Ndonëse Kosova ende nuk mund të jetë pjesë e festivalit europian të muzikës, tashmë zyrtarisht, nëpërmjet Innovation Centre Kosovo (ICK), është pjesë e Startup Europe Awards, garë e Komisionit Evropian, e njohur ndryshe edhe si “Eurovizioni i Bizneseve Startup”.

Gara e cila i bën bashkë të gjitha shtetet e kontinentit të Evropës, nga viti 2018 do të ketë një shtet më shumë – Kosovën. “Startup Europe Awards” është nismë e Komisionit Evropian & Fondacionit Finnova, me mbështetje të Presidentit të Parlamentit Evropian, Presidentit të Komitetit të Regjioneve dhe anëtarëve të Parlamentit Evropian.

Startup Europe Awards (SEUA) është garë e bizneseve startup dhe inovative në nivel lokal, regjional, shtetëror dhe evropian, që për qëllim ka nxitjen e inovacionit, zgjidhjeve të reja dhe bashkëpunimin ndërmjet akterëve kryesorë brenda ekosistemit evropian të ndërmarrësisë. Përveç kësaj SEUA synon rrjetëzimin e bizneseve, promovimin e tyre dhe identifikimin e nevojave urgjente për financim. SEUA mbledh rreth vetes organizatorët, inkubatorët & akseleratorët e biznesit, universitetet, fondacionet, investitorët engjëj, për një të ardhme më të mirë për bizneset startup dhe zhvillimit ekonomik të Evropës në përgjithësi.

Gara prestigjoze që nga viti 2018 në Kosovë organizohet nga Innovation Centre Kosovo (ICK) do të jetë e ndarë në kategori të ndryshme si: Industri Kreative, Energji, Fintech, Green, e-Health, Internet of Things, Smart Cities, Siguri Kibernetike, EdTech, AgriTech, Modë dhe ndryshime klimatike. Fituesi i garës shtetërore, do të përfaqësojë vendin tonë në nivel të kontinentit.

Detajet rreth organizimit të edicionit 2018 në Kosovë, do të bëhen publike nga ana e organizatorit, gjatë muajve në vazhdim.

Deri me sot patem disa zgjedhje locale dhe zgjedhje qendrore të cilat zgjedhje qytetareve të Kosovës nuk u sollën shumë të mira. Dhe , shtrohet pyetja logjike ;Se a ja vlen dalja në zgjedhje , ose pse kurrë në zgjedhje nuk dolën as 50 përqind të atyre të cilët paten të drejtë vote?Kjo pyetje kërkon analizë dhe zberthim të gjerë nga partite politike , organizatave jo qeveritare të cilët merren me analiza politike etj . Më në fund të merret nisma për debate se a duhet dalë në zgjedhje apo edhe duhet bojkotuar ato , pas gjithë këtyre deshtimeve të partive shtetëformuese në zhvillm dhe mirëqenje të përgjithshme ?

Nese shikohet interesi actual i partive politike, këto do të bëjnë thirrje për dalje në zgjedhje .Po kurrë sa duhet nuk I realizuan premitimet e dhëna para elektoratit.Kurrë nuk krijuan kushte as rrethana të volitshme dhe as nuk krijuan vullnet qytetarë për dalje masovike në zgjedhje .Edhe pse zgjedhjet në përgjëthësi u cilësuan si të rregullta dhe demokratike , nuk ishte krejt ashtu.Nuk patem as opozitë të fortë e cila do ta kontrollonte ashtu si duhet punën e pozitës. Nuk po kemi reformë zgjedhore ,së një reformë e tillë sigurisht së bie ndesh më interesat e grupeve të fuqishme të partive politike .Askush deri më sot nuk mori përgjëgjësi për gjitha dështimet në politikëbërje , në stagnim të zhvillimit ekonomik dhe në stagnim të proceseve demokratike . Institucionet e shtetit duhet të drejtohen më shumë nga profesionistët .

Me këto vendime të deri tashme të kësaj kaste politike nuk mund të jemi të kënaqur dhe as që mund të presin së do të respektohet e drejta qytetare .E krijuam Agjensionin Antikorrupcion por qe nuk ishte efikas nga ndërhyrja e politikës.Edhe shumë medie nuk I përmbushen standardet profesionale dhe etikën elementare .Edhe disa televizione private u sollen më shumë si tifozeri jashtë kritereve profesionale. Institucionet ishin ato të cilat krijuan opinione të caktuara në medie duke ndikuar kështu edhe në rezultatet zgjedhore . Sistemi actual zgjedhor nuk na solli diqka të mirë , nuk solli në pushtet njerëzit sa duhet të përgatitur për sfidat e sistemit shumë partiak pluralist .Pa lista të hapura dhe pa shumë zona zgjedhore nuk ka mundësi që qytetarët ti zgjedhin njerëzit në të cilët kan më shumti besim , të cilët do ti mbronin interesat e tyre pa dallime partiake .Pa lisita të hapura më duket mua nuk do të kemi institucione shumë kredibile në Kosovë.Qytetarët duhet ta ken mundësin që mos tia japin besimin atyre të cilët nuk I përmbushën interesat e tyre .

Këtë gjë e bën të mundur listat e hapuara.Kosova sigurisht do të ishte shumë më shumë e zhvilluar .Deri atëherë kur qytetarët nuk e kan fuqinë e duhur vendimarrese e cila edhe u takon sipas kushtetutës , deputetet dhe nëpunësit partiak e shtetëror nuk do të frikësohen nga sovrani –popull, dhe do të sillen dhe do të veprojnë më gjuhën poltroniste .Sistemi zgjedhor do të duhej të ndryshohet për të mirën e këtij vendi. Nese nuk sigurohen kushtet optimale për zgjedhje korrekte dhe demokratike , atëherë për qka na shërbëjnë zgjedhjet ?Kur nuk bëhën reformat e nevojshme për ti kontrolluar partitë politike , atëherë edhe zgjedhjet nuk kan shumë kuptim .Sigurisht se reforma zgjedhore kërkon kohë, dije dhe mund .Do të ishte mirë të plotësohen kushtet optimale për dalje në zgjedhje, sepse vëtem kështu bëhët gara interesante, dhe zgjedhjet nuk mund të konsiderohen paraprakishte si zgjedhje të humbura dhe humbje e kohës.

Në foto, nga e djathta: Xhemail Mustafa, Adem Salihaj, Enver Maloku, Sabrije Spahiu, (?), piktori Guri Madhi dhe autori i këtij përkujtimi

Enver Malokun e kam njohur në vitin 1970 kur e ka filluar punēn nē Televizionin e Prishtinës. Ai vinte nē Redaksinë e Kulturës si njē intelektual i formuar, plot energji.
Enveri ishte njē gazetar i ardhshëm guximtar. Ndaj, nuk e pati gjatë si gazetar në TVP. E “pagoi” guximin – vyrtytin qē e mbante si emblemē dhe që nuk donte ta fshihte, për asnjē çmim. Ai ishte një gazetar rebel.
E kam ‘rinjohur’ në fillim të viteve ‘90, si drejtues të QIK-ut nē Prishtinë, si njē gazetar midis gazetarëve – heronj të fjalës së lirë, – atyre që po i bēnin karshillëk me laps regjimit policor-ushtarak serb.
Enveri ishte korrespondent i gazetēs shqiptare – amerikane “Illyria” në New York, nga viti 1991 deri ditën e fundit të jetës së tij.
Tashmë po e njihja edhe më mirë. Mund ta thērrisja më telefon nga New Yorku në çdo kohë, edhe në mesnatë …
Maloku ishte një kronikan i palodhshēm i zhvillimeve dramatike në Kosovēn e pushtuar. Ai ishte një zēdhēnēs i devotshēm i Lēvisjes Paqēsore tē Liderit tē Kosovës, Ibrahim Rugova, si dhe shpresēdhēnës – si korrespondent I Gazetēs, – i Diasporēs më tē moçme shqiptare, nē Atdheun e tyre të dytë – Amerikēn e ‘Shpresave tē fundit të Njerēzimit’.
Ata që e kanē njohur mirë Malokun kanē parë tek ai – të shtruara në kolumnet e tij – aftësinē e vrojtimit të mprehtë të fenomeneve sociale konfliktuale. Në kētē kontekst – edhe të sindromës së konfliktualitetit brendashqiptar. Simbas tij, ky fenomen vinte si pasojē e lodhjes nga pushtimi i gjatë serb, por edhe si një ‘prirje’ fatkeqe shekullore shqiptare.
Maloku mbante një qëndrim kritik publik e të guximshëm ndaj këtij fenomeni të rrezikshēm, qē po e dēmtonte rëndë Kosovën.
Maloku mbetet në historinë e gazetarisë kosovare simbol i gazetarit të guximshëm e fisnik.
*
Maloku u vra më 11 Janar 1999 nē prag tē shtēpisë, në sy të familjes, mbas një atentati, tre muaj më parē, po në prag të shtëpisë.
Vrasēsi nuk u gjet deri sot.
Turpi bie mbi drejtësinë kosovare.
Shkaqet e vrasjes mund të merren me mend, ashtu si dhe ‘heshtja’ 19 vjeçare e Drejtësisë!
Marathonomaku u pengua mizorisht të jepte Lajmin e Lirisë, atë lajm tē cilit ai ia kushtoi tërë jetën.

