Sot 25 vjet më parë në burgun e Dubravës është kryer njëra nga masakrat më të mëdha në Kosovë kundër shqiptarëve nga regjimi i kriminelit i Sllobodan Millosheviqit. 25 vjet më parë, brenda burgut janë vrarë 160 të burgosur shqiptarë dhe janë plagosur më shumë se 300 të tjerë.

Masakra e burgut të Dubravës është kryer prej 19 deri më 24 maj të vitit 1999. Brenda Burgut të Dubravës gjendet një pllakë përkujtimore me emrat e të gjithë atyre që janë vrarë në këtë masakër, që konsiderohet si një nga masakrat më të mëdha të regjimit serb të kryer ndaj shqiptarëve.

Për këtë rast, sot do të bëhen homazhe në nderim të të vrarëve, të plagosurve dhe të mbijetuarve të masakrës në Burgun e Dubravës. Sinisha Petriq, i njohur ndryshe si Zenica, tashmë ndodhet në Bosnje dhe Hercegovinë. Njeriu kryesor që dyshohet se ka kryer masakrën në Burgun e Dubravës është ekstraduar nga Spanja para pak muajsh.

Sipas mediave boshnjake, ai nga aeroporti është dërguar menjëherë në burgun e Foçës të Bosnjës. Gjykata e Qarkut në Banjallukë miratoi dënimin e Petriqit në BeH edhe më herët. Ai njihet si krahu i djathtë i Lluka Bojoviqit, si dhe për vrasjet gjakftohtë dhe monstruoze në mbarë Evropën.

Si i mitur, “Zenica” ishte anëtar i grupit të vrasësve të Marinko Magdës, i cili masakroi 14 persona në Vojvodinë dhe Hungari. Ekipi i Petriqit punoi për Magdën, kështu që në janar të vitit 1994, në vetëm një natë, në Suboticë, ata vranë Millanin, Stanin dhe djalin e tyre Dane Petriqin, i cili në atë kohë ishte vetëm 11 vjeç, si dhe Vera dhe Josip Agatiqin.

Më herët, Gjykata e Qarkut në Banjallukë ka njoftuar se ka nxjerrë një vendim për njohjen e vendimit të gjykatës kombëtare spanjolle për shkak se janë plotësuar kërkesat ligjore, si dhe kërkesat nga marrëveshjet ndërkombëtare. Kështu, gjykata pranoi se Petriqi po vuan dënimin në Bosnje dhe Hercegovinë.

Me vendim të gjykatës kombëtare në Spanjë, Petriqi u dënua me pesë vjet për krim të organizuar dhe për posedim të një arsenali lufte të armëve dhe armëve të zjarrit me 10 vjet burg. Siç shpjegohet në deklaratën e Gjykatës së Qarkut të Banjallukës, ajo për të cilën Petriqi u dënua në Spanjë janë vepra penale sipas legjislacionit vendas, shkruajnë mediat e Kosovës.

Krimineli serb për të cilin dështoi ekstradimi nga Spanja në Bosnjë e Hercegovinë dy herë me radhë, njihet mjaft mirë nga të mbijetuarit e Masakrës së Dubravës. Sinisha Petriq, i njohur me nofkën ‘Zenica’, gjatë kohës së bombardimeve të NATO-s mbi caqet serbe ishte dërguar në Dubravë si i burgosur, por aty i ishte dhënë një armë e kishte marrë pjesë në ekzekutimin e të burgosurve shqiptarë. Në periudhën e luftës në Kosovë, ai kishte përfunduar në Burgun e Dubravës, ku serbët e dënuar me dënime të rënda, përfshirë dënime kapitale, kishin marrë një ofertë: të vrisnin shqiptarë të burgosur aty në këmbim të lirisë.

Ai, bashkë me ekzekutorë të tjerë, lidhen me dyshimet për vrasjen e 95 shqiptarëve. Atë fort mirë e kujton Dëfrim Rifaj, që bashkë kishin ndarë edhe burgun e Nishit e edhe atë të Dubravës. Rrethanat e çuditshme që kanë çuar në ekstradimin e tij nga Spanja në Bosnjë e Hercegovinë, nuk e gëzojnë atë, pasi sipas tij, i njëjti do të duhej të ballafaqohej me krimet e kryera në Kosovë.

