Ku bie Ana e Malit? Ana e Malit është një krahinë gjeografike dhe etnografike e ndarë, për fat të keq, ashtu si shumë territore të tjera shqiptare në dy pjesë, mes Shqipërisë dhe Malit të Zi. Ana e Malit në Shqipëri i përket Bashkisë Shkodër, ndërsa Ana e Malit në Mal të Zi i përket Komunës së Ulqinit. Kjo ndarje fatzezë e trevave shqiptare u imponua nga Fuqitë e mëdha të asaj kohe, në vitin 1913. Popullsia e kësaj krahine përbëhet pothuaj me 100% shqiptarë. Shumica e banorëve i përkasin fesë myslimane, me një përqindje të vogël katolike. Shqiptarët e dy anëve të krahinës së Anës Malit pësuan një goditje të rëndë në marrëdhëniet ndër familjare e shoqërore, pore dhe ekonomike, kur në vitin 1948 u mbyll kufiri midis Shqipërisë komuniste dhe ish-Jugosllavisë, gjithashtu komuniste, si pasojë e prishjes së dy miqëve të vjetër Enver Hoxhës dhe Titos – megjithse Tito me agjentët e tij ishte instrumental në themelimin e Partisë Komuniste shqiptare të Enver Hoxhës. Sidoqoftë, më në fund, ra Muri i Berlinit, u shemb komunizmi zyrtar ndërkombëtar sllavo-aziatik në Evropë dhe familjet shqiptare të Anës Malit rivendosën, më në fund, lidhjet familjare e shoqërore midis tyre nga të dy anët e kufirit. Është kjo Ana e Malit që sot, fatkqesisht, dita ditës po zbrazet nga popullsia shqiptare shekullore e atyre trojeve, për arsye ekonomike, por pa përjashtuar gjithashtu as arsyet politike, duke emigruar në Shtetet e Bashkuara dhe në vendet evropiano-perëndimore. Është, pikërisht, kjo krahinë, “Ana e Malit Sipas një Trieshani” – një kronikë historike e jetës së përditshme të asaj treve — për të cilën shkruan në librin e 10-të të tij, autori i palodhëshëm nga Trieshi, Gjekë Gjonaj.

Unë e lexova me shumë interesim dhe dashuri këtë libër pasi (unë kam lindur e rritur në Amull, në ato troje ku edhe kam mbaruar shkollën fillore Bedri Elezaga për të cilën shkruan autori duke e cilësuar atë si “Tempull të diturisë që ruajti gjuhën shqipe, kulturën dhe graditën tonë të lavdishme), më solli shumë kujtime dhe emocione ndërsa lexoja për jetën, traditën dhe për personalitetet, disa prej të cilëve i kam njohur, megjithse ka kaluar më shumë se një gjysëm shekulli që jetoj në Amerikë. Është e pamundur të përshkruaj përmallimin, ndjenjat dhe kujtesat nga fëmijëria duke lexuar këtë libër. Ngjarjet, personalitetet, gëzimet dhe hidhërimet, si dhe rrethanat që shoqëronin ato, më shumë se një gjysëm shekulli më parë, bëhen reale.

“Gjithçka shkrova në këtë libër, në të cilin solla një pjesë të identitetit nacional të popullatës vendore të Anës së Malit — me qëllim që t‘i përcjell ato në trevat mbarëshqiptare — janë fjalë zemre të motivuara nga vullneti i mirë. Nuk mund të ishte ndryshe kur bashkëbiseduesit/et e mi/a, përveçse më hapën dyert e shtëpive, më shtruan sofrën bujare dhe më hapën zemrat dhe shpirtin e tyre të pastër”, shprehet autori për librin e tij.

Sipas vet autorit, kjo vepër publicistike mbi trevën e Anës Malit, “nuk është një monografi as dokument faktik, por vetëm pjesë e një letërnjoftimi të vogël, me fjalë shumë, të kësaj treve. Ajo është një mozaik prozaik me copëza veçantie nga jeta e zakonshme e pabujë e anamalasve, realiteti i tyre jetësor, një pjesë e së shkuarës dhe të sotmes së tyre në këtë lokalitet, ashtu siç i njoha unë. Në këtë mozaik kryesisht pasqyrohen lashtësia, tradita, trashëgimia e pasur kulturore materiale dhe ajo shpirtërore (jomateriale) e kësaj treve, që janë pjesë e vlerave të trashëgimisë kombëtare”, shkruan autori Gjonaj.

Përveç të dhënave të vyera që ofron libri mbi trashëgiminë historike dhe kulturore të Anës Malit, në brendësinë e kësaj vepre, autori jep edhe informacione biografike për një numër personalitetesh të dalluara të kësaj treve – personalitete të dalluara në fusha dhe veprimtari të ndryshme të jetës, si klerikë, personalitete të njohura të arsimit e kulturës dhe në përgjithësi figura të shquara të asaj anë, me kontribute të pamohueshme, jo vetëm, për krahinën e Anës së Malit, por edhe më gjërë.

“Autori si një gazetar me përvojë, duke u bazuar edhe në literaturën e shkruar për Anën e Malit, ka arritur të trajtojë mjaft mirë në disa dimensione këtë trevë. Autori me hollësi dhe me një gjuhë të qartë e të kuptueshme për lexuesin, ka trajtuar natyrën, trashëgiminë kulturore e materiale, zhvillimet sociale e demografike, arsimin, folklorin, personalitete dhe jetën e përditshme të banorëve të Anës së Malit”, vlerëson librin, Dr. Nexhat Avdiu, njëri prej recensuesve të veprës së Gjekë Gjonajt. Ndërsa recensuesja tjetër e librit Dr. Sabina Osmanoviq shprehet se, “Gjeka i ka ndenjur besnik stilit të profesionit të gazetarisë dhe si i tillë është i kapshëm për çdo lexues. Libri në fjalë është i larmishëm në përmbajtje, herë
ngjanë me udhëpershkrim, herë si një rrëfim historik. Teksa lexoni librin, në çdo fjali mund të ndjeni tonin dashamirës për njerëzit e kësaj zonë dhe një lloj afrimiteti krejtësisht të natyrshëm. Të gjithë bashkëbiseduesit e tij, Gjeka i vlerëson si bashkautorë nga që pa rrëfimet e tyre unike nuk do të ishte e mundur të shkruhej ky libër”, ka thenë në recensionin e saj, Dr. Sabina Osmanoviq.

Nga promovimi i librit Librit, “Ana e Malit sipas një trieshiani” i autorit Gjekë Gjonaj ditën e shtunë (27 maj 2023) në Muzeun Etnografik në Draginë, në kuadër të manifestimit “Pranvera në Anë të Malit”, i cili është organizuar nga Shoqata “Ora”. Në fjalën përshëndetëse, kryetarja e kësaj shoqate, Arjeta Kurti, ka falënderuar autorin për kontributin e tij për Anën e Malit, për vlerat dhe ruajtjen e trashëgimisë kulturore të kësaj treve. Ajo ka thekësuar se, “Ky libër do të jetë një vlerë e shtuar e Anës së Malit, i cili do të shërbejë si udhërrëfyes për projekte të tjera lidhur me Anën e Malit”, ka shtuar ndër të tjera Arjeta Kurti, me rastin e promovimit të këtij libri dy javë më parë.

