Nuk është fjala për akuzën e Kontrollit të Lartë të Shtetit për dëmin 1 miliard euro në vit që kjo qeveri i shkakton Shqipërisë. Se po bëhen 12 vite që këtë institucion, Rilindja nuk e pjerdh fare. As për shpenzimet marramendëse të kryeministrit që sillet me lekët e buxhetit si një shah i fushave naftëmbajtëse që burojnë të ardhura. Nuk e kemi fjalën as për lumin e tenderave me çmime stratosferike. Që janë për Guinness kostot e autostradave p.sh. Ej, kapëm si shtet 24 milionë euro/km. Jo që nuk na afrohet kush, por gjithë shtetet për rreth e më gjerë na shohin me “zili”. Edhe në ëndrrat e tyre më të guximshme nuk u afrohet ky çmim. Po i lemë mënjanë dhe vjedhjet e morisë së ministrave, drejtorëve, aparatçikëve. Ka hyrë në administratë si metodologji, vidhni, por mos lini shumë gjurmë. E prapë them se nuk e kam fjalën për kaq e kaq grabitje. Këto Rama i quan dardha, kumbulla e mollë, që hahen pas kurrizit të tij. Pra ai që do kapet do shkapet në ca vite burg e pasurinë do e gëzojë. Askush nuk do e ngacmojë.

Sot në republikë kanë ndodhur dy gjëma të mëdha që nesër do e çojnë në burg Ramën me dënimin jo një jetë, por disa. E ja cilat janë.

1-Në shtetin tonë qeveria rilindase ka dëmtuar thelbin e sistemit. Ka zhdukur KONKURRENCËN. Buxheti harxhohet për miq e shokë, me tendera të paravendosur dhe me çmime të larta. As që bëhet fjalë të ketë garë,të ketë kursim fondesh e cilësi investimesh. Gropën konkurrencës ia bënë PPP-të dhe e varrosën ligjet e personalizuara.

2-Në shtetin e këtyre 12 viteve, KUSHTETUTA është bërë si ato kanatieret me vrima që prodhonte Trikotazhi i Korçës. Ndreqen e shtohen nene që ndërtohen për të mbrojtur grabitjet dhe dëmet që duken ashiqare. Me qëllimin që nesër të deklarohet, vepruam sipas ligjeve.

Shqipëria sot për sot ndodhet në një klimë sociale si ai i viteve ‘90. Me një varfëri të skajshme dhe me një grup që pasurohet në kurriz të mjerimit të dhimbshëm. Ndaj presioni vdekjeprurës i ekonomisë zbrazet tek eksodi masiv. Por jo për shumë kohë. Ka arritur gjendja në atë pikë që thuajse po ngelen veç moshat e treta në vend. E pas kësaj do nisë kërkesa e llogarisë. Do nisë të shfaqet pa frikë dhe me rebelizëm shqiptar. Se valvula nuk e duron më trysninë,do shpërthejë e do kërkojë së pari llogari. Llogari për abuzimet,për vjedhjet, grabitjet, zhvatjet, tjetërsimet, manipulimet. Një vargmal me fakte, me dëshmitarë. Një Nuremberg që do nisë me Ramën. Do nisë nga burimi i kësaj të keqeje dramatike që po tret buxhetin dhe pasurinë e vendit. Njerëzit nuk do jenë shumë kuriozë. Nuk do presin Bild apo RAI3 të mësojnë marifetet e marifetçinjve. Se i dinë në majë të gishtave gjithë faktet. Se provuan në kurriz të tyre keqen. Por ia vlen të luten. Çdo ditë e pa pushim të luten:

-Edvin, paç shëndet! Paç shëndet se burg i gjatë të pret!

Kërcënimeve për të dhënë dorëheqjen nga posti i Drejtorit të Përgjithshëm dhe përndjekjeve prej një viti ndaj shtetasit E.K, burri i ministres Delina Ibrahimaj u dha fund pesë muaj më parë kur vendosi t’i zinte pritë te “Pazari i Ri” dhe ta qëllonte disa herë me thikë.

Një ngjarje në përmasat e skandalit ka ndodhur mëngjesin e datës 20 Nëntor 2023, në mes të Tiranës, por që është mbyllur nga përfshirja e drejtuesve të disa institucioneve të rëndësishme shtetërore. Sigurisht, autori i goditjeve me thikë është burri i një ministre.

Newsbomb.al zbardh ekskluzivisht këtë ngjarje të rëndë të ndodhur në rrugën “Tefta Tashko Koço”, ku drejtori i Përgjithshëm i Agjencisë së Trajtimit të Kredive (ATK) është kërcënuar dhe qëlluar me thikë nga Andri Ibrahimaj, burri i ministres Delina Ibrahimaj.

Rasti është kallëzuar dhe në Policinë e Tiranës, në Komisariatin Nr.1 nga shtetasit E.K, por institucionet kanë heshtur. Me kërcënime dhe ndërhyrje të shumta “nga lart”, kallëzimi i Drejtorit të Përgjithshëm në Ministrinë e Financave është pluhurosur në sirtare.

Prokuroria e Tiranës ka marrë materialet proceduriale të referuara nga blutë e kryeqytetit, por ka vendosur që të pushojë çështjen. Nga ndikimi dhe influenca e fortë e njerëzve të përfshirë në ngjarje vetëkuptohet dhe vendimi i organit të akuzës.

