Lamtumirë Agron Isufi Nga Keze Kozeta Zylo

Anëtari i kryesisë së organizatës shqiptare në SHBA ‘Vatra’, Valentin Lumaj duke folur në ‘A Show’ me Adi Krastën në SYRI TV, ka treguar se si Edi Rama po tenton që të kapë këtë institucion për të mbrojtur veten.
Duke folur në SYRI TV, Lumaj u shpreh se, po kërkohet që të arrihet një marrëveshje me Edi Ramën, i cili akuzohet për shpopullimin, kriminalizimin e Shqipërisë, që akuzohet sot direkt për marrëdhënie korrupsioni madhor me McGonigal.
‘Vatrës nuk i lejohen marrëveshjet politike të biznesit, kategorikisht të ndaluar. Edhe sipas legjislacionit amerikan, Vatra nuk ka fuqi jashtë kufijve të SHBA-së.
Kjo marrëveshje me Edi Ramën, i cili akuzohet për shpopullimin, kriminalizimin e Shqipërisë, që akuzohet sot direkt për marrëdhënie korrupsioni madhor me McGonigal, me shefin e kundërzbulimit të SHBA, Edi Rama akuzohet për tentativa për shkatërrimin e opozitës shqiptare dhe mbi këto del Vatra, dhe kërkon të arrijë një marrëveshje politike dhe ekonomike të biznesit me Edi Ramën.
Vatra sot po kalon ditët më të vështira të ekzistencës së saj. Sot në Vatër vendimet merren në mënyrë autoritare, strukturat komandohen, nuk zgjidhen, shkelet statuti. Përfshirja në Vatër e elementit të biznesit dhe jo të intelektualëve, gjithë intelektualët janë lënë jashtë. Sot presidenti i Vatrës drejton me mandat të skaduar, dhe gjatë një votimi të zhvilluar aty, kryetari nuk i mori dot votat për të marrë mandatin 4-vjeçar.
Ne jemi bërë ndoshta edhe më keq se Shqipëria sot, në Vatër, vatranët kërcënohen me Kanunin e Lekë Dukagjinit, me gjakun borxh në sy të familjes dhe kjo ka ardhur pasi në Vatër kanë penetruar elementë kriminalë.
Misioni i Vatrës nuk është marrëveshja me Edi Ramën dhe qeverinë, por është Uashingtoni për të mbrojtur interesat kombëtare, lobimi, aty duhet që të vendosen të gjitha fuqitë’,- tha Valentin Lumaj gjatë intervistës së tij në SYRI TV.
Në teqenë e parë dhe të vetme shqiptare në Shtetet e Bashkuara, e cila ndodhet në Miçigan, mbrëmë u shënua dita e Sulltan Novruzit. Të pranishmit u lutën për paqe, mbarësi e mirësi, por folën edhe mbi rëndësinë e thellimit të lidhjeve midis shqiptarëve dhe ruajtjen e kulturës dhe traditave, sidomos ato të harmonisë fetare. Ceremonisë së këtij viti iu bashkua edhe trashëgimtari i Fronit Mbretëror, Prince Leka II.
Shqiptaro-amerikanët e komunitetit bektashi dhe pjesëtarë të besimeve të tjera fetare në Miçigan, u bënë bashkë për të festuar Ditën e Novruzit dhe ditëlindjen e Imam Aliut.
Në ceremoninë e një prej festave më të rëndësishme të këtij besimi, mori pjesë edhe trashëgimtari i Fronit Mbretëror, Princ Leta II.
Në një intervistë për Zërin e Amerikës ai tha se ndihet krenar kur sheh komunitetin shqiptaro-amerikan që feston i bashkuar, pa marrë parasysh përkatësinë fetare.
Krahas mesazhit për unitet, Princ Leka II u bëri thirrje shqiptaro-amerikanëve që të integrohen plotësisht në shoqërinë amerikane, sepse sipas tij, kjo është mënyra më e mirë që ky komunitet të ndihmojë vendet e origjinës.
“Në këtë moment unë uroj që komuniteti shqiptaro-amerikan të fillojë të përforcojë pozicionin e tij në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, sepse ne kemi nevojë për miq të fortë në Amerikë, kemi nevojë për një lobim aktiv, që është në shërbim të kombit. Në Shqipëri jemi duke përparuar. Por kemi nevojë për një orientim të drejtpërdrejt, që është në frymën demokratike ashtu siç e ka Amerika”, tha trashëgimtari i Fronit Mbretëror.
Kjo është vizita e parë e trashëgimtarit të familjes mbretërore në Teqenë e vetme shqiptare në Shtetet e Bashkuara.
Paraardhësi i tij, Mbreti Leka I kishte bërë një vizitë të ngjashme më 1979.
Prijësi i Teqesë, Baba Eliton Pashaj tha se ndihet i lumtur që po vazhdojnë lidhjet me familjen mbretërore shqiptare, e cila , sipas tij ka meritën që sot në Shqipëri ndodhet Kryegjyshata Botërore Bektashiane.
“Familja mbreterore për bektashinjtë është një bekim. Bekim i vërtetë sepse falë saj neve sot kemi qendrën e bektashinjve në Tiranë, falë kërkesës së dërguar nga Kryegjyshi i asaj kohe, të cilën Mbreti Zog e ka pritur me kënaqësi duke i dhënë strehim. Aty ku sot ndodhet kryegjyshata, në Tiranë, është dhuratë pikërisht e qeverisë së drejtuar nga Mbreti Ahmet Zogu”, thotë Baba Elitoni për Zërin e Amerikës.
