25 vjet më parë më 17 prill 1999 forcat serbe vranë 53 shqiptarë, përfshirë 24 fëmijë, në një nga masakrat më të rënda të luftës së Kosovës, në fshatin Poklek të komunës së Drenasit. Një çerek shekulli më pas, të mbijetuarit e paktë kujtojnë tmerrin e asaj dite dhe jetojnë çdo moment me dhimbjen e humbjes së familjarëve të tyre. Ata shprehin pakënaqësinë për përpjekjet e pamjaftueshme për të çuar drejtësinë në vend. Siç njofton kolegia Keida Kostreci, ekspertët e të drejtave të njeriut dhe së drejtës ndërkombëtare thonë se kur përgjegjësit nuk marrin dënimin, plagët e të mbijetuarve mbeten të hapura.
Gjurmët e vrasjeve mbeten të pashlyera në dhomat e shtëpisë së Sinan Muqollit dhe në kujtesën e të mbijetuarve. Një prej tyre, Elhame Muqolli ishte vetëm 14 vjeç. Ajo humbi nënën, tre motra dhe dy vëllezër. Babai i saj ishte luftëtar i UÇK-së.
“Aty janë vrarë 24 fëmijë, prej moshës 4 muajshe, 10 muajshe deri në moshën 14 vjeçare edhe deri në mosha të shtyra. Të gjithë kemi qenë civilë, të gjithë kemi qenë kryesisht gra dhe fëmijë”, thotë ajo për Zërin e Amerikës nga Ohajo ku jeton me familjen e saj.
“Një përjetim shumë, shumë i rëndë, mes atyre zhurmave dhe mes atyre kërkesave për t’i shpëtuar gjithë ata fëmijë dhe mos me pasë kurrfarë mundësie, kërkush me ba gja”, thotë ajo.
Hysen Kluna, është një tjetër i mbijetuar. Në një nga ditët para këtij përvjetori të vështirë, ai flet për Zërin e Amerikës nga shtëpia ku ndodhi ngjarja.
“Kanë filluar të gjuajnë me automat pastaj e ka hap derën dhe ka gjuajtur bombë, ka pasur shumë bërtima, tmerr, pastaj ka hyrë breneda dhe na ka gjuajtur me automat, unë jam plagosur në dorën e majtë”, thotë ai.
“53 vetë këtu, Ymerin e Sinanin na i kanë marrë dhe i kanë vrarë jashtë, të tjerët 51 këtu brenda. Fëmija më i vogël ka qenë 7-8 muajsh”.
Sinan Muqolli, i zoti i shtëpisë dhe xhaxhai i Elhames dhe Ymer Elshani, një autor librash për fëmijë, që ndodhej atje si mik i familjes, u nxorrën nga shtëpia një nga një dhe u pushkatuan, para se të vriteshin të të tjerët në shtëpi.
Elhamja, e plagosur në këmbë, arriti të dilte nga shtëpia dhe kështu shpëtoi.
“Edhe në atë moment nuk e di si më ka ardhur ajo ide, me hapë dritaren dhe me dalë prej asaj dritareje. Edhe pse e kam ditë se edhe në oborr ka pasë policë. Herën e parë jam çuar dhe jam rrëzuar, herën e dytë kam kapur bravën dhe e kam kapërcyer atë dritare.”
Teuta Elshani, e bija e Ymer Elshanit, humbi atë ditë gjithë familjen: prindërit dhe katër vëllezërit. 23-vjeçare, ajo kishte qenë në Prishtinë dhe më pas kishte shkuar në Maqedoninë e Veriut, ku po strehohej një pjesë e mirë e të larguarve nga Kosova për shkak të luftës. Pas një farë kohe në një kamp refugjatësh, ajo po banonte me një familje shqiptare në Shkup.
