Akademia e Shkencave dhe Arteve në Shtetet e Bashkuara, ka njoftuar se ka shtyrë ceremoninë e ndarjes së çmimeve Oscar, për 25 prill të vitit të ardhshëm, nga 28 shkurti kur ishin bërë planifikimet fillestare.

Pandemia me koronavirus ka mbyllur shumë teatro në gjithë botën, si dhe ka ndalur prodhimin e filmave të rinj.

Kjo Akademi ka shtyrë edhe datën e afatit të fundit të dërgimit të filmave që mund të garojnë për këto çmime, nga 31 dhjetori i këtij viti, në 28 shkurt të 2021-ës.

“Shpresa jonë, për shtyrjen e afatit të aplikimit, është që t’iu ofrojmë fleksibilitet regjisorëve në përfundimin e filmave të tyre, pa i ndëshkuar për diçka që është jashtë kontrollit të secilit”, ka thënë presidenti i Akademisë, David Rubin dhe shefja ekzekutvive, Dawn Hudson.

Ndalja e incizimit të filmave, ka shtyrë shumë regjistorë që të pezullojnë planet për publikim të projekteve të tyre këtë vit.

Kjo është vetëm hera e katërt, në historinë 93-vjeçare të ndarjes së këtyre çmimeve, që data e ceremonisë është ndryshuar; më 1938, për shkak të vërshimeve në Los Angelos, më 1968, për shkak të vrasjes së liderit për të drejtat civile, Martin Luther King Jr., dhe më 1981, pas tentim-vrasjes së presidentit të atëhershëm amerikan, Ronald Regan.

Pamje nga ceremonia e ndarjes së çmimeve Oscar këtë vit.

Filmat e shfaqur online do të mund të garojnë në ceremoninë e vitit të ardhshëm të çmimeve Oscar, ka njoftuar Akademia e Arteve dhe Shkencave në Hollywood.

Këto ndryshime janë bërë për shkak të shpërthimit të koronavirusit të ri.

Deri tani, vetëm filmat që janë shfaqur nëpër kinema për të paktën një javë në Los Angelos kanë pasur mundësi të garojnë.

Mirëpo meqë pandemia me koronavirus ka ndikuar në mbylljen e kinemave në gjithë botën, një numër i filmave janë transmetuar nëpër platforma online.

Presidenti, David Rubin dhe shefja ekzekutive, Dawn Hudson kanë thënë: “Akademia beson se nuk ka mënyrë më të mirë për të përjetuar magjinë e filmave sesa kur ata shfaqen në kinema. Përkushtimi ynë ndaj kësaj teorie është i pandryshuar dhe palëkundur. Megjithatë, pandemia tragjike me sëmundjen Covid-19mn (që shkakton koronavirusi) ka krijuar nevojën e këtij përjashtimi të përkohshëm”.

Rregullat tradicionale është thënë se do të rikthehen sapo të përfundojë pandemia.

Filmi jugkorean, Parasite ka fituar çmimin për filmin më të mirë këtë vit të Akademisë, duke u bërë filmi i parë që nuk është gjuhën angleze, por ka marrë Oscar në këtë kategori.

Ky film shpërfaq satirën sociale rreth dy familjeve nga klasa të ndryshme shoqërore në Seul, njëra që jeton në varfëri në bodrum dhe një familje të pasur që jeton në një shtëpi të madhe. rel

voal.ch – Allen Daviau, drejtori i fotografisë për filmin “E.T.” vdiq në Los Angeles nga koronavirus.

Ai ishte 77 vjeç. Në karrierën e tij, kineasti kishte punuar me profesionistë të tillë si Steven Spielberg, në filma si “ET”, “Indiana Jones and Temple of Doom”, “The Color Viola”, si dhe me Barry Levinson, me të cilin kishte punuar për filmi “Bugsy” dhe për “Avalon”./RSI.CH/EB/

voal.ch – Audrey Hepburn një nga aktoret më të famshme në Hollywood, por ajo gjithashtu në jetë kishte një rol që pak e dinin: atë të spiunes.

Kjo u zbulua nga Robert Matzen në librin “Vajza Hollandeze: Audrey Hepburn dhe Lufta e Dytë Botërore”, botuar nga GoodKnight Books, ku konfirmohet se si Hepburn e re ndihmoi rezistencën kundër nazistëve në Hollandë.