Në burgjet serbe malltretimet më çnjerëzore kundër shqiptarëve!

Pas shuarjes me dhunë të veprimtarisë të grupeve nacionaliste të NDSH-së,në Kosovë vepronin dhe militonin, kryesisht intelektualët, edhe në vitet `80-a, si ideologji bazë kishin marksizëm-leninizmin. Kjo shpjegohet me faktin se shteti amë, Shqipëria, ishte kyçur në këtë sistem qysh gjatë Luftës së Dytë Botërore, në miqësi të thellë me Rusinë, Jugosllavinë dhe aleatët e tyre!

Tefik Ramadani

Njëri nga këto grupe politike në vitin 1981, ishte edhe ai i kryesuar nga Sejdi Veseli (FNÇ). Ky ishte një grup i madh, i dënuar së bashku, ku bënte pjesë edhe mjeku defektolog, Tefik Ramadani.

Para trupit gjykues të Gjykatës së Qarkut të Prishtinës, të udhëhequr nga gjykatësi Ahmet Ahmeti , të mbajtur në qershor të vitit 1984 dalin 20 të akuzuar (në mesin e tyre edhe heroi Afrim Zhitia), të cilët dënohen me dënime shumë të rënda.

 Më shumë se kureshtja, më ka interesuar të mësoj për qasjet politike të kohës të grupeve ilegale në Kosovë. Në përgjithësi, dominon ideologjia komuniste, madje, ekstremi i saj, marksizëm-leninizmi.

Por, duke lexuar akt-akuzën dhe Aktgjykimin e Gjykatës Federative Jugosllave (Kps-96/85, datë 30 qershor 1987) kundër Defektologut Tefik Ramadani, konstatoj me kënaqësi, se jo të gjithë anëtarët e këtyre grupeve mendonin njësoj. Një mendim, një qasje ndryshe politike, nga shokët e burgosur e kishte z. Ramadani.

Ai mendonte se dallimet ideologjike, nuancat politike nuk duhet të ishin pengesë për bashkëpunimin, deri në bashkim të grupeve ilegale. Edhe pse kryetari i grupit tërhiqte vërejtje, për dallimet politike-ideologjike, qëndrimi i Tefik Ramadanit ishte se ideologjia politike nuk ishte me rëndësi, por veprimi për realizimin e kërkesës  Kosova Republikë. Dhe në këtë bazë ai propozonte bashkimin e të gjitha grupeve politike, pavarësisht dallimeve ideologjike.  Dhe për këtë ai agjitonte.

Grupet politike, me kërkesat radikale, jashtë çdo mundësie, për t`i realizuar ato, devalvonin vetën dhe jipnin rast për goditje nga pushtuesi. Hyrja në strukturë, për aktivitet politik, si një akt i shënuar, duhej te kërkonte qartësi paraprake, për kërkesat politike, duke u përkushtua në çështjet parësore, logjike dhe më afër mundësisë për realizimin e tyre.

Kërkesa për barazi të shqiptarëve, në raport me kombet tjera në Jugosllavinë Federale, ishte kërkesa reale për kohën. Por kishte edhe nga ata që kërkonin shkëputje nga shteti jugosllav dhe bashkim me Shqipëninë. Një kërkesë e tillë ishte me shumë dëshirë, se sa mundësi reale, për ta realizuar atëherë.

Z. Tefik Ramadani kishte mendim ndryshe edhe përsa i përket regjimit diktatorial të Enver Hoxhës. Ai distancohet kjartë nga rexhimi komunist.

Nga Aktakuza e gjykatës së qarkut të Prishtinës, thuhet kjartë se “Tefik Ramadani ia përkujton Sejdi Veselit se Enver Hoxha i ka zhdukur shokët më të ngushtë, me ç`rast Sejdiu thotë se ata kanë qenë komplotistë. Ndërsa Tefik Ramadani ka shtuar se ideologjia, tani për tani, s`është me rëndësi, por veprimi “armiqësisht” për fitimin e Statutit të Republikës së Kosovës e jo për përkatësine ideologjike”.

Ndërkohë që shokët e burgosur e tepronin me hymnizimin, vërbërisht, sepse ai kishte goditur nacionalistët, atdhetarët shqiptarë, me plumba e burg, shumë me zi se sa pushteti jugosllav shqiptarët e Kosovës.

Pra, i burgosuri politik, Tefik Ramadani, kishte veçori dalluese nga bashkëvuajtësit e tjerë të grupeve politke:

1) Bashkimi i grupeve, pavarësisht pikëpamjeve ideologjike; 

2) Rezerva për regjimin e Enver Hoxhës me polit-byronë e tij komuniste, staliniste. 

Pra, ishte më i avancuar për statusin, që duhej të kishin shqiptarët në atë kohë. Ndërkohë që të tjerët as nuk e kanë thënë dhe as nuk e kanë pranuar.

Akt-akuzat dhe dënimet kundër grupeve politike shqiptare, janë dëshmi sa tronditëse, aq edhe qesharake. Dënimet e rënda, qoftë edhe për lexim literature nga Shqipëria, për biseda krejt normale, në kushte të një pushtimi sa të gjatë, aq edhe të vrazhdët, flasin për fobinë që kishte pushteti komunist jugosllav ndaj shqiptarëve. Le ta sjellim një shembull: Poeti slloven, Ivan Cankar, në vitin 1913 kishte bërë fushatë për bashkimin e popujve sllavë të Jugut, për këtë dënohet me një javë burg. Ndërsa në vitin 1914 pushteti austriak po vëzhgonte dhe kishte kapur Cankarin, duke biseduar-propaganduar në një kafene në Lublanë me disa miqë të tij serb, për këtë ai dënohet vetëm me 6 javë heqje lirie, por për shkaqe shëndetësore, pas pak ditësh, lirohet nga burgu.

Shtypi  austriak i atëhershëm këtë akt politik e kishte quajtur “marrëzi” “budallallëk” të politikës austriake… (Kritik an der „Dummheit“ der österreichischen Politik,^[2] )  Me këtë për qëllim kisha krahasimin dhe dallimin e madh politik, në mes Perëndimit, para 100 vjetësh dhe ish shteteve komuniste, pikërisht të Jugo-Serbosllavisë. Ndërsa për një kërkesë të ngjashme, shqiptarët dënoheshin me shumë vite burgosje!

Në 9 vjetorin e ndarjes nga Zekeria Cana

Me 10 janar 2018, bëhen plot nëntë vite nga ndarja fizike me profesorin, historianin, publicistin dhe veprimtarin e devotshëm të çështjes kombëtare, Prof. Dr. Zekeria Cana, njeriu i cili asnjëherë nuk u ndal së punuari dhe vepruari për çështjen kombëtare, që studioi dhe hedhi dritë mbi ngjarjet historike të kombit tonë deri në ditën e fundit të jetës së tij.
Vetëm pak ditë nga shkuarja në amshim e profesorit të nderuar, rastësisht e lexova intervisten e tij të fundit për revistën “Kosovarja”, të numrit festiv të vitit të ri 2009, nga e cila në kujtesën time ka mbetur e skalitur kjo thënje sa kuptimplote po aq edhe profetike e profesorit, po i citoj;

“Në dhimbje të vjen miku, në gëzime të njohurit, kurse në vdekjen tënde edhe armiqt. I vetmi ofendim, të cilin nuk mund ta ndëshkosh është fjalimi para varrit tënd”!

