Nënkryetarja e PDK-së , Flora Brovina ka thënë se partia e saj e kishte propozuar Gani Kocin për ministër të Drejtësisë, por në mes ka dalur ndonjë pengesë.

“Ne e kemi diskutuar, dhe e kemi propozuar Kocin për ministër, por prej propozimit deri tek vendimi duket se ka pasur pengesa. Ne e mbrojmë Kocin, e respektojmë. Ai e di pse nuk u bë ministër”, ka thënë Brovina në Interaktiv të KTV-së.

Ajo ka thënë se opozita me gaz nuk mund të zgjidhë asgjë, porse personalisht ka shprehur dyshimet e saj për demarkacionin.

Megjithatë, ajo ka thënë se mund të merret një vendim brenda partisë për të votuar për këtë.

“Nëse hedhin gaz sërish, do ta votojmë symbyllur”, ka thënë Brovina.

Ish-kryetari i Gjykatës Kushtetuese, Enver Hasani, këtë javë do të pranojë ftesën për t`u përballur me akuzat për falsifikim të dokumentit zyrtar dhe keqpërdorim të detyrës zyrtare në kohën sa ishte në krye të Kushtetueses.

Gjykata Themelore e Prishtinës ka konfirmuar për “Kohën Ditore” se tashmë kanë proceduar me çështjen pas vendimit të Gjykatës Supreme, e cila e ka hedhur poshtë ankesën e Hasanit për mbrojtje të ligjshmërisë.

Procedura gjyqësore ndaj tij pritet të fillojë si çdo procedurë tjetër, duke mos e ngritur çështjen e imunitetit.

Kjo mund të bëhet vetëm nëse kërkohet ndërkohë nga palët. Kryetari i gjykatës së shkallës së parë, Hamdi Ibrahimi, ka thënë se kanë vendosur për procedimin e rastit.

Kostoja e pensioneve të veteranëve të UÇK-së po rrezikon buxhetin dhe Marrëveshjen stand-by të Kosovës me Fondin Monetar Ndërkombëtar.

Jo vetëm njohës të kësaj çështjeje, por edhe vetë ish-komandantë të UÇK-së i kanë bërë apel Prokurorisë së Shtetit të nisë hetim për deklarimet e rrejshme që janë bërë, të cilat, sipas tyre, po e dëmtojnë kredibilitetin e UÇK-së dhe buxhetin e shtetit, shkruan sot Koha Ditore.

Rexhep Selimi, ish-anëtar i Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së, ka thënë se në ushtri asnjëherë nuk kanë qenë të angazhuar 46 mijë veta.

Avdullah Hoti, ministër i Financave, ka thënë se në fillim të vitit ishin ndarë 25 milionë euro, të mjaftueshme për pagesën e pensionit prej 170 eurosh për rreth 12 mijë veteranë.

VOAL -Në një postim të shkurtër dje, menjëherë pas mbledhjes së tretë të qeverive të Kosovës dhe të Shqipërisë, mbajtur në sallën qendrore të Bibliotekës Kombëtare në Prishtinë, gazetari i atjeshëm Enver Robelli, i ka karakterizuar dy palët si ‘mafiozë toskë’ dhe ‘shvercera gegë’, duke përdorur në rastin e dytë një zhargon nga gjermanishtja për ‘zezakë’.

Ja postimi i plotë i Robellit:

Ishte një takim i suksesshëm i mafiozëve toskë me shvercerat gegë!

Polica e Kosovës njofton se në oborrin e një shtëpie serbi të blerë nga një shqiptar në Klinë u gjetën shumë armë: granata, pushkë e fishekë.

Në raportin e vet ditor Policia e Kosovës, ka njoftuar se, transmeton Koha.net, ankuesi mashkull K/Shqiptar ka informuar se ka blerë një shtëpi nga një mashkull K/Serb dhe me kërkesën e ankuesit nga ana e FSK-së është bërë kontrollimi i oborrit të shtëpisë pasi që kishte dyshime se mund të kishte lëndë shpërthyese.

Gjatë kontrollit me eskavator në oborrin e shtëpisë janë gjetur dhe konfiskuar nga FSK-ja 11 copë granata dore, 1 AK/47 me 9 karikatorë, 470 copë fishekë të kalibrit 7.62mm, 1 kilogram eksploziv plastik dhe 6 copë detektorë elektrikë.
Në lidhje me rastin është njoftuar prokurori kompetent.

 Diaspora ka qenë dhe do të vazhdon të mbetet e një rëndësie të veçantë për zhvillimin ekonomik të Kosovës. Kështu u tha në konferencën “Diaspora-investimet dhe punësimi” që po mbahet në Prishtinë.

Pos prezantimit të projekteve për investime, në konferencë po debatohet edhe për mundësitë që ofron legjislatura e re në Gjermani, si shans real i punësimit të qytetarëve të Kosovës në këtë shtet, por edhe specifika të veçanta për çështje që ndërlidhen direkt me avancimin dhe përgatitjen profesionale të të rinjve në vendin tonë.

