherë edhe më e fortë, që të ndërtohen institucionet edhe të vendosë Kushtetuta, nëse ai ligj special ka apo jo ligje kushtetuese. Edhe ne pretendojmë se ai ligj ka shkelje të mëdha.
Është pretenduar nga mazhoranca që do të bënte shtet ligjor, por ka bërë krejt të kundërtën. Ata kanë premtuar që do bëjnë një shtet ligjor dhe nga ana tjetër shkelin ligjet çdo ditë. Demokracia mbështetet në ligj. Është bërë një gjendje kaotike, por e rëndësishme është që qytetarët janë ndërgjegjësuar. Ata kërkojnë të drejtat e tyre, por që mungesa e gjykatës ka sjellë këtë gjendje, aq sa Shqipëria po boshatiset nga shqiptarët për shkak të pamundësive”.

Mirela Bogdani
(Ish-këshilltare bashkiake)
“Vjet në korrik, në datë 27, në mbledhjen e këshillit bashkiak u diskutua dhe pati debate për çështjen e TK. Për koincidencë ishte dita ku një pjesë e artistëve dërguan një letër te presidenti, ishin e kundërta e këtyre heronjve që vazhduan protestën, edhe në këshillin bashkiak pati debate. Ishte projektvendimi që nuk u arrit në këshillin bashkiak të Tiranës, që qeveria shpiku ligjin kushtetues për ta çuar në parlament. Kjo erdhi si rrjedhojë e rezistencës së këshilltarëve te opozitës. Kur unë desha që të marr fjalën për të folur për TK, u pre mikrofoni. Se sa herë përdorej “fjala e pistë” që ishte teatri mbyllej mikrofoni. Po ju rikujtoj dy paragrafë, që janë pjesë e kësaj deklarate që janë për teatrin. Por ajo që i vuri kapakun ishte çështja e teatrit, leja e tjetërsimit të tokës së të cilit duhet të kalonte përmes KB, meqë trualli i teatrit është tokë publike, në pronësi dhe territorin e Bashkisë Tiranë. Kjo bazuar në nenin 53 dhe 54 të Ligjit organik të Vetëqeverisjes Vendore që thotë që tjetërsimi i pronës publike është kompetencë e KB. Por KB u shmang vetëm për arsye që nuk arrihej shumica e cilësuar dhe për pasojë u mobilizua pushteti qendror, qeveria e parlamenti, duke shpikur e aprovuar një ligj të posaçëm, ligj i cili shkel autonominë e qeverisjes vendore, të sanksionuar në nenet 13 dhe 113 të Kushtetutës. Kjo vetëm për ta marrë atë truall e për të favorizuar një kompani, të preferuarën e Bashkisë Tiranë, e cila ka marrë ‘me tapi’ punët publike më të rëndësishme të saj, si 3 tenderët për sheshin ‘Skënderbej’, parkingun nëntokësor, bulevardin qendror etj., e deri tani së fundmi në muajin korrik dy kontrata të reja me negocim të drejtpërdrejtë, pa garë e pa shpallje tenderi… E rëndësishme është që e mira vazhdon që të qëndrojë edhe rezistojë edhe pas një viti. Jam shumë shpresëplotë, që të ruhet kjo godinë historike e Tiranës deri në fund”.

Edmond Budina
“Dua të falënderoj ish-punonjësit e këtij teatri, siç është rrobaqepësi Isuf Derhemi, Gjovalin Gjoka, një nga artistët edhe punonjësit e këtij teatri, djali i Pjetër Gjokës, edhe Fitim Makashi janë sot këtu për të na mbështetur, edhe për këtë u jemi mirënjohës.
Sot kryeministri na shpalli luftë, prandaj duhet që të jemi të gjithë të gatshëm për të mos u dorëzuar. Të mos dorëzohemi! Konferenca e shtypit sot ishte një luftë e hapur kundrejt nesh, që jemi në këtë teatër për ta mbrojtur. Gjërat janë të thjeshta, ne kërkojmë një teatër të ri, diku tjetër dhe vlerat e këtij të ruhen dhe të restaurohen. Pyetja është përse qeveria edhe bashkia duan me çdo kusht që të bëhet këtu teatri? Atyre nuk u pret barku për teatrin, ata duan truallin. Ngulin këmbë për aferat e tyre korruptive për të vjedhur këtë truall. Prandaj ta dinë mirë, se ne do të jemi këtu, do të rezistojmë. Edhe me forcat e rënda të vijnë, ne do të na gjejnë këtu. Teatri nuk do të shembet. Kërkoj një duartrokitje të madhe për ditëlindjen e Kujtim Spahivoglit, emrin e të cilit mban njëri prej teatrove”.
Isuf Derhemi
(ish-rrobaqepës)
“E gjithë garderoba e Teatrit Kombëtar është bërë nga duart e mija. Ju falënderoj që jeni të gjithë këtu”!

Kastriot Çipi
“Po mirë, a nuk ju vjen zor që shani kryeministrin? A e patë sot sa i kishte ulur tonet. Sot tha se ka respekt për zërat ndryshe. Unë e mëshirova sot. E dini që ka një javë që kemi marrë sallën dhe bashkë me qenin e tij të sulmit, as ata, as Ministria e Brendshme, nuk kanë thënë se pse erdhi policia e çfarë bëri? Për ata nuk ka ndodhur që kemi hyrë në sallë. Unë them që është në pozitë të vështirë. Kanë filluar ta mbështesin njerëz të çuditshëm. Pas Bruno Shllakut, që tha ka qenë stallë kuajsh, e Laert Vasilit që thotë kur ndizen prozhektorët lëshon valë kancerogjene, sot shoku ‘Fidel Kastro’, Kastro Ziso tha se në kabinat e teatrit kanë bërë seks 10 veta. Po mirë Kastro, pse nuk thua që i paskemi dhomat të mëdha? Nga sot, unë kam filluar ta mëshiroj kryeministrin. Ai e di që e ka humbur luftën dhe duhet të ulet në tavolinë të firmosë kapitullimin”.

Rudi Erebara
“Nuk bëhet fjalë vetëm për teatrin. Është kështjella e demokracisë. Nëse shemb teatrin, shembet jeta jonë. Ata që nuk vijnë këtu prej opozitës, le të dalin ta bëjnë më mirë se ne protestën. Jemi në një shtet diktatorial, që sjell 500 policë për të rrahur 30 artistë. Pala tjetër s’ka për t’u penduar. Mbrojtja e teatrit mbetet bastioni i fundit, ose fitorja e parë. Nëse shqiptarët thonë se e ka fajin opozita dhe nëse opozita dështon, ne çfarë do bëjmë. Nëse s’ju pëlqen opozita, dilni në shesh tjetër e mbroni të tjerat. Nuk e shpëton dot teatri gjithë Shqipërinë. Është turp i madh që në Shqipëri në shekullin e 21-të një individ të marrë të gjitha bashkitë, çfarë ka tjetër pa marrë. Policia dhe ushtria të dalin e të marrin përgjegjësi për fatet e kombit. Unë kam dashur gjithnjë Europën, por a është kjo Europa e burokratëve?! Ka 3 vjet që na ka lënë pa gjykata e prokurori. Jemi kthyer më 1913-ën dhe po presim një Princ Vidi. Do ikim nga sytë këmbët siç bëmë kur erdhën turqit? Po si more a s’ka ngel asnjë socialist i ndershëm t’i dalë kundër”?

Burimet zyrtare, pranë Qendrës së Shërbimeve Arsimore në Tiranë, pohojnë përsëri shifra alarmante të maturantëve që kanë aplikuar për të vazhduar studimet e larta jashtë vendit. Rreth 8000 maturantë dëshirojnë të largohen nga vendi përballë 24 mijë të tjerëve që do të studiojnë në Shqipëri, pra rreth 1/3 e nxënësve. Ndoshta jo të gjithë do të arrijnë të largohen, por shqetësuese mbetet dëshira e tyre për të ikur, që duket si një trend i ri, i kthyer tashmë në një modë për të rinjtë shqiptarë. Pse po ndodh kjo dukuri?

Shpesh dëgjojmë të thuhet nga të rinjtë, por edhe nga të rriturit, se në Shqipëri nuk ia vlen të jetohet. Një nga arsyet më kryesore të këtij konfirmimi është patjetër shkollimi dhe e ardhmja e fëmijëve. Asnjë shoqëri nuk mund të ecë përpara pa një sistem të zhvilluar arsimor të të gjitha niveleve, duke filluar nga arsimi fillor deri tek universitet. Formimi i nxënësve arrihet hap pas hapi, i shtrirë në kohë, sepse nuk mund të kemi studentë të shkëlqyer, kërkues të niveleve shkencore të dijes, nëse nuk studiohet në mënyrë sistematike dhe mbi të gjitha, nëse nuk je edukuar me dashurinë për dijen. Megjithë të drejtën që kanë për të kërkuar më të mirën, këta të rinj nuk mund të katapultohen në universitetet e vendeve të zhvilluara europiane dhe më gjerë, pa patur bagazhin e duhur të njohurive dhe mbi të gjitha metodën e punës. Nxënësve tanë, fatkeqësisht në shumicën e rasteve, iu mungon vullneti dhe dëshira për të studiuar, pa u lodhur, për orë, ditë dhe vite të tëra. Cilët janë fajtorët në këtë rast? Sigurisht janë shumë faktorë që ndikojnë, por le të evidentojmë më kryesorët, që ndikojnë në shoqërinë tonë:

– Familja, si baza e edukimit të vlerave dhe tipareve të personalitetit të çdo individi. Shpesh, prindërit, edhe pse duan t’u japin modelesa më të mira, edukojnë tek fëmijët e tyre pasivitetin dhe dëshirën për t’i marrë gjërat të gatshme nga të tjerët. Kjo nuk ndihmon në formimin e sjelljeve të qëndrueshme dhe dëshirën për të ecur përpara me forcat e veta.