Ashtu siç sugjeron edhe autori Gjekë Gjonaj, ky libër është një vepër-dokumentar i shkruar, për t’ua lenë jo vetëm brezit të ri sot dhe brezave të ardhshëm të asaj krahine – ndoshta shpesh të harruar — por dhe brezave të ardhëshëm të mbarë Kombit shqiptar – të cilët ndoshta dine pak ose aspak mbi këtë krahinë shqiptare iliro-arbërore — ashtuqë të mësojnë dhe të mos harrojnë përpjekjet, ndër shekuj, për mbijetesë dhe sakrificat e popullatës së kësaj krahine të lashtë shqiptare për ruajtjen e dinjitetit dhe identitetit kombëtar, gjuhës dhe kulturës shqiptare, gjatë historisë.

Ky është një shërbim i madh që Gjekë Gjonaj i bën historiografisë së Anës Malit por edhe asj shqiptare në përgjithësi, duke e pasuruar literaturën shqiptare me një vepër të tillë. Shihet qartë se në librin e tij, “Ana e Malit Sipas një Trieshani”, autori Gjekë Gjonaj shpreh dashurinë e tij të thellë për Anën e Malit dhe për popullatën e asaj krahine historike, por të vuajtur. Libri lexohet me andje dhe është shkruar me një gjuhë të kuptueshme dhe të qartë për lexuesin kudo – që ndoshta nuk ka shumë njohuri për këtë trevë, të quajtur Ana e Malit.

Harta e Anës Malit nga të dy anët e kufirit shqiptaro-shqiptar!

U deshtën një shekull, që më 1999, përsëri të bëhej Amerika shpëtimtari i shqiptarëve të Kosovës

Gjeopolitika e Fuqive të Mëdha, në historinë tonë si komb, zakonisht ka qenë e pamëshirëshme ndaj nesh. Qoftë në Kongresin e Berlinit (1878) apo Konferencën e Londrës (1912-‘13), si dy nga ngjarjet me peshën më të madhe historike e politike të historisë moderne, shqiptarët u dëmtuan jo vetëm territorialisht, por edhe si komb. Arsyeja e vetme, anipse jo e arsyeshme, ishte akomodimi i interesave të Fuqive të Mëdha të kohës duke ledhatuar sa s’duhet vendet si Serbia. Vetëm më 1919, në Konferencën e Paqes në Paris, një nga këto fuqitë e mëdha të kohës, Shtetet e Bashkuara të Amerikës, nën udhëheqjen e Presidentit Woodroë Wilson, kishte ndërruar qasje: “Shqipëria duhet të jetë e pavarur,” kishte theksuar ky burrështetas amerikan duke përdorur veton që kishin SHBA-të kundrejt krejt planeve për të copëtuar Shqipërinë në tërësi, duke zhbërë kështu të vetmin shtet shqiptar në Europë dhe duke lënë shqiptarët komplet nën mëshirën dhe sundimin e shteteve fqinje, si Greqia, Mali i Zi e Serbia. Këtë fat nuk e patën Kurdët, të cilët nuk janë më as shtet e as kombe.
Besoj se nuk do shumë koment se si do ishim, apo më mirë thënë, si s’do ishim fare sot ndoshta as si shqiptarë e leje më si shtete që tani në kemi dy- Shqipërinë dhe Kosovën- pa këtë ndryshim drastik të politikës së SHBA-ve karshi shqiptarëve në Evropë të filluar nga Presidenti Wilson! Besoj se nuk duhet shumë analizë për të kuptuar se vet ekzistenca jonë e sotme si shtet e komb është duke iu faleminderuar SHBA-ve.
U deshtën gati edhe një shekull, që më 1999, përsëri të bëhej Amerika shpëtimtari i shqiptarëve të Kosovës dhe realisht pagëzuesi i shtetit më të ri në Kosovë, Republikës së Kosovës, kur në linjë me Wilson më 1919, ishte George W. Bush më 2007 që kishte deklaruar midis Tirane se “mjaft është mjaft, Kosova do jetë e pavarur!”
Sot, mbi një shekull pas shpëtimit të ekzistencës që na e bëri Amerika si shtet e komb dhe mbi dy dekada pas shpëtimit të Kosovës, që përsëri u bë falë SHBA-ve (kuptohet, edhe aleatëve të tjerë, gjithësesi) është shumë paradoksale të shihet një përkeqësim i marrëdhënjeve diplomatike në mes Kosovës e SHBA-ve. Kur kreu i diplomacisë së SHBA-ve e dënon publikisht Qeverinë e Kosovës dhe vet kreun e saj, dhe kur i fundit sillet si pasha ndaj aleatit më të pazëvendësueshëm e besnik të shqiptarëve e veçanërisht Kosovës, duket se busulla e orientimit gjeopolitik të Kosovës është totalisht e hutuar, për të mos thënë thellësisht e gabuar.
Bota dhe interesat politike ndërkombëtare as nuk varen e as nuk determinohen aspak nga Kosova. E kundërta është e vërtetë: veprimet e Kosovës- deshtëm apo s’deshtëm ne- orientohen, drejtohen dhe përcaktohen nga këto interesa. Krejt çka ne duhet të bëjmë është ta ruajmë kursin e veprimeve tona në linjë me SHBA-të. Pjesa tjetër është teknike.
Çfarëdo devijimi ynë nga kursi i një linje me SHBA-të është braktisje e një superanije për të ruajtur pozitën e një kapiteni të një barke as pa motor, në ujrat tmerrësisht të trazuara të një oqeani gjeopolitik ndërkombëtar. Stuhija që ka trazuar këtë oqean quhet Ukrainë. Andaj, siç e ka thënë edhe miku im i çmuar dhe ambasadori ynë pa portofol në SHBA, Dr. Faton Bislimi, “ky është momenti kur ne duhet të shohim përtej gardhit!” Ky është momenti kur ne duhet të jemi vizionarë e të mos luajmë me formalitetet kundrejt realiteteve. Teoria është e bukur në shpjegimin e fenomeneve, por është praktika ajo që i shkakton fenomenet. Sovraniteti si koncept teorik është impresiv, sidomos për një vend si Kosova, por realizimi i tij praktik është shumë i komplikuar sesa shihet nga kuptimi i shkronjave në ligj a kushtetutë. Fundja, edhe vet Kushtetuta flet jo vetëm për kuptimin bukfal të shkronjës, por edhe të shpritit të saj- pra, domethënjes së qëllimit për të cilën ajo është aty.
Veriu i Kosovës është pjesë integrale e Republikës. Askush nuk mund e as që duhet të mendojë ndryshe. As Amerikanët. Por, krijimi i një situate që ndoshta qëllimin e ka pasë shumë të mirë, por rezultatin goxha të keq, nuk i shërben Republikës së re të Kosovës. Nëse çarja me SHBA-të bëhet normë, Kosova humbë. Ne fitojmë, siç na mëson historia, vetëm atëherë kur jemi në linjë me SHBA-të. Fitore tjetër as nuk kemi pasë, e frigoj as që do të kemi. Po e lëshuam superanijen SHBA, dallgët e oqeanit të trazuar politik mund ta gëlltisin shpejt barkën tonë të vogël pa motor. Kapiteni e krejt ekuipazhi i tij s’do marrin lavdinë për fundosjen e atyre pasagjerëve. Pos mallkim!