Redaksia disponon dhe ekzaminimin e Institutit të Mjekësisë Ligjore, kryer nga mjeku ligjor Harallamb Martopullo i cili provon se në trupin e shtetasit E.K janë konstatuar dremishje në pjesën e fundshpinës të shkaktuara nga një mjet mbretës.

Delina Ibrahimaj u largua nga drejtimi i Ministrisë së Financave dhe Ekonomisë në Shtator 2023, për të marrë drejtimin e Ministrisë së Sipërmarrjes, detyrë të cilën e mban dhe aktualisht.

Arsyeja e këtij konflikti që degjeneroi deri në përdorimin e thikës nga ana e burrit të ministres socialiste, Andri Ibrahimaj, është pikërisht posti që mban shtetasi E.K si drejtor i Përgjithshëm i Agjencisë së Trajtimit të Kredive. Atij i është kërkuar vazhdimisht të japë dorëheqjen, gjatë kohës që bashkëshortja e Andri Ibrahimaj drejtonte Ministrinë e Financave.

Agjencia e Trajtimit të Kredive është një institucion në varësi të kësaj ministrie dhe shtetasi E.K nuk ka pranuar që të largohet pas presioneve dhe kërcënimeve.

Një tjetër detaj që thellon skandalin ku është përfshirë Andri Ibrahimaj, bashkëshorti i ministres Delina Ibrahimaj. Ky shtetas i ka kërkuar vazhdimisht E.K që të jepte dorëheqjen sepse drejtor do të emërohej një shok i tiji.

Pra, burri i ministres Delina Ibrahimaj duket se de fakto drejtonte Ministrinë e Financave, sepse vendoste se kush do të emërohej dhe kush do të largohej nga detyra.

Përndjekjet ndaj shtetasit E.K janë shtuar përgjatë muajve dhe mëngjesin e datës 20 Nëntor 2023, Andri Ibrahiamj sapo e ka parë duke kaluar në rrugë ka dalë nga lokali ku ndodhej, duke shkuar drejt Drejtorit të Agjencisë së Trajtimit të Kredive. Aty e ka kanosur dhe ofenduar me fjalë fyese, ndërsa ka tentuar dhe ta çojë drejt një ambienti tjetër privat për “t’u sqaruar”.

Kur drejtori nuk ka pranuar, referuar dhe kallëzimit të depozituar në Komisariatin Nr.1 në Tiranë, burri i ministres ka nxjerr nga brezi një mjet në dukje prerës dhe e ka qëlluar në pjesën e brinjëve dhe të fundshpinës. Këto goditje ndaj drejtorit të Agjencisë së Trajtimit të Kredive janë provuar dhe nga Instituti i Mjekësisë Ligjore.

Interesante është dhe ajo që ka ndodhur pas kësaj ngjarje.

Andri Ibrahimaj është larguar menjëherë nga Shqipëria, e provuar kjo dhe nga sistemi TIMS. Nga frika se mos rasti bëhej publik dhe ai arrestohej, burri i ministres Delina Ibrahimaj ka vendosur të ikë nga vendi atë periudhë. Shteti është vënë në dispozicion të tij.

Ngjarja është tentuar të fshihet dhe E.K është kërcënuar që të mbyllë gojën.

Ai është shkarkuar nga posti i Drejtoritë të Përgjithshëm në Agjencisë e Trajtimit të Kredive, institucion në varësi të Ministrisë së Financave që sot drejtohet nga Ervin Mete, dhe asnjë institucion nuk ka marrë masa për një sulm fizik në përmasat e skandalit.

Pjesë në këtë shkarkim ka dhe vetë ministrja Delina Ibrahimaj, e cila edhe përse është larguar nga Financat ka aty të gjithë stafin që ka emëruar në vite dhe bën ligjin. Ashtu siç u tentua dhe me drejtorin e ATK-së, por ky i fundit nuk pranoi të largohej për t’ia lënë postin shokut të burrit të ministres.

Punë ka, por dhe profesionistë po! Ama në Shqipëri ka një rregull të pashkruar që nuk të lënë të punosh kur je i aftë…

Institucioni i Avokatit të Popullit në Kosovë ka mbajtur një tryezë diskutimi me rastin e shënimit të Ditës Kombëtare të Personave të Pagjetur.

Këshilltari juridik në këtë institucion, Labinot Sheremeti, tha se Avokati i Popullit gjatë vitit 2023 ka publikuar raportin për drejtësinë tranzicionale dhe zbatimin e mekanizmave të saj, ku qëllimi i tij ka qenë në dokumentimin e krimeve të kryera gjatë luftës dhe sigurimin e drejtësisë për viktimat e këtyre krimeve, shkruan KosovaPress.

Duke folur për numrin e viktimave gjatë luftës së fundit në Kosovë, Sheremeti tha se edhe pse nuk kanë të dhëna zyrtare, sipas organizatave vendore e ndërkombëtare, del se mbi 13.500 persona janë vrarë ose zhdukur gjatë viteve 1998-2000.

Ai tha se prej tyre kanë 10 mijë civilë, e prej tyre 1133 fëmijë të vrare ose të zhdukur, ku fati i afër 1600 personave vazhdon të mbetet i pazbuluar.

