VOAL – Djali i një babai italo-amerikan dhe një nënë nga Torino, mbreti i kuizit lindi në New York si Michael Nicholas Salvatore Bongiorno, më 26 maj 1924. Ishte shumë i ri kur u transferua në Itali: ai ndoqi gjimnazin dhe shkollën e mesme në Torino. Gjatë Luftës së Dytë Botërore ai ndërpreu studimet dhe u bashkua me grupet partizane në male.
I arrestuar nga nazistët, ai kaloi shtatë muaj në burgun e San Vittore në Milano; më pas ai përjeton tmerret e kampeve të përqendrimit gjerman (ai është së bashku me gazetarin e njohur Indro Montanelli), nga i cili shpëtohet falë një shkëmbimi të të burgosurve midis Shteteve të Bashkuara dhe Gjermanisë.
Pasi drejtoi programin radiofonik “Voci e volti dall’Italia” “Zëra dhe fytyra nga Italia” në SHBA më 1946 (për radio stacionin e gazetës “Il progresso italo-americano” “Përparimi Italo-Amerikan”), ai u vendos përfundimisht në Belpaez më 1953, i thirrur për të eksperimentuar me Televizionin e sapoformuar me Programin “Arrivi e partenze” “Arritjet dhe nisjet”. Programi transmetohet më 3 janar 1954 në orën 2.30 pasdite: është dita e parë e transmetimeve në televizionin italian.
Programi që kurorëzon Mike Bongiornon si një ikonë televizive është padyshim “Lascia o raddoppia?” (frymëzuar nga versioni amerikan “Një pyetje për 64,000 dollarë”), kuizi i parë i madh në historinë e TV italian, një sukses i jashtëzakonshëm, aq shumë sa që teatrot mbyllen netët e së enjtes. Ai transmetohet nga viti 1955 deri në vitin 1959. Që atëherë, Mike Bongiorno ka vijuar një seri të jashtëzakonshme suksesesh, duke përfshirë “Campanile Sera” (1960), “Caccia al numero” (1962), “La fiera dei sogni” (1963-65) , “Giochi in famiglia” (1966-67), “Ieri e oggi” (1976), “Scommettiamo” (1977), “Flash” (1980).
Umberto Eco në vitin 1961 gjurmon një profil të paharrueshëm të prezantuesit në “Fenomenologjinë e Mike Bongiorno” të tij të famshëm.
Një nga programet më të rëndësishme të Mike Bongiorno është “Rischiatutto” (1970-1974), në të cilin futen elektronika dhe efektet speciale në TV; Sabina Ciuffini është velina e parë “që flet” në historinë e TV.
Më 1977 ai u takua me Silvio Berlusconin. Sipërmarrësi i mirënjohur e kupton që ka ardhur koha për të krijuar TV private në Itali; për të qenë i suksesshëm ai thërret personalitetet më të mëdha televizive të kohës: Corrado Mantoni, Raimondo Vianello, Sandra Mondaini dhe Mike Bongiorno. Mike tashmë i di rregullat e marketingut dhe modelin amerikan dhe është i pari që sjell sponsorët në transmetimet e tij në TeleMilano (e ardhmja Channel 5).
Një kapitull i ri hapet në historinë e Mike Bongiorno dhe, në disa aspekte, të të gjithë Italisë: sukseset quhen “I sogni nel sirtar” (1980), “Bis” (1981), “Superflash” (1982-1985) , “Pentatlon” (1985-1986), “Parole d’oro” (1987), “TeleMike” (1987-1992) dhe “Një herë e një herë Festival” (1989-1990). Përvoja e tij e pashembullt bëri që ai të jetën nënpresident i transmetuesit Channel 5 më 1990. Duke folur për Berlusconin, Majk tha më 1992: “Nëse ai do të kishte lindur në Amerikë, ai mund të ishte edhe president”.
Që nga viti 1989 ai ka realizuar me shumë sukses “La ruota della fortuna”, një shfaqje me origjinë amerikane, duke vendosur një rekord mahnitës prej 3200 pikësh. Në karrierën e tij të gjatë, Mike Bongiorno gjithashtu krenohej me prezantimin e njëmbëdhjetë edicioneve të Festivalit Sanremo, ngjarja më e rëndësishme televizive në Itali. Në vitin 1991 ai prezantoi edicionin e parë të varietetit “Bravo Bravissimo”, tani në edicionin e tij të dhjetë, nga i cili u frymëzua programi i ri “Bravo Bravissimo Club”, krijuar nga djemtë e tij. Përpjekja e tij e fundit është të drejtojë programin e ri Rete 4 “Genius”.
Mike Bongiorno ka luajtur edhe veten e tij në disa filma, ndër të cilët “Totò largohet apo dyfishohet?” (1956), “Gjykimi i fundit” (1961), “C’eravamo tanto amati” (1974) dhe “Ndalimet monsterist Sogni” (1983).
Më 1 Prill 2001, Mike u largua nga Milano për një ekspeditë në Polin e Veriut: një nga objektivat e 40 anëtarëve të ekspeditës ishte të kryente hulumtime (të bëra nga CNR) në borën e shtresës polare, për të kontrolluar mijëra milje larg efektet e ndotjes të prodhuara nga njeriu. Ekspedita, e cila mori disa muaj për t’u përgatitur për pjesëmarrësit dhe dy miliardë lira për sponsorët, u promovua nga pelegrinazhi romak për njëqindvjetorin e ekspeditës së parë në Polin e Veriut, të organizuar më 1898 nga Luigi Amedeo di Savoia, Duka i Abruzzit, i cili qe sponsorizuar sponsorizua nga Mbreti Umberto I.
Majk Bonxhorno i palodhshëm, për të cilin shumë italianë do të dëshironin të ishte senator për jetën, përveç që është një nga personazhet më të imituar nga komeditë kombëtare, konsiderohet mbreti i televizionit, por edhe i gafave: disa nga shakatë e tij janë aq të njohura sa e kanë bërë aq shumë popullore si motoja e saj: ” Alegria – Gëzim!”.
Presidenti i Republikës, Carlo Azeglio Ciampi, i dha më 2004 nderin e “Oficerit të Madh të Urdhrit të Meritës së Republikës” Majkut tetëdhjetë vjeçar.
Në vitin 2009, kontrata me Mediaset skadoi, duke nënshkruar të punonte në transmetuesin Sky.
Më 8 shtator 2009, ndërsa ishte në Monte Carlo, jeta e Mike Bongiorno u shkurtua nga një sulm i papritur në zemër.
Vjedhja e trupit dhe gjetja pasuese
Më 25 Janar 2011 disa njerëz të panjohur vodhën trupin e prezantuesit nga varrezat e Dagnente (Arona, Varese). Pas shumë javësh, arrestime të shumta dhe marrje në pyetje të njerëzve që kërkonin shpërblim, të cilat ishin atëherë të gjithë mitomaniakët, arkivoli u gjet, ende i paprekur, më 8 dhjetor të po këtij viti në afërsi të Vittuone, afër Milano. Arsyet dhe autorët mbeten të panjohur. Për të shmangur vjedhjet e mëtejshme, trupi u kremua më pas në varrezat monumentale të Torinos me vendim të gruas së tij Daniela, në marrëveshje me djemtë: hiri u shpërnda në luginat e Cervino në Valle d’Aosta.
Në Tetor 2015, Via Mike Bongiorno u përurua në Milano, në zonën midis rrokaqiejve të Porta Nuova./Elida Buçpapaj
Komentet