Dokumentet e hedhura në pisllëkun e Dunkirk zbulojnë udhëtimin e një nëne dhe vajzës nga Shqipëria në Britani të Madhe
Pakoja e dokumenteve u hodh në pisllëk në një vend të shtrirë, faqet e grisura tregonin një udhëtim të hulumtuar me imtësi nëpër katër vende me avion, tren dhe varkë. Pikat e shiut dhe balta shpërndanë fytyrën e vajzës tetëvjeçare me flokë të gjata të errëta të lidhura në një bisht, duke ngulur sytë lart nga një prej fletëve A4, pothuajse 1500 milje larg shtëpisë.
Amelia* ka lindur në Tiranë, Shqipëri, por këtu, në një kamp të improvizuar emigrantësh në Dunkirk, në Francën veriore, shtronte detajet e udhëtimit më të rëndësishëm të jetës së saj deri tani. Në kohën kur The Sunday Times zbuloi fotokopjet e pasaportave dhe certifikatave të lindjes, biletat e trenit dhe rezervimet e fluturimeve, ajo dhe nëna e saj Leandra ishin në Angli, pasi kishin kaluar Kanalin me një varkë të vogël pasi i paguan kontrabandistët e njerëzve 4000 euro.
Ato janë dy nga rreth 12,000 shqiptarë që kanë mbërritur ilegalisht këtë vit, duke shfrytëzuar shanset e tyre në kushte të tmerrshme nëpër korsinë më të ngarkuar të transportit në botë. Sunday Times ka mundur të gjurmojë udhëtimin e Amelias dhe Leandrës nga shtëpia e tyre në kryeqytetin shqiptar nëpërmjet Belgjikës dhe Francës në Britani, ku ata mbahen në një qendër emigracioni në Kent, me shpresën për të kërkuar azil.
Eksodi
Historia e Leandrës fillon në Has, një zonë e varfër e Shqipërisë së Veriut që ka parë rënien e popullsisë së saj pasi burrat në moshë pune, adoleshentët dhe nxënësit e shkollës janë larguar për në Britani, të joshur nga pretendimet për pasuri të shpërndara në mediat sociale.
Muajin e kaluar Dan O’Mahoney, komandanti i Forcave Kufitare, u tha deputetëve se deri në 2 për qind e popullsisë mashkullore shqiptare kishte udhëtuar në MB me varka të vogla.
Në 12 muajt deri në qershor, pothuajse 7745 shqiptarë (përfshirë personat në ngarkim) aplikuan për azil këtu. Vetëm 15 për qind e burrave ishin të suksesshëm, krahasuar me 89 për qind të grave, sipas Observatorit të Migracionit të Universitetit të Oksfordit. Në gjashtë muajt e parë të vitit shkalla e përgjithshme e pranimit ishte 55 për qind, duke e bërë Britaninë një perspektivë shumë më tërheqëse se vendet e tjera si Franca – e cila pranoi vetëm 8 për qind – ose Suedia apo Greqia, të cilat nuk pranuan asnjë. Vetëm Italia dhe Irlanda pranuan një përqindje më të lartë të kërkesave për azil nga Shqipëria sesa MB; Megjithatë, shumë më pak aplikohen.
Leandra po aplikon për azil me arsyetimin se po ikën nga një ish-partner abuziv, sipas vëllait të saj.
Në Krume, qyteti kryesor i Hasit, rreth dy orë e gjysmë me makinë në veri të Tiranës, një kuti e madhe telefonike e kuqe ndodhet jashtë një kafeneje të quajtur “Britania”. Këtu, joshja e Britanisë së Madhe është e tillë që shkollat po zbrazen me një shpejtësi alarmante: vetëm këtë verë 40 adoleshentë u zhdukën nga mësimet në shkollën e mesme lokale.
Nëntë vjet më parë këtu mësoheshin 700 nxënës; sot janë vetëm 460. Vëllezërit e motrat dhe prindërit e Leandrës ende jetojnë në Has, ku popullsia është ulur nga rreth 17,000 në 9,000 në dekadën e fundit për shkak të migrimit në MB.
Besim Dani, drejtori i shkollës së mesme Skenderbeu, i cili ka nxënës të moshës 15 deri në 18 vjeç, tha se eksodi ishte “tragjik”. “Më bën të ndihem shumë, shumë i trishtuar, dhe është gjithashtu e frikshme për sigurinë e tyre,” tha Dani, 50 vjeç. “Disa ishin nxënës të shkëlqyer, mund të ishin inxhinierë, mjekë, politikanë për Shqipërinë. Çdo familje këtu ndihet shumë keq; çdo ditë shohim më pak fëmijë në rrugë dhe dëgjojmë më pak zëra.”
Në kafenenë “Britania”, dy kamerierë pranuan se ishin përpjekur të kalonin Kanalin për në MB këtë verë, por kishin dështuar: ata u dëbuan nga Franca.
Një 22-vjeçar, kishte planifikuar të bashkohej me vëllain e tij, i cili punon në ndërtim. Ai kishte fjetur në pyll në Dunkirk me 14 të tjerë tre muaj më parë, pak para se t’i kapte policia franceze. Ai u deportua me një ndalim tre-vjeçar për të hyrë në zonën Shengen – zona që mbulon 26 vende evropiane pa kontrolle kufitare – të vulosur në pasaportën e tij. “Njerëzit nga Hasi shkojnë në MB sepse ne kemi familjen dhe miqtë atje”, tha ai. “Të gjithë në familjen time dhe të gjithë ata që njoh janë atje. Këtu mund të fitoj vetëm 200 euro në muaj, nuk mjaftojnë për të jetuar, por do të qëndroj pasi nuk mund të marr vizë.”
Leandra ishte larguar tashmë nga Hasi për të punuar si kuzhiniere fast-food-i në Tiranë, por gjithmonë u kishte thënë të afërmve se dëshironte një jetë më të mirë për veten dhe vajzën e saj larg Shqipërisë: duke parë bashkëkombësit e saj duke bërë me sukses udhëtimin ilegal gjatë verës, u nxit që ajo të fillojë të planifikojë udhëtimin e saj në Britani.
“Tani është më e hapur dhe të gjithë po largohen dhe ajo mori udhëtimin e saj sepse mendon se është një kohë e mirë [për të shkuar]”, tha vëllai i saj. “Është e tmerrshme për të gjithë. Në fund ajo po [bën] një sakrificë për vajzën e saj për një jetë më të mirë. Kur shkoni dhe merrni varkën, ose vdisni ose arrini në destinacionin tuaj.”
Hartimi i një rruge
Familja e Leandrës këmbëngul se ajo e mbajti të fshehtë planin e saj, por pretendojnë se ajo duhet të ketë vepruar pas kërcënimeve nga ish-partneri i saj “i rrezikshëm”. Ajo mori një kredi bankare prej 4000 € për të paguar kontrabandistët. Ata që reklamojnë kalime të suksesshme në platformat e mediave sociale si “Tik Tok” paguajnë nga 4,000 deri në 15,000 euro, në varësi të rrugës. Videot e vendosura në muzikën e reperëve të njohur shqiptarë tregojnë gomone që kalojnë Kanalin me hashtag si #London.