“Më 17 prill si çdo ditë dëgjoja lajmet se çfarë po ndodhte në Kosovë sepse kisha gjithë familjen atje dhe në lajmet e mbrëmjes e dëgjova vetë lajmin për masakrën që kishte ndodhur në Poklekun e Vjetër të komunës së Drenasit”, thotë ajo për Zërin e Amerikës nga Atlanta e Xhorxhias ku jeton me familjen.
Ajo shpresoi për shumë kohë që lajmi të mos ishte i vërtetë.
“Kjo mua ndoshta më ka mbajtur në ato momente që të mos e besoj lajmin që e dëgjova. Patjetër se ishin ditë të vështira ato ditë në vijim dhe ngadalë ngadalë fillova të kuptoj se është lajm i vërtetë. Në qershor edhe kur u çlirua Kosova filluan edhe lëvizjet e njerëzve nga Kosova dhe ashtu ngadalë u kuptua e vërteta”.
Aktivistët e konsiderojnë tepër të rëndë ngjarjen e Poklekut, ku sipas të të mbijetuarve dhe të tjerëve që pasi janë kthyer kanë gjetur provat e krimeve, pasi janë vrarë, viktimat janë djegur.
“Në fakt një nga masakrat më makabre të shkaktuara këtu e 25 vite më herët, është ajo e Poklekut”, i thotë Zërit të Amerikës, Bekim Blakaj, drejtor i Fondit Humanitar Ndërkombëtar në Kosovë, që është marrë me dokumentimin e viktimave dhe të të zhdukurve.
“Deri më tani ky krim nuk ka marrë epilog gjyqësor”, thotë ai.
Elhamja thotë se ka ndjenja të përziera tani pas 25 vjetësh, sepse nga njëra anë, pas shumë sakrificash, Kosova është e lirë.
15:51: “Por çfarë kemi të rëndë është: 25 vite u bënë dhe unë për vete them u bë edhe një rivrasje për ta. Shteti ynë, qeveri pas qeverie nuk kanë arritur ende t’i dokumentojnë gjithë këto masakra, edhe të paditet Serbia, për të dhënë përgjegjësi për këto krime që ka bërë”, thotë ajo.
Teuta Elshani thotë se pavarësisht nga qëndrimi i Serbisë, nga mungesa e një ndjese për krimet e luftës, autoritetet e Kosovës duhet të bëjnë pjesën e tyre.
“Unë pres nga shteti im nga Kosova të bëjë një dokumentim të fakteve, të asaj se çfarë ka ndodhur jo vetëm për masakrën e Poklekut por për të gjitha masakrat në Kosovë pa dallim dhe për mua kjo është që më mundon dhe për të cilën mendoj sepse pa një dosje, pa një dokumentim zyrtar të shtetit të Kosovës asgjë nuk mund të bëhet në këtë drejtim”, thotë ajo.
Gjatë luftës në Kosovë, 10 mijë vetë kanë humbur jetën dhe mbi 5 mijë rezultojnë të zhdukur. 25 vjet pas saj ende nuk dihet asgjë për fatin e mbi 1 mijë e 600 personave.
Kryeministri Albin Kurti, duke folur për këtë temë ditën e përvjetorit të pavarësisë më 17 shkurt, tha se qeveria e tij është e përkushtuar për vendosjen e drejtësisë.
“Janë duke punuar profesionistët dhe ekspertët tanë, qeveria mbarë dhe posaçërisht Ministria e Drejtësisë për gjithçka që jemi zotuar. Në Kosovë ka pasur gjenocid në pranverën e vitit 1999. Ky gjenocid as nuk harrohet, as nuk falet, as nuk shlyhet, prandaj e rëndësishme është drejtësia për urdhërdhënësit, për ekzekutorët në mënyrë që të kemi rehabilitim për viktimat dhe në të njëjtën kohë është e rëndësishme që të mos mohohet gjenocidi”.
Zoti Blakaj, organizata e të cilit ka monitoruar gjykimet për krimet e luftës, thotë se “të dhënat që rrjedhin nga ky monitorim, janë dëshpëruese”.