Kosova për çdo vit pranon nga 600 deri 700 milionë euro nga diaspora, dhe sipas folësve në këtë konferencë këto mjete duhet edhe të kanalizohen në investime në Kosovë.

Ministrja e Tregtisë dhe Industrisë Hykmete Bajrami duke folur për reformat fiskale tregoi se ka përmirësime në fushën e të bërit biznes. Edhe ambasadorja gjermane në Kosovë Angelika Viets çmoi lart kontributin e diasporës për Kosovën e cila tha se në dy vitet e ardhshme Kosova do të ketë një rritje ekonomike deri 4 për qind.

Ministria e Punëve të Jashtme është në pritje të konfirmimit për t’u bërë anëtare e 110-të e Konventës së Apostiles, një vulë e standardizuar që duke u vendosur në një dokument nga autoriteti kompetent i një shteti e bën atë të vlefshëm edhe për shtetet e tjera që kanë nënshkruar konventën.

Por kundërshtime dhe distancim nga implikimet bilaterale që dalin prej konventës tashmë kanë shprehur edhe shtete, të cilat e kanë njohur Republikën e Kosovës, shkruan sot Koha Ditore.

Gjermania, Austria e Polonia kanë përjashtuar veten nga obligimet e ndërsjella edhe nëse Kosova pranohet, me arsyetimin se dokumentet nuk janë të sigurta.

Kundërshti kanë shprehur edhe disa vende të tjera në krye me Serbinë.

Regjimet të cilat më shumë janë autokratike, për ta mbajtur pushtetin sa më gjatë shantazhojnë dhe prodhojnë kriza të ndryshme në vazhdimësi. Tjetër. Tentojnë që nepërmjet mediave që i kontrollojnë të krijojnë opinion krejt ndryshe, se gjoja opozita është ajo e cila po e rrezikon shtetin, dhe prodhojnë gjithashtu armiq të brendshem dhe të jashtëm. Edhe Kosova nuk është imune karshi veprimeve të tilla edhe pse është shtet në formim e sipër. Grupet e caktuara të oligarkisë pushtetare po i japin të rëna qetësisë së qytetarëve.

Kjo në të shumtën e rasteve bëhët për ta zhvendosur vëmendjen e opinionit të gjerë publik nga problemet madhore ekonomike dhe politike më të cilat po përballet vendi. Ngjarjet në Parlament dhe protestat në rrugët e Prishtinës, të bllokut Opozitarë, përpos kërkesave për anulimin e dy marrveshjeve asaj të Demarkacionit dhe të Zajednicës, ishin edhe luftë propagandistike, së cili taborr politikë do ta mund tjetrin. Ne këtë dy luftim po përdorët i tërë arsenali propagandistik dy palësh duke kërkuar në fund edhe fituesin.

Grupacioni politik në pushtet nga frika së mund tu luhatën pozitat pushtetare, gjendjën e krijuar politike dhe krizën institucionale, po e paraqisin si shumë të rrezikshme për shtetin, duke i identifikuar me ineteresat nacionale, edhe pse në fakt situata aktuale politike nuk e përcakton shkallën e rrezikshmerisë të shtetit. Në Parlament dhe në demonstrata kemi pasur elemente të dhunës nga Pozita dhe nga Opozita, ku secila palë pas secilës ndodhi ka paraqitur edhe arsyetimet e veta. Si gjithmonë oligarkia në pushtet mbrohet më argumentin e rrezikshmerisë së gjendjës së përgjithshme, duke bërë përpjekje ta bindin opinion, për ti arsyetuar veprimet e dhunës policore karshi protestuesve.

Më shumë u lanqua propagandë nga ana e pushtetit, për ta kthyer ate në argument. Deri diku me të njejat metoda u shërbye edhe blloku opozitarë kur bëhët fjalë për elementet e dhunës së shpërfaqur, së kërkesat e tyre politike ishin dhe dolën shumë të drejta. Vendimi Gjykatës Kushtetuese e vertetoi këtë. Arsenali propagandistik është vu në levizje edhe kohën fundit. Po dalin njerëz të cilët po adresojnë akuza të rënda karshi strukturave të larta në PDK-së të cilët gjinden në hiearkinë më të lartë të shtetit. Këto akuza lidhen me vrasje të bashkëveprimtarëve të tyre, lidhën më sabotim të luftës qlirimare, lidhen me keqperdorime të mëdha deri në tradhëti kombëtare. Të gjitha këto akuza mediatike të adresuara, e organet tona po bëjnë sehirë du ke mos marre asnjë veprim ndaj atyre të cilët janë përfolur.