Më pas, Leandra nënshkroi dokumentet e nevojshme në Shqipëri për të marrë një fëmijë jashtë vendit, duke treguar dëshminë e kthimit. Më datë 20 tetor, thuhej se ajo do të nisej me Amelian të nesërmen për në Bruksel. Data e kthimit ishte nesër, 7 nëntor. Në deklaratë shtohej se babai i vajzës ishte dakord me udhëtimin. Leandra bashkangjiti konfirmimin e rezervimit për një apartament në qendër të Brukselit për 17 net me 1200 €.
Hetimet kanë vërtetuar se ajo as nuk e ka vizituar apartamentin dhe rezervimi me rimbursim është anuluar. Më 21 tetor Leandra dhe Amelia u nisën nga Tirana me një fluturim buxhetor të Wizz Air për në Bruksel. Rruga është cituar nga burimet si një opsion popullor për shqiptarët më të pasur.
Të tjerët duhet të kënaqen me një udhëtim dyditor me autobus nga Tirana në Bruksel, që kushton 150 €, më pas një udhëtim me tren ose makinë për në bregdetin francez. Në stacionin e autobusëve Pati Travel në Tiranë, një imazh i madh i Big Ben dhe i Dhomave të Parlamentit është suvatuar në murin brenda kafenesë. Kompania e autobusëve dërgon paketa deri në MB.
Të enjten në mëngjes një turmë shqiptarësh u mblodh para agimit për të hipur në autobusin e vetëm të përditshëm, i cili niset në orën 5 të mëngjesit. Shumë thanë se po largoheshin përgjithmonë për të fituar më shumë para dhe për të kërkuar një jetë më të mirë. Askush nuk do ta pranonte se kishte plane për të shkuar në MB: shumica thanë se po shkonin për në Gjermani, një nga ndalesat gjatë rrugës.
Babai i pronarit të kompanisë së autobusëve tha se numrat ishin ulur kohët e fundit për shkak të motit të keq, gjë që po i bën kalimet në Kanal më të rrezikshme. Në gusht, tre trajnerë në ditë i çonin shqiptarët në Bruksel, nga ku shumë vazhduan për në Britani, tha ai.
Midis dokumenteve të hedhura përpara kalimit të tyre në Kanal ishin prenotime treni që tregonin se menjëherë pas uljes në Bruksel, Leandra dhe Amelia kapën një shërbim për në Lille, pak përtej kufirit francez. Biletat i kushtonin 68 euro. Ato mbërritën pak para orës 17:00 dhe në orën 17:50 ishin në një tren tjetër për në Dunkirk në bregdet, një udhëtim 30 minuta. Këtu, ato do të bashkoheshin me qindra të tjerë që përpiqeshin të arrinin në Britani nga një bazë, nga një linjë hekurudhore e braktisur e quajtur “Xhungla e re”.
Xhungla
Në vitin 2016 qeveria franceze urdhëroi mbylljen e një kampi emigrantësh në Calais, i cili ishte aq i krijuar sa kishte dyqane, kafene, parukierë dhe xhaminë e vet. Policia dhe punëtorët me kapele të forta u futën me vare në qytetin e barakave, të njohur si Xhungla. Zjarret shpërthyen pasi tendat u dogjën në shenjë proteste.
Një kamp i ri, 26 milje në lindje të Calais në Dunkirk, ofron pak nga shpirti i komunitetit që e bëri organizimin e mëparshëm të sigurt për qindra mijëra njerëz që e quanin atë një shtëpi për muaj apo edhe vite. Këtë javë tendat e rrëmbyeshme të rrethuara nga mbeturina ishin të vendosura rreth djerrinës së lagur pranë një prone industriale. Karrocat e braktisura të blerjeve të përdorura si gropa zjarri të improvizuara ose për të transportuar dru për djegie u hodhën në anët e tyre. Nënat u kapën fort pas foshnjave.
Shumica e njerëzve në këtë kamp janë nga Afganistani dhe Iraku. Shqiptarët e kishin përdorur si pikë skene, por me përkeqësimin e motit, ata që kanë mbetur janë zhvendosur në hotele të lira në Dunkirk ose janë kthyer në shtëpi.
Lucy Halliday, 26 vjeçe, një punonjëse e ndihmës, tha se disponimi në kamp ndryshoi kur shqiptarët filluan të vinin këtë vit. Ajo beson se shumë po trafikoheshin në Britani, ku shpesh dërgohen për të punuar në fabrikat e kanabisit. “Ata nuk qëndrojnë gjatë këtu dhe më pas i hipin në varka”, tha ajo. “Ata nuk janë shumë miqësorë dhe nuk vijnë në seancat tona, ku ofrohen ushqim dhe lojëra”.
Kuptohet se bandat e drogës e kanë përdorur kampin edhe si vend rekrutimi, duke premtuar se do të paguajnë kalimin e çdo shqiptari që dëshiron të punojë në industrinë e drogës pas mbërritjes. Shqiptarët tani kontrollojnë pjesën më të madhe të tregut të kokainës në Britani, si dhe pjesë të mëdha të tregtisë së kanabisit. Burrat nga vendi janë kriminelët e huaj më të zakonshëm në burgjet britanike.
Leandra dhe Amelia kaluan tetë ditë në Dunkirk para kalimit të tyre të rrezikshëm në Kanal. Punonjësit e ndihmës dhe emigrantët e tjerë nuk i njohën fotografitë e tetëvjeçares dhe nënës së saj, duke sugjeruar se ato mund të kishin qëndruar në një hotel aty pranë përpara se të merrnin një telefonatë nga kontrabandistët se ishte koha për të shkuar. Një javë më parë të shtunën ato u morën në një plazh në Kent.
Një fillim i ri
Në një kafene të vogël pranë ish-apartamentit të Leandrës në Tiranë, vëllai i saj ndihmoi të bashkonte historinë e saj.
Punëtori 41-vjeçar i bujqësisë tha se ajo u kap nga Forcat Kufitare kur mbërriti të shtunën dhe u mbajt nga autoritetet “për dhjetë orë” pranë bregdetit përpara se të merrej për një intervistë në polici. Nga atje, ajo u zhvendos në një qendër përpunimi në Kent të hënën, që mendohet të jetë ose RAF Manston ose qendra Western Jet Foil në portin e Doverit, objektivi i një sulmi me bombë benzine javën e kaluar.
Të martën asaj iu lejua një telefonatë dhe thirri babain e saj në Has.
“Ne folëm me të për vetëm dy minuta”, tha vëllai i saj. “Ne pyetëm nëse udhëtimi ishte i tmerrshëm dhe ajo thjesht tha se ato janë mirë dhe ia kanë dalë. Që nga momenti kur mbërritën në Britaninë e Madhe ishin shumë të lodhur. Për mua është tronditëse të shoh që motra ime ka bërë këtë udhëtim. Kur shihni videot e varkave që kalojnë, është e frikshme. Kur e informuam nënën time se kishte zbritur në MB, ne u desh ta çonim në spital sepse nuk ndihej mirë – ajo kishte pritur të dëgjonte se çfarë i ndodhi vajzës së saj dhe tensioni ishte shumë i madh.”