Dita e Novruzit njihet ndryshe edhe si dita e Rilindjes së madhe.
Në lutjet e darkës, vend të rëndësishëm zë edhe atdhedashuria.
“Patjetër që besimi luan një rol të jashtëzakonshëm në ndjenjat e atdhedashurisë. Teqeja bektashiane vazhdon në të njëjtin nivel, si edukimin fetar ashtu edhe edukimit e të rinjve me dashurinë për atdheun tonë.// Një teqe që i ka shërbyer të gjithë shqiptarëve pa dallim feje, pa dallim se nga vinin, pa dallim zone, pra pa dallim se kush ishin”, shpjegon Baba Elitoni.
Almo Regazi është një nga besimtarët e rinj të kësaj teqeje. Ai tregon se emigroi me familjen e tij në Shtetet e Bashkuara në moshën 4 vjeçare dhe se angazhimi në teqe e ndihmoi ta ruajë gjuhën dhe kulturën e të parëve.
“Këtu në Amerikë njerëzit duhet të punojnë shumë që të mbijetojnë dhe të sigurojnë jetën për veten e tyre. Gjatë këtij procesi ndonjëherë është e vështirë të ruash gjuhën dhe kulturën. Ky është një vend ku shqiptarët mund të mblidhen, bashkohen dhe ruajnë gjuhën e tyre, fenë e tyre, kulturën e tyre. Unë për këtë arsye vij këtu. Ndjehem shumë mirë, më bëhet qejfi kur shqiptarët, sidomos në moshë më të madhe, më thonë sa mirë flet shqip… më mbushet shpirti”, thotë ai.
Sipas Baba Elitonit, kjo Teqe u shërben rreth 25 mijë familjeve shqiptaro-amerikane në Miçigan.
Teqeja është themeluar në vitin 1954 nga Baba Rexhepi, dy vite pasi emigroi nga Shqipëria në Shtetet e Bashkuara, për të shpëtuar nga përndjekja e komunizmit.
Press Release
Ditën e shtunë me 18 Mars 2023, Kisha e Zojës Pajtore kaloi një ditë të vaçantë. Kishën e vizitoi Prince Leka II Zogu, Princi i Kurorës i Familjes Mbretëtore shqiptare. Princ leka II kishte ardhur në Michigan me ftesë të Teqes Bektashiane dhe direkt të Baba Elidon Pashaj, për të marre pjesë në festën e Sulltan Nevruzit, festës së preludit pranveror bektashian. Me të njëjtin rast, ai bëri një tur të gjerë takimesh me institucionet fetare dhe qendrat shqiptare në Michigan.
Ardhja e Princ Lekës II në Kishën e Zojës Pajtore, ishte lajmëruar disa ditë më parë. Këshilli i Kishës, nën udhëzimet e Dom Ndue Gjergjit, si gjithmonë në raste të tilla u organizua në maksimum për të bërë një pritje dinitoze Princ Lekës II. Me kohë ishte postuar një lajmërim në faqen Zyrtare Facebook të Kishës Zoja Pajtore.
Pritja zyrtare u bë në ambientet e Qendrës Kulturore Nënë Tereza. Princ Leka II me eskortën e tij, mbërriti në dyert e kësaj Qendrë në orën 11, sikurse ishte premtuar. Ai shoqërohej nga përfaqësuesi i Teqesë Bektashiane, z. Vilson Dylmyshi. Princ Leka II, sapo zbret nga makina pritet nga Kryetari i Këshillit të Kishës, z. Rrok Dedivavaj dhe nje grup i këtij këshilli. Në dyert e Qendrë Kulturore, nën kujdesin e z. Valentin Lumaj, një grumbull vajzash me veshje kombëtare shqiptare të klasës së valles, i dhurojnë tufa me lule Princ Lekës II. Njëra nga vajzat, me një tabake në dorë i orfoi princit, bukë dhe kripë, si shprehja ma e bukur e mikpritjes shqiptare. Princ Leka II thyen bukën, e ngjyen në kripë dhe thote: “shume e mirë qenka, falemiderit”!
Më pas Princ Leka II pritet dhe shtrëngon duart me Famullitarin Dom Ndue Gjergji, i cili pasi i uron mirëseardhjen, i prezanton me radhë anëtarët e këshillit dhe miqtë e Kishës të cilët ishin vënë në një rresht të gjatë. Princ Leka gëzohet që takohet përsëri dhe ndalet në një bisedë të shkurtër me këngëtaren lirike të mirënjohur Ermelinda Paparisto, e cila per dy dekada drejton korin e Kishës Zoja Pajtore.
Më pas pritja bëhet në sallën e Librarisë “Dom Ndue Gjergji”. Takimi u moderua nga shkrimtari Zef Përgega, i cili kishte pregatitur një ekspozitë me fotografi kujtimesh nga Familja Mbretërore.
Dom Ndou, mbasi bëri bekimet e rastit, përshëndeti Princ Lekën II dhe të pranishmit. Në fjalën e tij ai tha se ishte një ditë dhe nje nder i vaçantë që Kisha e Zojës Pajtore vizitohet nga trashëgimtari i familjes Mbretërore, Princ Leka II. Dom Ndou u ndal tek vizita e presidentit të Shqipërisë të ndjerit Bujar Nishani, me të cilin rast Kisha e Zojës Pajtore kishte marrë titullin e lartë “Nderi i Kombit”.