Së këto përfolje mund të jenë të sakëta, flet edhe e dhëna së pikërisht të përfolurit krejt paslufën keqpërdorën pozitën e tyre në shoqëri. Kur gjendja e krizës insitucionale vazhdon kaq gjatë, secili pushtet në secilin shtet demokratik do të kishte marrë vendime të arsyeshme. Kjo tek ne nuk po ndodhë sepse grupet politiko–financiare nuk dëshirojë ti lëshojnë pozitat e tyre, duke tentuar ti mbrojnë pasuritë e pa ligjshme, e disa të krijojnë imunitet pushtetarë karshi Gjykatës Speciale. Kur jemi të Gjykata, po bëhën gjithëfarë skenarësh, të cilat skenare kan për qëllim ta mbajnë situatën politike jo stabile, që të abrogohet disi puna e kësaj gjykate.

Kjo kryneqësi e kastës në pushtet është metodë tipike staliniste, Ndërkombëtaret kan filluar më e kuptuar lojën e atyre te cilët duhet të largohen nga skena jonë politike. Pragmatizmi politik është i nevojshem si kurrë më parë. Qetësia në rajon nuk mbahet më njerëz të inkriminuar në vepra të ndryshme kriminale, dhe as më struktura politike me logjikë të sistemit të kaluar. Të krijohet një ambient i përshtatshem politik për debatimin e atyre temave të cilat edhe e prun krizën institucionale. Të gjitha problemet zgjidhen duke u ballafaquar me to, jo duke iu ikur atyre. Mos të na ndodh që edhe kët vit të jemi të mashtruar dhe të demoralizuar sikurse ishim gjatë vitit që e lamë mbrapa. Ose disi të mbijetojmë, deri atë ditë kur do ta kemi një pushtet meritorë

Në Komisionin për Integrime Evropiane, të martën do të flasë Murat Meha – kryesuesi i Komisionit Shterëror për Shënjimin e Vijës Kufitare ndërmjet Kosovës dhe Malit të Zi, lidhur me demarkacionin e kufirit me Malin e Zi.

Kjo u bë e ditur nga agjenda e Kuvendit të Kosovës ku shihet se Murat Meha do të jetë pjesë e mbledhjes së Komisionit për Integrime Evropiane të datës 31 maj 2016.

Lidhja Demokratike e Kosovës është, mbase në udhëkryqin më të madh prej vitesh. Përballë i ka dy sfida jo lehtë të përballueshme dhe të tejkalueshme: në njërën anë është në udhëheqje të Qeverisë, ku vështirësitë në përmbushjen e programit dhe premtimeve që u janë dhënë elektoratit janë të mëdha, ndërsa në anën tjetër kjo parti përballet me nevojën e pashmangshme dhe të domosdoshme të ndryshimeve të brendshme për ta bërë LDK-në një parti politike dinamike, tërheqëse për gjeneratën e re dhe gjithsesi aktive drejt rritjes së mëtutjeshme të saj.

Elektorati i LDK-së është i vetëdijshëm se të qenit në koalicion me një parti si PDK-ja, nuk është ndonjë privilegj me të cilën do të duhej të mburrej LDK-ja, sepse, për kujtesë të të gjithë neve, LDK-ja në zgjedhjet e fundit ka dalë partia e dytë në vend dhe jo e para, pra nuk është fituese e zgjedhjeve, por është në udhëheqje të Qeverisë në sajë të një marrëveshjeje koalicioni të arritur në momente kritike për vendin tonë.

Duke marrë në konsideratë sfidat e lartpërmendura dhe shumë të tjera, vlerësoj se LDK-së më shumë se kurrë i nevojitet insistimi i zbatimit maksimal të programit të saj në Qeveri, pavarësisht hezitimeve që mund të vijnë nga brenda apo pengesave qoftë edhe fizike që mund të orkestrohen dhe drejtohen nga opozita e vendit. Për të arritur këtë LDK-ja duhet të hapë debat të gjerë brenda strukturave të veta, jo vetëm për programin, por edhe për vizionin e së ardhmes si parti, vizion që do të ishte i pranueshëm dhe premtues për çdo qytetar të vendit tonë, e ky vizion politik i diskutuar dhe i miratuar gjerë, do të rimodelonte LDK-në si parti e rëndësishme e vendit tonë, e cila do ta konceptonte qartë pasqyrën e zhvillimeve të përgjithshme të vendit tonë pas 5, 10, 15 apo më shumë vjetësh, e jo të shkohet me improvizime të çastit dhe me projekte e vendime ad-hoc që e kanë dëmtuar dhe vazhdojnë ta dëmtojnë LDK-në nga brenda dhe e zbehin rolin dhe rëndësinë e saj në politikëbërjen kosovare.

Ky vizion i rimodeluar i LDK-së do të jepte përgjigje të qartë dhe zgjidhje efektive në çështjet e forcimit të ligjit, rendit dhe sigurisë, zhvillimit të demokracisë, përmirësimin e jetës së qytetarëve dhe progresin e vazhdueshëm e të qëndrueshëm ekonomik, social, e kulturor të vendit tonë, duke e kthyer Kosovën në tregim të suksesshëm, me perspektivë të pashmangshme anëtarësimi në BE.

