Në mes të natës një hajdut po vjedh në një vilë të vetmuar.
E zonja, një grua e bukur dhe bëshme, dëgjon zhurma, zgjohet, hyn në dhomën e ndenjjes, sheh hajdutin dhe bërtet. Burri i saj Nikolla, i vogël, tullac dhe plak, zgjohet dhe vrapon (si të thuash) edhe në dhomën e ndenjjes.
Mos lëvizni nga këtu, hajduti i shikon, i kap të dy, pastaj merr plakun, e vendos pranë kolltukut dhe i thotë:
– “Ti rri këtu dhe…. mos lëviz ose do të të jap një… mu në kokë” pastaj e kap zonjen bukuroshe e hedh ne divan dhe bëjnë dashuri. Pas një ore hajduti vishet, merr plaçkat e vjedhura dhe ikën.
Zonja, duke u përpjekur të fshehë kënaqësinë e saj, i thotë të shoqit që po qesh:
– “Çfarë njeriu je ti? e le hajdutin të bëjë gjithçka, nuk ngrite asnjë gisht dhe tani qesh!”.
Ai “eh unë qesh po eh, jo vetëm që e ngrita gishtin. Lëviza tri herë dhe ai nuk e vuri re!!!”