– Shkolla, si agjencia e parë dhe më kryesore e socializmit, nuk nxit vlerat bashkëpunuese dhe tolerante, por ambicien egoiste “për të dalë i pari”. Ajo nuk po edukon frymën bashkëpunuese mes nxënësve, duke keqkuptuar konceptin e konkurrencës. Kjo shpesh sjell si pasojë humbjen e vetëbesimit dhe dëshirës për të vazhduar përpjekjet nga një pjesë e madhe e nxënësve. Nga ana tjetër, mësuesit e vendosin shpesh autoritetin, jo përmes dijes dhe prezantimit të vlerave bashkëkohore, por pozicionit që kanë. Mungesa e një tradite të mirëfilltë kulturore në mënyrën e të menduarit të hapur, kritik dhe të drejtpërdrejtë, i bën raportet e tyre me nxënësit të ngurta dhe aspak bashkëpunuese, duke mos frymëzuar mendim krijues dhe aq më pak mbështetje të talenteve dhe prirjeve të gjithsecilit. Kështu, po rritet një brez pasiv, egocentrik, që përpiqet t’i largohet përgjegjësive, i paaftë të përshtatet me kërkesat e reja të tregut të punës dhe pa iniciativën për sukses. Një problem shqetësues dhe faktor i rëndësishëm në formimin e nxënësve janë mjediset shkollore dhe infrastruktura, të cilat nuk ofrojnë kushte të përshtatshme, që nxënësit të ndjehen mirë dhe t’iu stimulohet të nxënit. Klasa janë me shumë nxënës, të pa pajisura me mjete didaktike të nevojshme dhe aq më pak mund të bëhet fjalë për mjete bashkëkohore, përmes të cilave nxënësit përvetësojnë përveç njohurive mësimore edhe ato të teknologjisë digjitale, aq të domosdoshme për kohën.

– Shoqëria jonë, që nuk e ka në kulturën e saj pranimin e mendimit ndryshe, aq që më tepër të fëmijëve dhe të rinjve. Tendenca e konformizmit me idetë dhe opinionet e të tjerëve, iu heq atyre mundësinë të shprehen dhe të veprojnë në mënyrë autonome, duke mësuar edhe përmes gabimeve.

– Politikat për zhvillimin e arsimit, tentojnë por nuk arrijnë, sepse ndryshimi duhet të fillojë që në qelizë, nga kurrikulat e vjetruara dhe programet mësimore, që kanë dekada të tëra pa u ndryshuar dhe ku nxënësit nuk e gjejnë më veten, duke iu humbur interesi. Ndryshimi duhet të vazhdojë me tekstet shkollore, të cilat nuk ofrojnë informacion bashkëkohor në përshtatje me nivelin dhe kërkesat e brezit tëri.

Shkolla dhe i gjithë sistemi arsimor duhet të jetë pasqyrim i ndryshimeve që ndodhin në shoqëri, jo vetëm atyre me natyrë ekonomike, por veçanërisht në aspektin psiko-social të të rinjve shqiptar, të interesave dhe dëshirave të tyre për një të ardhme ndryshe. Një arsim që do t’i çoj më pranë kulturës europiane dhe t’i largojë çdo ditë e më shumë nga moshatarët e tyre që jetojnë dhe shkollohen në ato vende. Ky brez i ri ka nevojë të drejtohet në rrugën e duhur, me ndihmën dhe bashkëpunimin e mësuesve dhe profesorëve të tyre, të cilët duhet t’iu ndriçojnë mendjen drejt një të ardhme më të mirë për veten dhe shoqërinë. Por, kjo nuk mund të ndodh me këtë nivel profesional dhe dije që ofrojnë universitete tona. Siç ka theksuar profesori dhe sociologu i mirënjohur, me një përvojë të pasur në fushën akademike dhe kërkimin shkencor, prof. dr. Fatos Tarifa “…Mendjet e njerëzve janë aseti më i madh i çdo shoqërie. Por, deri më sot, universitetet shqiptare kanë dështuar në misionin e tyre për t’i zhvilluar plotësisht kapacitetet humane e intelektuale të studentëve të sotëm, jo vetëm sepse shumë prej studentëve nuk mësojnë sa duhet, por, në radhë të parë, sepse dijet që ata marrin në shkollën e lartë janë të varfra e të vjetruara”.

Shkolla duhet të ofrojë të gjitha oportunitetet, që të rinjtë të përgatiten për tregun e punës, që të jenë të aftë të konkurrojnë me sukses dhe ndershmëri si brenda edhe jashtë vendit. Në përpjekje për të hedhur sado pak dritë mbi vështirësitë që të rinjtë tanë hasin gjatë shkollimit të tyre, si dhe për të njohur më nga afër perceptimet, bindjet dhe dëshirat për të ardhmen, intervistuam një ish-maturante, që sot studion jashtë vendit, Ergi Papaj.

Aida Zhupa: Ergi, si fillim të falenderoj që pranove të bësh publike mendimet e tua, si ish maturante dhe si studente. Përvoja jote mund të jetë me vlerë dhe në kohën e duhur, për shumë maturantë që përfunduan shkollimin e mesëm këtë vit, por edhe për familjet e tyre, që ndoshta janë akoma në dilemë për të vazhduar studimet në Shqipëri apo jashtë vendit. Besoj se e di që janë rreth 8000 maturantë, që kanë aplikuar jashtë vendit, një shifër kjo shumë e lartë krahasuar me numrin e studentëve që do të studiojnë këtu. Megjithëse, jo të gjithë arrijnë ta realizojnë këtë dëshirë, shqetësuese mbetet dëshira për të ikur, që duket si një lloj mërgimi nga vendlindja. Kjo është e dhimbshme, sidomos për ne, prindërit dhe brezin më të rritur. A mendon se zgjedhja e tyre është e drejtë?

Ergi Papaj: Duke ju uruar shumë suksese moshatarëve të mi kudo që kanë vendosur të vazhdojnë studimet, ju falenderoj edhe juve për ftesën. Me shumë dëshirë do ta jap opinionin tim për këtë çështje. Për sa i përket pyetjes tuaj, mendoj se është vendim i drejtë. Të njëjtën zgjedhje kam bërë edhe unë me familjen time, pasi arsimi i lartë është ndër të vetmet investime kohore e financiare në jetë, nga i cili del gjithnjë i fituar.

Mund të na flasësh pak për shkollimin tënd të deritanishëm?

Sigurisht. Që nga arsimi fillor e deri në arsimin e mesëm të lartë, unë kam studiuar në institucione private, falë mbështetjes së vazhdueshme të familjes time. Përveç përkushtueshmërisë më të madhe të mësuesve ndaj një numri të vogël të nxënësve në klasa dhe hapësirave të shumta për fëmijët, duhet të theksoj se avantazhet kurrikulare që ofrohen në sistemin arsimor shqiptar janë të pakta. Studimet e larta vendosa t’i vazhdoj jashtë Shqipërisë, në një universitet në Europës.

Me sa shihet ke zgjedhur arsimin privat, pra familja ka investuar shumë edhe financiarisht…

Po, dhe ju jam shumë mirënjohëse që më kanë besuar në këtë investim. Për mua, prindërit e mi kanë qenë shembulli më i mirë, nga i cili kam mësuar. Ata janë gjendur gjithnjë aty për të më mbështetur. Unë përpiqem vazhdimisht t’ua shpërblej me rezultate sa më të larta, megjithëse duket thuajse e pamundur të kompensosh një sakrificë të këtyre përmasave. Mendoj se ishte zgjedhja e duhur, sepse arsimi privat, sidomos gjimnazi, më ka përgatitur në shumë aspekte për studimet e larta.

Mund të na rendisësh disa prej tyre?

Sigurisht, megjithëse duhet të theksoj se kjo nuk vlen për të gjitha shkollat private në Shqipëri. Mund ta nis që nga stafi i kualifikuar i mësuesve. Kështu, në gjimnazin e New York-ut, ku përfundova shkollën e mesme vitin e kaluar, një pjesë e mirë e mësuesve kanë qenë gjithnjë të gatshëm të ndihmojnë nxënësit në kapërcimin e vështirësive të çfarëdolloj natyre. Tek shumë prej tyre shihej qartë pasioni për lëndën, që reflektohej edhe në arritjet e tyre profesionale. Për mua ky pasion për punën ka qenë gjithnjë frymëzues dhe shembullor. Por, pavarësisht përzgjedhjes shumë të mirë të stafit pedagogjik, kurrikula zyrtare, e miratuar nga institucionet përkatëse, linte gjithnjë për të dëshiruar. Pra, ne mësuam në këto shkolla aq sa lejonin programet mësimore. Këtu qëndron, sipas mendimit tim, edhe problemi kryesor.

Mund të na e shpjegosh më qartë këtë problem?

Sipas mendimit tim, programeve mësimore, ku bazohet mësimi i të gjitha niveleve të arsimit në Shqipëri, i ka kaluar koha. Ato nuk iu japin nxënësve atë që iu nevojitet për të qenë konkurrues në tregun e punës. Kurrikulat arsimore shqiptare nuk janë të zhvilluara sipas standardeve ndërkombëtare dhe kjo ua bën studenteve shqiptarë më të vështirë arritjen e kërkesave të univesiteteve jashtë vendit.

Po arsimi i lartë?

Pikërisht kjo ishte arsyeja që u largova nga Shqipëria. Nëse deri në arsimin e mesëm bëra të pamundurën për të qenë në nivelin e duhur bashkëkohor të njohurive, si në gjuhët e huaja, teknologjinë e informacionit, por mbi të gjitha në vullnetin për të studiuar dhe zhvilluar aftësitë e të nxënit, për arsimin e lartë mendoj se nevojitet përgatitje e një tjetër niveli. Ky stad i ri cilësor i dijeve nuk mund të arrihet pa praninë e pedagogëve të përgatitur dhe profesionistë në fushën e tyre dhe të një programi që të ketë në balancë optimale dijet akademike dhe ato praktike. Me pak fjalë, shkollat e larta brenda vendit nuk i pajisin studentët me njohuritë dhe aftësitë e duhura për të qenë konkurrent në tregun e punës.

Pate vështirësi në përshtatjen me kërkesat e universiteteve atje?

Sigurisht, kjo është e pashmangshme për këdo që ndryshon vend dhe sidomos kur vjen nga një vend si Shqipëria me problemet në fushën e arsimit siç i parashtrova më lart. Përsa i përket degëve të shkencave sociale, një hapësirë të konsiderueshme të vështirësive e zë përshtatja e mentalitetit me të cilin jemi rritur. Muajt e parë, mua si studente e ardhur nga Shqipëria, m’u desh të mësoja se si të interpretoja leksionet dhe pyetjet që na drejtonin pedagogët, në mënyrën e duhur. Pra, për mua, vështirësia akademike ishte përshtatja me vetë mënyrën e të menduarit jashtë kornizave që na cakton Shqipëria.

Do t’ua këshilloje këtë largim edhe studentëve të tjerë?

Varet nga shumë aspekte dhe rrethana. Gjithçka ka avantazhet dhe disavantazhet e veta. Ne studentet jemi shumë të ndryshëm nga njëri-tjetri dhe secili prej nesh i bën zgjedhjet bazuar mbi karakterin dhe komoditetin e tij. Unë, përderisa e kam zgjedhur edhe vetë këtë rrugë, ua këshilloj të rinjve, për shkak edhe të shumë përfitimeve të tjera jo akademike, siç janë njohja me kultura të reja dhe aftësia për t’u përshtatur me situata krejtësisht të ndryshme nga ato që jemi mësuar në Shqipëri. Mëson të bëhesh i pavarur dhe të ecësh me këmbët e tua. Por, kuptohet,nëse kanë mjaftueshëm dëshirë dhe vullnet, sepse mbijetesa në një vend të huaj është vërtetë shumë e vështirë.