Moderatori Zef Përgega bëri një përmbledhje të gjatë të historisë së Familjes Mbretërore, si dhe rolin shumë të rëndësishëm që Mbreti i Shqiptarëve Zogu i kishte pasur në forcimin e themeleve te shtetit shqiptar, me të gjitha tiparet e një shteti modern evropian.
Në fjalën e tij Princ Leka II, theksoi se ishte i vetëdijshëm për vështirësitë e Diasporës, se ai vetë kishte jatuar jashtë atdheut, me shpresën per t’u kthyer një ditë për të mësuar dhe trashëguar gjuhen, kulturën dhe traditat shqiptare. Ai kërkoi nga të pranishmit që të mos e harrojnë vendlindjen e tyre Shqipërinë dhe Kosovën, për ti ndijmuar, këshilluar dhe mbështetur. Princ Leka II tha se ai vetë ishte musliman nga besimi, por që nuk e kishte harruar amanetin e babait dhe gjyshit për ta dashur dhe respektuar fenë e krishterë. Ai tha se bashkëshortja e tij kishte besim ortodoks ndërsa vajza e tyre ishte pagëzuar katolike. Ky diversitet i besimit në Familjen Mbretërore është personifikimi më i mirë i bashkëjetesës ndërfetare në Shqipëri dhe Kosovë.
Princ Leka II kishte sjellë nga Shqipëria një dhuratë domethënëse për Kishën, një pjatë ornamentale me stemën e Mbretërisë Shqiptare, të cilën ja dorëzoi dom Ndue Gjergjit.
Anëtari veteran i Këshillit te Kishës Dr. Gjeka Gjelaj mori fjalën përshëndetëse dhe tha se kjo ishte nje ditë me rëndësi historike për Kishën dhe brezat e rinj të Famullisë së Zojës Pajtore të Shqiptarëve, që do të përmendet gjatë në analet historike.
I pranishëm, në emër të Shoqatës Kastrati dhe si përfaqësues i të perndjekurve politikë, ishte edhe z. Gjon Kaçaj, i cili në fjalën e tij sodhi në kujtesë ditët e vështira të Familjës Mbretërore në kohën e komunizmit dhe në vitet e para të demokracisë, kujtime të cilat prekën dukshëm Princ Lekën II. Ai e këshilloi Princin për riaktivizimin e Lëvizjes së Legalitetit dhe të Ballit Kombëtar në Shqipëri.
Në takim merrte pjesë nga Malësia e Tuzit, kryetari i Shoqatës “Jehona e Malësisë”, z. Vilson Sinishtaj. Në pritjen e organizuar asistuan dhe morën pjese gjithashtu anëtarë të Keshillit të Kishës dhe aktivistë të Komunitetit si, Motra murgeshë Vitore Rushaj, Vuksan Junçaj, Fran Ivezaj, Pjerin Prekaj, Ndrec Merditaj, Marjan Gjetaj, Ylli Gilaj, Luigj Nilaj, Ednik Tomaj, Nikoll Pepaj, Arsid Cekaj etj.
Më pas Princ Leka, vizitoi klasat dhe ambientet e reja të Qendrës Kulturore Nënë Tereza dhe bëri fotografi me të gjithë të pranishmit. Princ Leka II, nën shoqërimin e Dom Ndue Gjergjit, bëri nderime para shtatores të së lumes shenjta Nëna Terezë.
Më pas Princ Leka vizitoi ambientet e brendshme të Kishës Zoja Pajtore dhe shprehi kënaqësinë që besimtarët katolikë shqiptarë në Michigan, falë kontributeve të tyre kanë siguruar ambiente kaq të mira në shërbim të besimit të tyre. Princ Leka II, në altarin e Kishës, ndezi një qiri dhe tha lutje. Mbasi u mor një fotografi me të pranishmit në ambientet e Kishës, Princ Leka e përfundoi vizitën e tij në Kishën e Zojës Pajtore. Para ndarjes, Princ Leka II shtrëngoi duart me Dom Noun dhe te gjithë me përshtypjet më të mira dhe premtimin se do të vizitojë përsëri Kishën e Zojës Pajtore.
Federata Pan-Shqiptare e Amerikës VATRA dega Chicago promovioi librin “The flower of Vlora” të Dr. Anna Kohen.
Federata Pan-Shqiptare e Amerikës VATRA dega Chicago mori pjesë aktive në promovimin e librit “The flower of Vlora” të Dr. Anna Kohen.
Në aktivitetin e organizuar nga Shoqata Albanian-American Community of Illinois në bashkëpunim me Uskana association dhe Uliqini association, shqiptarët e Chicagos zhvilluan një takim të ngrohtë me Dr. Anna Kohen.
Ajo ishte e ftuar në Chicago në një nga auditoret e DuPaul University për të prezantuar dhe promovuar librin e saj “Flower of Vlora, growing up Jewish in communist Albania ”, në të cilin ajo tregon historinë e familjes së saj se si shpëtoi nga nazistët duke u vendosur në Shqipëri. Duke prekur një periudhë aq e errët për historinë e Europës në këtë libër ajo tregon se si jeta e saj vijon gjatë regjimit komunist pas lindjes dhe rritjes së saj në qytetin e Vlorës.
