Presidentja e Republikës së Kosovës Vjosa Osmani tha se Kosova nuk kundërshton zbatimin e detyrimeve të veta, por kërkon një marrëveshje të detyrueshme si për Kosovën dhe Serbinë. Në një intervistë për Zërin e Amerikës nga Nju Jorku, ku Presidentja Osmani u përballë dje me Presidentin e Serbisë në takimin e Këshillit të Sigurimit për Kosovën, ajo tha se Kosova do t’i drejtohet Gjykatës Kushtetuese për statutin e Asociacionit pasi të jetë arritur më parë një marrëveshje se si do të zbatohen aktet që dalin nga Marrëveshja e nënshkruar në Ohër nga Kosova dhe Serbia vitin e kaluar.
Zëri i Amerikës: Presidente Osmani, zyrtarë të lartë amerikanë – Ndihmës-sekretari i Shtetit O’Brien para dy ditësh në Beograd dhe përfaqësuesi amerikan sot në OKB, kërkuan nga Kosova krijimin e Asociacionit. Si do t’i përgjigjeni kësaj thirrjeje?
Vjosa Osmani: Kosova ka treguar vazhdimisht vullnet që të zbatojë marrëveshjen e arritur në Bruksel në shkurt të vitit të kaluar dhe aneksin e marsit të vitit të kaluar në tërësi dhe sa më shpejt që të jetë e mundur. Por si në çdo marrëveshje tjetër, zbatimi ka planin e implementimit, apo planin e sekuencimit, i cili ende është duke u negociuar në Bruksel dhe parasheh që të dyja palët, në mënyrë paralele, të zbatojnë marrëveshjen, apo pjesët e veta të marrëveshjes.
Në këtë kontekst, marrëveshja nuk ka vetëm nenin e Asociacionit; ka edhe nenet e tjera, të cilat, ndër të tjera, kërkojnë nga Serbia që të njohë sovranitetin e Kosovës, integritetin territorial, që mos të përdorë dhunën si mjet, apo forcën si mjet për raporte ndërshtetërore dhe kërkon në Nenin 4 që të mos krijojë pengesa, apo mos të kundërshtojë anëtarësimin e Kosovës në organizatat ndërkombëtare.
Pra, e vetmja që Kosova po kërkon është që marrëveshja të zbatohet në tërësi e jo vetëm nga njëra palë të kërkohet zbatim i plotë, kurse nga ana tjetër mos të kërkohet zbatimi i asnjërës prej dispozitave. Natyrisht ne e dimë që ky është detyrim ndërkombëtar i Kosovës, por janë disa parime të cilat i kemi parasysh dhe i kemi si vija të kuqe në zbatimin e Asociacionit. Ndër to është Kushtetuta e Kosovës, është vendimi i Gjykatës Kushtetuese i vitit 2015, është fakti që nuk mund të ketë kompetenca ekzekutive, ashtu siç është shkruar edhe në letrën e [ish Përfaqësueses për Politikë të Jashtme dhe Siguri] Mogherinit në atë kohë dhe po ashtu të jetë në përputhje me qëndrimin amerikan të publikuar në ‘op-edin’ Cholet/Escobar.
Pra Kosova nuk po kundërshton zbatimin e detyrimeve të veta. Thjesht po kërkojmë që marrëveshja të jetë marrëveshje dhe të krijojë detyrime për të dyja palët, se përndryshe e humbet kuptimin edhe marrëveshja edhe dialogu.
Zëri i Amerikës: Po meqë partnerët ndërkombëtarë të vendit tuaj po kërkojnë nga Kosova zbatimin e Asociacionit, a ka Kosova një plan për hapat e ardhshëm?
Vjosa Osmani: Plani natyrisht është i qartë. Duhet të përfundojë marrëveshja e sekuencimit, që përcakton cili hap i zbatimit duhet i pari, cili i dyti dhe kështu me radhë. Sapo të përfundojë plani i sekuencimit, natyrisht që Kosova, ashtu siç parashihet edhe në vet vendimin e Gjykatës Kushtetuese të vitit 2015, duhet të dërgojë draft-statutin në Gjykatën Kushtetuese. Pastaj i takon Gjykatës Kushtetuese të vendosë nëse drafti është në përputhje me Kushtetutën e Kosovës dhe me aktgjykimin e Gjykatës Kushtetuese.