Kujt i referohesh në këtë rast me vështirësi?

I referohem mungesës së ngrohtësisë që të jep familja dhe shoqëria në vendin tënd, të cilat andej nuk i gjen dot askund. Po ashtu, jetesa është e shtrenjtë dhe të duhet të përballesh çdo ditë me shpenzime të paparashikuara, gjë që të detyron të kërkosh me doemos një vend pune për t’i mbuluar sadopak këto harxhime. E nëse gjen një vend pune, ruajtja e rezultateve maksimale në shkollë bëhet gjithnjë e më e vështirë, për shkak të kohës së pamjaftueshme.

Do të rikthehesh në Shqipëri, pasi të kesh kryer studimet?

Tani filloj vitin e dytë bachelor dhe kam akoma shumë rrugë përpara, por mund të them se nuk dua ti humbas kontaktet me vendin tim edhe pasi të mbaroj studimet. Kisha shumë mall kur u ktheva këtë verë, më mungojnë vërtet të gjithë. Në Shqipëri gjen njerëz të dashur, të komunikueshëm dhe nuk ndjehesh asnjëherë vetëm. Por këto mungesa, malli dhe vetmia janë ato vështirësi që duhet t’i kapërcejmë dhe që na bëjnë më të fortë. Por, megjithatë, nuk jam e sigurtë nëse do të gjej një të ardhme këtu, për fushën ku do të specializohem në vazhdim.

Siç mund ta gjykoni edhe nga kjo intervistë të rinjtë tanë po luhaten mes dashurisë për vendin e tyre dhe dëshirës për t’u larguar, sidomos për mungesë të mundësive që iu jepen për punësim. Për ta mbyllur këtë artikull sensibilizues, theksojmë edhe njëherë, se është e trishtueshme dëshira e të rinjve për t’u larguar nga Shqipëria, fakti që mezi presin të ikin nga ky vend, që siç shprehen rëndom “nuk bëhet”, pa dashur të pranojnë se janë ata vetë që do ta bëjnë dhe askush tjetër. Janë ata shpresa e vetme për të ngritur nivelin ekonomik dhe social – kulturor të Shqipërisë. Janë ata e ardhmja e këtij vendi, që ka nevojë për frymë të re, për energjinë dhe forcën e tyre për të jetuar. Ata do ta ndërtojnë një Shqipëri ndryshe, me botëkuptim të ri, pa komplekse dhe paragjykime, ashtu siç janë vërtetë të rinjtë tanë.

Për këtë duhet të kuptojmë të gjithë, se çelësi i zgjidhjes nuk është ikja “arratisja” nga Shqipëria, por puna me vullnet dhe pasion, për t’u arsimuar dhe rritur nivelin e dijeve çdo ditë. Më pas vjen suksesi, shija e të cilit është kudo e njëjtë, por kënaqësia dhe mirënjohja që merr është më e madhe kur ti e investon në vendin tënd, pranë familjes, të dashurve dhe miqve të tu.

Pas letres se derguar nga ministrja e Mbrojtjes, Olta Xhaçka, drejtuar presidentit te vendit, Ilir Meta, pas kerkeses se tij per informim, lidhur me shqetesimin per nje termet apokaliptik qe parashikoi sizmologu grek se do te godase Ballkanin, vjen reagimi i zedhenesit te Kreut te Shtetit.

Zedhenesi Tedi Blushi, mes nje shenimi ne rrjetet sociale, ironizon me ministren, duke e quajtur “zëdhënësen” e re në Shqipëri të z.Tselentis.

“Papagajtë nuk kanë nevojë për fakte dhe as për argumente, ata vetëm përsërisin veten çdo herë”- shkruan ai.

Reagimi i Tedi Blushit

Papagajtë nuk kanë nevojë për fakte dhe as për argumente, ata vetëm përsërisin veten çdo herë. Për ata që kanë dëgjuar sot “zëdhënësen” e re në Shqipëri të z.Tselentis, po u rikujtojmë shkrimet e publikuara në mediat ndërkombëtare dhe kombëtare që i gjeni në linkun më poshtë. Ndërsa për ligjin “Për Mbrojtjen Civile” bën mirë të jetë e informuar se është dekretuar para se të përfundojë afati!

Arkeologu dhe akademiku, Apollon Baçe i ftuar në “Tempora” në RTV Ora ka treguar hartën me pikat ku do të ndërtohen kulla në Tiranë, duke zhdukur në këtë mënyrë edhe qendrën historike të qytetit.

Apollon Baçe: Ky është zonifikimi që është bërë në 2010, me të kuqe është 2010 që është bërë me propozimin e ministrit të Kulturës, Edi Rama në atë kohë, kryeministrit Meta. Është një VKM, nr 180, datë 13.04.2000. E kuqja është zonë e mbrojtur. Në 2018 ky e redukton në zonën jeshile. E gjithë pjesa e kuqe do të ndërtohet me kulla, pa asnjë argument. Nuk është vetëm teatri, por do shikoni që do të ndërhyjë tek Garda, pjesa nga mbrapa, stadiumin po e ka zhdukur. Do ndërhyhet tek akademia e arteve. Zhduket komplet qendra historike e Tiranës.

Presidenti Ilir Meta ka komentuar vendimin e mazhorancës për ta dërguar kërkesën për shkarkimin e tij në Komisionin e Venecias.

I pyetur nga gazetarët nëse ka frikë nga përgjigjja e një institucioni ndërkombëtar, Kreu i Shtetit është shprehur me bindje se as nga Komisioni i Venecias dhe as nga Bienalja e Venecias nuk ka frikë.

Ndër të tjera, ai ka sjellë në vëmendje gjyqin e qeverisë me Francesko Becchettin, duke thënë se do të jetë një kosto e madhe për shqiptarët, nëse dështon Shqipëria.

“As nga Komisioni i Venecias, as nga Bienalja e Venecias, të cilën ua kam mbajtur sekret, por e vizitova tani që mora “Luanin e Artë” dhe është diçka frymëzuese.

Nuk kam hallin e Venecias, por që të dalë mbi ujë gjyqi i Bechettit dhe që qeveria ta ftojë, se është faturë e madhe për shqiptarët, nëse ka dështim dhe të shikojë të hapë sytë për gjithë proceset e tjera që janë në gjykatat evropiane, sepse janë kosto të mëdha për të gjithë shqiptarët”, ka deklaruar Meta.

Presidenti Ilir Meta ka vijuar sulmet ndaj George Soros, duke thënë se nuk ka asnjë detyrim ndaj tij, por edhe nëse do të kishte, do ia kishte shlyer.

Gjatë deklaratës nga Presidenca, Kreu i Shtetit u pyet lidhur me deklaratat e PD se nuk komenton qëndrimin e Metës për Sorosin, duke thënë se nuk ndërhyn në asnjë debat të brendshëm të partive.

“Unë nuk ndërhyj në asnjë debat të brendshëm të një force politike. Unë nuk kam asnjë detyrim ndaj Soros dhe fondacioneve të tij, asnjëherë nuk kam përfituar asnjë biletë avioni apo ndonjë gjë tjetër, që të kem ndonjë detyrim apo brejtje ndërgjegje, por edhe po të kisha, do ia kisha kthyer, dhe do vazhdoja në mbrojtje të interesit kombëtar”, tha Meta.

Më tej, ai foli dhe për letrën drejtuar Edi Ramës lidhur me një tërmet apokaliptik që mund të trondisë Ballkanin, duke thënë se këtë lajm e kanë dhënë mediet më të mëdha botërore.

“Këtu keni të paktën 45 linqe, që nga BBC e gjithë mediat greke, ndërkombëtare, evropiane dhe ata që njëri i quan “kazan”, që kanë shkruar për tërmetin. Pak muaj më parë ndodhi një tërmet, jo i përmasave që është paralajmëruar, dhe ishte e vështirë për të menaxhuar ato pasojat atje. Nëse keni harruar, shkoni e pyesni banorët dhe fëmijët që u plevitosën. Unë kam bërë letër institucionale, zyrtare, në zbatim të detyrimit të tyre kushtetuese e ligjore”, u shpreh Presidenti.

Ish-ministri i Jashtëm Besnik Mustafaj i ftuar në studion e rubrikës “Opinion” në “News24” tha se Rama po i shkon deri në fund çmendurisë së vet dhje qëllimeve që i ka vendosur vetes.

“Rama po i shkon deri në fund çmendurisë së vet politike. Ka figura të rëndësishme të kulturës që i kanë dalë kundër Edi Ramës për Teatrin, pa përmendur Aurel Plasirin. Unë besoj se pasi nuk ka marrë parasysh të gjitha këto qëndrime, ai do të shkojë deri në fund në këtë betejë”, tha Mustafaj.

Besnik Mustafaj theksoi se është pro një lëvizjeje të re, pasi do i bënte mirë Shqipërisë.

“Unë mendoj se një lëvizje e re, me njerëz të rinj, me persona më pak të implikuar në zhvillime, aq më mirë do t’i bënte Shqipërisë. Unë nuk jam anarkist, por një lëvizje politike e re, që do të sillte realisht ndryshim, do ta dëshiroja. Në çdo rast në Shqipëri është tentuar të behet, por nuk është arritur. Makron në Francë për shembull erdhi nga hiçi. Unë transformimin e shoh vetëm brenda politikës”, deklaroi Mustafaj.

Presidenti i Republikës, Ilir Meta ka njoftuar ngritjen e forumit “Unë jam arbëresh”. Në një bashkëbisedim me mediat, Meta tha se në shtator do të ngrihet ky forum, ku do të jenë të ftuar ministrat shqiptarë dhe personalitete.

“Jam sot para jush për t’ju njoftuar punën e bërë për të formalizuar nga ana ime, vendimin për ngritjen e Forumit “Unë jam Arbëreshë” në muajin shtator. Bazuar në ligjin për Diasporën, si komunitet i jashtëzakonshëm. Ftoj ministrat, personalitete, unionin e bashkive arbëreshe. Katedrat e studimeve të gjuhës shqipe. Forumi “Unë jam arbëreshë”, krijohet për nxitjen e ruajtjes dhe vlerave arbëreshe. Puna do të vijojë dhe do t’ju njoftojë. Forumi ka një rëndësi të veçantë kombëtare.”-tha Meta.

Presidenti Ilir Meta vijon që t’u qëndrojë deklarimeve në letrën që i dërgoi kryeministrit Rama ku paralajmëronte se Shqipëria do të përfshihet nga një tërmet apokaliptik, i cili do të prekë Ballkanin duke cituar sizmiologun grek Akis Tsenelis.

