David L. Phillips, ish-këshilltar i Lartë i Departamentit të Shtetit gjatë administrimit të Bill Clintonit, Xhorxh Bushit dhe Barak Obamas, ka akuzuar administratën e presidentit Donald Trump, se kanë ndihmuar në rrëzimin e Qeverisë së Kosovës të drejtuar nga Albin Kurti.
Trump tradhtoi Kosovën
Shtetet e Bashkuara dhe Kosova kanë një marrëdhënie të veçantë. Çlirimi dhe ndërtimi i shtetit ishte një përpjekje e dyanshme. Administrata e Clintonit shkoi në luftë për të parandaluar spastrimin etnik të shqiptarëve të Kosovës nga Serbia dhe Bush e drejtoi shpalljen e pavarësisë së Kosovës. Sot, marrëdhëniet SHBA-Kosovë janë në pikën e tyre më të ulët në vite. Presidenti Donald J. Trump ka tradhtuar besimin e Kosovës në SH.B.A., duke prishur progresin e dekadave.
Trump dhe ekipi i tij kanë harruar që Kosova është aleati ynë – jo Serbia. Shqiptarët e Kosovës ishin viktima të gjenocidit, jo serbët. Nuk ka vend për barasvlerë morale kur bëhet fjalë për Kosovën dhe Serbinë. Busulla morale e Uashingtonit është prishur.
Richard Grenell, i dërguari special i SHBA-së për Marrëdhëniet Kosovë-Serbi, i ka dhënë mbështetje të heshtur ndarjes së Kosovës dhe dhënies së territoreve në veri të lumit Ibër për Serbinë. Grenell po përpiqet të ndërmjetësojë një marrëveshje midis Thaçit dhe Vuçiqit jo për të ndihmuar Kosovën, por për të kënaqur shefin e tij.
Dikush duhet t’ia shpjegojë Ballkanin atij. Ndarja nuk është vetëm politikë e keqe. Rrezikon konfliktin e përtërirë. Shkëmbimet e territorit kundërshtohen nga një shumicë dërrmuese e shqiptarëve të Kosovës dhe serbëve në Kosovë dhe Serbi, si dhe anëtarë të NATO-s siç janë Gjermania dhe Mbretëria e Bashkuar.
Për më tepër, Kosova nuk fiton asgjë nga ndarja. Serbia nuk mund të sigurojë anëtarësimin e OKB për Kosovën, mbi të cilën Rusia ka veton. As nuk mund të detyrojë pesë vendet e BE-së të njoh pavarësinë e Kosovës. Spanja kohët e fundit ka treguar fleksibilitet, por mbetet vazhdimisht kundër anëtarësimit të Kosovës në BE.
Mundësia e vendosjes së tarifave për Serbinë mund të debatohet. Vendimi, megjithatë, duhet të shihet në kontekst. Qeveria e Kosovës vendosi tarifa pasi Serbia synoi fushatën e Kosovës për t’u bashkuar me INTERPOL dhe intensifikoi përpjekjet për të bindur vendet që e kanë njohur Kosovën të heqin dorë nga njohja e tyre.
Në vend që të detyrohet Kosova për të hequr njëanshmërisht tarifat, Uashingtoni duhet të bëjë presion ndaj Serbisë që ta njohë Kosovën brenda kufijve të saj aktual. Normalizimi i marrëdhënieve tregtare do të ishte pjesë e një procesi hap pas hapi bazuar në parimin e reciprocitetit.
Duhet të kërkohen lëshime të tjera nga Serbia. Serbët që kanë kryer krime gjatë luftës duhet të ndiqen penalisht. Shumë kriminelë lufte mbajnë ende tituj në ushtrinë dhe qeverinë serbe.
Personat e zhdukur janë një tjetër pikëllim. Kam intervistuar një nënë, djali i së cilës u zhduk në Gjakovë. Ajo me lot më tregoi një album me foto të djalit të saj. Ende ka mijëra të zhdukur, familjet e të cilëve duan të dinë se çfarë u ndodhi fëmijëve të tyre.
Shtetet e Bashkuara duhet të kërkojnë që Serbia të ndalojë kundërshtimin e 33 marrëveshjeve të arritura për bisedimet midis Kosovës dhe Serbisë. Mungesa e udhëheqjes së Uashingtonit, duke hequr dorë nga ndërmjetësimi para Komisionit Evropian, e bëri procesin të pakuptimtë.
Për të detyruar lëshimet nga Kosova, SHBA kërcënoi të tërhiqte trupat paqeruajtëse të saj. Kërcënimi ishte i pakuptimtë, duke thelluar ndarjet midis kosovarëve në një kohë kur uniteti kombëtar është i nevojshëm më shumë se kurrë. Ajo gjithashtu ktheu shqiptarët e Kosovës kundër SH.B.A.-së, duke prishur një nga disa marrëdhëniet miqësore të Uashingtonit. Mbështetja e Kosovës është gjëja e duhur pasi Shtetet e Bashkuara kanë një interes strategjik në Kosovë, si një mbështetje kundër ndikimit rus në Evropën Juglindore.
Për hir të saj, administrata Trump i dha një dritë jeshile Forcës së Sigurisë së Kosovës. Lejimi i ushtrisë së Kosovës është hapi i vetëm pozitiv që SHBA kanë ndërmarrë në Kosovë që nga koha kur Trump mori detyrën.
Vetëvendosje bëri gabime, me siguri. Por në vend që të bashkëpunonin me qeverinë e zgjedhur demokratike të Kosovës, zyrtarët amerikanë ndihmuan në rrëzimin e koalicionit. Përballë krizës COVID-19, Kosova ka nevojë për stabilitet. Nuk ishte koha për të hedhur Albin Kurtin nën autobus.
