VOAL- Nata mes të dielës dhe të hënës i ofroi Zvicrës mundësinë për të parë dritat e famshme të veriut. Kjo është, si rregull, një ngjarje e rrallë, megjithëse është hera e dytë që ky fenomen ndodh në pak më shumë se një muaj. Në fakt, kjo shfaqje unike e dritave natyrore ishte vërejtur edhe në gjerësinë tonë gjeografike tashmë më 24 dhe 25 shtator.

Dritat e Veriut, të quajtura edhe dritat polare, karakterizohen nga breza të shndritshëm që marrin ngjyra dhe forma të ndryshme. Fenomeni është për shkak të efekteve optike të shkaktuara nga hyrja në atmosferë e asaj që quhet erë diellore, grimcat e së cilës, duke qenë të ngarkuara elektrike, jonizojnë ato të azotit dhe oksigjenit që janë të pranishme.

Atomet orientohen sipas fushës magnetike të Tokës: për këtë arsye në rajonet afër poleve fenomeni është një pamje e zakonshme. Sa më të forta të jenë erërat diellore, aq më shumë aurora borealis është e dukshme nga larg, në jug të hemisferës veriore. Kur i njëjti fenomen ndodh në hemisferën jugore quhet aurora australis.

Ngjyra e Dritave Veriore varet nga lloji i gazit me të cilin përplasen grimcat e ngarkuara dhe lartësia në të cilën ndodhin këto ndërveprime. Aurorat e gjelbra janë shpesh për shkak të ndërveprimit me oksigjenin në atmosferën e sipërme, ndërsa ngjyrat e kuqe ose vjollcë tregojnë praninë e azotit në reagim.

Luca Nisi i MeteoSvizzera shpjegon në lidhje me këtë se “ky është një fenomen shumë i rrallë. Por e veçanta e vitit 2023 është sigurisht fakti se ai regjistrohet dy herë në pak javë, ku i pari është vërejtur (ndonëse jo aq intensiv) më 25 shtator. Në ueb mund të vëzhgoni se si ndodh kjo çdo disa dekada”, me disa ngjarje që mbeten në kujtesë më shumë se të tjerat.

Nisi kujton Dritat e Veriut që u shfaqën “para Luftës së Dytë Botërore, me ngjarjen që ndodhi në janar 1938 sigurisht që mbeti në kujtesën e shumë njerëzve edhe në Ticino”, pasi ishte një aurora “me intensitet të barabartë” krahasuar me atë të regjistruar mbrëmë.rsi-eb