“Nga të gjitha gjykatat deri tani, duke përfshirë edhe Gjykatën Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë, Tribunalin e Hagës, gjykatat në Kosovë, deri tani janë dënuar më pak se 80 persona …për krimet e kryera gjatë luftës në Kosovë”.
Për Hysen Klunën, i cili tregon shenjat fizike që janë kujtesë e asaj dite, ka një arsye edhe më urgjente, për të vepruar, duke përmendur si shembull se një nga dëshmitarët, Ramadan Muqolli tashmë ka vdekur.
“Ata dëshmitarët që kanë qenë të vjetër po vdesin, unë tash 83 vjet, Ramadani ka qenë një vjet pas meje, atij shtatë anëtarë i kanë mbetur këtu, edhe shkoi ai vdiq para meje. Edhe unë, po tash edhe pak mendja ndoshta edhe pas disa vjetësh edhe unë i harroj ato, por i kam të shkruara”, thotë ai.
Zoti Blakaj thotë se një nga pengesat madhore për çuarjen e drejtësisë në vend ka qenë mungesa e bashkëpunimit nga Serbia.
“Serbia nuk bashkëpunon me institucionet e Kosovës dhe duke bërë kështu po u ofron një hapësirë të madhe atyre që kanë kryer krime, që të mbesin pa u ndëshkuar, pra po ofrojnë hapësirë për mosndëshkueshmëri”.
Paul Williams, profesor i së drejtës ndërkombëtare në Universitetin Amerikan në Uashington, thotë se vendosja e drejtësisë për viktimat e luftës, është thelbësore për shërimin e plagëve. Është pozitive sipas tij që ka pasur ndjekje penale dhe dënime të individëve serbë që kishin kryer krime në Kosovë.
“Dimensioni zhgënjyes është se procesi nuk ishte gjithëpërfshirës dhe nuk vazhdoi për aq kohë sa duhej për të ndjekur penalisht të gjithë ata që ishin përgjegjës”, thotë ai për Zërin e Amerikës.
Prof. Williams shpjegon se në praktikën ligjore për drejtësinë për krimet e luftës, kur përfundon punën një gjykatë ndërkombëtare, fillojnë ndjekjet penale të brendshme.
“Këtë nuk e kemi parë në Kosovë dhe Serbi. Regjimi serb nuk e ka marrë seriozisht përgjegjësinë për krimet mizore. Dhe kështu nuk është bërë asgjë kuptimplotë përsa i përket prokurorisë vendase. Dhe Kosova nuk ka qenë në gjendje të ketë juridiksionin apo të mbajë procese të tilla”.
Duke pasur parasysh se forcat serbe ishin përgjegjëse për mbi 80 për qind të krimeve, Prof. Williams shprehet kundër prirjes për t’i bërë të gjitha të palët njëlloj përgjegjëse, duke vendosur një barazi morale mes viktimës dhe autorit.
“Për fat të keq, qeverive shpesh u thuhet të falin dhe të harrojnë. Por e kemi parë gjithomonë se të falësh dhe të harrosh nuk është rrugë drejt pajtimit. Ka nevojë për përgjegjësi, ka nevojë për të vërtetën. Duhet dokumentim i saktë historik. Dhe kjo nuk është në të kaluarën për viktimat e mizorive dhe familjarët e tyre. Dhimbja e tyre ndjehet sot”.
Kjo dhimbje është e prekshme tek Elhame Muqolli.
“Kurrë nuk ka për të qenë mirë, kur nuk ndëshkohet për ato që ka bërë. Dhe kur nuk kërkon falje. Dhe nuk di a mjafton edhe kjo. Familjarët e mi, nuk ngjallen kurrë, por të paktën do të më lehtësohej dhimbja”.
Por në kujtimet dhe trashëgiminë e të dashurve që nuk i kanë më, të mbijetuarit kanë gjeur një mison dhe një farë lehtësimi.