“Emrin e tij le se e kam dëgjuar, por edhe e kam njohur personalisht, sepse ka qenë i dënuar dhe vuajtjen e dënimit e ka pasur në Burgun e Nishit. Kemi qenë bashkëvuajtës. Ka qenë ordiner, i burgosur kriminel, me plot kuptimin e fjalës. Me fillimin e bombardimeve merret vendim që ata me dënim me vdekje dhe të përjetshëm të sillen në Kosovë. E njoh mirë. E kam pas dy hapa para kur na kanë qit në pushkatim”, ka thënë Dëfrim Rifaj, i mbijetuar i Masakrës së Dubravës.

Emri i tij është i njohur edhe për të mbijetuarit e tjerë të Masakrës së Dubravës, por dënimi i tij eventual, nuk është i mjaftueshëm për disa prej tyre, meqë urdhërdhënësit vazhdojnë të mbeten të lirë. “Emrat e përveçëm, për mua si një i mbijetuar nuk do të thonë asgjë, për shkak se procesi është shumë më i ndërlikuar. Do duhej të ketë një qasje tjetër, për shkak se përgjegjësit kryesorë për organizmin e kësaj masakre, dhe ekzekutimin e kësaj masakre nuk po përmenden fare, pra është vijë institucionale e Serbisë”, ka deklaruar deputeti Enver Dugolli.

Përderisa në duar mban listën me 200 emrat e kriminelëve të Masakrës së Dubravës, i mbijetuar Nait Hasani tregon se dënim s’kanë marrë as 1% e tyre, por që shpresën e ka akoma.

“Janë dy raste. Një rast është në Prishtinë një gardian që ka marrë pjesë në torturat tona të të burgosurve, drejtpërdrejt në burgun e Prishtinës dhe të Lipjanit. Ai është i arrestuar, dhe të njëjtën kohë gardiani i Dubravës, Gagi. Pra vetëm këto dy raste i kemi nga 190 raste tjera që janë, të pjesëmarrësve që në forma të ndryshme kanë torturuar, vrarë dhe masakruar në Dubravë, bashkë me ushtrinë policinë dhe të burgosurit serbë që kanë qenë”, është shprehur Nait Hasani më herët për rtv Dukagjinin.

Përveç si pjesëmarrës në masakrën e Dubravës, në maj të vitit 1999, Petriq, lidhet edhe me rrethanat e pandriçuara të vrasjes së të rinjve serb në kafeterinë Panda, për të cilin kishte pasur tentime që të fajësohen shqiptarët.

Ekstradimi i tij drejtë Bosnjës, për vuajtje të pjesës së mbetur të dënimit për krim të organizuar e një arsenal armësh që i ishte kapur në Spanjë, pritet që të bëhet në muajin e ardhshëm. Por mediat boshnjake, kanë paralajmëruar për mundësinë që ai pas një kohe të shkurtër, të përfundojë sërish në liri, pavarësisht pretendimeve për krime të rënda që rëndojnë mbi të.

(Balkanweb)

I ftuar në emisionin A Show në SYRI TV me moderatorin Adi Krasta për të diskutuar për shkrimin e Frontline mbi Gabriel Escobar-i, zv/ndihmëssekretari i SHBA-së ishte gazetari, Vudi Xhymshiti.

Xhymishti është shprehur se deklarimi Nongrada i Berishës ishte për shpenzime të tjera politike që janë shumë të thella dhe ne nga imazhi i parë nuk i dallojmë dot ato arsye.

Historia e Nongradës për hir të integritetit dhe vërtetësisë kjo duhet të hetohet kjo çështje.

Dje kam botuar intervistën që kisha me Berishën në Frontline. Biseda që kisha më liderin e opozitës është se Eskobar është një shpërfaqje relativisht e dukshme, e një problemi shumë më të madh që qëndron brenda DASH.

Duket qartë se deklarimi Nongrada e Berishë ishte e orkestruar për shpenzime të tjera politike që janë shumë të thella dhe ne nga imazhi i parë nuk i dallojmë dot ato arsye.

Ish-kryetari i Shoqatës së të Përndjekurve dhe Burgosurve të Shqipërisë, Tanush Mulleti, është ndarë nga jeta në moshën 79-vjeçare.

