VOAL

VOAL

Stërzmadhim i numrit të të zhvendosurve

October 5, 2016

Komentet

‘Non grata’ britanike për Berishën, Burimi: Nuk provon se është i korruptuar, ja sfidat që ka

Analisti Genc Burimi në rubrikën “Opinion” në News24 tha se nuk ekziston statusi ‘non grata’.

Duke iu referuar vendimit të Komisionit të Apelimit në Britaninë e Madhe ndaj Sali Berishës, duke rrëzuar ankesën e tij për shpalljen “non grata’, Burimi u shpreh se “non grata” është një politikë e ndjekur nga një vend kundrejt një individi, në rastin konkret ish-Kryeministrit, por kjo nuk do të thotë se është i korruptuar.

“Trump në SHBA mund të ketë një mijë akuza në kurriz, por nuk ka një dënim të formës së prerë, dhe është i pafajshëm, atëherë në rastin e Sali Berishës që nuk ka asnjë akuzë, si mund të themi ne është i korruptuar sepse u shpall “non grata”. Kjo ‘non grata’ nuk pati asnjë vlerë përsa kohë Sali Berisha mori vulën e Partisë Demokratike”, tha Burimi.

Sipas tij, nëse në zgjedhjet e 2025-ës, Edi Rama do të jetë Kryeministër, opozita i humbet zgjedhjet.

“Sfida e dytë e Berishës është të mos hyjë në zgjedhje me Edi Ramën Kryeministër, ndërsa sfida e tretë është që ai të përcaktojë pasardhësin, pra lidershipin e ri të partisë, që mund të jetë edhe Gazment Bardhi”, tha Burimi.

Kush e pengon paqen e qëndrueshme mes Kosovës e Serbisë?

Valona Tela

Ishte prilli i vitit 2013 kur Bashkimi Evropian bëri të ditur se Kosova dhe Serbia kanë arritur “marrëveshje historike” për normalizimin e marrëdhënieve.

Marrëveshja – e para e atij lloji mes tyre që nga përfundimi i luftës më 1999 – u nënshkrua nga kryeministrat e atëhershëm të dy vendeve, Hashim Thaçi dhe Ivica Daçiq.

“Ky është një hap më larg së kaluarës për të dy dhe një hap më afër Evropës”, tha shefja e atëhershme e politikës së jashtme të BE-së, Catherine Ashton, e cila i ndërmjetësonte bisedimet mes tyre.

Nga ajo kohë, Serbia vetëm hapi disa kapituj negociatash për pranim në BE, ndërsa Kosova vetëm aplikoi për anëtarësimin në këtë bllok.

Shumë pika të marrëveshjes nuk u zbatuan dhe tensionet vazhduan. Në disa raste kulmuan edhe në protesta e barrikada në veri të Kosovës, ku popullata shumicë është serbe dhe, e ndikuar nga Serbia, kundërshton autoritetin e Kosovës.

Dhjetë vjet pas marrëveshjes së parë, më 2023, dy vendet u dakorduan edhe për një tjetër – njësoj për normalizimin e marrëdhënieve. Edhe atëherë u cilësua si “arritje e rëndësishme” nga Bashkimi Evropian.

Duke iu referuar kryeministrit të Kosovës, Albin Kurti, dhe presidentit të Serbisë, Aleksandar Vuçiq, shefi i i politikës së jashtme të BE-së, Josep Borrell, tha se ata janë pajtuar që t’i zbatojnë të gjitha nenet e marrëveshjes dhe detyrimet përkatëse.

Më shumë se një vit më vonë, gati të gjitha këto nene mbeten vetëm në letër. Tensionet kulmuan sërish me protesta të dhunshme në veri, e madje edhe me incidente të armatosura.

Për Kurtin, fajtor është Vuçiqi, për Vuçiqin është Kurti. Për Kurtin, Serbia është rrezik për Kosovën. Për Vuçiqin, Qeveria e Kurtit është rrezik për serbët e Kosovës.

Në një samit javën e kaluar, për nder të 25-vjetorit të çlirimit të Kosovës, Kurti tha se Qeveria e tij nuk e ka asnjë problem me serbët e vendit.

“Problemin e kemi me Beogradin, i cili nuk u distancua as nga Millosheviqi i së kaluarës e as nga Putini i së tashmes”, tha Kurti duke iu referuar ish-presidentit jugosllav dhe presidentit aktual rus.

Vetëm tri ditë para ngjarjes ku foli Kurti, Qeveria e Serbisë dhe ajo e Republikës Sërpska në Bosnje e Hercegovinë miratuan një deklaratë të përbashkët, e cila, mes tjerash, Kosovën e trajton si “pjesë të patjetërsueshme të Serbisë”. Formulimin e tillë, Serbia vazhdon ta ketë edhe në Kushtetutë, përkundër faktit se Kosova është shtet i pavarur prej saj qysh në vitin 2008.

Radio Evropa e Lirë iu drejtua edhe Qeverisë së Kosovës, edhe Zyrës për Kosovën në Qeverinë e Serbisë për t’i pyetur se nga çka ose prej kujt varet paqja e qëndrueshme mes dy vendeve, por asnjëri prej institucioneve nuk u përgjigj.

Aidan Hehir, nga Universiteti Westminster në Londër, thotë se problemi qëndron te Serbia. Duke folur për programin Expose të Radios Evropa e Lirë, ai thotë se ky vend, prej vitesh, udhëhiqet nga nacionalistë të linjës së ashpër, që kanë qenë pjesë e regjimit të Sllobodan Millosheviqit në vitet ’90 dhe nuk duan paqe – përkrahin, sipas tij, idenë e krijimit të ‘Serbisë së madhe’.

“Është e pamundur për Kosovën të bëjë marrëveshje me një vend që nuk e pranon të drejtën e saj për të ekzistuar, që vazhdon të ndërhyjë në punët e saj të brendshme dhe që ndez trazira të dhunshme brenda territorit të saj. Pra, faji është te Serbia, jo te Kosova. Kosova është shtet i pavarur. Nuk e kërcënon askënd, nuk do të pushtojë askënd dhe nuk do të marrë tokën e askujt”, thotë Hehir.

