“If the rope on the Matterhorn didn’t break, I wouldn’t exist.”
Matthias Taugwalder talks matter-of-factly about a famous climbing accident exactly 150 years ago that easily could have erased his own existence. Crouched inside a dilapidated mountain cabin below Zermatt, the Swiss photographer surveys the ancient and musty stove, beds and writing table that once were his great-great-grandfather’s.
It was here that Peter Taugwalder Jnr., after a half-century of rumination, collected his thoughts to finally set down a first-hand account of the tragic first ascent of the 4,478-metre Matterhorn. For Peter Jnr’s descendant and Zermatt native, 34-year-old Matthias, the past year has been consumed by a quest to shed more light on the enduring mystery of a broken rope. Anticipating the 150th anniversary of the historic climb on July 14, 1865, Taugwalder converted his passion for panoramic photography and multimedia storytelling to something more akin to detective work.
He scoured the public records and everything else he could lay his hands on to determine more precisely the sequence of events by which father-son Zermatt mountain guides Peter Taugwalder Snr. and Jnr. and British alpinist Edward Whymper, became the sole survivors of the climb. When the broken rope saved them, the younger Taugwalder was in his early 20s – not yet a father. “If the rope on the Matterhorn didn’t break, I wouldn’t exist,” Taugwalder says.
Growing up in Zermatt, he absorbed the family history and sensed from an early age the pride and anguish of his ancestors over the tragic first ascent; the anguish over the tragedy on the descent was a burden passed among generations. There was a sense of injustice, shared more broadly in the community, that the Taugwalders’ version of events were overlooked. But no one was too eager to speak out, either, for fear of upsetting the fledgling tourist industry the historic climb unleashed.
As a child, he sold commemorative pins during previous celebrations of the climb that indelibly branded an iconic mountain, a village and their family name. He didn’t know how to respond when a journalist with Swiss public radio, SRF, once asked him what he thought about it. Now, he has far more to say. “The public only knows the Whymper version of the story, which is kind of the official version of the first ascent of the Matterhorn,” says Taugwalder, referring to Whymper’s popular accounts of the climb in books like Scrambles Amongst the Alps and his remarks to the English press, which conflicted and grew over time. “And I ask myself if really my ancestors didn’t have the chance to tell their story.”
Peter Taugwalder Jnr., left, and Peter Taugwalder Snr., right with clients before climbing the Mont Blanc in 1866
In part, Taugwalder’s aim has been to rehabilitate the reputation of his family which long suffered under the public fascination, press speculation and finger-pointing. His efforts reflect a sense in Zermatt that the time has come to more fully honour the Taugwalders’ achievements.
To this day no one has found Douglas’ body.
It’s long been established that the most inexperienced climber, Douglas Hadow, slipped and fell, pulling the Reverend Charles Hudson and Lord Francis Douglas, and Chamonix guide Michel Croz, the last man on the rope, to their deaths. To this day no one has found Douglas’ body. What’s less clear is exactly how the thin climbing cord made of manila snapped between Douglas and his guide, Taugwalder Snr., who managed to brace himself using a bit of the rope and the rock.
But even the thicker rope would have broken, according to the latest tests. Above him was Whymper, tied between the Taugwalders; the younger Taugwalder was at the top of the rope. “They saved Whymper’s life,” said Matthias. A cousin, Josef Taugwalder, 50, and his son, David, 23, are also helping to resurrect the past. Roughly the same ages as the father-son guides were on the first ascent, they are playing their famous ancestors in an open air theatre production this summer in Zermatt.
Though his versions of the events kept changing, Whymper was the lone English-speaker among the survivors. The Taugwalders’ accounts in German have remained obscured even to this day. The accident shattered lives and reputations.
History has not been kind to the Taugwalders, despite formal inquiries that cleared the guides. The notoriety virtually ruined the elder Taugwalder’s life and threatened his son’s guiding career. Whymper emerged the hero – though a haunted one, helped by self-serving accounts.
“I need not trouble you with details of our descent, it is enough to say that for more than two hours afterwards, I thought every moment would be my last; the two Taugwalders, utterly unnerved, cried like infants, and trembled in such a manner as to threaten us with the fate of the others,” Whymper wrote to Swiss geologist and mountaineer Edmund von Fellenberg two weeks later, refusing to accept any responsibility for the tragedy.
“A single slip, or a single false step, has been the cause of all this misery.” Yet Whymper at first held the Taugwalders blameless, and more than a half century later the younger Taugwalder finally provided a written account of the accident in which he said it was Whymper who was emotionally overwrought by the events.
“Our feelings can be imagined. For a while we could not move for fright. Eventually we tried to proceed. But Whymper was trembling and could scarcely take another safe step. My father climbed in front, forever turning round and placing Whymper’s legs on the rock ledges. Time and again we had to stop and rest, as we did not feel well,” the younger Taugwalder wrote, according to a new translation arranged by Matthias Taugwalder.
What goes into a rope?
Developed during the Second World War, the ropes are far stronger and more durable, come in different diameters and generally handle well. They have a slight stretch to cushion a fall, like a shock absorber. Static ropes are made for other activities. Swiss experts and officials have conducted various tests in recent years to determine what might have happened on the first ascent.
For the 140th anniversary of the climb, Swiss manufacturer Mammut tested a rope built to resemble the one that broke. It said the rope snapped at 300 kilograms, roughly the weight of four adult men. The test suggests an accident rather than a cut rope.
A section of rope that broke on the first ascent of the Matterhorn is displayed in the Zermatt museum. The full rope was supposed to be used only as a spare. It was about half the width and much weaker than the two other safety ropes used on the climb that the London-based Alpine Club developed.
With his tall, lanky frame and earnest demeanor, Matthias Taugwalder cuts a profile as a modern tech enthusiast. In the Zurich apartment that he shares with his wife, Taugwalder has an office with panels of computer screens and a massive hard drive to back up his digital creations.
