Një poster i Misha Vaciqit në Beograd, udhëheqës i të djathtës serbe. Fotografi nga arkivi.
Milla Gjurgjeviq, Predrag Urosheviq
Organizata ndërkombëtare Aleanca për Paqe dhe Liri (The Alliance for Peace and Freedom – APF), e cila mbledh të djathtët ekstremë, po planifikon një tubim në veri të Kosovës, u konfirmua për Radion Evropa e Lirë.
Siç ka thënë në një deklaratë për Radion Evropa e Lirë, udhëheqësi i lëvizjes me orientim të djathtë “E djathta serbe nga Serbia”, Misha Vaciq, qëllimi i tubimit do të jetë ofrimi i mbështetjes ndërkombëtare për serbët në Kosovë.
“Që ta shohin (serbët) se nuk janë vetëm vëllezërit tanë tradicional – të tipit rusët dhe grekët – por, që ekzistojnë në të gjithë popujt e Evropës njerëz që kanë qëndrim politike se Kosova është Serbi”, tha Vaciq në një deklaratë përmes telefonit.
Aleanca për Paqe dhe Liri (APF) bashkon partitë dhe lëvizjet politike të ekstremit të djathtë në të gjithë Evropën. Anëtarë të Aleancës, ndër të tjerë, janë edhe Partia Forza Nuova nga Italia, Fronti Kombëtar Francez, ndërkaq që bashkëpunon edhe me organizatën greke të ndaluar neo-naziste, Agimi i Artë.
Aleanca, më 26 shtator mbajti konferencën “Kombet e Evropës”, në Hotel Moska në Beograd , në të cilën, sipas një raporti nga faqja e internetit e kësaj organizate, u dëgjuan mesazhe që mohonin pandeminë, por edhe pavarësinë e Kosovës.
Nikoqir i tubimit ishte Misha Vaciq, i cili më parë ka qenë udhëheqës i lëvizjes së krahut të djathtë Nashi 1389 (Tanët 1389), ndërkaq që në vitin 2017 ai e themeloi lëvizjen E djathta Serbe.
Kjo lëvizje, siç thuhet në faqen e saj të internetit, promovon tradicionalizmin, atdhedashurinë, shoqërinë e shëndoshë dhe integrimet euro-aziatike.
Në faqen e internetit të kësaj lëvizjeje gjithashtu përmendet angazhimi për të hyrë në një aleancë ushtarake me forcat e Lindjes, si dhe mohon pavarësinë e Kosovës.
Në tubimin e 26 shtatorit, i cili nuk tërhoqi shumë vëmendjen e mediave, u përmend edhe mundësia që tubimi tjetër të mbahej në veri të Kosovës, ku në shumicë jeton popullata me kombësi serbe.
Në një prononcim për Radion Evropa e Lirë, Vaciq konfirmoi se planifikon që në mes të nëntorit të organizojë në Kosovë një tubim të partive politike të krahut të djathtë, të mbledhura rreth Aleancës për Paqe dhe Liri.
“Ende nuk janë të njohura detajet se ku saktësisht do të mbahet mbledhja, sidomos për shkak të situatës së sigurisë. Nuk është e sigurt nëse ky do të jetë një samit i formatit që u mbajt në Beograd. Plani im është që t’i sjell të gjithë ata politikanë evropianë dhe t’i vizitojnë serbët në barrikada. Por, pasi që barrikada nuk ka, plani është ende duke u pritur”, ka thënë Vaciq.
Siç tha ai, formati i tubimit do të vendoset në përputhje me situatën në terren.
“Çështja është t’i japim popullit serb (në Kosovë) mbështetjen e patriotëve ndërkombëtarë”, u shpreh Vaciq.
Ai nuk pret që për shkak të autoriteteve të Kosovës të ketë ndonjë problem me rastin e organizimit të tubimit të tillë.
I pyetur nëse mendon se do të ketë probleme me autoritetet e Kosovës kur ai të hyjë në vend, Vaciq konsideron që vetëm ai personalisht mund të ketë probleme.
“Mund të jetë problem vetëm për mua, sepse kam pasur një ndalim të hyrjes që kur kam qenë këshilltar për Kosovën në Qeverinë e Serbisë. Por, unë nuk e respektoj atë ndalim, sepse nuk i pranoj vendimet e institucioneve të përkohshme, që për mua janë institucione terroriste dhe jo organe e autoritete”, tha Vaciq për Radion Evropa e Lirë.
Ai thekson që nuk pret që të ketë probleme kushdo nga delegatët e huaj gjatë hyrjes në Kosovë.
“Kohë më parë ka qenë në vizitë një ekip i Forza Nuove-s, pasi që Italia është vend që e njeh Kosovën. Mund të ketë probleme me delegatët rusë dhe delegatët nga vendet që nuk e kanë njohur shtetin e rrejshëm të Kosovës”, theksoi Vaciq.
Ai shtoi se anëtarët e Forza Nuove-s kanë shkuar në Kosovë që të dorëzojnë ndihmat “me ushqime dhe para, për serbët më të rrezikuar”, por ai nuk deshi që të japë detaje të tjera lidhur me këtë vizitë.
“I kemi dërguar në veri dhe kanë hyrë pa asnjë problem. Njerëzit tanë është dashur të kenë testet PCR-së (për koronavirus), në mënyrë që të mund të hynin”, tha Vaciq.
Serbia si eksportuese dhe importuese e së djathtës
Tubimi ndërkombëtar i të djathtëve në veri të Kosovës mund të provokojë tensione shtesë, në dritën e ngjarjeve aktuale në Kosovë, tha për Radion Evropa e Lirë, Predrag Petroviq, hulumtues në Qendrën për Politikat e Sigurisë në Beograd.
“Në një perspektivë ky është një kërcënim serioz (për sigurinë) sepse bashkimi, zgjerimi i së djathtës në nivel evropian, mund të kontribuojë në rritjen më të madhe të ekstremizmit në skenën politike dhe polarizimin e forcave politike në Evropë”, tha Petroviq.
Sipas tij, një nga qëllimet kryesore të së djathtës, si vendase ashtu edhe evropiane, është vendosja e identitetit të kombit në qendër të politikës.
“E djathta serbe, por unë do të thosha edhe pushteti nga Beogradi, i cili qëndron prapa të djathtës serbe, dëshiron të dërgojë porosi që çështja e Kosovës nuk është vetëm çështje e Kinës dhe Rusisë, të cilat rrinë prapa qëndrimit të Beogradit, por që bëhet fjalë për një çështje më të gjerë – për mbrojtjen e identitetit dhe të Serbisë, por edhe Evropës më gjerë”, theksoi Petroviq.
Kina dhe Rusia, të cilat janë ndër pesë anëtarët e përhershëm të Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara, nuk e njohin Kosovën si shtet të pavarur, ndërkaq që nga gjithsej 27 anëtarë të BE -së, 22 prej tyre e kanë njohur pavarësinë e Kosovës.
Petroviq thekson se Serbia, nga njëra anë është eksportuese e të djathtëve në rajon, por nga ana tjetër, ajo edhe importon të djathtët, në mënyrë që të tregojë se është pjesë e një “rrëfimi më të madh të identitetit”.
“Për Beogradin zyrtar dhe për të djathtën serbe është shumë e rëndësishme që të lidhet me të djathtën euro-perëndimore, që të dëshmojë se ajo për të cilën po lufton e djathta ekstreme në Serbi, nuk është vetëm çështje e Rusisë dhe se Serbia nuk është ‘Rusia e vogël në Ballkan’, por se ajo në të vërtetë është në mbrojtje të Evropës nga pushtimi mysliman në Evropë”, u shpreh Petroviq për Radion Evropa e Lirë.
Se cila do të jetë përgjigja e autoriteteve të Kosovës ndaj tubimit të të djathtëve, sipas Petroviqit, është vështirë që të parashihet.
“Por, përgjigjja e tyre me siguri që do të orientohet në kuptimin të asaj që të tregojnë që politika e Serbisë është anakronike dhe se e gjithë kjo që po ndodh ka ndërlidhje me politikën e Sllobodan Millosheviqit (ish-president i Republikës Federale të Jugosllavisë) të viteve 90, dhe se është vazhdim i një politike nacionaliste që pësoi humbje”, përfundon Petroviq.
Radio Evropa e Lirë i është drejtuar Qeverisë së Kosovës me pyetjet se a kanë autoritetet e Kosovës informata për tubimin e paralajmëruar dhe cili është qëndrimi i tyre lidhur me këtë çështje. Por, deri në publikimin e këtij teksti, qeveria nuk ka kthyer përgjigje.
Ibishi: Qëllimet e të djathtës serbe, të njëjta me të Beogradit zyrtar
Paralajmërimin e një tubimi në veri të Kosovës të përfaqësuesve të ekstremit të djathtë në kuadër të Aleancës për Paqen dhe Lirinë, njohësi i çështjeve të sigurisë Nuredin Ibishi, ish-deputet i Kuvendit të Kosovës, nuk e sheh si të shkëputur nga politikat aktuale të Beogradit zyrtar ndaj Kosovës.
Sipas tij, presidentit të Serbisë, Alleksandar Vuçiq, pas incidenteve në veri të Kosovës, që u ndërlidhen me masat e reciprocitetit për targat, kishte paralajmëruar se Serbia do të ndërmarrë masa, pa i specifikuar ato masa.
Tubimi i paralajmëruar, në rast se ai eventualisht mbahet, sipas Ibishit, ka qëllim të dyfishtë.
“Ka qëllim të dyanshëm. Së pari, që ta injorojë sovranitetin e Kosovës, duke i ftuar në tubim në një pjesë të Kosovës ku ka probleme, pra në pjesën veriore dhe kësi soji duke u përpjekur që ta paraqesë Kosovën si pjesë integrale të Serbisë. Çështja tjetër është që shtetin e Kosovës ta paraqesë si një element fetar, pra të ekstremit fetar islamik”, tha Ibishi.
Ibishi tha se marrë parasysh që Aleanca për Paqen dhe Lirinë nuk është në regjistrin e partive politike në bazë të vendimit të Autoritetit për Partitë Politike Evropiane, atëherë veprimi i saj eventual dhe i çfarëdo forme në Kosovë, duhet shihet si jolegal.
“Në aspektin e legalitetit, nuk mund t’i lejohet që të paraqitet në një pjesë të territorit të Kosovës, në rast se nuk e dorëzon një kërkesë për një konferencë apo tubim, si dhe t’i shihet sfondi i saj, se a është e regjistruar, çfarë është programi dhe qëllimet e saja në bashkëpunim me këtë asociacionin simotër në Serbi”, tha Ibishi.
