“Një jetë me dinjitet i ndriçon historitë personale duke i shndërruar ato në universale”
Ditën e shtunë me 18 Maj në ora 1:00 pas dreke do mbahet promovimi i librit “Një Jetë Disa Histori” me autor Marjana Bulku në sallën e “Producers Club Theatres” në zemër të Manhatanit në Nju Jork. Ndonëse i ftuar nga Zonja Bulku për të marrë pjesë në promovimin e veprës së saj më të fundit – për arsye familjare — nuk mund të marr pjesë – në këtë rast gëzimi e shpërblimi për kolegën, gazetarën dhe publicistën e njohur të komunitetit shqiptaro-amerikan dhe më gjërë. I kërkoj ndjesë Marjanës për mos pjesëmarrjen time, por nuk mund t’i iksha përgjegjësisë profesionale që të mos i them dy tre fjalë me rastin e promovimit të kësaj vepre publicistike të kolegës tonë të nderuar.
Libri i autores Marjana Bulku, “Një jetë disa histori” është një botim publicistik me intervista, profile shqiptaro-amerikanësh, esse dhe refleksione letraro-gazetareske të autores. Ky publikim ka si qëllim të sjellë bashkë individualitete shqiptare të cilat udhëve të integrimit kalojnë, përvoja dhe sfida të përbashkëta, shumë prej të cilave janë iluminuese për të tjerët sot dhe nesër, thuhet në njoftimin e botuesit.
“Shqiptarët e Amerikës janë një galeri e pasur kulturore, historike, akademike, politike e tjera…” shprehet autorja në parathënjen e librit “Një Jetë Disa Histori”, ndërsa shton se vendosi të krijojë këtë “muzeum” të disa prej shqiptaro-amerikanëve, intervistat dhe profilet e cilëve përfshihen në këtë vepër, emra të njohur të komunitetit shqiptaro-amerikan në Nju Jork dhe më gjërë. Por, autorja shprehet se qëllimi i saj me këtë botim, është diçka që shkon përtej emrave të përveçëm të pasqyruar këtu. Ajo pretendon se përtej emrave, në komunitetin shqiptaro-amerikan ekziston një “galeri e pasur vlerash dhe kontributesh, projektesh ambicioze, botime e shkrime, takime e ngjarje të cilat gjejnë gjurmë jo vetëm pse ndodhin në kontinentin e demokracisë ku hedh sytë dhe ëndërrat shpresa e tërë botës por sepse sejcila prej historive mbart kaq shumë sakrifica dhe përpjekjet, e madje edhe sukses…”.
E vërteta është se personalitetet shqiptaro-amerikane të pasqyruara në këtë vëllimin “Një Jetë Disa Histori”, të autores Marjana Bulku janë vetëm disa prej shumë të tjerëve — personalitete shqiptaro-amerikane, dashamirë të vlerave dhe veprave të dobishme por edhe të bukura për botën tonë amerikane dhe shqiptare.
Merita e Zonjës Bulku me botimin e këtij libri është se ajo pasqyron disa prej shqiptaro-amerikanëve që ajo ka menduar se me zgjuarsinë dhe me vullnetin e punës së tyre këtu në Shtetet e Bashkuara janë dalluar në jetën amerikane ku na ka hedhur fati. Disa para më shumë se një gjysëm shekulli dhe të tjerët të ardhur më vonë. Persona të cilët me punën e tyre në jetën e përditshme amerikane dhe në komunitetin tonë këtu, por edhe para të huajve – secili në atë mënyrën dhe fushën e vet — japin prova të aftësisë krijuese dhe prodhuese të racës shqiptare jashtë trojeve arbërore – shpesh nën rrethana jo të kollajta.
Këta janë njerëz modestë, shumë prej të cilëve i njoh edhe personalisht, të cilët duhen admiruar dhe që meritojnë mirënjohje prej të gjithë neve, shqiptaro-amerikanë, që me jetën dhe veprimtarinë e tyre “kanë ndikuar, përmes historive të tyre, në historinë tonë të përbashkët kombëtare.”