Ndërkaq, duke folur për dëmet materiale të luftës, Sheremti tha se sipas llogaritjeve del se dëmet janë vlerësuar rreth 22 miliardë euro, përfshirë 120 mijë shtëpi të shkatërruara.sn

Kryeministri Edi Rama me një lehtësi habitëse etiketon si “armik”, jo vetëm të atij vetë, por “të Shqipërisë” çdokënd që ka mendim kritik për të dhe qeverinë e tij. Dhe ky lloj etiketimi shoqërohet edhe me një leksion mbi patriotizmin që të bën për të qeshur.

Nga Gjergj Erebara

Në vitin 2017, prokuroria shqiptare kërkoi në Kuvendin e Shqipërisë arrestimin e Saimir Tahirit, deputet socialist, nën akuzën e trafikut ndërkombëtar të drogës. Miqtë dhe kushërinjtë e tij ishin arrestuar në Itali nën akuzën e trafikimit të tonelatave me drogë nga Shqipëria për në brigjet italiane.

Rama, i cili e mbrojti Tahirin dhe vuri bandën e tij mediatike për të sulmuar prokurorët si komplotistë të organizuar nga opozita, shpalli në atë rast gazetarët si “rrezik publik”. Turmat e militantëve sulmuan verbalisht në rrugë gazetarët që po i bënin pyetje Tahirit, njëra prej tyre bëri thirrje që një gazetare “të kapej për zhelesh”.

Kushdo që ka lexuar dramën Armiku i Popullit nga Henrik Ibsen, sjellë për herë të parë në shqip nga Fan Noli që në Luftën e Dytë Botërore, nuk ka se si të mos e bënte lidhjen. Për këdo që nuk e ka lexuar, drama flet për një personazh që thotë të vërtetën, një e vërtetë që nuk i pëlqen shumëkujt në qytet dhe që për rrjedhojë personazhi bëhet Armik i Popullit. Sipas Ramës, fakti që gazetarët po bënin punën e vet duke raportuar mbi lidhjet e krimit me qeverinë e tij, bënte që ata automatikisht të ishin “rrezik publik” sepse, siç tha ai, ata po e “bënin miletin lëmsh”.

Rama përdori së fundmi të njëjtën fabul, por kësaj here në një nivel më grotesk.

Rama tha: “Shqipëria në këtë rast është goditur me duart e italianëve, por me mallin e dhënë nga shqiptarët këtu në Tiranë. Janë po ata shqiptarë të cilët, sa herë që u jepet mundësia që të hedhin baltë mbi Shqipërinë në çdo hapësirë që krijohet kudo në botë, e bëjnë me paskrupullsinë dhe me një ndjenjë armiqësie ndaj vendit, e cila projektohet për shkak të armiqësisë ndaj meje dhe ndaj qeverisë.”

Me pak fjalë, kushdo që raporton për kontaktet e panumërta të qeverisë së tij dhe të politikës shqiptare më gjerësisht me elementë kriminalë, sipas Ramës, është, jo vetëm armik i tij, por edhe armik i Shqipërisë. Në mënyrë shumë të pavend, ai tashmë e identifikon veten me vendin. Nëse shan Ramën, shan Shqipërinë dhe nëse shan Shqipërinë, shan Ramën.

Rama po i referohej në këtë rast një emisioni investigativ italian, i cili, ndërsa fliste për marrëveshjen Rama-Meloni për kamp refugjatësh në Shqipëri, nuk u përmbajt pa bërë një panoramë të gjerë të lidhjeve të “qeverisë Rama” me krimin, duke përfshirë historinë e Saimir Tahirit apo historinë e vjetër tashmë të ish-gjeneralit italian Fabrizio Lisi, i cili dihet gjerësisht se ka marrë përmes një fondacioni, një parcelë toke dhuratë nga Artur Shehu, një figurë e përfolur si një eksponent i krimit të organizuar, marrëdhëniet e së cilit sollën edhe rrëzimin edhe të disa zyrtarëve të drejtësisë në procesin e vetingut.

Mes të tjerash, emisioni përmend si tregues të lidhjes së qeverisë me krimin edhe faktin që Sekretari i Përgjithshëm i Këshillit të Ministrave, Engjëll Agaçi, ka bërë karrierë si avokat penalist në Itali.

Marrë më vete, secili prej fakteve të përmbledhura në emision duket pa lidhje. Marrëveshja mes dy qeverive për refugjatët, sado e shëmtuar që të jetë, nuk ka ndonjë lidhje të drejtpërdrejtë me historinë e kushërinjve dhe shokëve trafikantë të Saimir Tahirit dhe ish-oficerin e policisë, Dritan Zagani, i cili u arratis nga Shqipëria për të kërkuar mbrojtje politike në Zvicër për shkak se kishte vënë në dukje faktin që Tahiri i jepte makinën e tij kushërinjve që të qarkullonin lirshëm dhe pa telashe me policinë.