Fjalën e hapjes e mbajti PhD professor Gazmend Kapllani që u pasua pastaj nga një nga organizatorët kryesorë Zoti Riza Milla e shumë të tjerë. Në këtë takim morën pjesë gjithashtu dhe disa anëtarë të kryesisë së Vatrës Chicago dhe anëtarë të Vatrës si Mirela Kanini ( kryetare), Ernest Nasto( nënkryetar), Ardian Ruci (sekretar), Artan Nati, Kastriot Fetahu ect.
Në fjalën e saj të rastit Mirela Kanini falenderoi Dr. Anna Kohen për kontributin e saj të pa lodhur për shqiptarët duke e quajtur madje heroik dhe theksoi se ajo me librin e saj i vendos dhe një herë në hartë shqiptarët për botën mbarë të njohë mikpritjen që i karakterizon.
Mbrëmja kaloi nën një atmosferë të këndshme dhe më pas e ftuara ju përgjigj pyetjeve të ndryshme që kishin të ftuarit mbi librin e saj, atë vetë, hebrenjtë që jetuan në Shqipëri.
Të gjithë I shprehën asaj mirënjohjen dhe respektin e tyre që ajo jo vetëm nuk e harroi Vlorën vendlindjen e saj por tashmë e përjetësoi së bashku me Shqipërinë tonë. Në fund të ftuarit pritën të takoheshin me Dr. Anna Kohen për autograf in e saj. Libri i saj gjendet në Amazon për të interesuarit që nuk mund të merrnin pjesë.
Vatra eshte në prag te nenshkrimit te nje marreveshje bashkepunimi me Edi Ramen
Te nderuar Vatranë,
Vatra eshte në prag te nenshkrimit te nje marreveshje bashkepunimi me Edi Ramen. Kjo nga burime konfidenciale.
Në rradhe te pare Kanunorja nuk lejon marreveshje bashkepunimi politik e as ekonomik, pervec sherbim lobimi dhe avokatie per çeshtje kombetare.
Aq me keq, marreveshje me Edi Ramen, i akuzuar per tradheti ndaj Kosoves, i akuzuar per shpopullimin e Shqiperise, i akuzuar per kriminalizimin e jetes shoqerore ne Shqiperi, i akuzuar dhe i hetuar nga FBI per korrupsion madhor me McGonigal, i akuzuar per kontroll mbi gjykatat dhe prokurorine, SPAK-un dhe te gjitha pushtetet, i akuzuar per shkaterrimin e opozites në Shqiperi.
Prape edhe me keq, nje marreveshje ne pragun e fushates se zgjedhjeve vendore në Shqiperi, ku opozita po perpelitet per mbijetese, nje marreveshje nga Vatra e Amerikes, do te ishte sherbimi me i mire ndaj Edi Rames dhe nje bese-premje ndaj Sali Berishes me te cilet zyrtaret e Vatres pozojne aq shume.
Sigurisht qe në Vater ka edhe socialiste, por asnje Vatran nuk duhet te pranoje dhe te lejoje qe Vatra te bjere në zullumin e politikes shqiptare.
Ju ftoj qe jo vetem te distancoheni, por ta kundershtoni dhe ta pengoni kete marreveshje, njoftoni miqte tuaj në Shqiperi e kudo.
Do te isha shume i gezuar nese do te arrinim ta bllokonim kete marreveshje, e cila në fund te fundit eshte nje marreveshje interesash e kryetarit dhe nenkryetarit qe behet në emrin tuaj.
Ndersa informacionet jane te fresketa, me poshte eshte nje video ku nje zyrtar i Vatres, ne dhjetor, e deklaron vete kete qe po ju them une:⬇️
Vëllezërit Bitiçi (Sergio, Mike, John, Joseph) – Vatranë veterenë, ajka e Shqiptaro-Amerikanëve të respektuar janë vendosur në Amerikë prej më tepër se gjysmë shekulli. Prej atëhere ata janë në shërbim të kombit dhe Atdheut. Janë arratisur nga diktatura komuniste dhe kanë arsye që të jenë antikomunistë, demokratë, proAmerikanë.
Voal.ch po sjell më poshtë një reagim të ish nënkryetarit të Vatrës z.Sergio Bitici rreth lajmit se Federata Panshqiptare është duke bërë marrëveshje me Edi Ramën. Z.Bitiçi shkruan se veprime të tilla bien ndesh me legjislacionin në SHBA. Më poshtë po e sjellim të plotë reagimin:
“Marreveshja e ketyne njerezve naive asht bumerang i tyne dhe jo efektive,
sepse ata jane te pa mandat simbas ligjit ne SHBA dhe harrojne se ky asht vendi i ligjit te barabart per te gjithe.
Keta nenshkrues le te nguten sepse Rama asht i destinuem per burg.
Sergio Bitici
New York, NY
Valentin Lumaj: Vatra eshte në prag te nenshkrimit te nje marreveshje bashkepunimi me Edi Ramen
Patricia Nugee është anglezja e dashuruar me Prijësin Legjendar Gjergj Kastrioti, Skënderbeu dhe Shqipërinë. Ajo kaloi fund javën në Boston mes bashkatdhetarëve shqiptaro-amerikanë e përkushtuar për të treguar koleksionin e saj me 37 tituj librash që kanë një thellësi vitesh botimi me fund shekullin 16-të.
E ftuar nga organizata Massbesa dhe Katedralja e Shën Gjergjit ky koleksion lëvizës shprehu mësëmiri çeljen e tij për të parën herë në SHBA.