Lajmin e vdekjes së Mulletit, e ka dhënë djali i tij Niuton Mulleti, përmes një postimi në Facebook, ku bën dhe me dije se ceremonia e varrimit do të bëhet ditën e martë në orën 14:00 në varrezat e Tufinës, Tiranë.

“Të Zotit jemi dhe tek Ai do të kthehemi”.

Me hidhërim të thellë, ju njoftoj që babai im Tanush Haki Mulleti ndërroi jetë sot.

Ceremonia e varrimit do të zhvillohet ditën e martë, më 21 maj 2024, ora 14:00, në varrezat e Tufinës, Tiranë.

Pritjet bëhen tek Shtëpia Funerale “ALBA 2000”, rruga e Dibrës, Nr. 302 (pranë Medresesë), Tiranë.

Qofsh i xhenetit zemra ime!”, shkruan ai.

Kujtojmë se Tanush Mulleti ka shërbyer në disa detyra e funksione te larta shteterore mes tyre dhe si Drejtor i Burgut 313 në Tiranë. OraNews

Është një Bashkim evropian i përvuajtur, I shtrënguar të përballohet me urrejtjen , ai që ka dëgjuar shkoqur dje, në secilin kryeqytet të shtënat e revoles të shpërthyera kundër njërit prej njëzeteshtatë kryetarëve të qeverive, kryeministrit sllovak Robert Fiko. Ky atentat , që i shtohet sulmeve të ndryshme në ditët e shkuara në Gjermani, është një shenjë alarmi që nuk duhet të lihet në heshtje. Rreziku i destabilizimit është i vërtetë. Dhuna politike ekziston, mund të kapërcejë kufijtë e të zhvillohet në një bashkësi kombesh që e mendonim të sigurtë nga kërcënimet e brëndëshme, të ndërtuar në paqë. Bëhet fjalë tani që të veprohet n’atë mënyrë që shtëpia e përbashkët të përforcojë themelet e saj e të thyejë këdo që don t’a shkatërrojë, nga cilado anë të vijë. Jehona e të shtënave sllovake – të drejtuara kundër një kryeministri që ka mbajtur qëndrime të largëta nga vija e BE mbi armët në Ukrainë dhe Rusinë – i mbivendosen tingujve të hymnit evropian të luajtur gjatë protestave në Gjeorgji kundër ligjit shkandullor të miratuar për t’i vënë shtupën demokracisë me sebepin e “ndikimeve të huaja”. Por jo të gjithë kanë qenë të vëmendshëm. Bashkimi po kundërvepron me mungesë mprehtësie ndaj një lëvizjeje që ve në rrezik ecjen e një kombi kandidat.

Sigurisht, leximi i vonuar i kësaj piskame mbi të drejtat ve në dukje edhe njëherë gjëndjen e pothuaj-paralizës në të cilën dergjet politika e jashtëme evropiane, e shkaktuar veçanërisht (nuk është i vetmi problem) nga roli johenik i Hungarisë së Viktor Orbanit. Por kuptimi i saj është më i gjërë, jo vetëm sepse protestat e Tbilisit kujtojnë ditët emocionuese të Sheshit Maidan. Pasiguritë evropiane përfaqësojnë një element që duhet parë me shqetësim ndërsa është një luftë mësyese në veprim pranë nesh, që po jeton një fazë përcaktuese: një luftë në të cilën derdhet gjak të pafajshmish e me të cilën drejtuesi i Kremlinit përpiqet të shkatërrojë të njëjtat vlera të nëpërkëmbura në Gjeorgji. Rusët përparojnë në Harkiv, por sahati i BE ecën më ngadalë. Është e domosdoshme të vihet në kyçin e dorës një tjetër, i rregulluar me orën e Kievit.

Kundërshtari gjeorgjan Nika Gvaramia, në një intervistë për Corrierin, ka shpjeguar qartë se cilat janë vendimet për t’u ndërmarrë në dobi të mbrojtjes së popullit të tij. “Trysnia – ka thënë – do të duhej të ishte më e fuqishme. Nuk kemi një diktator por oligarkë që kanë përvehtësuar Shtetin dhe kanë nevojë për politikën që të mbrojnë pasuritë e tyre. Prandaj me ata duhet një përçapje ndryshe: sanksione financiare, pasuritë e ngrira, ndalim hyrjeje për Ivanishvilin dhe familjarët e tij jashtë” Kur do të bëhet e gjitha kjo, nëse është e vërtetë se në Bruksel edhe teksti i një deklarate është bllokuar gjatë për praninë e këndvështrimeve të ndryshme? Ajo që nuk është bërë për Gjeorgjinë na bën të përsiasim duke parë zhvillimet e gjëndjes në Ukrainë, me shpresë se nuk do të kryhen të tjera gabime.

