VOAL – Zyrtarët serbë flasin për “dëshmi të reja” lidhur me vrasjen e tre shtetasve amerikan me prejardhje shqiptare në vitin 1999. Veprimtarët humanitar druajnë se kjo është lojë në funksion të vizitës së

Ministri serb i punëve të brendshme Nebojsha Stefanoviç, tha se është shënuar përparim në procesin e ndriçimit të vrasjes së tre shtetasve amerikan me prejardhje nga Kosova në vitin 1999.

Këto pohime u bënë vetëm tri ditë pasi që kryeministri i Serbisë, Aleksandër Vuçiç, tha se ka kërkuar nga shefi i Komisionit për hetimin e vrasjes së gazetarëve, Veran Matiç, të përfshihet në hetimet që kanë të bëjnë me vrasjen e tre shtetasve amerikan.

Ylli, Agron dhe Mehmet Bytyçi, ishin pjesëtarë të ish Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, përkatësisht të batalionit Atlantiku i përbërë nga shqiptarë që jetonin në Shtetet e Bashkuara e të cilët ju bashkuan luftës në Kosovë.

Në përfundim të luftës në Kosovë, ata janë arrestuar në rrethana të panjohura nga forcat serbe në afërsi të vendkalimit kufitar ndërmjet Kosovës dhe Serbisë në Merdarë. Një gjykatë në qytetin e Prokuples në Serbi, i kishte dënuar me nga 15 ditë heqje lirie nën akuzat për siç është thënë, kalim të paligjshëm të kufirit të ish Jugosllavisë.

Katër ditë para skadimit të dënimit, ata janë marrë nga burgu dhe janë dërguar në Petrovo Selo ku janë vrarë nga afërsia. Trupat janë gjetur në varrezë masive me duar të lidhura me tela.

Ministri serb tha se ka fakte të reja që dëshmojnë se kishte më shumë njerëz në vendin ku është kryer krimi dhe se ato fakte janë mbledhur nëpërmjet  hetimit të telefonisë celulare.

“Pjesa e parë e hetimeve është bërë shumë keq dhe janë lënë anash dëshmi thelbësore. Sot kemi disa dëshmi të reja”, tha ai duke nënvizuar se nuk është as ekspertiza e armëve që ishin përdorur në vitin 1999 nga disa të dyshuar.

Çështja i riaktualizua në Serbi në prag të vizitës së sotme të kryeministrit serb në Washington, i cili tha se rasti i vëllezërve Bytyçi është një nga “çështjet e hapura që vazhdon të rëndojë marrëdhëniet amerikano-serbe”.

Në tetor të vitit 2013, ligjvënësit amerikanë Eliot Engel dhe Michael Grimm paraqitën në Kongres një rezolutë me të cilën kërkohej që Beogradi të ndjekë autorët e vrasjes, duke nënvizuar se përparimi në zgjidhjen e këtij rasti, apo mungesa e tij, duhet të jetë faktor thelbësor në vendosjen e marrëdhënieve të mëtejshme ndërmjet Shteteve të Bashkuara dhe Serbisë.

Që nga viti 2006, janë zhvilluar dy procese gjyqësore në lidhje me rastin e vëllezërve Byrtyçi  ndaj dy ish-policëve serbë, të cilët më pas janë lënë të lirë. Zhvillimi i proceseve u përcoll me shumë reagime të veprimtarëve humanitarë të cilët janë shprehur të pakënaqur me mënyrën e trajtimit të çështjes.

Një nga avokatët e familjes Bytyçi, Praveen Madhiraju, reagoi të martën ndaj pohimeve serbe për zbulimin e fakteve të reja.