Si të tillë, këtyre bashkombasve tanë të përzgjedhur “me shumë kujdes”, sipas autores, si komunitet duhet tu rrimë afër, t’i mbështesim dhe t’i inkurajojmë, sidomos këta të brezit të ri, kur, sipas mundësive, veprat e tyre e nganjiherë edhe jeta i kushtohet çeshtjes kombëtare, mbi dhe përtej punëve të përditshme që bëjnë, për të mbajtur familjet e veta në këtë vend.
Si shpërblim, në minimum, të gjithë e kemi për detyrë të përfillim nismat e tyre në dobi komunitetit dhe të çeshtjes së përgjithshme kombëtare megjithse larg atdheut.
T’i ndihmojmë dhe t’i nxisim ata që të ushtrojnë profesionet e tyre, përherë e më shumë e më mirë, sidomos edhe në fushën e vlerave dhe të lulëzimeve shpirtërore, kulturore e kombëtare në këtë oqean të madh që e quajmë Amerikën tonë të dashur.
Të admirojmë punën e tyre të fituar me përvojë e mundime e shpesh, fatbardhësisht, të kurorzëuar me sukses.
Marjana Bulku, me librin më të ri të saj, “Një Jetë Disa Histori”, bën pikërisht këtë shërbim. Një botim me vend dhe në kohën e duhur rrëfimesh nepërmjet pyetjesh shumë dimensionale në lami të ndryshme, mbi jetën dhe veprimtarinë e disa shqiptaro-amerikanëve, duke paraqitur, nepërmjet tyre, me shumë hijeshi shprehëse, fuqitë krijuese të racës shqiptare, qoftë edhe këtu në mërgimin e largët. Duke rritur kështu, njëkohësisht, edhe pasuritë dhe vlerat kombëtare në dobi të të mirës së përbashkët – duke qenë të bindur se fjala dhe kultura e lirë, jo vetëm kontribojnën si mjet lartësimi personal e kombëtar, por nganjëherë mund të jetë edhe më e fortë se pushka.
Më në fund, dua të shprehi kënaqësinë time kur vërej se personat e intervistuar ose të profilizuar në këtë vëllim të “Një Jetë dhe Disa Historive” në mërgim, pjesëtarë të komunitetit shqiptaro-amerikan – përfshir në një hark individësh të përzgjedhur nga autorja, por që janë me prejardhje nga viset dhe krahinat më të ndryshme të trojeve shqiptare – të mërgatës së vjetër anti-komuniste dhe të mërgatës së pas 90-ave.
Natyrisht, se kjo tregon paanshmërinë krahinore balancuese të autores, viktimë e të cilës mund të biem shpesh edhe shumë prej nesh. Mbi të gjitha, autorja njëkohësisht, dëshmon me këtë vepër, pa paragjykime, se trunku i fisit arbëror, qoftë edhe këtu në mërgim e larg Atdheut — shpesh në rrethana jo të volitshme veprimtarie plot sfida — gjithnjë ushqehet në rrënjë të gjalla të veprimtarisë së vet, që madje as mërgimi dhe jeta moderne e shekullit XXI, në këtë shtet-planet, nuk mund t’i thajë ato. Prandej, le ta konsiderojmë veprën e autores Marjana Bulku “Një Jetë Disa Histori”, si një pasqyrë e përkushtimit dhe përpjekjeve të disa antarëve të komunitetit shqiptaro-amerikan për të ecur përpara, duke ia kushtuar ngritjes së Kombit, dijen dhe pendën.
Urimet më të përzemërta autores për këtë vepër që pasqyron disa prej zërave shqiptaro-amerikanë në fushë të ndryshme të veprimtarive të tyre. Urojmë edhe vepra të tjera nga autorja e “Një Jetë Disa Histori”, në zbardhjen e arritjeve të komunitetit.