Ngadalësia ka qenë gjithmonë një karakteristikë e Bashkimit Evropian. Në të shkuarën ka qenë një vegël për të konkretizuar, hap mbas hapi, projekte që në shikim të parë dukeshin të pasendërtueshme. Tani është ndryshe, nuk mund të pritet. Ukraina po lufton për lirinë e të gjithëve, duhet të mbështetet në mënyrën më të efektëshme të mundëshme. Duhet të arrijë pa vonesa leja përfundimtare për marrëveshjen në parim të pasurive ruse të ngrira që do t’i lejonte qeverisë së Kievit të zotëronte nga 2,5 deri në 3 miliardë euro për të financuar mbështetjen ushtarake dhe rindërtimin. Ajo që po ndodh në ballin e luftës detyron që fondet të dorëzohen sa më shpejt, duke shmangur vonesat e zakonshme. Ashtu siç duhet nxituar para korrikut, në të cilin fillon kryesia e rradhës hungareze, miratimi i paketës së re t’aksioneve kundër Moskës mbi ndalesën e shpërnguljes së gazit natyral të lëngshëm.

Këto janë disa shembuj të një mbështetjeje që nuk mund të pakësohet. Madje duhet të bëjë një hop cilësor. Zgjatja e luftës shton tensionet, krijon një klimë në të cilën lulëzojnë veprime shtazarake, përpjekje destabilizimi, manovra t’errta. Paqja duhet ndjekur me forcë, si në Ukrainë si brënda Evropës. Është në lojë, siç thotë presidenti francez, Macron, vetë qënia e saj.

“Corriere della Sera”, 5 maj 2024 Përktheu Eugjen Merlika

Transparenca e përdorimit të fondeve mungon në të gjitha aspektet

Vetëm nga uji i pijshëm, dëmi ekonomik, 35-40 milionë të vjetra në vit

Fillimisht po përmendim investimin me të cilin kryebashkiaku i Kolonjës, Erion Isai, mburret me “lumin” që krijoi në ish-rrugën e Rehovës nga lokal Almedi deri tek Kalçeto me gjatësi 270-300 metra linear me vlerë investimi 420 milionë me TVSH (të vjetra), por uji që rrjedh aty është i pijshëm, prej të cilit Bashkisë së Kolonjës i krijohet një dëm ekonomik prej 35-40 milionë të vjetra, në vit. (Deri tani që po shkruajmë, dëmi ekonomik ka shkuar në 120 milionë lekë të vjetra. Gjithashtu, prej disa fshatrave, si: Vodica, Bejkova, Halemasi etj, vijnë ankesa të mëdha sepse u mungon uji pijshëm, kur nga kryebashkiaku Isai u deklarua: “Problemi u zgjidh dhe uji nuk do t’ju mungojë”. Madje këtë zgjidhje e trumbetoi me të madhe, por edhe sot e kësaj dite banorët e fshatrave vijojnë të ankohen për mungesën e ujit.

Bëmat e kryebashkiakut Erion Isai po i numërojmë një e nga një:

1. Në gjëmat e kryetarit të Bashkisë Kolonjë bën pjesë edhe rruga e hapur mbi Taçin Lart, në Malin e Gramozit, me gjatësi rreth 1500 metra. Kjo rrugë nuk solli asnjë të mirë, as për komunitetin, as për barinjtë të cilët shrytëzojnë kullotën e Gramozit me tufat e tyre të dhënëve, sepse hapja e kësaj rruge prishi rreth 5,500 – 6,000 metra katrorë kullotë, dhe jo vetëm kaq, tashmë kjo rrugë po paraqet rrezikshmëri të lartë për bagëtinë e imtë sepse aktualisht rruga nuk ekziston më sepse është shndërruar në kanal. Investimi i cituar më sipër, nuk bëri gjë tjetër veçse solli një dëm tjetër ekonomik, pasi aty punoi prej një muaj një ekskavator i madh tip “Volvo” i cili harxhoi karburant, amortizim dhe pagesa rrogash të drejtuesit të mjetit.