Dimitar Bechev, nga Universiteti i Oksfordit, pajtohet se Vuçiq nuk ka gatishmëri për t’i çuar gjërat përpara, por thotë se një pjesë të përgjegjësisë e ndan edhe Kurti.

Vendimet e Qeverisë së tij për të instaluar kryetarët shqiptarë në komunat me shumicë serbe në veri, apo për të ndaluar përdorimin e dinarit serb në Kosovë, nuk i kontribuojnë zgjidhjes së problemit, thotë Bechev.

“Dhe, unë nuk mendoj se ka presion kohor për zgjidhje. Sepse, për aq kohë sa ka tensione, Vuçiq ka rrëfime të mira për t’iu thënë zgjedhësve të tij… se ai po ngrihet për serbët, se ai po i mbron interesat e Serbisë etj. Ngjashëm, edhe Albin Kurti luan me zgjedhësit e tij, që përfshijnë shumë nacionalistë”, thotë Bechev për Exposenë.

Kjo status quo, sipas tij, mund të vazhdojë për kohë të pacaktuar dhe një pjesë të përgjegjësisë ia hedh edhe BE-së për, siç thotë, “ofertat abstrakte” për integrimin e dy vendeve në radhët e veta.

Ai shton se BE-ja duhet të përdorë strategjinë e “karotës dhe shkopit” me to – t’iu ofrojë një gjë, në këmbim të një gjëje.

BE-ja e ka bërë të qartë si për Kosovën, ashtu edhe për Serbinë se integrimi i tyre në familjen evropiane do të varet nga normalizimi i marrëdhënieve me njëra-tjetrën. Ajo, vazhdimisht, u përçon mesazhe palëve për të zbatuar marrëveshjet e arritura.

Por, Bechev pret që vëmendja e BE-së tani, kur është në proces të zgjedhjes së udhëheqësve të saj të rinj, të mos jetë as te Kosova, as te Serbia. Për më tepër, ai thotë se dinamikat mund të ndryshojnë krejtësisht nëse në zgjedhjet presidenciale në SHBA zgjidhet Donald Trump, i cili në mandatin e parë ka anuar nga zgjidhjet më të shpejta dhe më të prera.

“Nëse Trump i fiton zgjedhjet, politika mund të zhvendoset te gjetja e një zgjidhjeje me ndarjen [e Kosovës]. Edhe këto zhvillime pastaj do ta zgjasnin problemin”, thotë Bechev.

Ndarja apo korrigjimi i kufijve është përmendur si opsion në vitin 2018 edhe nga vetë udhëheqësit e atëhershëm të Kosovës dhe Serbisë, Hashim Thaçi dhe Aleksandar Vuçiq, por ideja është heshtur, pas kundërshtimeve që ka hasur në të dyja vendet.

Hehir, nga Univeristeti Westminister, thotë se nëse do të ketë ndonjëherë paqe të qëndrueshme në Ballkan, ajo duhet të vijë nga qeveri që pranojnë se kufijtë aktualë nuk mund të ndryshohen.

Hehir thotë se Perëndimi duhet t’i trajtojë Kosovën dhe Serbinë si shtete të barabarta dhe nëse do zgjidhje mes tyre, trysninë ta përqendrojë te Serbia, e cila, me mbështetjen e Rusisë, ka më shumë leva në duar për të manipuluar.

“Serbia është e rrethuar nga Bashkimi Evropian dhe NATO-ja, andaj është shumë e ndjeshme ndaj sanksioneve perëndimore. Perëndimi mund të marrë një qëndrim më të ashpër ndaj Serbisë dhe t’i kërkojë asaj jo domosdoshmërisht ta njohë Kosovën, por së paku ta ndalojë ndërhyrjen në punët e brendshme të saj dhe ta lejojë anëtarësimin e saj në organizatat ndërkombëtare. Pra, Perëndimi mund ta bëjë këtë”, thotë Hehir.

Qytetarët që, sipas Bechevit, “janë gjithmonë peng i situatave të tilla pezull, ose shndërrohen në top futbolli mes dy qeverive”, janë optimistë të rezervuar për paqen e qëndrueshme me vendin e tjetrit.

“Unë, personalisht, besoj se po [mund të ketë paqe] por do të duhet një kohë më e gjatë. Unë si gjeneratë e re, edhe pse nuk e kam përjetuar luftën, jam rritur me frymën e urrejtjes ndaj Serbisë, dhe besoj se duhet kohë”, thotë Gentiana Fejza, në fillimin e të 20-tave të saj.

Bashkëqytetari i saj nga Prishtina, Orhan Avdiu, thotë se “me këtë regjim në Serbi, nuk mund të arrihet paqe”.

“Është një klasë politike nga koha e Millosheviqit. Në pushtet janë njerëz të tij dhe nuk mund të ketë marrëveshje mes Kosovës dhe Serbisë”, thotë ai për Radion Evropa e Lirë.

“Duhet të kalojë kohë. Serbia ka qasje shumë dekonstruktive dhe do të duhet kohë shumë e gjatë”, thotë Majlinda Ferati.

Në Beograd, një qytetare që deshi të identifikohej vetëm me emrin e saj Jellena, thotë se nuk beson në paqe të qëndrueshme mes Kosovës dhe Serbisë.

“Konflikti ka histori të gjatë. Ka edhe shumë njerëz që janë nacionalistë. Nacionalizmi këtu është më i fuqishëm se gjithçka”, sipas saj.

“Është një pyetje e vështirë. Shumë njerëz janë vrarë dhe tani familjarët e kanë vështirë ta shtrijnë dorën. Duhet shikuar gjërat pozitive, por politika helmon gjithçka, në të gjitha anët”, thotë Ivo Beserovac.

Stefan Vukashinoviq mendon se “varet nga gjeneratat”.

“Sa më të reja që janë, sa më të pranishme në internet, e shohin që mund të arrihet paqe”, thotë ai.