Huoston-Teksas,
më 6 Qershor 2023

____________
Ramiz TAFILAJ është aktivist shqiptaro-amerikan që jeton e vepron në Houston, TX – SHBA. Për kontributin e tij për kauzën kombëtare, ai është nderuar edhe nga Presidenti i SHBA-ve me Medaljen e Arritjes Jetësore. Ai është gjithashtu anëtar i Këshillit të Ambasadorëve Shqiptarë dhe mban Titullin e lartë Presidencial “Kalorës i Urdhrit të Skënderbeut”.

Gjithnjë e më shumë shtete theksojnë respektin për “punët e tyre të brendshme”. Ku janë kufijtë e sovranitetit të shteteve sot?
***
Në politikën ndërkombëtare, shumica e koncepteve kontestohen. “Sovraniteti” është një prej tyre. Çfarë do të thotë që një shtet të jetë sovran dhe çfarë kufijsh vendos për veprimet e shteteve të tjera? Sot, termi është i lidhur ngushtë me idetë nëse ndërhyrja në politikën e shteteve të tjera mund të jetë e justifikueshme, dhe si rrjedhim cila mund dhe duhet të jetë detyra e një “bashkësie ndërkombëtare”. Në mënyra të ndryshme, sovraniteti është thelbësor për shumë nga konfliktet e sotme ndërkombëtare.

Çfarë nënkuptohet me një shtet sovran?
Një shtet, ose shteti, është autoriteti më i lartë që sundon mbi një zonë ose territor gjeografik; mundësisht të quhet edhe një vend. Prandaj, vetë një vend quhet gjithashtu “shtet”, si “shteti i Shqipërisë”, “shteti i Kosovës” ose “shteti i Gjermanisë”. Një vend që vetëqeveriset në këtë mënyrë quhet edhe shtet sovran.
Por, a është një shtet sovran Shqipëria e kapur nga krye-mafiozi i droguar që fle në shtrat me kryekriminelin serb (nuk më interesojnë aspak marrëdhëniet homoseksuale mes tyre por dëmtojnë Kombin tim), nudisti i stërzgjatur që i përkulet paturpësisht Serbisë fashiste, naziste, terroriste, pan-sllaviste e cila gjatë shekujve, me ndihmën apo indiferencën e të huajve “të civilizuar” ka kryer shumë gjenocide ndaj shqiptarëve?!
A është shtet sovran Kosova që në këto çaste shumë tragjike-dramatike për Kombin dhe Vendin, nuk mbrohet nga të gjithë shqiptarët (bashkarisht, pa dallime partiake, ideologjike, fisnore, krahinore, fetare…), përkundrazi, më tepër sulmohet nga bastardët analfabetë shqipfolës, qentë e zgjebur të rrugëve (“opozitarët”) dhe shumë fundërrina tjera të vetëshpallur “gazetarë” e “analistë” – se sa nga nazistët, terroristët, fashistët, pan-sllavistët e egër ardhacak dhe pushtues që duan ta instalojnë një Serbi tjetër në territorin e Dardanisë pellazge-ilire-shqiptare?!
Parimi i sovranitetit në të drejtën ndërkombëtare.
Arsyeja pse sistemi funksionon në këtë mënyrë është për shkak të parimit të sovranitetit. Bëhet fjalë që të gjitha shtetet të jenë sovrane, të vendosin lirisht mbi veten e tyre dhe jo të qeverisen nga të tjerët kundër vullnetit të tyre. Parimi i sovranitetit është baza e së drejtës ndërkombëtare.

Çfarë do të thotë parimi i sovranitetit dhe mosndërhyrjes?
Parimi i mosndërhyrjes, i njohur edhe si parimi i sovranitetit shtetëror, është një parim që të gjitha shtetet kanë të drejtë të qeverisin veten pa ndërhyrje apo kërcënime nga jashtë (sidomos nga fqinjët pushtues). Parimi e ka origjinën në Paqen e Vestfalisë në 1648, kur traktati i paqes shpalli sovranitetin e shtetit dhe i dha fund Luftës Tridhjetëvjeçare.
Sqarim (plotësim): Më 25 tetor 1648, marrëveshja e paqes u shpall nga bashkitë në dy qytetet e negociatave Osnabrück dhe Münster në Westphalia. Marrëveshja i dha fund Luftës Tridhjetëvjeçare në Gjermani dhe Luftës Tetëdhjetëvjeçare të Pavarësisë në Holandën e Bashkuar, duke rezultuar në pavarësinë holandeze nga Spanja.

Çfarë do të thotë termi sovranitet?
Sovraniteti është një e drejtë ekskluzive për të sunduar mbi një rajon gjeografik. Termi është qendror për shkencat politike dhe të drejtën ndërkombëtare dhe është i lidhur ngushtë me idetë për shtetin, qeverisjen dhe demokracinë.

Cili është ndryshimi midis sovranitetit të brendshëm dhe të jashtëm?
Shpesh bëjmë dallimin midis sovranitetit të jashtëm dhe të brendshëm: sovraniteti i jashtëm ka të bëjë me kontrollin që shteti duhet të ketë mbi kufijtë dhe burimet e vendit kundrejt botës së jashtme. Sovraniteti i brendshëm do të thotë që shteti duhet të ketë kontroll dhe ndikim mbi atë që ndodh brenda shoqërisë.

Cili është ndryshimi midis një kombi dhe një shteti?
Në fjalimin e përditshëm, fjalët “vend”, “komb” dhe “shtet” përdoren shpesh si sinonime, por si terma të përcaktuar dallohen nga njëra-tjetra:
⦁ Një vend është një zonë gjeografike.
⦁ Një komb është një grup njerëzish që ndajnë një sërë tiparesh kulturore.
⦁ Një shtet është një grup institucionesh qeverisëse me sovranitet mbi një sipërfaqe të caktuar toke.

Çfarë duhet për t’u bërë shtet?
Që diçka të konsiderohet shtet në kuptimin e së drejtës ndërkombëtare, duhet të plotësohen këto kushte:
⦁ Shteti duhet të ketë një territor mjaft të caktuar.
⦁ Shteti duhet të ketë një popullsi të një madhësie të caktuar.
⦁ Shteti duhet të ketë një formë të qeverisjes shtetërore të centralizuar, e cila ruan një rend të caktuar juridik.