Për të arritur këtë, LDK-ja përmes vizionit të vet duhet ta bëjë të qartë përfundimisht dallueshmërinë prej partive të tjera në Kosovë. Pra, LDK-ja duhet të distancohet dhe të veprojë energjikisht kundër krimit dhe korrupsionit, kundër kulturës së pandëshkueshmërisë, kundër ekstremizmit fetar që po na rikthehet si njollë e zezë në imazhin e vendit tonë në arenën ndërkombëtare, kundër monopoleve dhe klaneve të njerëzve me pushtet e ndikim formal e joformal politik. Kjo duhet të ndodhë sepse tradita e LDK-së është traditë e një partie me profil intelektual, akademik, pro-evropian, e në themel tolerante e demokratike.

Imediate për LDK-në është hapja ndaj kuadrove dhe njerëzve të rinj. Mbyllja në vete dhe riciklimi i figurave të njëjta tash e sa vite në strukturat e partisë, e ka shndërruar LDK-në parti inerte, me shumë pak gjak të ri brenda dhe me njerëz që para se ndërtimin dhe realizimin e një vizioni për të ardhmen e partisë interes primar kanë pushtetin e sotëm, akomodimin në funksione të caktuara qeveritare e komunale. Një praktikë e tillë e LDK-së duhet të ndryshojë, sepse para se pushtetin e sotëm, LDK-ja duhet të punojë për të nesërmen e saj, pra për rriten, zhvillimin dhe përtëritjen e saj.

LDK-së i nevojitet qëndrueshmëri. Qëndrueshmëria kërkon ruajtjen e kohezionit të brendshëm, e padyshim kohezioni i brendshëm ruhet dhe forcohet duke ndërtuar e respektuar standarde demokratike të organizimit dhe funksionimit partiak. Qëndrueshmëria është frytdhënëse kur ajo të jetë afatgjate, që bazohet mbi sistemin e vlerave dhe parimeve që burojnë nga vizioni për një LDK të fortë.

Prandaj, çdo ndryshim dokumentesh për organizimin dhe funksionimin e LDK-së duhet të bazohet, jo në interesin e pozicionit të sotëm të LDK-së, por për LDK-në e së nesërmes.

LDK-ja nuk duhet të vetëkënaqet me të qenit në Qeveri sot, nga pozicioni i partisë së dytë. LDK-ja duhet të organizohet e forcohet dhe të shtojë ambiciet e saja, që t’i fitojë zgjedhjet nesër, të dalë parti e parë. LDK-ja si parti e parë nuk na duhet vetëm neve, por i duhet Kosovës dhe të ardhmes së saj evropiane. Të arrihet kjo, LDK-së i nevojitet pa dyshim një ridimensionim i saj, nevojitet të demonstrojë vizion dhe qëndrueshmëri.

Donika Gërvalla posa ka dalë me një deklaratë të saj në rrjetin social që vjen si më poshtë:

“Sa për informacion:

Natyrisht që unë jam Kryetare e Degës së LDK-së në Gjermani. E zgjedhur në mënyrë korrekte dhe me votë të fshehtë. Z. Mustafa duhet të pushojë së treguari të pavërteta. Ai e di që zgjedhjet në Gjermani kanë qenë korrekte dhe që një gjë e tillë është e dokumentuar. Përsëritja e të pavërtetave para syve të një populli të tërë nuk i bën nder as Isa Mustafës dhe as njerëzve rreth tij.

Voal – NJë sondazhi nga gazeta Express në Kosovë i janë përgjigjur me preferencë rreth 20 mijë vetë pyetjes: Nëse zgjedhjet do të mbaheshin këte të dielë, cilin subjekt politik do ta votoni ?

LDK renditet e pesta. VV e para. Mund t’i shihni vetë dhe mund të merrni pjesë edhe vetë.

Deputetit të Partisë Demokratike të Kosovës, Azem Sylës, do t’i duhet që pjesën më të madhe të verës ta kalojë në paraburgim, kjo pasi gjyqtarja e procedurës paraprake e EULEX-it, Jennifer Seal, i caktoi masën e paraburgimit edhe për tre muaj.

Së bashku me Sylën, paraburgimi iu caktua edhe shoferit të tij, Artan Vilës, por edhe Nuhi Ukës, Sabaudin Haxhiut, Avni Maxhunit, Hajrullah Berishës, Ilaz Sylës dhe Lubisha Vujoviçiqit, të gjithë këta të dyshuar në rastin e njohur të keqpërdorimit të ish-pronave shoqërore.

Paraburgimin për Sylën dhe të tjerët e kërkoi prokurori i EULEX-it, Danilo Ceccarelli, pasi konstatoi se të dyshuarit mund ta pengojnë procedurën.

“Përgjimet e fundit tregojnë se grupi është aktiv në pengimin e procedurave duke i fshehur dokumentet dhe duke komunikuar dijeninë e tyre për hetimet në vazhdim me njëri-tjetrin”, pretendoi prokurori Cecarreli në kërkesën e tij.