Si Presidente e vendit unë kam një sërë shqetësimesh lidhur me draftin, por kam besimin e plotë se Gjykata Kushtetuese do të sigurohet që gjithçka të jetë në përputhje me Kushtetutën dhe aktgjykimin e vitit 2015, sepse përndryshe mendoj që shumë gjëra mund të keqpërdoren në praktikë gjatë interpretimit të statutit dhe mund të shkaktohen probleme të mëdha, të cilat pastaj do të jetë vështirë që të menaxhohen pa u krijuar tensione. Kështu që edhe për shkak të sigurisë, e cila është e domosdoshme për shkak të stabilitetit, i cili është parakusht për paqe, por mbi të gjitha për shkak se duhet ta ruajmë funksionalitetin e shtetit tonë, duhet të jemi të sigurt që gjithçka të jetë në përputhje me Kushtetutën para se të ndërmerren hapa për zbatimin e plotë të Asociacionit.
Zëri i Amerikës: A pritet që statuti që bashkësia ndërkombëtare i ka dhënë Kosovës për Asociacionin të shkojë së shpejti në Gjykatën Kushtetuese?
Vjosa Osmani: Unë nuk mund të përcaktojë afate. Sipas statutit por edhe aktgjykimit të Gjykatës Kushtetuese të vitit 2015, kjo është detyrë e qeverisë së Kosovës. Pra mund të jetë ministria përkatëse apo një vendim i qeverisë, mirëpo kjo varet shumë edhe nga rrjedha e dialogut. Siç e përmenda, duhet të kemi plan sekuencimi, i cili parasheh qartë se cili hap nga Kosova ndërmerret i pari, cili hap nga Serbia ndërmerret po ashtu paralelisht, në mënyrë që të dyja palët të zbatojnë në paralel dhe të dyja palët të përfitojnë.
Por nuk mundemi ne të kërkojmë nga Kosova zbatim të pjesës kryesore të marrëveshjes, kurse nga Serbia, ta zënë, të mos kërkojmë që të votojë pro në Këshillin e Evropës. Në qoftë se kërkohet zbatim, duhet të kërkohet nga të dyja, siç e thashë, ndryshe krejt kredibiliteti i dialogut dhe parimi i trajtimit të barabartë të palëve nuk kanë më asnjë kuptim. Sepse në njëfarë mënyre, po mbetet vetëm njëra palë në proces, pasi tjetra tashmë është tërhequr formalisht duke dërguar letër në BE që nuk do ta zbatojë marrëveshjen. Dhe njësoj e tha edhe Vuçiçi sot në Këshillin e Sigurimit, që ata e duan Asociacionin, por pa ndërmarrë asnjë hap drejt njohjes reciproke, qoftë de facto apo de jure në raport me Kosovën. Marrëveshja, në fakt, i ka të gjithë elementët e njohjes de facto, që nga njohja e sovranitetit e integritetit territorial e deri tek parimet tjera të Kartës së OKB-së, të cilat vlejnë vetëm mes shteteve. Por ata po e thonë qartë që nuk do ta zbatojnë.
Në njëfarë mënyre në këtë marrëveshje ka mbetur vetëm një palë.
Zëri i Amerikës: Zonja Presidente, nëse Serbia vazhdon të mos i përmbushë pjesët tjera të marrëveshjes, a do të thotë kjo që ju nuk do të lëvizni? Që qeveria e Kosovës, që autoritetet e Kosovës, nuk do të lëvizin përpara me zbatimin e Asociacionit?
Vjosa Osmani: Qëndrimi im, si Presidente e Republikës, është që meqenëse ne e dimë shumë qartë historinë e Serbisë dhe ajo vazhdimisht i shkel marrëveshjet që i nënshkruan dhe nuk i zbaton në terren, ne duhet t’i kthehemi një lloj qasjeje që e kemi pasur rreth kohës kur është shpallur Kosova e pavarur, kur Kosova ka bërë një sërë koncesionesh, të cilat nuk e kanë bërë shtet jofunksional, por kanë qenë koncesione të vështira. Por në anën tjetër, Serbia nuk ka pranuar të zbatojë pakon e Ahtisaarit. Por çka kemi fituar ne në shkëmbim, ka qenë pavarësia e Kosovës, njohja e Kosovës dhe anëtarësimi në organizatat ndërkombëtare.