Kapitulli tjetër i jetës së Amelias është i pasigurt. Por shqiptarët që janë vendosur në Britani, të cilët pranuan të flasin javën e kaluar, kishin një lutje: “Na lini të punojmë”.
Mentor Bokciu, 39 vjeç, mbërriti ilegalisht në pjesën e pasme të një kamioni 22 vjet më parë, por tani ka të drejtën të qëndrojë. Si i mitur i pashoqëruar, ai u vendos në një familje kujdestare angleze në lindje të Londrës, ku mësoi shpejt gjuhën. Ai filloi në tregtinë e ndërtesave, duke krijuar përfundimisht kompaninë e tij. Tani një biznesmen i suksesshëm, këtë vit ai hapi Illyrian Grill House, një restorant shqiptar në zemrën e emigrantëve në Palmers Green, në veri të Londrës.
Babai i tre fëmijëve, i cili jeton në Greys, Essex, është me origjinë nga Hasi. Ai tha: “Më mërzit kjo gjë, por njerëzit nuk kanë një të ardhme të ndritur në shtëpi. Nuk është çudi që njerëzit duan të shkojnë në një vend që u jep mundësi të rinjve. Ky vend ka qenë gjithmonë vendi më i respektueshëm, duke respektuar kombësitë e tjera. Njerëzit që vijnë këtu për arsye financiare duan të punojnë. Problemi është mënyra se si ata hyjnë në vend do të thotë se nuk munden. Shumë nuk mund të gjejnë një punë, një shtëpi apo të paguajnë taksa.”
Dimitra, 24 vjeç, një kameriere në restorantin Capital, në Wood Green aty pranë, tha: “Të jesh këtu tani është si të jesh në një qytet shqiptar. Këtu flas më shumë shqip sesa anglisht.” Muajt e fundit ajo tha se gjithnjë e më shumë burra shqiptarë po shkonin në Londër, ku diskutuan udhëtimet e tyre të rrezikshme nëpër Kanal. “I dëgjon duke folur se sa të frikësuar ishin në varka dhe sa sakrifikuan për të ardhur këtu; sa para kishin për të marrë hua.”
Megjithatë, komuniteti është i ndarë. John Gyftakis, 38 vjeç, zotëron kafenenë Lucia, një vendstrehim grek tashmë i njohur për burrat shqiptarë, të cilët ulen jashtë duke pirë duhan dhe duke pirë kafe, disa të njohur nga shqiponja dykrenore e flamurit kombëtar të bërë tatuazh në qafën e tyre. “Djemtë e rinj e shohin Britaninë si një lopë parash,” tha ai. “Ata shikojnë në mediat sociale dhe shohin të gjitha gjërat e mira dhe e duan atë.”
Janë të pazgjidhura më shumë se 120,000 kërkesa për azil. Meqë rasti mesatar që merr rreth 480 ditë për t’u përpunuar, mund të kalojë pak kohë para se Leandra dhe Amelia, një vajzë e vogël dhe nëna e saj, jeta e së cilës u zbulua në baltën e Dunkirkut, të mësojnë nëse edhe ata do të jenë në gjendje të vendosen këtu .
Gazetari Igli Çelmeta i pranishëm në rubrikën “Kjo Javë” në News24, duke komentuar operacionin e fundit të SPAK, tha se ai është iniciuar nga partnerët francezë, belgë e holandezë pas çkodimit të aplikacioneve SKY ECC.
Çelmeta tha se dyshimet se operacioni është dekonspiruar është fakti se të paktën dy funksionarët e policisë që ishin në listën e personave që duhej të arrestoheshin, nuk janë paraqitur në punë.
“Dekonspirimi i operacionit duket nga numri i personave që janë arrestuar, janë vetëm 8 persona, ndërkohë që nuk janë arrestuar personazhet kyçe”, tha Çelmeta.
Në vijim ai paraqiti edhe një detaj, kur gjatë operacionit, kur është shkuar në banesën e një prej personave që ishte në listë, oficerit të policisë që shoqëronte grupin që do të kryente arrestimin iu tha nga familjarët e atij që duhej të arrestohej “çkërkon këtu ti, ti ishte para ca ditësh dhe more lekët…”.
Ai tha se për shkak se nuk ka një marrëveshje ekstradimi me Emiratet e Bashkuara Arabe, personat e kërkuar në Shqipëri, shkojnë e strehohen në Dubai.
“Të paktën 7 personazhe të rëndësishme të botës së krimit janë strehuar pikërisht në Dubai”, tha Çelmeta.
Ai tha se bandat kanë një fuqi të madhe ekonomike, që sigurohej nga lojrat e fatit, por kemi edhe banda kriminale që siguronin të ardhura vetëm për shkak të vrasjeve, pra kemi vrasës me pagesë.
Referuar Vettingut në Polici, Çelmeta tha se ky proces të funksionojë duhet një bashkëpunim mes institucioneve.
“Duhet një bashkëpunim më i ngushtë mes SPAK dhe AMP-së, pasi SPAK është institucioni që ka të dhënat nga çkodimi i aplikacionit SKY”, tha Çelmeta.bw
Lordi Mark Lancaster ka kërkuar konsensus të aleatëve të NATO-s për zgjerim, duke thënë se ata duhet të konsultohen për të avancuar statusin e Kosovës në këtë organizatë.
“Aleatët duhet të përdorin korniza konsultative për të avancuar çështjen lidhur me statusin e Kosovës. Ata që nuk e njohin statusin e Kosovës, mund të mendojnë pjesëmarrjen e Kosovës në NATO dhe në Partneritetin për Paqe”, tha ai gjatë Asamblesë Parlamentare të aleancës teksa prezantoi draft-raportin ku përmendet Kosova.
Gjatë Asamblesë, që po mbahet në Sofje, Kuvendi i Kosovës synon ta avancojë statusin e tij nga vëzhgues në anëtar të asocuar të kësaj organizate.
Autoritetet e Kosovës bënë të ditur në mars se Komisioni i Përhershëm i Asamblesë Parlamentare të NATO-s, e ka avancuar statusin e Kuvendit të Kosovës në këtë trup.
Duke prezantuar draft-raportin, Lancaster përmendi edhe dialogun mes Kosovës dhe Serbisë. Ai tha se aleatët e NATO-s, por edhe Bashkimi Evropian si ndërmjetësues, duhet të vazhdojnë t’i bëjnë presion Kosovës dhe Serbisë që të zhbllokojnë procesin e dialogut dhe të arrijnë normalizimin e raporteve.
Ai po ashtu foli edhe për ndikimin e Kinës dhe Rusisë në rajonin e Ballkanit Perëndimor. Në këtë kontekst, ai përmendi rritjen e shitjes së armëve ruse dhe kineze në Serbi dhe në entitetit e Republikës Sërpska të Bosnjë e Hercegovinës.