However, in keeping with the pioneering and entrepreneurial spirit of his ancestors, he began a self-described “hero’s journey” in which he pushed to steadily transform himself from an overweight keyboard puncher with a penchant for virtual reality into a hard-working mountaineer who works alongside some of the top names in the outdoor industry to capture images of highly exposed places. He had to lose at least 15kg to pull it off.
Over the past several years his transformation has been made possible with the help and guidance of one of his cousins, Gianni Mazzone, 51, another direct descendant of the father-son Taugwalder guides. The Taugwalders reflect a mountain guiding culture that has become deeply rooted in Zermatt since the second half of the 19th century. Mazzone, a past president of the Zermatt Mountain Guides’ Association, is carrying on the family tradition and has now guided people up the Matterhorn about 300 times.
Mazzone, left, and Matthias Taugwalder, are direct descendants of the guides from the first Matterhorn ascent (John Heilprin/swissinfo.ch)
High exposure on the final ridge to the summit of the Rimpfischhorn (John Heilprin/swissinfo.ch)
For Gianni Mazzone having enough stamina to reach the summit and return safely is key to factor into a climb (John Heilprin/swissinfo.ch)
There was more snow than usual in late June on the Rimpfischhorn (John Heilprin/swissinfo.ch)
Mazzone, left, and Matthias Taugwalder, are direct descendants of the guides from the first Matterhorn ascent (John Heilprin/swissinfo.ch)
High exposure on the final ridge to the summit of the Rimpfischhorn (John Heilprin/swissinfo.ch)
For Gianni Mazzone having enough stamina to reach the summit and return safely is key to factor into a climb (John Heilprin/swissinfo.ch)
There was more snow than usual in late June on the Rimpfischhorn (John Heilprin/swissinfo.ch)
As part of his research, which took him to various places in Switzerland and Britain, and a number of international online archives, Taugwalder discovered that the original version of the letter his great-great-grandfather wrote has still never been seen publicly, at least until now. Only an English translation of the German letter, which belongs to the Alpine Club of London, had been published. A German translation was made from an English translation, but to this day no one seems to have re-checked the original German.
He also unearthed a previously unknown short description of the accident by a Zermatt priest and US immigration records that provide a new timeline for when Peter Taugwalder Snr. visited America with another of his sons, Friedrich, who eventually became a US citizen in 1899. The priest was concerned by “the brutality of alpinism”, but doesn’t assign blame.
“…On their return journey, not far below the peak, the first three Englishmen mentioned slipped one after the other, the rope broke at Pet.[er] Taugwalder senior, a[nd] so caused the guide from Chamonix, who was walking ahead a[nd] until then had been standing fast, to fall, a[nd] these four plunged down the immense rock face to the glacier surface…”
For Matthias Taugwalder, it’s intriguing that the priest’s concerns about “the brutality of alpinism” were omitted from a later compendium of his writings. He also believes the US records confirm that the elder Taugwalder wanted to escape the notoriety of a climb that ruined his life, and perhaps give his young son Friedrich – who is said to have witnessed the four bodies hurtling down the mountain through a pocket telescope – a chance at a new life.
Despite being a direct descendant, and a sceptic about Whymper’s versions of the story, Taugwalder approached his work rather objectively for someone with such a personal stake in it. The storyteller in him knew he would have to step back to let others draw their own conclusions about how the rope severed after Hadow slipped.
For Taugwalder, the point wasn’t so much to uncover breaking news. In the end, he says, his fledgling attempt at journalism shows the dearth of original research about a climb where no ultimate truth can be found; only competing versions of it. But he is convinced that the Taugwalders probably saved Whymper’s life, and certainly didn’t deserve to be ridiculed or smeared.
“There’s a feeling among Taugwalder descendants that something’s wrong.”
And then there is the mountain itself, which keeps drawing Taugwalders to it. For his third ascent, Taugwalder has been training with Mazzone. This time, his aim is to create the first comprehensive photographic documentation of the accident site.
During his training climbs it was clear that Taugwalder and Mazzone have each spent countless hours contemplating their trail-blazing yet misunderstood ancestors – and the famous accident. Spending time with both of them shows the burden of the historic first ascent lives on. Each of them is driven in separate ways to overcome a tainted family legacy.
Watching Mazzone while out with clients, it became clear why his great-great-great grandfather would have threaded the rope around a rock just before the accident. It’s a guides’ instinct to always have the climbing party secured.
Once the rope unexpectedly broke, it would have been a life-saving move. That’s what Mazzone and Taugwalder believe happened. So why aren’t the Taugwalders known to all Swiss schoolchildren as national heroes for making – and surviving – the first ascent of their nation’s modern-day symbol? That’s the question that continues to hang over the family and, indeed, many others in the valley.
“There’s a feeling among Taugwalder descendants that something’s wrong,” Taugwalder summed up halfway up to the Gornergrat on a training hike in mid-June. “And many people in Zermatt share the same view.”
Ajo rrugë për në Bazel nga delegacionet e vendeve pjesëmarrëse ishte më e gjata ndonjëherë.
VOAL- Program i respektuar, me disa polemika për shkak të situatës ndërkombëtare, këtë pasdite në Bazel, në hapjen zyrtare të Festivalit të Këngës në Eurovision.
Delegacionet e vendeve pjesëmarrëse u larguan një nga një nga bashkia e qytetit në Marktplatz. Nga aty, vagonët e tramvajit të vjetër të përgatitur për këtë rast i çuan ata në fshatin e ngjarjeve për vazhdimin e ceremonisë.
Artistët dhe shoqëruesit e tyre parakaluan mbi qilimin ngjyrë bruz të shtrirë nëpër rrugët e qytetit, më i gjati në historinë e festivalit me gjatësi prej 1.3 kilometrash. Një itinerar që u lejoi protagonistëve dhe audiencës të vinin në kontakt të drejtpërdrejtë, në një atmosferë që të kujtonte ato të Karnavalit të famshëm të qytetit të Rinit.