Dhe Rama me të drejtë thotë se puna e Agaçit si avokat nuk ka lidhje me punën e tij si Sekretar i Përgjithshëm dhe as me marrëveshjen për kampin e refugjatëve. Por problemi është se media në botë, ndryshe nga sa pretendon Rama, ka një të drejtë ekskluzive të shohë lidhje aty ku të tjerët mund të mos i shohin. Dhe Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut ka dhënë sakaq një vendim në të cilin sqarohet në mënyrë shterruese e drejta e gazetarit për t’i renditur faktet si ai e sheh të arsyeshme, pavarësisht nëse kjo renditje i pëlqen apo jo dikujt. Dhe thelbi i emisionit të Rai 3 duket se ishte për t’u thënë italianëve: shikoni se kush është partneri i Melonit në Shqipëri, një qeveri e lidhur kokë e këmbë me strukturat kriminale.

Për këtë Rama e ka të vështirë të gjejë çfarëdolloj justifikimi. Ai mund të gjejë argumente të logjikshme për secilën nga elementët, por jo për historinë e përgjithshme. Ai ishte personi që futi në parlament Arben Ndokën, një njeri i dënuar për trafik qeniesh njerëzore. Dhe po ai kontribuoi fort për të futur në parlament Mark Frrokun, (dhe Frroku nga ana e tij e ndihmoi të fitonte postin e kryeministrit). Rama është personi që mbrojti Saimir Tahirin, ndërsa ai përballej me akuzat se e ktheu Shqipërinë në një parajsë për trafikantët e drogës, truprojat e së cilit janë ndërkohë të dënuar për trafik droge. Dhe Rama është ai që, sipas Departamentit Amerikan të Thesarit, i ka dhënë një grupi të strukturuar kriminal me bazë në Elbasan akses në qeverisjen e vendit, e ka lejuar të emërojë drejtorë në Tiranë dhe Elbasan në këmbim të votave.

Pa folur këtu për dosjen 184 të zgjedhjeve në Dibër apo dosjen 339 të zgjedhjeve në Shijak e në Durrës dhe pa mbërritur te lista e gjatë e zyrtarëve të shtetit të kapur në korrupsion. Apo për historinë e Met Dafllakut, personit që u kap me të dhënat personale të qytetarëve, ndërsa bënte funksionin e patronazhistit socialist dhe kishte paksa të shkuar kriminale.

Rama mund të bëjë të paditurin për secilin nga incidentet e shumta, si në lidhje me krimin ashtu edhe në lidhje me korrupsionin. Ai p.sh., mund të thotë se nuk ka logjikë t’i kërkohet llogari për korrupsionin e Lefter Kokës, të Arben Ahmetajt apo, larg qoftë, të drejtorëve të Bashkisë së Tiranës. Por po kështu, gjithkush, vendës apo i huaj, mund të bëjë këtë pyetjen tjetër: a ka pasur ndonjë rast, në të cilin Rama, nga pozicioni i kryeministrit, ka vënë re diçka që nuk shkon me bashkëpunëtorët e tij? A ka ndonjë provë që ai ka mbajtur larg ndokënd të dënuar për krime të neveritshme, si trafiku i qenieve njerëzore? A ka ndonjë rast kur ai ka vërejtur se ndonjë drejtor apo ndonjë ministër ka vjedhur paratë e taksapaguesve dhe i ka futur në xhepin e vet? Me një fjalë, a ka Rama ndërgjegjen qytetare për të luftuar krimin dhe korrupsionin kur ai e vëren, pavarësisht se sa rrallë mund të ndodhë kjo? Përgjigjja, për të gjitha këto pyetje, është “jo”! Për aq sa dihet publikisht, asnjë zyrtar nuk është dyshuar për korrupsion nga Rama, asnjë tender nuk është dyshuar për manipulim nga vetë ai.

Në këtë linjë të gjatë të marrëdhënieve të qeverisë së tij me elementë kriminalë, fakti që pozicioni i Sekretarit të Përgjithshëm të Këshillit të Ministrave, një pozicion që ligjërisht është i rezervuar për zyrtarët që kanë bërë karrierë brenda administratës publike, i jepet një avokati që nuk ka pasur një karrierë të mëparshme në administratë publike, nuk është më pa lidhje.

Gjithsesi, ana që të bën për të qeshur është argumenti patriotik i Ramës se pse shqiptarët nuk duhet të thonë të vërtetën për qeverinë e tij. Është një argument që përmendi, në mënyrë po kaq qesharake, dikur edhe Erion Veliaj. Sipas këtyre të dyve, “duhet një pakt që të mos e shajmë vendin para të huajve”. Me “vendin”, nënkuptohet Rama dhe Veliaj. Sipas kësaj logjike, këto problemet e lidhjes së krimit me politikën dhe korrupsionit masiv, janë çështje mosmarrëveshjesh të brendshme, të cilat, ne shqiptarët, duhet t’i mbajmë për vete. Është një argument qesharak, që thuhet se e ka dhënë për herë të parë Faik Konica.

Rama shkon më tutje në këtë drejtim. Ai e konsideron veten si agjent i progresit. Ai tha: “Këta shqiptarë bartës të atij mallkimi që ka Shqipëria që nga 1912-a, kur kanë qenë shqiptarët ata që kanë qenë armiqtë më të mëdhenj të çdo përpjekjeje për progres këtu në Shqipëri, për shkak, o pushteti, o inatesh o mllefesh, o oooo por kurrë për shkaqe realisht të respektueshme dhe të justifikueshme.”