“Ndikimi i Rusisë në Ballkanin Perëndimor është që të destabilizojë këtë pjesë të botës dhe të pengojë integrimet transatlantike, po ashtu për të ndërtuar varësi energjetike në sektor, duke testuar lider të caktuar. Rusia ka mbështetur agjendën e ndarjes, duke i ofruar armatim Republikës Serbe dhe Serbisë”, tha Lancaster.
Asambleja Parlamentare e NATO-s, ku Kosova synon të avancojë statusin e saj, është institucionalisht e ndarë nga NATO-ja, por shërben si një lidhje e rëndësishme mes NATO-s dhe parlamenteve të vendeve anëtare.
Ajo përbëhet nga 281 delegatë nga të 32 vendet anëtare të NATO-s.
Përveç tyre, në aktivitete të saj marrin pjesë edhe delegatë nga 9 vende të asocuara, 4 vende të asocuara mesdhetare, si dhe 8 delegacione vëzhguese parlamentare.
Anëtarët e asocuar mund të paraqesin rezoluta dhe ndryshime në rezoluta. Gjithashtu, mund të shërbejnë si raportues specialë të asocuar në komitete, për të paraqitur perspektivat e tyre në raportet NATO-Asamble Parlamentare.
Megjithatë, ata nuk kanë të drejtë të votojnë për raportet, rezolutat apo udhëheqjen e Asamblesë dhe as nuk kontribuojnë në buxhetin e saj.
Aktualisht, anëtare të asocuara janë nëntë – në mesin e tyre edhe Serbia dhe Bosnje e Hercegovina.
Kuvendi i Kosovës, prej vitesh, është delegacion vëzhgues me dy ulëse. Me ngritjen e nivelit të përfaqësimit do të zgjerohej edhe delegacioni pjesëmarrës kosovar.
Ndryshe, që kur ka nisur pushtimi rus i Ukrainës në shkurt të vitit 2022, autoritetet e Kosovës kanë kërkuar anëtarësim të përshpejtuar në NATO.
Shteti kërkon që fillimisht të bëhet pjesë e Partneritetit për Paqe dhe më pas të anëtarësohet plotësisht në aleancë.
Forcat e NATO-s janë të pranishme në Kosovë qysh në qershor të vitit 1999, pas përfundimit të luftës dhe tërheqjes së forcave serbe. REL
1.- Rušo Shala-Zekovič, fshati Žirče, i datëlindjes 1878, vdes në Shkup, gjatë vizitës tek vajza e Tij, më 1957. Djali i Tij, në foto me mua, Osman Shala Zekovič, fshati Smaluča, i datëlindjes 1921, vdes në Crkvine më 2019.
Bashkëluftëtar i Shaban Palluzhës, Osmani në vitin 2018, më pati thënë: Mulla Zekë Berdynaj, nga Peja ka arritur me shokë më 1941 para Shaban Palluzhës për çlirimin e Novi Pazar-it…
Djali i Osman-it, Ramo Shala – Zekovič, në foto me mua në Novi Pazar, 2023, lindur më 1944 në Smaluča, jeton në Novi Pazar, ka fëmijë dhe nipër e mbesa. Pra 5 gjenerata, të gjithë nga Komuna e Tutin-it. Shqip ka ditur të flasë vetëm Rušo-Rushiti, i cili ka jetuar nën sundimin e Perandorisë Osmane 34 vjet…
Në pyetjen time Ramës, a do i dërgonte nipër e mbesa në shkollën shqipe? – Ramo: Po, me shumë dëshirë, vetëm le ta hapin një shkollë me mësim në gjuhën shqipe. Nuk di kush mund ta bëjë këtë, shtoi Rama?
Çfarë skandali moral dhe politik, njëkohësisht, po ndodh sot në Shqipërinë pluraliste!
Ju është mbushur mendja fëmijëve të ish-besnikëve të partisë e të shokut Enver, për të vendosur demokracinë dhe zgjedhjet e lira, demokratike në Shqipëri…(!!!)
Pikërisht ata që në prehrin e diktatorëve dhe në bankat e shkollës ku, për demokracinë, e cila, sipas programeve edukuese, ekzistonte vetëm në sistemin komunist, u edukuan se:
Socializmi dhe shoku Enver ishin binjakë që i lindi historia;
Se partizanët ishin dëshmorët e vetëm të kombit, që çliruan vendin nga okupatorët fashistë e nazistë, të tjerët nuk ekzistonin, ose ishin armiq, me devizën staliniste:
Kush nuk u bashkua ose ishte kundra luftës partizane të udhëhequr nga serbët dhe komunistët shqiptarë, ishte armik i përjetshëm i popullit shqiptar;
Se komunistët ishin të vetmit që mundën të ndërtonin shoqërinë përparimtare në Shqipëri. Pse jo, bijtë e e bijat e tyre, sot, të mos jenë, pikërisht ata, të vetmit, për të ndërtuar edhe shoqërinë kapitaliste?
Sepse,
THONË ATA: Ne, bijtë e bijat e ish diktatorëve të djeshëm, jemi më të ndershmit, më të diturit, më atdhetarët nga cilido tjetër në këtë tokë, që quhet Shqipëri, të cilën etërit tanë e çliruan nga okupatorët …Dhe, kjo tokë, na takon neve!
THONË ATA: Vetëm ne, bijtë e bijat e komunistëve dimë të qeverisim, të bëjmë demokraci apo të zhvillojmë zgjedhje të lira e demokratike.
THONË ATA: Çdo grup tjetër i shoqërisë, që s’i takon tarikatit tonë, nuk është i aftë dhe s’ka të drejtë të qeverisë vendin! Nuk ka të drejtë të gjykojë paraardhësit tanë! Nuk ka të drejtë të quhet demokrat, madje as me “ biografi”, për ta çuar Shqipërinë në Evropën e Bashkuar.
THONË ATA: Shqiptarët, o do të gëzojnë ato që dëshirojmë t’iu falim ne, lirinë dhe demokracinë, ama si ç’i dëshirojmë dhe pëlqejmë ne, ose ata do të vithisen në humnerë së bashku me europianët dhe imperializmin amerikan!
Prandaj: O ne në Shqipëri ose ndryshe, askush tjetër s’ka për ta gëzuar Evropën e lirë dhe Shtetin e së Drejtës, që po përpiqemi ta ndërtojnë ne, në Shqipëri!
A nuk janë të gjitha këto simptomat e një të kaluare të hidhur për popullin shqiptar?
A nuk është kjo sindroma e “Njeriut të ri”, që krijoi Enver Hoxha?
Prandaj, është bërë problem serioz e ardhmja e demokracisë në Shqipëri.
Kjo është dhe përgjegjësia e shumicës së djeshme në pushtet, e cila me veprimet dhe mos veprimet e saj, për dënimin e krimeve të sistemit komunist e katandisi Shqipërinë në mëshirën e sindromës së sotme komuniste.
Presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiç , tha mbrëmë në Nju Jork se rezultati i votimit për rezolutën për Srebrenicën në Asamblenë e Përgjithshme të Kombeve të Bashkuar ishte një “surprizë e madhe, pothuajse një tronditje” për shumë njerëz në sallë dhe se nismëtarët e atij dokumenti “nuk do ta falin kurrë” për lobimin kundër miratimit të tij.