Eurovision do të transmetohet drejtpërdrejt të martën, më 13 maj, me gjysmëfinalen e parë.RSI
Zhvillimi i popullsisë së qytetit të Zyrihut që nga viti 1836
Popullsia
Nga 31 dhjetori 2023, në qytetin e Zyrihut jetonin 433,989 njerëz.Popullsia më e lartë në fund të vitit u arrit më 1962 me 440,180 banorë. Statistikisht, dendësia e popullsisë në fund të vitit 2020 ishte 4,723 banorë për kilometër katror.Në atë kohë, 33.8 përqind e banorëve të regjistruar në Zyrih ishin të huaj pa shtetësi zvicerane.Në nëntor të vitit 2016, popullsia e Zyrihut përbëhej nga 170 vende.
Origjina e popullsisë së qytetit të Zyrihut në vitin 2021 (përzgjedhje)
Prejardhja Numri Përqindja
Zvicër 295,333 67.9%
Gjermani 32,472 7.5%
Itali 15,568 3.6%
Portugali 7,232 1.7%
Spanjë 6,655 1.5%
Francë 5,111 1.2%
Austri 4,934 1.1%
Mbretëri e Bashkuar 3,842 0.9%
Eritre 3,171 0.7%
Turqi 3,021 0.7%
Greqi 3,010 0.7%
Shumë njerëz që janë zhvendosur në Zyrih nga kantone të tjera jetojnë atje (raportohet: 41% e popullsisë së qytetit, 60% e zviceranëve).Për shkak të ndryshimeve lokale dhe rajonale në normat e taksave, disa njerëz përpiqen të anashkalojnë regjistrimin në zonën e qytetit. Aktualisht në aglomeratën e Zyrihut jetojnë 1.19 milionë njerëz – sipas Eurostat 2012, shifra është 1,392,396;Në rajonin metropolitane të Zyrihut (duke përfshirë Winterthur, Baden, Brugg, Schaffhausen, Frauenfeld, Uster/Wetzikon, Rapperswil-Jona dhe Zug) ka rreth 1.83 milion.
Gjuhët
Gjuha zyrtare dhe e përbashkët është varianti zviceran i gjermanishtes së standardizuar, i cili njihet edhe si gjermanishtja e lartë (si në Gjermani) ose si gjermanishtja e shkruar (sepse përdoret kryesisht vetëm në komunikimin me shkrim).Kjo përdoret në gazeta dhe revista, në letërsi, në faqet e internetit dhe në parim në të gjithë komunikimin me shkrim.Për më tepër, gjermanishtja standarde zvicerane përdoret në formë të folur në universitete, shkolla, teatro, në programe lajmesh, programe diskutimi dhe programe të ngjashme në radio dhe televizion (përveç stacioneve lokale) dhe kryesisht në ngjarje zyrtare të institucioneve zyrtare (p.sh. debate parlamentare, gjykata).
Në jetën e përditshme, flitet kryesisht varianti lokal i gjermanishtes zvicerane, përkatësisht gjermanishtja e Zyrihut, ose një nga dialektet e tjera zvicerane.Kjo situatë gjuhësore diglosike është tipike për të gjithë Zvicrën gjermanishtfolëse. Sipas regjistrimit të vitit 2010 (ishin të mundshme përgjigje të shumëfishta), 69.3% e banorëve të Zyrihut flasin gjermanishten zvicerane në shtëpi, ndërsa 22.7% flasin gjermanishten standarde (cili variant nuk është sqaruar).Përdorimi i anglishtes në jetën private në shtëpi është rritur ndjeshëm që nga regjistrimi i parafundit në vitin 2000: 8.8%.Italishtja vjen më pas me 7.1%, frëngjishtja me 4.5%, boshnjakishtja/kroatishtja/serbishtja me 4.1%, spanjishtja me 3.9%, portugalishtja me 3.1% dhe shqipja me 2.3%.20% e banorëve të Zyrihut flasin dy ose më shumë gjuhë në shtëpi./VOAL/Wikipedia
Bevölkerungsentwicklung der Stadt Zürich seit 1836
Bevölkerung
Per 31. Dezember 2023 lebten in der Stadt Zürich 433’989 Personen. Der höchste Endjahresbestand wurde 1962 mit 440’180 Personen erreicht.
Statistisch gesehen betrug die Einwohnerdichte per Ende 2020 4723 Personen pro Quadratkilometer. 33,8 Prozent der in Zürich gemeldeten Einwohner waren zu diesem Zeitpunkt Ausländer ohne Schweizer Bürgerrecht. Im November 2016 stammte die Bevölkerung Zürichs aus 170 Nationen.
Herkunft der Bevölkerung der Stadt Zürich im Jahr 2021 (Auswahl)
Herkunft
Anzahl
Anteil
Schweiz
295’333
67,9 %
Deutschland
32’472
7,5 %
Italien
15’568
3,6 %
Portugal
7’232
1,7 %
Spanien
6’655
1,5 %
Frankreich
5’111
1,2 %
Österreich
4’934
1,1 %
Vereinigtes Königreich
3’842
0,9 %
Eritrea
3’171
0,7 %
Türkei
3’021
0,7 %
Griechenland
3’010
0,7 %
In Zürich leben viele zugezogene Personen aus anderen Kantonen (gemeldet: 41 % der Stadtbevölkerung, 60 % der Schweizer). Aufgrund lokal und regional unterschiedlicher Steuersätze wird zum Teil versucht, die Anmeldung auf das Stadtgebiet zu umgehen.
In der Agglomeration Zürich leben gegenwärtig 1,19 Millionen Personen – laut Eurostat von 2012 sind es 1’392’396; in der Metropolregion Zürich (einschliesslich Winterthur, Baden, Brugg, Schaffhausen, Frauenfeld, Uster/Wetzikon, Rapperswil-Jona und Zug) sind es rund 1,83 Millionen.