“Dje u themelua një komision, sot fakte reja? Çfarë lajthitjeje do të ndodhe nesër? Kryeministri Vuçiç nuk mund t’i ikë përgjegjësisë thelbësore dhe aktive në pengimin e hetimeve të besueshme. Duke mbrojtur Goran Radosavljeviçin dhe duke lejuar një mjedis helmues për dëshmitarët, asnjë masë dëshmish nuk mund të tejkalojë sfidat e këtij rasti. Hetime të reja e të besueshme duhet të cohën përpara dhe zyrtarët amerikan nuk duhet të mashtrohen duke menduar se ky është përparimi i premtuar nga kryeministri Vuçiç”, shkruan ai duke ngritur tri çështje që kërkojnë përgjigje: “Nëse këto dëshmi janë aq të rëndësishme, përse duhet një komision. Çfarë mund të shtojë një komision jo shtetëror i drejtuar nga një gazetar?  Këto dëshmi qartazi nuk janë gjetur dje, përse janë shpallur dje përveçse për të siguruar një mbulesë politike?  Përse nuk krijohet një mjedis i sigurt për dëshmitarët, në vend se të sigurohet ai mjedis për Goran Radosavleviçin?”

Qendra për të Drejtën Humanitare në Beograd, shkruan se dëshmitë flasin që vrasja e vëllezërve Bytyçi është urdhëruar nga qarqe të larta të qeverisë jugosllave dhe nëpërmjet Goran  Radosavleviçit, i njohur me nofkën Guri, një ish gjeneral i policisë serbe. Aktualisht ai është në Këshillin Drejtues të Partisë Përparimtare serbe të kryeministrit Vuçiç.

Edhe organizata Human Rights Watch, kërkoi nga Shtetet e Bashkuara që të kërkojnë nga Serbia hetimin dhe ndjekjen e krimeve të luftës, duke vënë theksin tek vrasja e vëllezërve Bytyçi./za

Senatori republikan Lindsey Graham i shtetit të Karolinës së Jugut, një mbrojtës agresiv i ndërhyrjes ushtarake amerikane në konflikte jashtë vendit, ju bashkua të hënën kandidatëve që duan të marrin emërimin e Partisë Republikane për zgjedhjet e vitit 2016.

Ai është kandidati i nëntë dhe senatori i katërt republikan që njofton kandidaturën. Senatorë të tjerë republikanë që kanë njoftuar kandidaturën janë Ted Cruz i Teksasit, Marco Rubio i Floridës dhe Rand Paul i Kentakit.

Graham e njoftoi kandidaturën nga shteti i tij i Karolinës së Jugut. Ai i tha përkrahësve se dëshiron të bëhet president “për t’i mundur armiqtë të cilët përpiqen të na vrasin.” Ai tha se Shtetet e Bashkuara “nuk do të bashkëjetojnë dot kurrë në paqe me islamin radikal.”

Graham, një kritik i vazhdueshëm i Presidentit Barack Obama për “mungesën e vëmendjes së duhur ndaj politikës së jashtme amerikane”, tha se politikat e udhëheqësit amerikan “na kanë bërë më pak të sigurtë.”

Anketat tregojnë se 59-vjeçari Graham gëzon pak mbështetje mes zgjedhësve republikanë, por numri i kandidatëve republikanë është aq i madh, saqë asnjëri prej tyre nuk ka dalë si një kandidat i fortë për të marrë emërimin e partisë.

Graham, ish-jurist për Forcën Ajrore, i cili në 20 vitet e fundit ka qenë kongresmen dhe senator, tha se ai ka më tepër eksperiencë për çështjen e  sigurisë kombëtare, se sa ndonjëri prej kandiadtëve të tjerë që janë përfshirë në garë. Ai bëri thirrje për më tepër bashkëpunim mes të dy partive në Uashington për çështje të rëndësishme.

Ai ka qenë një aleat i afërt politik me kandidatin republikan në zgjedhjet presidenciale të vitit 2008, Senatorin John Mc Cain, i cili e humbi garën me kandidatin demokrat, Barak Obama. za

Ambasada amerikane në Tiranë përshëndeti sot “lëvizjen e guximshme të Partisë Demokratike dhe hapat e ndërmarrë nga partitë e tjera”. PD tërhoqi kandidatin e saj në Këlcyrë pas dyshimeve mbi të kaluarën e tij

Sekretari amerikan i Mbrojtjes Ashton Carter premtoi një ndihmë prej 18 milionë dollarësh për Vietnamin, që të blejë anije të prodhuara në Shtetet e Bashkuara, për patrullimin e kufijve. Synimi i kësaj ndihme është përmirësimi i kapacitetit të mbrojtjes që ka vendi.