Avokati i Azem Sylës, Tomë Gashi, në kundërshtimin e tij ndaj kërkesës së prokurorit tha se Prokuroria nuk ka arritur të argumentojë dyshimin e bazuar se Azem Syla ka kryer veprën penale, ndërsa edhe rreziku i arratisjes nuk ekziston se i mbrojturi i tij është kthyer nga Shqipëria vullnetarisht, ndërsa mohoi rrezikun për ndikim në dëshmitarë duke treguar se dy dëshmitarë janë të mbrojtur.

Edhe Tahir Rrecaj e kundërshtoi kërkesën për vazhdim të paraburgimit duke thënë se kërkesa e prokurorit është e bazuar në fakte abstrakte.

Kundërshtime ndaj kërkesës së prokurorit bënë edhe avokatët e të dyshuarve tjerë.

Gjyqytarja e procedurës paraprake tha se për disa nga të dyshuarit ekziston rreziku i moderuar i arratisjes, por ky rrezik sipas saj për Azem Sylën është i ulët.

Megjithatë, gjyqtarja Seal u pajtua se ekziston rreziku që të dyshuarit të ndikojnë në dëshmitarë dhe të shkatërrojnë provat.

“Për disa nga të pandehurit, sikurse për Azem Sylën, ka shumë të ngjarë që ai do të udhëzojë të tjerët që të pengojnë dëshmitarët, apo t’i shkatërrojnë apo fshehin dëshmitë dokumentare”, thuhet në vendimin e gjyqtares Seal me të cilin miratoi kërkesën e prokurorit Ceccarelli për vazhdim të paraburgimit edhe për tre muaj.

Gjyqtarja Seal më tej tha se pajtohet se në këtë moment ka rrezik shumë të lartë se mund të ndikohet në dëshmitarë pasi hetimet janë shumë aktive dhe se grupi ka rrjet të madh të bashkëpunëtorëve në dispozicion.

“Gjyqtarja e procedurës paraprake lidhur me këtë konsideron se ka shenja se dëshmitarët potencialë janë penguar dhe kërcënuar, apo u janë premtuar shuma të parave për deklarata të rreme,” vlerësoi gjyqtarja Seal.

Krejt në fund, Seal konsideroi se vazhdimi i paraburgimit edhe për tre muaj, do të jetë i mjaftueshëm për prokurorin Ceccarelli që t’i përfundojë shumicën e veprimeve hetimore.

Nuhi Uka, Ilaz Syla, Arton Vila, Sabaudin Haxhiu, Hajrullah Berisha dhe Avni Maxhuni ishin arrestuar më 27 prill, Azem Syla ishte dorëzuar dy ditë më pas, ndërsa Lubisha Vujoviq më 1 prill.

Të gjithë të arrestuarit dyshohen për vepra që ndërlidhen me krim të organizuar lidhur me prona në regjionin e Prishtinës.

Deputetja e LDK-së, Vjosa Osmani ka deklaruar se sikurse në çdo Kuvend Pune, as kësaj radhe nuk u lejuan të hidhen në votim propozimet për të ndryshuar pikat e rendit të ditës.

Ajo njoftoi se bëri propozimin që Kuvendi të miratojë deklaratën që lejon anëtarët e këtij Kuvendi të distancohen nga dhuna e ushtruar ndaj Gërvallës, raporton KP.

Sipas Osmanit, lidershpi i LDK-së nuk e mori parasysh dhe u injorua, duke thënë se ndaj Gërvalles nuk u ushtrua dhunë.

Ajo tha se nëse Kadri Veseli do të vinte të futej brenda, atëherë do të bëhej një zgjidhje.

Sipas saj, akoma ka hapësirë që të rishqyrtohet propozim-marrëveshja e demarkacionit me Malin e Zi.

Osmani theksoi se nuk është për asnjë proces që do ta pengonte themelimin e Gjykatës Speciale, edhe nëse prishja e Qeverisë do ta pengonte një proces të tillë.

“U tha se ata deputetë të LDK-së që e kanë votuar Hashim Thaçin, kanë punuar në interes të vendit dhe ata që nuk e kanë përkrahur, kanë punuar për nevoja personale. Mustafa duhet të kuptojë që nuk mundet t’i fitojë njerëzit e vet duke sharë deputetët e tij”, tha ajo.