Ai shtoi se programi, qëllimet dhe orientimi i Aleancës për Paqen dhe Lirinë tashmë janë të njohura dhe sipas tij, mbajtja e një tubimi në Kosovë të përfaqësuesve të kësaj organizate, është rrezikshme. Për këtë shkak, sipas tij, autoritetet e Kosovës nuk duhet të lejojnë mbajtjen e këtij tubimi, qoftë edhe për shkak të çështjes së ligjshmërisë së kësaj organizate, qoftë për shkak të programit të saj, si dhe për atë që paraqet në Evropë.
Çfarë është Aleanca për Paqe dhe Liri?
Aleanca për Paqe dhe Lirin (Alliance for Peace and Freedom – APF) u themelua në vitin 2015 dhe bashkon partitë dhe lëvizjet politike të ekstremit të djathtë në të gjithë Evropën. Ajo u regjistrua si një parti politike brenda institucioneve të Bashkimit Evropian (BE) për vetëm shtatë muaj, nga shkurti deri në shtator të vitit 2018.
APF-ja, me vendimin e Autoritetit për Partitë Politike Evropiane dhe fondacionet politike evropiane, që nga 9 shkurti i vitit 2018 u regjistrua në regjistrin e partive politike evropiane.
Nga ky regjistër është larguar me vendimin e të njëjtit organ, më 13 shtator të po atij viti, në të cilin vendim autoritetet i janë referuar, ndër të tjera, Traktatit për Funksionimin e Bashkimit Evropian.
Siç thuhet në shpjegimin e vendimit, APF-ja nuk e paraqiti brenda afateve të përcaktuara dokumentacionin që do të plotësonte kriteret e regjistrimit.
Ato kritere janë në përmbajtjen e Rregullores 1141/2014 të Parlamentit Evropian dhe të Këshillit. Ajo që APF-ja nuk arriti të përmbushë, ndër të tjera, është se një parti politike ose anëtarët e saj duhet të jenë të pranishëm ose të përfaqësuar në të paktën një të katërtën e shteteve anëtare dhe se partia ose anëtarët e saj duhet të kenë fituar të paktën 3 për qind të votave në së paku një të katërtën e shteteve anëtare, në zgjedhjet për Parlamentin Evropian.
APF-ja ka tentuar sërish në vitin 2020 që të regjistrohet si parti politike evropiane, por në nëntor të atij viti, kërkesa e saj për regjistrim u refuzua.
Siç thuhet në faqen e internetit të Parlamentit Evropian, në vitin 2016, ky institucion evropian kreu një hetim nëse APF-ja është në përputhje me parimet themelore mbi të cilat bazohet BE-ja. Por, rezultatet e hetimit nuk janë të qasshme për publikun.
Siç ka shkruar BBC-ja, në maj të vitit 2016, disa eurodeputetë e kanë dënuar faktin që BE-ja ka dhënë grante në vlerë totale prej gati 600,000 euro për bllokun e krahut të djathtë ekstrem, për partinë APF dhe për fondacionin e saj, Europa Terra Nostra.
Siç thuhet në tekstin e botuar nga shërbyesi publik britanik, kritikën e quajnë APF-në si “lëvizje neo-naziste”.
Konkluza e samitit “Kosova është Serbi”
Lideri i së djathtës serbe, Misha Vaciq, i tha Radios Evropa e Lirë se gjatë tri ditëve të samitit në Beograd, të nisur më 26 shtator, u arrit në përfundimin se “Kosova është Serbi dhe se në Srebrenicë nuk ka ndodhur gjenocidi”.
Më 17 shkurt të vitit 2008, Kuvendi i Kosovës miratoi Deklaratën për pavarësi, me të cilën e shpalli pavarësinë e vendit.
Zyrtarët në Serbi ende vazhdojnë të refuzojnë të njohin Kosovën si shtet të pavarur, ndërkaq që kjo temë është gjithashtu baza e retorikës së të djathtëve serbë.
Së bashku me Kosovën, Srebrenica është gjithashtu në agjendën e partive dhe grupeve të krahut të djathtë, të cilat e mohojnë gjenocidin.
Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë në Hagë, me vendimin e shkurtit të viti 2007, konfirmoi se gjenocidi në Srebrenicë ka ndodhur, ndërkaq Gjykata Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë i dënoi 14 ish-pjesëtarë të ushtrisë dhe policisë së Republikës Serbe për gjenocid ndaj rreth 8,000 civilëve boshnjakë në zonën e mbrojtur në Srebrenicë dhe rreth saj, në korrik të vitit 1995.
Parullat si “Kosova është Serbi”, deklaratat kundër emigrantëve dhe ato që drejtohen kundër pasaportave COVID, por edhe kundër masave të marra nga qeveritë e BE-së për të frenuar përhapjen e koronavirusit, janë mesazhe të dërguara nga një foltore në Hotel Moska në Beograd, më 26 shtator nga përfaqësuesit e partive evropiane të ekstremit të djathtë.
Aty u përfaqësuan organizatat e djathta dhe lëvizjet politike nga Greqia, Spanja, Italia, Franca, Gjermania, Rusia, Rumania dhe Serbia.
Siç deklaruan ata, qëllimi është që të ripërtërihet lëvizja pan-evropiane Aleanca për Paqe dhe Liri, e cila mbledh lëvizjet dhe partitë politike të djathta në të gjithë Evropën.
Shkuarja në Kosovë, së bashku, ishte një nga temat në tubim.
“Nuk janë vetëm serbët kundër fuqisë së rreme të Kosovës, por është e gjithë Evropa, e gjithë Evropa nacionaliste, e cila po shkon kundër Kosovës”, tha Roberto Fiore nga organizata e ekstremit të djathtë italian, Forza Nuova (Forca e Re).
Siç ka shkruar gazeta britanike “The Times”, në vitin 1985, ai u dënua në mungesë, si anëtar i grupit terrorist fashist Nuclei Armati Rivoluzionari, ndërkaq që në disa raste ai e përshkroi veten si një neo-fashist.
“Unë mendoj që është shumë mirë ajo që e ka thënë Roberto Fiore, që të gjithë nacionalistët evropianë mund të shkojnë së bashku në Kosovën serbe, që së bashku të ndërmarrim disa aksione”, ka teksuar Vaciq në fjalimin e tij, si nikoqir i tubimit.
“Ajo që ka ndodhur dje dhe tash në Kosovë, po ndodh në Francë… shteti i thellë po përdor migrantët për të shpërbërë dhe shkatërruar të gjitha kombet historike”, ka thënë Yvan Benedetti nga partia franceze e ekstremit të djathtë Fronti Kombëtar, në krye të së cilës qëndron Marine Le Pen, e cila e bazon politikën e saj, ndër të tjera, në mesazhet kundër migrantëve.
Benedetti gjithashtu ka thënë se të gjithë “duhet të ngrihen dhe të thonë që Kosova është Serbi”.
Në deklaratat e tyre, pjesëmarrësit gjithashtu mohuan gjenocidin në Srebrenicë, gjatë luftës në Bosnjë dhe Hercegovinë, në vitet e 90-ta.
I pranishëm në këtë tubim ishte gjithashtu edhe Branislav Puhalo, një ish-pjesëtar i ushtrisë serbe dhe për shumë vite edhe pjesëtar i personelit për siguri të Ratko Mlladiqit. Mlladiq, në Tribunalin e Hagës, u dënua me burgim të përjetshëm për gjenocid dhe krime lufte në Bosnjë dhe Hercegovinë.
Në vitin 2006, Puhalo si oficer i rangut të lartë në ushtrisë e atëhershme të Serbisë dhe Malit të Zi, u përfshi në hetimin lidhur me ndihmën për të fshehur Ratko Mlladiqin. Megjithatë, hetimi kundër tij dhe katër oficerëve të tjerë të lartë ushtarakë u pezullua shpejt, për shkak të presionit politik nga zyra e kryeministrit të atëhershëm të Serbisë, Vojisllav Koshtunica.
Në tubim u lexua mesazhi njërit prej anëtarëve të Agimit të Artë, organizatë kjo neo-naziste greke, drejtuesi dhe anëtarët e së cilës u dënuan nga një gjykatë e Athinës në tetor të vitit 2020 për udhëheqjen e lëvizjes kriminale.
Pas një gjyqi që zgjati më shumë se pesë vjet, dënimet u shpallën për gjithsej 68 anëtarë të Agimit të Artë, i cili dikur ishte grupim në parlamentin grek.
Forcat serbe të sigurisë duhet të sigurojnë popullin serb
Përfaqësuesit e partive dhe lëvizjeve të krahut të djathtë në Beograd, siç shpjegon Vaciq, u pajtuan që dëshirojnë tërheqjen e përfaqësuesve të ushtrive të tyre nga Kosova.
“Ata, nacionalistët përfaqësues të vendeve të veta, konsiderojnë se ushtritë e tyre nuk e kanë vendin në NATO, nuk duan të jenë pushtues dhe besojnë se forcat serbe të sigurisë duhet të sigurojnë për popullin serb”, tha Vaciq për Radion Evropa e Lirë.
Kush është Misha Vaciq?
Misha Vaciq, që nga fillimi i karrierës së tij, është angazhuar për ideologji të krahut të djathtë ekstrem.
Pas vetes ka disa vendime gjyqësore për vepra që, ndër të tjera, përfshijnë armëmbajtje pa leje dhe kërcënime me dhunë.
Ai u arrestua për herë të parë në shtator të vitit 2009, pas anulimit të Paradës së Krenarisë dhe pasi që Ministria e Punëve të Brendshme e Serbisë ndaloi tubimet publike në Beograd, për arsye sigurie, të cilën ndalesë Vaciq nuk e respektoi.
Për atë arsye, po të njëjtin vit, ai u dënua me 30 ditë burg.
Si zëdhënës i lëvizjes SNP 1389, në korrik të vitit 2013, ai u dënua me një vit burg me kusht, për shkak të përhapjes së ideve diskriminuese, për armëmbajtje pa leje dhe pengim të personit zyrtar në kryerjen e detyrave të tij, si dhe për shkak se kërcënoi me dhunë në qoftë se mbahej Parada e Krenarisë.
Gjatë gjykimit, prokuroria theksoi se ishte vërtetuar se Vaciq bëri thirrje për linçim dhe dhunë kundër anëtarëve të popullatës LGBT, ndërsa mbrojtja deklaroi se nuk kishte prova që ai kishte kryer ndonjë vepër penale.