Se kur do të mund të shihen udhëheqësit e Kosovës dhe të Serbisë sërish në tryezën e bisedimeve – së paku për të bërë përpjekje për të arritur paqe – nuk dihet.

Gjasat janë të vogla gjatë muajve të verës, derisa të zgjidhen pasardhësit e ndërmjetësuesve aktualë.

SHBA-ja dhe Gjermania përsërisin se dy vendet duhet të shkojnë drejt njohjes reciproke.

Me fjalët e ambasadorit amerikan në Prishtinë, Jeffrey Hovenier – “asgjë më pak nuk e përmbush vizionin e një Evrope të plotë, të lirë, të begatshme dhe në paqe”. Radio Evropa e Lirë

‘The Times’: Si po pastrohen miliardat e drogës në Tiranë, shqiptarët pushtuan tregun skocez të kanabisit

Horizonti i Tiranës, kryeqytetit shqiptar, po transformohet nga paratë e pista.

Verën e kaluar, diku në rrugicat e pasme të një qyteti të qetë skocez, ishte një mace që i vinte era bar. “Ajo kishte erë kanabisi. Era ishte ngjitur në leshin e saj”, tha pronari i kafshës shtëpiake. “Era ishte ngjitur në leshin e saj.”

Gruaja, e cila nuk donte të përmendej, po qëndronte në derën e saj në Forfar, Angus dhe po zgjidhte fjalët e saj me kujdes. Ajo dhe disa nga fqinjët e saj kishin pyetur veten nëse dikush nga fqinjët e saj po konsumonte kanabis, por shtoi se aroma ishte tepër e theksuar për të qenë shkaktuar nga një përdorues. Ata, me të drejtë, menduan se diçka më e madhe po ndodhte. Kështu ata thirrën policinë.

Aty pranë, në atë që dikur kishte qenë banja publike Eduardiane e qytetit, oficerët zbuluan një fermë droge. Në disa kate të improvizuara brenda ndërtesave, ata gjetën rreth 250 bimë kanabis, me vlerë deri në 187,000 paund dhe dy burra që i kultivonin ato.

Image

Në fund të muajit të kaluar dy emigrantë të paligjshëm nga Shqipëria Hajri Musa, 39 vjeç dhe Gerald Daci, 21 vjeç u burgosën me tre vjet.

Ferma e tyre nuk ishte e para dhe larg nga më e madhja që u zbulua. Deri më tani këtë vit, Policia e Skocisë ka bastisur të paktën 14 kultivime industriale të kanabisit, me disa operacione që e zbehën fermën në Forfar. Vlera totale e drogës vlerësohet në mënyrë konservative të jetë afër 10 milionë paund.

Kjo përfaqëson një shkallë të re të prodhimit të drogës në Skoci dhe po kryhet pothuajse hapur fare. Një rrugë Dundee u gërmua për të instaluar kabllot e energjisë elektrike për një shtëpi kanabisi. Policia u thirr kur për shkak të energjisë së lartë që po hynte në fermë instalimet elektrike u nxehën shumë, duke shkrirë trotuarin.

Shumica, nëse jo të gjitha, nga këto fabrika të narkotikëve janë vepër e gangsterëve nga ato që detektivët e quajnë me turp “Ballkani Perëndimor”. Ajo që nënkuptojnë është turma e frikshme shqiptare, ajo që disa e quajnë mafia shqiptare. Por si përfunduan kriminelët e një kombi relativisht të vogël të Adriatikut duke u futur në treg për drogën e lehtë më të abuzuar në Britani?

Image

Kanë kaluar 12 vjet që kur një detektiv shumë i lartë, Stevie Whitelock i Agjencisë Skoceze të Krimeve dhe Zbatimit të Drogës tashmë të zhdukur, paralajmëroi për herë të parë se ky grup “i rrezikshëm” i krimit të organizuar kishte arritur në Skoci.

Harta më e fundit e krimit të rëndë dhe të organizuar – një mjet i inteligjencës së policisë skoceze – tregon se janë 106 banda që veprojnë në veri të kufirit, sipas burimeve të zbatimit të ligjit. Nga këto pesë janë të lidhura me Ballkanin Perëndimor, një term që në teori i referohet Serbisë, Kosovës, Malit të Zi dhe Maqedonisë së Veriut, si dhe Shqipërisë.

Diçka ka ndryshuar. Grupet kriminale shqipfolëse janë diversifikuar nga importimi i drogës në prodhimin e tyre në Britaninë e Madhe. Dhe ata e kanë bërë këtë duke shfrytëzuar të rinjtë që trafikojnë në vend me varka të vogla që kalojnë Kanalin Anglez.

Vitin e kaluar, Këshilli Kombëtar i Shefave të Policisë dhe Agjencia Kombëtare e Krimit njoftuan se forcat angleze dhe të Uellsit kishin sekuestruar kanabis në vlerë prej 130 milionë paund, 20 armë dhe qindra mijëra paund në Cash, dhe arrestuan afro 1000 njerëz, në një operacion të quajtur Mille.

Oficerët synonin kryesisht bandat shqipfolëse, edhe nëse kjo nuk u bë plotësisht e qartë në publicitetin rreth bastisjeve.

Policia është e shqetësuar. Ata janë marrë me plantacione të fshehta të kanabisit për vite, duke përfshirë, relativisht kohët e fundit, ato të drejtuara nga bandat e Lindjes së Largët me punë të detyruar vietnameze ose kineze. Por biznesi i kanabisit vazhdon të rritet.

“Tradicionalisht, ndoshta edhe 15 vjet më parë, do të hasnim në garazhe, madje edhe serra. Pastaj pamë shtëpitë që po shndërroheshin. Tani është zhvendosur në ndërtesat bujqësore, ose kohët e fundit – si këtu në Tayside ashtu edhe në të gjithë vendin – në njësitë tregtare të braktisura dhe të zbrazëta, pishina dhe fabrika”, tha Ray Birnie, një mbikëqyrës detektivësh i Policisë Skoceze me bazë në Dundee.