Në Kosovë mund të flitet për pluri-par-titizëm, ndonëse kjo paraqet disa veçori që e dallojnë nga dukuritë e ngjashme në vende të tjera evropiane. Duke pasur parasysh veçoritë e çdo vendi, do të ishte e habitshme në fakt e kundërta, pra sikur pluri-par-titizmi politik të mos prezantohej alla-kosovarçe.
Pluri-par-titizmi merr formë në çastin kur me çdo kusht tenton të realizohet dominimi i par-tito-kracistëve në jetën shoqërore, politike dhe ekonomike. Ky dominim nyjëzohet nëpërmjet pranisë dhe rrënjosjes masive të titistëve nëpër partitë e “mëdha” të vendit. Disa karakteristika që e dëshmojnë fare mirë këtë janë: programet fotokopje të partive politike; prirja për marrjen me çdo kusht e kompetencave institucionale; mungesa e lidhjes me bazën; ndarja e bazës elektorale mbi baza gjeografike,klanore e familjare; polarizimi i qëllimshëm i politikës.
Një nga tiparet universale të pluri-par-titistëve është edhe monopoli i veprimtarisë së tyre në politikë. Në Kosovë, kjo mund të pohohet pa frikë, për sa kohë që sindikatat, shoqatat, fondacionet, në përgjithësi shoqëria civile, është ende në gjumë, për të mos thënë në komë, duke ua dorëzuar politikën tërësisht partive pluri-par-titiste.
Partitë politike nuk janë të rrënjosura në shoqëri, as në territor, në kuptimin tradicional të përhapjes së organizatës partiake. Tërheqja e partive nga terreni ka pasoja të dyanshme; nga një anë partitë privohen nga funksioni i interpretimit të kërkesave sociale, duke filluar nga baza, çka do të thotë se partitë nuk janë në gjendje ta njohin realisht shoqërinë që duhet të përfaqësojnë; nga ana tjetër japin përshtypjen se nuk anojnë t’i uzurpojnë tërë hapësirat e jetës sociale. Par-tito-kracistët,rezultojnë kështu,përderisa refuzojnë të rrënjoset në shoqëri, por në të njëjtën kohë mëtojnë se përfaqësojnë legjitimishtë të gjitha instancat shoqërore. Kapilarizimi i strukturave partiake në shoqëri më kujton epoka të kaluara, por njëkohësisht edhe vulën e padiskutueshme të par-tito-kracisë së skajshme, si pushtet absolut i partisë mbi shoqërinë dhe ekonominë.
Më duhet të them se nga pikëpamja e përfaqësimit, sistemi i partive u shndërrua në par-tito-kraci në momentin kur partitë shprehin vetëm interesa madhore, të përgjithshme, përgjithësuese e centraliste, pra kur humbasin aftësinë e shprehjes së interesave të vogla, të diferencave, të veçorive. Reagensi i par-tito-kracisë identifikohet fillimisht tek paaftësia e partive për të interpretuar dëshirën për ndryshime rrënjësore, sepse inercia e partive dallohet edhe tek përpjekja për të ruajtur status quo-në e së kaluarës.
Rrjedhimisht shtrohet pyetja, a i duhen qytetarëve partitë politike që nuk e luajnë siç duhet rolin e tyre në shoqëri ?!!!
Këtu batuta për shkërdhato-kracinë e famshme pluri-par–titiste vjen e natyrshme, si fill i kuq që potencialisht ose realisht i përshkon të gjitha qelizat e shoqërisë stalinist-hrushqoviano-titiste.
Për të përqafuar me optimizëm pluralizmin demokratik, duhet në radhë të parë të sqarohemi nëse pluri-par-tito-kracia e sotme, e pjesshme ose tërësore, nuk është pjellë e kultit stalinist-titistë, pra nëse nuk është produkt i praktikave socialiste-vetëqeverisëse-titiste në mënyrë shabllone.
Ka nga ata që e shohin shpëtimin e deformimeve partiake tek ndikimet e huaja, ndoshta edhe tek globalizimi, që shkon përtej logjikës së partive nacionale. Në këtë rast mund të thuhej se në “laboratorin Kosovë” po testohet një variant i ri i pluri-par-tito-kracisë post totalitare komuniste.
Kur partitë organizohen në mënyrë demokratike, brenda kornizave të demokracisë së mirëfilltë pluraliste, për të mirën e qytetarëve që përfaqësojnë ligjërisht, pa ambicie monopolizuese e totalitarizuese, luajnë rol të rëndësishëm për bashkësinë shoqërore. Në të kundërtën, shndërrohen në problem për vetë jetën e qytetarëve për të cilën pretendojnë ta përfaqësojnë me qëllim që ta “përmirësojnë”.
Thelbi i sistemit demokratik është qytetari dhe dialogu i qytetarit me të ngjashmit e tij,e jo pushteti e monologu. Dialogu është thelbi ekspozues i demokracisë, përkatësisht përmes tij konvertohet pushteti në autoritet dialogues, ku qytetarët realizojnë vetveten e tyre dhe të tjerët në komunitet. Derisa dialogu është pjesa thelbësore, jo çdo dialog dhe komunikim shtrohet si duhet. Reklama politike është njëra prej formave komunikuese dhe, në të njëjtën kohë, manipuluese masive e qytetarëve. Pushteti në demokraci ka një status të veçantë, është i definuar qartë, dhe sa më i kufizuar që është ai mundësia për të abuzuar me të është ma i vogël.