Sekretari Carter ndodhet në vendin komunist, me qëllim që të fuqizojë lidhjet ushtarake mes të dy vendeve. Pjesë e kësaj përpjekjeje ishte nënshkrimi me homologun e tij vietnamez, i “deklaratës së vizionit”, një udhëzues për zgjerimin e bashkëpunimit dypalësh.

Kjo përfshin ndihmën e Shteteve të Bashkuara për Vietnamin që ai të përgatitet për të marrë pjesë në operacionet paqeruajtëse të Kombeve të Bashkuara.

Në fillim të turneut të tij 11-ditor në rajonin e Azi-Paqësorit, zoti Carter bëri thirrje që të gjitha vendet që kanë pretendime territoriale për Detin Kinës Jugore t’i ndalin veprimet për zaptimin e ishujve në të. Ai tha se Shtetet e Bashkuara janë kundër militarizimit dhe krijimit të tensioneve në rajon.

Vietnami është një prej vendeve  që kanë projekte për ndërtimin e ishujve në Detin Kinës Jugore. Kina po punon me projektin më të madh, duke shtuar tensionet rajonale, mes shqetësimeve për militarizimin e tij. za

Ish-drejtori i CIA-s, David Petraeus, ka thënë në një intervistë për BBC-në se militantët e Shtetit Islamik mund të mposhten vetëm përmes qasjes së dyfishtë – ushtarake dhe politike.

Ai e ka përshkruar grupin ekstremist si “armik të frikshëm”.

“Është vërtet një ushtri konvencionale që ka edhe elemente të kryengritjes, edhe elemente të rëndësishme terroriste”, ka thënë Petraeus.

I pyetur të krahasojë Shtetin Islamik me Al Kaidën – paraardhëse e tij në Irak, Petraeus ka thënë se Al Kaida “ka më shumë rrënjë në Irak dhe numër më të madh se IS-i“. rel

Dispozitat anti-terroriste të Shteteve të Bashkuara që u lejojnë shërbimeve të sigurisë të mbledhin të dhëna nga bisedat telefonike, kanë skaduar, pasi Senati ka dështuar të arrijë marrëveshje.

Dispozitat kryesore të ligjit, i njohur si Akti Patriot, kanë skaduar në mesnatë, sipas kohës lokale.

Votimi për Aktin e Lirisë, një projektligj i rishikuar, që parasheh kontroll më të madh në mbledhjen e të dhënave nga bisedat telefonike, nuk do të zhvillohet deri në mes të javës.

Shtëpia e Bardhë ka thënë se ky është një “gabim i papërgjegjshëm” i Senatit.

“Për një çështje kaq të rëndësishme si siguria jonë kombëtare, senatorët individualë duhet të vënë mënjanë motivet partiake dhe të veprojnë me shpejtësi. Populli amerikan nuk meriton asgjë më pak”, thuhet në deklaratën e Shtëpisë së Bardhë.

Dështimi për të arritur marrëveshje do të thotë se shërbimet e sigurisë kanë humbur përkohësisht të drejtën për të mbledhur të dhëna nga bisediat telefonike, me qëllim monitorimin e të dyshuarve për terrorizëm.

Agjencia për Siguri Kombëtare e Shteteve të Bashkuara, e cila udhëheq shumicën e programeve të mbikëqyrjes, ka nisur tashmë të shkyçë serverët që mbledhin të dhëna.

Për javë të tëra, lideri i shumicës republikane në Senat, Mitch McConnell, ka argumentuar për zgjatjen e përkohshme të spiunimit nga Agjencia për Siguri Kombëtare.

“Të lejosh programin të skadojë, pa përpjekje për ta zëvendësuar atë, në kohën e kërcënimeve në rritje dhe agresive, është një rezultat i papranueshëm”, ka thënë McConell.

Por, ky zhvillim i ngjarjeve shihet si fitore e madhe për senatorin demokrat, Patrick Leahy, i cili është bashkautor i Aktit të Lirisë.

“Akti i Lirisë është një kompromis i hartuar me kujdes nga të dyja partitë, i cili mbron pavarësinë e amerikanëve, por po ashtu e mban vendin të sigurt”, ka thënë ai.

