Një studim ndërkombëtar nga WSL zbulon se në dekadat e fundit atmosfera është bërë më e thatë se në kohët para-industriale

Unazat e rritjes së lisit janë veçanërisht të mira në zbulimin e ndryshimeve në deficitin e presionit të avullit. Në imazh një pemë lisi në Bubendorf (BL).

VOAL- Në Evropë ajri nuk ka qenë kurrë kaq i thatë. Kjo u zbulua nga një studim ndërkombëtar mbi unazat e pemëve i kryer nga Instituti Federal për Kërkimin e Pyjeve, Borës dhe Peizazhit (WSL).

Studimi bëri të mundur përcaktimin e të ashtuquajturës etje për ujë të ajrit, d.m.th deficiti i presionit të avullit (VPD – Deficiti i presionit të avullit) i cili përshkruan ndryshimin midis përmbajtjes aktuale të ujit dhe përmbajtjes maksimale të mundshme të ujit të ajrit.

Rezultati? Në dekadat e fundit, thatësia e ajrit është jashtëzakonisht e lartë në krahasim me kohët para-industriale, veçanërisht në fushat e Evropës Qendrore, Alpe dhe Pirenej. Rritja nuk do të ishte e kësaj përmasash, shpjegon WSL, pa emetimet e gazeve serrë.

Disku i një lisi 200-vjeçar nga Büren an der Aare

Sa më i lartë të jetë deficiti – thotë studiuesja Kerstin Treydte – “aq më e madhe është kërkesa për ujë e të korrave”. Në pyje, shton ai, “furnizimi me dru dhe sekuestrimi i karbonit janë në rrezik, duke çuar në pasiguri në lidhje me rregullimin e klimës dhe ruajtjen e ardhshme të karbonit të këtyre ekosistemeve.”