2. Veç sa më sipër, kryebashkiaku në fjalë, nuk mbështet idetë e propozuara nga kolonjarët dhe nuk i përmbush kërkesat e tyre. Madje sërish doli kundër banorëve të Ersekës edhe për ngritjen e barakave të rregullta me blloqe betoni kundrejt një takse mujore për sipërfaqen e zënë për vendosjen e druve të zjarrit, që ato të mosvendosen poshtë shkallëve dhe korridoreve, të pallatave ku jetojnë banorve të qytetit.

3. Gjithashtu, në këtë projekt të implementuar kanë mbetur shumë zëra të parealizuara, si: muret e ndërtesave nga të dy krahët të cilat do të bëheshin me fugaturë; gjithashtu hyrja në këtë rrugë nuk do të bllokohej me gurë të mëdhenjë pasi do të bëheshin me tubo metalike dhe do të komandoheshin me pult. Por me këtë fond ai mund të rregullonte shumë mirë lagjen nr. 1, lagjen nr. 6 apo dhe lagje të tjera të cilat janë në ditë të hallit, pasi jetojnë në kushte mjaft të vështira: pa infrastrukturë, me rrugë të ngushta që nuk mund të hysh dot as në raste emergjencash si zjarre, sëmundje etj.

4. Te projekti i rrugës Ersekë – Rehovë, me urdhër të kryebashkiakut Isai u mbollën 175 fidanë, të cilët u shkulën në zonën pyjore të Shelegurit, por të gjithë fidanët e mbjellë u thanë. Sipas specialistëve nuk do të kishte ndodhur kështu nëse fidanët do të ishin blerë në firma të licensuara të cilat japin garanci të plotë për mbjelljen e tyre, sepse në preventivin që ka firma e mbjelljes nuk përmban në asnjë rast që fidanët të shkulen në pyje dhe të mbillen aty (në një vend tjetër), kjo u bë thjesht për abuzim dhe përfitim fondesh. (Disponojmë materiale filmike ku janë shkulur dhe ku u mbollën). Në lidhje me këtë ngjarje, kryebashkiaku Isai sapo i ra në dorë gazeta që bënte denoncimin ndaj tij, thirri menjëherë firmën për t’i zëvëndësuar sepse ishin tharë të gjitha (175 fidanë), dhe përsëri gënjeu duke mbjellë vetëm 50 fidanë të certifikuar dhe të saktë nga 175 që ka rruga Ersekë – Rehovë. Frika e tij është denoncimi në shtyp.

5. Kryebashkiaku në fjalë, hoqi edhe lapidarin e 3 dëshmorëve në fshatin Rehovë. Dhe aty mbolli 125 fidanë, ku vetëm 3 prej tyre rezistuan. Mos themi edhe më shumë, që edhe kalldremi i bërë me cilësi të dobët nga firma është denoncuar edhe nga banorët e Rehovës. Ky ishte një investim prej 250 milionë lekë të vjetra. Hyrja e Rehovës u pagëzua me emrin “Porta e Rehovës”.

6. Vetë kryetari Erion (Çuçka, kështu njihet ndryshe ai), bleu edhe një shtëpi në fshat, shtëpinë e një bariu joautokton të fshatit në zonën e mbrojtur, me vlerë 27 milionë lekë të vjetra, pa përmendur shtëpitë te “Kodra e Diellit” me mijëra euro të blerë, siç është thënë edhe nga mediat. Me këtë rast po kujtojmë një thënie të Honore Balzak: “Nëse doni të hetoni vjedhjet, vraponi pas pasurisë. Pas çdo pasurie të madhe ka hajdutllëqe të llahtarshme”.

7. Mungesa e transparences është totale. As sot nuk dihet sa para janë shpenzuar për rrugën Rehovë – Shën Pjetër për ta shtruar me çakëll. Dhe për të mbuluar gjithçka, siç e kanë zakon llustraxhinjtë, – thonë rehovarët, – rishtroi dhe bëri me trotuar rrugën Rehovë – Ersekë.

