Tanusha

”E, unë Tanushën vetë e kam pa”

-nga Eposi-

… … … … … … …

E ndezur prush,

Te bregu i lumit hapin e shtriu.

Kur pa, që s’e shihte askush:

U çvesh, e pylli psherëtiu.

Rrobat i la aty përreth.

Diellit i plasi syri.

Vala e lumit u rrënqeth,

Kur Tanusha cullak i hyri.

I fshehur rri Zoti përflakur nga malli

Pas brekëve qëndisur me lule,

Që i la Tanusha te zalli.

E, unë djalli,

Shikoja si lahej berbecule,

Pas trungut të dardhës, tek rrija atje,

Duke mbajtur me dorë zhulkat prushore,

Se mos binin përdhe,

Dardhat e mia hënore…