Sprachen
Die offizielle Amts- und Verkehrssprache ist die schweizerische Variante der standardisierten deutschen Sprache, welche auch als Hochdeutsch (wie in Deutschland auch) oder als Schriftdeutsch (weil sie mehrheitlich nur im Schriftverkehr gebraucht wird) bezeichnet wird. Diese wird in den Zeitungen und Zeitschriften, in der Literatur, in Webseiten und im Prinzip in jeglichem Schriftverkehr angewendet. Im Weiteren wird Schweizer Hochdeutsch an Universitäten, Schulen, Theater, in Nachrichtensendungen, Diskussionssendungen und ähnlichen Sendungen im Radio und im Fernsehen (Lokalsender ausgenommen) und grösstenteils bei offiziellen Veranstaltungen behördlicher Institutionen (z. B. Parlamentsdebatten, Gerichte) auch in gesprochener Form verwendet.
Im alltäglichen Umgang wird überwiegend die lokale schweizerdeutsche Variante, nämlich Zürichdeutsch, oder einer der anderen Schweizer Dialekte gesprochen. Diese diglossische Sprachsituation ist für die ganze Deutschschweiz typisch.
Gemäss der Volkszählung 2010 (Mehrfachnennungen waren möglich) sprechen 69,3 % der Stadtzürcher zu Hause Schweizerdeutsch, 22,7 % sprechen Hochdeutsch (welche Variante, wird nicht deutlich gemacht). Erheblich verstärkt hat sich seit der vorletzten Volkszählung im Jahr 2000 die Benutzung des Englischen im privaten Bereich zu Hause: 8,8 %. Italienisch folgt mit 7,1 %, Französisch mit 4,5 %, Bosnisch/Kroatisch/Serbisch 4,1 %, Spanisch 3,9 %, Portugiesisch 3,1 % und Albanisch mit 2,3 %. 20 % der Einwohner Zürichs sprechen zwei oder mehr Sprachen zu Hause./Wikipedia
VOAL- Pranvera sheh zgjimin e natyrës, por për kaprollët e vegjël mund të jetë një kohë e rrezikshme, kur fermerët duhet të kositin livadhet, midis barit të gjatë të të cilave fshihen kaprollët.Në vitin 2018, me një iniciativë private dhe me mbështetjen e Zyrës së Gjuetisë Graubünden, filluan operacionet me dronë në kanton, të cilat kanë shpëtuar 2,800 drerë të vegjël gjatë pesë viteve të fundit, siç raportohet nga RTR. Kompanitë e gjuetisë, të cilat marrin pjesë në projekt në mënyrë vullnetare, fluturojnë mbi livadhe me dronë dhe sigurojnë çdo këlysh që shohin, në mënyrë që fermeri të mund të vazhdojë me kositjen pa i rrezikuar të vegjlit.
Një ndihmë e madhe nga gjuetarët
Unioni i Fermerëve të Graubünden është shumë mirënjohës për mbështetjen e gjuetarëve, thekson presidenti i tij Thomas Roffler, i cili, megjithëse nuk ka bazë ligjore për mbështetje financiare për punën që ata ofrojnë, beson se “një copë djathë ose mish” është më e pakta që një fermer duhet t’u japë vullnetarëve me dronë. Sipas ligjit, fermerët janë përgjegjës për mbrojtjen e kafshëve dhe nëse një livadh nuk monitorohet me dronë, ata vetë duhet të sigurohen që të mos ketë këlyshë kaprollësh në barin e gjatë.
Puna e gjuetarëve për të shpëtuar kaprollët
Për Adriano Dosch, president të seksionit të gjuetarëve të Surses, puna e tyre vullnetare është një shërbim ndaj komunitetit.Edhe pse Zyra e Gjuetisë ofron nga një dron çdo vit, seksioni dëshiron të blejë një të tillë, për të qenë më efikas falë teknologjisë më të fundit.Për të financuar automjetin, u nis një fushatë për mbledhjen e fondeve.
Zyra e Gjuetisë është e kënaqur
Projekti i shpëtimit është një sukses për Zyrën e Gjuetisë Graubünden, e cila po siguron dronët dhe thotë se është e gatshme të përditësojë flotën e saj, por beson se forca e vërtetë lëvizëse është puna vullnetare e gjuetarëve. Çdo vit në Zvicër, rreth 1,500 viça kaprollësh ende bien viktimë e kositësve dhe numri i vërtetë mund të jetë shumë më i lartë, sipas Salvataggio Caprioletto.Shoqata, e përbërë nga pilotë vullnetarë të dronëve, trajnon njerëz të rinj çdo vit për të përdorur avionin për të kërkuar këlyshë. RSI
Presidenti i ri i Fondacionit që mbështet trupën ushtarake papnore thotë se është gati për “revolucionin”, por fjala e fundit do t’i mbetet pasardhësit të Françeskut.
VOAL- Garda zvicerane ka qenë e pranishme përkrah Papës që nga viti 1506. Një traditë e gjatë që së shpejti mund të hapet drejt barazisë gjinore.Veshja e uniformës shumëngjyrëshe sot duket të jetë një zgjedhje gjithnjë e më pak e dukshme në jetën private dhe profesionale për shumë të rinj.
Nga ana e tij, Fondacioni Papnor i Gardës Zvicerane, i cili do të kryesohet nga Martin Candinas që nga korriku, po përpiqet të përmbushë nevojat e atyre që vendosin të shërbejnë në Vatikan. “Detyra kryesore”, tha këshilltari kombëtar i Graubyndenit për programin e lajmeve, “është të mbështesë familjet e Gardës dhe më pas të mbështesë trajnimin e tyre dhe të ofrojë ndihmë me punën sapo të kthehen në Zvicër.”