Këshilltari i Presidentit të Republikës për Çështjet e Sigurisë Kombëtare Bahri Shaqiri u shpreh sot se letra u dërgua pas shqetësimit të sizmiologut grek Akis Tsenelis dhe pasqyrimit sipas tij në mediat kombëtare dhe ndërkombëtare.

“Presidenti iu drejtua dje me një kërkesë për informacion Ramës, Braçes dhe ministres së Mbrojtjes mbi kapacitet dhe masat për parandalimin e fatkeqësive natyrore. Kërkesa ishte për parandalimin e pasojave të mundshme për qytetarët. Pas shqetësimit të drejtorit të Institutit Gjeodinamik të Athinës për tërmet për riskun potencial për një fatkeqësi natyrore në mediat ndërkombëtare.

Kryeministri dhe ministrat duhet të përgjigjen. Cdo nënvlerësim do të shënohet me vëmendje nga Presidenti. Ne do i vendosim në dispozicion një listë me mediat kombëtare dhe ndërkombëtare që kanë shkruar për këtë gjë” tha ai.

Gjatë bashëbisedimit me gazetarët kryeministri Edi Rama ka folur edhe më çështjen e Teatrit Kombëtar.

Rama tha se deri në fund të vitit do të çelen dyert e Tatrit, që sipas tij do të transformohet komplet.

Deri në fund te vitit të çelim dyert e Teatrit që më në fund transformohet nga një gjysmë gërmadhë në një Teatër Europian.

Kur ta shihni përgatituni që tju besoni syve, nuk ka asnjë ekzagjerim në këtë që po them. Ndërkohë që në drejtim të kulturës kemi boshllëqe seriozë. Kemi filluar projektin e Bibliotekës së re kombëtare, kemi fillluar të punojmë për Teatrin e ri të fëmijëve, po diskutojmë për projeketin e një strukture binjake në raport me historinë dhe po diksutojmë për një dyshe të Muzeut të parlamentit aty ku është sot Teatri i Kukullave dhe muzeut të Monarkisë aty ku është sot Pallati i Brigadave.

Jemi në proces diskutimesh dhe njëkohësisht po punojmë për projektin e një muzeu të ri ku duam me patjetër të jetë historia e shpëtimit të Hebrejve gjatë luftes’, u shpreh Rama.

I vetëm, me një shishe benzinë, Caka ka protestuar mesnatën e të shtunës duke hedhur shishen në hyrje të kryeministrisë. Policia e ka shoqëruar protestuesin e vetmuar duke i hedhur menjëherë prangat, ndërsa në shtëpinë ku ai jeton me qira në Sauk ju gjet edhe një shishe tjetër me lëndë ndezëse të cilët ai vetë e rrëfeu që po e mbante për protestën e radhës.

Policia e mësuar me protestat që zgjatën disa muaj, e ka referuar materialin në prokurori për protestuesin e vetmuar.

I pyetur nga gjyqtarja gjatë shqyrtimit të masës së sigurisë të mbajtur këtë të hënë, se përse ka protestuar, i riu është përgjigjur: Protestova se më ka fyer kryeministri.

Për shkak të rrezikshmërisë së ulët të protestuesit gjykata ka vendosur masën detyrim paraqitje për të riun i cili deklaron se është jetim dhe i papunë. TCH 

Ish kryeministri i Shqipërisë shkruan në rrjetin social si më poshtë:

“Masakrohet ne parburgim ne Athine nga gardian grek shqiptari Gani Hila!
Ata qe e masakruan perpiqen qe te paraqesin si vetevrasje.

ERVIN KOÇI/ Postimet e Kryeministrit Edi Rama në favor të shembjes së Teatrit Kombëtar, duke listuar emrat artistëve që janë shprehur për një teatër të ri, kanë ngjallur sërish reagime.

Ashtu si në rastin e aktores Rajmonda Bulku, edhe këtë herë ka qenë dikush tjetër që ka reaguar. Bëhet fjalë për të birin e regjisorit të ndjerë, Mihallaq Luarasi, piktori Eldon Luarasi. Ashtu si ka bërë përgjatë këtyre ditëve, Rama ka veçuar një personalitet, që është shprehur pro shembjes së godinës së TK-së.

Këtë herë ishte regjisori Mihallaq Luarasi, por nuk ka mbetur në heshtje. Ka qenë i biri, Eldoni, i cili i bën thirrje Ramës të mos trazojë të vdekurit, ndërsa sa i takon amanetit të tij, ai shprehet se e njeh me mirë se Kryeministri e me sa duket, ka qenë i ndryshëm nga ai që pretendon Kryeministri.

POSTIMI I RAMËS

I pari që reagoi për çështjen e Teatrit dhe për protestën kundër shembjes së godinës, e cila po vijon pa ndërprerje, ishte Edi Rama. Këtë herë, kreu i qeverisë solli një reagim të ish-regjisorit të famshëm, Mihallaq Luarasi, i cili ka pas deklaruar se ajo godinë duhet të shembet dhe të ndërtohet një godinë e re.

Në “Facebook” Rama shkroi: “Mihallaq Luarasi, regjisori i famshëm i Teatrit Kombëtar, u kthye në shënjestrën e pamëshirshme të diktaturës komuniste, gjatë gjuetisë së egër të shtrigave që Enver Hoxha shpalli në vitet ’70, kundër artit e kulturës së degjeneruar perëndimore. Ai u linçua publikisht nga vetë diktatori komunist dhe u sfilit burgjeve, duke hyrë në librat e gazetat e propagandës enveriste, si një dele e zezë e regjimit totalitar. Ai sot nuk jeton më, por e ka lënë pak vite më parë amanetin e tij për Teatrin Kombëtar”, ka shkruar Rama, duke sjellë edhe qëndrimin e Luarasit për Teatrin.

“Ky teatër që kemi sot është i pandreqshëm. Është turp që Teatri Kombëtar i Shqipërisë ka ngelur në atë ndërtesë të ndërtuar që në kohën e Italisë. Qysh në vitin 1966, drejtuesve të asaj kohe u është kërkuar një teatër i ri, që fatkeqësisht nuk u ndërtua kurrë. Duhet më shumë vëmendje për Teatrin Kombëtar, nuk duhet një rikonstruksion i tij, por ndërtimi i teatrit të ri. Më 1966, në Teatrin Kombëtar, kur ishte gjallë dhe aktori i madh Naim Frashëri, rastësisht u takuam në oborr me Manush Myftiun, anëtar i Byrosë Politike atë kohë. Naimi i tha: ‘Nuk po mendon partia për një teatër të ri?’- ndërsa përgjigjja e Manush Myftiut ishte: ‘Naim, nipat tanë të ndërtojnë një teatër të ri, ne nuk kemi mundësi, presim nga nipat tanë’. Pra, ne jemi ata që sot duhet ta ndërtojmë një Teatër të ri Kombëtar”, theksoi kreu i qeverisë Edi Rama, në reagimin e tij në “Facebook”.

REAGIMI

“Mos i trazoni të vdekurit z. Kryeministër! Nuk mund t’ju përgjigjen dhe nuk mund t’ju kundërshtojnë”.

Kështu i drejtohet Ramës Eldon Luarasi, duke cituar një prej librave të fundit të Luarasit. “Në emër të tim eti, njeriut që i kushtoi jetën Teatrit, po ju bëj me dije se unë i biri, amanetin e tij mbi Teatrin Kombëtar e njoh më mirë se kushdo tjetër. Në një nga librat e tij, im atë ka shkruar: ‘Varrmihësit nuk dëgjojnë se nuk duan të dëgjojnë. Ata duan të hedhin lopatat e fundit të dheut mbi arkivolin e Teatrit Kombëtar. Teatri Kombëtar nuk mund të vritet, sepse këtë krim mund ta bëjë vetëm një armik i jashtëm, një pushtues që shtie për të vrarë kombin tonë. Sot për sot ne nuk jemi të pushtuar (dhe asnjëherë mos qofshim), prandaj kjo gjëmë është e pamundur’. Që prej një viti e gjysmë jam pjesë e protestës për mbrojtjen e Teatrit Kombëtar, fillimisht si qytetar dhe më pas si artist, me bindjen se demokracia e vërtetë mbart vlera të padiskutueshme”, shkruan Eldon Luarasi.

Aktorë, qytetarë, tanimë mbështetur edhe nga Partia Demokratike, vazhdojnë të rezistojnë brenda godinës së Teatrit Kombëtar, më saktësisht në sallën “Kadri Roshi”.

Që prej ditës kur Aleanca për Mbrojtjen e Teatrit, së bashku me qytetarët çanë kordonin e Policisë dhe u futën brenda ambienteve të Teatrit, ajo hapësirë nuk është lënë për asnjë moment vetëm. Mbrojtësit e godinës po qëndrojnë aty me turne ditë e natë, ndërkaq forcat e Policisë, prania e të cilëve solli edhe acarimin e protestuesve, nuk janë përzier më në këtë çështje.

Ndërkaq, ruajtësit e Teatrit vazhdojnë të bëjnë jo vetëm rezistencë dhe thirrje qytetarëve t’i bashkohen qëndresës së tyre, por edhe të rigjallërojnë skenën, duke e përdorur atë për qëllimin e saj primar, për të dhënë shfaqje. Një ndër to ishte edhe monodrama e interpretuar nga aktori Mehdi Malkaj, “Marr guximin”, me tekst të Vangjel Kozma. Duhet thënë se protestuesit e kanë siguruar vetë furnizimin me energji elektrike, foni e shërbime të tjera ndihmëse. Që në ditën kur ata hynë në ndërtesë, OSHEE ka prerë furnizimin me energji elektrike.

Furnizimi aktual bëhet përmes gjeneratorëve, që janë sjellë pranë krahut të djathtë të godinës binjake, që shërbente për Teatrin Kombëtar. Sigurisht, qëndrimi i tyre brenda godinës e ka ndërprerë çdo tentativë për të zbrazur ambientet e saj nga rekuizitat apo materiale të tjera, që kanë mbetur aty që prej largimit të administratës së TK-së nga kjo godinë dhe vendosjes në “arTurbina”.

Ndërkohë, edhe administrata e Teatrit Kombëtar Eksperimental “Kujtim Spahivogli” po zhvendoset në “arTurbina”, ku do të ndajë hapësirat me TK. Mësohet se “Spahivogli” do të marrë në përdorim sallën e vogël të “arTurbinës”, por ashtu si edhe TK, edhe punonjësit e TKEKS nuk kanë arritur të nxjerrin nga ambientet e tyre as materialet e zyrave. Ca për shkak të protestës, ca për shkak të lejes vjetore të punonjësve të institucionit, zbrazja, me shumë gjasë do të zhvendoset deri nga fundi i gushtit. Kjo është edhe një lloj sigurie se asnjë lloj veprimi për shembjen e godinave nuk do të ndërmerret.