8. Në fshatin Rehovë thuhet që për çdo investim është konsultuar me kryeplakun e fshatit, por pa komunikuar asnjëherë me banorët e tij, mesa kuptohet ndodh kështu sepse tashmë në këto zona mungojnë të rinjtë dhe intelektualët, shumë prej tyre kanë emigruar. “Kemi për të shkruar e për të thënë”,- shprehen banorët e Kolonjës, – por ende nuk ia kemi dalë për të mësuar të vërtetat e kësaj qeverisje jotransparente.

9. Nuk dihet sa para janë shpenzuar për rrugën Rehovë – Shën Pjetër për ta shtruar me çakëll. Dhe për të mbuluar gjithçka, – thonë rehovarët, – rishtroi dhe bëri me trotuar rrugën Rehovë – Ersekë. Në tabelën e vënë në fillim të rrugës Ersekë –Rehovë është vënë një tabelë me vlerën 1.8 miliardë lekë të vjetra duke futur këtu edhe fshatra të tjerë (rreth 5 fshatra) nga qarku i Korçës. Kjo tabelë, për mendimin tonë është vënë për të fshehur vlerën reale të kësaj rruge me qëllime abuzimi.

10. Nuk dihet kush i merr paratë e kullotës së Gramozit, të cilën fshati dikur e shiste me qindra napolona flori (500-600 napolona në vit), me të cilat u urbanizua fshati qysh në vitet 1930. Çuçka (kështu e thërrasin kryebashkiakun e Kolonjës, Erion Isai), nuk ka bërë asnjë transparencë për shpenzimet.

11. Jo vetëm banorët e fshatit Rehovë, por edhe nga intelektualët e këtij fshati është kërkuar të pastrohen portat nga gëlqerja me qëllim dalja në dritë e gdhendjeve shumë të bukura në gur, por deri më sot Bashkia e Kolonjës ka qëndruar e heshtur, madje as nuk e kanë vënë ujin në zjarr.

12. Po kështu u investua edhe për rrjetin e ujit të pijshëm, për kalldrëmet dhe për një shkallë që prishi arkitekturën e qendrës së fshatit etj, ndërsa punimet janë kryer pa cilësi, madje për më shumë, nuk dihet ende sa ka qenë fondi i investimit. I përfolur mbetet edhe investimi për rrjetin ujor dhe elektrik.

13. Ambasda zviceriane dhe austriake investoi për ngritjen e një porte e cila u pagëzua me emrin “Porta e Rehovës”, sepse ky fshat bën pjesë ndër 100 fshatrat e traditës, por edhe sot e kësaj dite nuk dihet sa është fondi i investimit, gjë që bashkia duhej ta kishte deklaruar që në krye të herës.

14. Mungon transparenca e përdorimit të fondeve, nuk dihet sa shpenzohet dhe si shpenzohen

15. Jo vetëm banorët e fshatit Rehovë, por edhe nga intelektualët e këtij fshati është kërkuar të pastrohen portat nga gëlqerja me qëllim dalja në dritë e gdhendjeve shumë të bukura në gur, por deri më sot Bashkia e Kolonjës ka qëndruar e heshtur, madje as nuk e kanë vënë ujin në zjarr.

16. Nuk mbështet idetë e hedhura nga kolonjarët dhe nuk i përmbush kërkesat e tyre. Madje sërish doli kundër banorëve të Ersekës për ngritjen e barakave të rregullta me sistem dhe material (blloqe betoni) për vendosjen e druve të zjarrit sepse Erseka ka 6-7 muaj dimër.

17. Pas denoncimit në shtyp reagimi i rehovarëve (banorë të fshatit Rehovë) ishte ky: “Lexuam me shumë vëmendje shkrimin për kryetarin e Bashkisë Kolonjë z. Erion (Çuçka) Isai, që tregon paaftësinë dhe arogancën e këtij njeriu dhe që po turpëron çdo ditë Kolonjën me mendjemadhësinë e tij.

18. U kryen investime për rrjetin e ujit të pijshëm, për kalldremet dhe rrejtin ujor elektrik, por cilësia e tyre rezultoi tejet e dobët, ndërse nga ana e Bashkisë Kolonjë nuk pati asnjë transparencë.

19. Gjithashtu kryebashkiaku Erion Isai shiti shkollën e vjetër të fshatit Rehovë të ndërtuar në vitin 1938, dhe nuk dihet pse e shiti dhe sa e shiti. Ndërkohë kryebashkiaku Erion Isai bleu shtëpinë e një bariu në Rehovë.