Në shkurt të vitit 2015, Gjykata e Apelit e ndryshoi atë vendim, duke e ulur dënimin për Vaciqin nga një vit në shtatë muaj me kusht.
Në shkurt të vitit 2008, pasi që Kosova shpalli pavarësinë e saj, ai mori pjesë në tubimin “Kosova është Serbi”, kur u dogj Ambasada amerikane në Beograd, në tubimet për të mbështetur të dënuarit e Hagës, Radovan Karaxhiq në vitin 2008, si dhe në shumë manifestime mbështetëse për të akuzuarin e Hagës, Ratko Mlladiq.
Pas kësaj, siç e pati konfirmuar, në vitin 2016, ish -drejtori i Zyrës për Kosovën i Qeverisë së Serbisë, Marko Gjuriq, i cili është aktualisht ambasador i Serbisë në Uashington, Vaciqi ishte i angazhuar në atë zyrë.
Duke reaguar ndaj kritikave publike në lidhje me angazhimit të Vaciqit, Gjuriq shpjegoi në vitin 2017 se Vaciqi nuk ishte i punësuar përgjithmonë në atë organ qeveritar, por se ai kishte një kontratë ligjërisht më pak detyruese.
“Misha Vaciq është e punësuar në Zyrën për Kosovën, në bazë të një kontrate për mbështetje në mbledhjen e fondeve dhe organizimin e ndihmës për familjet e rrezikuara në aspektin social në Kosovë, për rinovimin e kishave dhe manastireve, funksionimin e kuzhinave të vogla dhe aktivitete të tjera humanitare në krahinë” pati theksuar Gjuriq për agjencinë Tanjug, në vitin 2016, thuhet në faqen e internetit të portalit Istinomer.
Gjuriq, në një deklaratë më 24 janar të vitit 2017, tha se po atë ditë Zyra e ndërpreu kontratën me Vaciqin.
Dhjetë ditë më herët, më 15 janar, Vaciq ishte në trenin që u nis nga Beogradi për në Mitrovicën e Veriut, i cili u ndal në Rashkë, pranë kufirit serb me Kosovën, me vendim të kryeministrit të atëhershëm, sot presidenti i Serbisë, Alleksandar Vuçiq, dhe që më pas u kthye në Beograd për arsye sigurie.
Siç raportuan mediat asokohe, Vaciq në tren u shpërndau gazetarëve vizitkartat, duke deklaruar se ai ishte këshilltar i Marko Gjuriqit, drejtorit të atëhershëm të Zyrës për Kosovën të Qeverisë së Serbisë.
Vaciq gjithashtu ka lidhje me djathtistin britanik, Jim Dowson, i cili ishte mysafir në një nga takimet themeluese të lëvizjes së tij në janar të vitit 2018, së bashku me intelektualin rus, Leonid Savin, i cili redakton faqen e internetit të Konstantin Malofeyev, të cilin Shtetet e Bashkuara të Amerikës e sanksionuan për shkak të mbështetjes që u kishte dhënë separatistëve pro-rusë në Ukrainë.
Gjithashtu, Millenko Jovanov, një zyrtar i lartë i Partisë Progresive Serbe në pushtet, ishte i pranishëm në takimin themelues të së djathtës serbe.
Afrimi i 25 prillit do të rindezë krahasimet ndërmjet Lirimit tonë e atij të të tjerëve. Është e parashikueshme që në manifestimet do të ridëgjohet thirrja “Palestina e lirë”, e do të hymnizohet “qëndresa” e atij popilli. Por po aq e sigurtë është se të njëjtin interes nuk do të shkaktojë qëndresa e ukrainasve. Simbas një paradoksi të eksperimentuar mirë në debatin tonë publik: pikërisht ata që janë më shumë të zotuar për të kundërshtuar pushtuesin izraelian, janë më të prirurit për të kuptuar arsyet e pushtuesit rus. Megjithëse Gaza nuk ishte e pushtuar para se të shpërthente lufta, ndërsa Donbasi ishte dhe është. Kjo vëngëri etike e politike është interesante edhe në motivimet e saj. Pardje ishte një dëgjuese e radios tepër e zemëruar me qeverinë ukrainase: “Atë që e gjej të palejueshëm – thonte – është përçmimi i skajshëm i jetës njerëzore nga ana e atij që dërgon dy ushtarë të luftojnë kundër dymijëve”. Zakonisht mbajmë anën e më të dobtit. Ndërsa në rastin e Rusisë, fuqia ushtarake dhe demografike e së cilës e quajtur e tepruar, është që në fillim një arsye shumë e mirë që ajo t’a fitojë luftën. Pra:zemërohemi në emër të shënjtërisë së jetës me ata dy që qëndrojnë, por jo me dymijët që përpiqen t’i vrasin.
Duke lënë mënjanë faktin që në histori shpesh herë më i trashi i ka marrë goditjet (Rusia cariste, rul ngjeshës i Evropës, qe për shëmbull fuqia e parë që u mund nga një Vend aziatik, Japonia e vogël, më 1905). Por ai që bën më shumë përshtypje është arsyetimi që mohon në rrënjë të drejtën e qëndresës së më të dobtit, që është i ligjëruar pikërisht nga dobësia e tij numerike e ushtarake e atij që pëson një padrejtësi e një paudhësi. Nuk e di nëse përkrahësit e kësaj teze a e kuptojnë se arrijnë deri në mohimin e shëmbëllesave të heroizmit si ajo e treqind spartanëve, që në Termopile mbrojtën lirinë e grekëve përballë fuqisë së pakufishme ushtarake persiane; ose atë të vietkongëve që në shtegun Ho Shi Min më së fundi mundën gjigandin amerikan; madje edhe qëndresën e hindianëve t’Amerikës, që më mirë se sa të përfundonin të internuar në një vend, parapëlqyen të përballeshin në një fushë beteje.
Shkurt: nëse më i dobti nuk ka të drejtë të mbrohet, duhet rishkruar e gjithë historia e njerëzimit. Nga ana tjetër, jam i sigurtë se e njëjta dëgjuese nuk do të kishte përdorur kurrë të njëjtin argument për të dënuar veprimet e partizanëve italianë ndërmjet 1943 e 1945, madje duke përsëritur padinë e vjetër të të bërit përgjegjës, me luftën e tyre, të shpagimeve të llahtarëshme nazifashiste të Marzabottos e të Sant’Anna të Stacemës. Nga ana tjetër ata që mendojnë si ajo sigurisht nuk i kërkojnë Hamasit të pushojë luftën për të shmangur plojën e mijra civilëve palestinezë. Madje dhe Hamasi, duke ngritur të famshmin flamur të bardhë, do të kishte fuqinë t’i jepte fund luftës, duke mos pranuar të përballonte një kundërshtar qartësisht më të fuqishëm për aftësi ushtarake e teknologjike. Megjithatë përgjegjësia e Hamasit, ploja e izraelianëve e 7 tetorit, nuk mund të krahasohet as së largëti me çfarëdo “casus belli” të përdorur nga Moska ndaj Kievit për të ligjëruar mësymjen. Pikërisht ndeshtrasha e luftës arabo-izraeliane, e filluar 76 vite më parë, do të duhej të na mësonte se paqja nuk është një fitore ushtarake, se nuk mjafton një bashkëngjitje territori ose dorzimi i armikut për t’a siguruar. Më 1948, kur OKB-ja vendosi lindjen e dy Shteteve në Palestinë, më të dobtit ishin hebrejtë, pak qindra mijra të rrethuar nga një det miljona arabësh në Egjypt, Jordani, Siri, Liban, Irak; të cilët bënë gabimin të mos pranimit të planit të ndarjes, të bindur se do të mbizotëronin me forcën, duke hapur kështu një nga luftërat sot më larg çdo shprese të paqes. Në të njëjtën mënyrë, nëse nesër në mëngjes një qeveri ukrainase do të vendoste t’i dorëzohej Putinit, nuk do të ishte fundi i luftës, por fillimi i një lufte të re, të zvarritur e të pafund, ndoshta edhe një stine terrorizmi ndërkombëtar; pikërisht ashtu siç ndodhi në Lidjen e Mesme, kur palestinezët e Arafatit e përqafuan atë si armë qëndrese.
Rusët duhet t’a dinë mirë, mbas përvojës së Afganistanit: e mësyen edhe atë Vend, por u detyruan të tërhiqeshin mbas dhjetë vitesh, duke lënë të hapur plagën e skajshmërisë islamike nga e cila mbiu sulmi i Bin Ladenit Amerikës, përgjigja e Bushit të ri, lufta e Irakut, pafundësia e vatrave të luftës dhe atentateve që ende sot gjakosin botën. “Nuk ka paqë pa drejtësi”. E ka thënë edhe Gjon Pali i II, duke shtuar: “Nuk ka drejtësi pa falje”. Kush përgatitet të ndyejë kujtimin luftës sonë të Lirimit për të përligjur shtypjen e të tjerëve, ose për të bërë dy pesha e dy masa simbas mësyesve, le të kujtojë këto fjalë më 25 prill.
“Corriere della Sera”, 15 prill 2024 Përktheu Eugjen Merlika
Ivan Ilin është njëri ndër filozofët e parapëlqyer të Vladimir Putinit, të cilin e citon shpesh e me dëshirë. Por Ilini, i vdekur më 1954, ka qënë edhe një adhurues i bindur i Hitlerit, përpkrahës i nazizmit dhe i quajtur si teoricieni i “fashizmit rus”.
Prandaj studentët e Universitetit Shtetëror për studimet humaniste ngritën krye përballë vendimit të Rektoratit për të titulluar me të Shkollën e re eprore të Politikës, duke emëruar si drejtor një tjetër figurë të diskutueshme, mendimtarin tejet kombëtarist Alexandër Dugin. Në një thirrje zyrtare, të nënëshkruar nga 5 mijë veta, studentët i kërkojnë ministrisë së Shkencës e Prokurorisë federale të ndryshojnë emrin e Shkollës, mbasi”qëndra e kërkimeve të njërit ndër universitetet kryesorë të Vendit që ka thyer nazifashizmin, nuk mund të mbajë emrin e një mbështetësi t’atyre ideve”. Një deputet i Dumës, Vladimir Isakov, ka kërkuar një hulumtim mbi vendimin, sepse po të kishte qenë gjallë Ilini, do të ishte në dhunimin e ligjit rus që ndalon riabilitimin e nazizmit.