Nga kjo thënje shihet se profesori kishte parandjenjen se vdekjen e ka shumë afër, andaj kjo në një mënyrë tregon testamentin që i kishte lënë familjes, për një ceremoni modeste të varrimit, pa fjalime dhe pa ceremoni fetare. Kjo në fakt e tregon madhështinë, atdhedashurinë dhe modestinë e skajshme të profesorit të nderuar Zekeria Cana.
Prof. Zekeria Cana punoi dhe është ndër themeluesit e parë të Institutit Albanologjik, këtij institucioni të lartë shkencor, të cilit me punën vetëmohuese shkencore, i dha shpirt e zemër, gjak e gjallëri, duke e afirmuar këtë institucion në rrafshin e historisë tonë kombëtare dhe asaj ndërkombëtare.
Në kohën e pushtimit klasik të Kosovës nga Serbia, në fillim të viteve të ’90-ta, profesori e la akedaminë, e la penën e shkencën të pushojë për një kohë të pacaktuar, për t’u vënë në shërbim të çështjes madhore të lirisë së vendit, duke u ri-rreshtuar në mesin e veprimtarëve dhe aktivistëve të çështjës kombëtare.
Kështu profesori dhe doktori i shkencave, me tërë qënien e vet shpirtërore, mendore dhe fizike iu rrekë veprimtarisë patriotike, si një atdhetarë i rrallë dhe i guximshëm hyri në shpirtin e zemrën e popullit duke u bërë simbol i mbrojtjes së vegjëlisë, sinonim i të drejtave të njeriut dhe i të drejtave kombëtare në veqanti.
Krahas angazhimit politik në alternativen kosovare, kontributi më i çmuar i profesorit Zekeria Cana ishte në pajtimeve të gjaqeve, duke u bërë krahë i fuqishëm i profesorit të nderuar Anton Çeta dhe shumë pajtimtarëve anë e kënd Kosovës në pajtimin e familjeve të hasmëruara dhe unifikimin e popullatës për rezistencë kundër pushtuesve serbomëdhenjë.
Me një fjalë kontributi i Zekiria Canës në pajtimin e gjaqeve ishte shumëdimensional. Ishte guximi dhe vendosmëria, qëndrueshmëria dhe besnikëria, morali i pastër dhe rezistenca e fuqishme përballë dhunës dhe kërcënimeve të policisë serbe që e bëjnë të veqant prej të tjerëve.
Si rezultat i përballjeve të shpeshta me forcat policore serbe gjate aksionit të pajtimit të gjaqeve, profesor Cana në mesin e popullatës ishte bërë sinonim heroizmi e qëndrese heroike, guximi e trimërie të rrallë.
Nga dashuria dhe admirimi, profesor Zekeria Canën, populli ndryshe e quanin edhe si “Luani i Pajtimit të Gjaqeve”.
Nuk ka ngjarje apo aktivitete përgjatë viteve të ’90-ta ku nuk ka qënë me prezencën e tij fizike Zekeria Cana, qoft në tubime apo demonstrata kundër pushtuesve serb, duke e kundërshtuar dhe demaskuar me të gjitha mjetet dhunën dhe terrorin shtetëror të Serbisë hegjemoniste, duke u bërë simbol rezistence paqësore dhe qëndrese burrërore të shqiptarëve të robëruar në Ballkanin jugpërendimorë.
Zekeria Cana, ishte ndër të parët që ngriti zërin, me vendosmëri e guxim kundër vrasjeve të ushtarëve shqiptarë në ish Armatën Jugosllave, duke i hequr të gjitha maskat e terrorit ushtarak serbosllav ndaj shqiptarëve, duke i dhënë kurajo popullit për për një rezistencë akoma më të fuqishme në tubimet e mëdha mortore që shprehnin revoltën dhe urrejtjen kundër okupatorit shekullor serbosllav.
Pothuajse të gjithë të rinjët shqiptarë të vrarë në ish Armatën Jugosllave i varrosi me dorën e tij në tokën dardane gjithandej Kosovës martire.
Zekeria Cana nuk u ndal së vepruari as në përiudhën e lavdishme të luftës çlirimtare, duke vizituar luftëtarët e lirisë nëpër vijat e frontit, në çdo cep e në çdo kend të atdheut, ku përveq mbështetjes morale i ndihmoi edhe materialisht luftëtarët nëpërmjet donatorëve patriot dhe humanist nga të gjitha trojet e atdheut dhe mërgata jonë.
Zekeria Cana në momentet më të vështira u gjet pranë familjes Jashari në Prekaz. Ai me dorën e tij varrosi Adem Jasharin bashk me familjarët e tij dhe gjithë shqiptarët e vrarë në atë masakër makabër, të një sakrifice sublime të panjohur deri atë kohë nga historia e popujve të kësaj pjese të globit tokësorë.
Prof.dr. Cana qëndroi besnik dhe ndau fatin me popullatën e pambrojtur shqiptare edhe përgjatë bombardimit të NATO-s kundër pozicioneve ushtarako-policore e paramilitare të Serbisë në Kosovë.
Edhe përkundër pasigurisë dhe rreziqeve të shumta, çlirimin e Kosovës e priti në shtëpinë e vet në Prishtinë. Pas çlirimit kontribuoi në konsolidimin e shtetit të Kosovës, por asnjëherë nuk synoi poste as privilegje, duke bërë gjithnjë atë që mundi për popullin dhe atdheun e vet.
U largua nga kjo botë, ashtu siq largohen njerëzit e mëdhenjë me vyrtyte të larta njerëzore dhe patriotike. Veprimtaria e tij madhore na bënë të ndjehemi krenar që e kishim një burrë të madh dhe besnik të kombit tonë, veprimtar të çështjes kombëtare dhe historiografisë tonë kombëtare.
Emri i Prof. Dr.Zekeria Canës, do të mbetët emër i pashlyer në kujtesën historike të popullit tonë, si emër i historiografisë, emër i njohur i publicistikës shqiptare, emër i njohur i ecjes tonë kombëtare, emër i shumë brezave që mësuan dhe u frymëzuan nga ai. Me një fjalë Zekeria Cana do të mbetët emër i bekuar gjithkund, kahdo e kudo ndër shqiptarë, ku bukës i thonë bukë e ujit ujë.
Në fund të këtij shkrimi, me modesti dëshiroj të potencoj një fakt për lexuesit. Ndjehem krenar që kam jetuar dhe vepruar në epokën më të lavdishme kombëtare, njëherit ndjehem me fat dhe tepër i privilegjuar që kam pasur rastin ta takoj nga afër dy herë në jetën time Prof.Dr. Zekeria Canën.
Takimi i parë ishte në tubimin e madh të Pajtimit të Gjaqeve të “Verrat e Llukës” me 1 Maj 1990, ku nga afër e pash me sytë e mi guximin dhe heroizmin e një atdhetari,…i cili me trupin e tij ndaloj Autoblindin e policisë serbe i cili ishte i gatshëm të provokoj dhunë dhe gjakderdhje shqiptare.
Ndërsa hera e dytë, ishte pikërisht në fashtin tim të lindjes në Bokshiq, komuna e Klinës, me rastin e zgjedhjeve të para të lira pluraliste për Kuvendin e Republikës së Kosovës të mbajtura më 24 maj 1992, më ç’rast zgjidhet edhe Kryetari i parë i Republikës së Kosovës ( Ibrahim Rugova ) me mandatin e Kushtetutës së Kaçanikut, ku profesor Cana kishte ardhur të vëzhgoi nga afër zgjedhjet e lira dhe demokratike në rrethanat e okupimit klasik të Serbisë.
Prof. Dr. Zekeria Cana ka ndërruar jetë në moshen 75 vjeqare me 10 Janar 2009, duke lënë gjurmë të pashlyera në jetën shkencore, historiografike, publicistike dhe politikës kombëtare.
Edhe pse kaluan plotë nëntë vjet nga shkuarja e tij në amshim, paradoksalisht Zekeria Cana ka mbetur një nga figurat më të anashkaluara nga harresa institucionale, mediatike dhe shoqërore e popullit tonë!.
Duke qënë i bindur se, në një shkrim autorial nuk mund të thuhen gjitha ato që meritojnë të thuhen për një figurë madhore të historisë kombëtare, qëllimi ishte, që me vogëlsinë time të hedhë pakëz dritë rreth një pjese të veprimtarisë atdhetare të Prof.Dr. Zekeria Canës, e për më tepër se kaq, t’u sjellë në kujtesë gjeneratave të reja harresën institucionale ndaj figurave më markante të kombit tonë.
Prof.Dr. Zekeria Cana ishte dhe do të mbetët një nga historianët më të çmuar të Kosoves dhe mbarë trojeve etnike, shëmbull i akademikut dhe intelektualit të guximshëm, veprimtar i paepur i çeshtjes kombëtare dhe personalitet i papërseritshëm në historinë e lavdishme shqiptare.
Lavdi jetës dhe veprës sa madhore, po aq dinjitoze të Zekeria Canës!