Pata nderin të punoja me Ambasadorin Richard C. Holbrooke. Unë mund ta imagjinoj tmerrin e Holbrooke për paragjykimin antishqiptar të Trump. Ndarja paraqet realizimin e projektit të Slobodan Millosheviçit për krijimin e shteteve etnikisht të pastra në Ballkan.
Grenell dhe zyrtarë të tjerë amerikanë që punojnë në Kosovë janë një të turpëruar.
Ambasadori Phillip Kosnett iu drejtua publikut në diasporë në mars. Kur u pyet për mbështetjen e SHBA-ve për integritetin territorial të Kosovës, ai u përgjigj: “Vetëm na besoni”.
Besimi i shqiptarëve ishte i gabuar; Trump e tradhtoi Kosovën. Shqiptaro-amerikanët janë të mirë organizuar politikisht. Çdo votë numërohet në nëntor, veçanërisht në shtetet e lëkundshme ku Komuniteti është aktiv.
Z. Phillips shërbeu si Këshilltar i Lartë i Departamentit të Shtetit gjatë administrimit të Clintonit, Bush dhe Obama. Ai është autori i librit “Çlirimi i Kosovës: Diplomacia shtrënguese dhe Ndërhyrja e SHBA” (Shkolla Kennedy e Harvardit).
Trump Betrays Kosova
By David L. Phillips*/
04 May 2020- The United States and Kosova have enjoyed a special relationship. Liberating and state-building was a bipartisan endeavor. The Clinton administration went to war to prevent ethnic cleansing of Kosova Albanians by Serbia and Bush led Kosova’s coordinated declaration of independence. Today, US-Kosova relations are at their lowest point in years. President Donald J. Trump has betrayed Kosova’s trust in the US, rolling back decades of progress.
Trump and his team have forgotten that Kosova is our ally – not Serbia. Kosova Albanians were victims of genocide, not Serbs. There is no place for moral equivalency when it comes to Kosova and Serbia. Washington’s moral compass is broken.
Richard Grenell, the US Special Envoy for Kosova-Serbia Relations, has given tacit support to dividing Kosova and giving territories north of the Ibar River to Serbia. Grenell is trying to broker a deal between Thaci and Vucic not to help Kosova, but to please his boss.
Someone should explain the Balkans to him. Partition is not only bad policy. It risks renewed conflict. Territorial swaps are opposed by an overwhelming majority of both Kosova Albanians and Serbs in Kosova and Serbia, as well NATO members such as Germany and the United Kingdom.
Moreover, Kosova gains nothing from partition. Serbia cannot deliver UN membership for Kosova, over which Russia has a veto. Nor can it compel five EU countries to reverse their non-recognition of Kosova. Spain has recently shown flexibility, but it remains adamantly opposed to Kosova’s EU membership.
The wisdom of imposing tariffs on Serbia can be debated. The decision, however, must be seen in context. The Kosova government imposed tariffs after Serbia targeted Kosova’s campaign to join INTERPOL and intensified efforts to convince countries that have recognized Kosova to rescind their recognition.
Instead of strong-arming Kosova to unilaterally lift the tariffs, Washington should be pressuring Serbia to recognize Kosova within its current frontiers. Normalizing trade relations would be part of a step-by-step process based on the principle of reciprocity.
Other concessions from Serbia should be required. Serbs who committed crimes during the war should be prosecuted. Many war criminals still hold titles in the Serbian army and government.
Missing persons is another sore spot. I interviewed a mother whose son disappeared in Gjakova. She tearfully showed me an album with photos of her son. There are still thousands of disappeared whose families want to know what happened to their children.
The US should demand that Serbia stop stonewalling 33 agreements reached on talks between Kosova and Serbia. Washington’s lack of leadership, ceding mediation to the European Commission, made the process meaningless.
To coerce concessions from Kosova, the US threatened to withdraw US peacekeeping troops. The threat was imprudent, deepening divisions between Kosovars at a time when national unity is needed more than ever. It also turned Kosova Albanians against the US, spoiling one of Washington’s few friendly relations. Not only is supporting Kosova the right thing to do. The US has a strategic interest in Kosova, as a buttress against Russian influence in Southeast Europe.
To its credit, the Trump administration gave a green light to the Kosova Security Force. Allowing Kosova’s army is the only positive step the US has taken in Kosova since Trump took office.
Vetevendosje made mistakes, for sure. But instead of cooperating with Kosova’s democratically elected government, US officials helped collapse the coalition. Faced with the COVID-19 crisis, Kosova needs stability. It was not the time to throw Albin Kurti under the bus.
I had the honor of working with Ambassador Richard C. Holbrooke. I can imagine Holbrooke’s horror at Trump’s anti-Albanian bias. Partition represents the realization of Slobodan Milosevic’s project to create ethnically pure states in the Balkans.
Grenell and other US officials working on Kosova are a disgrace.
Ambassador Phil Kosnett addressed a Diaspora audience in March. When asked about US support for Kosova’s territorial integrity, he replied: “Just trust us.”
The trust of Albanians was misplaced; Trump betrayed Kosova. Albanian-Americans are well-organized politically. Every vote counts in November, especially in swing states where the Community is active.
*Mr. Phillips served as a Senior Adviser to the State Department during the Clinton, Bush and Obama administrations. He is author of Liberating Kosovo: Coercive Diplomacy and US Intervention (Harvard’s Kennedy School).
Presidenti i SHBA-ve, Donald Trump, njoftoi dje se do t’i drejtohet kombit nga Shtëpia e Bardhë të mërkurën (sot, 17 dhjetor), me një fjalim televiziv.