Sovraniteti – është një term i së drejtës ndërkombëtare që autorizon të drejtën e pakufizuar të një shteti për të udhëhequr territorin e tij pa ndërhyrje nga të tjerët. Një shtet nuk është i detyruar nga marrëveshje të tjera përveç atyre që ai ka pranuar vetë. Anëtarësimi në BE, për shembull, nënkupton një shkallë të caktuar të heqjes dorë (vullnetare) të sovranitetit.
Sovraniteti – është një e drejtë ekskluzive për të ushtruar autoritet të vetëm mbi një rajon gjeografik ose grup njerëzish, si një komb ose fis. Sovranitetin në kuptimin e së drejtës ndërkombëtare e ka një shtet, por në një gjuhë tjetër thuhet gjithashtu se një qeveri ose një individ mund të ketë sovranitet. Një monark që sundon mbi një komb sovran nganjëherë quhet sovran i atij kombi.
Një diktator i shtetit amë Shqipërisë, ndryshe tradhtar, servil e mercenar i armiqve të përjetshëm që ka kapur gjithë pushtetet, ka vjedhur gjithçka dhe qëllimi i të cilit është shpopullimi i Shqipërisë nga shqiptarët autokton dhe zëvendësimi i tyre me të huaj nga i gjithë rruzulli tokësor, nuk është gjë tjetër përveçse një termit i qelbur.
Termitet janë insekte me metamorfozë jo të plotë, në ndryshim nga milingonat, të cilat kanë stade larvore me metamorfozë të plotë në milingona të rritura.

–

*Aurel Dasareti, USA, ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike

Nëse dishroni me e pasë Shqipninë e vertetë dhe të saktë ashtusi na e la i Madhi Prijsi ynë Gjergj Kastrioti – Skenderbeu, per të cilen kerkoi prej Zotit bekiminn e Saj Nanë Tereza, kerkoni drejtësi dhe paqë!

Asnjëherë mos rrezikoni tue krijue ngatrresa me serbë apo grekë! Nëse nga sllavët ju kerkohen kater komunat e Kosovës së banueme prej tyne, ata le ti marrin dhe, nga data 5 Qrshor 2023, filloni bisedimet me të gjitha shtetet rreth kufijve aktual të Shqipnisë sotme per “këthimin e të gjitha Tokave tona të banueme nga Shqiptarët nga Veriu deri në Jug, që janë Shqipnia e Vertetë dhe, Harten e Saj ja ku e keni !”:

HARTA E SHQIPNISË
Melbourne, 3 Qershor 2023.

Në qëndrimet publike zyrtare të bashkësisë ndërkombëtare mungon çdo nuancë dënimi ndaj Serbisë dhe ndaj Vuçiçit për nxitjen dhe organzimin e ngjarjeve në komunat veriore të shtetit fqinj, Kosovës.

Vërehet një vështirësi e madhe në këto qëndrime për të shprehur qoftë dhe rezervën më të vogël ndaj Serbisë dhe ndaj Vuçiçit që i shkaktuan ngjarjet në këto komuna dhe që i përmbahen me ngulm linjës arrogante agresive.

Një lehtësi e madhe vërehet në këto qëndrime për të fajësuar, dënuar, urdhëruar Kosovën dhe Albin Kurtin. Një mungesë dëshire të mirë vërehet në të gjitha këto qëndrime. Vërehet edhe një dëshirë e madhe për ta nxitur opinionin, atë më të dogmatizuarin, ndër shqiptarët, sidomos nëpër banorët e përhershëm të studiove mediatike në Tiranë, për ta kryqëzuar Albinin. Vërehet edhe një vrull e një hov për ta llastuar, më shumë se asnjëherë gjatë këtyre 24 viteve, segmentin kriminal serb në veriun e Kosovës.

Serbisë së Vuçiçit nuk i numërohet sa herë e ka nxjerrë ushtrinë nga kazermat dhe e ka dislokuar në kufirin me Kosovën. Në gjuhën diplomatike të të gjitha kohërave ky gjest është shpallje lufte e një shteti ndaj një shteti tjetër. Dhe është shpallje lufte e një shteti agresor pushtues, uniformat dhe makineria luftarake e të cilit u largua vetëm 24 vjet më parë. Është, gjithashtu, shpallje lufte ndaj një shteti ndaj të cilit Serbia ushtroi 100 e sa vjet genocid të pandërprerë. Serbia është 100 e sa vjet xhelatja e Kosovës. Kosova është 100 e sa vjet viktima e Serbisë.

Me urdhër të Vuçiçit, ende serbë të Kosovës nuk i pranojnë targat e Republikës së Kosovës. Dhe Serbia, duke hyrë në punët e brendshme të shtetit të Kosovës, vazhdon t’iu lëshojë targa të automjeteve serbëve të Kosovës. A nuk është e dënueshme kjo ndërhyrje e Serbisë në punët e brendshme të shtetit të Kosovës?

Me pretekstin e targave, Vuçiçi i urdhëroi të gjithë kryetarët e bashkive të komunave veriore të Republikës së Kosovës që të japin dorëheqjen, urdhëroi largimin e të gjithë punonjësve serbë të këtyre komunave të largohen nga zyrat e tyre, urdhëroi të gjithë policët serbë të Kosovës t’i braktistin uniformat e tyre.

A nuk është kjo një tjetër ndërhyrje falgrante e Vuçiçit, presidentit të Serbisë, në punët e brendshme të Republikës së Kosovës? A nuk meriton të dënohet Vuçiçi për këtë ndërhyrje flagrante në punët e brendshme të Republikës së Kosovës?

Qeveria e Kosovës organizoi dhe zhvilloi zgjedhjet e jashtëzakonshme vendore në komunat veriore. Vuçiçi nuk i lejoi serbët e këtyre komunave të marrin pjesë në zgjedhje. A nuk është ky veprim i Vuçiçit një ndërhyrje flagrante në punët e brendshme të Republikës së Kosovës?

Zgjedhjet u zhvilluan me qetësi dhe rregull të plotë në komunat veriore. Institucionet ndërkombëtare përkatëse, si dhe SHBA e BE, i njohën zgjedhjet si të rregullta, të ndershme dhe demokratike, i njohën rezultatet e tyre. Për shkak të ndërhyrjes së Serbisë, personalisht të Vuçiçit, komunat veriore të Kosovës nuk kanë pushtet vendor.

Përpjekjeve të Qeverisë së Kosovës për ta funksionalizuar pushtetin vendor në komunat veriore, si në gjithë vendin, në të mirë të qytetarëve serbë të këtyre komunave, iu kundërvu Serbia, vetë Vuçiçi. Në përpjekjet e saj për të funksionalizuar pushtetin vendor në komunat veriore, Qeveria e Kosovës, punonjësit e saj të rendit nuk lënduan askënd. Serbia dhe Vuçiçi mëtuan që kryetarët e rinj të bashkive, të dalë nga zgjedhjet legjitime, të liheshin pa mbrojtje, të liheshin në mëshirë të krimit të organizuar të Beogradit në këto komuna. Dhe dhanë urdhër që serbët t’iu kundërvihen me dhunë Policisë së Kosovës dhe KFOR-it, t’i sulmojnë gazetarët dhe punonjësit e mediave që i pasqyrojnë drejtpërdrejt dhe me profesionalizëm ngjarjet.

A nuk është e gjithë kjo një ndërhyrje e rëndë, një ndërhyrje agresive e Serbisë dhe e Vuçiçit në punët e brendshme të Republikës së Kosovës?