Dialogu është kushti nëpërmjet të cilit njerëzit e realizojnë esencën e tyre në demokraci. Kjo do të thotë që njerëzit nuk mund të qeverisen para se të debatojnë lirshëm lidhur me formatin dhe rregullat e lojës së qeverisjes. Ky dialog, pra ka të bëjë me justifikimin e aktivitetit politik dhe, në planin koheziv, lidhet me një kontekst më të gjerë.
Pra, konteksti në fjalë siguron që politika në vetvete të mbart një infuzion demokratik dhe në mënyrë permanente të justifikohet para popullit,para një opinioni publik real, e jo fiktiv apo siç njihet ndryshe publik fantazmë i ardhur nga diku tjetër. Për të qenë e realizuar kjo në rrafshin horizontal e praktik, më tej, shtron nevojën e krijimit të një opinioni të edukuar që gjykon politikën dhe që është i aftë të dekodojë fjalorin politikë të së kaluarës,tashmes dhe të së ardhmes. Më saktësisht, kjo lidhet me domosdoshmërinë e një publiku aktiv që është barometri kryesor i legjitimitetit.
Demokracia do të duhej të siguronte disa kushte që vet konceptualizmi i saj të mos shtrembërohej. Një prej këtyre kushteve që demokracia do të duhej të siguronte, që shekullarizimi i politikës e bëri të mundur atë, është konvertimi i statusit të pushtetit.
Pra,në demokraci pushteti del si një vend i zbrazët: atë s’mund ta mishëroj më asnjë individ, organ apo parti, askush s’mund të jetë bashkësubstancial me të. Pushteti,sipas kësaj pikëpamje shihet qartë se është një “tokë e askujt”. Pra, kjo nënkupton se demokracia nuk i jep askujt një pushtet premordial-hyjnor në aspektin kohor.
Ata që janë aty, përkohësisht (pushtetarët), janë sepse i janë nënshtruar një procedure periodike, përndryshe nuk do të ishin ose nuk do të ishte vet demokracia. Kjo lidhet me atë që pushteti në politikë është si paraja në ekonomi, ata që e kanë pushtetin e kanë për një periodë të shkurtër dhe qëndrimi i tyre aty (posti) varet nga rezultatet e punës së tyre dhe vlerësimi që do t’u bëhet këtyre rezultateve nga zgjedhësit-populli. Sikurse ekonomistët që konkurrojnë dhe pushtojnë tregje për të fituar , ashtu edhe politikanët konkurrojnë për pushtet në “tregjet politike”apo të quajtura ndryshe zgjedhje periodike. Pra,qeverisja demokratike është e kufizuar në planin kohor nëpërmjet zgjedhjeve periodike demokratike dhe mundëson shpëtimin e pushtetit nga monopoli si në komunizëm.
Demokracia e shpreh ekzistencën e vet përmes arsyetimit të akt-veprimeve politike. Arsyetimi i akt-veprimeve politike në raport me qytetarin është përgjithshmërishtë i lidhur me legjitimitetin e atyre veprimeve. Ky legjitimitet ka të bëjë me kapacitetin e sistemit politik në fjalë për të prodhuar veprime,të cilat qytetarët do t’i konsideronin legjitime dhe të drejta. Premisa parësore është se, në demokraci e drejta është jashtë sferës së pushtetit të përjetshëm. Pra, në këtë proces kërkimi, akterët politikë të këtij sistemi (politikanët, partitë politike) kërkojnë legjitimitet përmes debatit, përkatësisht komunikimit. Fusha (hapësira) ku kërkohet ky legjitimitet është publiku, kurse koha më e përshtatshme për aktorët e skenës politike (tele-politikanët) në kërkim të këtij legjitimitetit është fushata parazgjedhore.
Megjithëse politikanët reduktojnë kërkimin e legjitimitetit në një akt elektoral. Legjitimiteti nuk duhet të shihet në këtë prizëm, si një akt, sepse edhe si i tillë nuk është. Legjitimiteti nuk paraqet një akt kërkim që e gjejmë njëherë e përgjithmonë. Ai duhet, dhe do të duhej të kërkohej vazhdimisht për faktin e thjeshtë se, veprimi politik (veçanërisht sot) është veprim i komunikuar, e për më tepër, i mediatizuar. Në këtë kontekst, pushteti (që është synim i akterëve politikë) për të qenë legjitim duhet ,ose do të duhej që vet pushteti të krijon parakushte,ku do të debatohej mbi legjitimen dhe jo legjitimen.