Në janar, Birnie dhe kolegët e tij zbuluan dy kultivime në Dundee, në një fabrikë të shkretë dhe në një sallë biliardosh. Midis tyre kishte 3000 bimë me vlerë 2.2 milionë funte së bashku.

Detektivi tha se ai nuk besonte se publiku i gjerë e kuptonte shkallën e plotë të këtyre operacioneve, “kush është i përfshirë”, apo rreziqet që ato paraqisnin. Birnie tha se fermerët ishin në rrezik më të madh nga gangsterët. Por po ashtu edhe publiku, jo më pak nga zjarri apo goditja elektrike.

“Në një nga rastet e para të mëdha që kishim, trotuari ishte shkrirë. Ata që morën pjesë në ngritjen e kultivimit kishin gërmuar trotuarin me pajisjet e duhura, automjetet e duhura, për t’u lidhur me rrjetin elektrik. Ishte një punë profesionale, por rryma në trotuar shkoi keq dhe kabllot u mbinxehën. Kështu që rreziku është për të gjithë”, tha ai.

Pse gangsterët po kalojnë në prodhimin industrial? A po konsumojnë më shumë njerëz barërat e këqija? Policia vëzhgon kulturën e drogës, por e ka të vështirë të spekulojë për shkallën e një industrie të fshehtë.

Në vitin 2018, Instituti për Çështjet Ekonomike, një grup mendimi dhe fushate e krahut të djathtë, vlerësoi se tregu britanik për kanabisin ilegal ishte 2.55 miliardë paund.

Gangsterët nga Ballkani Perëndimor kanë qenë në rritje që nga konfliktet e viteve nëntëdhjetë në rajon. Së pari ata trafikuan njerëz, armë dhe drogë – rajoni shtrihet midis vendeve që prodhojnë heroinë dhe disa tregjeve fitimprurëse evropiane. Më pas ata u zhvendosën në tregjet e krimit në pjesë të tjera të Evropës dhe Amerikës së Veriut. Ata besohet se dominojnë tregun ndoshta 5 miliardë paund të kokainës në Mbretërinë e Bashkuar.

Grupet e krimit të organizuar shqipfolës – ekspertët thonë nëse duhet të quhen mafioz – janë treguar të aftë për dhunë ekstreme.

Gazeta Sun këtë vit zbuloi se si luftërat në terren midis rivalëve në Angli mund të çonin në vrasje hakmarrëse në Ballkanin Perëndimor, madje edhe brenda burgjeve. Pasojat e një dërgese kokaine të humbur prej 50 milionë paundësh në 2018-ën shkaktuan vrasje në Shqipëri që kushtuan tetë jetë.

Image

Në Angli dhe Uells ka më shumë shqiptarë në burg se çdo kombësi tjetër e huaj. Shqiptarët e zakonshëm mbeten viktimat më të mëdha të kriminelëve, megjithatë, disa prej të cilëve shijuan dhunën gjatë trazirave civile në Shqipëri dhe luftës për pavarësi të Kosovës në vitet 1998-99.

Por grupet shqiptare të krimit janë po aq të afta për bashkëpunim sa edhe konfrontim. Ruggero Scaturro, analist i lartë në Iniciativën Globale kundër Krimit të Organizuar Transnacional, theksoi se bandat shqipfolëse mund të jenë shumë fleksibël. Por, tha ai, rritja e kultivimeve në Britaninë e Madhe dhe vende të tjera kishte ardhur në mes të një rënieje në vetë Shqipërinë që nga viti 2016.

Zbatimi i ligjit vendas – si pjesë e një përpjekjeje më të gjerë për të luftuar strukturat mafioze – ka goditur industrinë, me ndihmën e ekuipazheve të helikopterëve të mbikëqyrjes nga Guardia di Finanza e Italisë.

Megjithatë, Scaturro theksoi gjithashtu se si kriminelët shqiptarë ishin zakonisht të gatshëm të punonin përkrah organizatave të tjera për qëllime të përbashkëta.

“Pavarësisht reputacionit të tyre si veçanërisht të dhunshëm dhe agresivë, rrjetet kriminale shqiptare kanë qenë gjithmonë mjaft të orientuara drejt shërbimeve, duke e vendosur gjithmonë fitimin në krye të çdo axhende”, tha ai.

Image

Ju mund të shihni se, për shembull, në veri të Francës, ku pavarësisht një dominimi të rrjeteve kurde në biznesin e kontrabandës së emigrantëve nëpër Kanal, shqiptarët ofrojnë shërbime dhe janë përgjegjës për prokurimin. Gangsterët shqiptarë krijojnë dhe shfrytëzojnë një diasporë në Evropën Perëndimore. Kjo, tha Scaturro, ishte mënyra se si mafia arriti të vepronte jashtë Ballkanit Perëndimor dhe të riatdhesonte fitimet e paligjshme për t’i pastruar në shtëpi.

Horizonti i Tiranës, kryeqytetit shqiptar, po transformohet nga paratë e pista.

“Ju shihni hotele dhe apartamente të mëdha që shfaqen brenda disa muajsh. Problemi është se këto janë jashtëzakonisht të shtrenjta dhe shumica e popullsisë nuk mund të përballojë të jetojë atje. Pra, si rezultat, ju keni një qytet të mbushur me ndërtesa të përfunduara, por të pabanuara… një skenar që sugjeron se diçka nuk është në rregull”, tha Scaturro

Ata të trafikuar, të abuzuar dhe të detyruar në punë të paligjshme në MB nuk po mbledhin fitimet e mëdha, theksoi policia. Ata janë shpesh të rinj, madje edhe fëmijë.

