Ndonjëherë, një titull mund të thotë më shumë se mijëra fjalë. “Gjarpri tregon dhëmbët”, një reflektim i thellë i shkruar nga Skënder Buçpapaj, kryeredaktor i gazetës “Bota Sot” në atë kohë, shërben si dëshmi e kësaj. Ky titull reflekton një moment të veçantë historik dhe një qasje të guximshme në gazetari, simbolizuar nga sfidat dhe konfliktet e asaj periudhe.

Ky artikull, që aludonte tek Hashim Thaçi, i njohur me pseudonimin “Gjarpri” gjatë luftës, shërbeu si një katalizator për një ndryshim të perceptimit publik. Në atë kohë, pasojat e luftës e kishin lënë vendin në një gjendje të brishtë, ndërsa përpjekjet për të ndërtuar një të ardhme më të mirë ishin të mbuluara nga frika dhe pasiguria.

Veçanërisht, reagimi i Baton Haxhiut ndaj këtij shkrimi, duke hyrë në redaksinë e “Bota Sot” në Prishtinë me një kopje të gazetës në dorë dhe duke bërë thirrje për protesta dhe peticione, nënvizon ndjeshmërinë dhe tensionet e periudhës. Ky incident dëshmon për sfidat me të cilat përballen mediat dhe gazetarët në detyrën e tyre për të informuar publikun, veçanërisht në kushte të vështira.

Në periudhën kur u shkrua “Gjarpri tregon dhëmbët”, figura e Hashim Thaçit shihej si e paprekshme, ndërsa një pjesë e madhe e popullsisë mbizotërohej nga një atmosferë frike. Raportimet nga terreni, të mbledhura nga gazetarët dhe te dëshmuara nga rrjeti i distribuimit të gazetës përmes kiosqeve, zbulonin një panoramë ku kalimtarët shpesh nuk i afroheshin as kioskave që ekspozonin ‘Bota Sot’, nga frika. Më tej, u raportua se disa grupe vepronin më radikal, duke marrë gazetat direkt nga kioskët pa ndonjë përgjigje nga shitësit dhe më pas duke i djegur ato haptazi në rrugë.

Përmes një titulli të thjeshtë por influencues, miti i “gjarprit” u sfidua dhe u çmontua, duke i dhënë Hashim Thaçit një imazh të ri në sytë e publikut. Ky moment u bë pikë kthese, ku artikulli nxiti një epokë të re të qetësisë në mesin e qytetarëve të zakonshëm. Ata gradualisht filluan të ndjejnë se leximi i gazetës “Bota Sot” ishte jo vetëm më i qasshëm, por edhe i dëshiruar, duke shënuar një ndryshim të madh në perceptimin dhe pranimin e saj nga publiku.

P.S. Fillimisht, nuk ishte qëllimi im të përfshija Baton Haxhiun në këtë shkrim, duke qenë se e kam trajtuar temën e tij në disa artikuj të mëparshëm dhe nuk dëshiroja të krijonte përshtypjen e një fokusimi të tepruar mbi të. Sidoqoftë, ndërsa zhvilloja shkrimin, u bë e qartë se reagimi i Baton Haxhiut pas publikimit të artikullit – hyrja e tij dramatike në redaksinë e “Bota Sot” në Prishtinë, me një kopje të gazetës në dorë, duke u bërë thirrje gazetarëve për të organizuar një protestë ose peticion kundër publikimit të disa autorëve nga redaksia qendrore në Zürich – ishte një element kyç që ilustron ndikimin dhe rëndësinë e veprës. Kjo situatë veçanërisht thekson përkushtimin e redaksisë ndaj trajtimit të temave të ndjeshme dhe pasqyron peshën e dialogut të hapur dhe të sinqertë.