“Kur ndodhin këto tragjedi njeriu ka dy zgjidhje, të dorëzohet nga dhimbja apo të forcohet dhe të vazhdojë tutje. Unë zgjodha këtë të dytën, jo ndoshta që jam personi më i fortë në botë por sepse në ato momente kur e kam pranuar që askush nuk është më gjallë nga familja ime e ngushtë, unë i kam vënë vetës një mision që kam mbetur gjallë, kam një borxh të bëhem zëri i tyre, ta vazhdoj trungun familjar dhe këto gjëra më kanë ndihmuar që të vazhdojë e të mos dorëzohem”.
Pjesë e këtij misioni është botimi i veprave të letërsisë për fëmijë të babait të saj. Si për Teutën, edhe Elhamen familjet që kanë krijuar me bashkëshortët e tyre, janë testament i vazhdimësisë së jetës. Këto dhe kujtimet e të dashurve që kanë mbetur të ngrira në kohë.
Si ishte familja juaj?
“Një familje shumë e hareshme. Kur e kujtoj atë pjesë mundet të më kthehet edhe buzëqeshja. Shumë kemi qenë të lidhur me njëri-tjetrin. Çdo organizim kemi qenë së bashku. Çdo gjë e kemi bërë së bashku. Ajo edhe sot mua më mban gjallë, kujtimet e mira”.
Rri atje ku je moj nuse se te pasksa ra per shrati rrugeve te botes me sa duket.
Dhe mos u merokos se po i bjen kujt ndermend se “na ishre se c’na ishte na ishte nje here nje valltare…”.
Nuk na the si po e siguron jeten atje ku jetoke…? Por ama fol drejte sic po flet per atdheun.
…prapa diellit qe te jesh edhe me e relaksuar zonje!!!
Mos spekullo me Vacen… se nuk i vjen as tek gishti i kembes
Nuk thua ku jeton qe te themi se si eshte..
Ne cdo vend ka gjera te mira dhe te keqia, ne shume vende , biles dhe ne Amerike e gjermani te thone mos leviz prane stacionit te trenit pas ores 10 te darkes ose mos shko ne filan vend e ne filan vend..
E dime qe jemi te varfer, por na lini te kenaqemi sepse ju prandaj iket
Nuk flitet keshtu. Linda Kalemi eshte valltare e Ansamblit te Kengeve dhe Valleve. Ka krijuar emrin e saj si Artiste. Dhe eshte nje Zonje e nderuar. Ka shume te drejte kur e permend Vaçen.
Sa mire e ke thene moj vajze Edhe pse ste njoh.Jetova 27 vjet ne kete vend nuk u trajotva kure ashtu sic na trajtojne aty ku jetojme.Shkova ne zyren e gjendjes civile punonjesia fliste ne tel cellular duke i lene njerezit ne rradhe Pse??? Nga injoranca arroganca etj.Sikur te mos ishte per njerezit qe dua sdo te vija me.Nuk do shtoja as nje pike apo presje nga ato qe ka thene kjo zonja.Kam dy muaj mesi pres te iki.
Ohu sa e sa here kemi pare provuar pa mbarim po sado valltare degjuar te jesh shiko keto gjera ne vendin tone nuk mbarojne menjehere po jap nje she bull kur limo po doli nga shtrati dhe beri deme te medha dhe nga goja e nje plaku degjova une e dua shume akoma kete lime
Po shtohen per dite maskarenjte e maskareshat qe na shajne atdheun.
Atdheu me te mirat e te keqiajt e tij. ..mbetet atdhe.
C’jane keta artist qe nese nuk ju plotesua nje teke. ..nje ender e jetes. ..pergojojne atdheun.
Ai qe e do me zemer atdheun ka mall edhe per rruget plot balte te tij…edhe per njerzit e varfer. ..ka mall e dashuri per cdo gje shqiptare. ..
Nuk di ku banon kjo shoqe….