“Kam mbyllur karrierën time këtu sonte, ata nuk do të më falin kurrë për këtë. Shumë gjëra nuk do të më falin, por kjo ishte gozhda në arkivol. Ata bënë gjithçka për të na mundur dhe ne u ngritëm. Nuk mund të them se fituam, sepse këto janë procedurat, por të gjithë e dinë se cili është rezultati”, u tha Vuçiç gazetarëve pas seancës së Asamblesë së Përgjithshme të OKB-së.
Vuçiçi tha se sot ishte hera e parë që Asambleja e Përgjithshme e OKB-së nuk miratoi unanimisht një rezolutë mbi temën e gjenocidit dhe se shumë nga 84 vendet që votuan “po” ishin të ekspozuara ndaj “presionit dhe kërcënimeve” nga sponsorët e atij dokumenti.bw
This how Serbia’s President @AVucic has reacted to the adoption of the resolution on the Srebrenica Genocide by the UN General Assembly: pic.twitter.com/BWGgKs737G
— Jakub Bielamowicz (@KubaBielamowicz) May 23, 2024
Gjatë ditës së djeshme, Asambleja e Përgjithshme e Kombeve të Bashkuara miratoi rezolutën, sipas së cilës 11 Korriku shpallet Ditë Ndërkombëtare e Përkujtimit të Viktimave të Gjenocidit në Srebrenicë.
Gjatë kohës kur janë publikuar votat e shteteve që votuan për rezolutën, pamjet e presidentit serb Aleksandër Vuçiç janë bërë virale në rrjetin social “X”.
Ndërsa mban flamurin serb në duar, i skuqur e plot inat, ai ka shfaqur edhe njëherë mohimin e gjenocidit.bw
This how Serbia’s President @AVucic has reacted to the adoption of the resolution on the Srebrenica Genocide by the UN General Assembly: pic.twitter.com/BWGgKs737G
— Jakub Bielamowicz (@KubaBielamowicz) May 23, 2024
Analisti Fatos Lubonja në një lidhje Skype me emisionin “Open” në News24, tha se nga dosja Metamorfoza na del se grupet kriminale kanë pushtuar ekonominë, kanë futur paratë e drogës në Shqipëri, kanë qarkulluar këto para në ndërtime, blerje apartamentesh, nëpër kazinora, kanë blerë vota gjatë fushatës elektorale të PS-së.
“Problemi që kam unë është një lloj segmentizimi që SPAK i ka bërë krimit. Ky Rraja apo Ndoka na dalin si njerëz që hanë kumbulla pas shpinës së Edi Ramës dhe me këtë logjikë po pastrohet, duke arrestuar këto.
Por pyetja që kam unë është: me një Kryeministër të ndershëm do të kishte pasur mundësi krimi që të futej në ekonomi, do të mund të investoheshin paratë e krimit në ndërtime?
Do të kontrolloheshin paratë që do të përdoreshin për të ndërtuar resortin, apo atë kullën.
Por këtu nuk kemi asnjë hetim të SPAK-ut, kemi dokumente që kanë ardhur nga autoritetet franceze. Si ka mundësi nuk kemi asnjë hetim nga SPAK, ku është ky SHISH i famshëm, që nuk ka dhënë asnjë sinjal për të nisur një hetim këtu apo atje?
Këtu nuk bëhet fjalë për dy tre banditë të shpërndarë, por kemi një bandë të madhe që ka krijuar një sistem këtu”, tha Lubonja.
Analisti u shpreh industria e ndërtimit, referuar edhe deklaratave të kreut të SPAK Altin Dumani, është kryesorja për riciklimin e parave të krimit.
“Kemi një sistem të ndërtuar qëllimisht, një organizatë kriminale, një bashkëpunim të ndërtuar dhe të lidhur, me synim mbajtjen e pushtetit nga Edi Rama, dhe në anën tjetër lulëzimin e ekonomisë kriminale”, tha Lubonja.
Ai u shpreh se këtë bandën e madhe e ka krijuar Rilindja dhe më duket shumë e vogël fuqia e SPAK përballë kësaj bande kriminale, që mban me bukë edhe ata shqiptarët, për të cilët thuhet sot se duhet të ngrihen.
Kryeministri i Kosovës, Albin Kurti, tha se Serbia po intensifikon bashkëpunimin me Rusinë, Kinën dhe Iranin, duke paralajmëruar se ka rrezik të vërtetë për, siç tha ai, një luftë të re në rajon.
Gjatë fjalimit në Konferencën e Mbrojtjes, që po mbahet në Londër, Kurti tha se rreshtimi i Serbisë me Rusinë, “qasja shkatërruese” ndaj Kosovës, dhe armatimi i shpejt “janë tregues se qëllimi [i Serbisë] është përshkallëzimi me qëllim të realizimit të ambicieve të saj territoriale”.
Kurti tha se në kohën kur Evropa po përjeton një luftë, duke iu referuar luftës në Ukrainë, nuk duhet të injorohet edhe një luftë më rajon.
“Tre nga katër brigadat e kombinuara të ushtrisë së Serbisë, përfshirë 48 baza operuese përreth kufirit me Kosovën, duke mos përfshirë edhe njësi të tjera të specializuara, janë të stacionuara në jug të territorit, afër kufirit me Kosovën. Kërcënimi nuk është thjesht teorik. Rreziku i një lufte të re është i vërtetë”, tha Kurti.
Gjatë fjalimit në konferencën në Londër, Kurti foli edhe për sulmin ndaj Policisë së Kosovës në Banjskë të Zveçanit në shtatorin e vitit të kaluar.
Nga sulmi i një grupi të serbëve të armatosur u vra një rreshter, ndërkaq në përleshjet që pasuan në dhe përreth Manastirit të Banjskës, u vranë edhe tre sulmues serbë.
Kosova ka fajësuar Serbinë për sulmin, por Beogradi ka mohuar se ka gisht në të.
Përgjegjësinë për sulmin e ka marrë Millan Radoiçiq, ish-nënkryetar i Listës Serbe, partisë kryesore të serbëve në Kosovë, që gëzon mbështetjen e Beogradit.
Kurti tha se grupi prej afër 100 individësh të armatosur kishin hyrë në Kosovë “me një plan për një konflikt më të gjatë dhe më të gjerë në pjesën veriore të shtetit tonë”.
“Nuk është vetëm rreshtimi i Serbisë me Rusinë që sugjeron se qëllimi i grupit ishte të replikonte atë që Rusia bëri në Donbas më 2014”, tha Kurti.
Ai iu referua konfliktit në lindje të Ukrainës që nisi më 2014 mes separatistëve të mbështetur nga Rusia dhe trupave ukrainase.
Kurti tha se “nuk ka mëdyshje” se kush është fajtor për sulmin në Banjskë.
“Sulmi në Banjskë ndodhi për shkak të shtetit të kapur në Beograd dhe për shkak të ambicieve agresive dhe ekspansioniste të krerëve të shtetit”, tha Kurti.
