VOAL – Brigitte Bardot lindi në Paris në 28 Shtator 1934 nga bashkimi i Louis “Pilou” Bardot, një industrialist, dhe Anne-Marie Mucel.
E konsideruar si një ikonë seksi në vitet pesëdhjetë, ajo është mbiquajtur B.B.
Debutimi i saj si aktore në ekranin e madh filloi në vitin 1952 me filmin “Le Trou Normand”, me regji të Jean Boyer. Në të njëjtin vit, vetëm tetëmbëdhjetë vjeç, ajo u martua me regjisorin Roger Vadim me të cilin jetoi një histori dashurie romantike për shumë vite.
Në këtë periudhë kinemaja evropiane ishte në zhvillim të shkëlqyeshëm, por edhe duke marrë parasysh këtë ngritje të sistemit të yjeve të Brigitte Bardot do të konsiderohet një gjë e veçantë dhe e jashtëzakonshme: thjesht mos harroni se ajo do të jetë një nga të paktat aktore evropiane për të tërhequr vëmendjen e mediave masive SHBA.
Në nivelin e saj, për sa i përket imazhit, si ikona të seksualitetit femëror gjatë viteve 50 dhe 60, do të ketë vetëm amerikania Marilyn Monroe.
Filmat e B.B. gjatë fillimit të viteve ’50 ato karakterizohen nga histori romantike, pak të përkushtuara, disa me prejardhje historike; francezëve u ndodh që të interpretojnë pjesë – të cilat shpesh i lejonin shikuesit të admironte trupin e tij të bukur – të heroinave naive.
Pasi ka aktruar në më shumë se një duzinë filmash, burri i saj dhe regjisori Vadim nuk është e kënaqur me mungesën e vlerësimit të rezervuar për gruan e saj të bukur nga kritikë ndërkombëtarë, kështu që ajo përpiqet ta promovojë atë si një aktore të përkushtuar: ajo punon kështu në filmin “Shumë shumë (Like Dieu … créa la femme, 1956) “, me Jean-Louis Trintignant. Filmi tregon historinë e një adoleshenti të vetë-siguruar që jeton në një qytet të vogël dhe të respektueshëm: suksesi që merr është i madh dhe e shndërron Brigitte Bardot në një njeri të famshëm botëror. Në të njëjtën kohë ka zëra për lidhjen e saj me bashkë-yllin Trintignant, i cili më vonë do të dëshmojë se është i bazuar.
Gjatë kohës së Doris Day dhe Jane Russell, pas interpretimit të saj për “The France France” (1953), kritikët mendojnë se Bardot që tregon kërthizën e saj ka shkuar shumë larg.
Brigitte Bardot shfaqet me pjesë të vogla në tre filma në anglisht: komedia “Doktor në det të lartë” (1955) ngjitur me Dirk Bogarde, filmi “Helen of Troy” (1954), në të cilin, pasi pothuajse mori pjesën e protagoniste, në vend të kësaj ajo vepron si shërbëtore e Elenës, dhe “Akt dashurie” (1954) me Kirk Douglas. Pasi shprehu një erotizëm kadifeje në “Mademoiselle Pigalle” (1956) dhe pasi pati një përvojë të ashpër të jetës së jetuar në Hollywood, veçanërisht për sikletin e një gjuhe tjetër, ajo vendosi të kthehej në Evropë. Imazhi i saj fiton aq shumë sa në vitet ’60 Brigitte Bardot u emërua perëndeshë seksi e dekadës.
Ndarë nga Roger Vadim në 1957, dy vjet më vonë lidhet me një martesë të re me aktorin Jacques Charrier. Jeta e çiftit ndiqet vazhdimisht nga paparacët. Në vitin 1960 lindi djali i saj i vetëm, Nicolas-Jacques Charrier. Dy vjet më vonë (1962) ajo gjithashtu u nda nga burri i saj i dytë.
Kjo është gjithashtu një periudhë e karakterizuar nga mosmarrëveshje në lidhje me drejtimin e karrierës; nëse filmat e interpretuar rriten në sasi, presioni ndaj të cilit aktorja i nënshtrohet gjithmonë është më i rëndë; edhe sikur dukej se gjenin konsensus midis kritikëve të filmit, pjesa tjetër e botës vazhdoi të shihte në B.B. një model magjepsës.
Në fillim të viteve 1960 Brigitte Bardot u tërhoq në jug të Francës, ku ajo u përpoq për vetëvrasje.