Por une sa her qe vij ne tirane e gjej te bukur dhe te paster.Co gje do kohe dhe pune per te ndryshuar.
Shifi pe mak miresi gjeret.Perpiqu te shofesh anet pozitive se ka plot ai vend mos u kap me gjerat negative. Me shume respekt!!
E dhimshme po shume e vertete.
linda nuk shan atdheun nuk shan popullin por duhet ta mendoni thelle ajo shan ate pjese te njerezve qe per pak kohe u bene milarder qe qeverisin me doreza per te mos lene gjurme ne……..
Nuk e di pse e ka nxire Linda ne kete derexhe Tiranen….une kur isha para nje vite me pelqeu shume : me ra ne sy pastertia,sherbimi ne lolale dhe as goma nuk na u cpuan dhe kenaqeshim qe degjonim shqip rreth e rrotull….nuk e di ne cfare lagje ka shkuar Linda,por kudo ne bote ndodhin Gjera jo te kendshme….kur shikon per te marre apartment, Gjeja e pare shifet lagja ,perberja e banoreve etj
..me vjen keq
C” fare ju pickoi the gjithe ju we u ngritet kunder kesaj zonje .Tha nje the vertet te madhe se I tille ka mbetur ky vend ,ne pisllek,ne mizerie ,me varferi .Pse s”ngriheni the pakten me fjale the bashkoheni per nje jete me te mire
Paradoksale të dëgjosh këto lloj artistësh,që sigurisht kanë vlerat e tyre për çfarë kanë bërë,por ti dëgjosh të flasin me këtë gjuhë për vendin e tyre duke nxjerrë në pah vetëm anën negative ashtu siç egziston në çdo vend të rruzullit,kjo është e pa pranueshme.Pse moj zonjë e nderuar nuk flet për gjërat e mira që ka ky vend që edhe ato “bashkëqytetarët” tuaj të rinjë që ndoshta të kanë bërë më të pasur nga ekonomia por të kanë varfëruar në shpirtë, të kenë mundësi t’a vizitojnë këtë vend që e ka bekuar Zoti me gjithçka që ka,përjashtuar ju që jepni leksione të paguara nga larg.
Si ka mundësi që s’i pëlqen askujt e vërteta…??!!!
Keq eshte, por per ne qe jemi rritur aty eshte nje nostalgji dhe mall qe nuke i veme re aq shume te keqiat .Kur vete per qef behet qef ne cdo vend te botes,per hall , aty sju jane zgidhur hallet atyre qe rrojne aty te te zgjidhen ty . Ndaj mendim te ndryshem me zonjen ,kam bredhur neper shume vende te botes , por nuke me ndodh asnjehere qe nje nate para mos me zere gjumi ,kjo me ndodh vetem kur nisem per ne shqiperi, kjo eshte arsyeja pse vihet ne shqiperi .EMOCIONI .Dhe une qe ju flas nuk eshte se jam ndonje patriot i madh dhe ky emocion ,mall nuk eshte detyrimisht i lidhur me shqiperin, eshte i lidhur me ty, mbase eshte mall per vehten tende ,per ate pjes te jetes tende per rinin tende per vallen tende……etc Njerezit ofendohen kur ju shajne vendin ,jam i bindur keshtu do ofendoheshe dhe ti po ta shanin vendin e origjines aty ku jeton, eshte e hidhur kur te shajne te huajt dhe ti per ata njerez aty je pak e huaj . nu jeton aty,nuk ha aty ,nuk punon aty.Degjo mua shko me mendje tjeter heres tjeter dhe ke per tu kenaqur ne cdo vend te botes njerezit kenaqen kur ju lavderon vendin, shtepin makinen dhe cdo gje te tyren keshtu je dhe ti !
Dikur burri jetonte me trendin e bytheve të forta dhe I shtrëngonte fort që kush mos ja cenonte. Po shkrimet e ditës sotme, provojnë që disa shqiptarë muti, e fatkeqësisht artistë, bythën e paskan vu në treg me kohë dhe ‘ti Shqipërisë më jep nder, më jep e nine shqiptar’ i çnderoka këtë bastarde!