20. Javën e fundit u nisi njoftime qytetarëve të Esekës për heqjen e barakave të bëra me blloqe dhe të rregullta, të ndërtuara me dijeninë e Bashkisë nga ish-kryetarët para kryebashkiakut të sotëm dhe ish-Këshillit të Bashkisë. Vërtet u quajt një nismë e mirë që kishte si qëllim pastrimin e qytetit nga barangat prej druri dhe të amortizuara, por edhe kjo nismë u ndërpre, sepse Erion Isa ndërroi mendje. Asgjë nuk është e sigurtë nga idetë dhe projektet e hedhura prej tij.

21. Këtu nuk do të lëmë pa shtuar dhe inatçorin “ÇUÇKA” (me këtë emër njihet ndryshe kryebashkiaku), i cili priti dt. 15 prill, afatin që e kishte shtyrë vetë për mosprishjen e stallës më 12 shkurt të këtij viti, kur ai vetë kishte nxjerrë urdhërin e prishjes për këtë datë. (Pështyu dhe lëpiu mbi vendimin që kishte marrë). Dërgoi IMTV-në për t’i vënë firmës gjobë 5 milionë lekë të vjetra pronarit të dhenve, kur firma kishte mbi dy javë që po punonte dhe kishte çmontuar 85% të stallës Për të vërtetuar inatçorin, me këtë veprim që bëri duke vendosur gjobë, tregoi se punon me dy standarde kur ka stalla të tjera identike si kjo që përmendëm dhe u ka dhënë afate më të favorshme. Këtu shfaqen hapur inatet dhe ndihma e tij që u jep blegtorëve duke u vendosur gjoba.

22. Nga materialet që disponojmë do të vijojmë të shkruajmë për investimet në ndërtesën e Bashkisë, në ndërtesën e ish-komitetit të partisë, në ujësjellësa të shumë fshatrave të Bashkisë
Kolonjë etj sesi janë realizuar në cilësi dhe me ç’punëtorë firmash ka kryer këto punime, pasi  nga këto do të dalin shumë abuzime dhe përfitime nga krerët e Bashkisë. Për të gjitha këto kemi
dokumente, foto, video të cilat tregojnë më së miri abuzimet.

23. Më 5 maj 2024, e diel, ditën e dëshmorëve, ku shkoi për të nderuar dëshmorët atdheut  përsëri nuk e vuri shiritin kuq e zi, simbolin e flamurit kombëtar, nuk e dimë pse ndodh kështu me të vetmin kryebashkiak në republikë, (në 61 kryetarë bashkish të republikës), kur vendosja e  shirit është detyrim ligjor. Edhe pjesëmarrja në këtë ditë të shënuar ishte e dobët mbase kjo
shkatohet edhe nga mosrespektimi i kryebashkiakut i cili nuk denjon as të vendosë shiritin e flamurit.

24. Si mundet që një kryetar bashkie si Erion Isai, të drejtojë Bashkinë e Kolonjës me gjithë këto të meta dhe kusure të cilat po i përmendim si më poshtë:

Bëmat shtesë të kryebashkiakut:

a). Frekuentimi shumë i dobët në Bashki, kur që nga viti i parë e deri me sot që po hyn në vitin e
gjashtë, ka ardhur në Bashki 43% PO dhe 57% JO. Vjen një ditë ose dy dhe pastaj merret më punë të tjera.
b) Respektimi i rregullave dhe ligjeve nga ana e tij u shkelën që ditën e parë të punës në Bashki.
c). Projektet që implementohen në Bashki, në asnjë rast nuk kanë qenë të plota, ka patur vetëm abuzime në tendera etj.
d). Nga ana e kryebashkiakut harxhohen fonde për makinat e tij që i ndërron shpesh, dhe u ndërron vetëm targën. (AA 099 ZU).
e). Nuk dëgjon dhe nuk respekton as specialistët e Bashkisë dhe as komunitetin.
f). Sjellja e tij është arrogante dhe inatçore kur e kundërshtojnë
g). Ka ndërruar 9 nënkryetarë bashkish dhe ka hequr specialistë më statusin e nëpunësit civil
h). Në pasurinë që ka vënë është e dyshimtë sepse ka abuzuar në shumë tendera dhe projekte, të cilat janë favorizuar në fitues të tyre dhe në mosrealizim të saktë të projekteve të implementura në bashkinë Kolonjë (si në ndërtes, trotuare, në ujësjellësa etj).
I). Nuk respekton simbolet që janë të dëtyrueshme me ligj. Besojmë se me gjithë këto bëma dhe gjëma të tij, Çuçka duhet të japë dorëheqjen, ne do të vijojmë të shkruajmë materiale të tjera kompromentuese për të.