Ai e konfirmoi duke shkruar një mesazh në rrjetin e tij social “E Vërteta” (Truth), teksa shtoi shkurtimisht se viti që po mbyllet ka qenë “i jashtëzakonshëm” që kur ai u rikthye në pushtet në janar.
Fjalimi do të mbahet të mërkurën në orën 21:00 (ora lokale amerikane dhe 03:00 e mëngjesit të së enjtes në Evropë), Donald Trump nuk e përmendi temën e fjalimit të tij.
“Bashkëkombëtarët e mi amerikanë: Do t’i drejtohem kombit nesër në mbrëmje, drejtpërdrejt nga Shtëpia e Bardhë, në orën 21:00”, shkroi ai, duke shtuar:
“Ky ka qenë një vit i jashtëzakonshëm për vendin tonë dhe më e mira ende nuk ka ardhur!”.
Zyrtarët amerikanë dhe ata ukrainas kanë thënë se kanë arritur përparim të konsiderueshëm në ditën e dytë të bisedimeve të zhvilluara më 15 dhjetor, me qëllim të përfundimit të luftës së nisur nga Rusia në tokën ukrainase, teksa Uashingtoni raportohet t’i ketë ofruar Kievit garanci të sigurisë të modelit të Artikullit 5 të NATO-s.
Ndonëse ende ka pikëpyetje për çështje me rëndësi, përfshirë fatin e territorit që Kievi vazhdon ta kontrollojë në rajonin lindor Donjeck, presidenti amerikan, Donald Trump ka thënë se duket që një marrëveshje për t’i dhënë fund konfliktit më të madh dhe më vdekjeprurës në Evropë prej Luftës së Dytë Botërore është më afër se kurrë.
“Po përpiqemi ta finalizojmë, besoj se jemi më afër tani”, u ka thënë Trump gazetarëve në Zyrën Ovale më 15 dhjetor pasi delegacionet amerikane, evropiane dhe ukrainase kanë zhvilluar disa ditë negociata në Berlin.
“Kemi zhvilluar disa biseda me presidentin [rus, Vladimir] Putin të Rusisë dhe besoj se jemi më afër se kurrë dhe të shohim se çfarë mund të bëjmë”.
Trump e ka përmendur se ka biseduar së fundmi me presidentin rus, por nuk ka dhënë më shumë hollësi.
Presidenti ukrainas, Volodymyr Zelenky ka thënë se bisedimet kanë qenë të vështira, por të dobishme dhe që shefi i tij negociator, Rustem Umerov ka thënë se ka pasur “përparim real” në Berlin me të dërguarin e posaçëm të Shtëpisë së Bardhë, Steve Witkoff dhe Jared Kushnerin, dhëndrin e presidentit amerikan Donald Trump, që kanë qenë pjesë e delegacionit amerikan.
“Këto biseda nuk janë gjithmonë të lehta, do të jem i sinqertë me ju. Por ka qenë bisedë produktive, me shumë hollësi, me të vërtetë shumë”, ka thënë Zelensky në një forum bizensor gjermano-ukrainas që është mbajtur pas takimit SHBA-Ukrainë.
Në një konferencë për media të zhvilluar më vonë nga kancelari gjerman, Friedrich Merz, Zelensky ka thënë se palët “kanë dallime” sa u përket territoreve, dhe që çështja “nuk është mbyllur”.
“Çështja territoriale është e dhimbshme. Ne e dimë 100 për qind çfarë dëshiron Rusia, dhe është shumë me rëndësi që amerikanët më kanë dëgjuar në këtë drejtim”, ka thënë Zelensky.
“Unë besoj që amerikanët, si ndërmjetësues, do të analizojnë mënyra të ndryshme si t’i zgjidhin këto çështje”, përfshirë territorin dhe ndarjen e fondeve për rindërtim të Ukrainës.
Zelensky i ka refuzuar propozimet që kërkojnë nga Kievi të heqë dorë nga një pjesë e rajonit të Donjeckut, që ende e ka nën kontroll. Dhe ai ka sugjeruar që nëse Ukraina duhet të largohet nga vija e frontit në Donbas, atëherë edhe forcat ruse duhet të veprojnë njëjtë.
Rusia, në anën tjetër, insiston në koncesione territoriale, duke kërkuar gjithë rajonin ukrainas të Donbasit. Nëse nuk ndodh ashtu, Putini ka thënë se rusët do ta marrin atë rajon me forcë.
Kancelari Merz ka thënë se tani është shansi më i madh për proces të paqes prej nisjes së luftës në shkurt të vitit 2022 dhe që Shtetet e Bashkuara kanë bërë kontribut të madh për garanci të sigurisë për Ukrainën.
Një grup prej shtatë shteteve të Bashkimit Evropian, liderët e BE-së dhe Zelensky e kanë publikuar një deklaratë të përbashkët duke thënë se mbështesin një ushtri ukrainase prej 800.000 trupash, një forcë multikombëtare të udhëhequr nga evropianët dhe një mekanizëm të udhëhequr nga amerikanët për monitorim dhe verifikim për të zbatuar një armëpushim eventual.
Ndërkohë, shumë agjenci të lajmeve i kanë cituar zyrtarët amerikanë të kenë thënë se propozimet e diskutuara në Berlin i ngjasojnë Artikullit 5 të NATO-s.
Ky artikull parasheh që sulmi ndaj një vendi anëtar konsiderohet sulm ndaj të gjitha vendeve anëtare të aleancës.
Uashingtoni nuk ka dhënë hollësi se si do t’i ofrojë garancitë e sigurisë, ndonëse ka pasur zyrtarë që kanë thënë se një ofertë e tillë nuk do të jetë përgjithmonë në tavolinë.