Aktorja e ardhshme lindi në Belgjikë në vitin 1929 në një familje të klasës së lartë: babai i saj punonte në financa dhe nëna e saj, baronesha Ella van Heemstra, ishte një fisnike hollandeze. Në vitin 1935 babai i saj la familjen dhe shkoi në Londër, Audrey kaloi disa vjet në një shkollë private pranë Dover, Angli, por me fillimin e luftës nëna e saj mendoi se ishte më mirë që ajo dhe vajza e saj të transferoheshin në Holandë.

Megjithë titullin fisnik, familja nuk ishte e pasur: “Nëna ime nuk kishte asnjë qindarkë – zbuloi aktorja, e cila vdiq në vitin 1993 – Prindërit e mi u divorcuan kur isha 10 vjeç, babai im u zhduk, nuk kishim para”.

Më 1942 daja i saj, Otto van Limburg Stirum, u arrestua, u burgos dhe u pushkatua, një tragjedi që bindi nënën e Hepburn, një mbështetëse e nazizmit, për të ndihmuar rezistencën.

Ishte në verën e vitit 1944, kur Hepburn filloi të aktivizihej vullnetarisht për Hendrik Visser `t Hooft, një mjek dhe udhëheqës i lëvizjes antinaziste, dhe kështu u krijuan lidhjet e saj me Rezistencën. Ajo e vuri kërcimin në shërbim të luftës antinazistee, duke filluar të performojë në aktivitete të paligjshme të natës,  të organizuara për të mbledhur fonde. Për më tepër, ajo mbajti një gazetë të Rezistencës, Oranjekrant, dhe meqë fliste anglisht, ajo u zgjodh nga Visser ´t Hooft për të përcjellë mesazhe dhe ushqim për pilotët Aleatë  në 1944. Sipas djalit të aktores, Luca Dotti, lufta ishte tregimi i saj i preferuar: “Ajo më thoshte se ishte shumë e lumtur me angazhimin e saj në luftë kundër nazizmit”. (Ansa)/EB

Aktori amerikan Tom Hanks dhe gruaja e tij Rita Wilson të hënën u lanë të lirë nga një spital në Australi pasi morën trajtimin për koronavirusin, raporton Anadolu Agency (AA).

Tom Hanks dhe gruaja e tij Rita Wilson njoftuan të mërkurën se ata u testuan pozitivë ndaj koronavirusit të ri.

Çifti që tani është në vetë-karantinë, ishin në Bregun e Artë derisa Hanks po filmonte një biografi për Elvis Presley, raportoi BBC.

“Ndiheshim pak të lodhur, sikur të kishim ftohje dhe dhimbje të trupit. Rita kishte dridhje që vinin dhe shkonin. Edhe ethe të pakta”, tha aktori fitues i çmimit Oscar në Instagram.

Më vonë në një postim tjetër Hank falënderoi “të gjithë që janë duke u kujdesur aq mirë për ne”.

Ai u testua pasi ishte “ekspozuar” dikujt që ishte testuar pozitivisht, sipas raportit.

Virusi u shfaq në Wuhan, Kinë, dhjetorin e kaluar, dhe është përhapur në të paktën 146 vende dhe territore. Organizata Botërore e Shëndetësisë e shpalli shpërthimin një pandemi.

voal.ch – Kirk Douglas gati gjithë pasurinë e tij 61 milionë $ e lë për bamirësi

Aktori famoz, që ka interpretuar në filmat klasikë si like Lust For Life, Spartacus dhe Paths Of Glory, u nda nga kjo botë në fillim të shkurtit në moshën 103 vjeç.

Tani është zbuluar se ai e ka dhuruar pothuaj të gjithë pasurinë e tij për bamirësi.

Legjenda e Hollywood i ka dhuruar  50 milion $ nga 61 milionë $ sa ishte pasuria e tij 61 Fondacionit Dougla, me qëllim “për të ndihmuar ata që nuk kanë mundësi të ndihmojnë vetveten,” sikur raporton The Mirror.

Prej kësaj shume do të marrë mbështetje financiare St Lawrence University, për bursa për studentët që nuk kanë mundësi; po ashtu një pjesë do të shkojë  për Childhood Center; Culver City’s Kirk Douglas Theatre, dhe Children’s Hospital në Los Angeles.