Kështu që, në qoftë se ne bashkë me partnerët ndërkombëtarë, do ta shohim që po dështon ky parimi i dy palëve në proces atëherë ne duhet të ulemi në radhë të parë me Shtetet e Bashkuara të Amerikës, por edhe me shtetet e Bashkimit Evropian që e kanë njohur Kosovën dhe duhet të bëjmë një plan të qartë. Në qoftë se Kosova i zbaton të gjitha këto koncesione, atëherë cilat janë masat që do t’i ndërmarrë komuniteti ndërkombëtar për ta përkrahur Kosovën? Ta zëmë, a është NATO-ja në tavolinë? A është statusi i kandidatit dhe pastaj ecja shpejt drejt BE-së, bazuar edhe në reformat që i kemi bërë, në tavolinë? Pra, një lloj marrëveshje mes nesh dhe partnerëve tanë është një çështje që unë e kam trajtuar që një kohë të gjatë me partnerët, në veçanti me SHBA-të, gjithnjë duke e ditur që ne do të vijmë në këtë pikë dhe Serbia sërish nuk do të zbatojë asgjë.
Pra, ne duhet të shohim se çfarë mund të nxjerrim në qoftë se ne zbatojmë, por çfarë mund të nxjerrim nga partnerët tanë si lloj përkrahje për konsolidimin e fuqishëm në arenën ndërkombëtare të Republikës së Kosovës, si shtet i barabartë me të tjerët. Natyrisht Kombet e Bashkuara përderisa Rusia ka të drejtën e vetos, është vështirë. Por, çdo organizatë tjetër ku Rusia nuk ka veto, besoj që është brenda suazave të veprimeve që mund t’i bëjnë miqtë tanë dhe ta shtyjnë Kosovën përpara që të jemi edhe në NATO, edhe në Këshillin e Evropës edhe në organizata të tjera që na bëjnë edhe më të sigurt edhe më të zhvilluar.
Zëri i Amerikës: T’i kthehemi edhe një herë pyetjes së statutit dhe Gjykatës Kushtetuese. Nëse Qeveria nuk e dërgon këtë statut që ju e keni në duart tuaja, a ka Presidentja hapësirë për ta dërguar atë në Gjykatë Kushtetuese? A po e konsideroni një hap të tillë?
Vjosa Osmani: Në vitin 2017-2018 dhe në vitin 2021, ka aktgjykime të Gjykatës Kushtetuese të cilat e kanë kufizuar mandatin e Presidentes për të ngritur çështje kushtetuese, ose për të bërë pyetje kushtetuese në qoftë se një dokument është në përputhje me Kushtetutën. Pra, pa u miratuar fillimisht ky dokument nga qeveria, ose pa u nxjerr ndonjë akt i qeverisë, si Presidente nuk mund ta dërgojë atë në Gjykatën Kushtetuese, sipas nenit 113.
Pra, në të kaluarën ka ekzistuar kjo e drejtë. Siç e dini, në vitin 2015 është shfrytëzuar, në kohën 2008-2010 është shfrytëzuar disa herë. Mirëpo që nga viti 2018 e tutje, nëpërmjet aktgjykimeve të Gjykatës Kushtetuese, është kufizuar kjo e drejtë e Presidentes. Pra, patjetër duhet të ketë akt paraprak të qeverisë, i cili jo domosdoshmërish duhet të pajtohet me përmbajtjen e statutit, por të gjendet një mënyrë që të përcillet tutje.