Vitin e kaluar, mbi 700,000 franga u financuan për projekte në favor të Gardës.Për momentin, thotë Candinas, nuk ka mungesë kandidatësh dhe në të ardhmen mund të ketë edhe një revolucion të vogël në Vatikan.Për vajzat që bëhen pjesë e Gardës Zvicerane: “Ne jemi në favor të hapjes ndaj grave, por është e qartë se ky është një vendim që Papa duhet ta marrë.” Prandaj, do t’i takojë pasardhësit të Bergoglios të vendosë nëse do të ketë gra midis rojeve të tij në të ardhmen.Ndërkohë, së shpejti do të fillojë puna për ta bërë kazermën, tashmë të lashtë, më moderne dhe mikpritëse.Investimi do të jetë 50 milionë franga.«Për këtë», thekson burri nga Graubünden, «kemi një fondacion tjetër që bën një punë të jashtëzakonshme për të financuar kazermat e reja, por edhe për ta bërë Gardën Zvicerane Papnore më tërheqëse».
Garda Zvicerane padyshim nuk do ta bëjë betimin këtë vit, siç dikton tradita, më 6 maj, por në vjeshtë, para pasardhësit të Papa Françeskut, të cilin konklavi do ta zgjedhë pas pak ditësh. RSI
Teknologjitë në zhvillim, cilësia e jetës dhe qëndrueshmëria në zemër të pavijonit zviceran: qëllimi është të pozicionohet si një partner inovativ dhe i besueshëm
VOAL- Këshilltari Federal Ignazio Cassis hapi Ditën e Zvicrës në Expo 2025 në Osaka të martën me një thirrje për kohezion dhe dialog ndërkombëtar. Me këtë rast, kreu i Departamentit Federal të Punëve të Jashtme kujtoi rëndësinë e progresit si një proces i përbashkët, duke nënvizuar vlerën e sloganit të ekspozitës universale – Dizajnimi i shoqërisë së ardhshme për jetët tona – në një kohë në histori të shënuar nga tensionet gjeopolitike në rritje.
Zvicra po merr pjesë në ngjarje me një pavijon kushtuar tre akseve kryesore: teknologjitë në zhvillim, cilësia e jetës dhe qëndrueshmëria. Qëllimi është të pozicionohet si një vend inovativ dhe i besueshëm, i aftë për të ofruar kontribute shkencore për të adresuar sfidat kryesore globale. “Pjesëmarrja jonë duhet të ketë jo vetëm një ndikim në publikun e gjerë, por gjithashtu të ketë një ndikim afatgjatë në botën ekonomike dhe shkencore,” tha Alexandre Edelmann, kreu i Prezencës në Zvicër.
Pjesëmarrja e Zvicrës ka gjithashtu një vlerë të fortë diplomatike. Japonia është partneri më i rëndësishëm shkencor dhe teknologjik i Konfederatës në Azi, me mbi 70 bashkëpunime të krijuara gjatë viteve. Marrëdhëniet mes dy vendeve datojnë 160 vjet më parë. Që nga viti 2022, Osaka ka qenë gjithashtu shtëpia e një zyre Swissnex, një lloj konsullate shkencore zvicerane.
Osaka është vetëm ndalesa e parë në udhëtimin zyrtar të Cassis në Azi. Nesër ai do të takohet me ministrin e Jashtëm japonez Takeshi Iwaya për të diskutuar mbi multilateralizmin dhe çështjet globale. Më pas ai do të fluturojë për në Kinë, ku janë planifikuar bisedime dypalëshe në Pekin dhe një vizitë në selinë e Schindler në Shangai, “një pionier në zhvillimin e marrëdhënieve ekonomike midis Zvicrës dhe Kinës”.ATS/RSI
Gjigandi farmaceutik planifikon të modernizojë impiantet ekzistuese dhe të krijojë vende të reja për kërkime dhe zhvillim
VOAL- Gjigandi farmaceutik Roche planifikon të investojë deri në 50 miliardë dollarë (rreth 40 miliardë franga) në operacionet e tij në SHBA gjatë pesë viteve të ardhshme, duke krijuar më shumë se 12 000 vende pune. Fondet do të vendosen si në sektorin farmaceutik ashtu edhe në atë të diagnostikimit, njoftoi të martën kompania me bazë në Bazel.
Angazhimi përfshin lokacione të reja kërkimore dhe zhvillimi, modernizimin dhe krijimin e objekteve prodhuese në Indiana, Pensilvani, Massachusetts dhe Kaliforni dhe krijimin e një siti shtesë që do të shpallet së shpejti, thuhet në deklaratë.
Javët e fundit, kompania farmaceutike shumëkombëshe zvicerane Novartis njoftoi gjithashtu investime miliarda dollarësh në Shtetet e Bashkuara: 23 miliardë dollarë gjatë pesë viteve. Një shifër që përfaqëson pothuajse gjysmën e të ardhurave të arritura nga shumëkombëshja në vitin 2024. ATS/RSI
Eksportet në 74.1 miliardë franga (+3.6%) falë sektorit kimiko-farmaceutik dhe bumit të shitjeve në Shtetet e Bashkuara përpara futjes së detyrimeve
VOAL- Në tremujorin e parë të vitit 2025, tregtia e jashtme zvicerane shënoi rritje të ndjeshme, me eksporte që arritën në 74.1 miliardë franga, një rritje prej 3.6% krahasuar me 90 ditët e mëparshme. Kjo vlerë rekord u arrit falë dinamizmit të sektorit kimiko-farmaceutik dhe bumit të shitjeve në SHBA, përpara futjes së detyrimeve të vendosura nga Presidenti Trump.
Importet u rritën me 5.9% në 60.5 miliardë franga, me një suficit tregtar prej 13.7 miliardë. Megjithatë, në terma realë, eksportet ranë me 5.7%, ndërsa importet u rritën me 3.1%. Këtë e bëri të ditur Zyra Federale për Doganat dhe Sigurinë Kufitare të enjten.