Zëdhënësi i Putinit, Dmitry Peskov ka thënë më 15 dhjetor se heqja dorë e Ukrainës nga anëtarësimi në NATO është “gurthemel” për një marrëveshje për paqe në sytë e Kremlinit, dhe që Rusia prej të dëgjojë nga zyrtarët amerikanë se çfarë është diskutuar në Berlin, pasi Moska nuk ka qenë e përfshirë.
Lufta në Ukrainë ka nisur më 24 shkurt të vitit 2022.
Presidenti rus, Vladimir Putin e quan luftën “operacion special ushtarak” për të çmilitarizuar Ukrainën.
Perëndimi është përgjigjur ndaj Rusisë, duke goditur ekonominë e këtij shteti me sanksione të ashpra.
Si pasojë e luftës kanë vdekur mijëra persona dhe miliona të tjerë janë zhvendosur nga shtëpitë e tyre.
Në LinkedIn Vladimir Kara-Murza lajmëron intervistën e tij tek FRANCE 24 dhe shkruan :“Putini nuk është vetëm një diktator dhe një uzurpator i paligjshëm – ai është gjithashtu një vrasës, në një kuptim shumë të drejtpërdrejtë dhe të mirëfilltë të këtij termi”.
Në FRANCE 24 për të diskutuar luftën në Ukrainë, represionin në Rusi dhe përgjigjen e Perëndimit.”
Vladimir Vladimirovich Kara-Murza është një gazetar, politikan, aktivist dhe regjisor rus me shtetësi britanike, një figurë e shquar e opozitës politike ndaj Vladimir Putinit dhe një ish-i burgosur politik. Në vitet 2015 dhe 2017, ai ishte viktimë e dy atentateve me helmim me kimikate të paidentifikuara, për të cilat ai fajësoi Putinin.Në prill 2023, ai u dënua me 25 vjet burg (dënimi më i lartë politik për një krim jo të dhunshëm që nga BRSS) me akuza për tradhti, pjesëmarrje në një “organizatë të padëshirueshme” dhe “lajme të rreme ushtarake” sipas ligjit të censurës për kritikat e tij ndaj pushtimit të Ukrainës nga Rusia në vitin 2022 dhe u deportua në një burg të sigurisë maksimale në Siberi.Procedurat penale kundër Kara-Murzës konsiderohen nga kundërshtarët e regjimit, vëzhguesit ndërkombëtarë, Bashkimi Evropian dhe Këshilli i Evropës si një gjyq shfaqjeje, dhe ai i ka krahasuar ato me ato të epokës staliniste.Amnesty International e ka shpallur atë të burgosur të ndërgjegjes. Në vitin 2024, ai u vlerësua me Çmimin Pulitzer për komentim për artikujt që vazhdoi të shkruante nga qelia e tij e burgut.Kara-Murza u lirua më 1 gusht 2024, si pjesë e një shkëmbimi të burgosurish me Shtetet e Bashkuara, Gjermaninë dhe vendet perëndimore.Ai vazhdoi aktivitetin e tij politik në mërgim, duke u vendosur në një listë të kërkuar nga Rusia.Ai ishte nënkryetar i Open Russia dhe aktualisht është nënkryetar i Free Russia Foundation, dy organizata të themeluara nga Mikhail Khodorkovsky.Ai është gjithashtu konsulent i Human Rights First dhe studiues në Qendrën Raoul Wallenberg për të Drejtat e Njeriut. Ai ishte gjithashtu një president themelues i Fondacionit Boris Nemtsov për Liri, dhe është ndër themeluesit e Komitetit Rus Kundër Luftës dhe një nga iniciatorët e Platformës së Forcave Demokratike Ruse në Asamblenë Parlamentare të Këshillit të Evropës.Lideri kryesor i opozitës ruse së bashku me Yulia Navalnaya, në vitin 2025 roli i tij si një president i mundshëm i qeverisë në mërgim u deklarua nga forcat e opozitës.[
Negociatat mbi garancitë e sigurisë që Ukraina kërkon të marrë nga SHBA dhe Evropa kanë bërë përparim të konsiderueshëm, raporton media amerikane Axios.
Një zyrtar i lartë amerikan ka deklaruar se administrata e Donald Trump është e gatshme t’i ofrojë Ukrainës një garanci bazuar në nenin 5 të NATO-s, i cili do të miratohet nga Kongresi dhe do të jetë ligjërisht i detyrueshëm.
“Ne duam t’u japim ukrainasve një garanci sigurie që nuk është një çek i bardhë nga njëra anë, por që është mjaftueshëm e fortë nga ana tjetër. Ne jemi të gatshëm ta hedhim në votim në Kongres”, tha zyrtari amerikan për Axios.
Më herët, presidenti i SHBA theksoi se është bërë shumë përparim drejt zgjidhjes së konfliktit midis Rusisë dhe Ukrainës.
Në frontin diplomatik, i dërguari amerikan Steve Witkoff pritet të takohet me udhëheqësit evropianë dhe Volodymyr Zelensky në Berlin këtë fundjavë. Ky vendim për të dërguar Witkoff nënvizon përshpejtimin e përpjekjeve të SHBA-së për të arritur një marrëveshje paqeje para fundit të vitit.
Çfarë parashikon neni 5 i NATO-s?