Për disa, megjithatë, reformat e ligjit nuk janë të duhurat për të mbrojtur liritë civile të amerikanëve. Senatori republikan, Rand Paul, ka thënë se mbledhja e të dhënave nga bisedat telefonike është kërcënim anti-kushtetues ndaj privatësisë.

“Ne nuk mbledhim informacione të spiunëve. Nuk mbledhim informacione të terroristëve. Mbledhim të dhëna nga qytetarët amerikanë, gjatë gjithë kohës”, ka thënë Paul.

Spiunimi nga Agjencia e Sigurisë Kombëtare është bërë publik në qershor të vitit 2013 nga ish-kontraktori i kësaj Agjencie, Edward Snowden, i cili tani jeton në Rusi.

Agjencia për Siguri Kombëtare e SHBA-së ka gëzuar të drejtën e spiunimit qysh pas sulmeve të 11 Shtatorit, 2001.

Ajo ka spiunuar edhe disa firma evropiane. Në mesin e individëve në shënjestër ka qenë edhe kancelarja gjermane, Angela Merkel. (rel)

Kina kërkon të rikthehet në krye të botës. Përgjigja e Evropës dhe e Perëndimit duhet të jetë: Kina të integrohet – të paktën në sektorët, ku kjo është e mundur, mendon Philipp Bilsky.

Mesazhi ishte i qartë. “You go!”-“Mbathjani!”. Gjithsej tetë herë i kërkoi marina kineze javën e kaluar një avion spiunazhi të SHBA që të tërhiqet. Avioni ushtarak amerikan po fluturonte mbi një rajon në Detin e Kinës së Jugut, për të cilin Kina ka pretendim për vete. Një zonë detare, në të cilën Republika Popullore përpiqet që me ndërtimin e ishujve artificialë të krijojë fakte – më shumë se 1000 kilometra larg zonës kontinentale të Kinës dhe nën protestat e ashpra të disa shteteve fqinje dhe të SHBA.

Kina i përfaqëson interesat e saj në rajon në mënyrë shumë më intensive se sa disa vite më parë. Qendra Kërkimore kryesore në Gjermani për studimet për Kinën, Insituti Mercator për Studimet për Kinën në Berlin, sheh madje një fund të politikës kineze të hapjes. Kolonat bazë të politikës së njohur nga Ten Hsiaopini, në tri dekadat e gjysmë të kaluara, tani nën Xi Ping po eleminohen njëra pas tjetrës – midis tyre edhe politika e përmbajtur e jashtme.

Ndryshim thelbësor në politikën e jashtme të Kinës?

Shumëçka flet për një tezë të tillë. Veprimet e forcës në Detin e Kinës Jugore janë vetëm një shembull. Veç kësaj, Kina përpiqet që me projektin e saj për një Rrugë të re të mëndafshtë të depërtojë në Azi me një rrjet infrastrukturor, në qendër të të cilit të jetë Kina. Dhe Pekini po krijon institucione të reja ndërkombëtare, në të cilat Kina ka një peshë më të madhe. Këto veprime jashtë vendit shoqërohen në vend me një ndryshim rrënjësor të ekonomisë kineze. Deri në vitin 2049 Kina do të kthehet në një superfuqi industriale – të mos jetë vetëm tavolina e punës e botës, por një qendër inovacioni dhe efikasiteti.

Philipp Bilsky

Kina do që të kthehet atje, ku Pekini mendon se e ka pasur historikisht vendin: në krye të shteteve të botës. Që kjo të arrihet, është gjithçka tjetër por jo vetëkuptueshme. Sepse lista e sfidave duket e pafundme. Sfida ndoshta më e madhe nga pikëpamja e qeverisë kineze: mbajtja e premtimit, që i ka dhënë partisë komuniste në dekadat e shkuara legjitimimin në popull – që kinezët të jetojnë sot ekonomikisht më mirë se dje. Dhe që nesër ata të jetojnë më mirë se sot. Mbajtja e këtij premtimi duket – përballë nevojës së rishpikjes së plotë të modelit ekonomik kinez – e parë nga jashtë nganjëherë gati e pamundur.