Le të jetë ky libër i Zonjës Bulku edhe një dëshmi mirënjohejeje e kontributeve të jetës dhe veprimtarisë së disa shqiptaro-amerikanëve dhe promovimi të shërbejë, njëkohsisht, edhe si nxitje për brezin e ri të shqiptaro-amerikanëve që të aktivizohen – me pendë dhe me vepra, aktivitete të ndryshme të komunitetit ku jetojnë, duke sjellur histori të reja në të mirë të komunitetit më të gjërë shqiptaro-amerikan dhe në interes të Kombit – në këtë vend të lirisë e demokracisë.
Urimet e mia autores Bulku dhe sukses në ndërmarrjen bujare të saj — për të qitë në dritë, për aq sa është e mundur, nepërmjet historive individuale — veprimtaritë e komunitetit shqiptaro-amerikan të Nju Jorkut me rrethe, por jo vetëm, gjatë viteve dhe dekadave të kaluara.
Frank Shkreli
Melezat zdin mir shqip
Mos ja shihni për të m adhe sepse i ka përpirë opingat e babait të vet
Gjuha zyrtare asht e ndertueme mbi toskerishten. Nuk e flet kush, por e shkruejne. Mandej, pranimi i saj kerkon vdekjen e gegenishtes. A jeni per funeralin perfundimtar te gegenishtes?
Jo, jo une sa me e dite jam per dy gjuhe standarte. Per kete qe kemi sot, por shume me te pasuruar nga dialektet, neologjizmat në rrjedhën e kohes si dhe gegnishten e standartizueme. Sepse kodi i gjuhes kerkon qe nje fjale duhet te shkruhet e thuhet njëlloj, pra gegnishte te paster jo te dialektizume. Berati nuk flet gegnisht. Ai flet sikur flitet ne nje fshat.
I nderumi Gjergj, kuptohet deri në arritjen e një marrëveshje.
Toskerishten e imponoj Enver Hoxha. Enver Hoxhen e zgjodhen “vellazenit komuniste” (serbet) pikerisht sepse ishte nga jugu edhe nuk qante koken per Kosoven, edhe sepse dishin se do te krijojne nje ndamje ndermjet Shqiptareve.
Kjo kritike per theksin e Berat Buzhales asht turp. Une e kuptoj pa asnje pengese, ndresa toskerishten e kuptoj me veshtiresi (ë-ë-ë kamos).
Përshëndetje Adnan, ti e kupton dialektin e Beratit, por ti duhet të kuptosh edhe gegnishten edhe shqipen e standartizuar. Atëherë je shqiptar. Sepse shqipja asht një. Ibrahim Rugova fliste shqipen e njohur zyrtarisht, jo se nuk e donte gegnishten, edhe unë kur shkruaj, e dua si gegnishten, si tosknishten, si dialektet, por gjuha duhet të flitet dhe të kuptohet nga të gjithë shqiptarët pa dallim. Prandaj fëmijët duhet t’i çoni në shkollat e plot¨simit të gjuhës shqipe kur nuk jetoni në Kosovë apo Shqipni. Të përshëndes. Flasim njerëzisht, se nuk kam asgjë me Beratin, por me gjuhën që ai e flet, kur ta flasë shqipen si duhet, kam me e përshëndet. Elida
oj muslimane e rakit, nuk thuhet HAJVANQE….po SHTAZARAKE ….dmth edhe ti je ma ,mut 100000000 here se buzhala
Po i jam përgjigjur sikur e flet Berati shqipen, hajvançe. Shtazarake asht diçka tjetër. Gomarisht përkon me hajvançe, por m’u duk fyese gomarisht dhe lashë një huazim të vjetër nga koha e pushtimit sepse ai kështu e flet shqipen si në kohë pushtimi. /Elida Buçpapaj
Flasin ashtu si janë e mendojnë…është e thjeshtë. Fajin e ka kush i ka bër kontratën e punës dhe e mban akoma.