A nuk duhet të dënohet Serbia për rolin destabilizues ndaj Kosovës në këto 24 vjet pas çlirimit të Kosovës? A nuk duhet të dënohet Vuçiçi për përshkallëzimet e këtyre ndërhyrjeve gjatë kohës që është në krye të Serbisë?

Pse ky turr kaq i madh për ta dobësuar sa më shumë Kurtin në Kosovë dhe në kontekstin shqiptar dhe pse ky zell kaq i madh për të forcuar Vuçiçin në Serbi dhe në kontekstin serb?

Pse kjo drojë ndaj Vuçiçit në qëndrimet dhe sjelljet publike të zyrtarëve të bashkësisë ndërkombëtare?

Informacioni në Shqipëri është kthyer një domen nën kontrollin e kryeministrit të Shqipërisë që, në mënyrë implicite, i trajton shumicën e opinionistëve vetëm si klientë me rroga të majme.

Duke  uzurpuar çdo shtyllë të shtetit, përfshi edhe pushtetin e katërt, Edvin Rama po e degradon Shqipërinë Londineze dhe prej disa vitesh e ka shtrirë axhendën destruktive edhe ndaj Kosovës.

Gjatë situatës më të fundit që përshkallëzoi dhunë në Kosovë, kryeministri i Shqipërisë ka mbajtur hapur qendrim justifikues e në mbrojtje të Serbisë. Në Twitter e daljet e tij publike ai e ka barazuar me zero rrezikun e përqendrimit të forcave ushtarake serbe në kufirin me Kosovën.

Ndërsa, sipas informacioneve të mediave, “Ushtarë, tanke dhe mjete të rënda luftarake janë grumbulluar në një bazë ushtarake në veri të Kosovës. Gjatë vizitës në bazë këtë të mërkurë, ministri serb i mbrojtjes, Milos Vuçeviç, tha që, nëse qoftë edhe një serb vritet në Kosovë, atëherë do të ketë luftë. Në bazën e Rashkës, trupat u rreshtuan para ministrit dhe komandantëve serbë, ndërsa demonstruan edhe gatishmërinë luftarake me tanke.”*

Por për kryeministrin e Shqipërisë këto kërcënime nga Milos Vuçeviç dhe përqendrimet ushtarake serbe në kufi me Kosovën janë nul.

Të njëjtën gjë bën edhe Dritan Hila, një prej opinionistëve të televizioneve të Tiranës, që luajnë rolin e portavoceve informalë të kryeministrit.

Lexuesit po i sjell dy deklarime të Dritan Hilës që përgënjeshtrojnë njëri-tjetrin.

Njëri i shqiptuar një vit më parë nga Dritare TV dhe tjetri mbrëmë tek Open TV24 që e drejton Eni Vasili.

Në videon e parë tek Dritare TV, Dritan Hila me Prof.Pëllumb Xhufin me të drejtë shprehin shqetësimin se ndërsa Serbia po armatosej deri në dhëmbë dhe kjo armatosje presupozohej me desinacion Kosovën, Shqipëria nga ana e saj është në gradën zero sa i përket armatosjes.

Në videon e dytë dje mbrëma nga minuta 1 orë e 32 ” i njëjti Dritan Hila, për të mbështetur deklaratën e Edvin Ramës se “përqendrimet e ushtarake serbe janë baraz me zero”, thotë se Serbia ka armatime skarso, “të vjetëruara, të tipit sovjetik.”

Cilin Dritan Hila duhet të besojë publiku?

Unë për vete besoj Dritan Hilën e parë.

Ndërsa Dritan Hila në deklarimin e mbrëmshëm manipulon të vërtetën.

A ka një ligj që dënon dezinformuesin, kur ky dezinformim manipulues bëhet me qëllim dhe ndërgjegje të plotë e bie ndesh me të vërtetën dhe interesat kombëtare të vendit.

A ka institucion në Shqipëri të mbrojë publikun shqiptar të mos indoktrinohen nga njerëz që shkelin çdo lloj kodi, moral dhe profesional dhe vihen me pagesë në shërbim të politikave të Edvin Ramës që janë sa antikombëtare aq antiEuroatlantike?

Po institucionet EuroAtlantike dhe të BE a kanë organizma për të perceptuar dhe ndalur çdo lloj dezinformacioni që tani shpërndahet me një shpejtësi marramendëse e që mund të precipitojë dëme të paimagjinueshme!

——

*https://a2news.com/2023/05/31/me-tanke-dhe-ne-gatishmeri-shikoni-si-jane-rreshtuar-forcat-serbe-ne-kufi-me-kosoven/?foto=2

Ministri serb viziton ushtrinë në kufi: Kemi vija të kuqe, nëse dikush vret serbët, nis lufta

Përshëndetje atdhetare. Nuk kam kohë për letra, por e shkrova këtë i motivuar nga situata e rrezikshme që barbarët e ardhur nga shkrepat e Karpateve, të ndihmuar nga shumë kopilë shqipfolës që nuk e dinë saktësisht se si shkruhet emri i baballarëve të tyre, e terrorizojnë kombin gjenetikën e të cilit e kam në damarët e mi. Artikulli (si gjithmonë) mund të publikohet nga ato 4-5 gazetat (portalet) kombëtare, të cilat bëjnë një punë të palodhshme atdhetare. Respektoj qeverinë e Dardanisë, por jo atë regjim kriminal mafioz antikombëtar të dirigjuar nga shqipfolësi i droguar më i ligë që ka parë ndonjëherë shqiptaria (nudisti i stërzgjatur i dashuruar në kryekriminelin serb). Gjithashtu, nuk duhet të respektojmë shkatërruesin aktual të shqiptarëve në FYROM, krye-psikopatin me probleme psikike që ua ledhaton aletet secilit “maqedonas” që ka pushtet dhe që pothuajse i dirigjon të gjitha portalet shqipfolëse antikombëtare, duke mos lejuar botimin e shkrimeve të vërteta që ia dëmtojnë interesat private – Aurel Dasareti

Të huajt tallen me shqiptarët sepse e dinë se ne nuk respektojmë vetveten si individ, si komb, si shtet, dhe vuajmë nga kompleksi i vlerës së ulët në raport me ta.
***
Në vend që të mendoni se sa e vështirë është gjithçka, mendoni se si gjërat mund të jenë më mirë – mendoni përpara – problemet gjithmonë kanë një potencial për zgjidhje.

Një qëndrim pozitiv është çelësi i suksesit. Pra, çfarë të bëjmë kur situata bëhet e vështirë?