Kina kërkon ta zgjerojë edhe më ndikimin

Por këto janë çështjet e dekadave të ardhshme. Për momentin është e sigurtë: Kina po e zgjeron edhe më tej ndikimin e saj. Çfarë do të thotë kjo për Evropën? Çfarë do të thotë për Perëndimin? Ata duhet të përpiqen – sa herë të jetë e mundur – të bashkëpunojnë me Kinën dhe ta përfshijnë e integrojnë Kinën. Ajo që nuk funksionon, këtë e konfirmuan në mënyrë impresionuese SHBA para pak kohësh: të kufizohet ndikimi i Kinës dhe që Kinës t’i vendosen kufij. Kur Pekini ngriti Bankën Aziatike të Investimeve në Infrastrukturë (AIIB), SHBA u përpoqën t’i bindin aleatët e tyre që t’i rrijnë larg këtij institucioni të ri. Për Uashingtonin ky ishte një superskandal diplomatik. Njëri vend pas tjetrit u bashkuan me inisiativën kineze, edhe me argumentin se fjalën e tij mund ta thotë vetëm ai që edhe ndodhet në tryezë.

Një hap i drejtë. Por e qartë megjithatë është edhe: atje ku interesat kundërvihen direkt, bashkëpunimi është thuajse i pamundur. Deti i Kinës Jugore është shembulli më i mirë. Kina do ta zgjerojë edhe më tej ndikimin e saj atje. Jo së fundi, sepse ky rajon edhe për zhvillimin ekonomik të Kinës, nga pikëpamja kineze ka një rëndësi strategjike. SHBA nga ana tjetër shohin se vendi i tyre i deritashëm në rajon është i rrezikuar. Ndërsa vendet fqinjë e shohin gjithashtu me shqetësim dominimin e parashikueshëm të Pekinit. Një zgjidhje e kësaj çështjeje nuk duket në horizont, konfliktet e ardhshme janë paraprogramuar që sot

VOAL – Autoritetet e taksave dhe tatimeve kanë shpallur një fillim të menjëhershëm të procedimeve të reja në kuadrin e hetimit të gjerë për korrupsion, çka ka përfshirë si tërmet Federatën Botërore të Futbollit prej vigjiljes së kongresit ku u rizgjodh zvicerani Sepp Blatter.

Kështu bën të diturNew York Times duke iu referuar Richard Weberit, shef i sektorit hetimor, papërmendur emra të të hetuarve të rinj të mundshëm e pa sakësuar se a do të jetë i përfshirë edhe i rinkonfirmuari Joseph Blatter. Këtë të shtunë për RTS ky ka pohuar se është i shokuar nga akuzat e ngritura në SHBA dhe ka denoncuar “urrejtjen që vjen jo vetëm nga një njeri në UEFA por nga organizata UEFA e cila nuk ka kuptuar se më 1998 jam bërë president”.

Nga Isabela Çoçoli

VOAL – Shtetet e Bashkuara do të qëndrojnë në krah të Ukrainës për të luftuar agresionin rus, që e ka vënë në rrezik sigurinë evropiane, tha nënpresidenti amerikan Xho Bajden të mërkurën.

Duke folur në Institutin Brookings në Uashington, Bajden tha se mbështetja ndaj Ukrainës është e rëndësishme për të ardhmen e vendit, për të ardhmen e sigurisë evropiane dhe për të ardhmen e rendit ndërkombëtar.

“Për sa kohë që udhëheqësit e Ukrainës do të vijojnë me projektin e reformës, SHBA do të vazhdojë të qëndrojë me ta,” tha Bajden. Sanksionet amerikane ndaj Rusisë duhen dhe do të vazhdojnë deri sa marrëveshja e Minskut të zbatohet plotësisht, shtoi Bajden.

Marrëveshja e Minskut, që u arrit në shkurt nga Franca, Gjermania, Rusia, Ukraina dhe separatistët pro-Rusi, bëri thirrje për një armëpushim dhe tërheqje të trupave të huaja dhe të armëve të rënda me qëllim arritjen e një zgjidhje të qëndrueshme të konfliktit në Ukrainë.

Fokusi i SHBA do të jetë direkt në trajtimin e tragjedisë humanitare krijuar nga agresioni rus, tha Bajden.