Po e mbyllim me një thënie të Fan Nolit: “Shiko se po t’u mërzit kolonjari, punët e qeverisjes vendore nuk janë hiç mirë.”

Drejtori i News24, Aleksandër Çipa me podcastin e tij “Çështja është” ka patur të ftuar gazetarin e njohur italian, Stefano Marcelli.

Vite më parë, Marcelli me një angazhim prej më shumë se 40 vitesh në gazetari, vendosi të lërë vendin e tij, Italinë.

Papritur ai zgjodhi Shqipërinë dhe Tiranën për të jetuar.

Gazetari italian shprehet se shqiptarë e kanë pritur mire dhe se është i kënaqur me Tiranën.

Ai thotë se Shqipëria është një vend me shumë pasuri dhe si italian ushqen ndjenjë faji për Shqipërinë, pasi marrëdhëni me Italinë kanë qenë të dendura dhe se shqiptarët janë trajtuar keq e kjo është diçka që duhet pranuar.

Stefano Marcelli:

Gjëja më e mirë është ndryshimi që po ndodh në Shqipëri. Unë ndjehem mirë këtu. Një italian ndjehet shumë mirë në Shqipëri. Unë kam një mendim të mirë për shqiptarët. Erdha 30-vite më parë për një reportazh në këtë vend dhe u dashurova me një shqipare. Unë njoh miqtë e saj, familjen e saj dhe për mua Shqipria ëshë një atdhe i dytë. Më pëlqen jetesa në Tiranë. Italia dhe Shqipëria kanë pasur një marrëdhënie të dendur, por duhet pranuar se shqiptarët janë trajtuar keq, ashtu si një vëlla i varfër.

Shqipëria Lindje apo Perëndim? 

Stefano Marcelli: 

Dilema e shqiptarëve në Lindje apo Perëndim është shekullore, por e padobishme. Ju jeni pak orient dhe pak perëndim. Jeni pjesa Lindore e Europës dhe jeni pjesa më perëndimore e Lindjes së Mesme. Kjo është ajo tërheqja e madhe për këtë vend, kjo është krenaria për vendin tuaj.

Në podcastin ‘’Çështja është”  e drejtorit të News24 Aleksandër Çipa ku i ftuar ishte gazetari i njohur italian Stefano Marcelli përveç qëndrimit të tij në Shqipëri dhe rrugëtimit 30-vjeçar Marcelli ka folur në lidhje me situatën e krimit në vend.

Ai u shpreh se si një njohës i mirë i vendit tonë prej gati 30 vitesh ka parë se mafia është e lidhur ngushtë me politikën.

Duke krahasuar zhvillimet mes shqipërisë e Italisë ai u shpreh se në Itali ka parë gjithmonë dikë pra një gazetar, një polic, një punonjës administrate apo politikan që ka luftuar krimin ai pranon se po ka pasur edhe të vrarë.

Ndërkohë tregon përshtypjet e tij se në Shqipëri këtë gjë e ka parë shumë pak dhe se Shqipëria duhet patjetër të luftojë krimin e mafien dhe këtë ta sinjalizojë.

Stefano Marcelli: Që të jemi të qartë probemi quhet mafie, dhe nuk ka dyshim që Italia ka një histori pranie mafioze shumë të madhe dhe te rradikuar me rrënjë të shtrira e marrëdhënie e fuqishme me politiken por ka një diferencë mes raportit mafia Itali dhe Shqipëri.

Në Itali ka qenë gjithmonë dikush pjesë e shtetit, magjistrat, polic, gazetar e ata janë vrarë sepse kanë luftuar e hetuar mafien e krimin, ndërsa në Shqipëri nuk e shoh këtë.

Shoh që luftohet shumë pak.

Shqipëria duhet të luftojë mafien dhe ta tregojë këtë ta sinjalizojë. Unë e them se e dua Shqipërinë dhe nuk dua që të identifikohet si mafia.