Shqiperia vazhdon te kaloje neper transicionin me te gjate nga vendet e bllokut lindor. Dhe nuk i shihet fundi askund! U bene 27 vjet! Krejt cka thote zonja jane te verteta e nga dhimbja.
Çudi me keto delet e perendise! Te hidhen si macet per çobanin! I pafshi hajrin, por mos shani intelektualet, qe duan t’ju mbrojne. Cili prej ju komentuesve e gjen te shtruar ne çdo segment te administrates tone militante? Bashkohuni me intelektualet qe grejne zerin per te miren e te ardhmen e femijeve tuaj, ne se jeni qytetare te vertete, ne se jeni komentare te paguar per te mbrojtur mbretin, vazhdoni bini rrangalles tuaj te vjeter per armiqte e partise dhe udheheqesit…
Po nje gje te bukur nuk.gjete ne Atdhe moj goce??Ruga e mbare te qofte
Te shashe per atdheun tende dhe per popullin tende eshte injorance keta artista pse u largusn nga vendi pse nuk ndenjen ta rregullonin vendin po brredhin botes si njerez te medhenje e te zgjuar
Une qesh ne Shqiperi per 3 jave e sa jemi kthyer para 2 ditesh. Jam kenaqur tej mase shume. Ndryshime shume te medha per me mire. Vajta ne Jug e Veri. Si bukuri nuk ka vend me te bukur se Shqiperia. Ushqimi I persosur! Njerezit te dashur! Ne Jug ne Sarande e Gjirokaster shume te huaj per Turizm. Gjithashtu e ne Durres. Ne jemi kenaqur tej mase shume. Femijet e mi 9 e 11 vjec duan te vin cdo vit ne Shqiperi. Cdo vend ka te vetat po ndryshimi ne Shqiperi eshte kolosal per me mire.
O vend me te bukur se nena Shqiperi nuk ka ne bot vend qe te jep dashuri mikpritje si nena shqiperi nuk ka por diqka mungon ai esht ligji per pushtetart vetem kjo i mungon nan Shqiperis ju pershendes te gjithve duajeni atdheun kudo qe jeni
Nuk me qudit qfar ka thëne ajo goca ka SHUM te drejt me nji ane Por problemi nuk ësht te memëdheu problemi ësht te qeveria DHE te disa persona qe fyejn ligjin e qeveria nuk zbaton ligjin. Un jetoi JASHT atëdheut ne ket rast ne Amerik por nji gje ësht e sigurt se po nuk zbaton ligjin kryetari I komunes me puntor te tij ai e ka te sigurt se NUK mund te rrij PRAP ne at karrige. Per SHQIPRI DHE per popullin shqiptar demokracin e perdhunojm se nuk e kuptojm Kurse diktatura ne na ban si popull I qytetruar KET e provuam para dy dekadave e u vertetuam se vetem me frig shqiptari din si te sillet si nji njeri I cilivizuar fatkeqsi! Por mëbij te gjitha te te kqiave Rroft SHQIPRIA DHE POPULLI SHQIPTAR.
Gjergji
Edhedielli do ta dijë
edhe hana do t’ketë pa
se përqark kësaj rrokllie
si Shqipria i’ vend nuk ka.
Gjergj Fishta
Arbri
Lexojeni, ju lutem, këtë poezi të poetit Ismail Kadare, zonjë apo zonjushë qofshi ju, Linda Kalemi;
lexojeni si bijë e shqipërisë ose edhe thjesht si një turiste dhe na thoni pastaj simqerisht
JU RRAHU APO NUK JU RRAHU ZEMRA?
ISMAIL KADARE
MALLI I SHQIPERISE
Me ka marre malli per Shqiperine tone.