Është një nga fjalimet e formuluara më fuqishëm dhe me tone të forta nga ana e një zyrtarë i lartë amerikan, ku nënpresidenti tha se “Rusia po ndërmerr hapa për të minuar fqinjët e saj evropiane dhe për të forcuar pozitën e saj hegjemoniste”, të cilën Shtetet e Bashkuara dhe Perëndimi dënojnë fuqishëm.

Që prej marrjes së presidencës ruse, Vladimir Putin ka ndryshuar në mënyrë të konsiderueshme, tha Bajden. Ai tha se Putin kishte treguar përbuzje për sovranitetin e fqinjëve të Rusisë, dhe për këtë arsye “bota duket më ndryshe sot se ajo  para se Putini të merrte presidencën… Sepse ka ndryshuar, prandaj është në fokusin tonë dhe ne do të vazhdojmë ta ekspozojmë Rusinë në botë. “

Bajden tha gjithashtu se vizioni i Putinit “ka shumë pak për t’i ofruar popullit rus, përveç miteve” dhe prandaj është i dënuar të dështojë. /VOA

Manovër nga ajri e NATO-s në Lituani

Në Europën veriore kanë filluar manovrat e përbashkëta të gjashtë vendeve të NATO-s me shtete neutrale. Eksperti i sigurisë, Ulrich Kühn flet mbi efektin dhe rëndësinë e kësaj manovre ushtarake.

DW: Zoti Kühn manovrat perëndimore konsiderohen “si nga më të zgjeruarat e llojit”. Sa rëndësi kanë ato?

Ulrich Kühn: Për këtë manovër ekzistojnë tre argumenta: Së pari: NATO kërkon t’i dërgojë një sinjal Putinit se aleanca si në aspkeitn ushtarak edhe politik e ka vullnetin që të respektojë detyrimet e saj për anëtarët e aleancës, pra edhe për tre vendet balltike. Së dyti: Me të dërgohet një sinjal tek partnerët lindorë, që aleanca është e gatshme t’i mbrojë ata në çdo kohë, edhe kundër një agresioni të mundshëm rus. Së treti: Trupat duhen stërvitur për sfida të reja ushtarake, si për shembull për stilin “hibrid” të luftës që po përdor Rusia në Krime dhe Ukrainën lindore. Në këtë drejtim duhet vepruar. Në këtë kuptim manovra mund të konsiderohet si shumë e rëndësishme.

Çfarë nënvizimi të ri merr kjo manovër, kur në të marrin pjesë edhe vende neutrale, si Finlanda, Suedia, apo Zvicra?

Duhet thënë se Finlanda dhe Suedia ndjehen të rrezikuara nga manovrat e fundit ruse. Kështu herë pas here gati shkelet hapësira ajrore nga aviacioni rus. Kështu ka zëra tani në Finlandë dhe Suedi që kërkojnë futjen në NATO. Kjo i sinjalizon Rusisë që ajo nuk perceptohet më si një partner i besueshëm, por si kërcënim serioz. Në tërësi mund të thuhet se vihet re një militarizim i ri i sigurisë europiane.

A nuk është disi qesharake deklarata zyrtare se bëhet fjalë për një stërvitje për një mision të OKB-së, kur çdokush e di se arsyeja e vërtetë është kërcënimi rus?

Këto manovra i drejtohen qartë Rusisë. Sinjali është: “Rusia po mpreh shpatën, por ne jemi gati”. Arsyetimi me një ushtrim relevant për OKB-në është thjeshtë fasada. Me sa duket nuk do t’i japë më njeri Putinit raste të tjera për propagandë mediatike. Sinjali ushtarak është shumë i qartë.

Eksperti Ulrich Kühn

Rusia nga ana e saj ka reaguar me demonstrim ushtarak. Janë këto manovra rruga e duhur për të vepruar me rrezikun që vjen nga Rusia, nuk tensionohen kështu edhe më shumë marrëdhëniet me Rusinë?