Me një fjalë, nëse tregon të vërtetën, kjo të bën automatikisht, jo vetëm armik të popullit, por të bën edhe një armik të “progresit”. Vetëm se progresi është çështje konvencionesh. Vendosja e trafikantëve të qenieve njerëzore në pozicione pushteti, sipas opinionit të shumë njerëzve, nuk hyn në kategorinë e progresit. Dhe si për të treguar shkallën e tij të progresit, ai kaloi në homofobi të nënkuptuar të enjten, kur etiketoi Gazmend Bardhin si “jo burrë” dhe “çingije”.

“S’duhet të jetë burrë se s’ka mundësi, është thjesht çingije që ngre dorën duke kërcyer prehër më prehër sikur ka gur për të hedhur,” tha Rama.

Bardhi është shënjestruar edhe nga Sali Berisha, më herët, kur të dy ishin në marrëdhënie jo të mira, ndërsa vetë Rama ka qenë ankuar me shumë të drejtë për sulme të kësaj natyre që ai vetë ka marrë nga Berisha.

Duke qenë se jemi në shekullin e njëzet e një, dhe, duke qenë se Rama, ndryshe nga Berisha, pretendon se udhëheq një forcë progresiste, ai së paku nuk duhet të përdorë një gjuhë të tillë. Dhe për momentin nuk duket se Rama ka ndonjë mënyrë më të mirë për të demonstruar progresivllëkun e tij se sa të na kursejë komente të tilla prapanike. Por dukshëm, një politikan që bie në një nivel të tillë, nuk ka më asgjë të vlefshme për të thënë./BIRN/

P.s.

Meqë jemi te Ibseni, mund të nxjerrim nga drama e tij nja dy fjali në lidhje me temën:

“Nuk duhet të veshësh kurrë pantallonat e tua më të mira kur ke dalë të luftosh për lirinë dhe të vërtetën.”

“Një parti është si makinë mishi; ajo grin gjithëfarëlloj kokash bashkë për t’i futur në të njëjtën salsiçe”.

“Më e keqja është që, nga njëri cep në cepin tjetër të këtij vendi, çdo njeri është skllav i partisë së tij.”

Këto ditë në Tabil Saraj ka plasur trazira të mëdha. Por trazirat ende vazhdojnë. Sebep është bërë Lal Eri, ose si i thonë ndryshe Lal Sherri, një nga pashallrët më të “ndritur” të  sulltanatit në qëndrës në Tabi Saraj. Bëhet fjalë për një skandal në një pashallëk në sulltanat ku është përfshirë një numër i madh i drejtuesëve dhe çaushëve të tij, të cilët kanë zhvatur pa fund para nga mileti. Miletit  i kanë hipur xhindet keq dhe është ngritur në këmbë ku i kërkon dorheqjen Lal pashait, por së bashku me këtë i kërkohet edhe ndjekja penale. Sulltan Zgjebua në Tabil Saraj ende nuk e ka ndarë mëndjen se cfarë do bëj me Lal Erin,  por largimi i tij nga perandoria nënkupton rënien e perandorisë menjëherë.

Në burg, në burg, shfrynë i inatosur mileti!

Zemërimi ka marrë hov të madh. Situata është ndezur keq, sepse miletit që i ka ardhur në maj të hundës kërkojnë që jo vetëm Lal Eri të dorëhiqet si pasha, por “në sikter të shkojë  gjithë sulltanati i ndërtuar gjatë këtyre 12 vjetëve duke i bërë këtij populli njëmij të zezat”.

Të gjithë i kërkojnë pashait tjetër që merret me punët e drejtësisë Dumanit që ti hap rrugën e hapsanës, por zorr kjo gjë, se Dumani që merret me këto punë i ka mardhëniet birinxhi, si me të Gjatin Ramadan ashtu dhe me pashain.

Xhumanë e javës që shkoi, gjakrat u nxehën kaq keq, sa që në derën e bashkisë në qëndrën e perandorisë në Tiranë mileti hodhi flakadan dhe mjete piroteknike në mënyrë që revolta e tyre të ndjehej si çështje jete nga të gjithë. U ngrit një tym i zi i madh në hava që mbuloi qëndrën e perandorisë, nga sheshi tek banka e madhe dhe kjo i shqetësoi shumë ambasadorët dhe konsujt që i vijnë vërdall lartëmashërisë së tij, Sulltan Zgjebos për 12 vjet me radhë.

“Mileti nuk duhet të zemërohet kështu“ – u shprehën prerë në rrjetet sociale ambasadorët, që si duket ose skanë fare vesh të dëgjojnë, ose skanë sy të shohin, ose kushedi çfarë bakshishe të majme kanë marrë nga sulltani madhërishëm apo edhe  nga pashai, se dihet se ata janë ustallarë të thekur për këtë zanat.