Forma e zgjedhur si një rrëfim dhe bashkëbisedim me pyetje dhe përgjigje spikati gjatë zhvillimeve të programit në auditorin e katedrales ku u paraqitën tre ligjërues: Mikja e nderuar e shqiptarëve Patricia Nugee, Gazmend Kapllani (Kryetar i Programit të Studimeve Shqiptare në Universitetin DePaul në Çikago), “Kush është Skënderbeu dhe rëndësia e Tij historike”. Neka Doko, (Studiuese Ndërdisiplinore, Autore dhe Arkiviste e Bibliotekës Fan Noli në Boston), “Mbi koleksionin e librave rreth Skënderbeut në Bibliotekën Fan Noli”.
Julia Goga- Cook që shoqëron prej Londrës Koleksionin dhe Patrician, veçoi se mes botimeve të viteve 1500-1600-1700 dhe 1800, gjendet Fjalori i Parë i Frang Bardhit Latinisht-Shqip, një gur i çmuar i gjuhës dhe i botimit shqip. Patricia Nugee në njohjen me përmbajtjen e koleksionit prej 37 librash, (Nugee Collection of Antiquarian Books on Skanderbeg), thekson pikërisht njohjen e saj me botimin e vitit 1596, i pari me koleksionin, lidhja e ndjenjës dhe vazhdimësia e saj prej mëse 40 vitesh. Koleksioni flet vetë shprehet ajo dhe ndër të tjera se kush është Skenderbeu, Patricia të ngulit veçoritë e tij marrë nga një Botim i Edinburgut “Jeta e Gjergj Kastriotit, Mbretit të Epirit dhe Shqipërisë, të quajtur Skënderbe” .
Particia: “Mirëqenia kurrë nuk e joshi dhe as vështirësitë të mund ta thyenin. Ai nuk kishte as etje, as përfitim, e as tangërllëk për t’u kënaqur. Ai nuk kërkoi pushtet, por liri. Kur i kishte mundësitë, ai mbante një tryezë gostie për oficerët dhe miqtë e tij, por ai vetë hante një herë në ditë dhe me kursim. Ai nuk flinte kurrë, jo më shumë se pesë orë në ditë dhe në kohë me rreziqe mund të ngopej vetëm me dy orë. Ushtarët e tij kishin zakone të fisme, ishin dashamirës e mjaft të sjellshëm, në përgjithësi shumë të thjeshtë, por të veshur si duhet dhe me praninë e tyre të jepnin kulmin e madhështisë. Shprehur me një fjalë si mbret, ushtar dhe i krishter, nëse ka pasur ndonjëherë një figurë të përsosur, ajo është e Skënderbeut”.
Interesimit iu përgjigjën mjaft vizitorë vlerësues, traditës dhe kulturës shqiptare, historisë, studiues, përfaqësues të medias në diasporë të cilëve iu pasqyrua koleksioni, njohja me përpjekjet për formimin, mirëmbajtjen dhe të ardhmen e tij me rëndësi mbarëkombëtare dhe ndërkombëtare. Patricia zgjeron njohjen me dhjetra bashkëbisedues, shkëmben këshilla dhe dëshira duke i vlerësuar prijësin historik si shembulli frymëzues i shqiptarëve për të ardhmen. E palodhur dhe që nuk tregon moshë kur gjendet në të tilla takime mirëpret edhe fotografitë e herëpashershme me pjesëmarrësit aq sa edhe shkëmben lidhjet në distancë kur ato i ofrohen si falenderim.
Duke shfrytëzuar rastin e njohjes e gati të 30 viteve më parë sëbashku në Malin e Krujës (Vizita e saj e dytë në Shqipëri në vitin 1994, mbjellja e një plantacioni fidanësh dushku për nderim të Skenderbeut), provuam në Boston edhe njëherë përsëritjen e rastësisë, që ky rruzull është i vogël dhe na lidh përmes një figure si Skenderbeu,… . Patricia Nugee edhe atëhrë si edhe sot shprehej se u dashurua me një figurë madhështore kur lexonte historitë për Prijësin Legjendar Skenderbeun. Ky vlerësim dhe respekt u nda mes të pranishëmve gjatë dy ditëve të njohjes me koleksionin e librave të vjetër, në Katedralen e Shën Gjergjit, Boston. Me mjaft shpresa dhe dëshira gjithashtu shihet se ky koleksion do të mund të bëhet i njohur edhe në të tjera bashkësi ku jetojnë e punojnë shqiptarët deri sa një ditë do t’i përkasë Muzeut në Krujë.
Realizuar nga abmstudio dhe UsalTV
(ArdMurraj, Gjergji Kovaçi)
Boston 11-12 Mars, 2023
Për heroin tonë kombëtar, komandantin legjendar Adem Jashari është folur e do të flitet, është shkruar e do të shkruhet. Vepra e tij heroike do të vlerësohet, festohet dhe do të studiohet me shekuj nga populli shqiptar por edhe nga popuj të tjerë të botës, të cilët ballafaqohen me shtypje, robëri dhe padrejtësi të formave të ndryshme.
Lufta për liri dhe rezistenca e popullit shqiptar kundër pushtuesit fashist serb ka filluar në momentin kur këmba serbe ka shkelë në tokat e shtrenjta arbërore. Në dalje e sipër nga pushtimi i egër 500 vjeçar turk, në pamundësi për të krijuar ushtri të rregullt dhe të armatoset si duhet, ky popull i shumëvuajtur por heroik, ka luftuar me breca, thika e sopata, me pak armë e municion të siguruara me shumë vështirësi. I organizuar në grupe familjesh, fshatrash dhe kaqakësh nëpër qeta të vogla, kurrë nuk ka pushuar së luftuari në mbrojtje të familjeve, shtëpive dhe tokave të veta stërgjyshore.