Ne shpesh e kemi zakon të rrëmbehemi nga emocionet tona, duke përfshirë emocione të tilla si frika dhe zhgënjimi. Këto ndjenja nga ana tjetër ndikojnë në mentalitetin tonë. Kur jeta na hedh probleme dhe sfida që nuk i kemi parë të vijnë, ka të bëjë me mënyrën se si i kuptojmë sfidat dhe deri në çfarë mase i konsiderojmë ato të pakapërcyeshme ose diçka për të cilën mund të bëjmë diçka. Ne gjithmonë mund të bëjmë diçka për të ardhmen. E kaluara është e kaluar dhe nuk mund të ndryshohet. Prandaj, është e rëndësishme të mendoni përpara, pa marrë parasysh sa joshëse është të ndjeni tërheqjen e emocioneve në atë që është. Në fund të fundit, emocionet janë një pjesë e rëndësishme e jetës. Për shumë njerëz, ato janë vetë jeta. Pra, këtu është e rëndësishme të marrësh kontrollin e ndjenjave dhe të mendimeve, për të krijuar vend për mendime të reja që mund të krijojnë përvoja të reja që nga ana e tyre krijojnë ndjenja dhe përvoja të reja. Të shkundësh të vjetrën, atë që ndodhi dje, apo bisedën e pakëndshme që bëmë sot, kërkon diçka nga ne; kërkon aftësinë për të menduar përpara.

Bëjeni zakon të përkuleni përpara, mbi të gjitha nga vetja. Thuaj vetes se “problemet ekzistojnë për t’u zgjidhur” dhe mendoni se kjo jep një qëndrim më të mirë se “unë/ne nuk do të mund ta bëjmë kurrë këtë” ose “tani do të jetë vërtet e vështirë”. Edhe nëse është pjesërisht e vërtetë se ka “diçka” – pjesë e së tërës – që nuk mund ta “ia dalësh” në situatën aktuale, është e dëmshme për mendjen – dhe rezultatet tuaja të ardhshme – ta pikturoni të nesërmen si të zezë. Pjesa që nuk mund ta “përballoni”, ndoshta nuk duhet të shpenzoni burime. Mendo përpara. Nesër mund të takoni një person që ju kthen përmbys idetë dhe ju jep mundësi të reja që nuk i kishit menduar se ishin të mundshme nga errësira në të cilën u ulët një ditë më parë. Ose mund të mendoni mendime të reja që ju japin mundësi të reja. Mund të krijoni mundësi. Kështu që mendoni përpara. Lërini mundësitë të vijnë tek ju dhe shfrytëzoni mundësi të reja. Personi që humbet më shumë duke qenë në mbrojtje, jeni ju.

Disa këshilla praktike:

1.Merrni pak kohë pushimi dhe udhëto larg

Hiqni një hap nga drama dhe dy hapa larg problemit. Fikni nevojën për kontroll dhe reagime emocionale automatike dhe shikoni që gjërat të funksionojnë me ose pa ndikimin tuaj gjithashtu. Lejoni disa ditë për të çliruar veten nga presioni dhe stresi emocional ose mendor. Lironi hapësirë ​​në mendjen tuaj për zgjidhjet më të mira! Kthejeni fuqinë tuaj. Jepini jetë vizioneve të reja.

2.Përqendrohuni te qëllimi

Ne mund të bëjmë disa devijime ndonjëherë për shkak të rrethanave të paparashikuara, por nuk është kurrë vonë për të përfunduar atë që keni filluar. Nëse dikush mendon se keni hequr dorë, le ta besojë, por mos lejoni që qëllimi juaj të zhduket nga sytë. Askush nuk mund të vjedhë ëndrrat tuaja. Askush nuk mund të sabotojë qëllimet afatgjata. Ju vendosni kursin, çdo ditë. Ju vendosni strategjinë tuaj të përballimit dhe si do t’i arrini qëllimet tuaja. Ju mund të rimerrni kontrollin në çdo rrethanë. Mos lejoni që faktorët e jashtëm të dëmtojnë integritetin tuaj. Qëndroni për atë që jeni, jo për atë që ndodh. Shkruani qëllimet tuaja të mëdha dhe ëndrrat më të mëdha, pavarësisht se në cilën rrugë jeni. Lëreni qëllimin t’ju kthejë atje ku duhet të jeni. Ka gjithmonë mundësi të reja. Jini të përgatitur për të.

3. Përqendrohuni në zgjidhjet

Krijoni idetë tuaja me veten ose me dikë që është të paktën po aq vizionar dhe pozitiv. Pesimistët ose dramaturgët mund të përpiqen t’ju mashtrojnë. Më pas është e rëndësishme të njihni kufijtë se ku ndalon problemi dhe ku fillojnë zgjidhjet. Kur Titaniku u mbyt, problemi kishte ndodhur, por pas kësaj u vendosën disa masa sigurie që do të thoshte se anijet nuk vazhdonin të lundronin në ajsbergë. Kur të keni qenë në fund të detit, kontrolloni nëse ka zgjidhje për të parandaluar që të përfundoni përsëri atje, ose mendoni; Nëse mund ta bëj këtë, mund të bëj gjithçka. Krijoni zgjidhje të mira për veten dhe të tjerët. Mendoni afatgjatë. Flisni për zgjidhjet, krijoni një arenë për të diskutuar zgjidhjet e ardhshme. Shkruajini ato. Përpara ditarit që të mos i humbisni të gjitha idetë e mira gjatë rrugës. Një ditë do të gjeni përdorim edhe për detajet më të vogla.

“Zbulimi më i madh i çdo brezi është se një qenie njerëzore mund të ndryshojë jetën e tij duke ndryshuar qëndrimin e tij.”

4. Merrni të dhëna pozitive nga të tjerët

Kur diçka është bërë e vështirë, mos u mbyllni me problemet. Pyesni miqtë dhe kolegët për kontribut pozitiv. Thuaj drejtpërdrejt se ke nevojë për dikë që mund të mendojë pak përpara me ty.

Thuaj se keni nevojë për të dhëna pozitive. Jini të përulur për kompetencën dhe dëshirën e njerëzve të tjerë për të ndihmuar. Guxoni të tregoni veten të pambrojtur, në mënyrë që të tjerët të kenë mundësinë të ngrihen. Guxoni të kërkoni ndihmë dhe dijeni se një problem i përbashkët shpesh ndihet shumë më i lehtë më pas. Flisni së bashku për zgjidhjet dhe mbani një qëndrim pozitiv ndaj njëri-tjetrit. Jini miq të mirë me njëri-tjetrin.

5. Siguroni vetë-bisedë pozitive

Flisni vetë. Shkruani një listë të gjithçkaje në të cilën jeni të mirë dhe keni përvojë, duke përfshirë atë që jeni të motivuar të provoni. Lista “Kam bërë” dhe “Do të bëj”. Shkruajeni atë në një ditar të veçantë për planet e ardhshme dhe lexoni atë çdo ditë. Krijoni ditarin tuaj të kompetencave. Mos ngurroni të shkruani diku në opinione që kontrolloni çdo ditë gjithashtu. Ju gjithashtu mund të shkruani se çfarë ka të bëjë me rrjetëzimin dhe çfarë burimesh keni në dispozicion nëse thjesht guxoni të bëni disa telefonata atje ku duhet, të shkoni në disa seminare dhe të anoni përpara drejt së ardhmes. Kujtojini vetes të gjitha burimet që prisni për t’u mobilizuar.