Si dele duhet të dalin, se ashtu dëgjohet mirë zëri tyre”- paskanë thënë së bashku ata.sn

31 vjet më parë, më 25 prill të vitit 1993, Papa Gjon Pali II vizitoi Shqipërinë pas një periudhe të gjatë 50 vjeçare të ndalimit të fesë nga regjimi komunist. Vizita e Papës i hapi rrugë shpalljes, në nëntor të vitit 2016, të 38 Martirëve të Kishës Shqiptare, mes të cilëve edhe 22 vjeçares nga Mirdita, Marie Tuci. Marie Tuci vdiq në moshën 22 vjeçare pas torturave çnjerëzore që kaloi në hetuesinë e Shkodrës, duke u shndërruar në simbolin e qendresës dhe dinjitetit njerëzor. Kisha e motrave stigmatine, në Shkodër, ka nisur punën për përgatijen e një konference kushtuar të Lumes Marie Tuci.

Në një nga rrugicat e vjetra të qytetit të Shkodrës, në lagjen “Gjuhadol”, gjendet kuvendi i motrave stigmatine. Si shumë kisha dhe kuvende të tjera në Shqipëri, gjatë regjimit komunist, kuvendi u mbyll dhe u shndërrua në klub për të rinjtë.

Motra eprore stigmatine, Terezina Demaj, tregon për Zërin e Amerikës se, në mjediset e kuvendit ruhen edhe mbetjet mortore të të Lumes Marie Tuci, e vetmja femër mes 38 martirëve të kishës shqiptare. Është një dhuratë për motrat stigmatine, shton ajo, dhe një detyrim për ta kujtuar sepse, në kushtet e një regjimi të egër komunist, që e burgosi dhe e çoi në rrugën pa kthim të vdekjes, Marie Tuci, vajza mirditore, u shndërrua në simbolin e emancipimit dhe të dinjitetit njerëzor.

“Ne jemi në fazën e përgatitjes për një konferencë mbi rolin e gruas duke u bazuar pikërisht tek shembulli i Marje Tucit. Dhe, mbi këtë do të përfshijmë në mënyrë të veçantë sa më shumë të rinj e të reja, sepse Marje Tuci e meriton që të jetë edhe mbrojtëse e të rinjve për faktin që ishte në moshë të re dhe është një model qëndrese dhe model i të mujturës që mund të jetohet, mund të kenë shpresë të rinjtë, mund të marrin kurajo që në çdo kohë të jetojnë idealet e tyre”, thotë ajo.

Motra eprore thotë se gjatë regjimit komunist ka patur edhe motra të tjera, si dhe gra laike që kanë vuajtur në tortura gjatë komunizmit, por Marie Tuci është ngritur në elter bashkë me martirët e tjerë për besimin me të cilin ka motivuar dhurimin e jetës së saj, çfarë është një shembull veçanërisht për të rinjtë që të ecin në rrugën e besimit.

“Jo se nuk ka pasur gra të tjera që kanë vuajtur në tortura gjatë komunizmit. Edhe motra të tjera edhe gra laike, por ajo për faktin se është ngritur ne elter bashkë me martirët e tjerë është pikërisht feja, besimi për të cilin e ka motivu dhurimin e jetës së saj”, tregon ajo.

Jeta e Marie Tucit ishte e shkurtër. U shkollua në kolegjin e motrave stigmatine në Shkodër dhe ishte kandidate për tu bërë murgeshë, por nuk arriti, sepse natën e 24 dhjetorit të vitit 1946, dy vite pas vendosjes së regjimi komunist, Instituti i Motrave Stigmatine u mbyll ashtu si shkollat, bibliotekat dhe kolegjet e kishës katolike. Pas kësaj, abati Fran Gjini e dërgoi mësuese në shkollat e Mirditës ku punoi deri më 10 gusht të vitit 1949. Pas vrasjes së Bardhok Bibës, deputet dhe sekretar i parë i Partisë Komuniste në Mirditë, arrestohet bashkë me pjesëtarët e tjerë të familjes dhe rreth 300 pjesëtarë të familjeve më të njohura të Mirditës dhe dërgohet në qelitë e burgut dhe hetuesisë në Shkodër, ku kaloi kalvarin e torturave nga më çnjerëzoret.

Sipas dëshmive që sjell Vatkani, “vuajtjet më të mëdha për Marinë do të vinin nga shefi i sigurimit të Shkodrës të asaj kohe, Hilmi Seiti, i cili,i goditur nga bukuria e vajzës, tentoi të abuzojë me të, po ndeshi në kundërshtimin e ashpër të Maries”.

Në Muzeun e Dëshmisë dhe Kujtesës në Shkodër, hapur në ish burgun dhe hetuesinë e Shkodrës, ruhet ende qelia ku 22 vjeçarja Marie Tuci kaloi ditët e fundit të jetës.

Përgjegjësi i Muzeut, Pjerin Mirdita, thotë për Zërin e Amerikës se ka dëshmi të torturave që përjetoi Marie Tuci në hetuesinë e Shkodrës.

“Qelia me numrin 13 ishte qelia ku qëndronte Marie Tuci. Kushtet ishin jashtëzakonisht të vështira, kishte vetëm një dritare, siç mund të shikohet edhe sot, mbahej vazhdimisht në lagështirë, hidhej ujë i ftohtë në mënyrë të vazhdueshme në dyshekun ku Marija qëndronte dhe kjo bëri që shëndeti i saj të përkeqësohej”.