Gjëja më kureshtare është se, në përgjigje të një pyetjeje, zëdhënësi i Putinit, Dmitri Peshkov, paska thënë se Kremlini “nuk parapëlqen të jetë i ngatërruar në këtë diskutim”. Nga të dyja njëra: o Putini lejon që sistemi të ketë ndonjëherë ndonjë valvul shpërthimi, ose nuk i bën përshtypje të vetëkundërshtohet, duke paditur ukrainasit se janë të gjithë fashistë e ndërkaq merr frymëzim nga një filozof nazist. Janë sjelljet tipike të Carëve, fundi i të cilëve filloi pikërisht nga Universitetet.
“Corriere della Sera”, 23 prill 2024 Përktheu Eugjen Merlika
Prej ditës së mërkurë ka hyrë në fuqi zbatimi i marrëveshjes, sipas të cilit, qytetarët e Shqipërisë dhe të Kosovës do të kalojnë përmes pikës kufitare të përbashkët Shqipëri-Kosovë me procedura të shpejtuara përgjatë 9 muajve të vitit dhe në fundjavat e festave.
Më herët, kjo periudhë e lehtësimit të lëvizjes ishte në 4 muajt e verës. Qytetarët e Kosovës që kanë zgjedhur të udhëtojnë sot thonë se zbatimi i kësaj marrëveshje lehtëson ndjeshëm kalimet në kufi.
Ndërkohë, që në orët e para të ditës së sotme, pika doganore e Morinës është përballur me një fluks të madh udhëtarësh nga Kosova, të cilët udhëtonin drejt Shqipërisë për të festuar Ditën e 1 Majit, por edhe për të kaluar disa ditë pushimi.
Vetëm në orët e para të ditës së sotme, nga Kosova kanë hyrë në Shqipëri rreth 5 mijë shtetas të Kosovës dhe 3 mijë mjete të vogla e dhjetëra autobusë.sn
Kryebashkiaku i Tiranës u paraqit të martën në SPAK pas një fletë-thirrje të javës së kaluar për të dëshmuar në cilësinë e personit që ka dijeni mbi rrethanat e çështjes së inceneratorit të Tiranës.
BIRN
Kryetari i Bashkisë së Tiranës, Erion Veliaj u pyet të martën për gati 7 orë për aferën e inceneratorit të Tiranës nga hetuesit e Prokurorisë së Posaçme për Korrupsionin dhe Krimin e Organizuar, SPAK.
Rreth orës 09:00 të mëngjesit, Veliaj u paraqit në ambjentet e SPAK me një dosje në dorë dhe kur doli pas dëshmisë, deklaroi para gazetarëve se kishte shkuar si ‘bashkëpunëtor’, pasi kishte kohë që e kishte kërkuar vetë një takim.
Duke i quajtur hetuesit e SPAK si “dy kolegë hetues profesionistë dhe të disiplinuar”, Veliaj tha ndër të tjera se kishte patur një ezaurim total të çështjes së incineratorëve. Ai shtoi se ishin thënë edhe disa detaje të tjera, por u tregua i rezervuar me argumentin se për shkak të sekretit hetimor i ishte “kërkuar dashamirësisht që të mos i ndante me gazetarët”.
I pyetur nga BIRN mbi cilësinë e marrjes në pyetje, kreu i SPAK, Altin Dumani dha një version tjetër të paraqitjes së Veliajt në Prokurorinë e Posaçme.
“I është dërguar fletë-thirrje të mërkurën e javës së kaluar për t’u pyetur në cilësinë e deklaruesit si person që ka dijeni mbi rrethanat e çështjes së inceneratorit të Tiranës,” tha Dumani.
Projekti koncesionar për inceneratorin e Tiranës u ka kushtuar taksapaguesve shqiptarë rreth 100 milionë euro – ndonëse punët mbetën përgjysmë dhe inceneratori nuk u ndërtua asnjëherë.
Në dhjetor të vitit të kaluar, Gjykata e Posaçme caktoi 15 masa sigurie për zyrtarë dhe biznesmenë të përfshirë në këtë aferë, mes të cilëve edhe ish-ministri i Mjedisit, Lefter Koka, ish- deputeti socialist, Alqi Bllako dhe drejtori i Punëve Publike në Bashkinë e Tiranës, Taulant Tusha.
Në gusht të vitit 2023, SPAK urdhëroi sekuestrimin e kompanisë së inceneratorit të Tiranës duke argumentuar se hetimet paraprake kishin nxjerrë pronarë fundorë të zinxhirit të maskuar në Holandë, biznesmenët Klodian Zoto dhe Mirel Mërtiri, të cilët ishin në kërkim ndërkombëtar për korrupsion aktiv dhe pastrim parash për dy incineratorët e tjerë, Elbasanin dhe Fierin.
Sipas hetimeve të kryera nga SPAK, projekti koncesionar i trajtimit të mbetjeve në Tiranë mori jetë pasi kryebashkiaku Veliaj i dërgoi qeverisë në janar të vitit 2016 një studim fizibiliteti të IFC-së për zgjerimin e landfillit të Sharrës bashkë me propozimin për mundësinë e përfshirjes së sektorit privat në fushën e menaxhimit dhe trajtimit të mbetjeve urbane në kryeqytet.
Projekti u udhëhoq më pas nga Ministria e Mjedisit, ku u përfshinë edhe dy biznesmenët Mirel Mërtiri dhe Klodian Zoto përmes një oferte të pakërkuar.
Media greke i ka kushtuar një artikull ngritjes në detyrë të zëvendëskryeministres, Belinda Ballukut dhe bashkëpunëtorëve të saj, siç është rasti i Evis Berberit, që ndodhet pas hekurave për shpërdorim detyre.
Newsbombë.gr shkruan për arrestimin e Berberit, krahut të djathtë të ministres së Infrastrukturës, Balluku.
Po ashtu shtrohen një seri me pyetje se pse ende nuk zbatohet vendimi i gjykatës franceze që shteti shqiptar t’i paguaj 50 milionë euro kompanisë greke “Actor”.
ARTIKULLI
Emri Belinda Balluku mund të mos jetë shumë i njohur për ju, por në Shqipëri do të thotë shumë. Emri i ministres së Infrastrukturës dhe zv/kryeministres Edi Rama përbën një çarje në ngërçin e Shqipërisë. Më 13 mars, SPAK, Gjykata kundër Korrupsionit, arrestoi Evis Berberin, kreun e Autoritetit Rrugor Shqiptar dhe një nga bashkëpunëtorët më të besuar të ministres së Infrastrukturës dhe Energjisë dhe zv/kryeministres, Belinda Balluku. Akuza kishte të bënte me projektet e ndërtimit dhe konkurset luksoze, të cilat po fitoheshin nga të zgjedhurit e Edi Ramës. Sipas mediave shqiptare, pas një bastisjeje të policisë, SPAK, Gjykata Kundër Korrupsionit, arrestoi Evis Berberin, kreun e Autoritetit Rrugor Shqiptar.
Policia e arrestoi atë së bashku me dy shokë biznesi (Valter Begaj dhe Ervis Lamajn), ndërsa në banesën e tij u sekuestruan shuma të mëdha parash dhe piktura me vlerë qindra mijëra euro. Evis Berberi ishte krahu i djathtë i ministrit Balluku dhe ishte ai që u fotografua pranë saj në të gjitha inspektimet dhe inaugurimet e projekteve të mëdha rrugore. Sipas SPAK, Valter Begaj, pronar i kompanisë NET – GROUP, ka fituar 6 tenderë publikë, paratë nga të cilat i ka transferuar nëpërmjet transaksioneve tek kompania DAAM. Përfitimi duket se shkon në 2.7 milionë euro.
NET-GROUP fitoi këto gara, paratë u transferuan përmes transaksioneve në kompaninë DAAM. Këto veprime kanë ngritur dyshime për veprimtari pastrimi parash. Hetimi i SPAK raportohet se ka nisur javët e fundit, me fokus shitjen e DAAM. DAAM është blerë nga Berberi me një çmim shumë të ulët, është shitur shumëfish, ndërsa pronësia dhe menaxhimi ndryshon disa herë mes biznesmenëve. Ka dyshime për një transferim të rremë për të shmangur konfliktin e interesit pasi Berberi ishte vendosur të emërohej këshilltar në Ministrinë e Infrastrukturës dhe Energjisë. I gjithë skandali i mësipërm ka shkaktuar lëkundje ‘tektonike’ në skenën politike të Shqipërisë.
Shumë pikëpyetje ngre ngritja e bukuroshes dhe zv/kryeministres Belinda Balluku, e cila para karrierës së saj të re punonte në Greqi si ndihmëse shtëpiake. Praktikisht, një ndihmëse shtëpiake u bë numri dy i qeverisë shqiptare dhe ministre e Infrastrukturës dhe për këtë arsye komandon punët publike të vendit fqinj.
HISTORIA
Ka një proces gjyqësor që kompania e ndërtimit ‘Actor’ ka fituar nga një gjykatë franceze, ndaj shtetit shqiptar, në shumën 50 milionë euro, për të cilën Ministria e Drejtësisë dhe e Jashtme nuk kanë dhënë dritën jeshile për ta ekzekutuar. Dhe diku këtu është përfshirë Balluku, ku krahu i saj i djathtë u arrestua për pastrim parash, ndërkohë që ajo u kishte kërkuar shefave (të vjetërit e kompanisë së ndërtimit) të shpejtonin ndërtimin e projektit. Por kur punimet u bënë, Balluku nuk i pagoi shumat.
Me fjalë të tjera, kompania ‘Actor’ bëri punën, shkoi në gjyq, fitoi 50 milionë euro dhe e zgjedhura e Edi Ramës ‘fishkëllen’ indiferente. Por ja ku nisin ‘pyetjet’ e nxehta:
-Kush dhe pse nuk i jep dritën jeshile zotit Exarchou të kompanisë ‘Actor’ për të ekzekutuar?
-Çfarë lojërash luhen në sfondin diplomatik që pengojnë pagesën e shumave ndaj një kompanie greke që ka fituar ligjërisht?
-Kë mbulon shteti shqiptar?
-Çfarë di Athina për këto raste dhe çfarë do të bëjë? A do të vazhdojë ‘të fërshëllejë’ indiferente?
Plani i dhëndrit të ish presidentit amerikan Donald Trump, Jared Kushner, për të ndërtuar objekte turistike në Ballkan, ka nxitur reagime të shumta dhe shpesh edhe pakënaqësi në popull.