Më pëlqeu shumë kjo analizë. Ai person vërtet është bastard kur flet. Por gjëja e parë që duhet t’i kërkojmë është të ndërrojë emrin. Nuk e lidh asgjë ne Beratin jo e jo, por as me Shqiperinë. Farë e keqe!
I nderuar Ndreu, flm, të lutem të flasim duke e respektuar njëri-tjetrin. Ju përshëndes dhe ju uroj çdo të mirë
Ndreu nuk e kuptova atë fjalen -bastard-
Si puna jote Anonymous pa emër dhe pa mbiemër.
Të nderuar komentues,
I falenderoj ata shqiptarë që komentojnë me emër dhe mbiemër dhe që shprehin mendimet e tyre në mënyrë civile. Ndërsa ata që fyejnë si anonimë pa emër dhe pa fytyrë, ata nuk kanë të drejtë të komentojnë sepse i ndalon ligji. Shkrimi është lexuar nga mijra e mijra dhe për këtë i falenderoj gjithë shqiptarët që i kanë dedikuar kohën e tyre, edhe ata që kanë shprehur mendimet, që e kanë pëlqyer apo që e kanë kritikuar. Kjo është demokracia. . Ju përshëndes me nderim, Elida Buçpapaj
Gjuha jonë po vuan njësoj si në burgun pesëqindvjeçarë të Turqisë. Përmbajtja e shkrimit të zonjës Buçpapaj është për të folur bukur, ndërsa disa komente bëhen si tifozë inatçinj.
Ju flm shumë i nderuar Qerim Skënderaj. Nderimet tona.
Gjuha e sotme shqipe ,pra gjuha e unisuar është gjuhë e bukur që tingllon bukur në vesh dhe ke dëshirë ta ndëgjosh. Gegërishtja le ti mbetet analfabetve të Kosovës si të tipit Berat Buzhala, Halil Matoshi, Migjen Kelmendit e tj etj,. Përderisa e mësonim gjuhën e unisuar shqipe dhe e shkruanim ate , pra e përdornim si gjuhë zyrtare nuk hasnim në bastardime të tilla as ne televizion ,radio, intervista e komente , sikurse lexon dhe ndegjon tani për cdo ditë në mjetet e shkruara dhe ato elektronike,…….shikoni se si shkruajn rinia e sotit në Kosovë, turpi ma i madhë dhe vrasja më e madhe që po i bëhet gjuhës nga bastardët që përkrahin idetë e Berat veshllapushit , Halilit, Migjenit e shumë e shumë injorntve si këta,….. për sy të zi e kanë vendos Gjuhën shqipe kriter ne Universitetin e Prishtinës në të gjitha drejtimet ,pavarsisht ,je i detyruar të hyshë në provimte gjuhes shqipe ,…..Elida ka të drejte dhe aferim i qoftë për kët vrejtje me vend ,…..
I nderuar Haliti, nuk kam asgjë kundër gegnishtes, përkundrazi. Berati nuk flet gegnisht, por me nëndialekt. Natyrisht njësimi i gjuhës është themelor, Rugova dhe elita e Kosovës e ka respektuar standartin, por gjithë dokumentat e para të shkruara shqip janë në gegnisht. Duhet të gjendet një marrëveshje. Beratin e kritikova sepse e flet gjuhën me nëndialekt fshati ose me slang, ai pretendon se asht kokë, por kush asht kokë e respekton shqipen. Ju përshëndes
E kuptoj sh qarte Beratin !
mune me ju than veq gonise bre u tri pizdu mater haha
Fakti qe ky shkrim paska zgjuar kaq komente , tegon se ka “ngacmuar”, pra dhe ka vlere.
Une nuk e di si flet zoti BeratI, (se nuk e kam degjuar kurr), por di qe zonja Buçpapaj nuk gabon lehte ne gjykime.