Në gjendje të rëndë, për shkak të torturave dhe kushteve çnjerëzore të qelisë me numër 13, më 28 tetor 1950 Marie Tuci ndërroi jetë në spitalin e Shkodrës në moshën 22 vjeçare, duke lënë pas një jetë plot vuajtje, qëndresë dhe përkushtim ndaj besimit, thotë Pjerin Mirdita.

“Në dëshmitë e bashkë të burgosurve të tjerë, Marje Tuci thuhet se është futur në një thes së bashku me një maçok. Thesi ishte i mbyllur deri në fytin e saj dhe maçoku goditej nga hetuesit e ish sigurimit të shtetit. Dhe Marie Tuci vdes pikërisht nga pasojat që i lanë këto tortura në tetor të vitit 1950 në një moshë fare të re”.

Studiuesi Dom Nikë Ukgjini është një nga tre pjesëtarët e komisionit historik, që punoi për përgatitjen e dokumentacionit për shpalljen e 38 martirëve shqiptarë, mes të cilëve edhe tre laikë. Ai thotë për Zërin e Amerikës se, faktikisht, për Marie Tucin nuk kishte aq shumë shënime dhe dokumenta, megjithatë ato që janë gjetur nëpër arkivat e shtetit shqiptar dëshmojnë për personalitetin e saj.

“Hapi i parë besoj është i mjaftueshëm që kjo figurë dhe figura të tjera të jenë ato që do të jenë shembull se si duhet dënuar faktikisht diktatura, e cila ka koston e vet edhe sot e kësaj dite për ne, dhe se idealizmi duhet të jetë forca shpirtërore që do të mbajë edhe në të ardhmen njeriun me qëllim që të mos përsëritet e kaluara”.

Laikja Marie Tuci u shpall e Lume së bashku me 37 martirë të tjerë të kishës katolike shqiptare, më 5 nëntor 2016 duke u shndërruar në një simbol qëndrese dhe përkushtimi për fe dhe atdhe.

Një skandal ka ndodhur me provimin për Shkollën e Magjistraturës, e cila drejtohet nga Arben Rakipi. Pasi është shpallur lista e fituesve, me një urdhër të çuditshëm, me pretendimin se do të ketë një ri-korrigjim, lista është manipuluar duke shtuar emra të tjerë. Çështja merr përmasa më të mëdha po të kihet parasysh rëndësia që ka kjo shkollë për prokurorët e gjyqtarët e rinj, ata që do të marrin emërime dhe do të japin drejtësi.

Nga debati që u zhvillua sot në studion e emisionit Kafe Shqeto në SYRI TV ndërmjet av. Andi Shkirës dhe dr. Taulant Mukës për këtë temë, pedagogë në fusha përkatëset.

Muka: Më fal, pse i thërrisni Arben Rakipit, “profesor”?! Ka titullin “profesor”, Arbeni? Se publikime nuk ka ai, meqë po flasim për drejtësinë.

Shkira: Jo, profesori nuk është titull. Profesor është një ushtrim profesioni…

Muka: “Profesor” nuk është titull?! Të prodhosh në linjë akademike, nuk është titull?! Kjo është baza që ne flasim. Të jetë në krye të Magjistraturës një person që ka titullin “Profesor” dhe s’ka publikime, atëherë ne s’po flasim për një sistem… Se që këtu fillon, se kemi edhe Ulsi Manjën – pjesë e bordit, që është plagjiaturist. Kështu fillon e futen ata dhe pastaj prodhojnë këtë parodi me provimet.

Një vit më pare, media në vend raportoi një njoftim nga Agjencia Amerikane e Luftës kundër Drogës (DEA) ku u kërkohej qytetarëve shqiptarë të informonin për rastet e krimit të organizuar, trafikut të drogës dhe pastrimit të parave duke siguruar anonimitetin e denoncuesve dhe duke anashkaluar institucionet shqiptare të zbatimit të ligjit. Opinioni publik e lexoi ketë njoftim si një shenje pozitive të angazhimit të qeverisë së SHBA-ve në luftën kundër këtyre aktiviteteve të paligjshme.

Pas një viti nga vendosja në Shqipëri, duket se DEA’s i ka rënë jackpot.

Para pak javësh, nënkryetari i Partisë Demokratike dhe njëherazi kryetar i grupit të saj parlamentar, zoti Gazmend Bardhi bëri një denoncim publik me dokumente zyrtarë të prokurorisë shqiptare ku akuzonte drejtpërdrejt vëllanë e kryeministrit Rama, Olsi, për përfshirjen e tij direkt në rastin e laboratorit të drogës ‘XIBRAKA’. Sipas këtij denoncimi, një hetim i nisur nga policia gjermane kishte çuar në arrestimin e eksponentëve të një grupi të strukturuar kriminal, i cili ishte përfshirë në trafikun ndërkombëtar të drogës. Operacioni policor për arrestimin e tyre u dekonspirua nga policia shqiptare. Deputeti Bardhi provoi me dokumente se grupi kriminal kishte lëvizur me makinën e vëllait të kryeministrit dhe se në fakt, dekonspirimi i operacionit nga ana e policisë kishte ndodhur për të shpëtuar vëllanë e kryeministrit. Në dosjen e prokurorisë rezulton një individ i paidentifikuar, i cili sipas denoncimit është pikërisht Olsi Rama. Ajo çfarë ekspertë të sigurisë besojnë të ketë ndodhur është pak a shumë si vijon: në kohën e zhvillimit të operacionit policor për arrestimin në flagrancë të eksponentëve të këtij grupi kriminal, Olsi Rama dhe një bashkëpunëtor tjetër ishin nisur nga Tirana për në Xibrakë të Elbasanit, aty ku ndodhej dhe laboratori i drogës. Në dalje të Tiranës, makina e tyre është ndaluar nga drejtues të lartë të Policisë së Shtetit, të cilët i kanë paralajmëruar për operacionin. Makina me të vëllanë e kryeministrit është kthyer dhe pas pak orësh ka kaluar kufirin më Kosovën, i cili është në drejtimin e kundërt të Elbasanit. Alibi? Me gjasë, po.