Neni 5 i NATO-s parashikon që nëse një aleat i NATO-s është viktimë e një sulmi të armatosur, çdo anëtar tjetër i Aleancës do ta konsiderojë këtë akt dhune si një sulm të armatosur kundër të gjithë anëtarëve dhe do të ndërmarrë veprimet që i konsideron të nevojshme për të ndihmuar aleatin e sulmuar. Panorama
Sot shënohet 76-vjetori i Shërbimit Ukrainas të Zërit të Amerikës. Për dekada të tëra, përmes errësirës së pushtimit sovjetik dhe sundimit komunist, rilindjes së Ukrainës si një komb i pavarur dhe luftës së saj të vazhdueshme për të ndërtuar një të ardhme demokratike, Zëri i Amerikës ishte një zë i besueshëm për popullin ukrainas – duke ofruar lajme dhe informacione të pacensuruara dhe duke ofruar një dritare mbi Amerikën. Ai projektoi vlerat e Amerikës, përparoi interesat strategjike të SHBA-së dhe kundërshtoi propagandën dhe dezinformimin antiamerikan.
Tani, ndërsa Rusia përdor fuqinë e saj për të shtypur një komb që përpiqet të jetojë në paqe, liri dhe dinjitet, zëri i Amerikës është heshtur. Çmontimi i Zërit të Amerikës ka krijuar një boshllëk pikërisht në momentin kur Amerika duhet të dëgjohet dhe kur ukrainasit – dhe kombet e tjera që kërkojnë liri në të gjithë botën – kanë nevojë për raportim të vërtetë nga Shtetet e Bashkuara. Kjo heshtje ka minuar interesat kombëtare të SHBA-së, ka zvogëluar fuqinë e butë të Amerikës dhe ka dobësuar aftësinë për të komunikuar dhe mbrojtur objektivat e politikës së jashtme të SHBA-së në një rajon ku lufta e informacionit është qendrore për konfliktin. Ukrainasit kanë nevojë për llojin e përmbajtjes që ofron VOA: raportim i bazuar në fakte, qasje e drejtpërdrejtë në zërin dhe debatet e Uashingtonit dhe një burim i besueshëm qartësie mes dezinformimit.
Është e domosdoshme që Administrata të anulojë çmontimin e VOA-s dhe të rivendosë programacionin e saj jetësor. Dhe Kongresi duhet të miratojë fondet e nevojshme për ta mbajtur VOA-n në transmetim – plotësisht, fuqishëm dhe pa vonesë.
Rivendosja e VOA-s është thelbësore për besueshmërinë dhe interesat kombëtare të Amerikës. Është gjithashtu një litar shpëtimi për të gjithë ata që besojnë në atë që përfaqëson Amerika dhe për miliona njerëz që ende mbështeten në raportimin e vërtetë.
Presidenti amerikan Donald Trump përsëriti para gazetarëve në Shtëpinë e Bardhë të enjten se forcat e armatosura të vendit së shpejti do të fillojnë të nisin sulme në tokën venezueliane për të parandaluar dërgesat e drogës të arrijnë në Shtetet e Bashkuara, mes krizës së vazhdueshme midis dy vendeve.
Presidenti republikan e ka bërë vazhdimisht paralajmërimin në javët e fundit.
Qeveria amerikane njoftoi të enjten sanksione të reja kundër Venezuelës, duke vendosur kufizime për tre nipërit e Presidentit Nicolas Maduro dhe gjashtë cisterna nafte dhe kompanitë e transportit detar që i operojnë ato.
Vendimi erdhi ndërsa SHBA-të kanë vendosur forca ushtarake në Karaibe, me Presidentin Donald Trump që përsëriti në një intervistë të kohëve të fundit me Politico se ai beson se ditët e Maduros në pushtet janë “të numëruara”.
Të mërkurën, Trump njoftoi se forcat amerikane kishin sekuestruar një cisternë nafte në brigjet e Venezuelës.
Departamenti i Thesarit i SHBA-së njoftoi sanksione ndaj gjashtë cisternave naftëmbajtëse që transportonin naftë nga Venezuela dhe një numri të barabartë kompanish transporti detar të lidhura me to. Katër nga cisternat – përfshirë H. Constance dhe Lattafa – janë me flamur panamez. Të tjerët janë me flamur të Ishujve Kuk dhe me flamur të Hong Kongut.
Të gjithë janë supercisterna që kishin ngarkuar së fundmi naftë bruto nga Venezuela, sipas dokumenteve të brendshme nga kompania shtetërore e naftës PDVSA.
Lista e sanksioneve të SHBA-së përfshin gjithashtu Franky Francisco Flores de Freitas, Efren Antonio Campo Flores dhe Carlos Eric Malpica Flores, nipër të gruas së Presidentit Venezuelian Maduro.
Dy të parët u arrestuan në vitin 2015 në një operacion të Administratës Amerikane për Zbatimin e Ligjit kundër Drogës në Haiti. Ata u dënuan me 18 vjet burg për trafik droge, por u liruan në vitin 2022 si pjesë e një marrëveshjeje shkëmbimi të të burgosurve me Venezuelën.
Departamenti Amerikan i Sigurisë Kombëtare (DHS) ka publikuar një listë me emrat e kriminelëve të huaj më të rrezikshëm, të arrestuar nga Shërbimi i Imigracionit dhe Doganave të SHBA-së (ICE).
“Nën drejtimin e nënsekretares Noem, burrat dhe gratë punëtore të DHS dhe ICE po përmbushin premtimin e Presidentit Trump dhe po zbatojnë deportime masive – duke filluar me më të këqijtë e më të këqijve – përfshirë emigrantët e paligjshëm që shihni këtu”, thuhet në njoftim.
Në listë rezultojnë edhe katër shqiptarë.
Ata janë:
Vasil Vukaj, i dënuar për vrasje, i arrestuar në Kaliforni.