Sa i përket Serbisë plani i tij parashikon që një ndërtesë e cila shihet si kujtesë e bombardimeve të NATO-s në Beograd në 1999, të kthehet në një kompleks hotelesh luksoze.
Kjo është përkthyer si një ndërhyrje në kujtesën kolektive serbe të luftës.
Aleksandar Jovanoviç Çuta, një ambientalist, aktivist dhe anëtar i opozitës serbe u shpreh se nuk është normale që një vend ku civilët humbën jetën nga bombardimet, të kthehet në hotele me jakuzi dhe kazino.
Ai shtoi se Serbia nuk është “bar bufe” dhe presidenti Aleksandër Vuçiç nuk është kamerier që të japë me qira 99 vite godinat që nuk janë pronë tij private.
Si Jovanoviç, edhe figura të tjera të opozitës kanë nisur një peticion kundër projektit, duke mbledhur rreth 22,000 nënshkrime, ndërsa kanë bërë thirrje për protesta për të parandaluar zhvillimin e projektit.
Financimi prej 500 milionë dollarësh, do të ndërmerret nga firma e investimeve e Kushnerit, Affinity Partners, të cilën ai e themeloi pasi ai dhe vjehrri i tij, Donald Trump, u larguan nga Shtëpia e Bardhë.
Ka raportime se ai ka siguruar 2 miliardë dollarë nga Fondi i Investimeve Publike të Arabisë Saudite dhe gjithashtu ka marrë qindra milionë nga fondet sovrane të pasurisë së Emirateve të Bashkuara Arabe dhe Katarit.
Jared Kushner tha kohët e fundit se palët negociuese kanë rënë dakord paraprakisht që t’i japin qeverisë serbe 22% të fitimeve nga projekti, në një kohë kur presidenti serb Aleksandër Vuçiç dhe qeveria e tij argumentojnë se Beogradi duhet të rritet për më tepër për të krijuar mundësi biznesi.
Shkodrani Rin Zef MONAJKA (11 Qershor 1953 – 1 Maji 1997) asht nder Herojt e Perjetshem të qytetit Martir të Shkodres, që organizoi me guxim të pakrahasueshem Demostraten e Parë Antikomuniste me grupin e të rijve, me 11 e 14 Janar 1990, per rrëzimin e bustit Stalinit në qender të qytetit të Shkodres, me praninë e disa mija qytetarve antikomunistë.
Pergatitja filloi me daten 10 Janar dhe fatkeqësisht Sigurimi i shtetit ra në gjurmët e asaj Demostratë, ku arrestoi ma shumë se 300 persona, që i ka torturue mizorisht ashtu si zakonisht vepronte ai me armiqtë e vet.
Rin Monajka i siguroi Gjergj Livadhit se demostrata do të bahej mbasi atë e kishin dhanë ndër lajme edhe disa stacione televizive italiane.
Rin Monajka, diku në një prej rrugëve drejt piacës, ishte takue edhe me ambasadorin gjerman që kishte ardhë nga Tirana dhe kishte zhvillue me atë një bisedë dy-tre minutash per demostratën që pritej të bahej.
Personat kryesorë që po merreshin me organizimin e demonstratës që pritej të bahej më 14 janar në sheshin kryesor të qytetit ku në atë lulishtë ishte busti i Stalinit, në mbramjen e 13 janarit Forcat Speciale që kishin ardhë nga Tirana në drejtimin e Sigurimit të Shtetit me Zylyftar Ramizin, dhe me mbështetjen e Degës së Mbrendëshme të Shkodrës, ndërmorën arrestimet e para dhe njëni ishte Gjergj Livadhi, Po ajo që duhet shenue asht se Sigurimi perdori torturat ma shtazore ndaj t’ arrestuemve.
Edhe pse Muri i Berlinit ra, Ora e Lirisë nuk ndalej! Në dhjetorin e 1989, Çaushesku asht ai që jep shembullin e “ruejtjes së parimëve komuniste”!
Shqipnia vazhdonte me Popullin e vet udhën e martirizimit komunist.
Me 14 Janar 1990, u thye njëherë e përgjithmonë miti i atij sistemi të rrebtë aqsa përbindsh dhe i pakrahasueshem me vendet tjera komuniste!
Demostrata e heshtun në Sheshin e Dëshmorve të Shkodres, njofton Tiranën endè të kuqe, se komunizmit gjakatar i erdhi fundi!.. Mija vetë të grumbulluem në atë Shesh, e pritshin rrëzimin e bustit të diktatorit të njohun gjeorgjianokomunist Stalin. Mija vetë drejtuen sytë nga toka e, presin kur po shprazën mbi kokat e tyne automatikët nga dritaret e hotel Turizmit, Sahatit Inglizit, hetuesisë apo apartamentit mbi PTT e qytetit, që ishin të mbushun me sampistë kriminelë të ardhun nga Tirana, vetëm për gjakderdhje e masakra ndaj Rinisë “rebele” shkodrane.
Angazhimi i pashoq i Ramiz Alisë: “Edhe bar do të hajmë e parimet nuk i shklasim!”, asht krimi ma i madh i tij kundër Popullit Shqiptar!
Po, a u mjaftue ajo bishë e terbueme vetem me kaq tue ngranë bar ?
– Jo, sëpse në mbrendsinë e tij ziente krimi dhe vrasjet. Këte e vërtetojnë kufomat e djelmëve të rijë, të mashtruem ndër kufinjë, të shporuem nga qindra plumba automatiku dhe të lidhun në hunjë me tela me ferra, tue u shetitë ndër pjacat e qyteteve tona të të gjithë Shqipnisë Martire.
Rinia Shkodrane ka vendosë me u vetsakrifikue deri në shumje të Saj!
Mungonin disa djelmë të cilët një natë maparë ishin tradhëtue e kapë nga forcat speciale të ardhuna për këte qellim nga Tirana, të kryesueme nga krimineli Zylyftar Ramizi, i cili nuk do të kursente asnjë torturë!
Mikrobuzët e bardhë të poliklinikës vazhdonin fotografimet në qytet dhe gatishmëninë! Në çdo skutë shiheshin vetem njerzë të pranguem.
Tek sheshi qendror i Deshmorëve mungonte edhe Rini Monajka, djali trim që kishte njoftue Ambasadën Gjermane për aksionin e organizuem me këte rasë. Rini ishte ndër kryesorët e kësaj vepre heroike, me të cilën do ti tregohej Botës mbarë se, në Shkoder gjaku i Martirve të ramë nën shpatën e diktaturës komuniste, po vlonte në damarët e Rinisë, dhe se, Gjaku i Atyne Martirëve t’ Atdheut s’ kishte shkue huptë si kujtonin disa.
Vetem mungonin aty disa nga kriminelët si Shyqyri Qoku me shokë!
Numri i të arrestuemëve i kaloi të 300 të rinjë dhe të reja, që torturohen mizorisht nga organet e Sigurimit. Arrestimet vazhdonin. Një pjesë përcillen për Tiranë ndër labirintët e zymta të Ministrisë së terrorit. Shumë familje në ankth nuk dijnë as ku i kanë djelmët e vajzat e tyne.
Diktatura komuniste me buzët e saja të gjakosuna, vazhdonte atë kafshimin e zgerdhimjen, sikur të mos kishte ndodhë asgja në vendet e Europës Lindore! Flamurtarët e diktaturës në Shqipni krenoheshin…
Mbas disa muej tortura e vuejtje një grup u dënue me nenët 57 dhe 55 të Kodit Penal të RPSSH, që ishte në fuqi më këte motivacion: “Për krijimin e një organizate kundër revolucionare me karakter antisocialist. Për krime kundër Shtetit dhe për përmbysje të tij me dhunë…”, pra, siç shihët, rruga e hetimëve të Sigurimit i çonte drejtë plumbit. Spaçi e Qafë Bari vazhdonin të ndertonin socializmin me rob të burgosun si gjithnjë!
Rin Monajka ishte nder kryesorët organizatorë me Gjergj Livadhin, Dedë Kasnecin dhe djelmë të tjerë që nuk e “njohën” friken e Sigurimit katil të shtetit komunist shqiptar që drejtonte skilja vrastare Ramiz Alia.
Katilëve nuk i mjaftonte fraktura e kafkës së kokës së Rinit në tortura, por duhej të vuente edhe burg nder kampet e shfarosjes.
Qendrimi i Tij burrnor asht një model i qendresës kundrejt diktaturës terroriste ma mizore që ka përjetue Shqipnia për 47 vjet. Ndonse, nga kjo diktaturë, Rini u torturue me mjetet ma të paligjëshme. Endè sot askush nga kriminelët vrastarë nuk ka mbajtë asnjë përgjegjësi, përveç asaj që terroristët janë të penduem për çka nuk kanë mujtë me ba!
Kampi i Qafë Barit dhe Burgu i Burrelit ishin e ardhmja e Rinit.
Një çudi ndaj kësaj demostrate në Shkoder ishte qendrimi jo dashamirës i të gjitha shtetëve fqinjë. Jugosllavia sigurisht parandjente diçka, që per ate ishte krejt e justifikueshme.
Një stacion i radios greke pak muej para kishte transmetue: “Sikur të hapën kufinjtë e Shqipnisë, nuk kanë me mbetë as breshkat aty, edhe ato do të ikin!”, edhe kjo ishte një e vërtetë.
Italia si gjithnjë përsëriti qendrimin e saj që ka mbajtë përgjatë gjithë Shekullit XX. Ajo u tregue shumë e gatëshme me ndihmue idealet e disa “socialistëve” të konvertuem në “demokratë” (I vuna nder thojza, mbasi asnjeni emen nuk ka ekzistue kurrë në drejtimin e shtetit që nga 1944).
Me datën 16 Janar 1990, pra dy ditë mbas Demostratës, demokristjani i njohun Roco Butiglone, jep një deklaratë për shtypin: “Me datën 14 Dhjetor unë isha në Shkoder, po gjendja në atë qytet ishte e qetë. Nuk më ka ra në sy ndonjë demostratë….”. Me plot gojë një turp për atë deputet të “demokristjanës” italiane. Ai me të vërtetë ka kenë në Shkoder, madje edhe në Kafe të Madhe, edhe i ulun tek dritaria e tretë pranë xhamit në krahun e djathtë të Kafes, sëpse, e kam pa unë me sytë e mij në ora 11.15’, pikërisht, kur në shesh ishin mbi 4000 vetë në Demostratën e heshtun, dhe “zotni demokristjanit” nuk i kishte ra në sy asgja, tue kenë jo ma larg se 20 ml., nga busti i Stalinit. E çka mujshin me pritë shkodranët e masakruem nder tortura nga këta “demokristjanë” komshijë italianë?