Dalja publike e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës më 28 Nëntor të vitit 1997, shënon kthesë të madhe në luftën për liri kundër pushtuesit serb. Për herë të parë, që nga Liga e Prizrenit e vitit 1878, filloi një rezistencë e organizuar, me formacione ushtarake e cila u shëndrrua në një ushtri të mirëfillët kombëtare. Padyshim se, meritat më të mëdha për këtë i takojnë komandantit Adem Jashari dhe familjes së tij.
Ai i tregoi mbarë botës se liria nuk ka çmim. Në vijë me thënien e njohur të amerikanit Patrick Henry “Give Me Liberty, or Give Me Death” ( Më Jep Lirinë, ose Më Jep Vdekje) ai dhe familja e tij, të rrethuar nga të gjitha anët nga ushtria terroriste serbe e pajisur me armatim të rëndë, luftuan burra, gra dhe fëmijë, pa ju trembur syri deri në vdekje, në mbrojtje të familjes, shtëpisë dhe të lirisë së mbarë popullit shqiptar.
Me flijimin e Ademit dhe 56 anëtarëve të familjes Jashari, shpërtheu vullkani i pashueshëm i lirisë, flakët e të cilit e përfshinë bishën e egër serbe për ta shkulur përgjithmonë nga tokat shqiptare të Kosovës. I gjithë kombi shqiptar u ngrit në këmbë. Vërshuan vullnetarët nga të gjitha Trojet shqiptare, vërshuan mërgimtarët nga Evropa, Amerika dhe vendet e tjera të botës. Djemt më të mirë shqiptaro-amerikanë krijuan brigadën e lavdishme Atlantiku dhe u nisën për në vendlindje, në mbrojtje të lirisë.
Në përkrahje të luftës për liri në Kosovë dhe afirmimit të çështjes kombëtare shqiptare në Amerikë vazhdonte pandërpre aktiviteti lobist i Ligës Qytetare Shqiptaro-Amerikane nën udhëheqjen profesionale të ish-Kongresmenit me prejardhje arbëreshe Joseph DioGuardi dhe Këshilltares për Çështje Ballkanike Shirley Cloyes DioGuardi. Me punë të palodhëshme, dyert e Washingtonit ishin hapur për Kosovën liridashëse dhe ishin mbyllur për shtetin kriminal Serb të udhëhequr nga kasapi i Ballkanit Sllobodan Milosheviq.
Liga ishte organizata e parë shqiptaro-amerikane e cila doli haptas në përkrahje të UÇK-së me deklaratën e saj publike në fillim të muajit Shkurt 2008. Organizoi protesta të mëdha në përkrahje të saj në Washington para Shtëpisë së Bardhë dhe Capitol Hill-it ku morën pjesë shumë Senator dhe Kongresmen të njohur amerikan. Në dëgjimin e organizuar nga Kongresi Amerikan, në Mars të vitit 1998, pak ditë pas vrasjes së familjes Jashari u konfrontua dhe u hudh poshtë përpjekja e Ambasadorit Gelbard për ta shpallur UÇK-në organizatë terroriste. Me forcën e argumenteve dhe me fakte, nuk mund të shpalleshin terrorist ata që mbroheshin dhe flijoheshin në shtëpitë e veta si familja Jashari !
Fati dhe ekzistenca e Kosovës dhe kombit shqiptar është e lidhur ngushtë me Amerikën. Evropa nuk ka as kaqik as vullnet për ta kundërshtuar hegjemonizmin dhe ekspansionizmin ruso-serb. Për më keq, shumë shtete evropiane të helmuara nga propaganda shoviniste serbe dhe të varura nga gazi rus, kanë formuar qëndrime paragjykuese dhe nënçmuese ndaj kombit shqiptar në baza nacionale dhe fetare.
Vetëm rezistenca e popullit shqiptar me përkrahjen e Amerikës e ndalon turrin e Serbisë dhe Rusisë në Ballkan. Interesat strategjike amerikane përputhen plotësisht me interesat strategjike shqiptare. Edhe kur ndonjë diplomat apo ambasador amerikan nuk mban qëndrimin e drejtë, për shkak të interesave gjeostrategjike, është Kongresi i cili i peshon më mirë interesat dhe sigurinë nacionale amerikane.
Në luftën shekullore kundër okupatorit serb, Komandanti legjendar Adem Jashari me familje dhe shumë luftarë tjerë të lirisë luftuan dhe ranë në altarin e lirisë për të mos vdekur kurrë. Ata e dhanë jetën për Kosovën, Shqipërinë dhe të gjitha Trojet Tona. Ata na lanë amanet ta vazhdojmë veprën e tyre të shenjtë, të mos ja lëshojmë asnjë pëllëmbë tokë okupatorit serb dhe tjerëve, ta vazhdojmë rezistencën deri në mundjen përfundimtare të Serbisë shoveniste.
Pranimi i çdo marrëveshjeje që cenon sovranitetin dhe integritetin territorial të Republikës së Kosovës do të ishte shkelje e gjakut të tyre dhe tradhti kombëtare.