Policia dhe prokurorët janë të vetëdijshëm se disa nga njerëzit që mbyllen për rritjen e kanabisit janë shumë afër të qenit skllevër modernë./The Times/sn

NJË EVROPË E DETYRUAR TË RRITET- Nga ANGELO PANEBIANCO- Përktheu Eugjen Merlika

 

Stuhia e përsosur. Një skenar krejt i papranueshwm: kundër-evropianistja, filo-putiniania, Marine Le Pen kryeministre e Francës, Donald Trump president i Shteteve të Bashkuar. Evropa në mes, e thërmuar. Nuk ka një plan B. Vetëm panik. Siç ka vërejtur Antonio Polito (Corriere, 13 qershor) kush ngushullohet duke thënë se, sidoqoftë, në Parlamentin evropian ka ende një shumicë evropeiste, nuk njeh mekanizmat vendim-marrës evropianë, e shkëmben Parlamentin e Strasburgut për një Parlament kombëtar të zakonshëm. Veç asaj kush mendon – është një ide që qarkullon në shtypin ndërkombëtar – që, qoftë edhe në mënyrë paradoksale, i takon një udhëheqëseje pragmatike e realiste si Xhorxha Meloni, domethënë e vetmja kryetare qeverie, ndërmjet atyre Vendeve evropiane të njohura, që ka kaluar mirë provimin zgjedhor, detyra të ndihmojë një Evropë në vështirësi tejet të rënda, rrezikon të mbivlerësojë peshën e Italisë. Me të gjithë respektin për të, Italia ka dy pengesa të mëdha. E para është e njohura, ajo e përherëshmja: pa llogari në rregull aftësitë e manevrës së një Vendi si Italia janë të kufizuara. E dyta është e lidhur me përbërjen e koalicionit tonë të qeverisë. Është e lehtë të përfytyrohet se me Le Pen në krye të qeverisë franceze, sintonia ndërmjet Le Pen dhe Salvinit do t’I krijonte shumë probleme filo-atllantikes, filo-ukrainases, Xhorxha Meloni. Mund t’I kufizonte aftësinë e saj të lëvizjes në selinë evropiane.

Në një fazë shpejtimi tejet të fuqishëm të historisë, Bashkimi evropian, i mësuar të funksionojë në një regjim të ulët (gjithmonë e vetëm një hap mbas bisedimesh të gjata e drobitëse ndërmjet qeverive evropiane) rrezikon sot si asnjëherë më parë, për të renë absolute të sfidave gjeopolitike që na kërcënojnë. Nga një anë është një front i përbashkët sulmi ndaj botës perëndimore nga Lindja e nga Jugu: me mësymjen e Ukrainës e nesër kushedi se kujt Vendi tjetër evropian, me aleancën e hekurt ndërmjet Putinit dhe Iranit që kushtëzon Lindjen e Mesme, me praninë në rritje ushtarake ruse n’Afrikë (e kontrollin relativ të valëve emigruese) dhe me Kinën që, nga lartësia e fuqisë së saj, inkurajon bashkëpuntorët e saj të rij: sa më shumë të këqija të arrijnë t’u bëjnë perëndimorëve aq më mirë është për perandorinë bojë qielli.

Nga ana tjetër është një Amerikë, në një fazë të rënies relative të fuqisë që, sido të shkojnë votimet presidenciale, nuk do të jetë më kurrë ajo mbrojtëse e fuqishme e Evropës që ka qenë nga mbarimi i luftës së Dytë botërore deri sot. Nëse pastaj do të fitonte Trump-i do të provonim shpejt se çfarë do të thotë të kemi një Evropë të pambrojtur, një qëngj ndërmjet ujqërvet. Një gjëndje që mund t’i pëlqejë vetëm miqve perëndimorë të Putinit (dhe styre të Hamasit, klient i Iranit).

Politika, ashtu si propozohet dhe ndërpretohet për votuesit, bazohet gjithmonë mbi thjeshtësime e skematizime që ngatërrojnë idetë: evropianistët e sinqertë këndej, sovranistët kundër-evropianë andej. Makar të ishte aq e thjeshtë. Të shohim më nga afër evropeistët e mësipërm. Macroni është një evropeist i sigurtë. Por është në vijën e traditës goliste: edhe nëse Franca nuk ka më as kapacitetin as rezervat, ëndrra mbetet gjithmonë ajo e një Evrope me hegjemoni franceze (“bomba atomike, ashtu si vendi francez në OKB, janë të mijtë e i mbarështoj un”). Ose të marrim rastin e Gjermanisë. Të nesërmen e mësymjes së Ukrainës, kançelari Scholz, duke kuptuar faktin se pacifizmi tradicional gjerman nuk është më i dobishëm në kohë luftërash, shpall një plan madhështor armatimi (të cilit, në të vërtetë, i kanë humbur gjurmët), por nuk ka aspak ndërmënd mbrojtjen evropiane. Dëshëron armatosjen gjermane e pikë. Dhe po flasim për Francën e Gjermaninë, ose dy Vende që gjatë, së paku deri në ribashkimin gjerman, kishin udhëhequr proçesin e integrimit evropian. E gjithë kjo për të thënë që sigurisht ka n’Evropë një përplasje ndërmjet forcave liberale dhe iliberale (këto të fundit, në mënyrë koherente, kundër-evropiane dhe filo-putiniane), por nuk mund të shtiremi për të harruar se “evropeistët” nuk ishin e nuk janë fderalistë, makar nxënës të Altiero Spinelit. Ishin e janë të kujdesëshëm , para së gjithash e mbi të gjitha, ndaj interesave të tyre kombëtare. Ndryshimi është ndërmjet nacionalistëve shkurt (të ashtuquajturit “sovranistë”) dhe nacionalistëve/evropianistë, ose atyre për të cilët interesi kombëtar nuk mund të ndiqet me efektshmëri jashtë kornizës evropiane.