Ta ndërlidhi këtë me atë që e thashë më herët. Natyrshëm që një hap i tillë duhet të bëhej në qoftë se ka plan sekuencimi dhe në qoftë se edhe Serbia zbaton në të njëjtën kohë dhe si alternativë në qoftë se bashkësia ndërkombëtare i ofron Kosovës anëtarësim në organizata të cilat janë të domosdoshme për ecjen euro-atlantike të vendit tonë dhe për sigurinë e vendit tonë, sepse në fakt sfida më e madhe me të cilën ne përballemi është sfida e sigurisë, të cilën e krijon Serbia dhe pastaj kjo sfidë krijon shumë të tjera, qoftë në aspektin ekonomik apo të investimeve të jashtme dhe shumë të tjera.
Zëri i Amerikës: Sot gjatë takimit të Këshillit të Sigurimit ju përmendët përkeqësimin e situatës së sigurisë dhe akuzuat Serbinë për veprime destabilizuese. A jeni të shqetësuar për përshkallëzim në Kosovë?
Vjosa Osmani: Një gjë e tillë do të tentohet sërish nga Serbia, sepse vazhdimisht bëhen planifikime të tilla, por jam e bindur me të gjitha përgatitjet që po i bën policia e Kosovës, në partneritet me prezencën ndërkombëtare, në veçanti me EULEX-in dhe NATO-n, si përgjegjës të dytë dhe të tretë për sigurinë në Kosovë, që ne do të parandalojmë çdo sulm.
Zëri i Amerikës: Zonja Presidente, e keni quajtur dje fatkeqësi bojkotimin e procesit të votimit dhe dështimin e tij në katër komunat në veri. A keni një plan për më tej dhe cili është ai?
Vjosa Osmani: Siç u përmend edhe sot nga përfaqësuesi i përhershëm i Shteteve të Bashkuara tani kryetarët aktualë mbesin në zyrë, sepse kjo ka qenë zgjedhja e serbëve që jetojnë në këto katër komuna të veriut për shkak të, fatkeqësisht, presionit të vazhdueshëm që ua bën Serbia. Tani këta kryetarë kanë edhe një kohë mandat.
Kosova ka ofruar gjithçka çka ofrohet nëpërmjet legjislacionit të saj. Kemi bërë përgatitje jashtëzakonisht të shumta, kemi miratuar udhëzime të reja administrative. Kemi ndarë buxhet të madh, pra gjithçka që ofrohet në vende demokratike, ne e kemi ofruar. Ne nuk mund t’i nxjerrim qytetarët me zor që të votojnë. Ata kanë vendosur ashtu, edhe pse po e them për shkak të ndërhyrjes të paligjshme të Serbisë. Megjithatë, ky është një realitet për të cilin Kosova ka bërë gjithçka që ta ndryshojë. Mirëpo zgjedhjet janë e drejtë demokratike e qytetarëve. Në qoftë se ata nuk marrin pjesë, nuk ka çfarë mund të bëjmë ne.
Natyrisht ne duhet të ndërmarrim sa më shumë iniciativa shtesë për integrimin e serbëve, t’i mbrojmë ata nga strukturat ilegale të cilat po i kërcënojnë, t’u japim mundësi që të prosperojnë, të realizojnë potencialin e tyre ekonomik, të ndihen sa më të sigurt, njëjtë si të gjithë të tjerët në Kosovë, mirëpo e drejta e votës është individuale. Nuk mundet shteti të detyrojë askënd të votojë, është e drejtë e lirë.
Zëri i Amerikës: A ju shqetëson ky bojkotim dhe cilat do të jenë pasojat e tij për të ardhmen e Kosovës?
Vjosa Osmani: Natyrisht që na shqetëson, sepse vërtet Kosova vazhdimisht ka treguar gatishmëri të plotë që t’i ofrojë qytetarëve të saj jo vetëm mbrojtje kushtetuese, por edhe instrumente të reja në qoftë se dëshirojnë t’i ndryshojnë kryetarët e komunave.