PROTESTA E DJESHME

Ashtu si edhe ditët e tjera, edhe dje në mbrëmje vijoi grumbullimi në sheshin e Teatrit. “Këtu nuk ka të shitur dhe të blerë, por njerëz që mendojnë ndryshe, që jo vetëm mbrojnë Teatrin, por mbrojnë demokracinë”, tha regjisori Kastriot Çipi. Po ashtu, përfaqësues të arkitektëve pro ruajtjes së teatrit, 77 syresh, shprehën edhe një herë qëndrimin e tyre për rikonstruksionin e godinës së TK-së. “Kemi pasur kontakte të vazhdueshme me Europa Nostra, që mbron trashëgiminë kulturore, e cila u shpreh qartë në një letër dërguar qeverisë shqiptare për ruajtjen e saj.

Një deklaratë që erdhi pas asaj të DOCOMOMO, që shprehte mbështetjen për kauzën dhe e konsideronte si një gur themeli të arkitekturës moderne në Shqipëri. Kemi hartuar një dokument zyrtar që ia kemi çuar Europa Nostras, që kemi evidentuar problematikën që paraqet dhe si mund ta rikonstruktojmë”, u shpreh arkitekti Kreshnik Merxhani, duke shpjeguar, që nga historiku i ndërtimit të kompleksit të dikurshëm, fazat historike që ka kaluar etj. Sipas tij, kjo strukturë historike është tërësisht e restaurueshme. Sipas tyre, rrënimi i godinës është i qëllimshëm, duke mos e mirëmbajtur, pa investuar, mossistemimi i ujërave të shiut.

Kreu i PD-se, Lulzim Basha ka reaguar ashpër pas situates me te fundit ne Bashkine e Devollit, ku kryetari i dale nga 30 qershori ka hyre ne zyre, nderkohe qe institucioni mbahet nen kontrollin e forcave policore. 

Sipas Bashes, ky eshte nje uzurpim me dhune i qeverisjes lokale, kunder vullnetit te popullit.

Me nje shenim ne faqen e tij ne FB, Basha shkruan se “Ky regjim kriminal dhe plaçkitës po hyn në rrugën e verbër të përplasjes me popullin e tij”.

Reagimi i Bashës

Pushteti i paligjshëm i 6% po uzurpon me dhunë qeverisjen lokale, kundër vullnetit të popullit. Ky regjim kriminal dhe plaçkitës po hyn në rrugën e verbër të përplasjes me popullin e tij. Sot hajdutët në pushtet ndjehen të mbrojtur se kanë polici speciale, gaz lotsjellës dhe mercenarë, por nesër do të kenë fatin që meritojnë hajdutët dhe banditët!

Tensione ne Devoll, ne ambientet e bashkise. Nis diten e pare te punes kryetari i ri i bashkise Devoll Eduard Duro, nderkohe qe bashkia rrethohet nga forca te shumta policie. Gazetarja e “Panorama” raporton se rreth 30 punonjes te forcave speciale jane brenda institucionit.

Forca te shumta policise se rendit edhe jashte bashkise. Sipas te dhenave kryetari i bashkise dale nga zgjedhjet e 30 qershorit Eduard Duro ndodhet ne zyre.

Jashte godines, mbështetësit e opozitës jane grumbulluar dhe protestojne. Nderkohe ish kreu i bashkisë, Bledion Nallbati, ka mberritur ne godine dhe ka theksuar se ai eshte ne detyre ne sherbim te vullnetit te qytetareve qe e kane zgjedhur.

“Bashkia u dhunua në prezencë të deputetëve dhe prefektit të Korçës. Brenda bashkisë ka forca speciale. Unë jam kryetari i ligjshëm i bashkisë,i zgjedhur nga 59 përqind e qytetarëve. Do jem këtu çdo ditë,24 orë në ditë. Do të vazhdoj t’u shërbej qytetarëve. Bashkia është pushtuar. Nuk di ç’ka ndodhur me dokumentacionin që ndodhet në zyra. Administrata nuk mund të hyjë në bashki dhe të nisë punën nën terrorin e policisë”- ka thene ai.

Ai thote se nuk eshte uzurpator, pasi uzurparoret jane ata te PS qe shqyen deren dhe  dhunuan zyrat.

“Une do vazhdoj te sherbej dhe te punoj edhe pse me kane zene zyren. Keta le te mbajne zyrat une do punoj jashte ne terren me banoret. Une jam ketu, sot e cdo dite per te vuijuar punen. Por nuk jam uzurpator, nuk dhunoj ambientet”- ka thene ai.

Eduart Duro: 

Nje pjese e punonjesve kane hyre ne zyre. Policine e kam thirrur une pasi kisha informacion se do behej ky tubim. Po pres qe te gjithe punonjesit e tjere te hyjne ne zyre. Ish kryetari nuk pranoi te largohej ndaj u detyruam te veprojme keshtu. Une kam patur takime edhe me punonjesit diten e shtune. Ata do vijne ne pune.

Jam në rrugë e sipër, midis Parisit dhe Montpeljesë, kur më vjen një sms nga Tirana. Më kanë thirrur për të kaluar një konkurs për një post pedagogeje në Konservatorin e Montpeljesë. Prej disa vitesh, që kur ika për herë të dytë nga Shqipëria dhe e mblodha që ishte pa kthim, hedh hera-herës ndonjë kandidaturë për të kërkuar punë në jug të Francës, ku klima dhe drita janë të ngjashme me ato të Tiranës. Grija e Parisit nuk më prin, jam e pangushëlluar që nuk munda ta bëj jetën në atdheun tim, dhe ja kërkoj pak Shqipëri në Francë. Ora është rreth 11 dhe mikja ime E.D. më shkruan në sms: “Më në fund në teatër” dhe një foto ku duket bashkë me një tjetër qëndresëtare. Ka aq shumë përhumbje në fytyrat e tyre, aq shumë trishtim. “Ç’do me thënë?” e pyes. Një foto tjetër: goja e dashur e skenës së Teatrit Kombëtar! Të fotografuar me shpinë, disa rreshta poltronësh të mbushur me njerëz. “Jemi brenda në teatër”, është sms-ja e fundit. Pyetja ime “A jeni shumë?” mbetet pa përgjigje.

Si ndërthuren historitë: Teatri, Atdheu, konkursi në dhé të huaj për të mësuar të rinjtë e botës…

Nuk ka asgjë denigruese të konkurrosh midis plot francezëve të tjerë, me kushte krejt të barabarta, për një post. Por ndjehesh keq që, ti je atje sepse, në vendin tënd raca e aktorëve po trajtohet si egjëri që e djegin me acid nga karagjozë të cilët duan t’i luajnë të gjitha rolet vetë, madje edhe atë të popullit. A nuk u përpoq Kryekaragjozi të rikuperonte protestën e studentëve duke luajtur rolin e Kryeprotestuesit? A nuk përpiqet ERTV të luajë rolin e Kryetelevizionit? A nuk luan Kryekaragjozi rolin e Kryegaleristit në ekspozitat që organizon në Kryeministri? E Kryeagjentit për artistë duke ftuar  ne Pallatin mbretëror të përzgjedhurit e tij, artistët jashtë atdheut, me shpresën se ata mund ti duhen për t’i bërë publicitet në rast se pranojnë t’i shërbejnë ? E Kryehumoristit duke treguar barcaleta cak e anë nëpër Shqipëri, përpara turmave të mbledhura me urdhër ?

Mendjen e zemrën e kam në Teatrin Kombëtar ndërsa filloj sprovën e parë, “vënie në situatë”. Më japin dy studentë, një orë kohë pune me një tekst të cilin studentët e dinë përmendësh e unë për fat e njoh. Ata janë zbathur, mbi planshet, zbathem edhe unë po ashtu. Një orë rresht punojmë me ngulm. Është “Propozimi për martesë” i Çehovit: i them djalit të shpikë diçka nga vetja për ta joshur vajzën, për ta çarmatosur, për të gjetur portëzën nga ku hyn për të rrezuar rezistencën e saj. Kur pas një ore ata luajnë skenën para jurisë, aktori i ri fillon ta luajë një copëz të tekstit në Rap, më shpëton një e qeshur, jurisë po ashtu.

Para se të largohem takoj studentët, i falënderoj, u uroj suksese. Edhe ata mua. Djaloshi ma merr dorën me të dyja duart dhe ma shtrëngon fort, si të më thotë diçka më shumë, si të më thotë që ka njohur tek unë dikë që është e familjes ku ai do të hyjë, asaj të teatrit. Ky gjest human, i thjeshtë, vëllazëror, më bën të më rrjedhin lotët e mbajtur me zor, që në orën 11. Nuk e di se ç’bëhet ndërkohë në Teatrin Kombëtar me të mijtë. Të rinjtë janë të gozhduar nga lotët e mi. Kush e di se ç’mendojnë. Ata e dinë që unë jam atje për të kërkuar punë, mbase mendojnë se jam në ankth për vazhdimësinë e kësaj kandidature. Nuk është rasti, në Paris jo vetëm që kam punë, por nuk paguaj as qira, kam shtëpinë time. Kërkoj këtu diellin, kërkoj ngjashmërinë me Tiranën, me atë Tiranën e dikurshme, të pa shpersonalizuar, ku nuk më dukej vetja si në një mulli, si tani, kur vij.

Ky shtrëngim i dorës që më nxori lotët më bën të mendoj se ku duhet të isha, në qëndresë në Teatrin Kombëtar, dorëpërdorë zinxhir me qëndresëtarët, për ta mbrojtur atë me trupat tanë. Më kujton dorën e atyre që nuk e dhanë, dorën e artistëve të Turbinës, atyre që pranuan zgjidhje tjetër. Nietzche  amerikan, Henry Lois Mencken, thotë se njerëzit mediokër parapëlqejnë sigurinë dhe jo lirinë. Por artistëve nuk u falet të tregohen mediokër si njerëz. Është në natyrën e tyre të jenë prekursorë në revoltë e të mos jenë tolerantë me të patolerueshmen.