Realizmi mund të duket i vrazhdët por retorika, jo vetëm mërzit, por ndalon pamjen e problemeve, e për pasojë, edhe kërkimin e mjeteve për t’i zgjidhur. Evropa vuan nga një ves i zanafillës. Proçesi i integrimit evropian, i nisur gjatë Luftës së ftohtë, n’epokën e ndarjes ndërmjet blloqeve (atllantik e sovjetik), zhvillohet në shenjën e një ndarjeje të punës: amerikanëve u takon mbrojtja ushtarake e Evropës, evropianët janë të lirë të investojnë rezervat e tyre në zhvillim e mirëqënie. Në çastin kur mbrojtja amerikane pushon të jetë e siguruar, evropianët nuk dijnë kujt shenjti t’i drejtohen. Nuk kanë mjetet për t’u mbrojtur nga kërcënimet e mësymjet e perandorive të ringjallura. Prova vendimtare, natyrisht është Ukraina: nëse Putini fiton aty, Evropa do të jetë e thyer, pa rrugëdalje.

Fatmirësisht, apo fatkeqësisht historia mbetet e paparashikueshme. Ndoshta, përballë rreziqesh të paprovuar në tetëdhjetë vite paqeje, Bashkimi evropian arrin në muajt e ardhshëm (por është çështje muajsh, jo vitesh) të dalë nga rutina, arrin të kuptojë se janë vetë interesat kombëtarë të Shteteve evropianë, që për t’u mbrojtur kërkojnë ndryshime rrënjësorë: një sistem i ri qeverisje i Bashkimit që t’i japë mundësi të përballojë një botë të ndryshuar kaqë rrënjësisht e mizorisht.

Ideja që integrimi politik-ushtarak do të kishte ardhur automatikisht, për pasojë të integrimit ekonomik, me të cilën shumë evropianë janë zbavitur për dhjetëvjeçarë, qe një gënjeshtër, një miklim. Megjithatë ndonjëherë rreziku mpreh mëndjen, instikti i mbijetesës imponohet. Duhet shpresuar që kjo të ndodhë.

“Corriere della Sera”, 13 qershor 2024 Përktheu Eugjen Merlika

Rrëfimi i vuajtjeve të grave të ish Kampit të Tepelenës në një teatër dokumentar

“Lule sajza”

VOA/Raimond Kola

Rrëfimet reale të viktimave që përjetuan kalvarin e vuajteve në ish kampin e internimit në Tepelenë janë sjellë përmes një teatri dokumentar që po shfaqet këto ditë në disa qytete në Shqipëri.

Aktorja e njohur shqiptare Raimonda Bulku thotë se këto rrëfime janë një mesazh i fortë për shoqërinë shqiptare që të mos i harrojë vuajtet e së shkuarës dhe qëndresën fisnike, sidomos të grave ndaj regjimit komunist.

Sajza, një vajzë që përjetoi kalvarin e vuajtjeve në ish kampin e internimit në Tepelenë, përpëlitet për të mbijetuar në dheun e zi. Zërat që vijnë në sfond janë rrëfime reale, kryesisht të grave dhe vajzave që vuajtën egërsinë e sistemit komunist në Shqipëri në kampe dhe burgje.

“Lule sajza” është një teatër dokumentar që po shfaqet këto ditë në disa qytete në Shqipëri nën interpretimin e Raimonda Bulkut , Adriana Tolka dhe Valentina Myteveli.

Regjizori i kësaj shfaqje Endri Çela thotë se ka përzgjedhur disa nga rrëfimet e dëshimtarëve që përjetuan ferrin e ish kampit të interrnimit në Tepelenë, të botura nga Instituti i Studimit të Krimeve të Komunizmit për ti sjellë në një formë të re teatri.

“Për dy muaj unë hulumtova dhe përzgjodha nga 10 vëllimet “Zërat e kujtesës” të botuara nga Instituti i Krimeve të Komunizmit këto rrëfime që më pas i paraqita në këtë formë të re teatri. Janë histori të vëreta që tregojnë kalvarin e vuajtjeve të mëdha, sidomos të grave”, thotë ai.

Ndërsa aktorja Raimonda Bulku thotë se rrëfimet janë të dhimbshme me të vërteta e tyre therëse.

“Rrëfenjat e të internuarve herë herë paraqiten në gojë të tyre përmes dokumentarit dhe në herë herë në vetën tonë ku ne japim ngjyrat tona artistike. Është një jetë e dhimbshme, por është e vërtetë dhe shumë prekëse”, thotë ajo.

Zonjë Bulku thtoë mëtej se ardhja e kësja shfaqje në kalanë e Gjirokastrës ka domethënien e vet pasi edhe kjo kala ishte një vend vuajtjesh burgosjesh dhe interrnimi.

“Këtu kalaja ka qenë një vend i dhimbjes, i burgosjes. Kalaja ka historinë e vet të trishtuar. Gjithë atmosfera na fut në një botë tjetër, në atë botë që ne e rithemi tani përmes këtyre rrëfimeve”, thotë ajo.

Zonja Bulku thotë se ky teatër dokumentar, këtor rëfime, janë një mesazh i fortë për shoqërinë shqiptare.

“Ta mbajmë në kujtesë për të thënë që ka akoma vend për njerëz që duhet të thonë më fal për dhimbjen që u kanë shkaktuar të tjerëve, për njerëz që nuk duhen harruar vuajtjet e tyre . Këto histori duhet t`u rrëfehen brezave të tanishëm që e shkuara të mos përsëritet kurrë.”

Nën muret e rënda të kalasë rrëfimet e kanë peshën e dhimbjes edhe më të madhe. Rrëfimi i Drane Jakës që e mbajti fshehtas nga autoritetet e kampit për shtatë javë trupin e pajetë të foshnjës pranë vetes, për ta rikthyer në vendlindje e për ta varrosur sipas zakoneve përcillet plot emocion tek spektatorët.

“Jam Drane Jaka, jam gruaja që zhvarrosi djalin e vet me dëshirë. Ishte mesnatë por hëna ndriste aq fort .E kam marrë Zojën ,vajzën time 11 vjeç dhe bashkë me të kemi marrë rrugën për në fshatin Turan ku ishte kampi më parë. Aty ishte varri i djalit tim. Me një shkop kam gërmuar gjithë natën deri sa duart më janë bërë dru dhe gishtat më kullonin gjak. E kam strehuar për dy javë mes qindra të internuarve dhe dhjetëra oficerëve pa i rënë në sy askujt. Aty në faqen e jorganit deri sa më ka ardhur dita e lirimit. Edhe me disa bimë të egra që i kisha bërë ilaç ia kam lyer trupin që të mos binte erë dhe pas dy javësh kur kam mbërritur në Nikaj Mërtur kam mundur ti them Zefit : A e sheh Zef, të kam pru me të varros aty ku ke lindur.”