Por shqetësimi kryesor është presioni i vazhdueshëm që bëhet mbi qytetarët nëpërmjet strukturave ilegale e kriminale, të cilat financohen, nxiten dhe politikisht emërohen nga ana e Vuçiçit. Kjo tregon nga njëra anë interferim ilegal në zgjedhjet e një shteti tjetër nga ana e Serbisë dhe e dyta që Serbia mbetet po e njëjta dhe si qëllim parësor ka pengimin e integrimit të serbëve në institucionet e Kosovës, pavarësisht dialogut që ka zgjatur prej 12 vitesh dhe pavarësisht obligimit të tyre ndërkombëtar me po marrëveshjen e 2013, të cilën po e kërkojnë, ku kërkohet që serbët të integrohen në institucionet e Kosovës dhe të zhbëhen të gjitha strukturat ilegale.
Pra është situatë shqetësuese të cilën e ka krijuar Serbia dhe që mund të ndryshohet vetëm me presion serioz ndërkombëtar mbi Serbinë.
PLL Vore, Tirane.
26.07.2019
Kryehajduti & Kryekrimineli i komunnizmit te Katovices i quajturi Sali Rankomilloshovici pas deshtimit te perpjekjes se tij per te destabilizuar gjithe Shqiperine.
Ky legen i pabese i kombit tone po perdor godinen e Teatrit, ai ne te ardhmen do te perdor edhe metoda te tjera te reja mashtrimi destabilizuese kriminale.
Objektivi i tij eshte si nga hera, per te larguar vemendjen dhe vetem e vetem per te penguar reformat demokratike ne organet e drejtesise ne Shqiperi.
Sali Berisha po afrohet çdo dite dhe me shume ne fundin e hidhur te tij.
Rrofte Monarkia & Leka Zogu II Mbret i Shqiptarve!
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Nga: Murat Shehu
24 korrik 2019, në 17:00.
PER TEATRIN
Teatri eshte prone publike, e popullit dhe të drejten për të vendosur se ç’duhet bere me të e kanë ata qe jane zgjedhur prej tij. Të tjeret kanë ne dore çelsat e kashtes, pa le pastaj për ata qe kanë konkuruar ne votime dhe nuk jane zgjedhur. Ne demokraci vendosin të zgjedhurit, jo të pazgjedhurit. Keta të fundit kanë vetem të drejten për të lehur. Ndërsa ne demokraci të zgjedhurit nga populli nuk kanë nevoje për teatrin siç kishte nevoje diktatori duke e perdorur ate per pushtetin e tij personal. Tani keta duan Teatrin por jo diktatorin. Shoke pjesmarres, ne qofte se e doni Teatrin ashtu siç ka qene lutjuni zotit të ktheje ne jete diktatorin qe e donte aq shume atë. Ndryshe ndroni mendje sa s’eshte vone, ju nuk mund të beni perjashtim nga sistemi kapitalist qe erdhi si pasoje e pakenaqesise popullore e atij sistemi qe ju mbajti dhe e mbajtet ne kembe me parate e popullit ne sherbim të pushtetit të nje diktatori qe ky teater i sherbeu me devotshmeri për gati 50 vjet rresht, nga mengjesi deri ne darke. Ta dinim se do të benit keshtu do ta kishim prishur qekur prishem diktaturen.
Nostalgjia karakterizon me shume njerezit me pjesen ballore te trurit te dobet. Ata nuk jane te afte per te thithur informecione te reja. Ç’do gje e re per ta eshte e dhimbshme dhe e pa pranueshme. “Ata me shume duan gjysherit se prinderit, ose me shume duan prinderit se femijet e tyre.” Kujtoni sa e sa kryevepra boterore nuk jane pranuar ne fillim, bile jane fishkellyer. Ne fakt keshtu funksionon truri i njeriut te zakonshem. Truri jone do gjithmone ate qe eshte mesuar. Kjo ndodh shpesh ne menyre te pavetedijshme, qofte kjo e mire apo e keqe. Truri jone eshte nje cope mishi me cilesi te veçanta regjistruese dhe mbasi ka marre informacione vitet e para i krahason ato,informacionet e reja me ato te parat dhe thote me pelqen apo nuk me pelqen. Truri nuk e njef logjiken por ngjashmerine. Ne qofte se e reja nuk ngjan me te vjetren nuk pelqehet. E sidomos kur mosha kalon. Kjo po ndodh edhe me artistet e teatrit dhe me ata qe e mbeshtesin. Si do ti veje halli teatrit? Gjithmone e reja, me veshtiresi ka triumfuar. Ndersa kur brenda kesaj nderthuren hile dhe interesa eshte tjeter çeshtje. Ok?