Për ta kuptuar komunikimin politik (gjuhën e pushtetit ose gjuhën e atyre që e synojnë atë), që është një komunikim veprimi dhe që lidhet drejtpërdrejt me atë që quhet politikë simbolike, duhet ta shqyrtojmë realitetin politik. Realiteti politik, është një realitet i dyfishtë. Pra, të gjitha veprimet politike ndahen në mes të dimensionit instrumental dhe dimensionit ekspresiv. Dimensioni instrumental (vlera nominale) i realitetit politik karakterizohet përmes efekteve të vërteta të veprimeve politike, kurse dimensioni ekspresiv-shprehës (vlera simbolike) karakterizohet me simbole që iu servohen publikut në mënyrë të fabrikuar. Pjesë e këtij komunikimi,që është karakteristikë e politikës së kaluar simbolike, janë p.sh: stemat partiake,himnet ,flamujt, karizma e politikanit, buzëqeshjet koinciduese, shtrëngimi i duarve, etj. Dimensioni ekspresiv i veprimit politik është i lidhur pazgjidhshmërisht me politikën simbolike dhe është për ta kuptuar komunikimin politik në rrethanat konkrete. Dhe, për më tepër, të dyja këto dimensione lidhen me mediet dhe rolin e tyre. Në këtë rast,qytetarët mund të pyesin: a është politika simbolike produkt i nënshtrimit mediatik, pra a bëhet fjalë për një politikë të “mediatizuar”, të nënshtruar nga mediet, që gjithnjë e më shumë po e humbë kuptimin e saj (sidomos gjatë fushatave zgjedhore, ku rregullat vendosen nga mediatorët)? Pra, politika simbolike ,së pari, është realitet i çdo shoqërie politike që nga fillimi i veprimit politik. Së dyti,politika simbolike bashkëkohore ka marrë një proporcionalitet të zhdrejtë në tërësinë e realitetit politik sot, pra ka një proporcionalitet të zhdrejtë në raport me dimensionin instrumental (veprimet konkrete politike) dhe, për më tepër, janë krijuar simbole të reja për shkak të veprimit të instrumenteve mediatike , që shpesh quhet edhe pushtet masmediatik.
Në realitetin faktik, simbolet përdoren për ndërmjetësimin politik ndërmjet akterëve politik (politikanëve,partive politike,etj.) dhe tele-publikut përmes reklamave mediale. Këto reklama mund të pasqyrohen si manipuluese, ku qytetari mund të humbë aftësinë e tij dalluese në këtë konfuzion të mjegullt dhe, pse jo, manipulues në përcaktimin e nevojave të tij. Metaforën e reklamës e përdor edhe përfaqësues i demokracisë minimaliste, ku politikanët i vendos në të njëjtën paralele me tregtarët dhe, sipas tij, që të dy e përdorin reklamën për të prekur indin emocional , emotiv, impulsiv të qytetarit.
Qytetari, posa hynë në fushën e politikës, për shkak të mungesës së informacionit burimor për nevojën e analizës së tij politike, gjykon në mënyrë adoleshente,fëmijërore. Pra, shikuar në këtë linjë diskursi mund të afirmohet se politika dhe tele-politikanët (pra, këtu bëhet fjalë për prezantuesit e politikës, jo politik-bërësit) janë shumë të shkëputur nga realiteti esencial, duke substituar agjendat politike me inskenime mediatike (apo bashkërenduar ato), dhe duke krijuar imazhe të paqena dhe identitete fiktive,e që e tëra akordohet me një tele-publik politikisht pasiv dhe që e kupton pakë apo aspak politikën. Pra, shikuar në tërësi, këto agjenda të bashkërenduara me inskenime politike ngjasojnë si një katalog, recetë, kod apo plan”hyjnor” që zbatohen ose synohet të zbatohen në tokë. Parë si tërësi këto agjenda premtimesh përmbajnë: fjalë, intelektual-izma, simbole, fraza jo-substanciale, premtime, supozime, dispozime për një botë tjetër.
Megjithëkëtë, mund të konkludohet se politika simbolike është e pashmangshme për çdo realitet politik, nëpërmjet së cilës tele-politikanët janë në gjendje të socializojnë dhe formojnë një vullnet politik. Akterët politikë me anë të kësaj politike simbolike reflektojnë emocionet e publikut, e që e tëra ngërthen atraktivitet, pse jo shpesh herë, edhe zbavitje, edhe pse nga politika kërkohet përgjegjësi, seriozitet, e jo zbavitje.
Meqenëse politika është komplekse për shumicën e qytetarëve, pra një sistem me shumë të panjohura,prezantimi i politikës para opinionit publik bëhet në formë ritualesh, stereotipash, skemash, simbolesh që përgjithësisht janë të pranuara nga publiku.
Përderisa politika simbolike paraqitet si politikë simbolesh, ritualesh, pak a shumë të kuptueshme, simbole që janë publikisht të pranuara nga realiteti publik, veprimi politik mbetet në terr prapa skenës së mediave.
Pra,demokracia e mirëfilltë është një teknikë politike që kërkon një tërësi kushtesh. Konvertimi i statusit të pushtetit, ose formula gjithë pushteti askujt, minon mundësinë për të abuzuar me pushtet, dhe është thembra e Akilit në një shoqëri politike para-demokratike.
Dialogu me qytetarin drejtpërsëdrejti, ekspozon kushtin thelbësor që ushqen demokracinë me legjitimitet, dhe fusha ku kërkohet ky i fundit është opinioni publik, kurse koha më e përshtatshme është fushata parazgjedhore.