…Me vjen keq qe shume komentues nuk jane korrekt e te flasin per problemin por merren me gjera “anesore” e aq me shume me fyerje!!
Nje reviste si VOAL.Ch, nuk i meriton disa nga kete lexues…. Por …, edhe e dijme qe revisten ka te drejte ta lexoje “gjithkush”!!
E, ne fund te fundit ngushellohemi: “demokraci hesapi”, ç’ka nuk do te thote se eshte sistem me i miri ! !!
Me fshirjen e komenteve nuk te bejne me te mencur ose te paofenduar. Perkundrazi e bejne me te dukshem frustrimin tuaj. Per te qene me simptoma psikike te renduar nuk ka dyshim. Turp te quani veten face publike. Per fjalorin qe perdoret ne pergjigjet tuaja poshtroni nje komb te tere moj mjerane. Saloja e ka nje shprehje me bulevard…
Anonymus, komentet pa emer, pa ftyre, komentet e lepujve dhe mijve te gjirizeve si puna jote, a e din gjiriz çka do te thote natyrisht hiqen. Tregoje emrin e lepurushit dhe qendron ketu. Po perse te duket normale mor funderrine e shoqerise shqiptare qe Berat Buzhala jo vetem qe me ka blloku, pa me dhene te drejten t’i pergjigjem ne murin e tij por nuk lejon asnje koment prej atyre qe i thone Beratit ate qe i shkon per shtat. Ky shkrim asht pelqy prej te pakten 1300 lexiesave dhe eshte lexuar prej 50 mije te tjereve ndersa ti je nje mi gjirizesh qe edhe kerkon te tregohesh trim me fytyren e lepurit dhe miut te gjirizeve.
Nuk me ka shku fare ndermend gjirizi. Tash po e shoh ne fytyren tende kete fjale dhe objekt. Raca shqiptate do vuaj shume me gjirize si ti moj mjerane. Sepse pervec fjalorit te poshter dhe gjirizit ju nuk kishit asgje. Cka me ha leshi per Beratin e per ty. Me keni bere pershtypje poshtersite e tua moj e pa identitet, sepse edukate shqiptare ju mund te keni me se paku. Ne Kosove thone ne RTS. Emri im eshte ofendim i rende te paraqitet ne faqe te ketilla bordeleske. Phy
A nuk ishte Genocid ndaj Veriut me ndërhymje. Politikës famkeqe Enveriste,në dënimin Pater Fishte dhe ndalimin e Lahutes së Malse?
A ishte Genocid me shtypjen dhe e pushkatimite Priftëneve Shqipëtar-Katolik ?
C’të keqe kisht Elbasanja që përfshinte dy dialektet?
Cila gjuhë ka pasun zhvillim me dekret të DIKTATORIT ?
A nuk ishte gjithë kjo diktaturë ndaj Kosovës dhe Veriut me udhëzim të Jugosllvis,me qëllim asimilimit ,për me përqa Tosk e Gegè?
Gjuhen e Berat Buzhales e kam kritikuar ne artikullin tim: “Te lumte Doruntine Maloku” (Illyria, 20 korrik, 2015) – gjindet ne internet.
Po ju bej nji krahasim:Ne te folmen e sotme te gjuhes Shqipe te Cabejt thuhet: ” Ne jemi ketu”. Ne te folmen e vjeter Tironce kjo shprehje thuhet”No ina kho” Tani me thoni se kush tingellon ma bukur,me burrnore? Kosovaret do te thoshin : “Na jemi kha” Shkodranet do te thoshin:” Na jena ktu ” A mundeni me thane se kush eshte me muzikale dhe me burrnore? Dhe a mundeni me me thane se si tingellon ma bukur kur flasin femrat? Nuk ka faj Buzhala se kongresi i drejteshkrimit te vitit 72 beri gjuhe shqipe toskerishten
&