Ai shtoi se Kosova nuk është vendi i vetëm në Ballkanin Perëndimor që është i cenueshëm ndaj sulmeve fizike. Sipas tij, kërcënimi manifestohet edhe përmes infrastrukturës të dezinformimit “që Rusia ka ndihmuar të ndërtohet”, e cila sipas tij, përdor ndërhyrjen e NATO-s ndaj caqeve serbe, që çoi në çlirimin e Kosovës “për të shpifur ndaj Perëndimit”.
Në fund të vitit të kaluar ishte publikuar një raport për dezinformatat, që ishte hartuar nga Rrjeti Ballkanik i Gazetarisë Hulumtuese (BIRN), me mbështetjen e Bashkimit Evropian. Në raport thuhej se Kosova është e ekspozuar ndaj dezinformatave dhe narrativëve që vijnë nga Rusia dhe Kina të cilat synojnë të nxisin luftë ndëretnike dhe ndërfetare në vend, të kriminalizojnë NATO-n dhe të ulin besimin e shoqërisë në integrimet euroatlantike, si dhe të pasqyrojnë SHBA-në si shembull të keq. REL
Ka një pa-arsyeshmëri të tërbuar në manifestimet me të cilët nga San Françisko në Paris mijra të rinj perëndimorë po pushtojnë universitetet e sheshet për të vërtetuar mbështetjen e tyre për çështjen palestineze. Është e njëjta që, pjesërisht, po shohim në “Intifadën studentore” edhe n’Itali. Është një pa-arsyeshmëri e vendosur të mos i japë as më të voglin kujdes arsyeve të Izraelit. Për ta bota fillon sot: ndodhitë historike – që nga protektorati britanik deri në vendimin e OKB të vitit 1947 mbi lindjen e dy Shteteve, nga refuzimi i menjëhershëm i këtij vendimi nga ana e arabëve deri në serinë e gjatë të luftërave të njëpasnjëshme – gjithshka është injoruar, gjykuar e parëndësishme mjaft që të shprehej vetëm e sidoqoftë ajo që është e ngutëshme në shpirtërat e atyre të rinjve: nevoja për të përbindëshuar Izraelin e për t’u vërsulur kundër tij duke e shënuar me gisht si një përqëndresë shpirtligësish.
Por nëse synimi i vërtetë mos të jetë në të vërtetë ai që çirret në kupë të qiellit, nëse nuk do t’ishte Izraeli, por një tjetër?
Lëvizjet e të rinjve gjithmonë, në fund janë të drejtuar kundër babait. Kundër komandës së tij që detyron bindjen ndaj normave e roleve të shoqërisë, që paraqitet detyrimisht si një lloj tredhjeje të dëshirës seksuale ose të plotfuqisë së bijve. 68-ta mëson. Por me përjashtim të pak grupeve, bijtë kryengritës të atëhershëm frymëzoheshin sigurisht nga ide, libra, miklime. Megjithëse vendoseshin në kundërshti të rendit qenësor, ishin pjesë integrale e pasurisë kulturore ideologjike të botës së etërve. Marksi, Frojdi, Marcuse, Foucault, Laing, Niçe, Lévi-Strauss mund të viheshin më së miri n’atë që mbas njëzetë vitesh Allan Bloom do t’a quante “Kanuni perëndimor”. E njëjta gjë, në një farë mënyre mund të thuhej edhe për Leninin, madje edhe për Stalinin.
Ndërsa ai që është e ri dhe i jashtzakonshëm është fakti – në mënyrë shëmbullore i dukshëm në universitetet amerikane – që kryengritja rinore kundërizraeliane e sotme jo vetëm nuk shkërben asnjë lloj norme kulturore, aq më pak perëndimore, asnjë tekst, asnjë libër, por prapatoka e saj qëndron e gjitha në një fushë programatikisht e rrënjësisht armiqësore ndaj Perëndimit si i tillë. Në thelb protagonistët e saj e përdorin Izraelin thjesht si një simbol, si një dash për kurban. Sulmojnë Izraelin për të shprehur mospranimin e tyre kundrejt Perëndimit, historisë së tij, vlerave të tij, themeleve të antropologjisë së tij – që nga rendi i dyshgjinisë tek prindëria e themeluar mbi praninë e një burri e të një gruaje.Për secilën nga këto gjëra vihet nën padi karakteri i pandehur gënjeshtar, shtypës.
Në të vërtetë, pra, ajo që lajmërojnë manifestimet e gjithë këtyre muajve, “Inttifada studentore” e afërt, mijra thirrjet “ Palestine will be free from the river to the sea”, është një ndarje e mundëshme e Perëndimit nga bijtë e tij.
Por nëse ata nuk arrij t’i njoh më, faji nuk është vetëm i tyre. Ndoshta është edhe i faktit se prej kohësh në një lloj dëshire vetëshkatërrimi, Perëndimi ka shkuar duke humbur kuptimin e historisë së tij, pra edhe identitetit të tij. Sepse Perëndimi ka arritur në një pikë në të cilën nuk qëndron më në asgjë. Të gjithë nyjet e lidhura në dhjetëvjeçarë të gjatë po ngecin në krëhër: arsimi dalëngadalë copë copë është tashmë pothuajse i paqënë, zhdukja pasuese e traditës kulturore, ngërdheshja që shoqëron çdo propozim konservator, i barazuar në dy këmbë si një propozim reaksionar; mënjanimi i bashkuar me dënimin e çdo trajte antropologjike të së shkuarës si “e kaluar” e anasjelltas përkrahjen e çdo gjëje të re sepse është e re, edhe se të papërdorur, të çuditëshme, ”eksperimentale”: pastaj fundi i çfarëdo edukimi sentimental të njerëzve, pakuptimësia thelbësore shoqërore e marrëdhënies burrë grua, brejtja e kuptimit të atësisë e të mëmësisë, shthurja e lidhjeve familjare e të bashkësisë, rënia e çfarëdo institucioni, ideje ose politike që synon të projektojë personin në një përmasë përmbi individuale. A nuk duket në këtë dritë sot Perëndimi? Sigurisht ; edhe shumë të drejta e një mirëqënie e mjaftueshme. Por çfarë tjetër përtej kësaj? E megjithatë përse Izraeli atëherë? Përse hebrejtë? Përse të kemi inatin me ta? Sepse në skutat më të fshehura të psikës njihet se si janë gjërat. Sepse hebraizmi rikujton menjëherë një zanafillë: zanafillën. Është prej aty që në një farë mënyre vijmë edhe ne, është aty në një farë mënyre edhe zanafilla e jonë, ajo e Perëndimit. “Shpirtërisht ne jemi semitë”: mund t’a përsërisim edhe neve atë që tha një papë, kur bëhej fjalë për t’i u kundërvënë zotërijve të kryqit të thyer, urrejtës të qytetërimit perëndimor të cilët, jo rastësisht, shihnin tek hebrejtë, pikërisht për këtë, armikun kryesor për të asgjësuar. Bijtë e Perëndimit që për fajet tona nuk duan të njihen më në të që nga çasti që shohin në të vetëm të keqen, e që rebelohen duke dshur t’a shkatërrojnë, edhe ata , megjithë mangësinë që i karakterizon e nuhasin si janë gjërat. Nuhasin se nëse duhet vërtetë të shpërbëhet Perëndimi, siç duan të bëjnë ata të rinj, duke larguar peshën e një atësie të gjykuar të padurueshme, atëherë ajo atësi duhet goditur në zemër, në burimin e saj. Pikërisht duke u çjerrur vdekje Izraelit, vdekje sionistëve…..