Ky gjest i studentit francez më kujton një tjetër: atë të një studenti shqiptar kur u ktheva para disa vitesh në Universitetin e Arteve, me programin Brain Gain, për të dhënë përsëri mësim. Studentët nuk vinin, i kishin mungesat legjion, nuk bënim dot prova, as punë kolektive. I pata thënë një studenti se do ngelej në klasë, se unë nuk isha e korruptueshme, kisha tjetër kulturë pune. Ai më pat kapur për faqe, në mënyrë kërcënuese, si një vajzë të vogël e, duke më parë drejt e në sy, me tallje më thoshte: “Nuk më heq dot, ka më të forte se ty këtu”. “Nuk jam unë e fortë, i pata thënë, është ligji”! Ai pati qeshur me lot nga kjo fjalë: “Shkollën e kam të mbaruar. Të paguar. Harroje!” Dhe sigurisht u bë siç tha ai, megjithëse unë bëra çmos për të zbatuar ligjin. Titullarët ku paraqisja shqetësimin më thoshin: “E dinim që je e çmendur, por jo kaq! Çfarë mësimi do të bësh? Pi ca gota me ne, merr ato para dhe ik rehat!”

I kujtoj të gjitha këto.

Për të më reshtur lotët e çuditshëm studentja franceze i thotë djalit: “Këndoja edhe njëherë Rap-in”. “Duhet të më këndoje ‘Gijotinën permanente’ që të më sillje zemrën në vend”, i them me shaka. Nuk ma merr mendja që mund ta dinë: ç’punë kanë këta njëzetvjeçarë, të rritur në lulen e demokracisë, me shpikjen e famshme të zotit Guillautin. Por në çast ata fillojnë që të dy ta këndojnë këngën që po bëhet 230-vjeçare. Po ta kërkoni ne YouTube, “Guillotine permanente”, do të gjeni sa e sa versione të këngës e cila, sado makabre të duket, sado e papajtueshme me funksionin e muzikës, vazhdon të rimerret, të këndohet, me ngulm, edhe sot e kësaj dite.

Mendoj se, sado e diskutueshme, antihumane të ketë qenë gijotina në Revolucionin makabër ku shkoi i njomi me të thatin, ku u qëruan sa e sa të pafajshëm bashkë me ata që e kishin bërë hak, gjithsesi, për fat të keq, ajo ka luajtur rolin e saj të rëndësishëm. Ajo ka peshën e vet në faktin që francezët gëzojnë sot – edhe pse demokracia tek ata është zbythur ndjeshëm – disa të drejta themelore të cilat ne i lakmojmë dhe i kërkojmë duke përsëritur thirrjen që është vjetruar tashmë: “E duam Shqipërinë si gjithë Europa”.

“Si ka mundësi që e dini?” pyes dhe qesh tani me të vërtetë. “E kemi mësuar në protestat e jelekverdhëve”: më thonë dhe, hop, tokje tjetër duarsh: edhe një pikë tjetër e përbashkët përveç Teatrit, edhe unë atje e kam mësuar.

Nuk e di se ç’bëhet në sheshin e Teatrit. Do të mësoja më pas dhunën ndaj atyre që përbëjnë qelizat më të shëndetshme të mbetura në zemrën e Shqipërisë, në mes të infeksionit që ka e pushtuar atë, si një peshk të qelbur nga koka. Do të shihja fotot me krahët e policëve në fyt të deli djalit Bert Budina, foto si një pështymë në surratin e Edi Ramës, të Lleshit etj., që e kanë çuar zullumin atje ku nuk mban më.

Do ta doje vërtet një gijotinë në oborrin e Teatrit? e pyes veten më pas me qetësi. Do të kënaqeshe t’i shihje kokat e Ramës, të Plehrit e të tjerë plehrave me radhë të rrotulloheshin përdhe, në mes të halave të pishave që mbajnë emrat e artistëve të ikur? Ta shihje Lleshin të mbyllur në një WC të Teatrit ku të ishte lëshuar gaz? Rrëqethem vetëm kur mendoj se ka ardhur një ditë kur këtë pyetje ia bëj vetes seriozisht, unë që nuk e kam pas ditur, deri para disa vjetësh, se ç’është urrejtja. Revolta sigurisht, përbuzja gjithashtu, por edhe në rastin më të keq, e përzier me një mëshirë, një keqardhje, duke u përpjekur të kuptoj se ç’mund ta ketë detyruar personin e përbuzur të jetë katandisur në një qenie të tillë. Por jo urrejtje për një person që e njoh.

Urrejtjen ma mësoi Edi Rama, ma mësoi Erion Veliaj, ma mësoi numri i deputetëve që votojnë si bagëti pocaqitë e tyre. Kjo urrejtje e mbjellë është gjëja më e pafalshme që kanë arritur ata me taktikën e ndyrë të përçarjes dhe të sundimit.

Ndër konkurruesit për postin e pedagogut në konservator është edhe një pedagoge me origjinë siriane. Flasim të dyja për vendet tona, ajo më tregon se sa e paimagjinueshme ishte, në vendin e saj, ajo luftë që plasi, qoftë edhe disa ditë përpara. Që mendohej se do zgjaste vetëm disa ditë, disa javë, ja dhe muaj… Por që tani vendi i saj i mrekullueshëm ka marrë fund. Fund me të tëra. A jemi ne në rrezik?

Nuk ia fal Edi Ramës që më mësoi urrejtjen. Unë nuk kisha iluzione për të, jo vetëm që nuk e kam votuar, – kam bërë gabime të tjera por këtë jo, – por as edhe një klasë fëmijësh nuk do t’i besoja atij për t’u dhënë mësim. Nga disa rrethana, burime, njerëz e fakte, e dija prej shumë kohësh rrezikun që përfaqësonte ai. Por ai i kaloi të gjitha limitet e zhgënjimit. Më pas do të mësoja tipologjinë së cilës ai i përket, të cilës ia ka të gjitha karakteristikat: Pervers narcisik, atë që konsiderohet sot nga studiuesit si ekuivalent i djallit.

Dhe problemi është se personi nuk e di që është i tillë, nuk e pranon dhe nuk e kupton. Pra, në një farë mënyre, është i pafajshëm, është tërësisht i paaftë ta vërë veten në pikëpyetje. E vetmja mënyrë për të shpëtuar nga një njeri i tillë është ta abandonosh, ndërsa ai nuk ju abandonon kurrë, sepse nuk mund të jetojë pa manipuluar. Për të mos folur për të tjera patologji… Por, a do të doja, sinqerisht, ta shihja të kaluar, një të sëmurë, një “të pafajshëm” (kartelat e fshehura një ditë dalin në dritë lehtë) në gijotinë ?

Po. Më mirë një i pafajshëm kurban sesa populli i tërë. Po. Që të mos guxonte më njeri të sillej siç është sjellë ai me atdheun. Që barku që e polli, jo ai i nënës biologjike por i despotizmit, i diktaturës, të tkurrej e të mos pillte, në seri, një tjetër Ramë nesër, sepse rreziku është krejt i mundshëm. Po. Që të mos bëhej permanent ky sistem që i pjell këto mostra, jo vetëm te ne, por si mësim dhe si rikujtim edhe për vendet e tjera, edhe për Europën. E di që mund t’ju duket e tmerrshme kjo që them, por ju siguroj që e tmerrshme më duket edhe mua vetë të parës. Këtë tmerr nuk fal dot.

Miqtë e mi të Teatrit Kombëtar nuk e meritojnë dhunën që pësuan dhe që janë gati të pësojnë ende. Nuk duhet të jenë ata kurbani. Kurban duhen bërë përgjegjësit e kësaj tragjedie, jo vlerat e kombit, të cilët po i lidhin kërthizën së ardhmes në sheshin e Teatrin Kombëtar. Kërthizën: jo më të Rilindjes, emër që e vodhi, e përdhunoi dhe e ndyu Edi Rama, por atë të Paktit, të Aleancës së më të mirëve.

Studentët francezë për aktorë, sado të rinj, e dinë këngën e “Gijotinës”. Do të duhej ta mësonin edhe tanët. Janë disa pika mbi “i” që janë lënë pa vënë, disa gjyqe që janë lënë pa bërë, në historinë tonë shqiptare.

Ndërsa largohem pa e ditur në do të kthehem më në këtë vend, më kujtohet historia e Stalinit, kur pas një kohe të gjatë, shkon të shikojë nënën e vet, Keke Gelatzenë, të sëmurë rëndë, të cilën sipas gjasave ai nuk kishte pasur kohë e ndoshta as dëshirë ta takonte. Ka mbetur ai dialog si skenë teatri midis tyre:

“Kekeja: Çfarë pune bën tani, Josif?

Stalini: A të kujtohet Cari?

Kekeja : Po.

Stalini : E po, jam si Cari.

Kekeja : Më mirë të ishe bërë prift…”.

Kreu i Partisë Demokratike, Lulzim Basha, ka ndarë me miqtë e tij në “Facebook” lajmin e hidhur të ndarjes nga jeta të Luan Pustinës, shkencëtarit, humanistit dhe aktivistit të madh.

Basha shkruan se “Me ndarjen nga jeta të Luan Pustinës, shoqëria humbi një zë intelektual, të pakompromis, për të cilin kemi aq shumë nevojë. Kontributi për të realizuar projektet që profesori la mbi tavolinë si dhe nderimi i trashëgimisë së tij, përmes përpjekjeve të përditshme për drejtësi e për të luftuar varfërinë dhe prapambetjen janë mirënjohja më e mirë që të gjitha komunitetet e kryeqytetit mund të tregojnë për kujtimin e intelektualit Luan Pustina”.

Mesazhi i Bashës:
Me hidhërim të madh mësova ndarjen nga jeta të Luan Pustinës, shkencëtarit, humanistit dhe aktivistit të madh të voluntariatit shqiptar. Pinjoll i njërës prej familjeve të mëdha të Dibrës së Madhe, familjes patriotike Pustina, pjesëtarët e të cilës u vunë në krye të lëvizjeve antiosmane në fund të shekullit XIX, por edhe në lëvizjen legjendare kundër pushtuesve serbë në vitin 1913, Luan Pustina u lind në Tiranë, në gjirin e komunitetit dibran, që në vitet ’20 të shekullit të shkuar dhanë një kontribut të madh për zhvillimin e kryeqytetit.

Shkencëtari Pustina përvijoi gjatë viteve të diktaturës komuniste, figurën e intelektualit të pakompromis, i cili nuk ngurroi të merrte përsipër punë të mira për komunitetin, pa pyetur për klasifikimin që pushteti i kishte bërë atij si një “i deklasuar”.

Veprimtaria e një personaliteti si Luan Pustina u shtri në shumë fusha, jo vetëm si lektor në universitet, por edhe si pjesëmarrës në shumë konferenca shkencore ndërkombëtare si dhe në hartimin e mjaft punimeve për rritjen e investimeve të huaja në Shqipëri, punime që u bllokuan në 1997-n, sapo në pushtet erdhën pasardhësit e atyre që gjithë jetën e kishin cilësuar punën intelektuale të Pustinës si punë e dyshimtë e një të deklasuari.