6. Mos harroni se rrethanat nuk zgjasin kurrë përgjithmonë – e vetmja konstante është ndryshimi

Asgjë nuk zgjat përgjithmonë, shoqëria vazhdimisht po formësohet. Do të hapen vende të reja pune. Disa po krijojnë vendet e tyre të punës dhe gjithnjë e më shumë po bashkëpunojnë nëpër sektorë dhe interesa. Lëreni veten të frymëzoheni nga mundësitë dhe problemet e së ardhmes. Zbuloni se si problemet synohen të zgjidhen, në mënyrë që të mund të ndikoni në rrethanat tuaja me qëndrimin dhe mentalitetin tuaj. Jini të orientuar drejt zgjidhjes dhe praktik. Krijo të ardhmen tënde sa më mirë të mundesh.

***

PS: Një nga truket më të mira për të fituar respekt (sidomos nga të huajt e fuqishëm që të nënçmojnë për shkak se janë të paguar nga armiqtë e tu të përjetshëm, për shkak se tek ju shohin servilë joserioz që nuk respektojnë vetveten, për shkak se jeni të përçarë dhe shumica prej jush kokëmish, për shkak të përkatësisë tënde kombëtare, fetare…) është të mësoni të ngriheni për veten tuaj dhe të flisni në një mënyrë të duhur dhe serioze. Nëse dikush (kushdo qoftë ai, edhe nëse do të ishte biri i Krishtit apo i Muhamedit), të thotë diçka të vrazhdë, duhet të këmbëngulësh dhe të thuash se nuk është në rregull. Kjo kërkon shumë praktikë dhe besim, pasi buzët e atyre që ju shajnë dhe poshtërojnë, priren të mos heqin dorë aq lehtë nga ngacmimet.

Kështu fitoni respekt. Ju duhet të respektoni të tjerët, por edhe ju duhet të respektoheni! Zbuloni se si të fitoni respekt dhe merrni këshilla se si t’u tregoni të tjerëve (atyre që e meritojnë) më shumë respekt.

Çfarë do të thotë të respektosh veten?

Vetë-respekt do të thotë të jesh i qëndrueshëm me veten, pa marrë parasysh rrethanat. Do të thotë të bësh atë që thua, të thuash atë që mendon dhe të besosh atë që mendon pa ndërhyrje nga jashtë. Të respektosh veten do të thotë të jetosh në përputhje me vlerat e tua.

E Premte, 05.31.2013, 08:22am (GMT+1)

Maj, 2023

Fjala e Frank Shkrelit me rastin e pranimit të Dekoratës,

“Qytetar Nderi” i Malësisë së Madhe

Zotëni Tonin Marinaj, Kryetar i Bashkisë Malësi e Madhe, anëtarë të Këshillit Bashkiak, miq, dashamirës e kolegë, zonja e zotërinj – mirë se u kam gjetë këtu në Malësi të Madhe. Jam thellësisht i kënaqur që jam në mesin tuaj. Ju falënderoj për pjesëmarrjen.

Plot emocione sa herë që vizitoj Shqipërinë! Sot jam këtu në kryeqendrën e Malësisë së Madhe me përvujtëni dhe me një përkushtim mirënjohjeje, për vendimin tuaj vëllazëror, fisnik e bujar për të më nderuar me titullin prestigjoz, “Qytetar Nderi i Malësisë së Madhe”.

Ndonëse më shumë se një gjysëm shekulli në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, sot e ndjejë vetën më shumë se kurrë më parë, siç është shprehur me një rast edhe poeti e shkrimtari i madh i këtyre anëve, Martin Camaj, se: “Unë jam i juaji, e ju jeni të mijt.”

Baba e Gjysh nga Shkreli, Nënën nga Vermoshi! Megjithse larg jush, atje përtej oqeanit në Amerikën e madhe e të bekuar: PËR MUA, MALËSIA E MADHE — ME TË GJITHA TË MIRAT DHE VLERAT E SAJA SHEKULLORE — KA QENË GJITHMONË DHE VAZHDON TË JETË QENDRA E UNIVERSIT TIM – E EKZISTENCËS DHE IDENTITETIT TIM PREJ MALËSORI! Si i tillë, me sinqeritetin më të madh dhe me mirënjohjen më të thellë e pranoj këtë nderim prej jush — në emër të Malësisë së Madhe — trollit tonë të përbashkët.

Pasi ky titull me jepet, pjesërisht, për punën time 30-vjeçare në Zërin e Amerikës, e pranoj dekoratën edhe në shenjë kujtimi për ish-kolegët e mi, me të cilët kam punuar në Zërin e Amerikës për dekada. Sidomos, në kujtim të atyre kolegëve që nuk jetojnë më, e të cilët nuk patën fatin të shihnin shembjen e komunizmit barbar të Enver Hoxhës në këtë vend dhe çlirimin e Kosovës, as lirinë dhe pavarësinë, që gëzon sot Dardania.

Shqiptarët kurrë nuk kanë qenë më të lirë se sot. Jemi këtu në Kryeqendrën e Malësisë së Madhe në Koplik — si dikurë të parët tanë, “në log të Kuvendit” – shokë e miqë — ndoshta edhe kundërshtarë politikë, por jo armiq. Anëtarë partishë të ndryshme ndoshta, por edhe si malësorë që mendojmë e ndiejmë së bashku për një të ardhme më të lumtur për këto troje kreshnike, plot vlera e atdhedashuri.

Me mendime të ndryshme, por me qëllime të përbashkëta! Sepse objektivat e përbashkëta jetësore, në interes madhor të Kombit, nuk duhet të njohin parti as armiqësi – se mbi çdo interes partiak e personal, duhet të jetë gjithmonë interesi kombëtar i Shqipërisë, i Malësisë së Madhe dhe i mbarë Kombit shqiptar. Kështu mendonin të parët tanë malësorë!

Të gjithë jemi të vetdijshëm për sfidat me të cilat përballet sot Shqipëria, Malësia e Madhe dhe mbarë Kombi shqiptar për shkak të rrethanave fatmjera shekullore. Por është ndihma e të Madhit Zot, vlerat morale e kombëtare që e kanë shoqëruar gjithmonë Malësinë e Madhe dhe Kombin shqiptar. Unë besoj me At Gjergj Fishtën se, më në fund, dhe përball të gjitha sfidave, “Punën e Shqipnisë e ka Zoti në dorë, prandaj doemosdo Shqypnija do të dalë në dritë…Zoti ka me e mbajtë Shqypninë më kambë, me nderë e me lumni.”

Le të shpresojmë që shqiptarët të jenë bartës të denjë të vuajtjeve, sakrificave dhe luftërave të malësorëve dhe të gjithë shqiptarëve gjatë historisë, duke jetuar sipas trinomit në bazë të cilit jetonin dhe vepronin të parët tanë malësorë: besa, nderi e burrënia, të bindur se këto vlera bazë janë edhe udhëzimi drejtë një jetese të ndershme, të kënaqshme të drejët e të begatë për të gjithë Kombin.  Bazuar në këto vlera, duhet të jemi të vetdijshëm se Kombi shqiptar ka nevojë urgjente për një këthesë të re historike!