Deri tani është e paqartë se ku do të shkojnë 10 milionë $ e mbetura. Kirk Douglas ka lënë pas, gruan e tij të dytë Anne, me të cilën jetoi 66 vjet dhe tre djemtë e tij Joel, Peter, dhe Michael./EB

Mes emrave të njohur të kinemasë dhe industrisë së filmit gjatë ndarjes së çmimeve Oskar ishte dhe një artiste me origjinë shqiptare. Ajo quhet Liria Prishtina (Pristine), e cila ishte pjesë e ekipit fitues të Çmimit Oscar për kostumografinë në filmin “Little Ëomen”. Lajmi është bërë i ditur nga babai i artistes, Fisnik Prishtina, një biznesmen i suksesshëm në Toronto.

Ai me krenari njoftonte në ‘Facebook’ se modelimet e të bijës ndihmuan ekipin të fitonin Oscar për kostumet. “Dizajnet e vajzës sime ndihmuan ekipin e saj të fitojë Oskar sonte për kostume (nëse më pyet mua, ishte e gjitha vajza ime) me filmin 2019, “Little Women”, kush do të thotë mashallah (Zoti e bekoftë)? Dizajnet e saj janë gjithmonë elegante”, -tha ai.

Liria ka studiuar në Londër. Pas kolegjit Camberwell ajo ndoqi shkollën e modës, ndërsa sot ka një karrierë të suksesshme.
(BalkanWeb)

Filmi “Parasite” nga Koreja e Jugut, është fitues i çmimit për filmin më të mirë, duke u bërë kësisoj filmi i parë që nuk është në anglisht por që mori çmimin Oscar në këtë kategori.

Filmi shkëlqeu në ceremoninë e 92-të të ndarjes së çmimeve Oscar, që u mbajt në Teatrin Dolby në Kaliforni.

Me katër çmime Oscar, ai la prapa filmin e nominuar në disa kategori, “1917”, i cili fitoi tre çmime.

Në kategoritë tjera, Renee Zellweger fitoi çmimin për aktoren më të mirë për portretizimin e Judy Garland në filmin Judy.

Laura Dern është fituese çmimit për aktoren më të mirë në rol dytësor për rolin e saj në filmin, Marriage Story.

Joaquin Phoenix, fitoi çmimin për rolin në filmin Joker.

Brad Pitt fitoi çmimin për rolin më të mirë në rol dytësor në filmin, Once Upon a Time in Hollywood.

VOAL – Aktori Kirk Douglas, një nga “monstrat e shenjta” të fundit të shkëlqyera të Hollivudit, vdiq të mërkurën 5 shkurt. Aktori i njohur amerikan Kirk Douglas ka ndërruar jetë në moshën 103-vjeçare

Vdekja e Kirk Douglas u njoftua nga djali i tij Michael Douglas përmes rrjetit social Instagram.

“Me trishtim të jashtëzakonshëm, vëllezërit e mi dhe unë njoftojmë se Kirk Douglas na la sot në moshën 103 vjeçare”, tha djali i tij Michael, gjithashtu një yll i Hollivudit.

“Për botën, ai ishte një legjendë, një aktor i filmave nga epoka e artë, të cilën ai e jetoi mirë. Një njeri humanitar, përkushtimi i të cilit në drejtësi, vendosi një standard që na inspiron të gjithë neve”, shtoi Douglas.

Lindur në Amsterdam (në shtetin e Nju Jorkut) më 9 dhjetor 1916 nga emigrantë hebrenj bjellorusë si Issur Danielovitch dhe i njohur ndryshe si Isadore Demsky, ai shërbeu në Marinën e Shteteve të Bashkuara gjatë Luftës së Dytë Botërore.

Lindur shumë i varfër, Kirk kur ishte i vogël iu shiste ushqime cikërrima kalimtarëve për të blerë qumësht për familjen. Ndonëse autodidakt, ai shumë shpejt do të ngjiste shkallët e karrierës të Hollivudit falë talenti të tij të jashtëzakonshëm.

Ai, duke festuar njëqind vjetorin, nderoi atë që ai ia detyroi jetëgjatësinë e tij: “Unë kisha aq fat që takova shoqen time të shpirtit 63 vjet më parë,” shkroi aktori në revistën ‘Closer Weekly’, duke folur për gruan e tij të dytë Anne. Sot 100 vjeçe, Anne ka qenë në krah të tij deri në fund.

Me gruan e parë kishte dy djem, Michael dhe Joel, ndërsa Eric dhe Peter lindën me gruan e dytë. Eric vdiq nga një mbidozë në një moshë shumë të re.