“Kreu i organizatës që trafikonte drogë nga Shqipëria në Gjermani ishte mik i Olsi Ramës. Nuk jam këtu për të hedhur baltë siç i pëlqen ta quajë Edi Rama. Jam këtu të sjell fakte dhe rrethana që nuk u hetuan asnjëherë. Në dosje është hapur një procedim që të gjejë identitetin e tij, i cili konsiderohet në dosje si “Bashkëpunëtori i paidentifikuar”. Krahas personave të arrestuar, policia ka vendosur të procedojë “bashkëpunëtorin e paidentifikuar”, për të cilin thotë se kishte nevojë hetime të tjera. Policia ka identifikuar të gjithë personat përveç një personi. Policia di pamjen, di fiks moshën. por nuk di emrin. Ky person i paidentifikuar një ditë para operacionit ka qenë në një nga zonat bashkë me tre drejtuesit e grupit. Nga raportet e vëzhgimit, personi përshkruhet si 45 vjeç, me flokë të shkurtra me mjetin me targa AA653DM. Olsi Rama ka qenë pjesë e grupit. Shtetasi Olsi Rama sipas provave të sistemit TIMS është ekzaktësisht përdorues i automjetit me targa AA653DM, këto janë të dhënat e sistemit TIMS ku provohet kalimi i pikave të kalimit kufitar nga OlSi Rama. Nga të dhënat e sistemit TIMS vërtetohet se Genci Xhixha, Olsi Rama, Gentjan Gjonaj dhe Ermal Hoxha kanë përdorur disa herë automjetin me targa AA653DM gjatë periudhës prill-dhjetor 2014 kur u zbatua plani”, u shpreh atëherë deputeti Bardhi në konferencën për mediat.

Deputeti demokrat lëshoi edhe një deklaratë të fortë, e cila duhet të përbëjë interes të veçantë jo vetëm për DEA’n, por edhe për zyrën e OPDAT në Tiranë. Ai u shpreh edhe se: “Prokurorët e dosjes së Xibrakës që kishin për detyrë të hetonin këtë personin 45-vjeçar, njëri me votë të Edi Ramës është bërë Prokuror i Përgjithshëm i Republikës së Shqipërisë dhe prokurori tjetër është mbështetur në një garë ku Rama hyri në luftë me Ambasadën e SHBA-së për ta bërë të drejtor të SPAK. E vërteta është që të gjithë përfaqësuesit që ndodheshin atje me votë të Edi Ramës, votuan për Edvin Kondilin”.

Pra, nëse pretendimi i zotit Bardhi është i saktë, atëherë rezulton se prokurorët të cilët kanë mbyllur çështjen e përfshirjes së vëllait të kryeministrit në një rast të trafikut ndërkombëtar të drogës, janë promovuar duke u shpërblyer pikërisht nga vetë kryeministri, njëri në pozicionin e Prokurorit të Përgjithshëm dhe tjetri në atë të prokurorit të SPAK.

Pretendimet e deputetit Bardhi u konfirmuan së fundmi edhe nga një reportazh i televizionit publik italian RAI 3, i cili jo vetëm që tregon me dokumente nga sistemi TIMS për lëvizjet e vëllait të kryeministrit me anëtarët e bandës kriminale, por edhe nxjerr në pah një të thënë tjetër: Sekretari i Përgjithshëm i kryeministrisë Engjëll Agaçi, truri i reformës në drejtësi dhe eminenca gri e zotit Rama, ka shërbyer si avokat i disa grupeve kriminale shqiptare dhe italiane përpara se të emërohej në postin më ta lartë të shërbimit civil. Është e paqartë nëse dhe si zoti Agaçi i është nënshtruar procesit të vetting-ut për marrjen e certifikatave të sigurisë të nivelit ‘Tepër Sekret’ dhe ‘NATO Top Secret’. Politikanë të opozitës besojnë se interlokutori midis kryeministrit Rama dhe prokurorëve të SPAK është pikërisht krahu i tij i djathtë, zoti Agaçi. Përsëri është e paqartë se çfarë veprimesh ka ndërmarrë SPAK për dosjen e pezulluar mbi ‘të dyshuarin e paidentifikuar’, për të cilin zoti Bardhi pretendon së është i vëllai i kryeministrit, pas denoncimeve publike të fundit. A është Agaçi gjithashtu interlokutor i Ramës me grupet kriminale të trafikut të drogës? Këtë nuk mund ta themi me siguri, por DEA ndoshta do të mund t’i hedhe një sy./