Si e shikoj une problemin e teatrit te kryeqytetit?
Kjo eshte nje lufte shekullore midis te rese dhe te vjetres. Historia eshte e mbushur plot me ngjarje te tilla. Si ç’do gje tjeter edhe kjo eshte e lidhur me funksionimin e trurit tone. Pothuajse te gjitha kryeveprat e botes nuk jane pelqyer qysh ne fillim. Sepse nuk jane kuptuar. Ndersa ne rastin e teatrit tone, me sa shoh une jane nderthurur shume interesa dhe politike. Opozita kerkon te shfrytezoje rastin per perfitim politik. Pozita, sipas thashethemeve, per perfitim ekonomik. Disa aktore per interesat e tyre se mos ndertesa e re sjell dhe nje organizim te ri te teatrit dhe ata rezikojne te largohen.
Une kam punuar ne teater para vitit 92. U largova kur u bene shkurtimet masive ne te gjithe shqiperine. Qe atehere nuk jam interesuar me per teatrin edhe nga eksperienca e hidhur personale e lidhur me te dy sistemet. Tani po informohem ne fb per ç’fare po ndodh atje. Dhe nuk e kuptoj pse aktoret sillen sikur jane pronare te asaj prone. Ata jane pronare aq sa jemi edhe ne te gjithe si popull. Keshtu qe te drejten per te vendosur se ç’duhet bere me teatrin, ne demokraci, e kane organet e zgjedhura nga shumica e popullit. Kjo eshte demokracia. Dhe te gjithe ne duhet ta respektojme kete regull. Po filluam se cili me koken e tij, kjo nuk eshte demokraci. E aq me teper kur dyshimet i bejme realitet. Edhe une kam dyshime, por nuk kam fakte. Keshtu qe nuk mund t’i shpreh ato. Une jam dakord me shprehjen, se i mençmi dyshon, budallai beson. Por ama ato mund te shpallen kur te zbulohen fakte. Se ndryshe shkojme ne anarki. Bjeri t’i biem. Dhe siç thote nje fjale, kur dy ortake zihen humbin te dy, kur ata shkojne mire perfitojne te dy. Kjo duhet te ndodhe edhe me teatrin. Por duhet kuptuar se qeveria kontraten e ka me popullin, jo me aktoret, te cilet jane brenda ketij populli, e aq me teper me opoziten e saliut qe kekon te destabilizoje vendin duke e futur deri edhe ne lufte civile me shprese se mos shpallet ndonje amnisti e pergjithshme per te gjithe, edhe per saliun. Prandaj une u bej thirrje aktoreve qe t’i binden verdiktit te popullit dhe te largohen nga opozita e saliut, per saliun. Ok?
E vjetra gjithmone do gjej justifikime nga me te ndryshmet, une e di kete dhe e pres. Nese ju nuk e kuptoni kete atehere nuk jeni i vetedijshem zoteri per ç’fare po luftoni se thoni shume justifikime. Cilen te marrim per baze? Qe godina nuk eshte shpallur monument kulture? Arrogances se pushtetit? Urrejtja qe ju keni per kryeministrin pa marre parasysh shumicen qe e ka zgjedhur? Per “vlerat historike” qe mbart godina? Sipas jush. Po sipas jush, per mbrojtjen e identitetit te ç’do institucioni? Per pervetesimin e teritorit te artisteve? Per ndertimin e kullave? Per pastrimin e parave te pista? E te tjera etj? Te gjitha justifikime te kota dhe pa asnje baze. Ne demokraci vendosin ata qe fitojne zgjedhjet, jo e kunderta zoteri. Tani t’u beje une nje pyetje, vertet ju besoni qe edhe opozita beson ne keto qe thoni ju? Vetem pjesmarrja e opzites rrezon ç’do pretendim tuajin. Opozita do pushtetin, ju te vjetren. Keshtu funksionon truri i ç’do qenie te gjalle, vetem njerezit bejne perjashtim, por jo te gjithe. Ok?