Këto manovra janë të justifikuara për gjendjen aktuale. Madje vetë koha, gjendja e brishtë mes emergjencës ushtarake dhe përgjegjësisë policore, kur “uniformat e gjelbra”, pra njësi speciale të paidentifikuara kalojnë në kufi, kërkon masa të reja dhe të përshtatshme. Njëra nga manovrat e NATO-s në Letoni lidhet pikërisht me një skenar të tillë. Mendoj se është gjëja e duhur t’i tregosh Rusisë se nuk ka asnjë shans të veprojë në vendet baltike ashtu si në Ukrainë. Por në plan afatgjatë dhe të mesëm NATO duhet të ndërtojë ura komunikimi me Rusinë. Pra, si në kohën e Luftës së Ftohtë: Nga njëra anë oferta serio´ze bashëkpunimi, nga ana tjetër gatishmëri realiste për mbrojtje. Për fat të keq është Rusia që prej më shumë se një viti po e rrotullon spiralen drejt shkallëzimit.

Sa të rrezikuara janë vërtet vende si ato baltike, Estonia, Letonia, Lituania apo vendet jo anëtare, si Suedia apo Finlanda?

E parë në mënyrë realiste, Rusia nuk mund t’i rrezikojë seriozisht tre vendet baltike, Estoni, Letoni, Lituani. Në rastin më ekstrem- një shkëmbim nuklear – SHBA duhet të jetë gati të “këmbejë” Bostonin, Nju Jorkun dhe Uashingtonin me Talinin, Rigën dhe Vilnën. Edhe pse ky qëndrim të duket shumë i ekzagjeruar, ai i përgjigjet logjikës së kërcënimit. Edhe Rusia e di këtë. Por në të njëjtën kohë ajo ia ka dalë me sukses të veprojë në një zonë gri, pa e kaluar pragun e një lufte të hapur. Në këtë pikë NATO ka deficite në mbrojtje, dhe tre vendet baltike e kanë vënë re me kujdes këtë mangësi në aleancën e përbashët. Këtu NATO duhet të përmirësohet.

A mendoni se Suedia dhe Finlanda do të bëhen pjesë e NATO-s?

Për Suedinë dhe Finlandën nuk shoh ndonjë kërcënim direkt rus. Por si në kohën e Luftës së Ftohtë të dyja vendet gjenden në hapësirën e influencës së Rusisë, gjë që i bën ato potencialisht objektiva të lojërave ushtarake. Por t’i bësh këto vende tani pjesë të NATO-s do të thotë të dërgosh një sinjal shumë të gabuar tek Moska. Edhe në këto vende nuk ka ndonjë shumicë që e kërkon këtë anëtarësim. Por opinionet politike mund të ndryshojnë shumë shpejt.

Ulrich Kühn është ekspert për marrëdhëniet mes NATO-s dhe Rusisë në Institutin për Studimet e Paqes dhe Politikën e Sigurisë në Universitetin e Hamburgut.

SHBA, Zvicër, akuza për korrupsion kundër zyrtarëve të FIFA-s

Ambasadorja amerikane Tracey Ann Jacobson i bëri këto komente gjatë ceremonisë së diplomimit të 116 studentëve të Universitetit Amerikan në Kosovë.

VOAL – UASHINGTON – Shtetet e Bashkuara kritikuan “mungesën e plotë të transparencës” në gjykimin e korrespondentit të gazetës Washington Post, Jason Rezaian, i cili u arrestua në Iran, gati dhjetë muaj më parë, nën akuzat që përfshijnë spiunazhin.

Zëdhënësja e Këshillit për Siguri Kombëtare të Shtëpisë së Bardhë, Bernadette Meehan, i ka bërë këto komente sot, kur edhe ka nisur gjykimi me dyer të mbyllura i Rezaianit në Teheran.

“Përderisa bëjmë thirrje që ky gjykim të jetë i hapur, po ashtu theksojmë se Jason nuk do të duhej kur të arrestohej apo gjykohej”, ka thënë Meehan.

Rezaian, me shtetësi amerikane dhe iraniane, mund të përballet me 20 vjet burgim nëse shpallet fajtor.

Rezaian, i cili është shef i byrosë së gazetës WP në Teheran, ka qenë në burgun famëkeq Evin prejse është arrestuar në muajin korrik dhe raportohet se ka humbur 18 kg.

Ai është arrestuar së bashku me gruan e tij në shtëpinë e tyre në Teheran, por ajo është liruar me kusht dhe do të gjykohet ndarazi. rel