Eksponent i komunitetit dibran të kryeqytetit dhe njëri nga ithtarët më të flaktë të ndërtimit të Rrugës së Arbrit, Luan Pustina ishte edhe një pionier i voluntariatit në Shqipëri, duke u angazhuar në shumë nisma bamirëse, të cilat ua lehtësuan sadopak ashpërsinë e tranzicionit mijëra nevojtarëve.

Me ndarjen nga jeta të Luan Pustinës, shoqëria humbi një zë intelektual, të pakompromis, për të cilin kemi aq shumë nevojë. Kontributi për të realizuar projektet që profesori la mbi tavolinë si dhe nderimi i trashëgimisë së tij, përmes përpjekjeve të përditshme për drejtësi e për të luftuar varfërinë dhe prapambetjen janë mirënjohja më e mirë që të gjitha komunitetet e kryeqytetit mund të tregojnë për kujtimin e intelektualit Luan Pustina. Në këtë moment dhimbje ju jam pranë bashkëshortes së tij znj. Gjyltere dhe dy vajzave Andias dhe Laurës. U prehtë në paqe!

Një ngjarje tragjike sapo është raportuar nga plazhi i Durrësit. Dy pushues kanë humbur jetën brenda ditës së sotme.

Raportohet se viktimë ka mbetur një 50-vjeçare dhe një 33-vjeçar. Sipas policisë, gruaja ishte futur në det, por nuk ishte ndjerë mirë. Ajo është nxjerrë nga pushuesit dhe është transportuar në spital, por nuk ka munduar të mbijetojë.

Nga ana tjetër, ka mbetur viktimë edhe një 33-vjeçar te Gjiri i Lalëzit, i cili ka qenë duke bërë xhiro në det me motor uji, kur është rrëzuar dhe është mbytur.

Durrës/Informacion Paraprak
Më datë 28.07.2019,rreth orës 13:40, në lagjen nr.13,Durrës, shtetasja N.T., rreth 50 vjeçe, banues në Tiranë, është futur në det dhe nuk është ndjerë mirë, ajo është nxjerrë nga pushuesit dhe është transportuar në Spitalin Rajonal Durrës, ku ka ndërruar jetë, dyshohet për shkak të problemeve shëndetësore ( vuante nga zemra). Grupi Hetimor po punon për zbardhjen e plotë të ngjarjes.

Durrës/Informacion Paraprak
Më datë 28.07.2019,rreth orës 13:50, në Gjirin e Lalëzit, Durrës, shtetasi B.M., rreth 33 vjeç, banues në Tiranë, duke bërë xhiro në det me motorr ujë është rrëzuar dhe është mbytur, ai u transportua në Spitalin Rajonal Durrës, ku ka ndërruar jetë.
Grupi Hetimor po punon për zbardhjen e plotë të ngjarjes.

Partia Demokratike e Shqipërisë shpreh shqetësimin për dhunimin flagrant të Kushtetutës dhe për degradimin e Këshillit të Lartë Gjyqësor në një korporatë private të Edi Ramës, që nuk i shërben interesit publik, por vrasësve dhe kriminelëve.

Caktimi i gjyqtarëve të përkohshëm në Gjykatën e Lartë me vendim të Këshillit të Lartë Gjyqësor bie ndesh me Kushtetutën. Sipas Kushtetutës duhet që për gjyqtarët e Gjykatës së Lartë të japë pëlqimin edhe Presidenti i Republikës.

Për Partinë Demokratike është shumë e rëndësishme që çështjet me natyrë urgjente, të cilat lidhen me shqyrtimin e kërkesave për ekstradim, të zgjidhen brenda afateve ligjore dhe pa rrezikuar që kriminelët të lirohen për shkak të mungesës së gjykatës. Por, kjo duhet të realizohet në përputhje me Kushtetutën, sepse, ndryshe, mund t’u shërbejë kriminelëve si alibi për të kërkuar lirimin e tyre.

Këshilli i Lartë Gjyqësor ka për detyrë të ndjekë të gjitha procedurat ligjore për të vënë në funksonim sa më parë Gjykatën e Lartë dhe jo të dhunojë Kushtetutën me emërim gjyqtarësh të përkohshëm sipas modelit antishtet të Edi Ramës për të kontrolluar drejtësinë me prokurorë e gjyqtarë të përkohshëm.

Kjo është drejtësia private e Edi Ramës, e cila ka per qëllim të mbrojë nga ndëshkimi Edi Ramën dhe t’u japë vrasësve dhe kriminelëve një alibi për t’i shpëtuar drejtësisë së vërtetë!

Kreu i PD, Lulzim Basha ka risjellë në kujtesë një postim të bërë prej tij  një vit më parë, ndërsa shprehej se Afera me Teatrin Kombëtar është për kullat e për të futur në xhep 200 mln euro.

Basha thotë se tashmë ndihet i lumtur që kontratën e nënshkroi brenda Teatrit Kombëtar këtë të enjte, duke kujtuar premtimin që bëri, se sapo të vijë në pushtet, godina e Teatrit nuk do të preket.

Postimi i Bashës në Facebook:

Afera Rama-Veliaj e Kullave 200 milionë Euro te Teatri Kombëtar nuk ka të bëjë fare me Teatrin por vetëm me ndërtimin e kullave 200 milionë euro dhe pastrimin e parave të drogës. Debati për Teatrin është loja për të fshehur grabitjen 200 milionë euro.

Më poshtë deklarata ime një vit më parë me 28 korrik 2018:

“Rama nuk ka asnjë interes për teatër të ri pa kulla. Afera me Teatrin Kombëtar është për kullat e për të futur në xhep 200 mln euro, dhe jo për Teatrin, sepse për të nuk ka Teatër pa kulla. Vetëm për luks qeveritar, Rama ka shpenzuar aq para sa për të ndërtuar 5 teatro kombëtarë.

Unë i kuptoj artistët që kërkojnë një teatër më komod. Ka disa mundësi për një teatër të ri, si në Bulevardin e ri të Tiranës. Teatri aktual restaurohet në shërbim të artit e kulturës por dhe si monument unik i trashëgimisë kulturore të Tiranës.

Paralajmërimi për Edi Ramën, mafian e ndërtimit dhe mafian e drogës do të formalizohet si një kontratë e Partisë Demokratike me publikun: minat dhe rruspat i presin për çdo projekt korruptiv që do të ndërtohet te Teatri.”

P. S. I lumtur që kontratën e nënshkruam brenda Teatrit Kombëtar këtë të enjte!

ETLEVA DELIA/ Njësoj si Gjykata Kushtetuese, me shkarkimin e Xhezair Zaganjorit nga Kolegji i Posaçëm i Apelimit, tashmë u shkri edhe Gjykata e Lartë. Aktualisht, i vetmi gjyqtar i lartë, edhe pse i ka përfunduar mandati, është Ardian Dvorani, i cili njëkohësisht qëndron edhe në krye të Këshillit të Emërimeve në Drejtësi.

Deri në momentin e emërimit të kryetarit të ri të Gjykatës së Lartë, Dvorani merr kompetencat e përkohshme të kryetarit. Sipas një ndryshimi ligjor të vitit 2013, kjo Gjykatë duhet të ketë 19 anëtarë. Përpara nisjes së procesit të vetingut, 5 nga gjyqtarët e lartë dhanë dorëheqjen, pasi kishin mbushur vitet e mandatit në detyrë, ndonëse ligji parashikon se ata mund të qëndrojnë deri në momentin e zëvendësimit, ashtu sikurse është rasti i Ardian Dvoranit.

Këtij të fundit, mandati i ka përfunduar në vitin 2014, megjithatë po qëndron në këtë detyrë derisa të zëvendësohet. Mes 9 anëtarëve të mbetur, vetëm 4 prej tyre i rezistuan fazës së parë të vetingut, deri me shkarkimin fillimisht të Edmond Islamajt, ndërsa dje edhe kryetari i Gjykatës, Xhezair Zaganjori. Të vetmit që kaluan me sukses vetingun ishin Mehdi Bici, që u largua pasi u zgjodh anëtar i Këshillit të Lartë Gjyqësor dhe Ardian Dvorani, i cili aktualisht është në krye të KED-it.

SHKARKIMI I ZAGANJORIT

Kryetari i Gjykatës së Lartë, Xhezair Zaganjori, u shkarkua dje nga detyra, me vendim të Kolegjit të Posaçëm të Apelimit. Më 24 korrik të vitit 2018, Zaganjori e kishte kaluar procesin e vetingut, duke u rikonfirmuar në detyrë nga Komisioni i Pavarur i Kualifikimit. Atë kohë, KPK-ja vlerësoi se kreu i Gjykatës së Lartë pati bërë deklarime të pasakta të pasurisë dhe kontrata fiktive, por ai u mbrojt duke thënë se kontratat ishin formale për pronën dhe brenda ligjit.

Megjithatë, KPK-ja e konfirmoi në detyrë, vendim që u kundërshtua nga Komisioneri Publik, i cili e ankimoi çështjen në KPA. Dje Kolegji i Posaçëm i Apelimit vendosi shkarkimin e tij, duke dhënë edhe argumentet. Në momentin që KPA-ja dha vendimin, Zaganjori nuk ishte i pranueshëm në sallë.

Sipas KPA-së, kryetari i Gjykatës së Lartë nuk mbulon pasurinë me burime të ligjshme dhe ka kryer deklarim të pasaktë të pasurisë. Në lidhje me shpenzimet e shkollimit të fëmijëve të tij jashtë shtetit, gjyqtari nuk justifikon shumën e shpenzimeve.

GJYQTARET E PERKOHSHEM

Prej afro një viti, Gjykata e Lartë praktikisht ka qenë jashtë funksionit, duke kryer vetëm detyrimet emergjente për raste ekstradimesh dhe transferimesh jashtë vendit. Prej disa muajsh nuk mund të kryente dot më as këto funksione, pasi trupa nuk mund të formohej. Në mbledhjen e djeshme, Këshilli i Lartë Gjyqësor vendosi të reagojë ndaj kërkesës së drejtuar nga Gjykata e Lartë për caktimin e gjyqtarëve për të gjykuar 4 çështje, që kanë të bëjnë me ekstradimin e shtetasve shqiptarë për në vendet e tjera. Sipas shortit të organizuar në mbledhjen e Këshillit, u caktuan për të gjykuar pranë Gjykatës së Lartë dy gjyqtarë të Gjykatës së Apelit për Krimet e Rënda, Albana Boksi dhe Sokol Binaj. Këta do të plotësojnë trupën gjyqësore, e cila do të gjykojë çështjet e ekstradimeve.