Florjan Delija, i dënuar për sulm, i arrestuar në Nju Jork.
Adush Muçaj, i dënuar për sulm, i arrestuar në Jutah.
Marian Makai, i dënuar për vjedhje, sjellje të parregullt, kërcënime terroriste, i arrestuar në Kaliforni.
Qëndrimet e Amerikës me interes për Kosovë të Kodifikuara me Ligjin NDAA 2026!
Një ndër ligjet më të rëndësishme në SHBA është NDAA – National Defense Authorization Act (Ligji mbi Autorizimet e Mbrojtjes Kombëtare) që është në fazën finale të aprovimit nga Kongresi i SHBA, pasi që ka marrë dritën jeshile të Senatit, dhe pas aprovimit edhe nga Dhoma e Përfaqësuesëve, NDAA për vitin fiskal 2026 do jetë në tavolinën e Zyrës Ovale për dekretim nga Presidneti Trump.
Në tekstin e draft ligjit NDAA të publikuar para pak orëve (mbi 3000 faqe), që përcaktojnë thuajse gjithëçka që ka të bëjë me sigurinë kombëtare të SHBA-ve — që nga pajisjet ushtarake e prokurimi i tyre, pagat e ushtarëve, e deri tek strategjitë mbrojtëse e buxheti i mbrojtjes — është përfshirë edhe një seksion që kodifikon me ligj politikën amerikane ndaj Ballkanit Perëndimor dhe Kosovës.
Jam i lumtur të ndaj me ju vetëm një pjesë të vogël, por vlerëmadhe të Ligjit në fjalë — sipas NDAA 2026:
— SHBA-të përkrahin Kosovën dhe vendet tjera të rajonit në rrugën drejt integrimit në NATO dhe BE;
— SHBA-të përkrahin dialogun Kosovë-Serbi të bazuar në njohje reciproke;
— SHBA-të nuk përkrahin ndryshim kufijsh, ndarje, apo shkëmbim territoresh sipas vijave etnike për zgjidhjet e mosmarrëveshjeve ndërmjet shteteve në Ballkan!
Ky është një lajm fantastik!
Jam më shumë se krenar të shoh që mundi i shumë organizatave të komunitetit tonë në SHBA dhe përpjekjet tona të parreshtura për të ndihmuar Kosovën po japin rezultate çdo ditë e më shumë.
Kosova asnjë s’ka humbë krah Amerikës.
Sot më shumë se kurrë, angazhimi im vazhdon edhe më fuqishëm, bashkë me miq e dashamirë në DC e kudo në Amerikë për ta bërë Kosovën ashtu siç kanë ëndërruar shumë gjenerata para nesh — të fuqishme, demokratike, të zhvilluar, e në miqësi permanente me SHBA-të. Kosova mbi të gjitha — Kosova e Para!
Presidenti i Shteteve të Bashkuara, Donald Trump, ka deklaruar se është “disi i zhgënjyer” nga homologu ukrainas Volodymyr Zelensky, pasi ky i fundit nuk ka lexuar ende propozimin për planin e paqes mes Ukrainës dhe Rusisë.
Komentet Trump i bëri në tapetin e kuq të Kennedy Center Honors, ku gazetarët e pyetën për zhvillimet më të fundit të negociatave.
“Po flasim me Putinin dhe me udhëheqësit ukrainas, përfshirë Zelensky-n. Duhet të them se jam pak i zhgënjyer që ai nuk e ka lexuar ende propozimin,” u shpreh Trump. “Besoj se Rusia është dakord. Nuk jam i sigurt për Zelensky-n, megjithëse njerëzve të tij u pëlqen,” shtoi ai.
Nga ana tjetër, Zelensky bëri të ditur në një postim se kishte folur me Stephen Witkoff dhe Jared Kushner për ecurinë e bisedimeve.
“Përfaqësuesit amerikanë e njohin mirë pozicionin bazë të Ukrainës. Ishte një bisedë konstruktive, edhe pse jo e lehtë. Ne po vazhdojmë punën,” tha presidenti ukrainas. Panorama
Bombardimi i Pearl Harbor ishte një sulm i befasishëm ndaj një baze detare amerikane nga Perandoria e Japonisë gjatë Luftës së Dytë Botërore. Sulmi ndodhi të dielën e 7 dhjetorit 1941. Avionët e Marinës Perandorake Japoneze goditën anijet dhe instalimet e Flotës amerikane të Paqësorit në Pearl Harbor, në ishujt Hauai.Sulmi i papritur ajror e shkatërroi fuqinë detare amerikane në Paqësor, dhe nxiti hyrjen e SHBA-së në Luftën e Dytë Botërore. Të nesërmen, gjatë një fjalimi në Kongres presidenti Frenklin Ruzvelt e quajti 7 dhjetorin “një datë turpi”. Përfshirja e Amerikës në Luftën e Dytë Botërore shihet si një pikë kthese e madhe në konfliktin kundër fuqive të Boshtit të Gjermanisë naziste, Italisë dhe Japonisë Perandorake.Sulmi mbi Pearl Harbor pasoi disa muaj negociatash midis qeverive japoneze dhe amerikane, të cilat dështuan. Gjatë dekadës së mëparshme, Japonia kishte synuar të zgjeronte territorin e saj në Paqësor dhe në kontinentin aziatik për të siguruar tokë dhe burime natyrore.Japonia kishte qenë në luftë me Kinën që nga viti 1937, gjë që ndikoi në marrëdhëniet e SHBA-së me të dyja vendet. Në vitin 1940, forcat japoneze pushtuan Indokinën franceze (Vietnamin e sotëm), ndërsa SHBA-ja, Britania dhe aleatët e saj u përgjigjën duke vendosur një embargo tregtare ndaj Japonisë. Kjo i shkaktoi dëme të mëdha ekonomisë japoneze.