Senatori i mirënjohur Robert Menendez mban një post shumë të rëndësishëm, ai është Kryetar i Komitetit për Marrëdhëniet me Jashtë të Senatit Amerikan. Ky komitet konsiderohet si një nga më të fuqishmit dhe më prestigjiozët në Senat, për shkak të historisë së tij të gjatë, ndikimit të gjerë në politikën e jashtme të SHBA-së, juridiksionit mbi të gjitha nominimet diplomatike dhe si i vetmi Komitet i Senatit që diskuton dhe konfirmon traktatet ndërkombëtare.
Doktor i Jurisprudencës, Senatori Menendez ka qenë në shërbimin publik të popullit amerikan për pesëdhjetë vjet dhe ka mbajtur poste të ndryshme të rëndësishme. Me njohurinë dhe përkushtimin e tij për të drejtat e njeriut kudo në botë mund të krahasohet me kongresistin legjendar Tom Lantosh. Si fëmijë i një familje emigrantësh ikur nga Kuba e kupton fare mirë ndjekjen e njerëzve të pafajshëm nga regjimet komuniste dhe fashiste si Kuba dhe Serbia.
Fjalimi i tij në takimin me komunitetin shqiptaro-amerikan, të organizuar nga Liga Qytetare Shqiptaro-Amerikane, e udhëhequr nga heronjtë e gjallë të kombit shqiptar Joe DioGuardi dhe Shirley Cloyes DioGuardi ishte historik. Qëndrimet e tij ishin të qarta, të arsyeshme, të argumentuara, të drejta dhe të forta. Njohuritë e tij, edhe në detaje, për konfliktin mes Serbisë dhe Kosovës janë mbresëlënëse.
“Zgjidhja e përhershme nuk mund të arrihet me vendime të këqija afatshkurtra”, tha Menendez. “Kosova e ka pranuar planin e Ahtisaarit dhe të njëjtën duhet ta bëjë edhe Serbia. Kushtetuta e Kosovës në bazë të këtij plani garanton të gjitha të drejtat e pakicës serbe. Ka edhe keqpërdorime nga ana e tyre, në komunat me shumicë serbe nuk mësohet gjuha shqipe, ndërsa në ato me shumicë shqiptare mësohet serbishtja”.
“Paqja arrihet me njohjen e Kosovës nga Serbia, jo me asociacion një-etnik, i cili krijon përçarje etnike dhe minon funksionimin e shtetit. Njohja e pavarësisë është e para, gjithçka tjetër është e lidhur dhe mund të zgjidhet me të. Kjo nuk është e mirë vetëm për Kosovën, por edhe për Ballkanin, si dhe për interesin kombëtar dhe sigurinë e Shteteve të Bashkuara të Amerikës”.
Mospajtimi i tij me Departamentin e Shtetit tregon bukurinë e demokracisë dhe gjenialitetin e Kushtetutës Amerikane. Dy degë të ndryshme me qëndrime të ndryshme. Administrata amerikane, si degë ekzekutive, ka hapësirë të mjaftueshme për vendime taktike në politikën e jashtme. Por, në një afat të gjatë, veprimet e tyre duhet të shpjegohen dhe të harmonizohen me degën legjislative, në përputhje me interesat strategjike amerikane.
Diplomatët amerikanë do ta kenë shumë vështirë t’i arsyetojnë veprimet e tyre të fundit në Ballkanin perëndimor përpara Komitetit për Marrëdhëniet me Jashtë të Senatit amerikan. Minoriteti serb ka më shumë të drejta dhe privilegje se çdo minoritet tjetër në botë. Shqiptarëve në Serbinë jugore u mohohen të drejtat themelore të njeriut. Parimi i vetëvendosjes nuk mund të aplikohet sipas dëshirës, vetëm sepse dikujt nuk i pëlqen shteti ku jeton.
Si mund ta arsyetojnë mbështetjen dhe ledhatimin e Serbisë, të një shteti hegjemonist autokratik, ngatërrestar i vazhdueshëm dhe destabilizues i përhershëm i Evropës?! Si mund ta nënçmojnë dhe kërcënojnë Kosovën, një shtet paqësor dhe demokratik të krijuar nga vetë Amerika, me popullin më proamerikan në botë?! Arsyetimi me interesa të përkohshme gjeostrategjike nuk do të iu mjaftojë për t’i anashkaluar vlerat e shenjta të përhershme amerikane, drejtësinë, tolerancën, diversitetin dhe përfshirjen.
Populli shumicë i Kosovës e ka zgjedhë Kryeministrin Albin Kurti dhe Presidenten Vjosa Osmani për ta shpëtuar Kosovën. Ata duhet ta përballojnë presionin e padrejtë ndërkombëtarë për asociacion të pastër etnik serb dhe lëshime tjera të dëmshme në kurriz të shtetit që e përfaqësojnë.
Kosova nuk ka asnjë obligim që ta pranojë marrëveshjen e cila është shpallë jokushtetuese nga Gjykata Kushtetuese.
Lidershipi i Kosovës duhet ta refuzojë atë edhe nëse diplomatët ndërkombëtarë janë të pakënaqur, edhe nëse nuk takohen me ta, edhe nëse nuk u japin viza, edhe nëse i kërcënojnë me sanksione dhe izolim. Mërgata e fuqishme shqiptare do të mobilizohet dhe do të ketë forcën ta mbështesë Kosovën në çdo aspekt. Nëse rrëzohen nga pushteti, populli i Kosovës do t’i votojë sërish me 80% të shumicës.