Sonte,kur po kthehesha me trolejbuz,
Tymi i cigarit “Partizani”qe pinte dikush
Dridhej kalteronte,bente spirale,
Sikur te fshehta me thosh ne gjuhen e shqipetareve
Mua bashkatdhetarit.
Te shkoj dua mbremjes ne rruget e Tiranes,
Ku kam bere dikur ndonje marrezi,
Dhe ne rruget ku skam bere asnje marrezi.
Me njohin ato porta te vjetra te drunjta,
Inatin akoma do ma mbajne,
Koken do ma tundin,
Por une s’do ta marr per keq,
Se malli me ka marre.
Dhe t’eci rrugicave plot gjethe te thara,
Gjethe te thara,gjethe vjeshte,
Per te cilat krahasimet gjenden aq lehte.
Me ka marre malli per Shqiperine tone;
Per ate qiell te madh,te gjere e te thelle,
Per vrapin e kalter te dallgeve adriatike,
Per rete qe ne muzg si keshtjella digjen,
Per alpet flokebardha e mjekergjelbra,
Per netet e neilonta,qe nga flladet fergellojne,
Per mjegullat qe si indiane te kuq muzgjeve
shtegtojne
Per lokomotivat dhe kuajt,
Qe te djersitur avullojne e hungerojne,
Per qiparisat,kopete dhe varret
Malli me ka marre.
Malli me ka marre,
Per shqipetaret.
Me ka marre malli dhe se shpejti vi atje,
Duke fluturuar mbi mjegullat,si mbi deshira.
Sa i larget,aq edhe i dashur je,atdhe.
Aerodromi do te dridhet nga uturima,
Mjegulla do te rrije pezull mbi humnera.
Ata qe shpiken shpejtesine reaktive
Larg atdheut sigurisht do kene qene ndonjehere.
Arbri
Ai esht raliteti jon
Zonjusha apo zonja , mesa duket paska nostalgji ta shikonte Shqipërinë siç e la 27 vite më parë !
Mos vallë është rikthyer nga ndonjë planet tjetër ?
Mos vallë priste ti bënin elozhe njerëz të panjohur ?!
Zonjushë apo zonjë , shko andej nga ke ardhur se ne jemi mirë edhe pa ty .
I hidhur tregimi juaj por une besoj se ke perjetuar edhe gjana pozitive ne keto 27 dite, apo jo! Prandaj le te fokusohemi me shume ne ato pozitivet qe i marrim nga atdheu dhe ju siguroj qe gjanat negative do te zbehen. Vetem ne atdhe frymojme SHQIP!
Fatkeqesisht cfare eshte shkruar me lart eshte realitet. Per ne qe jetojme larg prej vitesh perhere e me e larget dhe e ftohte behet Tirana. perhere e me shume thellohet hendeku midis asaj qe duam dhe asaj qe gjejme ne vendin ku na ka rene koka. Jetesa ne vende te zhvilluara te ndryshon mentalitetin dhe te ben te kuptosh qe rrahja e gjoksit ‘ jam shqiptar’ nuk mjafton. Autorja sigurisht e do vendin e saj, por mbetet e zhgenjyer nga cfare gjen kur vjen atje. Ne vend te frazave fyese secili te mendoje te beje 1 cent pune qe gjerat te permiresohen.
Faleminderit Linda qe ne pak rreshta artistike u the atdhetareve shqipetare nje te vertete.
Me pelqeu shume ky shkrim.
Une kam qene nje here vjet pas 13 viteve, ndenja nje jave dhe mu duk vehtja futur ne nje thes me kalbesira dhe ere te keqe.
U largova me nje shije te keqe nga ai qe me ra per hise te quhet atdheu im.
Cfar artiste paska qene kjo linda,nje balerine e pa shquar,ka ikur ne greqi mbas divorcit me burin ne fillimet e demokracise,u mor me pas me fiskulture……dhe tani po na tregon neve qe jetojme ne Tirane dhe i njohim mire kushtet se ketu gjithcka nxin.Vazhdo bej jeten tende aty ku je dhe mos na bej moral ne .