Kryeministri i Kosovës, Ramush Haradinaj, është detyruar ta refuzojë ftesën e Komandantit të Gardës Nacionale të Iowa-s së SHBA-së për një ngjarje të organizuar nga ai, pasi nuk ka mundur të pajiset me vizë. Këtë e ka konfirmuar mbrëmë një zyrtar nga Garda Nacionale në Iowa të SHBA-së, i cili ka thënë se kryeministri i Kosovës e ka anuluar një vizitë të planifikuar për 11 janar në këtë shtet federal amerikan, me arsyen se “ai nuk ka mundur ta marrë vizën”. Por, kush janë edhe 37 shqiptarët, të cilëve u ndalohet udhëtimi për në SHBA?

Përveç kryeministrit, është një listë e gjatë prej 37 shqiptarëve të cilët figurojnë si “persona të rrezikshëm” në listën e Presidentit të Shteteve të Bashkuara të Amerikës.

Daut Haradinaj, Rexhep Selimi, Azem Syla, Haradin Balaj, Fatmir Limaj, Ramiz Lladrovci, Sami Lushtaku, Rrustem Mustafa, Emrush Xhemajli, janë disa prej emrave të shtetasve nga Kosova që SHBA-ja i konsideron “persona të rrezikshëm” për sigurinë e saj.

Ky urdhër është nënshkruar nga ish-Presidenti, George W.Bush, në vitin 2001 dhe ka për qëllim që të përballet me kërcënimin e madh ndaj sigurisë kombëtare dhe politikës së jashtme të SHBA-së nga persona që janë të përfshirë apo mbështesin dhunën ekstremiste në Republikën e Maqedonisë dhe në vendet e tjera të Ballkanit Perëndimor, ose ndaj pengesave që mund t’i bëhen zbatimit të Marrëveshjes së Dejtonit në Bosnje apo ndaj Rezolutës 1244 të OKB-së për Kosovën.

Presidenti i zgjedhur i Shteteve të Bashkuara, Donald Trump, në qershor të vitit 2017 e ka vazhduar edhe për një vit këtë urdhër ekzekutiv për emergjencë kombëtare në Ballkanin Perëndimor.

Në këtë listë i vetmi shtetas nga Shqipëria është Idajet Beqiri. Ndërsa nga Maqedonia rezultojnë Menduh Thaçi, Gafur Adili dhe Nuri Bexheti.

Në listën e publikuar nga Departamenti Amerikan i Thesarit në faqen e tij zyrtare në qershor të vitit 2017, përfshihen edhe një sërë kompanish, apo organizatash humanitare, kryesisht me karakter islamik, si edhe disa grupime paramilitare, apo lëvizje ushtarake të krijuara që në kohën e luftës në Kosovë e Maqedoni, si Ushtria Çlirimtare e Kosovës, Armata Kombëtare Shqiptare etj. /Gazeta Express

Akademiku Rexhep Qosja së fundmi i është rikthyer komenteve dhe opinioneve për situatën politike në Shqipëri. Pas kësaj  ish- kreu i arkivës në Ministrinë e Brendshme dhe historiani Kastriot Dervishi ka publikuar qëndrimet e akademikut në një vizitë të zhvilluar në vitin 1970  për sistemim komunist.

Në relacion shkruhet se Qosja ripohon se s’ka tjetër botëkuptim përpos atij marksist – leninist.

Po ashtu në relacion shkruhet se: “Gjatë vizitave të ndryshme dhe në biseda ai u shpreh me entuziazëm për sukseset e ndërtimit socialist në Shqipëri. Ai tha se ‘i bëhet zemra mal’ kur shikon zhvillimin e vrullshëm të Shqipërisë në këto 25 vjet që të bindin se si ‘mund të shkurtohet historia’.”

Postimi i plotë:

Rexhep Qosja dhe vizita e vitit 1970

Herë pas here Rexhep Qosja jep mendime për zhvillimet politike në Shqipëri. Gjithmonë dihet se çfarë do të thotë ai, pavarësisht artikulimit të fjalive që sjell. Disa mendime të tij të dikurshme, kam dëshirë t’i përcjell në këtë postim. Bashkëpunëtori shkencor i Institutit Albanologjik të Prishtinës, Rexhep Qosja qëndroi në Shqipëri më 6 – 28 janar 1970, me ftesë të Universitetit të Tiranës. Për këtë vizitë, më 6 shkurt 1970 Androkli Kostallari përgatiti një relacion të cilin ia dërgoi Behar Shtyllës. Ndër të tjera, për Rexhep Qosjen, në këtë relacion (të gjatë) thuhet:

-Në studimet e tij dhe në takime me shokë të ndryshëm, ai ripohoi se “s’ka tjetër botëkuptim përpos atij marksist – leninist” se do të mundohet të zbatojë metodologjinë marksiste – leniniste, pavarësisht se sa ia arrin kësaj gjëje.

-Gjatë vizitave të ndryshme dhe në biseda ai u shpreh me entuziazëm për sukseset e ndërtimit socialist në Shqipëri. Ai tha se ‘i bëhet zemra mal’ kur shikon zhvillimin e vrullshëm të Shqipërisë në këto 25 vjet që të bindin se si ‘mund të shkurtohet historia’. ‘Kryesorja është, tha ai, është se ju të gjitha këto i bëni duke u mbështetur në forcat tuaja’ ai tha se është i bindur që vetëm socializmi mund ta shpëtonte popullin shqiptar nga gjendja e mjeruar dhe e prapambetur në të cilën ndodhej në të kaluarën. Kjo gjendje, siç tha ai e njihte jo vetëm nëpërmjet leximeve, por edhe përmes kujtimeve të babait të vet, i cili për 12 vjet ka jetuar në Shkodër, pas Luftës së Parë Botërore dhe ka lënë atje të vdekur nga mjerimi, sëmundjet dhe uria gjithë të afërmit e tij.

-Rexhep Qosja tha se krahas përparimeve të mëdha në lëmin ekonomik e kulturor, atij i ka bërë përshtypje të veçantë fakti që në Shqipëri ka ndryshuar dhe fizionomia e njeriut, është formuar njeriu i ri, me tipare të reja. Në mënyrë të veçantë lëvizjet për çrrënjosjen e besimeve fetare dhe për çlirimin e plotë të gruas, ai i çmonte si ngjarje të një rëndësie të madhe. ‘Është shumë domethënëse, tha ai që Shqipëria është vendi i parë në botë pa kisha e pa xhami. Feja, tha ai, topit dhe çorodit ndërgjegjen e popullit, kurse për fat të keq në Kosovë ka ende një ndikim të fortë; atje ka ende medrese dhe gjenden njerëz të cilët në vend që kursimet e tyre t’i falin për të ngritur një shkollë, i përdorin për të shkuar në Qabe”.

Deputeti Faton Topalli ka dhënë dorëheqje nga të gjitha pozicionet brenda Lëvizjes Vetëvendosje. Ai në letrën e dërguar tek anëtarët e Kryesisë së kësaj Lëvizje ka përmendur shqetësimet e tij.

“Po jap dorëheqja nga të gjitha pozitat që kam në Lëvizje prej Anëtarit të Këshillit të Përgjithshëm e deri tek Drejtuesi i Komitetit për Mbrojtje Sociale, respektivisht politika sociale. Pra le ta mbajnë pushtetin ata që e duan. Si anëtar i Lëvizjes Vetëvendosje do t’i përgjigjem Këshillit të Përgjithshëm sa herë që të ketë dëshirë për të raportuar për punën time si deputet”, ka shkruar Topalli në letrën e tij.

Subjekti më i madh opozitar në Kosovë, Lëvizja Vetëvendosje, aktualisht po përballet me probleme të brendshme, përçarje e mospajtime.

Nga postet e larta drejtuese, tashmë kanë dhënë dorëheqje personalitete të njohura politike duke përfshirë kryetarin Visar Ymeri, nënkryetarin Dardan Sejdiu dhe anëtarë tjerë të këtij subjekti politik.

Në këtë fazë gjykata ka filluar funksionimin në Hagë dhe janë caktuar gjyqtarët, por ende nuk janë ngritur aktakuza.

Në një intervistë nga Londra, studiuesja e së drejtës penale ndërkombëtare në Universitetin e Oksfordit, Rudina Jasini, i tha kolegut të Zërit të Amerikës Ilir Ikonomi se arësyeja që ka patur një reagim kaq të fortë nga vendet e Kuintit është se për ngritjen e shtetit të së drejtës në Kosovë, vendet Perëndimore kanë bërë një investim mjaft të madh gjatë një periudhe disavjeçare.