Në vitin 1991 Bashkimi i Sindikatave të Pavaruna të Shkodres, kishte Kryetarin e Nderuem Ferdinand Temali, që kërkoi me forcë lirimin e të dënuemve për rrëzimin e monumentit të diktatorit Stalin. Me pjestarët e grupit u lirue edhe Rini Monajka, ndonse i gjymtuem nga shndeti.
Kur e takova mbas lirimit, unë ndjeva vërtetë një kënaqësi që Ky djalë i kulturuem ishte i lirë, gjithmonë me shpresë se do të përmirësohej edhe me shëndet, mbasi ngjyra e verdhë e ftyrës vazhdonte me e shoqnue Ate.
Ishte shumë mirnjohës dhe nuk dinte sesi me u shpreh per ndihmen e madhe të Ferdinandit dhe BSPSh së Shkodres per lirimin e Tij.
Mbas lirimit nga burgu Rini, ashtusi shumë të tjerë që dhanë kontributin e Tyne tue rrezikue jetën për të ardhmën demokratike të Shqipnisë, u harruene shumë shpejtë! As sot nuk e kuptoj psehin?
Kishe shumë dëshirë që ti jepej mundësia e një kurimi të mirë kur mora vesh se iku në Austri, por ndodhi e kundërta, ndoshta, autoambulanca që me 14 Janar 1990, qendronte para hotel Turizmit në Shkoder, e kishte ndjekë deri në Austri, deri në Villach, ku me 1 Maji 1997, Rini Monajka mbylli sytë pergjithmonë krejtë i vetmuem, si shumë e shumë Demokratë Shqiptarë! Një akt i pafalshem dhe shumë tronditës per ne!
Sa pak janë këto rreshta per mirënjohjen që duhet të tregojmë për ditët e Lirisë që na solli Rini dhe Rinia Shkodrane, ndonse sot, Veprave të Tyne, u kanë dalë perzot shumë prej “atyne” që po kerkojnë me i harrue ose ma keq, me rikthye “disa” foto e emna terroristësh në shkrimet e veta!
Detyrohem me persëritë sot edhe njëherë një ide që kam shpreh prej sa kohe perpara per Bashkinë e Shkodres:
Dikur, në krahun e majtë të monumentit të Stalinit ishte një gur mermeri i daltuem. Ishte mendue mbi Té me u vendosë një Shqipe me krah të hapun, simbol i së ciles ishte ruejtja nën krahët e Asaj Shqipe: “Lavdia e Deshmorëve të Lirisë”. Njëditë guri “lëvizi e kaloi” nga turizmi!
Askush nuk u çudit në Shkoder per këte lëvizje të Atij Guri mermerit!
Sa do të ishte me vlerë për Qytetin dhe Popullin e Shkodres, që në ballë të Parkut në qendren e Shkodres, mbas Monumentit të Luigj Gurakuqit, të vëndoseshin disa Gurë të daltuem (25 X 35 cm.) me emnat e Martirëve dhe të Dëshmorëve të Shkodres, që nuk janë aq pak dhe ku, në një prej këtyne Gurëve, duhet daltue edhe Emni i nderuem i shkodranit Hero i Demokracisë: RIN MONAJKA (DUKAGJINI) 1953 – 1997.
Ju lutem Shkodranë të Nderuem vlersonje këte mendim të timin!
Shkodra jo vetem duhet ti kujtojë Herojt e Saj, po duhet t’i Perjetsojë në Shekuj Emnat e Nderuem dhe të Pavdekshem të Herojve të Saj tue fillue nga Studenti Mark Çuni, që asht vra i Pari si DEMOKRAT SHQIPTAR, e ndoshta i Pari edhe n’ Europën e Lirë mbas Luftës së Dytë Botnore!
Kurr mos i harroni sakrificat e Popullit Shqiptar dhe, kryesisht t’ Atij të Shkodres, që kanë dhanë jeten aq shumë vetë per Liri dhe Demokraci!
Emnat e Atyne Herojve vazhdojnë me shndritë në qiellin e Demokracisë!
ATA NUK HARROHEN KURR NGA SHKODRA E, AS NGA SHKODRANI !
SEJCILI PREJ GURVE T’ ROZAFES KA T’ DALTUEM NJI EMEN HEROI !
Kërkesa e Prokurorisë së Tiranës për pushimin e çështjes së konfliktit të ndodhur në nëntor të vitit të kaluar mes Drejtorit të Agjencisë së Trajtimit të Kredive Eri Koshaj dhe Andri Ibrahimajt, bashkëshortit të ministres së Shtetit për Sipërmarrjen dhe Klimën e Biznesit Delina Ibrahimaj, duket se lë shumë paqartësi mbi ngjarjen dhe dinamikën e saj.
Përmbajtja e kërkesës, drejtuar Gjykatës, të cilën Zëri i Amerikës e disponon, tregon se Prokuroria është mjaftuar vetëm me dëshmitë e personave të përfshirë. Por pavarësisht deklarimeve kontradiktore të dy personave të përplasur me njeri tjetrin, prokuroria nuk ka ndërmarrë veprime të tjera.
Ngjarja, e cila doli në dritë fundjavën e shkuar, vetëm pas publikimit në media, u mbajt e mbuluar nga heshtja e institucioneve, ndonëse në të ishte përfshirë një zyrtar i lartë dhe bashkëshorti i një anëtareje të kabinetit qeveritar, e cila në detyrën e mëparshme e kishte patur zotin Koshaj në varësi direkte.
Drejtori i Agjencisë, Koshaj, i cili ka bërë kallëzimin në polici, ka rrëfyer se “më datë 20.11.2023, rreth orës 09:30, ka qenë duke ecur, kur nga një lokal ka dalë Andri Ibrahimaj, i cili fillimisht e ka kërcënuar dhe kanosur me fjalë ofenduese, i ka kërkuar të futeshin brenda në lokal dhe të sqaroheshin, por ai nuk ka pranuar. Aty janë afruar disa njerëz të tjerë për t’i ndarë, pasi ishin duke u shtyrë me njëri-tjetrin. Në këtë moment Ibrahimaj, ka nxjerrë nga xhepi një mjet prerës në dukje, dhe me të e ka goditur në drejtim të brinjëve, në krahun e majtë dhe në pjesën e fund shpinës. Ai tregon se dëmtime dhe dhimbje ndjen në pjesën e bërrylit të djathtë, kaviljes dhe në pjesën e fundshpinës dhe për shkak të goditjes i është çarë dhe xhupi”, shkruhet në aktet e Prokurorisë.
Dëmtimet që ai ka marrë janë vërtetuar dhe nga një akt i ekspertimit mjeko-ligjor sipas të cilit “janë konstatuar dërmishtje në pjesën e fundshpinës, me ngjyrë disi mavi, me përmasa 3 x 3 cm, të shkaktuara me mjet mbretës. Dëmtimet e mësipërme nuk kanë qenë të rrezikshme për jetën në momentin e shkaktimit dhe si të tilla hyjnë në kategorinë e atyre që kanë sjellë për pasojë humbjen e aftësisë për punë në masën deri 9 (nëntë) ditë.”
Një version të ndryshëm në prokurori ka ofruar nga ana e tij bashkëshorti i ministres. “Më datë 20.11.2023 ai tregon se ka qënë duke pirë një kafe te një lokal ngjitur me punën e tij. Rreth paradites së kësaj dite, rreth orës 10:00-11:00 telefonon Eri Koshaj duke e ofenduar në telefon dhe duke kërkuar se ku ndodhej, sepse donte ta takonte. Ai i ka thënë se është te puna, pranë pazarit të ri. Pas rreth 30 minutash sqaron se Koshaj ka ardhur i shoqëruar me një person tjetër, trupmadh të cilin nuk e njeh dhe ishte hera e parë që e shikonte. Ka dalë nga kafja, është drejtuar për tek ata, të cilët e prisnin në rrugë. Sa ka shkuar te ky person, ka filluar përsëri me ofendimet, duke e tërhequr dhe kërkuar “hajde dalim nga rruga” me ofendime nga familja me fjalë banale. Aty u konfliktuan të dy fizikisht, u goditën me njëri-tjetrin me grushta. Ai sqaron se gjatë kësaj kohe janë rrëzuar të dy përtokë dhe aty ky shtetas mund të jetë vrarë, a dëmtuar në pjesë të ndryshme të trupit, ku ka bërë kallëzim. Ai pretendon se edhe vetë kur është rrëzuar në tokë është vrarë nga këmbët dhe gjunjtë”, shkruhet në kërkesën e Prokurorisë për pushimin e çështjes.
Versioni i zotit Ibrahimaj, mbështetet dhe nga Eriklein Mance, kuzhinieri i lokalit të tij, me të cilin ai ka qenë duke pirë kafe “kur kanë ardhur dy persona për ta takuar. Njëri prej tyre e tërheq Andrin dhe fillojnë dhe shtyhen e konfliktohen duke u rrëzuar përtokë. Personi që ka filluar konfliktin ka sharë me fjalë banale edhe gjatë largimit. Ai sqaron se Andri nuk ka pasur mjet prerës thikë”.
Ndërsa zoti Ibrahimaj nuk ka dhënë ndonjë shpjegim mbi arsyet përse sipas tij, zoti Koshaj e kishte ofenduar dhe kishte kërkuar të sqarohej me të, vetë Drejtori i Agjencisë e lidh këtë me detyrën që ai mbulonte. Sipas Koshajt, bashkëshorti i ministres “e ka shqetësuar dhe më parë, ku i kërkonte të sqaroheshin përballë, pasi pretendon se për shkak të pozicionit të punës, Koshaj është bërë shkak për mosrinovimin e kontratës së punës të një shokut të tij, Olsi Mëneri. Shtetasi Koshaj ka deklaruar se nuk ka dijeni për këtë pjesë, pasi është pozicion që përzgjidhet nga një Këshill Mbikëqyrës. Për shkak të detyrës që ka ky shtetas ka deklaruar se shtetasi Andri Ibrahimaj i ka krijuar shqetësim dhe stres prej një viti e në vazhdim”, shkruhet në aktet e Prokurorisë.