Dy tragjedi të tjera goditën aktorin në vitet nëntëdhjetë: në vitin 1991 Douglas mrekullisht i mbijetoi një rrëzimi me helikopter ku dy nga shokët e tij të fluturimit humbën jetën. Në vitin 1996 një iktus ia hoqi mundësinë e të folurit. Por i durueshëm si gjithmonë, me orë dhe orë të tëra terapive rehabilituese, Kirk rifitoi të paktën disa aftësi për të komunikuar.

Ai ishte nominuar tri herë për çmimin Oscar për Aktorin më të Mirë për “Kampionin e Madh”, “E bukura dhe bisha” dhe “Epshe për Jetën”, por në vitin 1996 u nderua me Çmimin e Nderit nga Akademia.

Rolet e tij në “Horizonet e lavdisë” nga Stanley Kubrick dhe “Spartacus” më 1960 mbeten shumë të famshme. Shumë ishin rolet e tij në filmat westernë. Me kalimin e kohës, paraqitjet e tij në një film do të rralloheshin gjithnjë e më shumë deri në filmin e fundit të vitit 2004, “Iluzion”.

Kirk Douglas, një nga aktorët më të famshëm të Hollywood-it, njihej edhe për rolet e tij në filmat e paharrueshëm si “Spartaku”, “Rrugët e fitores”, “20.000 lega nën det” e tjerë.

Ai gjithashtu mori Medaljen Presidenciale të Lirisë dhe një çmim për arritje në jetë nga Instituti Amerikan i Filmit./Elida Buçpapaj

VOAL – Lindur në 26 Janar 1925 në Shaker Heights, Ohio, Paul Newman (Pol Njuman) u diplomua në Kolegjin Kenyon me një diplomë në shkencë dhe në vitet 1940 u bashkua me një kompani teatrore. Këtu ai u takua me Jakie Witte e cila u bë gruaja e tij më 1949. Tre fëmijë kanë lindur nga martesa, më i riu, Scott, vdiq tragjikisht nga një mbidozë më 1978.

Në vitet 1950 ai u regjistrua në shkollën e aktrimit “Studio e Aktorit” në New York dhe bëri debutimin e tij në skenën e Broadway me shfaqjen “Picnic” të William Inge. Pasi ka magjepsur audiencën e tërë, ai vendos që rruga e re për të marrë është ajo e kinemasë: në vitin 1954 ai niset për në Hollywood duke bërë debutimin e tij në filmin “The Chalice Chalice”.

Në atë kohë kinemaja amerikane ishte përplot me aktorë të bukur, të mallkuar dhe të mirënjohur nga audienca dhe kritikët – një shembull mbi të gjitha është Marlon Brando me “Përballë fronit” të tij – dhe për Newman nuk duket e lehtë të vendosë dhe të bëhet pjesë e sistemit të yjeve. Por fati qëndron në pritje dhe i riu James Dean vdes në mënyrë tragjike. Në vend të tij, Paul Newman është thirrur të luajë rolin e boksierit italo-amerikan Rocky Graziano.

Në vitin 1956, “Someone Loves Me” doli në kinema dhe arriti suksesi i publikut dhe kritikëve. Në një kohë të shkurtër, me shikimin e tij të zgjuar me sy të thellë blu dhe qëndrimin e tij, ai njihet si një nga simbolet seksi të kinemasë Amerikane.

Më 1958, pas divorcit të tij nga Witte, ai u martua me aktoren Joanne Woodward të njohur në serialin e filmit “Vera e gjatë e nxehtë” dhe me të cilën ai vazhdon i martuar lumturisht deri në fund të jetës. Nga bashkimi i tyre lindin tri vajza.

Në vitin 1961 ai ndërmori hapin e madh dhe vendosi të provojë dorën e tij me filmin e shkurtër “Mbi dëmin e duhanit” pas kamerës; filmi i tij i parë regjisorial është “Koha e parë e Jennifer” ku Newman  drejton gruan e tij.

Karriera e tij si regjisor vazhdon me filmat “Sfidë pa frikë” (1971), “Efektet e rrezeve gama në lulet e Matilde” (1972), “Kopshti zoologjik i xhamit” (1987).

Më 1986, Addemy më në fund e vuri re dhe Oskari erdhi për interpretimin e tij në filmin “Ngjyra e parave” të Martin Scorsese, së bashku me një Tom Cruise të ri.

Gjatë viteve 1970, pasioni i tij i madh ishte gara me motor dhe në 1979 ai mori pjesë në 24 orët e Le Mans, duke përfunduar i dyti pas timonit të Porsche të tij. Në vitet ’90 lindi vetë Newman, një kompani ushqimore e specializuar në prodhimin organik, të ardhurat e së cilës dhurohen për bamirësi.