Zonja Jasini tha se fakti që Gjykata speciale është ngritur në Hagë është pikërisht për të mbajtur standarde të larta proceduriale ndërkombëtare të procesit gjyqësor, sidomos për sigurimin e dëshmitarëve, për garantimin e të drejtave të të akuzuarve dhe mbi të gjitha të barazie midis palëve në procesin gjyqësor.

Juristja tha se sigurisht, një shumicë teknike mund të krijohet për të themeluar një ligj të ri ose për të ndryshuar përmbajtjen e ligjit aktual. Por kjo nuk mund të zhbëjë procesin e ngritjes së kësaj gjykate.

Kjo, tha zonja Jasini, do ta sillte Kosovën në një ngërç të padiskutueshëm juridik dhe do të dëmtonte mjaft rëndë marrëdhëniet me vendet e Kuintit por edhe marrëdhëniet ndërkombëtare.

Kjo do të sinjalizonte gjithashtu se Kosova nuk e ka marrë seriozisht procesin e trajtimit të krimeve të luftës dhe të atyre të pasluftës.

Rreth 150 persona të kthyer nga zonat e luftës në Siri e Irak, po vuajnë dënimet në burgjet e Kosovës.

Të njëjtit, nga institucionet e Kosovës, vazhdojnë të konsiderohen si rrezik potencial, andaj edhe po punohet për deradikalizimin e tyre.

Në procesin, e ashtuquajtur të deradikalizimit, janë të përfshira disa institucione shtetërore, Bashkësia Islame e Kosovës, shoqëria civile, por një angazhim parësor ka edhe Ministria e Drejtësisë.

Ministri i Drejtësisë, Abelard Tahiri, në një intervistë për Radion Evropa e Lirë, ka thënë se ekziston radikalizmi në burgjet e Kosovës. Andaj, sipas tij, kjo dukuri do të luftohet përmes ligjëratave të imamëve nëpër qendrat korrektuese.

Ai ka treguar se shumë shpejt do të nënshkruajnë një memorandum bashkëpunimi me Bashkësinë Islame të Kosovës, duke bërë të ditur se janë përzgjedhur edhe imamët të cilët do të ligjërojnë para të burgosurve.

“Ka qenë gjithmonë një tendencë e disa të burgosurve që i shpie në radikalizëm të dhunshëm. Ditëve në vijim do të nënshkruaj një memorandum mirëkuptimi me Bashkësinë Islame të Kosovës, e cila mundëson mbajtjen e ligjëratave nga persona që do të jenë të autorizuar nga Bashkësia Islame e Kosovës, për të pamundësuar një radikalizëm të tillë në burgjet e Republikës së Kosovës” ka thënë ministri Tahiri.

Sipas Tahirit, është shumë e rëndësishme që personave të cilësuar si të radikalizuar, t’u ofrohet mundësia që të integrohen në shoqëri në mënyrë që ata të mos paraqesin rrezik pas përfundimit të dënimit.

“Ky është edhe qëllimi që këta persona që janë të dënuar konform ligjit për implementim të sanksioneve penale, që i vuajnë dënimet në qendrat korrektuese në Republikën e Kosovës, në momentin kur e përfundojnë dënimin të jenë persona të cilët nuk do të paraqesin rrezik më tutje për shoqërinë tonë, mos të paraqesin rrezik për të rinjtë, mos të arrijnë t’i indoktrinojnë të rinjtë që të ndjekin rrugën mbi të cilën ata i ka dërguar të paktën në qendrat korrektuese” ka thënë Tahiri.

Ministri Tahiri ka folur edhe për qytetarët e Kosovës që vazhdojnë të jenë në vatrat e luftës në Siri apo Irak, duke thënë se së bashku me Agjencinë e Kosovës për Inteligjencë, do të punojnë për kthimin e tyre në vendlindje.

“Kemi të bëjmë me njerëz që tashmë u bënë disa vite që kanë kaluar nëpër ato vatra të luftës dhe padyshim që duhet të jemi të kujdesshëm ndaj tyre, duhet t’u qasemi me kujdes. Ata njerëz në asnjë rrethanë nuk duhet të anashkalohen, ata njerëz nuk duhet të lihen anash shoqërisë, mirëpo duhet të trajtohen konform ligjeve që i kemi në fuqi” ka shtuar ministri i Drejtësisë.

Nga viti 2012 në zonat e luftës në Siri e Irak, kanë shkuar mbi 300 qytetarë të Kosovës dhe sipas të dhënave të Policisë së Kosovës, 70 prej tyre janë vrarë.

Rreth 130 tashmë janë kthyer në Kosovë dhe pothuajse të gjithë janë arrestuar për vepra penale që ndërlidhen me terrorizëm dhe pjesëmarrje në luftëra të huaja.

Aktualisht në këto zona, sipas të dhënave zyrtare, vazhdojnë të jenë edhe 27 fëmijë dhe 44 gra.

Analisti amerikan për Ballkanin, Daniel Serwer, ka deklaruar për gazetën “Zëri” se shfuqizimi i Ligjit për Gjykatën Speciale do të përcillet me pasoja serioze për Kosovën, pasi që, sipas tij, marrëdhëniet me SHBA-në dhe me BE-në do të jenë shumë më problematike

Shfuqizimi i Ligjit për Gjykatën Speciale do t’i bënte marrëdhëniet e Kosovës me Shtetet e Bashkuara të Amerikës (SHBA), si dhe me Bashkimin Evropian (BE) shumë më problematike dhe kjo do të kishte pasoja serioze për vendin.

Kështu ka thënë në një intervistë dhënë gazetës “Zëri” analisti i njohur amerikan për Ballkanin, Daniel Serwer, duke shtuar se liderët kosovarë po sillen sikur të jenë të kërcënuar nga Gjykata. 

Pas dy dështimeve që kjo çështje të procedohet në Kuvend në fund të vitit të kaluar, Serwer shpreson që një përpjekje e tillë të mos realizohet gjatë këtij muaji, ashtu siç po pritet të ndodhë pas kthimit të deputetëve nga pushimet e fundvitit.

Analisti amerikan gjatë kësaj interviste për “Zërin” ka folur edhe për mosratifikimin e Demarkacionit me Malin e Zi, me ç’rast ka vlerësuar se ky është një veprim i pamatur politik, pasi Kosova ka nevojë për liberalizim të vizave me BE-në.

Ndërsa sa i përket Asociacionit të Komunave me Shumicë Serbe, ai ka thënë se një marrëveshje e tillë duhet zbatuar në përputhje me vendimin e Gjykatës Kushtetuese të Kosovës.

“Edhe këtu Kosova ka shumë më tepër për të fituar nga zbatimi i programit sesa nga braktisja e tij”, ka potencuar Serwer.

Më 17 Janar 2002, në hyrje të banesës së tij në lagjen “Fidanishte” në Pejë, në orët e mbrëmjes nga një dorë mizore iu shua jeta deputetit të Kuvendit të Kosovës dhe ish komandantit të UÇK-së për Rugovë, Smajl Hajdarajt. Iu shua jeta pa e shijuar mirë atë, një njeriu që bashkë me familjën e tij atdhetare bënë shumë historikisht për kombin. Në Janarin e tragjedive dhe krenarive kombëtare nga një pritë e organizuar u vra një njeri i urtë, bujar, veprimtar i madh i LDK-së dhe ushtarak i vijës institucionale të presidentit të Kosovës, dr.Ibrahm Rugova.

Vrasja e Smajlit dhe shumë vrasje të tjera mbetën ende të pa ndriçuara. Në atë kohë vrasja e Smajlit kishte bërë jehonë të madhe, se ishte vrarë deputeti i Parlamentit të Kosovës . Edhe një zyrtar i lartë o Kombeve të Bashkuara në Kosovë, kishte thënë së kjo organizatë do të bëjë maksimumin që të gjejë vrasësit dhe të përcaktoj arsyet e vrasjës së Smajl Hajdarajt.Por, nga këto deklarata dhe shumë te tjera deri më tash së do të bëhët diq në zbardhjën e vrasjeve të motivura politikisht nuk doli asgjë. Por, herdo kur, ky pluhur i harresës do të hiqet, dhe të gjitha vrasjet do ta gjejnë dritën e diellit. E gjejnë dritën e diellit, sepse gjaku i derdhur pa marrë parasysh së sa vite shkojnë nuk e lenë pa i shpërfaqur vrastarët.Smajl Hajdaraj dhe kontribut kombëtar qysh nga mosha rinore, dhe nuk u ndalë kurrë edhe me armë në dorë derisa sa Kosova u bë shtet i lirë dhe i pavarur.