Të gjithë sektorët e eksportit kanë shfaqur trend pozitiv krahasuar me tremujorin e mëparshëm. Sektori kimiko-farmaceutik shënoi rritje prej 5.5%, pasuar nga makineritë dhe elektronika (+0.9%), prodhimi i orës (+0.3%), instrumentet precize (+1.9%), metalet (+0.4%) dhe produktet ushqimore (+3.8%).
Në nivel rajonal, Europa mbetet tregu më i madh, me një rritje prej 0.4% në 45.0 miliardë franga. Gjermania, vendi i dytë më i madh, regjistroi një rritje prej 3.0% në 10.9 miliardë. Azia gjithashtu pa një rritje prej 1.0% në 13.7 miliardë, pavarësisht se Kina tregoi një rënie të lehtë (-1.1% në 3.9 miliardë). Amerika e Veriut shënoi rritjen më të ndjeshme (+16.6% në 18.7 miliardë), e nxitur nga SHBA (+17.4% në 17.7 miliardë), e cila konfirmoi pozicionin e saj si tregu kryesor për eksportet zvicerane.
Në frontin e importit, sektori kimiko-farmaceutik shënoi një rritje prej 12,6% në 22,4 miliardë franga, i ndjekur nga makineritë dhe elektronika (+0,3%), automjetet (+2,6%), metalet (+3,7%), produktet ushqimore (+2,8%), tekstilet dhe veshjet (+0,2%) dhe produktet energjetike (+0,2%). Në nivel rajonal, importet nga Evropa u rritën me 7.6% në 45.0 miliardë, nga Azia me 1.0% në 10.0 miliardë dhe nga Amerika e Veriut me 4.2% në 4.0 miliardë, ku Shtetet e Bashkuara regjistrojnë një rritje prej 7.2% në 3.9 miliardë.
Vetëm në muajin mars, eksportet arritën në 27.6 miliardë franga (+12.6% krahasuar me shkurtin), ndërsa importet shënuan 22.3 miliardë (+10.4%).ATS/RSI
Në vitin 2025, SBB propozon një numër më të madh trenash për ngjarje të mëdha
VOAL- Në vitin 2025, rreth 1600 trena specialë SBB do të jenë në funksion, dyfishi i numrit në një vit mesatar ngjarjesh. Ngjarjet në shkallë të gjerë po shumohen, duke filluar me Eurovision Song Contest (ESC) në Bazel nga 13 deri më 17 maj.
SBB do të përdorë 115 trena specialë për ngjarjen e Bazelit, shpjegoi Shefi i Trafikut të Ngjarjeve të SBB, Florian Kurt. Vizitorët duhet të jenë në gjendje të udhëtojnë të qetë nga Basel St. Jakob në Basel SBB dhe prej andej të bëjnë udhëtimin e kthimit me lidhje shtesë. Për shembull në Zyrih, Bernë ose Lozanë me një lidhje me Gjenevë.
SBB planifikon t’i përgjigjet rreth 1,400 ngjarjeve gjatë gjithë vitit. Midis tyre janë koncerte, ngjarje në ajër të hapur ose festivale të njohura. Këtë vit, janë planifikuar shumë ngjarje të mëdha, duke përfshirë Kampionatin Evropian të Futbollit për Femra, Festivalin Federal Zviceran të Mundjes dhe Traditave Alpine në Mollis (GL) dhe kampionatin profesional “SwissSkills” në Bernë. RSI
Firmat zvicerane të tronditur nga tarifat – Drejtoresha e Economiesuisse Monika Rühl në 60 minuta: “Ne jemi investitori i gjashtë i huaj, i pari për kërkimin dhe zhvillimin. Ne krijojmë pothuajse gjysmë milioni vende pune. Por ne nuk e dimë se çfarë pret Trump nga ne”
VOAL- Tani është rritur rreziku që vetë Shtetet e Bashkuara, Zvicra dhe bashkë me to e gjithë bota të hyjnë në recesion. Kjo do të ishte një situatë jashtëzakonisht shqetësuese dhe duhet shmangur me çdo kusht. Kështu deklaroi të hënën, më 7 prill 2025, drejtoresha e Economiesuisse, Monika Rühl, e ftuar e speciale “60 minuti” (RSI La1, ora 20.40), kushtuar efektit të detyrave – të shpallura nga Presidenti i SHBA Donald Trump – për Zvicrën dhe mbarë botën.
“Kundërmasat? Ato do të dëmtonin konsumatorët tanë para së gjithash”
Monika Rühl theksoi se ishte shumë e shqetësuar për situatën. Në të njëjtën kohë, ajo mendon se strategjia e Këshillit Federal është e drejtë, i cili ka vendosur që në këtë moment të mos miratojë kundërmasa, sepse, sqaron ajo, ato do të dëmtonin para së gjithash konsumatorët tanë. Tani, thotë ajo, ne duhet të futemi në këtë logjikë marrëveshjesh dhe për ta bërë këtë, duhet të kemi akses te presidenti Trump ose njerëzit e paktë pranë tij.
“Zvicra krijon gati gjysmë milioni vende pune në SHBA dhe ne kemi hequr detyrimet e importit”
Fakti mbetet se drejtoresha e Economiesuisse nuk mund t’i kuptojë tarifat e shpallura nga Trump ndaj Zvicrës. “Ne jemi një partner shumëvjeçar, një partner shumë i besueshëm, një investitor shumë i rëndësishëm. Jemi investitori i gjashtë më i madh i huaj në Shtetet e Bashkuara, të parët në kërkim dhe zhvillim. Ne krijojmë pothuajse gjysmë milioni vende pune, ku fitohen para të majme. Ne gjithashtu hoqëm detyrimet e importit në Zvicër. Kështu që do të ishim një partner shumë interesant që duket se ende nuk është dëgjuar në Shtetet e Bashkuara.”