Në vitin 1993 ai mori çmimin “Jean hersholt Humanitaria” nga Akademia për iniciativat e tij bamirëse. Në kujtim të djalit të tij Scott, Newman drejton “Harry & bir” më 1984, historia e babait dhe të birit që u largua nga një mijë keqkuptime.

Klasi i Paul Newman mund të gjendet në filma të shumtë, nga ato kryevepra janë “Macja në çatinë e nxehtë” (1958, me Elizabeth Taylor) dhe “Stangata” (1973, me Robert Redford) deri në filmat më të fundit (” Fjalët që nuk jua kam thënë “- 1998, me Kevin Costner,” Ai ishte babai im “- 2003, me Tom Hanks) ku, megjithëse i moshuar, prania e tij ende bën ndryshimin.

Në fund të korrikut 2008 ai u diagnostikua me kancer të mushkërive. Ai kalon muajt e fundit të jetës së tij me familjen e tij: më 26 shtator 2008 ai vdes në shtëpinë e tij në Westport, në shtetin e Connecticut./ Elida Buçpapaj

VOAL – Federico Fellini lindi në Rimini më 20 janar 1920 nga një familje e vogël-borgjeze. Babai vjen nga Gambettola dhe është përfaqësuesi i tregtisë së ushqimit, ndërsa nëna është një shtëpiake e thjeshtë. Federico i ri ndjek shkollën e mesme klasike të qytetit por studimi nuk bën shumë për të. Ai më pas filloi të merrte fitimet e tij të para të vogla si karikaturist: menaxheri i kinemasë Fulgor, në fakt, e porositi të bëjë portrete të aktorëve të famshëm për ekspozita përkujtimore. Në verën e vitit 1937 Fellini themeloi, në partneritet me piktorin Demos Bonini, punëtorinë “Febo”, ku të dy iu bënin karikatura pushuesve.

Gjatë vitit 1938 ai zhvilloi një lloj bashkëpunimi epistolar me gazeta dhe revista, si karikaturist: “Domenica del Corriere” botoi një duzinë në kolonën “Kartolina nga publiku”, ndërsa me të përjavshmen Florentine “420” marrëdhënia u bë më profesionale dhe vazhdon derisa të mbivendoset me periudhën e parë të “Marc’Aurelio”. Në këto vite Federico Fellini tashmë jeton përgjithmonë në Romë, ku u transferua në Janar 1939, me arsyetimin e regjistrimit në jurisprudencë. Që nga kohërat më të hershme, ai ndoqi botën e avanspektakolit dhe radios, ku takoi figura si Aldo Fabrizi, Erminio Macario dhe Marcello Marchesi, dhe filloi të shkruante skenare dhe humor. Në radio, në vitin 1943, ai u takua edhe me Giulietta Masina e cila po luan personazhin e Palinës, e konceptuar nga vetë Fellini. Në tetor të po këtij viti të dy martohen. Për kinemanë ai tashmë ka filluar të punojë që nga viti 1939, si një “gagman” (shkruan batuta për disa filma të xhiruar nga Macario).

Gjatë luftës ai bashkëpunoi në skenarët e një seri titujsh me cilësi të mirë, ndër të cilat “Avanti c’posto” dhe “Campo de ‘fiori” nga Mario Bonnard dhe “Chi visto ha?” nga Goffredo Alessandrini, ndërsa menjëherë pas tij është në mesin e protagonistëve të neorealizmit, duke shkruar disa nga veprat më të rëndësishme të asaj shkolle filmike: me Rossellinin, për shembull, ai shkruan kryeveprat “Roma qytet i hapur” dhe “Paisà”, me Germin “Në emër të ligjit “,” Rruga e shpresës “dhe” Qyteti mbron veten “; me Lattuadan “Krimi i Giovanni Episcopos”, “Senza pietà” dhe “Il mulino del Po”. Dhe gjithnjë në bashkëpunim me Lattuada, ai bëri debutimin e tij drejtues në fillim të viteve 50: “Luci del Vari” (1951), tashmë zbulon frymëzimin dhe interesin e tij autobiografik të tij për ambiente të caktuara siç është ai i avant-shfaqjes.

