Këmbëngulja, kjo është fjala që përdor Maria Teresa Montanos kur u pyet se pse ajo ende vazhdon të punojë si gazetare investigative në Meksikë.

“Pavarësisht rreziqeve gjatë viteve të fundit, jam kthyer për të përfunduar misionin tim”, thotë për Zërin e Amerikës gazetarja María Teresa Montaño.

Me një eksperiencë 30-vjeçare, gazetarja mbulon çështjet e korrupsionit, qeverinë lokale dhe politikën për faqen e saj të lajmeve “The Observer” në qytetin Toluca. Por shkrimet e saj nuk mirëpriten nga të gjithë. Në gusht të vitit 2021 ajo u rrëmbye nga tre burra të armatosur.

Sulmuesit e kërcënuan gazetaren për tre orë, e detyruan të tërhiqte para në disa bankomat dhe i morën të gjitha pajisjet e saj. Ajo thotë se sulmuesit e paralajmëruan që të mos e raportonte rrëmbimin.

“M’u desh që të largohesha nga vendi sepse më kërcënuan se do të më vrisnin”, tregon ajo për Zërin e Amerikës.

Në Meksikë rrëmbimi i gazetarëve është bërë diçka e zakonshme. Në muajin nëntor tre gazetarë u rrëmbyen në shtetin Guerro dhe u mbajtën për disa ditë.

Një nga vendet më të rrezikshme në botë për gazetarët, Meksika regjistroi mbi 12 të vrarë nga radhët e shtypit vetëm gjatë vitit 2022, sipas Komitetit për Mbrojtjen e Gazetarëve, shkurtimisht CPJ.

“Vazhdojmë të shohim zyrtarë publikë që nuk e respektojnë lirinë e shtypit në vend. Në Meksikë, grupet e krimit të organizuar janë të gatshme të përdorin dhunë ekstreme për të mbrojtur interesat e tyre dhe për ta, gazetarët janë një objektiv legjitim”, thotë Jan-Albert Hootsen me Komitetin për Mbrojtjen e Gazetarëve.

Mungesa e drejtësisë i rrit rreziqet, thotë ai.

“Në Meksikë nuk ka asnjë të dënuar për më shumë se 95% të krimeve kundër gazetarëve, sipas të dhënave që kemi regjistruar”.

Rrëmbimi i gazetares Montano ende mbetet pa përgjigje edhe pse ajo e bëri denoncimin tek zyrtarët e shtetit dhe zyra e posaçme për mbrojtjen e të drejtave të njeriut dhe gazetarëve, të cilët i caktuan një truproje, për të paktën gjatë kohës në qytetin Toluca. Por gazetarja thotë se është e shqetësuar pavarësisht rojës për ta mbrojtur atë.

Pas rrëmbimit ajo i largoi fëmijët e saj nga Toluca dhe u largua nga Meksika për pak kohë.

“Më kapi një depresion i thellë dhe nuk mund të vazhdoja më. Kisha momente aq të rënda sa nuk mund të ngrihesha nga shtrati”.

Por ndjenja e profesionit dhe faqja e saj e re e lajmeve dhe verifikimit të fakteve, “The Observer” bënë që ajo ta merrte veten.

“Pas rrëmbimit, mendova se gazetaria kishte marr fund për mua, por pastaj e kuptova se ishte një thirrje. Shumë gjëra më prisnin. Një portal lajmesh dhe një ekip që prisnin kthimin tim dhe më duhej të kthehesha. Doja të kthehesha për të përfunduar atë që kisha filluar”.

Një tjetër motivim, përkushtimi i saj ndaj së vërtetës.

“Është e nevojshme të inkurajohet një shtyp i lirë që i bën publike çështjet që kanë rëndësi. Devijimin e politikanëve, çfarë gabimesh bëjnë dhe kush janë ata, në mënyrë që njerëzit të marrin vendimet e duhura”.

Disa javë më parë, Komiteti për Mbrojtjen e Gazetarëve e nderoi atë me Çmimin Ndërkombëtar për Lirinë e Shtypit me motivacionin për raportimin e saj të guximshëm.