Ajo që bie në sy është se përballë këtyre deklarimeve kontradiktore, Prokuroria, apo edhe Policia, të paktën sipas përmbajtjes së kërkesës drejtuar Gjykatës, nuk rezulton të kenë ndërmarrë veprime për të verifikuar versionet e ndryshme. As të jenë mbikqyrur kamerat në zonë, as të jenë verifikuar tabulatet telefonike për të parë nëse Koshaj kishte telefonuar apo jo Ibrahimajn, sipas variantit të këtij të fundit, apo për të vërtetuar pretendimin e Koshajt se bashkëshorti i ministres e shqetësonte prej një kohe të gjatë.
Të paqarta janë dhe afatet e gjatë kohore të procedurave të ndjekura, si nga policia ashtu dhe nga prokuroria. Policia, siç e pranoi dhe vetë, në një deklaratë zyrtare të premten, kur ngjarja u bë për herë të parë publike në media, ka bërë referimin në Prokurori, për veprën penale “Goditje për shkak të detyrës” më 4 dhjetor, 13 ditë nga momenti i kallëzimit nga ana e zotit Koshaj. Ndërsa Prokuroria vetë ka rregjistruar procedimin penal, 24 ditë më vonë, më 28 dhjetor.
Njohës të fushës, e konsiderojnë këtë periudhë kohore tejet të gjatë, për më tepër kur bëhet fjalë për një referim të policisë dhe jo një denoncim rutinë. Aq më tepër, që në këtë periudhë, nuk rezulton, të paktën sipas asaj që është shpjeguar në kërkesën drejtuar Gjykatës, që kjo hapësirë kohore të jetë përdorur për të kryer ndonjë verifikim të nevojshëm për të vendosur rregjistrimin, ose jo të procedimit penal.
Pikëpyetje ngrihen dhe mbi faktin që zoti Ibrahimaj, i kallëzuar nga zoti Koshaj, është marrë në pyetje “në cilësinë e personit që ka dijeni për veprën penale”, vetëm më 5 janar të këtij viti, gati një muaj e gjysëm pas ngjarjes. Pikëpyetjet shtohen dhe nga përplasja e deklaratave mes Prokurorisë dhe Policisë për momentin e marrjes në pyetje. Ndërsa Prokuroria në shkresën e saj zyrtare drejtuar Gjykatës jep datën 5 janar, policia dha një tjetër version, sipas të cilit duket se marrja e deklarimeve, ka ndodhur para se ajo të bënte referimin në Prokurori në fillim të dhjetorit. “Në vijim të veprimeve dhe në zbatim të detyrave të lëna nga prokurori i procedimit penal, i është marrë deklarim shtetasve A.I. (Andri Ibrahimaj), E. M. (Eriklein Mance) e O. M. (Olsi Mëneri) dhe materialet janë referuar në prokurori më datë 04.12.2023 për veprën penale “Goditjet për shkak të detyrës”, në ngarkim të shtetasit Andri Ibrahimaj”, shpjegonte të premten policia në deklaratën e saj. Sipas Prokurorisë, edhe dy personat e tjerë të përmendur në deklaratën e policisë, janë marrë në pyetje po në datën 5 Janar.
Prokuroria kërkon pushimin e çështjes për veprën “Goditje për shkak të detyrës”, pasi sipas saj Drejtori Koshaj “në momentin që ka ndodhur konflikti, nuk ka qenë në kryerje e sipër të detyrës së tij” dhe se “motivi i pretenduar nga ana kallëzuesit, se është goditur për shkak të detyrës, për arsye se shtetasi Olsi Mëneri, shok i Andri Ibrahimaj, ishte shkarkuar nga detyra në Institucionin që drejton Eri Koshaj, përveç deklarimeve të dhëna nga kallëzuesi nuk rezulton të jetë i mbështetur në prova të tjera”.
Drejtori Koshaj ka dorëzuar dhe rregjistrimin e një bisede të bërë në nje mjedis publik mes tij dhe mamasë së zoti Ibrahimaj, për të cilën prokuroria thotë se nuk vërtetohet koha kur ka ndodhur. “Nga bisedat, dy personat flasin për një person të tretë, Olsi, ku duket se të dy e njohin shumë mirë dhe gruaja e këshillon Eri Koshajn që: “Olsin do ma mbash mirë””, lexohet në shkresën e Prokurorisë, ku nuk përcaktohet se për cilin person saktësisht bëhet fjalë, por koincidenca duket e fortë me emrin e Olsi Mënerit, për të cilin sipas zotit Koshaj, kishte ndërhyrë dhe bashkëshorti i ministres.
Vetë Mëneri, në deklarimin e tij “sqaron se e njeh shtetasin Andri Ibrahimaj që nga fëmijëria, por nuk ka ndonjë miqësi të ngushtë me të sa t’i kërkojë të ndërhyjë për rinovim kontrate te Drejtori i tij Eri Koshaj pasi nuk është kompetencë e këtij të fundit. ”
Ministrja Ibrahimaj, të premten, reagoi pas publikimit të lajmit duke u shprehur se “bashkëshorti im ka qenë padrejtësisht i kallëzuar për dicka që nuk e ka bërë” dhe se “konflikti ka ndodhur pranë vendit të punës së bashkëshortit tim, jo në zyrat e shtetit dhe pasi është hetuar nga organet e drejtësisë në bazë të kallëzimit të bërë nga pala tjetër është pushuar për mungesë provash”.
Në fakt çështja nuk është pushuar, por ka vetëm një kërkesë të Prokurorisë drejtuar Gjykatës, për një akt të tillë. Do të jetë Gjykata ajo që do të thotë fjalën e fundit, ose duke e kthyer pas për plotësim hetimesh, ose duke e pushuar, gjë e cila i lë të drejtën zotit Koshaj, të bëjë dhe ankim, nëse dëshiron të mbrojë pretendimet e tij.
Vlerësimi im nga këndvështrimi analitik është ky, edhe pas dy votimeve paraprake në dy institucionet e Këshillit të Evropës shanset e Kosovës për t’u bërë anëtare e Këshillit të Evropës janë të përgjysmuara. Votimi i fundit në Asamblenë Parlamentare edhe pse një hap shumë i madh, nuk është kryer e gjitha, pasi më e rëndësishmja nuk është bërë.
Mos bëni hopa pa e kapërcyer gardhin
Ofensiva diplomatike e Serbisë për ta penguar anëtarësimin e Kosovës në Këshillin e Evropës është e madhe, madje më e madhe seqë mund ta imagjinojmë. Presidenti i Serbisë, Aleksander Vuçiq, po bën fushatë të paparë për të shtyrë votimin e anëtarësimit të Kosovës qoftë edhe për disa ditë.
Çasja e gabuar e kryeministrit Albin Kurti dhe e presidentes Vjosa Osmani siq ishte ajo në ‘Ditën e të Zhdukurve’, gjegjësisht e paralajmërimeve të tyre për ngritje të padisë ndaj Serbisë për krime lufte menjëherë pas anëtarësimit në KiE, është e njëjtë sikur e të bërit “Hopa pa e kapërcyer gardhin”!
Në kohën kur presidenti i Serbisë po bën një fushatë të jashtëzakonshme për të bindur shtetet anëtare në Evropë që të shtyjnë votimin për pranimin e Kosovës të paktën për një kohë! Kjo do të ishte betejë e fituar nga Vuçiqi!
Që kjo të mos ndodhë, krerët shtetërorë, në vend të përkujtimit të viktimave të luftës apo të bërit fushatë elektorale për pushtet me viktimat e luftës dhe me të gjallët e vdekur, duke luajtur skajshmërisht me ndjenjat e familjarëve të të pagjeturve dhe viktimave të luftës, do duhej të fokusoheshin në diplomacinë e jashtme, për t’iu kundërpërgjigjur Serbisë së Vuçiqit!
Çka fshihet pas fijes së hollë për anëtarësim të Kosovës në KiE?!
Pothuajse të gjitha shtetet me ndikim siq janë; SHBA, Gjermania, Italia dhe Franca, etj, të cilat po kërkojnë me ngulm formimin e Asociacionit, duhet të jemi tepër të vëmëndshmëm që të mos surprizohemi keq më 16 Maj nga SHBA-të dhe shtete tjera të BE-së që kanë ndikim të madh brenda organizatës së Këshillit të Evropës.
Andaj, që të mos e humbasim rastin historik të anëtarësimit në Këshillin e Evropës, Kosova pa humbur kohë dhe me urgjencë duhet ta përgatis ‘Draft-statutin’ e Asociacionit për t’i bindur shtetet mike dhe të gjitha shtetet anëtare të Këshillit të Evropës, që zotimet e shkruara në letër nuk janë vetëm fjalë, por janë zotime serioze që do të zbatohen me përpikmëri nga institucionet e shtetit tonë.
Të gjithë politikanët pa dallim pushtet dhe opozitë, e dijnë fare mirë që Asociacioni është i pashmangshëm, është punë e kryer që nga viti 2013.
Çdo veprim i vonuar apo aventurë e lidershipit kosovar mund ta rrezikojë seriozisht anëtarësimin e Kosovës në Këshill të Evropës dhe në organizata tjera siq janë BE dhe OKB.
Prandaj, pak rëndësi ka, se a themelohet Asociacioni një ditë para apo pas mbledhjes së 16 Majit, e rëndësishme për Kosovën është arritja e qëllimit politik, respektivisht anëtarësimi në KiE dhe hapja e përspektivës evropiane dhe transatlantike.
Do të ishte tepër e dhëmbshme për Kosovën sikur të bie pre e kësaj fije të hollë ndarëse nga anëtarësimi në Këshill të Evropës. Të respektohen rekomandimet e miqve ndërkombëtar për lëizjen e duhur politike para 16 Majit. Ndyshe, pas zgjedhjeve në Bashkimin Evropian mund të ndryshojë edhe mbështetja që e ka tani Kosova për anëtarësim në Këshill të Evropës.
Që kjo të mos ndodhë, ‘Draft-statuti’ për Asociacionin duhet të zbatohet menjëherë nga Qeveria para 16 Majit në përputhje të plotë me kornizën ligjore, gjegjësisht sipas rekomandimeve të Gjykatës Kushtetuese të vitit 2015, me bekimin edhe të deputetëve të Kuvendit po në të njëjtin vit, në mënyrë që të hiqen të gjitha dilemat dhe dyshimet e miqve ndërkombëtar, me besim të thyer në drejtuesit tonë shtetëror.
Gjatë fjalës së saj në tubimin e partisë “Fratelli d’Italia” në Pescara, duke folur për emigracionin, kryeministrja Giorgia Meloni iu rikthye marrëveshjes së bërë me Shqipërinë për ngritjen atje të dy qendrave për emigrantët, nën juridiksionin italian. Në themel, kryeministrja sulmoi emisionin “Report” në RAI3 i cili ditët e fundit ka transmetuar një reportazh për protokollin me Tiranën.