“Corriere della Sera”, 17 maj 2024 Përktheu Eugjen Merlika
Ricardo Gutierrez, Sekretar i Përgjithshëm i Federatës Europiane të Gazetarëve shprehet i shqetësuar lidhur me situatën e gazetarëve dhe mediave në Shqipëri e Kosovë.
Ai është kritik ndaj qëndrimeve të qeverive në raport me lirinë e medias dhe tendencat për të frikësuar gazetarët.
“Edi Rama është në rrugë të gabuar për organizimin e një lufte të re kundër medias kombëtare dhe organizatave ndërkombëtare për lirinë e shtypit… Është koha që autoritetet shqiptare të zbatojnë Rekomandimin 2016/4 të Këshillit të Evropës“, ka thënë në intervistën për gazetën zvicerane në gjuhën shqipe Le Canton27, Ricardo Gutierrez, Sekretar i Përgjithshëm i Federatës Evropiane të Gazetarëve me seli në Bruksel.
“Edi Rama është në rrugë të gabuar për organizimin e një lufte të re kundër medias kombëtare dhe organizatave ndërkombëtare për lirinë e shtypit. Tashmë kam pasur rastin t’i them personalisht: jo përmes këtyre sharjeve ai do të arrijë të krijojë një ekosistem mediatik më të shëndetshëm në Shqipëri. Jam dakord me të për natyrën shumë të polarizuar, dhe ndonjëherë të kapur nga interesa të veçanta private, të medias kryesore në Shqipëri.
Por çfarë po bën qeveria e zotit Rama për të garantuar një pluralizëm më të mirë mediatik? Çfarë po bën ai për të përmirësuar pavarësinë dhe etikën e gazetarëve? Asgjë.
Ne konsiderojmë se parakusht është vendosja e një regjimi sigurie për gazetarët shqiptarë: qeveria shqiptare duhet të zhvillojë, në bashkëpunim me organizatat e gazetarëve dhe organizatat që mbrojnë lirinë e shprehjes, një plan kombëtar veprimi për mbrojtjen e gazetarisë dhe sigurinë e gazetarëve. Është koha që autoritetet shqiptare të zbatojnë Rekomandimin 2016/4 të Këshillit të Evropës. Asgjë nuk është bërë në tetë vjet.
Nëse zoti Rama mendon se do ta zgjidhë problemin duke qortuar mediat apo duke u përpjekur t’i frikësojë ato, gabon fatkeqësisht.
Thënë shkurt, Shqipëria dhe Kosova nuk mund të hjynë në BE, me këtë gjendje të mediave dhe gazetarëve!” tha Gutierrez. bw
Hetimet e organeve ligjzbatuese kundër krimit të organizuar të profilit të lartë nxisin gjithnjë një reagim pozitiv në opinionin publik dhe një ndjesi vlerësimi për punën e tyre, pavarësisht se ky është roli i tyre kushtetues.
Detajet e dala nga dosja hetimore, e konsideruar në media si “Metamorfoza 3”, dëshmojnë se personazhe të rëndësishëm të grupeve të fuqishme kriminale shqiptare tashmë mbajnë mbi kurriz masa të sigurimit “arrest me burg”, megjithëse shumica prej tyre janë në arrati.
Pavarësisht se është një çështje me interes të lartë shoqëror, ajo që konstatohet nga dokumentat e rrjedhura në media tregon se hetimi i Strukturës së Posaçme Anti-Korrupsion (SPAK) është mbështetur kryesisht në informacionet e përcjella nga autoritetet franceze dhe belge për përdoruesit e aplikacioneve SKY dhe Enchrochat.
Bisedat mes anëtarëve të grupeve kriminale, siç lexohet në vendimin gjyqësor, i cili gjithësesi nuk duhej të ishte bërë publik, i përkasin kryesisht vitit 2020.
Në dosjen hetimore nuk lexohet ose, të paktën, për aq sa është bërë publike, nuk thuhet asgjë për veprimtarinë e këtyre grupeve kriminale pas vitit 2020, për më tepër kur disa prej emrave që gjenden në vendimin e gjykatës, tashmë rezultojnë të vrarë në atentate të mëvonshme apo të zhdukur.
Kjo e dhënë tregon se SPAK-u është fokusuar kryesisht në informacionet e mesazheve të dekriptuara, pa vijuar më tej me hetimet mbi aktivitetin e paligjshëm të këtyre personazheve, të cilët, duhet pranuar se kanë një rrezikshmëri të lartë shoqërore. Pra, gjithçka duket se është mbështetur tek materialet e ardhura nga autoritetet e huaja, të cilat “ia zbardhën faqen” Prokurorisë së Posaçme.
Megjithatë, veprimet e përcipta deri në këtë fazë, nuk janë problemi i vetëm në hetimin e këtyre “7 ose më shumë klaneve kriminale”.
Ka një element, i cili mungon tërësisht në dosjen hetimore. Ai që lidhet me bashkëpunimin e këtyre grupeve kriminale me funksionarë shumë të lartë shtetërorë.
Duhet të kthehemi pak në kohë, për të kuptuar konkretisht se përse mungon ky element.
Në vitet 2016-2018, ish-Prokuroria për Krime të Rënda kishte nën hetim disa prej këtyre klaneve kriminale, përfshirë, “Ndoka”, “Avdylaj”, “Bami”, “Gjoka”, “Bajrat” e të tjerë.
Veprimet proaktive në atë kohë tregonin se anëtarë të grupeve kriminale kishin komunikim apo aksese me zyrtarë shumë të lartë shtetërore, ku diskutohej për shtyrjen e ligjit të lojërave të fatit, për emërim drejtorësh policie e shefa komisariatesh, për caktimin e deputetëve e drejtuesve të rëndësishëm institucionesh qendrore apo lokale, miratim lejesh për resorte e ndërtesa shumë-katëshe në qytetet kryesore e në bregdet, e të tjerë.
Këto hetime krijonin dyshimet se grupet kriminale kishin një fuqi shumë të madh në jetën politike dhe ekonomike të vendit.
Hetimet e kësaj dosjeje zgjatën në kohë, pasi më së pari duhej zbuluar e gjithë skema dhe, ajo që ishte më e rëndësishmja, duheshin kryer në sekret të plotë.
Hetimet e sotme të SPAK-ut kanë një mbështetje shumë pozitive nga trupa e agjentëve të Byrosë Kombëtare të Hetimit, një strukturë që varet nga Prokuroria e Posaçme.