Smajli si komandant i UÇK-së dhe si njeri kishte autoritet të madh jo vetëm në Rugovë por edhe në Rrafshin e Dukagjinit. Këtë respekt Smajli e kishte fituar me tiparet e tija të larta njerëzore dhe atdhetare. Ai ishte njeri afert më të gjithë ata që patën rastin ta njohin .Ishte njeri plotë elan për jetë, plotë energji dhe shumë optimist për të ardhmen e popullit të vet. Sigurisht se Smajli kishte luftuar për një Kosovë me ndryshe siq e kemi sot.Kishte luftuar për nje Kosovë pa krim të organizuar dhe korrupcion. Kishte luftuar për një Kosovë ku të gjithë do të kënë mirëqenje.Ka luftuar që vendi i tij të bëhët një shtet I prosperuar dhe demokratik. Smajli sigurisht së nuk e ka paramenduar së LDK-ja do të bie në duar të interesagjinjëve politik. Nuk e ka paramenduar se do të nepërkemben aq lehtë vlerat rugoviane të këtij subjekti politik dikur më e madhi në Kosovë.Vrasja e Smajlit la zbrazëtirë të madhe jo vetëm në LDK, por edhe në Kosovë. Ai u vra por nuk vdiq asnjehëre.

Ceremonia e varrimit të tij në fshatin Zahaq ku prehen eshtrat e tij, ishte ceremonia më madhështore pas ceremonisë mortore të presidentit historik të Kosovës, dr.Ibrahim Rugova. Me mijëra qytetarë nga mbarë Kosova atë ditë ia dhanë lamtumirën e fundit një atdhetari të madh. Vargu i atyre që ishin prezent atë ditë janari dukej i pafund, sikur është edhe e pafundme edhe vepra e tij. Jeta dhe vepra sublime e atdhetarit Smajl Hajdaraj do të mbetet e pavdekshme . Edhe pse vetëm pse fizikisht u nda nga familja , miqët , shokët dhe dashmirët, ai është gjallë me veprën e tij. Jeta dhe vepra e tij, do të jënë udhërrefim për brezat e rinjë së si duhet dashur atdheu dhe kombi.Ai ishte dhe ka mbetur mburrja dhe krenaria e familjës atdhetare Hajdaraj nga Rugova .Ai është krenaria e kombit.Sakrifica e tij për liri dhe pavarësi është e përjetshme. Prandaj , çdo përvjetor që vjen na e shton mallin , dhembjen por edhe krenarinë për atdhetarinë, Smajl Hajdarajn. Lavdi jetës dhe veprës së Smajl Hajdarajt!

Pas dorëheqjes së kryetarit të Lëvizjes Vetëvendosje Visar Ymeri, i cili dha dorëheqje nga drejtimi i këtij subjketi, sot edhe Dardan Sejdiu, ka dhënë dorëheqje nga të gjitha pozitat e tij drejtuese në Lëvizjen Vetëvendosje.
Sejdiu i ka dërguar një letër partisë, ku ka njoftuar për dorëheqje nga posti i nënkryetarit të parë.
“Kam vendosur që nga sot të jap dorëheqje të parevokueshme nga të gjitha pozitat e mia drejtuese në Lëvizjen Vetëvendosje, nga posti i nënkryetarit të parë të Lëvizjes, nga Kryesia e Lëvizjes, dhe nga anëtari i Këshillit të Përgjithshëm të Lëvizjes”, thuhet pos tjerash në letrën e Sejdiu.
Ai ka njoftuar po ashtu se veprimin e tij politik do ta vazhdojë si deputet dhe anëtar i VV-së.

Shefi i policisë në Helsingborg, Sven Holgersson, ka thënë se në gjashtë muajt e fundit në këtë qytet ka pasur shpërthime, të cilat ai i ka lidhur me krim të organizuar.

Në një deklaratë për gazetën suedeze “Aftonbladet”, Holgersson ka thënë se sulmet janë të lidhura me drogë, transmeton Koha.net.

“Për mendimin tim krejt këto kanë të bëjnë me drogë, ekonomi dhe armë”, ka thënë Holgersson.

Kjo deklaratë e tij është publikuar pak orë pasi ndodhi një shpërthim në hyrje të një ndërtese, nga i cili ka mbetur e plagosur vajza e nënkryetarit të OVL-së së UÇK-së, Nasim Haradinaj.

“Aftonbladet” raporton se në shtator një person ka vdekur si pasojë e një shpërthimi nga i cili mori flakë apartamenti i tij. Në muajin tetor, sipas kësaj gazete, një shpërthim kishte ndodhur në hyrje të stacionit policor.

Portali Koha.net ka kontaktuar Nasim Haradinajn dhe ai ka konfirmuar se në këtë shpërthim është plagosur vajza e tij, e cila punon si infermiere në këtë qytet dhe ishte duke u përgatitur për fillimin e studimeve në Suedi.

Në një deklaratë për KTV-në, Haradinaj ka thënë se vajza është plagosur në këmbë dhe ka pasur djegie.

“Sulmi është akt terrorist, por unë nuk e lidhi me punën time këtu. Asnjëherë nuk kam pasur kërcënime nga askush e as vajza nuk është kërcënuar asnjëherë”, ka thënë Haradinaj.

Nasim Haradinaj është përfolur shumë në fundin e vitit të shkuar për shkak të një deklaratës së tij se “punë e madhe që janë vrarë aktivistë të LDK-së”.

Visar Ymeri, kryetari i deritashëm i Lëvizjes Vetëvendosje, ka dhënë dorëheqje nga të gjitha pozitat udhëheqëse në parti.

“Që nga dita e sotme kam vendosur të dorëhiqet parevokueshëm nga të gjitha pozitat e mia drejtuese të Lëvizjes Vetëvendosje. Më duhet ta them se ky është një prej vendimeve më të vështira që i kam marrë në jetë dhe një prej ditëve më të vështira të jetës sime”, ka thënë Ymeri në konferencën për media.

“Kur Lëvizja nuk është e bashkuar, nuk është e fortë, e kur kjo nuk është e fortë, humb Kosova”, tha Ymeri, duke thënë se dallimet brenda partisë e kanë bërë të marrë këtë vendim.

Tutje Ymeri është shprehur se ka dhënë dorëheqje pas zhvillimeve të fundit në partinë që ai i takon.

“Jap dorëheqje në shenjë mospajtimi me këto zhvillime dhe pasi nuk ia dola që t’i zgjidhja këto zhvillime. Shpresoj që kjo dorëheqje do të kuptohet si alarm për gjendjen që kemi ardhur dhe nga ata njerëz që kanë bërë linçime”, tha më tej ai.

Adnan Merovci, ish-shefi i Protokollit në zyrën e ish-presidentit të Kosovës, Ibrahim Rugova, ka shkëputur nga arkiva e tij një video, me të cilën ky i fundit iu drejtohej qytetarëve të Kosovës dhe shqiptarëve në përgjithësi në natën e ndërrimit të moteve mes 1994 – 1995.

Në këtë video, pak më të gjatë se 2 minuta, Rugova flet për atë që kishte arritur Lëvizja paqësore të cilës i printe ai në vitin 1994. Fliste edhe për një forcim të organizimit të qëndresës në të gjitha fushat, por nuk jep më shumë detaje se për çfarë qëndrese e kishte fjalën.

Për vitin e ardhshëm, atë 1995, Rugova premtonte më shumë punë e ishte i bindur se do të arrihej çështja e Kosovës do të shtohej gjithnjë e më shumë si problem që do zgjidhje të drejtë në bazë të vullnetit politik të popullit.

“Duhet të bëjmë çmos që të qëndrojmë, të rezistojmë të organizohemi më mirë, të ruajmë besimin te njëri – tjetri që është pasuria më e madhe, të ndërtojmë një pajtim të përditshëm ndërmjet veti edhe politik, edhe njerëzor, edhe kombëtar të të gjitha forcave politike shqiptare, dhe me siguri mund të them se edhe viti i ardhshëm do të na sjell gjëra më të mira për realizimin e çështjes e Kosovës, të kërkesave legjitime të këtij populli dhe të çështjes shqiptare në përgjithësi”, kishte thënë Rugova.