Autoritetet zyrare prej pesë vitesh kanë premtuar kthimin në një muze të memories për ish kampin e internimit në Tepelenë ku rreth 3000 persona vuajtën interrnimin dhe rreth 500 prej tyre humbën jetën, gjatë viteve të regjimit komunist

Por deri tani në rrënojat e kampit janë vetëm gjurmët e kazermave të degraduara dhe qiparisat që simbolizojnë jetën e 300 fëmijëvë që vdiqën nga sëmundjet dhe uria ku herë pas herë familjarët apo ata pak të mbijetuar ende gjallë shkojnë për të nderuar kujtimin e atyre që nuk jetojnë më.

Shumëve prej tyre nuk u janë gjetur as eshtrat…

O TASH O KURRË- Nga Ryzhdi Baloku

Meqë në vitin 1999 Serbia e humbi luftën në Kosovë, iu kthye strategjisë së ripushtimit me metoda politike e diplomatike dhe luftës hibride. Por, nëse ky variant do t’ju dështojë, atëherë nën pretekstin se “Kosova është territor i Serbisë i okupuar nga NATO”, planifikon ta sulmojë edhe ushtarakisht në një moment të volitshëm, sikurse Azerbajxhani që e rimori Nagorno Karabakh-un, është kërcënuar me këto fjalë Presidentit Vuçiq, nëpërmjet mjeteve të informimit publik.

Vuçiq po harron se Kosova nuk është “Nagorno Karabakh” dhe se Serbia u ka borxh shqiptarëve, ngase para vitit 1878, Kosova shtrihej në sipërfaqen tokësore deri përtej Nishit, respektivisht deri te Molla e Kuqe, Sanxhak dhe Luginë të Preshevës, e që me 1912 u pushtua me ndihmën e Rusisë edhe pjesa tjetër e këtij territori, me disa periudha të shkurta çlirimi gjatë luftës së Austro-Hungarisë me Serbinë që përkrahej nga Rusia dhe invazionit të Gjermanisë mbi Jugosllavinë mbretërore.

Për ta kuptuar më mirë temën e parashtruar, do t’i referohem kujtesës nga e kaluara jo e largët për disa ngjarje të rëndësisë së veçantë që kanë të bëjnë me Kosovën dhe rreth saj. Mirëpo, kësaj here në këtë opinion timin nuk do t’i përfshij me emra politikanët e Kosovës dhe Shqipërisë, edhe pse shumica nga ta nuk janë edhe aq pa mëkate, për të cilët do të shkruaj me një rast tjetër.
Nën pretekstin e mirëqenies së popullatës në Kosovë dhe Serbi, me 2011 nisën bisedimet teknike përmes ndërmjetësuesve ndërkombëtarë, që pastaj me 2012 evoluuan në ato politike, ku si “shpërblim” Kosova e “fitoi” fusnotën.

Më vonë, në këtë kontekst, në Kosovë nisën të formohen komunat e reja, në ato vendbanime ku kishte popullatë serbe, të cilat në ca raste për ta rritur numrin e popullsisë, ato u plotësuan me nga disa fshatra shqiptare, që do të konsideroheshin popullatë pakicë e atyre territoreve.

Çfarë ndodhi pas kësaj faze ?! Serbia kërkoi vetëqeverisjen një-etnike të këtyre Komunave, si një tërësi territoriale, me emërtimin “Asociacioni i Komunave me shumicë serbe”, edhe pse sipas kushtetutës Kosova kishte statusin e shtetit shumë-etnik.

Përballë kësaj gjendjeje, politikanët e Kosovës nuk u treguan edhe aq të zgjuar, ngase, derisa serbët me 4 % të popullatës privilegjoheshin me 10 vende të rezervuara në Parlament dhe konsideroheshin popull shtet-formues i Kosovës, ku gjuha serbe kishte statusin e gjuhës zyrtare, në Luginën e Preshevës zhvillohej një presion i paparë ndaj shqiptarëve, ku shteti serb madje i çregjistronte nga regjistri i vendbanimeve dhe shtëpive të veta, me qëllim të pastrimit etnik të këtyre territoreve shqiptare.

Duke parë ecurinë e zhvillimeve të cekura karshi faktorit ndërkombëtar, kam bindjen se sipas sugjerimeve të Presidentit të Serbisë, Aleksandar Vuçiq, është hartuar draft Statuti për komunat me shumicë serbe i prezantuar tani në Kosovë si projekt i Diplomacisë Evropiane, edhe pse më herët është thënë se Statuti për Asociacionin duhet të hartohet nga ekspertët vendorë, si çështje e brendshme e Kosovës.

Përkundër telasheve që u përmenden më lart, është për t’u çuditur se si politikanët shqiptarë, me vëllezërit e vet, të një gjuhe e një gjaku, ende s’po ia dalin të gjejnë gjuhë të përbashkët për çështjet që e preokupojnë kombin !

Shqiptarët e Maqedonisë së Veriut, Malit të Zi dhe Luginës së Preshevës, ende po dalin në votime për zgjedhjet lokale e parlamentare, të përçarë e të shkapërderdhur nëpër parti të ndryshme politike, thuaj se janë aq shumë në numër, sa që iu duket vetja sikur s’ka gjasa që t’iu cenohen të drejtat njerëzore e kombëtare dhe po-ashtu t’iu rrezikohet pjesëmarrja për t’u përfaqësuar denjësisht në organet e shtetit ku jetojnë !

Veç kësaj, shqiptarët e ndarë në disa shtete, në vend që t’iu ndihmojnë bashkëkombësve të vet përtej kufijve, ata me politikën e tyre amatore ka ndodhur që të veprojnë pa kurrfarë përgatitje diplomatike për arritjen e synimeve politike.