Ndërsa, hetimet e ish-Prokurorisë për Krime të Rënda bazoheshin në bashkëpunimin me Policinë e Shtetit, një strukturë tejet vulnerabël ndaj ndikimeve jashtë-institucionale dhe që kishte rrisk të lartë dekonspirimi.
Hetimet e këtyre grupeve u zhvilluan nga disa prokurorë, të gjithë me integritet, por që u larguan nga ish-Prokuroria për Krime të Rënda për shkak të Vetingut apo nëpërmjet transferimeve të paligjshme në prokurori të largëta lokale.
Pas “largimit” të kësaj trupe prokurorësh, ish-Prokuroria për Krime të Rënda zhvilloi në vitin 2018 atë që u konsiderua operacioni “Volvo-4”.
Ishte një operacion që, më shumë se sa procedurial, u zhvillua nën ndikime dhe me “plan politik”.
U arrestuan anëtarë të klaneve Ndoka, Avdylaj, Bajri e të tjerë, por për vepra penale të lehta, të cilat u lejuan atyre që të dilnin nga burgu shumë shpejt.
Copëzimi i hetimeve për disa prej çështjeve dhe nxitimi për të goditur vetëm disa nga këta persona, solli pasojën, që sot, shumë nga të kërkuarit, të jenë duke shijuar jetën në vende ekzotike.
Dosja hetimore, mbi të cilat u mbështet operacioni “Volvo-4”, tregoi se ishin hequr të gjithë fashikujt, ku eksponentët e klaneve kriminale diskutonin hapur dhe “shoqërisht” me politikanët e nivelit të lartë për tjetërsim votash, miratim apo ndryshime ligjore, caktim zyrtarësh të lartë, e të tjerë.
Pavarësisht se operacioni i vitit 2018, i zhvilluar në një kohë kur Prokuroria për Krime të Rënda kishte probleme shumë të mëdha menaxhimi, sërish aktet e hetimeve ndaj klaneve kriminale të periudhës 2016-2018, i janë transferuar Strukturës së Posaçme Anti-Korrupsion, që në momentin e krijimit të saj, në vitin 2019.
Ato akte, si rregull, duhet të jenë aty, bashkë me bisedat, komunikimet dhe bashkëpunimin e organizatave kriminale me eksponentë të rëndësishëm politikë.
Brenda SPAK-ut ka prokurorë me integritet, të cilët, jam i bindur, se do të gjejnë nxitjen dhe motivimin për të rimarrë sërish ato hetimet të periudhës 2016-2018 ndaj këtyre klaneve kriminale.
Aty kuptohet qartësisht se si eksponentë të krimit të organizuar, nëpërmjet kanaleve politike e shtetërore, krijuan pasuri miliona e miliona euro, një pjesë të të cilave i kanë vënë në përdorim të organizimit të atentateve ndaj njëri-tjetrit, siç zbuluan komunikimet në Sky/Encrochat.
Prof.dr. Fatmir Sejdiu, ligjërues i rregullt i Historisë së shtetit dhe së drejtës, gjatë katër dekadave në Fakultetin Juridik të Universitetit të Kosovës, si dhe në atë të Tetovës, është njëri nga njohësit më të mirë të zhvillimeve në Ballkan.
Ai si ekspert i dëshmuar në fushën e Jurisprudencës disa herë ka qenë i ftuar edhe në Konferenca të ndryshme ndërkombëtare, që temë kanë pasur Kosovën dhe vendet e Evropës Juglindore.
Sejdiu si trashëgimtar i Presidentit të parë të Republikës së Kosovës, Dr. Ibrahim Rugova, nga viti 2006 e deri në vitin 2010,ka pasur takime të shpeshta me burrështetas të njohur të botës.
Patjetër duhet theksuar edhe bashkëpunimin e tij, tejet korrekt me zotin Martti Ahtisaari, i deleguar special i OKB- së, për zgjidhjen e statusit të Kosovës.
Konferenca Ndërkombëtare mbi Kosovën, e organizuar më 6 shkurt të vitit 1999, në Kështjellën Rambouillet të Francës, dihet që synim parësor pati ndërprerjen e Luftës dhe masakrave serbe mbi shqiptarët e pambrojtur.
Delegacioni i Kosovës me gjithë rezervat që kishte nënshkroi të gjitha marrëveshjet e dala nga kjo Konferencë.
Mirëpo, delegacioni serbë ishte ai që me refuzimin e çdo marrëveshje e përkeqësoi edhe më tepër situatën në Kosovë.
Gjatë kohës së punimeve të kësaj Konference në Kosovë, u vranë dhe masakruan mijëra shqiptarë.
Ato ditë ndodhi edhe eksodi biblik i tyre . Aleanca e Paktit NATO , që orë e çast njoftohej mbi masakrat dhe dhunimet që po kryenin ushtarë, policë e paramilitarë serbë në burra, gra e fëmijë të Kosovës, u detyrua që të fillojë bombardimin e bazave ushtarake të Serbisë.
Përkundër lëshimeve që bëri delegacioni ynë vullneti i popullit të Kosovës, i shprehur në Referendumin gjithëpupullor të shtatorit të vitit 1991,nuk u jetësua deri më 17 shkurt të vitit 2008.
Deri në njohjen e Pavarësisë së Kosovës u deshtë edhe shumë punë. Pas vdekjes së Presidentit, Dr.Ibrahim Rugova, kur po ofronte faza finale e përcaktimit të statusit të Kosovës, e gjithë barra do të bije mbi pasardhësin e tij, prof .dr. Fatmir Sejdiu.
Prof.dr. Fatmir Sejdiu, në takime të shpeshta pune me z. Martti Ahtisaari, diplomat i shquar dhe ish- President i Finlandës, gjatë viteve 1994- 2000, ia del që ta bind atë, që çdo status tjetër përveç Pavarësisë së Kosovës, çon në gjakderdhje të re.
Në të njëjtën kohë “ Le Matin ”një e përditshme e Zvicrës, frankofone më 3 shkurt të vitit 2007, përcjell një prononcim të shkurtër të Presidentit, Fatmir Sejdiu, në të cilin thuhet: ” Kosova drejt Pavarësisë”
Edhe pse kanë kaluar shumë vite nga dhënia e një Interviste e ish- Presidentit të Republikës së Kosovës, prof.dr.Fatmir Sejdiu, televizionit “ Klan” të Shqipërisë, gjithçka përputhet me ngjarjet e sotme, në Kosovë dhe implikimin e Rusisë, që zjarrin e luftës me Ukrainën, më çdo kusht po mundohet ta bart në Ballkanin, e trazuar nga bandat kriminale të Vuçiqit.
Në video- incizimin e më poshtëm do ta gjeni të plotë intervistën e z .Sejdiu ,dhënë më 22 tetor të vitit 2007, gazetarit dhe publicistit të njohur Blendi Fevziu.
Nëse intervista përcillet me vëmendje dhe paanime politike do të shihet qartë që prof.dr. Fatmir Sejdiu,ish- President i Republikës së Kosovës, ka bërë parashikime të sakta, që s’mund t’u hiqet as edhe një ashkël.
Komentet