Këtu mund ta shihni mesazhin e urimit të Rugovës për vitin 1995:

Vitin që po e lëmë pas ishte një vit i rëndësishëm për Kosovën dhe për shqiptarët. Ishte një vit i vazhdimit të okupimit të Kosovës por edhe një vit i forcimit të organizimit shqiptar në Kosovë dhe i gjithë i qytetarëve të saj, dhe po ashtu një vit i afirmimit të çështjes së Kosovës në planin ndërkombëtar. Mund të themi se gjatë këtij viti çështje e Kosovës shtrohet si temë dhe problem që do zgjidhje në të gjitha nivelet dhe institucionet ndërkombëtare evropiane dhe të Shteteve të Bashkuara. Mund të themi se ishte një vit i afirmimit të mëtejshëm dhe i qëndresës në të gjitha fushat në Kosovë. Po ashtu ishte një vit i afirmimit jo vetëm të Kosovës por të çështjes shqiptare në përgjithësi.

Për vitin e ardhshëm jo vetëm që shpresojmë, por edhe punojmë dhe jemi të bindur se çështja e Kosovës do të shtohet gjithnjë e më shumë si problem që do zgjidhje të drejtë në bazë të vullnetiti politik të popullit.

Duhet të bëjmë çmos që të qëndrojmë, të rezistojmë të organizohemi më mirë, të ruajmë besimin te njëri – tjetri që është pasuria më e madhe, të ndërtojmë një pajtim të përditshëm ndërmjet veti edhe politik, edhe njerëzor, edhe kombëtar të të gjitha forcave politike shqiptare, dhe me siguri mund të them se edhe viti i ardhshëm do të na sjell gjëra më të mira për realizimin e çështjes e Kosovës, të kërkesave legjitime të këtij populli dhe të çështjes shqiptare në përgjithësi.

Duhet të punojmë dhe do të jetë një vit që do t’i afrohemi më shumë integrimeve shqiptare, ballkanike dhe evropiane.

Gëzuar edhe njëherë, çdo të mirë!

• 

  Luljeta Krasniqi – Veseli

  Luljeta Krasniqi, e lindur më 02.05.1981. Me gazetari ka filluar të merret që nga viti 2005. Për një kohë të gjatë ka punuar si gazetare në Agjencinë e lajmeve Kosovalive. Ekipit të Radios Evropa e Lirë i është bashkuar në vitin 2008.

Ambasadori amerikan në Beograd Kyle Scott është deklaruar sot rreth formimit të ushtrisë së Kosovës, transmeton Koha.net.

Duke u përgjigjur në pyetjen e gazetës “Blic” të Beogradit se a është vërtetë Ushtria e Kosovës kërcënim për stabilitetin e rajonit Scott ka thënë:

“Nuk shoh pse Ushtria e Kosovës do të ishte kërcënim më i madh se sa janë, për shembull, Ushtria e Serbisë, e Bosnjë – Hercegovinës, Maqedonisë, Malit të Zi, Greqisë, Bullgarisë…”.

Scott ka treguar edhe mënyrën se si duhet të formohet Ushtria e Kosovës:

“Ajo duhet të formohet në kuadër të Kushtetutës së Kosovës e kjo e kërkon konsultimin e të gjithë popujve që jetojnë atje. Ne e përkrahim pavarësinë e Kosovës dhe çdo shtet ka të drejtë në zgjedhjen e partnerit strategjik dhe që brenda territorit të vet të formojë forcat e sigurisë, porse kjo kërkon pajtimin e të gjithë popujve që jetojnë në Kosovë”.

Ambasadori amerikan në Beograd, Kyle Scot, ka theksuar se Kosova me gjenerata e ka shumicën shqiptare e jo serbe, se shumica e popullit shqiptar ka kërkuar dhe ka luftuar për pavarësi nga Serbia, transmeton Koha.net.

Në një intervistë për gazetën serbe “blic”, ambasadori amerikan në Beograd, Kyle Scott ka folur për Kosovën.

Në pyetjen se shumica e serbëve beson se Amerika ua ka rrëmbyer Kosovën deh çfarë mendon ai për këtë, Scott është përgjigjur:

“Përgjigja ime është se pajtohem me presidentin Vuçiq se në Serbi ka shumë mite lidhur me Kosovën. Nuk kontestohet se Kosova ka luajtur një rol të madh historik e kulturor në jetën e serbëve, por po ashtu nuk mund të kontestohet se Kosova me breza e breza ka popullatë shumicë shqiptare e jo serbe. Mund të mos pajtohemi me atë se çfarë vërtetë ka ndodhur në vitet e 90-ta, por mendoj se qartas shumica e popullit ka kërkuar pavarësi duke menduar se Beogradi nuk iu del përballë nevojave të tij. Mendoj se dialogu i brendshëm që e ka iniciuar Vuçiq për çështjen e Kosovës do të sjellë debat të hapëta për të dhe do të përpunojë opsione ashtu që marrëdhëniet të normalizohen në të ardhmen. Natyrisht se do të jetë vështirë të arrihet te përgjigja e drejtë, por mendoj se ky dialog dhe ai në Bruksel duhet të japin kontributin e zgjidhjes dhe se udhëheqjet a Beogradit e të Prishtinës i presin vendime të vështira.
Të vetmen zgjidhje stabile dhe afatgjatë do ta sjellin bisedimet dhe marrëveshja e drejtpërdrejtë ndërmjet serbëve e shqiptarëve përfshirë dhe dialogun Brukselit të cilën përkrahim”, përcjell Koha.net.

Në konstatimin e “blicit” se edhe disa intelektualë shqiptarë thonë se problemi i Kosovës është në faktin se shtetësia e saj bazohet në dënimin e Serbisë dhe se a ka të vërtetë në këtë, Scott tha:

“Gjatë shpërbërjes se cilitdo shtet, edhe të ish – Jugosllavisë ose të Austro-Hungarisë, pas Luftës së Parë Botërore, disa popuj kanë fituar, disa kanë humbur. Kjo nuk mund të evitohet, por duhet shikuar në të ardhmen. Edhe për Kosovën, edhe për Serbinë është me rëndësi që të përkrahen në anëtarësimin në Bashkimin Europian. Hungaria ka humbur territore në Rumani, Sllovaki, në Serbinë veriore, në Kroacinë verilindore, por e ardhmja të gjitha këto vende i ka dërguar në BE”.

Në fakt, 2017’ta ishte një vit i ngarkuar me zgjedhje.

Pothuajse nga pranvera e hershme shteti ra në letargji, duke u lënë partive politike hapësirë për aktivitete e fushate.

Në qershor u mbajtën zgjedhjet nacionale, që pasuan me një krize të formimit të qeverisë dhe Kuvendit, pas të cilave Ramush Haradinaj, fitoi dhe u bë kryeministër.

Në tetor e nëntor u votua për asamble lokale e kryetarë komunash.

Befasitë nuk munguan, ndërsa Istogu bëri përjashtim, duke votuar tri herë.

Kryeministri i Kosovës, Ramush Haradinaj për marrëveshjen e demarkacionit, ka thënë se Kuvendi sa më shpejt duhet të marrë vendimin për këtë temë.

Ishin vitet e 70-ta . Ende isha filloristë , dhe nuk e kam shumë të qartë së si ishte e mundur që në menyrë të organizuar na dërguan në kinoteatrin e qytetit të Pejës , në shfaqjën e filmit dokumentar “Klithamat e Fundit në Gjungel”.Nese nuk kam harruar më duket së e gjithë ngjarje zhvillohej diku në terrenet e një gjungle afrikane . Ishte e tmershme ajo qka pamë atë ditë.Ishte shumë e palogjikshme dhe e pajustifikueshme së si drejtorati I shkollës kishte vendosur të shohim skena të tilla të tmerrit , skena që shumica prej nesh nuk i kemi harruar kurrë. Si të harrohen skënat e vërteta kur njerëzve nga legjionaret ju preheshin kokat dhe me koka ne duar zgerdhiheshin për “gjahun” e fituar. Kjo nuk ishte natyrisht e tëra , gjithashtu pamë duke iu prere njerëzve organet gjenitale ,ku klithmat e viktimave edhe sot e kësaj dite më kan mbetur të pashlyera në kujtesë.Ajo që vriteshin shtazët e që natyrisht në krahasim më prerjën e kokave dhe organeve gjenitale te meshkujve por edhe të femrave , ka mbetur në margjina të mendjës dhe përjetimit tonë .Një film i tillë dokumentar tu servohet shkollarëve filloristë kjo nuk përkon më logjikën e shëndosh të njeriut .Nga njëherë me shkon mendja së një shfaqje e tillë e një filmi lemeritës mos vallë kishte prapavijë të caktuar politike të serbeve ,karshi shkollarëve shqiptarë .Këtë storie e përmenda natyrisht më qëllim të caktuar.