…nuk ka njerez me te poshter dhe poshtersia e tyre arrin kulmin kur shajne dhe poshterojne atdheun e tyre…kjo tregon se keto njerez nuk kane asnjehere njerez te mire…edhe pse mun te kene njerez te njohur apo publik…beni mire mos te vini me sepse atdheu nuk ka nevoje per ju…po ju keni nevoje per atdheun…
Provoni ti hpni kufijte shqipres dhe do shikoni se sa te verteta jane fjalet e lindes,as nje kembe shqiptari nuk ngel ne shqiperi.
Nuk bëhet Shqipëria duke u kthyer për një vizitë e pastaj duke ikur tu e sharë, Shqipëria bëhet duke u kthyer e investuar gjithçka të mirë që ke përfituar nga ai vend që ke emigruar. ..
Une sapo jam kthyer nga pushimet. Qendrova me pushime nje muaj por te them te drejten ndjeva kenaaqesi te madhe, ate kenaqesi qe se gjen dot ne sanje vend tjeter vec ne vendlindje. Mendoj se shume gjera jane bere dhe shume te tjera do te behen dhe per kete une kam shprese.
GURI i rende ne vendin e vet asht thenie qe nuk mohohet, por fatkeqesia e Shqiptarit asht ai njeriu yne i ri dhurata e vyer e PARTISE po imponon cdo njeri te largohet,te rrevoltohet e te rrebelohet.Si LINDA ka edhe te tjere qe shprehen nga dyzimi shpirteror; se si vendi yt nuk ka…… Une per vehte jetoj jashte por gjindem mes thenies qe; JASHTE NUK RRIHET dhe ne SHQIPERI NUK VIHET……. Pa e shiku rrealitetin ne sy ne kurre nuk e korrigjojme situaten ku gjindet SHQIPERIA COPE COPE E IMJA……
Nacionalizmi,karakterisike e vendeve te varfra e te lodhura nga skamja ,populluar me injorante .
Mos i ofendoni njerezit kur nuk i njifni o atdhetare mediash sociale.
Kapni thelbin e shkrimit, realiteti eshte i hidhur, por mos fantazoni sharje qe nuk jane thene.
Edhe po nuk bete kondrapedalin ne komente, s’ka gje, Partia nuk merzitet me ju o dele.
mos flisni kot.Mund te flasesh edhe ashtu edhe keshtu.Punoj fotograf .Disa kur u vdes babai vine dhe i zmadhojne shume fotografi.I adaptojne,i veshin me kostum sepse s kane asnje foto per te qene.Pse kujtohen keta njerz kur vdes ?! Keshtu jemi ne shqiptaret edhe me atdheun. E duam vetem per ta mbrojtur se mos na e pushtojne.Por sa eshte gjalle e vjedhim.E bejme pis,i hedhim plehra,e braktisim.Ne keshtu jemi.Pse merni zjarr kot.Pse s beni pyetjen e pare Cfare kam bere dhe beje une per atdheun ? Apo pres sa ta shaje ndonjeri dhe une ti versulem…
Shqiptar e shqipnise jan bythqim . Fund
Shqiperi moj te kam dhjere nuk me prite as nje here..Nga Faik Konica.
ç’komb ka jashteqiteje,dhe ti pjese e tij je.plere.
Nuk u kenaq njehere kjo se andej nga jeton nuk ka probleme.Keta njerez qe flasin keshtu vetem shqiptare nuk jane.
Shume Konstatim I sinqert, realitet I pa mohushem. Duam token qe na lindi, por jo mungesen e njerezve te pa qytetruar…
Shum bukur fjalet dhe ngjarjen qe ke shkruar po kujt i tregon cdo gje eshte ne vesh te shurdher.. kurse ata dhe ato qe gjoja te kritikojn jane servila nga pushtetit.. ke thene fjal te verteta me pike dhe presje..