“Kur bëmë një marrëveshje të hapur me Edi Ramën, e majta propozoi ta përjashtonte atë nga socialistët evropianë. Në vend që ta falënderonte që kishte vepruar në emër të solidaritetit europian, ata e linçuan”, – tha Meloni që më pas shtoi: “Edhe Tele-Meloni, ju e dini atë, e njihni Tele-Melonin? Ai krijoi një raportim për Shqipërinë në të cilin e portretizonte atë si një narko-shtet. Më ndihmoni t’i dërgoj solidaritetin tonë Ramës dhe gjithë popullit shqiptar” – tha ajo duke u pasuar nga një duartrokitje e gjatë.
Por pas një kontrolli që u bëmë lajmeve të kohëve të fundit, mund të themi se emisioni i Sigfrido Ranucci nuk arriti të ishte as origjinal. Kjo pasi që vitin 2020, kishte nga ata që e akuzonin Shqipërinë si narko-shtet, edhe në Itali. Atëherë nuk ishte emisioni “Report” apo ndonjë eksponent i së majtës. Në një artikull për “Il Giornale” të 2 prillit 2020, intelektuali i djathtë dhe presidenti i Fondacionit Tatarella, gazetari Francesco Giubilei, pretendonte se 30 mjekët e dërguar nga Tirana në atë kohë, për të mbështetur Italinë që po luftonte me pandeminë, ishin në realitet një operacion propagandistik nga qeveria e Edi Ramës.
Një qeveri “jokushtetuese” për shkak të “parregullsive në zgjedhje”, sipas deklaratave të presidentit të atëhershëm të Republikës së Shqipërisë, Ilir Meta ishin tezat e përdorura nga Giubilei. “Sipas ish-presidentit dhe ish-kryeministrit Sali Berisha “Shqipëria është kthyer në një lloj diktature të bazuar në trafikun e drogës, një narko-shtet të vërtetë” – raportoi në atë kohë Giubilei, një tezë të cilën ai e shpjegoi edhe në profilin e tij në Facebook.
Një shkrimtar prodhimtar, në një moshë shumë të re Giubilei botoi librin “Giovinezza”. Në vitet e tij të mëvonshme ai i kushtoi një vëllim të tërë Giorgia Melonit, të cilën e quante “një prej liderëve politikë më të dashur nga italianët”. Ishte ende viti 2020, kur kreu i “Vëllezërve të Italisë” ende nuk kishte kërkuar duartrokitje për Ramën dhe nuk pretendonte në çdo rast miqësinë mes Italisë dhe Shqipërisë.
Sot gjërat kanë ndryshuar edhe për Giubilei, i cili flet për një “rezultat të rëndësishëm” sa i takon marrëveshjes me Tiranën. Me pak fjalë, nëse në mes të pandemisë ai pretendonte se nga Tirana kishte ardhur një “Kalë Troje” si dhuratë, sot nuk e bën më. Me gjithë respektin po japim më shumë detaje për atë që ai shkroi atëherë.
“Çdo vit në Shqipëri krijohet një fond miliarda dollarësh për pastrimin e parave të drogës edhe falë bashkëpunimit shumë të ngushtë me kartelet e Amerikës së Jugut. Janë tonelata drogë që eksportohen në Itali dhe Evropë. Kuptoni që për antimafien italiane, trafiku i heroinës është pothuajse ekskluzitet i mafias shqiptare. Një narko-shtet nuk mund të krijohet pa bashkëpunimin e politikës”, – thuhet në artikull, duke cituar Berishën.
Ai nuk ishte i vetmi që mendonte kështu. “Sipas Fatos Lubonjës, një nga intelektualët kryesorë shqiptarë dhe ish-i burgosur politik për 17 vjet në regjimin komunist: “Ka një trekëndësh pushteti midis botës politike, ekonomike dhe të trafikut të drogës”. “Në Shqipëri mungojnë sistemet imune tipike të demokracisë. Pushteti është në duart e bandave, ka një ekonomi të paqëndrueshme dhe nuk ka perspektivë për të ardhmen” – shkroi Giubilei.
Së fundmi, por jo më pak e rëndësishme, në artikull, Giubilei shpjegon se Rama kishte në duar edhe drejtësisë. Dhe duke folur për një gazetar investigativ shqiptar që ka marrë kërcënime pikërisht për raportimin e trafikut të drogës, ai shton: “Duhet shumë guxim për të denoncuar publikisht logjikën dhe dinamikën e sistemit shqiptar”. Dhe në fakt, sot që Rama dhe Meloni janë miq të mëdhenj, Giubilei kujdeset të mos e bëjë këtë.
“Giorgia është e pabesueshme. Mund të themi se lindi një miqësi”, – lexojmë në një nga intervistat e shumta që kryeministri shqiptar ka dhënë për shtypin italian muajt e fundit. “Por mbi të gjitha – përsërit Rama në disa raste – ajo është një politikane konkrete, larg të qenit një rrezik fashist”. Të paktën për këtë, Giubilei do të jetë në gjendje të gjejë guximin për të rënë dakord./ Përshtati në shqip LAPSI.al
Kryeshefi ekzekutiv i Agjencisë së Statistikave të Kosovës, Avni Kastrati, tha se serbët në katër komuna në veri të Kosovës ende po rezistojnë të regjistrohen, por jo edhe ata në gjashtë komuna në jug të Ibrit, ku po “regjistrohen në mënyrë masive”.
“Komuniteti serb (në veri) ende heziton në mënyrë masive“, tha Kastrati në një konferencë për media në Prishtinë, në të cilën foli për ecurinë e procesit të regjistrimit të popullsisë në Kosovë, që ka filluar më 5 prill dhe do të zgjasë deri më 17 maj.
Lidhur me mospjesëmarrjen e serbëve të veriut në procesin e regjistrimit, Kastrati tha se javën e kaluar janë zhvilluar bisedime me disa institucione ndërkombëtare dhe “sigurisht ata do t’ju transmetojmë atë çka u thamë ne”.
“Ata duhet të dinë se kjo është një e mirë edhe për ata, për të ditur numrin e atyre që jetojnë në këto komuna. Mospjesëmarrja në regjistrim nuk ekziston”, tha Kastrati, duke u bërë thirrje serbëve në veri të regjistrohen.
Më 5 prill, kur edhe filloi regjistrimi – Lista Serbe, partia kryesore e serbëve në Kosovë e cila gëzon mbështetjen e Beogradit – kishte thënë se serbët nuk do të merrnin pjesë në procesin e regjistrimit të popullsisë.
Kastrati tha se kjo thirrje e Listës Serbe është “jashtë ligjit” dhe se ASK-ja në ditët në vijim do të veprojë sipas ligjit në fuqi, duke mos thënë se çka saktësisht do të bëjë.
“(Kjo thirrje) ka pasur ndikim te pjesa veriore, kurse te pjesa jugore komuniteti serb është duke u regjistruar në mënyrë masive. Projekti i regjistrimit të popullsisë do të ecë përpara. Nëse komuniteti në atë pjesë nuk merr pjesë, ne do të bëjmë një vlerësim sipas standardeve ndërkombëtare”, tha Kastrati.
Kosova më 29 prill shënon ditën e 24-të të regjistrimit dhe sipas Kastratit, procesi po shkon ashtu siç është planifikuar.
Sipas tij, ditëve të fundit është regjistruar numër më i madh i popullsisë sesa ishte e planifikuar.
“Deri dje (më 29 prill), janë regjistruar më shumë se 891.000 banorë të Kosovës”, deklaroi Kastrati.
Kastrati u bëri thirrje qytetarëve të jenë aktivë dhe se nëse regjistruesi nuk vjen te një familje brenda këtyre 5-6 ditëve të fundit, banorët duhet të kontaktojnë komunën e tyre për angazhimin e një ekipi. Nëse komuna nuk përgjigjet, banorë duhet ta kontaktojnë vetë ASK-në.
Ai po ashtu tha se banorët duhet të regjistrohen aty ku kalojnë më shumë kohë gjatë një viti, jo në komunën prej nga vjen.
Kastrati tha se ka mundësi që të dhënat preliminare të regjistrimit të popullsisë të publikohen në pjesën e dytë të muajit qershor.
“Të dhënat do të jenë interesante edhe befasuese, sidomos te struktura e popullsisë, ndoshta edhe te mosha mesatare”.
Bislimi për gazetën ukrainase: Ne duhet të jemi gati për luftë, Banjska tregon se ne duhet të jemi të përgatitur në çdo kohë
Zëvendëskryeministri i Kosovës, Besnik Bislimi, thotë se Kosova duhet të jetë gati për luftë, pasi shton se një sulm hibrid nga Serbia gjithmonë mund të fillohet kundër nesh.
Bislimi i referohet ngjarjeve që ndodhën në Banjskë në shtator të vitit të kaluar. Gjithçka nisi me një përleshje me policinë që përfundoi me vdekjen e një polic. Përplasja u përshkallëzua në një operacion kundër terrorizmit.
Megjithatë ai thotë se një luftë konvencionale është e pamundur tani, pasi ne jemi të mbrojtur nga paqeruajtësit e KFOR-it.
“Ne duhet të jemi gati për luftë. Por, një luftë konvencionale është e pamundur tani, pasi ne jemi të mbrojtur nga paqeruajtësit e KFOR-it. Megjithatë, siç ka treguar shembulli i Banjskës, një sulm hibrid gjithmonë mund të fillohet kundër nesh – dhe ne duhet të përgatituni që kjo të ndodhë përsëri në çdo kohë”, ka deklaruar Bislimi, për gazetën ukrainase të lajmeve “European Pravda”.
Ai shtoi më tej se ekzistojnë arsye për të besuar se Rusia ishte e përfshirë drejtpërdrejt në sulm.
“Në jug të Serbisë, në qytetin e Nishit, i cili nuk është shumë larg kufirit me Serbinë, ekziston e ashtuquajtura Qendra Humanitare Ruse e cila zyrtarisht është e angazhuar në sigurinë nga zjarri, por askush nuk ka parë ndonjë rezultat të punës së saj.”, ka deklaruar ai.
Bislimi thekson Perëndimi pajtohet me provat se sulmi në veri ishte një sulm hibrid që i kishte rrënjët në lidershipin e lartë të Serbisë.
Komentet