Këso skënash të lemeritshme dhe të tmerit pamë edhe më rastin e shpërbërjës së dhunshme të ish –Jugosllavisë së diktatorit Tito.Ajo që ndodhi së pari në Bosnje e pikërisht në Srebernicë , natyrisht së e tejkalon shumë fishë shfaqjën e një filmi dokumentar. Ne Bosnje ndodhën shfaqje të tmerrit , njerëzit kan pa dhe kan përjetuar klimtha të njerëzve duke u vrarë dhe maskaruar nga barabaret serbe , deri në kup të qiellit . Sigurisht së shumë nëna , motra , vëllezër , pleq e plaka kan përjetuar gjera të cilat jo që nuk shlyhen kurrë , por edhe I kan derguar shumë prej tyre në qmenduri.Një tragjedi njerëzore , një gjenocid I pa parë në sytë e ndërkombetarve ,nuk është parë dhe përejtuar nga kanibalet serbe, pas Luftës së Dytë Botërore .Tragjeditë dhe gjenocidi nuk përfunduan më luftën në Bosnje , ato vazhduan edhe më luftën në Kosovë .Kasapi dhe krimineli , Sllobodan Millosheviq , bashkë më Kishën Ortodokse Serbe dhe Akademinë e tyre ishin sponzorizuesit e masakrave të Reqakut, Rahovecit ,Mejës , Qyshkut, Lubeniqit e masakrave të tjera në qdo cep të Kosovës. Shovenistet serbë nuk u ndalën më kaq , ata dhunuan , vranë dhe masakruan edhe gra, pleqë, plaka dhe fëmijë, bënë qdo faqe të zezë mbi këtë tokë .
Dhe, unë për vetën time nuk e kam kuptuar botën demokratike së si Serbinë nuk e dënuan për gjenocid . Ndodhën vrasje dhe shfarosje në masë të gjerë . Sigurisht së as udhëheqjeve tona politike të pas luftës nuk ju falet së si nuk u kujtuan ta padisinë Serbinë në TPI, për gjenocid , ku për të cilën gjë kan pasur fakte më bollëk .Nuk e shfrytëzuan së paku as materjalin e mbledhur të Keshillit për të Drejtat e Liritë e Njeriut në të gjitha komunat e Kosovës. Nuk u kërkua nga Serbia që ti paguaj as dëmet e luftës, dhe as nuk u kërkua kurrë ndarja e pasurisë nga ish -Jugosllavia …Të gjitha këto u harruan nga ata të cilët erdhën në pushtet, së u habitën duke vrapuar pas pasurimit.E harruan gjithë atë qka na ndodhi në luftën për liri dhe pavarësi. Këta udheheqës na u shëndrruan bukur shumë në mafioz , ose veq kan qenë të tillë.E harruan të kaluarën , harruan të gjithë ata martirë dhe deshmorë të kombit, i harruan vrasjët e fëmijeve , grave , pleqeve , harruan dhunimet e nënave dhe të motrave tona …Lanë mbrapa rrugën e lavdisë duke marrë rrugën e turpit. Nuk krijuam shtet si kemi menduar dhe për qka është punuar .Nuk vumë rend dhe ligj si duhet. Kjo klasë politike u futën në rrugën pa krye . Lakmia për pushtet apsolut I bëri të pamshirshem karshi popullit dhe vendit të vet. Na ndodhën edhe vrasjet që është plagë që zor do të shërohet edhe për shumë vite , e ndoshta kurrë.Organat e drejtësisë nuk po funksionojnë njejtë për të gjithë .Nuk po merziten për ndërgjegjën e tyre të vrarë.Nuk po kan dert së janë bër pasanikë në kurriz të popullit .Nuk e kan dert së shumica sot po jetojnë si në Afrikë …Si është e mundur që mafiozet politik dhe mafiozet ekonomik të sundojnë më shtetin.Nuk u skarifikua që shteti të marre nje kahje aq të mbrapsht .Sigurisht së nuk u sakrifikua që Kosova të bëhët shtet mafioz ?!…

Kryeministri i Kosovës, Ramush Haradinaj, ditë më parë mori një vendim për t’ia rritur pagën vetes dhe kabinetit të tij qeveritar.

Ky vendim po cilësohet si i paligjshëm nga shoqëria civile dhe nga partitë opozitare në Kuvendin e Kosovës.

Albulena Haxhiu nga Vetëvendosje i është drejtuar Agjensionit Kundër Korrupsion dhe Gjykatës Kushtetuese për këtë çështje.

Ndërsa sot, përmes një postimi në Facebook, deputetja Haxhiu ka bërë me dije se me rritjen e pagave për qeveritarët i është rritur edhe paga e Presidentit të vendit, Hashim Thaçit.

“Aktualisht, sipas vendimit të paligjshëm, arbitrar e skandaloz të Qeverisë Haradinaj për pagat e tyre, paga e Haradinajt është paga më e lartë krahasuar me pagat e udhëheqësve tjerë. Ndërkohë në nenin 11 të ligjit për Presidentin thuhet: 1. Paga e Presidentit të Republikës së Kosovës është paga më e lartë në kuadër të institucioneve shtetërore të Republikës së Kosovës. 2. Paga e Presidentit të Republikës gjithmonë duhet të jetë së paku njëzet e pesë përqind (25%) më e lartë se të ardhurat e përgjithshme të Kryetarit të Kuvendit të Republikës së Kosovës dhe udhëheqësve të tjerë institucional”, ka shkruar Haxhiu në Facebook.

“Pra nëse Haradinaj do të ketë pagën afër 3000, Hashim Thaçi do ta ketë më shumë se 3500, ose afër 4000, plus meditjet e reprezentacioni! Është tmerr i vërtetë”, u shpreh Haxhiu.

Ish-përfaqësuesi i Lartë i OKB-së për Bosnje-Hercegovinën, Christian Schwarz-Schilling teksa komentoi situatën për njohjen e Kosovës, kritikoi faktin që nga 27 shtete anëtare të BE-së, pesë shtete nuk e kanë njohur ende atë.

“Evropa nuk është në gjendje që të bëjë një politikë të qartë kundrejt Serbisë dhe Kosovës. Dhe ky është turp!. Ato vende se kanë njohur për shkak të problemeve të brendshme. Ky është egoizëm i këtyre shteteve. Kështu BE-ja nuk do të luftojë kurrë ndonjë luftë për demokracinë”, tha ai.

Mes të tjerash Christian Schwarz-Schilling deklaroi se njohja e Kosovës do të duhej të ishte bërë direkt pas luftës më 1999. “Ishte dobësia e OKB-së dhe BE-së që nuk e bëri këtë”, theksoi ai.

Dogana e Kosovës ka publikuar sot të dhëna për mbledhjen e të hyrave. Drejtuesit e Doganës së Kosovës, në një konferencë për media kanë bërë të ditur se deri më tani janë mbledhur mbi 1 miliard e 117 milionë euro.

Ata thanë po ashtu se krahasuar me vitin e kaluar, ka rritje të të hyrave për 65 milionë më shumë.

Buxheti në masë të madhe është rritur nga të hyrat e cigareve, nafta dhe mjetet motorike.

Nga nafta u tha se të hyra ka pasur 330 milionë euro, nga cigaret 165 milionë euro dhe 85 milionë nga mjetet motorike.

Kjo rritje, thanë drejtuesit e doganës, tregon përkushtimin në realizimin dhe mbushjen e buxheti dhe se kjo doganë është një administratë moderne, efikase dhe profesionale, për të u përballur me të gjitha sfidat.

Presidenti Hashim Thaçi ka folur lidhur me iniciativën për shfuqizim e Gjykatës Speciale.

Ai ka thënë se asnjë iniciativë e qytetarëve dhe deputetëve që është në përputhje me Kushtetutën nuk është përplasje me bashkësinë ndërkombëtare.

“Asnjë iniciativë qytetare e as e deputetëve që është në përputhshmëri me Kushtetutën dhe procedurat e rregullta parlamentare nuk është as tronditje as përplasje. Përkundrazi është një çështje që duhet shikuar dhe vlerësuar seriozisht sepse janë njerëzit e zgjedhur nga populli dhe kanë mandatin e plotë inicojnë gjëra të cilat mendojnë se janë të drejta apo mendojnë që duhet t’i shtyjnë përpara”, tha Thaçi për televizionin 21.