“Zgjidhjet? Investime, partneritete, por ne nuk e dimë se çfarë pret Trumpi”
Para së gjithash, sipas Monika Rühl, ne duhet të kuptojmë se çfarë pret Presidenti Trump. Nëse nisemi nga ideja se ai dëshiron të riindustrializojë vendin e tij, të tërheqë investime nga jashtë, atëherë do të mund të propozojmë investime të mëtejshme nga kompanitë zvicerane – shpjegon drejtoresha e Economiesuisse për kamerat e “60 minutave” -. Nëse janë tarifat që e shqetësojnë, mund të flasim për heqjen ose eliminimin e disa tarifave në sektorin e bujqësisë (të cilat janë shumë të pakta, megjithatë), mund të flasim për programe bashkëpunimi, për shembull, në fushën e formimit profesional ose në inteligjencën artificiale. “Ka propozime të ndryshme që ne mund të bëjmë, por, për momentin, ne nuk e dimë se çfarë pret Trumpi. Pse ai dekretoi këto tarifa tepër të larta kundër nesh?” pyet Monika Rühl.
“Të investosh në SHBA? Duhet të dini kushtet”
Situata aktuale është jashtëzakonisht e vështirë për bizneset tona. Monika Rühl është e vetëdijshme për këtë. Një mundësi, shpjegon ai, mund të jetë investimi në Shtetet e Bashkuara, me kusht që të dihet se në çfarë kushtesh. Ka disa probleme në tavolinë: jo vetëm ai i gjetjes së fuqisë punëtore të kualifikuar në SHBA. Sapo të bëhen investime, nëse kompanitë duan të eksportojnë, ato nuk duan të goditen nga tarifat e vendeve të tjera, të miratuara si kundërmasa ndaj tarifave amerikane. Sigurisht – nënvizon drejtoresha e Economiesuisse – kompanitë zvicerane po vlerësojnë mundësi të tjera, për shembull atë të ristrukturimit të rrjeteve të tyre të furnizimit, por jemi përballë faktit që presidenti Trump ka dekretuar detyrime të larta ndaj pothuajse të gjitha vendeve. Dhe këto vende po përgjigjen. Si rezultat, kompanitë tona (të cilat janë të pranishme në të gjithë botën) rrezikojnë të preken drejtpërdrejt ose tërthorazi nga kjo situatë.
“Zvicra gjithashtu mund t’i propozojë SHBA-së një marrëveshje të tregtisë së lirë”
Sot mësuam se Bashkimi Evropian po u ofron Shteteve të Bashkuara pikërisht këtë: tregtinë e lirë të mallrave industriale – vazhdon Monika Rühl -. “Zvicra mund të bëjë të njëjtën gjë. Ne kemi hequr tashmë detyrimet e importit, kështu që Shtetet e Bashkuara mund të bëjnë të njëjtën gjë, kështu që hyni në një diskutim të tregtisë së lirë, negocioni një marrëveshje që do të na japë përsëri siguri. Kjo mund të jetë një rrugë e mirë përpara në ditët dhe muajt e ardhshëm.”RSI
Qyteti i vjetër i Zyrihut dhe Limmat pranë urës së bashkisë me (nga e majta) Hotel zum Storchen, Haus zum Schwert, bashkia dhe Haus zum Rüden
Në vitet 1980, Zyrihu u kap në një rreth vicioz midis kërkesës për më shumë hapësira për zyra në qendër të qytetit, eksodit nga qyteti dhe rrënimit të kërcënuar nga rrethina të tëra të qytetit për shkak të problemeve të drogës. Masat për të rritur atraktivitetin e qendrës së qytetit, siç është lirimi i trafikut të Niederdorf, nuk mundën të pengojnë që qendra e qytetit të Zyrihut të bëhej gjithnjë e më jotërheqëse. Ndryshimi dukej i pamundur – në vitin 1986, drejtoresha e atëhershme e ndërtimeve Ursula Koch shprehu mungesën politike të perspektivës për të ardhmen e Zyrihut me fjalinë e saj të famshme “Zyrihu është ndërtuar”. Bllokada u tejkalua vetëm në mesin e viteve 1990, së pari përmes rregulloreve të reja të ndërtesave dhe zonave më 1996 dhe liberalizimit të Aktit të Mikpritjes më 1997. Ky i fundit në veçanti pati një efekt jashtëzakonisht gjallërues në jetën e natës të Zyrihut dhe lejoi restorante, bare e diskoteka të panumërta të ngriheshin brenda një kohe shumë të shkurtër. Në vitin 1998, nën drejtimin e drejtorit të ri të ndërtimit Elmar Ledergerber (president i qytetit nga viti 2002 deri në prill 2009), rizhvillimi i fushave industriale në Zyrih-West dhe Oerlikon, të cilat kishin ecur ngadalë për vite me radhë, u përshpejtuan në mënyrë që lagjet e reja urbane të modës dhe moderne të mund të zhvillohen në të dyja anët deri sot. Rrethi i ri Europaallee do të ndërtohej në perëndim të stacionit kryesor të trenit deri në vitin 2020.
Në sektorin e turizmit, Zyrihu u shfaq në vitet 2000 (deri më 2011) me rritjen e “Downtown Switzerland”.
Stema, flamuri dhe logoja
SAMSUNG CSC
Flamuri
Stema e qytetit dhe kantonit të Zyrihut
Stema, e ndarë në mënyrë të pjerrët nga argjendi dhe bluja, u krijua në shekullin e 14-të dhe rrjedh nga banderolat komunale me vija blu dhe të bardhë, të cilat ndoshta u shfaqën për herë të parë në shekullin e 13-të, kur Zyrihu u bë një qytet perandorak. Stema është e katërta më e vjetër në kanton pas atyre të Winterthur (1276), Grüningen (1370) dhe Rheinau (1374). Kafsha heraldike e qytetit të Zyrihut është luani, “Zürileu”. Tradicionalisht, mburojën në stemën e plotë e mbajnë dy luanë në këmbë, të cilët në heraldikë konsiderohen si simbol i guximit, fuqisë, forcës, guximit dhe trimërisë.