Nëse Serbia guxon t’i hyjë aventurës së luftës do të mbarojë keq për te. Ballkanin do ta përfshijë flaka. Kosova do të bëhet varri i Serbisë.
Me lutje dhe lëshime, Serbia nuk do ta njohë kurrë Kosovën.
Ka vetëm një zgjidhje për këtë konflikt të krijuar nga Serbia. Njohja e pavarësisë së Kosovës nga pesë vendet e BE-së që nuk e kanë bërë ende dhe anëtarësimi i përshpejtuar në NATO. Vetëm në këtë mënyrë mund të garantohet paqja dhe siguria. Nëse vendet perëndimore nuk janë të gatshme ta bëjnë këtë, dialogu me Serbinë është i pakuptimtë.
Zëri i arsyes dhe drejtësisë i senatorit Menendez në këtë drejtim duhet të merret parasyshë. Deklarata e tij publike është një hap jashtëzakonisht i rëndësishëm në drejtim të duhur.
E drejta e popullit të Kosovës për të ekzistuar dhe jetuar i lirë në paqe dhe harmoni me vendet fqinje duhet të respektohet.
Pjesë nga fjala ime në takim:
I NDERUARI SENATOR MENENDEZ,
Tridhjetë e dy vjet më parë u largova nga Kosova me familjen time, duke i shpëtuar shtypjes shtetërore serbe. Erdhëm në Amerikë, vendi më i mirë në botë, vendi i demokracisë, drejtësisë dhe mundësive. Ne po jetojmë ëndrrën amerikane ashtu si miqtë e mi këtu dhe mijëra shqiptaro-amerikanë të tjerë anembanë vendit.
Ne duam që njerëzit në Evropën Juglindore të jetojnë të njëjtën ëndërr në paqe dhe prosperitet. Fatkeqësisht, këtë e pengon sjellja agresive e vetëm një vendi, shteti hegjemonist shovinist i Serbisë i ndihmuar dhe nxitur nga Rusia.
Serbia është një agresore, e cila ka shkaktuar katër luftëra dhe dy gjenocid, në Bosnje dhe Kosovë. Serbia nuk ka ndryshuar asnjë grimë. Ajo po përpiqet të arrijë të njëjtat qëllime si krimineli i luftës Millosheviq, duke përdorur metoda të ndryshme. Popullit serb i është shpërlarë truri me gënjeshtra dhe propagandë dhe është helmuar me urrejtje për shqiptarët dhe kombet e tjera përreth. Denazifikimi i Serbisë është më se i nevojshëm për t’i dhënë një shans paqes.
Në prill të vitit 2002, në një ngjarje të organizuar nga LQSH-a, Presidenti Biden atëherë Senator ka thënë:- “Derisa populli serb të shikojë vehtën në fytyrë, të kuptojë se çfarë kanë bërë udhëheqësit e tyre, ata nuk do të jenë në gjendje të heqin këtë nocion të viktimizimit, ata kurrë nuk mund të shërohen nga sëmundja se ata janë të shtypurit dhe ky cikël do të vazhdojë dhe do të vazhdojë…”. Ky cikël po vazhdon edhe sot.
Populli shqiptar është gati të ecë përpara dhe t’i bashkohet Evropës demokratike. Ata nuk e urrejnë popullin serb. Ata e urrejnë shtetin serb që është përpjekur t’i shfarosë në koordinim me Kishën Ortodokse dhe Akademinë e Shkencave Serbe. Planet e tyre të errëta janë të shkruara dhe të dokumentuara. Kosova nuk kërkon hakmarrje, por pret që kriminelët serbë të gjykohen.
Në shkurt të vitit 2021, Presidenti Biden tha se “marrëveshja për normalizimin e marrëdhënieve duhet të përqendrohet rreth njohjes reciproke”. Ai e di këtë çështje më mirë se kushdo. Ai e di se si politikanët serbë gënjejnë, shtiren, mashtrojnë, trillojnë dhe luajnë viktimën.
Është përtej çdo imagjinate pse diplomatët evropianë dhe amerikanë po përpiqen ta ndryshojnë drejtimin e tij. Është kaq e dhimbshme të shohësh një ambasador amerikan duke thënë se i vjen keq që Serbia ishte bombarduar për kryerjen e gjenocidit. Aq më tepër një tjetër diplomat amerikan që kërcënon qeverinë e zgjedhur në mënyrë demokratike të Kosovës. Shpresojmë që të mund të kontaktoni personalisht me Presidentin Biden dhe të gjeni mënyrën për ta ndaluar këtë padrejtësi të paparë.
Mikpritja dhe kodi i nderit i quajtur Besa janë vlera të mëdha të traditës shqiptare. Konsiderohet se shtëpia i përket mysafirit dhe Zotit. Në bazë të kësaj tradite populli shqiptar ka shpëtuar të gjithë hebrenjtë që jetuan ose arritën në tokat shqiptare gjatë Holokaustit. Jam shumë krenar që babai im Arif Aliçkaj ishte pjesë e kësaj përpjekjeje mbarëshqiptare. Shtëpia jonë sot ju përket juve Senator Menendez, mysafirëve dhe Zotit.
Zoti e bekoftë popullin shqiptar!
Zoti e bekoftë popullin amerikan!
Botues:
Elida Buçpapaj dhe Skënder Buçpapaj
Moto:
Mbroje të vërtetën - Defend the Truth
Copyright © 2022
Komentet