Fatmira Nikolli  – Më kapi larg protesta. Kisha dëshirë të isha prezent. Falënderoj popullin e Tiranës. I them Ramës, se bota nuk udhëhiqet nga numrat, por nga idetë. Në vitin 2013 the jam kryeshërbëtori juaj, atëherë unë jam kryepronari. Po pse na bie tri herë në ditë ne pronarëve? Do gjesh belanë me ne, ore! Deri tani kemi bërë dy ndeshje në fushën tënde. Tani jemi në fushën tonë. Duhet ta dish se nuk matet me gjatësi kjo punë. Se i lartë është edhe lisi, po e dhjesin sorrat”. Ka qenë kjo fjala e aktorit Mehdi Malkaj në sheshin ku mbrohet Teatri Kombëtar. Të shtunën, pas një viti mbyllur, Malkaj ngjitet në skenë për të interpretuar monodramën “Marr guximin”, duke rikthyer në punë teatrin që qeveria kërkon të shembë.

MAKS VELO
Në vijim të protestës, arkitekti Maks Velo tha se Teatri s’ka nevojë të bëhet muze. “Është teatri më i mirë në vend. Nuk ka teatër si ky. Asnjëri nuk ka këto vlera. Është teatër i përsosur. Jo muze, se është i gjallë e duhet të jetojë. Na thotë më mbroni nga këto egërsira. Teatër si ky nuk bëhet më në Shqipëri. Po të doni, shihni ‘Turbinën’ si është”, tha arkitekti, që ka dalë kundër qeverisë për teatrin.

EDMOND BUDINA
Regjisori që në rrethimin 15-orësh të së mërkurës u tërhoq zvarrë nga policia sepse mbronte teatrin, tha se mbrojtësit e tij po shtohen çdo ditë. “Ky teatër është më i miri në vend. Ne po shtohemi përditë. Kjo i tmerron ata të juntës, ndaj duhet të jemi vigjilentë. Ata kanë futur njerëzit e tyre këtu. E di mirë. I kanë vënë që të lëshojnë shkëndija. Por nëse bie një shkëndijë, shkëndijën e kanë vënë ata”, tha Budina. Më tej, duke ju përgjigjur pa përmendur emrat e aktorëve Tan Imami e Laert Vasili që kanë dalë pro shembjes dhe kanë fyer mbrojtësit e teatrit, Budina tha: “Ne në këtë shesh nuk i kemi fyer kolegët tanë. Dhe mirë kemi bërë, se nuk jemi sharlatanë. Ju që na keni sharë, hajde dilni këtu, ju lëpirës. Ishim këtu 20 aktorë të njohur. Ky shesh ka prodhuar qytetari. Bravo na qoftë për aleancën me PD, se ata morën një impenjim. Ua kemi thënë dhe paktet janë të qarta. Nëse ata na tradhtojnë, ne u kthehemi kundër. Po kjo është nesër. Sot jemi këtu dhe do mbrojmë teatrin”, tha jo pa zhgënjim. Sa për qytetarinë, ai shtoi edhe diçka tjetër. “U kemi bërë thirrje kolegëve të kthehen. Ndaj bravo i qoftë Rajmonda Bulkut. Veçse ka një gjë, nëse kanë qenë kundër nesh dhe kanë ndërruar mendjen, janë të mirëpritur. Edhe Berti Ndrenika. E kam shok, mik, vëlla, kam punuar me të. Nëse ai do, le të vijë, nuk e fyen njeri. Ky shesh ka vlerë qytetarinë. Ne dimë të falim. Nuk bëjmë luftë klasash”. Ndërkaq, teatri vijon të ruhet 24 orë nga ‘Aleanca’, artistët e ish-deputetë të PD-së.

REAGIMET
Gjatë ditës ka pasur në opinionin publik reagime pro e kundra. Gazeta “Frankfurter Allgemeine Zeitung” shkruan për 24 korrikun shqiptar dhe pushtimin e tij nga artistët protestues. I ndërtuar në formën e një intervistë me aktivistin Besjan Pesha, artikulli nis me këtë paragraf, që po e sjellim të plotë në shqip si vijon: “Pas protestave të studentëve dhe demonstratave shumëmujore kundër qeverisë socialiste, në kryeqytetin shqiptar policia dhe qytetarët janë përballur sërish me njëri-tjetrin. Këtë herë bëhet fjalë për shembjen e Teatrit Kombëtar, të ndërtuar në vitin 1939 pranë sheshit ‘Skënderbej’, që mban emrin e heroit kombëtar. Lëvizja ‘Aleanca për Mbrojtjen e Teatrit’ e mban të ‘pushtuar’ teatrin që prej të mërkurës. Ndërtesa historike duhet të rrafshohet dhe të zëvendësohet me gjashtë kulla të larta. Marrëveshja detyron një firmë private që merr përsipër projektin, që gjithashtu të ndërtojë një Teatër të ri Kombëtar. Shitja e 8500 metrave katrorë tokë është jashtëzakonisht e kontestuar. Qeveria shqiptare dhe Erion Veliaj, kryetari i Bashkisë së Tiranës, deklaruan që e gjitha kjo ndodh në shërbim të popullit. ‘Lëvizja për Teatrin’ e akuzon qeverinë për afera kriminale dhe ka nxjerrë në qarkullim një manifest për të bërë thirrje për mbështetje ndërkombëtare”. Ndërkaq, Unioni Shqiptar i Arkitektëve dhe Urbanistëve si edhe Këshilli Studentor i Universitetit të Arkitekturës ka dalë në mbrojtje të teatrit. Duke pasqyruar përballjen fizike mes qytetarëve e policisë në mëngjesin e datës 24 korrik 2019, “Courrier des Balkans”, portali frankofon për Ballkanin i referohet qëndrimit të OSBE-së lidhur me çështjen e Teatrit Kombëtar.

KRYEMINISTRI E KRYEBASHKIAKU
As dje nuk kanë munguar reagimet e kryeministrit e kreut të bashkisë, ku vihet në dukje vendosmëria për teatër të ri, që shemb të vjetrin. Kryeministri Edi Rama ka risolli qëndrime të aktorëve që janë pro ndërtimit të një Teatri të ri Kombëtar. Ai postoi fjalët e aktores Drita Haxhiraj. Më tej, në komentet e tij në “Facebook”, Edi Rama pranon ndërtimin e kullave nga pas teatrit. “Ani Ylli, teatri s’ka asnjë pronar tjetër përveç shtetit dhe në tokën e teatrit do të ndërtohet vetëm teatër e asgjë tjetër, ndërsa përtej kufirit të tokës së teatrit do të ndërtohet një kompleks privat patjetër! Ku është problemi këtu?! Ajo godinë s’ka asnjë vlerë, është ndërtuar nga ushtria italiane me tallash si kapanon për argëtimin pas pune. Kështu që s’ka asnjë arsye në botë të rrijë aty si një varreze, ndërkohë që aty është vendi ideal për ndërtimin e Teatrit të Kombit! Sa për muhabetet e zakonshme me lekë, me korrupsion, me kulla, me male e me fusha, ato janë një mjerim për këdo që harxhon kohën duke i bërë!”, i përgjigjet ai një komentuesi. Ai ka publikuar në “Facebook” një mesazh të Jusuf Vrionit (i ndarë nga jeta), i cili në një intervistë thekson se, “si ndërtesë Teatri Kombëtar duhet rrëzuar”. Sipas kreut të qeverisë, Vrioni është një ndër shqiptarët më të sojmë e më të ditur dhe e çmonton thjesht tërë marrëzinë monumentale mbi “vlerat arkitekturore” të ngrehinës së Teatrit Kombëtar. Sakaq, po në “Facebook”, kryebashkiaku Erion Veliaj ka ironizuar hyrjen me forcë të Bashës dhe drejtorit të Ujësjellës Kanalizimeve të Kamzës brenda ambienteve të teatrit, duke theksuar se këtë gjë po e bëjnë nga halli. Veliaj thotë se për Tiranën e së ardhmes, projektet në kryeqytet duhet të vijojnë dhe se Pazari i Ri, Parku i Liqenit, Shkolla “Kosova”, Bulevardi i Ri janë një garanci për këtë. Duke iu referuar debatit për Teatrin Kombëtar, kryetari i Bashkisë së Tiranës, Erion Veliaj, theksoi se teatri i ri do të bëhet që aktorët dhe artdashësit të kenë një hapësirë dinjitoze. “Një gjë është e sigurt: teatri do të bëhet! Do të respektohen të gjitha procedurat dhe do të kemi një teatër të ri. Siç e dëgjuam edhe nga njerëzit, nuk jetohet vetëm me bukë e ujë, as vetëm me asfalt, por edhe me art e kulturë”, tha ai.

OSBE-ja i ka bërë thirrje qeverisë shqiptare të rishikojë paketën ligjore për shtypin në Shqipëri, për shkak të kufizimeve që projekt-ligji i vë lirisë së shtypit. Duke folur për Zërin e Amerikës,përfaqësuesi i OSBE-së për lirinë e shtypit Harlem Desir, thotë se qeveria e Shqipërisë duhet të mbrojë lirinë e shtypit, aq më tepër tani që vendi po kalon situata të acaruara politike.

Përfaqësuesi i lirisë së shtypit në OSBE, Harlem Deris, i tha Zërit të Amerikës se qeveria shqiptare duhet t’i bëjë ndryshime të tjera ligjit për shtypin.

“Ne mendojmë se është shumë e rëndësishme për Shqipërinë që të mbrojë lirinë e shtypit dhe të shmangë në të ardhmen kufizimin e lirisë së shprehjes për mediat on-line. Projekt-ligji aktual u jep shumë kompetenca agjencive rregulluese AMA ose AKEP që janë mbikëqyrës të sistemit të transmetimeve. Ato nuk duhet të marrin rolin e gjykatësit për rastet e shpifjeve për shembull, ose për raste të tjera që u takojnë gjykatave t’i zgjidhin”.

OSBE-ja tha zoti Desir po punon me qeverinë shqiptare që legjislacioni i ri të ndryshohet në përputhje me standardet më të mira ndërkombëtare.

Një nga problemet e tjera me shtypin në Shqipëri, sipas zyrtarit të lartë të OSBE-së,është përqëndrimi i pronësisë së mediave, veçanërisht të televizioneve dhe gazetave kryesore.

Situata aktuale politike në Shqipëri, shton ai, nuk duhet lejuar të ndikojë mbi lirinë e shtypit. Edhe po të ketë kriza politike, siç ndodh në shumë vende, thotë ai, shtypi duhet të jetë i lirë të bëjë punën e tij.

Këto komente përfaqësuesi i OSBE-së i bëri gjatë një seance të organizuar nga Komisioni amerikan i Helsinkit në mjediset e Kongresit lidhur meraportin e fundit të OSBE-së për lirinë e shtypit në 57 vendet anëtare të organizatës. Në bazë të këtij raporti, në gjashtë mujorin e parë të këtij viti dy gazetarë janë vrarë në detyrë, ndërsa 92 tjerë janë sulmuar e kërcënuar.