Sot kantoni dhe qyteti i Zyrihut përdorin të njëjtën stemë. Për t’i dalluar, mburoja në stemën e plotë të qytetit kurorëzohet me një kurorë muri. Ekziston edhe një ndryshim i vogël në paraqitjen e luanëve: stema e kantonit tregon një luan me shpatë në anën e majtë (shpata si simbol i luftës dhe pushtetit shtetëror) dhe një luan me një pëllëmbë në anën e djathtë (palma si simbol i paqes); Luanët urbanë, nga ana tjetër, janë paraqitur pa shpata apo palme. Që nga viti 2005, stema e plotë e stilizuar është përdorur si logo uniforme e zyrave komunale. VOAL/WIKIPEDIA
Gegenwart
Zürcher Altstadt und Limmat bei der Rathausbrücke mit (von links) Hotel zum Storchen, Haus zum Schwert, Rathaus und Haus zum Rüden
In den 1980er Jahren war Zürich in einem Teufelskreis zwischen der Nachfrage nach mehr Bürofläche in der Innenstadt, der Stadtflucht und der drohenden Verslumung ganzer Stadtkreise wegen der Drogenprobleme gefangen. Massnahmen zur Attraktivitätssteigerung der Innenstadt wie die Verkehrsbefreiung des Niederdorfs konnten nicht verhindern, dass die Innenstadt Zürichs immer unattraktiver wurde. Veränderungen schienen unmöglich – 1986 brachte die damalige Baudirektorin Ursula Koch mit ihrem berühmtgewordenen Satz «Zürich ist gebaut» die Perspektivlosigkeit der Politik in Bezug auf die weitere Zukunft Zürichs zum Ausdruck. Erst Mitte der 1990er Jahre konnte die Blockade überwunden werden, zuerst durch eine neue Bau- und Zonenordnung 1996 und die Liberalisierung des Gastgewerbegesetzes 1997. Besonders letzteres wirkte enorm belebend auf das Nachtleben Zürichs und liess innerhalb kürzester Zeit unzählige neue und innovative Restaurants, Bars und Diskotheken aus dem Boden schiessen. 1998 konnte unter dem neuen Baudirektor Elmar Ledergerber (von 2002 bis April 2009 Stadtpräsident) die jahrelang nur langsam vorankommende Neugestaltung der Industriebrachen in Zürich-West und in Oerlikon beschleunigt werden, so dass sich bis heute an beiden Standorten trendige und moderne neue Stadtquartiere entwickeln konnten. Bis 2020 entsteht westlich des Hauptbahnhofs das neue Quartier Europaallee.
Das von Silber und Blau schräg geteilte Wappen entstand im 14. Jahrhundert und wurde aus den blau-weiss gestreiften städtischen Bannern abgeleitet, die wohl im 13. Jahrhundert zum ersten Mal erschienen, als Zürich zur Reichsstadt wurde. Das Wappen ist nach jenen von Winterthur (1276), Grüningen (1370) und Rheinau (1374) das viertälteste im Kanton. Das Wappentier der Stadt Zürich ist der Löwe, der «Zürileu». Traditionellerweise wird der Schild im Vollwappen von zwei stehenden Löwen gehalten, die in der Heraldik als Zeichen für Mut, Kraft, Stärke, Kühnheit und Tapferkeit gelten.
Heute benutzen der Kanton und die Stadt Zürich dasselbe Wappen. Zur Unterscheidung wird im städtischen Vollwappen der Schild von einer Mauerkrone gekrönt. Zudem gibt es einen kleinen Unterschied in der Darstellung der Löwen: Das Wappen des Kantons zeigt einen Löwen mit einem Schwert auf der linken Seite (das Schwert als Symbol für den Krieg und die Staatsgewalt) sowie einen Löwen mit einem Palmwedel auf der rechten Seite (der Palmwedel als Friedenssymbol); die städtischen Löwen hingegen werden ohne Schwert und Palmwedel dargestellt. Seit 2005 wird das stilisierte Vollwappen als einheitliches Logo der städtischen Ämter verwendet.WIKIPEDIA
Në krye të renditjes është rrjeti amerikan Walmart – Dy gjigantët zviceranë janë përkatësisht në vendin e 34-të dhe të 41-të
VOAL- Edhe gjigantët zviceranë Coop dhe Migros gjithashtu në top 50-shen globale të sektorit të shitjes me pakicë, duke fituar terren. Sipas studimit të fundit të firmës konsulente Deloitte bazuar në xhiron e vitit 2023, Coop renditet në vendin e 34-të dhe ka avancuar tri vende, ndërsa Migros në vendin e 41-të, duke bërë dy hapa përpara.
Në krye të listës është zinxhiri amerikan Walmart, me të ardhura prej 684 miliardë dollarësh. Ata ndiqen nga gjigandi i shitjes me pakicë në internet Amazon (252 miliardë) dhe specialisti amerikan i hipermarketeve Costco (242 miliardë). Në vendin e katërt, me 177 miliardë, është grupi gjerman Schwarz (ku përfshihet Lidl dhe Kaufland), operatori i parë në renditje që nuk është me qendër në Shtetet e Bashkuara. Të ardhurat e Coop arrijnë në 37 miliardë dollarë, të Migros në 31 miliardë dollarë.
Ndër markat më të njohura përmendim edhe Aldi (në vendin e shtatë, 123 miliardë), Ikea (29, 43 miliardë), Shein (42, 31 miliardë) dhe Zalando (110, 11 miliardë). ATS/RSI
Peter Taugwalder Jnr., left, and Peter Taugwalder Snr., right with clients before climbing the Mont Blanc in 1866
Komentet