Rezervat e pakta të naftës, nënkuptonin se Japonia duhej të vepronte përpara se Marina Perandorake të gjymtohej nga mungesa e karburantit. Në këto kushte japonezët zgjodhën të dyfishonin agresionin.
Në verën e vitit 1941, SHBA vendosi një sërë sanksionesh të mëtejshme ekonomike, dhe i vendosi Japonisë një ultimatum për të tërhequr trupat e saj nga Indokina franceze. Ky akt bëri që qeveria japoneze të arrinte në përfundimin se lufta me SHBA-në ishte e vetmja mundësi që kishte në dispozicion.
Sulmi mbi Pearl Harbor ishte planifikuar nga admirali Isoroku Jamamoto, komandanti i përgjithshëm i flotës japoneze. Jamamoto kishte qenë një aviator i marinës dhe kishte studiuar në Universitetin e Harvardit.Po ashtu gjatë viteve 1920, ai kishte shërbyer si atashe ushtarak në ambasadën japoneze në Uashington.
Më 26 nëntor 1941, duke shmangur komunikimet në radio, 6 aeroplanmbajtëset e Flotës së Parë Ajrore Japoneze – Akagi, Kaga, Soryu, Hiryu, Shokaku dhe Zuikaku – u nisën nga ujërat e tyre. Ata u shoqëruan nga 31 luftanije të tjera dhe mjete mbështetëse.
Sulmi ishte planifikuar në 2 valë, me 353 avionë luftarakë në total. Ata do të synonin të shkatërronin 6 luftanije të mëdha marinës amerikane të ankoruara në skajin lindor të ishullit Ford. Ato ishin “USS Oklahoma”, “Maryland”, “West Virginia”, “Tennessee”, “Arizona &Nevada” dhe“USS California”.
Niveli i gatishmërisë së SHBA-së ishte i pamjaftueshëm. Arsyet ishin të shumta, por kryesorja ishte mungesa e të kuptuarit mbi atë që ishte e aftë të bënte Marina Perandorake Japoneze. Sulmi mbi Pearl Harbor filloi rreth orës 7:55 të mëngjesit me kohën lokale, kur grupi i parë i avionëve japonezë arriti mbi objektivat e tyre.
Pesë nga anijet e mëdha u dëmtuan rëndë gjatë valës së parë të sulmit, përfshirë “USS Arizona”që u mbyt brenda pak minutash, duke i marrë jetën mbi 1.100 anëtarëve të ekuipazhit. Pavarësisht disa paralajmërimeve, forcat amerikane në Hauai, të drejtuara nga admirali Hazbënd Kimel dhe gjeneralit Uollter Short, ishin të papërgatitura për sulmin.
Ata kishin injoruar pamjet e hershme të nëndetëseve në zonën përreth Pearl Harbor, por edhe zbulimin me radar të valës së parë të avionëve japoneze. Një paralajmërim me shkrim nga Uashingtoni u mor shumë vonë. Grupi i dytë prej 167 avionësh u nis nga aeroplanmbajtëset në orën 7:25 të mëngjesit me orën lokale.
Të gjitha luftanijet në port, si dhe disa kryqëzorë dhe destrojerë amerikanë u dëmtuan rëndë. Në atë sulm gjetën vdekjen 2.403 amerikanë, ndërsa japonezët humbën 29 avionë dhe pesë nëndetëse. Përveç sulmit mbi Pearl Harbor, japonezët i shkaktuan dëme të rënda bazave të tjera detare amerikane në rajon.
Në përgjithësi, sulmi japonez ishte shumë i suksesshëm, por ekspertët gjykojnë se ai dështoi të dëmtojë objektiva të rëndësishme infrastrukturore,si për shembull rezervat e naftës dhe objektiva të tjerë të ngjashme.
Ndërkohë aeroplanmbajtëset “USS Lexington”, “Enterprise” dhe “Saratoga”, ishin në det të hapur në momentin e sulmit, ndaj mbetën të padëmtuara. Ato u bënë guri i themelit i rimëkëmbjes dhe i hakmarrjes së Marinës së SHBA-së ndaj Japonisë.
Ndërkohë, sulmi mbi Pearl Harbor e tronditi publikun amerikan dhe shkaktoi një rritje të mbështetjes për luftën. Vetëm gjashtë muaj pas sulmit, marina amerikane i shkaktoi një disfatë të tmerrshme Jamamotos dhe flotës japoneze në Betejën e Miduejit, që ishte një pikë kthese gjatë Luftës së Dytë Botërore në zonën e Paqësorit.
Sulmi japonez ndaj Pearl Harbor më 7 dhjetor 1941, të cilin Presidenti i SHBA-së Franklin Delano Roosevelt e quajti “një datë që do të jetojë në turp”, çoi në hyrjen e Shteteve të Bashkuara në Luftën e Dytë Botërore dhe shkaktoi frikë dhe mosbesim, duke kulmuar me Urdhrin Ekzekutiv 9066, të lëshuar më vonë nga Roosevelt.
Sulmi shkatërroi Flotën Amerikane të Paqësorit dhe alarmoi kombin, i cili më parë kishte ndjekur një kurs kryesisht neutral.
Më 8 dhjetor 1941, Roosevelt i kërkoi Kongresit të shpallte luftë ndaj Japonisë, e cila u miratua me shumicë dërrmuese.
“Dita e Turpit”: Në fjalimin e tij të famshëm drejtuar Kongresit, Roosevelt shpiku këtë frazë për të dënuar brutalitetin e sulmit dhe për të bashkuar kombin.
