Ku s‘të peshon prang e izolimit,

ku s‘të vështron sy i dyshimit,

ku s‘të ther helm i intriges,

ku s‘të shqetson lehje zagarësh,

ku s‘të djeg zjerm i dashunisë,

që pa e shijue ta vrasin.

Ku vllau në ashtin e vllaut nuk grryen

për një kafshatë frymzanse,

ku s‘jetohet me tregti fjalësh.

Ku s‘të thon i huaj në atdheun tand,

ku s‘të thith brengë e mallit,

ku mundesh frymë lirisht me marr,

ku mundesh me gjet nji zemër që i beson,

ku mundesh me zgjedh dashuni dhe urrejtje,

ku ndergjegje njerzimi s‘e ka rrobën uniformë,

ku gjuha nuk shërben me msheh mendimn,

ku debati polemika kacafyten lirshëm

si boksjerët në ring;

duartrokitet fuqishëm

me forcat e veta në duel kush fiton.

Ku zemra s‘lëndon si shqipe e plagueme,

Por në krahët e shpresës fluturon në naltësi.

Ku hija e paragrafit vullnetit krahët
s‘ja cungon në fluturim,

qenjën dykambshe në krymb s‘e shndrron.
Rrëshen-Mirditë, 1972