Shpresoj dhe lutem gjithashtu që liria që gëzojnë sot shqiptarët, anë e
mbanë trojeve tona, të çojë në një përmirësim të gjithanëshëm të jetës politike dhe ekonomike. Mbi të gjitha, është i nevojshëm një diskurs më i denjë politik dhe shoqëror për zgjidhjen e sfidave për në një jetë më të lumtur dhe më të begatë për Shqipërinë, për Malësinë e Madhe dhe për të gjithë shqiptarët.

Në këtë udhtim të shenjtë, drejtë një jete më të mirë, për të gjithë dhe pa dallim ju uroj së bashku me Fan Nolin: “Paçi uratën e Perendisë”.

Falënderimet e mia më të përzemërta, Kryetar Tonin Marinaj dhe Këshillit të Bashkisë Malësi e Madhe për dekoratën dhe për këtë pritje vëllazërore.

Qofshi gjithmonë me faqe të bardhë!

*Në fund, desha të them dy tre fjalë për Kryetarin e Bashkisë, Zotin Marinaj dhe për fushatën mbresëlënse që zhvilloi. Një frymë e re në politikën shqiptare se si duhet të zhvillohet një fushatë, duke u përqendruar në sfidat me të cilat përballet elektorati dhe në zgjidhjen e tyre. Dihet se politika shqiptare është një sport i kategorisë së rendë. Por më ka lanë pështypje fushata e Zotit Marinaj, një fushatë pa ofendime e sharje ndaj kundërshtarëve politikë. Për këtë ju përshëndes Zotni Kryetar dhe uroj që të jetë një shembull i zhvillimit të fushatave të ardhshme këtu në Malësinë e Madhe dhe përtej.

Ndërkaq, më lejoni të falënderoj poetin dhe shkrimtarin tonë të njohur e të dashur në Amerikë dhe në mbarë botën, Profesor Gjekë Marinaj, i cili ka marrë inciativën për të më propozuar për këtë dekoratë dhe universitetin ku ai punon. Nuk di se sa e ndjekni ju punën dhe veprimtarinë e tij, por Gjeka na ban krenarë ne këtu që e njohim, por edhe Malësinë e Madhe dhe mbarë shqiptarizmën. E përshëndes dhe i uroj shëndet dhe bekimet e Zotit, në jetë dhe në punë!

ME MOTIVACIONIN: FRANK SHKRELI – “Për vlerat e larta në fushën e gazetarisë, sidomos tek media më e njohur e ndërkombëtare, Zëri i Amerikës, VOA. Publicist, që me shkrimet e tij i ka bërë dhe i bën jehonë çështjes kombëtare duke qenë faktor shumë i rëndësishëm i komunitetit shqiptar në Amerikë. Si dhe për rolin në lidhjet ndërkulturore mes shqiptarëve dhe popullit të vet kudo nepër botë duke forcuar vazhdimisht kontributin e tij atdhetar në lartësimin e trevës tonë — Malësi e Madhe dhe më gjërë.”

FRANK SHKRELI – BIOGRAFI E SHKURTËR

Frank Shkreli, fillimisht, ka qenë gazetar dhe redaktor në “Zërin e Amerikës”, seksioni shqip nga viti 1974 deri në vitin 1984. Më pas po tek “Zëri i Amerikës”, Shkreli ka qenë shef i seksionit shqip (1984-1986). Nga viti 1985 deri në vitin 1990 ka shërbyer këshilltar i lartë programacioni në Divizionin Europian të “Zërit të Amerikës”. Ju kujtojmë që në këtë periudhë, duhej punuar në kushtet e Luftës së Ftohtë. Nga viti 1990 deri në vitin 1994 ka qenë zëvendës drejtor i Euroazisë në “Zërin e Amerikës”, ent ku përfshihej edhe Bashkimi Sovjetik që ndërkohë u shpërbë. Nga viti 1994 deri në vitin 2003, zoti Shkreli ka qenë drejtor i Divizionit Europian të “Zërit të Amerikës”, një ent nga i cili, përveç pothuaj 20-gjuhëve të ndryshme evropiane, varej, veç të tjerash edhe seksioni shqip i kësaj radioje të financuar nga qeveria federale e Shteteteve të Bashkuara.

Frank Shkreli ka qenë anëtar i delegacionit të parë diplomatik amerikan në Shqipëri në Mars/Prill të vitit 1991, me ç’rast u hap ambasada amerikane ndërkohë që u hodhën hapat e parë të rivendosjes së marrëdhënieve amerikano-shqiptare pas pothuaj 50-vjetësh dhe mori pjesë si vëzhgues në zgjedhjet e para pluraliste të atij viti, në atë vend. Ai ka vizituar shpesh Shqipërinë dhe Kosovën si pjesë e delegacioneve të ndryshme të Shteteve të Bashkuara, qëllimi i të cilave ishte përforcimi i mëtejshëm i marrëdhënieve të ngushta dhe miqësore midis popullit amerikan dhe Kombit shqiptar.

Pas daljes në pension nga detyra qeveritare, pas 30-vjetësh, z. Frank Shkreli ka shërbyer si drejtor i Këshillit Kombëtar Shqiptaro-Amerikan një organizatë jo-qeveritare që punonte për mbrojtjen e interesave të shqiptarëve në Shtetet e Bashkuara të Amerikës si dhe për promovimin e paqës dhe zhvillimit ekonomik në trojet shqiptare në Ballkan, e vetmja organizatë shqiptare lobiste me prezencë në Uashington DC, në atë kohë. Vazhdon të merret me publicistikë, ndërkohë që shkrimet, komentet dhe analizat e tija botohen dhe lexohen në dyzina gazeta dhe portale interneti, në të gjitha trojet shqiptare dhe në diasporë.

Gjatë karierës së tij, Shkreli është dekoruar, herë pas here, për punën e tij 30-vjeçare në Zërin e Amerikës. Presidenti i Republikës së Shqipërisë, Bujar Nishani i ka akorduar titullin: “Kalorës i Urdhërit të Skenderbeut”, me motivacionin “Në vlersim të veprimtarisë së tij të shquar atdhetare”. Komuna Shkrel i ka dhënë titullin, “Qytetar Nderi”, “Për përkushtimin dhe atdhetarizmin me të cilin punoi për mbrojtjen e të drejtave të shqiptarëve kudo që ata jetojnë, për lartësimin e traditave të Malësisë dhe të Kombit Shqiptar dhe për frymën e përçuar nga Zëri i Amerikës duke frymëzuar bashkëkombsit në përpjekjet e tyre për shembjen e komunizmit dhe ndërtimit të Denokracisë”. Ndër të tjera dekorata, qyteti i Nju Jorkut i ka akorduar dekoratën me motivacionin, “Për shërbimet shembullore ndaj komunitetit shqiptaro-amerikan, nepërmjet arritjeve unike personale dhe të veprimtarisë së tij profesionale…”. Ndërsa Shoqata Shqiptaro-Amerikane, Skenderbej Inc ka shprehur mirënjohjen e saj për Shkrelin me dekoratën për punën dhe veprimtarinë e tij shumë vjeçare në, “promovimin me atdhedashuri të vlerave të lirisë e demokracisë.”