Një vit më pas Fellini drejton vetëm filmin e tij të parë, “Sheikun e bardhë”. Me “I vitelloni”, megjithatë, (jemi në vitin 1953), emri i tij kapërcen kufijtë kombëtarë dhe njihet jashtë vendit. Në këtë film, regjisori përdor për herë të parë kujtimet, adoleshencën e Riminit dhe personazhet e tij ekstravagantë dhe patetikë. Një vit më pas me “La strada” ai fitoi Oscar dhe është shenjtërimi ndërkombëtar. Oscar i dytë, megjithatë, mbërrin më 1957 me “Netët e Kabirias”. Ashtu si në “La strada”, protagoniste është Giulietta Masina, e cila gradualisht ka pasur role me rëndësi të ndryshme në të gjitha filmat e parë të burrit të saj. Këtu ajo luan rolin e Kabirias të titullit, një prostitutë naive dhe bujare, e cila paguan me zhgënjime të tmerrshme besimin që ajo ka te të tjerët.

Me “La dolce vita” (1959), Palme d’Or në Kanë dhe pellgun ujëmbledhës të prodhimtarisë së Fellini, interesimi për një kinema që nuk ka lidhje me strukturat tradicionale narrative është rritur. Pas publikimit të tij, filmi ngjalli skandale, veçanërisht në qarqe afër Vatikanit: së bashku me një lehtësi të caktuar në paraqitjen e situatave erotike, ai u qortua se tregoi pa hezituar rënien e vlerave të shoqërisë bashkëkohore.

Në vitin 1963 doli “8½”, mbase momenti më i lartë i artit të Fellinit. Fituesi i Oskarit për filmin dhe kostumet më të mira të huaja (Piero Gherardi), është tregimi i një regjisori që tregon për krizat e tij të sinqerta dhe të përzemërta si njeri dhe si autor. Universi onirik i futur në “8½” kthehet në mënyrë të qartë në të gjitha filmat deri në fund të viteve gjashtëdhjetë: në “Giulietta degli spiriti” (1965), për shembull, është përkthyer në gjininë femërore dhe përpiqet t’i referohet obsesioneve dhe dëshirave të një gruaje të tradhtuar.

Me emisionin e mëpasshëm “Toby Dammit”, episodi i “Tre hapa në delirium” (1968), ai shpërfytyron një histori të shkurtër të Edgar Allan Poes, “Mos e vë në bast kokën me djallin”, duke e çuar atë në një thellim të mëtejshëm të anktheve dhe shtypjeve të ekzistencës bashkëkohore. Në “Fellini-Satyricon” (1969), megjithatë, struktura ëndërruese transferohet në Romën perandorake gjatë periudhës së rënies. Është një metaforë për të tashmen, në të cilën mbizotëron shpesh kënaqësia e këndshme e talljes, e shoqëruar nga një interes për idetë e reja të të rinjve të kohës.

Duke përfunduar me specialen televizive Block-notes për një regjisor të viteve ’60, dekada në vazhdim hapet me një seri filmash në të cilat e kaluara në Rimini kthehet në plan të parë me forcë gjithnjë e më të madhe. “Amarcord” (1973), në mënyrë të veçantë, shënon rikthimin në Rimini të adoleshencës, të viteve të shkollës së mesme (të tridhjetat). Protagonistët janë vetë qyteti me personazhet e tij groteske. Kritikët dhe publiku e vlerësojnë me Oskarin e katërt.

Ky film i gëzuar dhe vizionar pasohet nga “Il Casanova” (1976), “Provimi i orkestrës” (1979), “Qyteti i grave” (1980) “Dhe anija shkon” dhe “Xhenxhefili dhe Fredi” (1985) . Filmi i fundit është “La voce della Luna” (1990), bazuar në “Il poema dei lunatici” nga Ermanno Cavazzoni. Federico Fellini kthehet në këtë mënyrë me të çmendurit e tij në fshat për të dëgjuar zërat e tij, pëshpëritjet e tij, larg nga hyjnitë e qytetit. Filmi pasqyron plotësisht këto të dhëna: nga njëra anë, atëherë kemi dhe pakëndësinë e pamjeve të prangave që grumbullohen dhe çmontohen çdo ditë, nga ana tjetër ngrohtësia dhe poezia e sekuencave të varrezave, puset, shiu, fshat natën . Në pranverën e vitit 1993, disa muaj para vdekjes së tij, Fellini mori në karrierën e tij të pestin Oscar. Federico Fellini vdiq në Romë nga një sulm në zemër më 31 tetor 1993 në moshën 73 vjeç./Elida Buçpapaj