Vendimi për luftë: Sulmi i dha fund neutralitetit amerikan dhe e tërhoqi vendin plotësisht në luftë në Evropë dhe Paqësor.
Burgosja e amerikanëve japonezë: Në përgjigje të frikës për sigurinë kombëtare, Roosevelt lëshoi Urdhrin Ekzekutiv 9066 në shkurt të vitit 1942, i cili çoi në rekrutimin dhe burgosjen me forcë të amerikanëve japonezë në “kampe zhvendosjeje”.
Viktimat e sulmit në Pearl Harbor më 7 dhjetor 1941 ishin kryesisht personel ushtarak amerikan, me një total prej gati 2,400 amerikanësh të vrarë, përfshirë rreth 2,341 anëtarë të shërbimit dhe 68 civilë, me gati gjysmën që vdiqën në USS Arizona;viktimat japoneze ishin shumë më të ulëta, me rreth 64 të vrarë.Shumë familje pësuan humbje të mëdha, me shumë vëllezër që shërbenin së bashku në anije si Arizona dhe Oklahoma, dhe civilë, përfshirë fëmijë, gjithashtu humbën jetën për shkak të sulmit dhe zjarrit miqësor.
Komiteti për Evropën i Komisionit për Punë të Jashtme të Dhomës së Përfaqësuesve në SHBA mbajti të martën një seancë dëgjimore me temën ‘Pika e nxehtë: rruga drejt stabilitetit në Ballkanin Perëndimor’.
Në një analizë të publikuar në Peacefare.net, profesori amerikan Daniel Serwer vlerësoi se, ndonëse rajoni ende nuk është ‘pikë e nxehtë’, ai shumë lehtë mund të kthehet në të tillë.
Sipas tij, problemi kryesor nuk është mungesa e stabilitetit, por mungesa e ndryshimit politik demokratik, pasi ‘stabiliteti aktual mbahet përmes korrupsionit, tensioneve etnike dhe autokracisë’.
Gjatë seancës, dëshmitarët dhe anëtarët e Kongresit amerikan u pajtuan se Serbia mbetet një prej faktorëve më të mëdhenj destabilizues në Ballkan, për shkak të korrupsionit të përhapur, qeverisjes gjithnjë e më autokratike, lidhjeve të ngushta ushtarake e tregtare me Kinën si dhe marrëdhënieve të forta politike e ekonomike me Rusinë.
Serwer shtoi se përpjekjet e viteve të fundit për ta orientuar Serbinë drejt Perëndimit kanë dështuar.
Sipas tij, presidenti serb Aleksandar Vuçiq nuk ka asnjë interes të frenojë korrupsionin, të distancohet nga Moska dhe Pekini, apo të garantojë më shumë liri mediatike dhe pavarësi të sistemit të drejtësisë.
Duke folur për situatën në Kosovë, Serwer theksoi se vendi ka nevojë për më shumë sovranitet, jo më pak.
Ai paralajmëroi se statusi i paqartë i Kosovës krijon hapësirë për ndikim rus dhe kinez.
‘Mbështetja e pakushtëzuar për Kosovën duhet të jetë prioritet, sidomos përballë presionit serb’, deklaron ai.
Presidenti i SHBA-së, Donald Trump, beson se konflikti ukrainas do të zgjidhet përfundimisht dhe Shtetet e Bashkuara po punojnë “shumë fort për këtë”.
“Po bëjmë paqe në të gjithë botën”, tha Trump para ceremonisë së ndezjes së dritave të Pemës Kombëtare të Krishtlindjeve në Shtëpinë e Bardhë në Uashington DC.
“Po i zgjidhim luftërat në nivele që askush nuk i ka parë më parë. Tetë të tilla. Po kërkojmë edhe një. Kjo është Rusi-Ukrainë, nëse kjo është e mundur dhe mendoj se do ta arrijmë përfundimisht. Duhet ta ndalojmë këtë, po punojmë shumë për këtë”, shtoi ai.
Uashingtoni kishte propozuar më parë një plan prej 28 pikash për zgjidhjen e konfliktit në Ukrainë. Dokumenti shkaktoi pakënaqësi midis Kievit dhe partnerëve të tij evropianë, të cilët u përpoqën ta rishikonin atë në mënyrë të konsiderueshme. Më 23 nëntor, SHBA-të dhe Ukraina zhvilluan konsultime në Gjenevë.
Më vonë, Presidenti i SHBA-së Trump tha se plani fillestar për një zgjidhje paqësore ishte rishikuar për të marrë në konsideratë qëndrimet e Moskës dhe Kievit, duke lënë vetëm disa çështje të diskutueshme. Ai gjithashtu vuri në dukje se numri i pikave ishte reduktuar në 22.
Më 30 nëntor, përfaqësuesit e SHBA-së dhe Ukrainës u takuan në Florida për të diskutuar mënyrat për t’i dhënë fund konfliktit, zgjidhjet afatgjata për çështjet ekonomike dhe të sigurisë, perspektivat për zgjedhjet në Ukrainë dhe çështjen territoriale.
Më 2 dhjetor, Presidenti rus Vladimir Putin u takua në Kremlin me të dërguarin special presidencial të SHBA-së, Steve Witkoff, dhe dhëndrin e Trump, biznesmenin Jared Kushner. Tema kryesore ishte zgjidhja e çështjes në Ukrainë. Biseda zgjati rreth pesë orë. Sipas ndihmësit të Kremlinit, Yury Ushakov, palët diskutuan thelbin e propozimeve nga katër dokumentet mbi planin e paqes të SHBA-së. bw
Hello. And Bye.
Hello. And Bye.