Midis filmave të kësaj dekade kujtojmë “Jeta private” (1961), me regji të Louis Malle, i cili përmban më shumë se një element autobiografik. Skena në të cilën, duke ardhur në shtëpi, personazhi i luajtur nga Bardot takon një grua të moshës së mesme që e fyen, bazohet në një episod që ka ndodhur në të vërtetë, dhe hedh dritë mbi aspektet më pak të njohura të famshëm në mesin e shekullit XX. Krahasuar me filmat me shkëlqim si “Viva Maria” (1969), bën disa hapa në muzikën pop dhe jeton thellësisht rolin e saj si një ikonë femër. Në vitin 1965 ajo luajti veten në prodhimin e Hollivudit “Erazmi pikalosh” së bashku me James Stewart.
Pas ndarjes nga Charrier ajo u rimartua në 1966 me playboyn shumë të pasur gjerman Gunther Sachs: marrëdhënia zgjat vetëm tre vjet. Ajo u martua më pas me Bernard d’Ormale në vitin 1992 – në moshën 58 vjeç – një eksponent politik i të drejtës franceze, me të cilin ajo ka martesën më të suksesshme.
Ndër raportet e ndryshme që i janë atribuar asaj janë ato me Serge Gainsbourg (“djalë i keq” i muzikës franceze: kantautor, muzikant, lirik, poet dhe piktor), me këngëtarin Sacha Distel; asaj iu përmend madje një flirtim me Jimi Hendrix.
Shkrimtarja Marguerite Duras e quajti Brigitte Bardot si “ëndrra e pamundur e burrave të martuar”.
Filmat e saj të parë – ne kujtojmë “Manina, vajzë pa vello” (1952) – si dhe paraqitjet e saj në Kanë dhe në albume të shumta fotografish, kontribuan në përhapjen në këto vite të popullaritetit të bikinisë.
Brigitte Bardot ishte gjithashtu një nga yjet e para që interpretoi, në disa raste, topless. Ndërsa në Francë topless ishte mjaft e zakonshme, në U.S.A. kjo shkaktoi skandal. Ikona e B.B. u vendos në mënyrë të përkryer në modën eksentrike të viteve ’60 aq shumë për t’u bërë – si Marilyn Monroe dhe Jackie Kennedy – subjekt në pikturat e Andy Warhol.
Skulptori Alain Gourdon në vitin 1970 për realizimin e një busti të Marianne, emblema kombëtare e Francës, do të frymëzohet nga Brigitte Bardot.
Pak para ditëlindjes së saj të dyzet, më 1974, aktorja njofton daljen në pension nga skena. Me më shumë se pesëdhjetë filma, pasi publikoi disa regjistrime – veçanërisht me Serge Gainsbourg – ajo zgjedh t’i kushtohet vetes për mbrojtjen e të drejtave të kafshëve.
Në vitin 1986 ajo krijoi “Brigitte Bardot Foundation for Mirëqenies dhe Mbrojtjen e Kafshëve” duke e financuar atë me 3 milion franga, të mbledhura nga ankandi jashtë artikujve të shumtë personalë, duke përfshirë bizhuteritë. Për të gjitha vitet në vijim, do të jetë një nga aktivistët më me ndikim për të drejtat e kafshëve në të gjithë botën, si dhe një kundërshtare e zjarrtë e konsumit të mishit të kalit.
Në vitin 2003 botoi librin “Një thirrje në heshtje”. Mendimet e shprehura në librin e saj gjykohen raciste dhe fyese ndaj myslimanëve dhe homoseksualëve, dhe mosmarrëveshjet që pasuan ishin të vështira. Më 10 qershor 2004, Brigitte Bardot u dënua nga një gjykatë Franceze për “nxitje të urrejtjes racore” dhe pagimin e gjobës prej 5000 eurosh (kjo ishte dënimi i katërt që pësoi për shkak të librit të lartpërmendur). Në vitin 2008 ajo u dënua të paguante një gjobë prej 15,000 euro për nxitje të urrejtjes ndaj komunitetit mysliman.
Në veçanti, pasazhet në lidhje me “islamizimin e Francës” dhe “depërtimin e nëndheshëm dhe të rrezikshëm të Islamit” (komuniteti mysliman francez është më i madhi në Evropë) janë kontestuar. Në librin e cituar, homoseksualët quhen “freakë” dhe prania e grave në qeveri është e dënuar. Më parë ish-aktorja ishte dënuar edhe për mendime të favorshme për masakrat e civilëve në Algjeri./Elida Buçpapaj
Komentet