Përpos të përmendurave, në kohën e fundit ndoshta edhe pa qëllim është vepruar edhe kundër interesave të përbashkëta kombëtare (Kosovë – Shqipëri,) si me rastin “Ballkani i Hapur”, ide kjo e Aleksandar Vuçiqit për formimin e Jugosllavisë së re !

Për t’i sqaruar më mirë disa prej çështjeve të parashtruara në këtë shkrim, do të përpiqem t’i shoshit ato me një kujdes të shtuar.

Për mos shqyrtim në mbledhje nga ministrat në Këshillin e Evropës të vendimit për anëtarësimin e Kosovës, që ishte miratuar paraprakisht në Prill të vitit 2024 nga delegatët e Asamblesë Parlamentare të kësaj organizate, e që sipas transmetimeve radio televizive dhe portalit “Klan Kosova” të dt. 17.05.2024, ministri i Punëve të Jashtme të Shqipërisë, Igli Hasani, në fjalimin e tij aty, deklaron: “Është e nevojshme që Qeveria e Kosovës të veprojë me shpejtësi për t’i përmbushur zotimet që ka marrë dhe të angazhohet në mënyrë konstruktive me partnerët dhe përkrahësit e saj të vendosur ndërkombëtarë”.

Sipas mediumeve të cekura më lart dhe këtij portali, ai po-ashtu në vazhdim të fjalimit të tij thotë: “Kosova nuk është futur në agjendën e Komitetit të Ministrave, pasi Qeveria e Kosovës nuk e ka përfillur kërkesën e partnerëve ndërkombëtarë që ta dërgojë në Kushtetuese një draft-statut për Asociacionin”.

Mos të harrojmë se edhe Aleksandar Vuçiq ishte zotuar se pajtohet me përmbajtjen e Marrëveshjes së Ohrit, por pastaj nuk e ka nënshkruar, dhe për këtë askush “nuk i ka hipur në qafë”.
Pra, me një lexim apo dëgjim të kujdesshëm të fjalimit të këtij ministri, mund të kuptojmë se, duke e udhëzuar Qeverinë e Kosovës dhe duke e vënë në shënjestër “shkaktarin”, ai në një mënyrë, dashtë e pa-dashtë ia ka dhënë krahun Serbisë në Këshillin e (Ministrave të) Evropës, pa i përmendur aty obligimet e këtij shteti gjenocidal për mos zbatimin e marrëveshjeve të deridjeshme.

Bazuar në këtë fjalim të ministrit Igli Hasani, shihet qartë se ai s’është “lodhur fort” për Kosovën që të pranohet në Këshillin e Evropës pa kushte shtesë, por i sugjeron asaj që ta miratojë “gangrenën e shtetësisë”, respektivisht ta aprovojë “statutin e Lajçakut”, për asociacionin e komunave me shumicë serbe, në këmbim të asgjëje.

Ai njëherazi në atë fjalim harron ta përmendë se sipas kushtetutës së Serbisë, Kosova pa të drejtë figuron si pjesë e këtij shteti hegjemonist.

Pos të lartë cekurave, njashtu ai bëhet sikur nuk e di se kush ishin ndërmjetësuesit ndërkombëtarë për lehtësimin e dialogut Kosovë – Serbi, të cilët me ngulm insistonin për ta futur në jetë “zajednicën serbe” të hartuar sipas sugjerimeve të Vuçiqit.

asaj që kemi parë kohëve të fundit në dialogun e deritashëm, ku në vend se ndërmjetësuesit ndërkombëtarë të mbanin qëndrim neutral, apo madje edhe në një mënyrë t’ia jepnin krahun Kosovës si viktimë e luftës së atij shteti hegjemonist, përkundrazi, atë agresor ata e miklonin dhe e ndihmonin, duke ia miratuar kërkesat që mund të çonin në mos funksionimin e shtetit të Kosovës, si në Bosnje e Hercegovinë të shkaktuar nga “Republika Srpska”, gjegjësisht “Republika e serbëve”.

Se kush ishte njëri nga ndërmjetësuesit ndërkombëtarë për dialogun Kosovë – Serbi, më së miri e dëshmon “Bota Sot” e dt. 22.09.2023, me publikimin e një shkrimi nga “arkiva” e Josep Borellit, i cili në vitin 2018 e mbështeste hapur Serbinë dhe realizonte takime të afërta me Ivica Daçiqin, me ç’rast kishte deklaruar: “Në margjina të konferencës së OSCEMed pata një takim të këndshëm me zv. kryeministrin e Serbisë, Ivica Daçiq. Biseduam për marrëdhëniet e shkëlqyera në mes dy vendeve tona. Ia përcolla mbështetjen e Spanjës në mosmarrëveshjen për statusin e territorit të Kosovës”.

Pos tij, edhe ndërmjetësuesi tjetër, Miroslav Lajçak vinte njëjtë nga një shtet që Kosovën e shihte dhe e sheh si pjesë përbërëse të Serbisë !

Përpos të përmendurve, Borell dhe Lajçak, gjatë bisedimeve të deritashme Kosovë – Serbi, ka pasur raste kur ndërmjetësuesi ka vepruar ndoshta edhe në mënyrë autonome.

Një rast i tillë ishte Richard Grenell, si i deleguar special për bisedimet Kosovë – Serbi i Presidentit Donald Trump, i cili me dt. 25.10.2023 u dekorua nga Presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiq.
Në këtë drejtim mund të themi se, gati të njëjtat qëndrime i kishte edhe ndërmjetësuesi tjetër i SHBA-së, Gabriel Escobar (tani i liruar nga kjo detyrë, sipas VOAL. ch. dt. 05.05.2024 dhe portaleve tjera), bashkëshortja e të cilit e hapi ekspozitën në Beograd, që iu promovua nga Ministria e Punëve të Jashtme të Serbisë.

Tash frik, në një intervistë për programin në gjuhën serbe të Zërit të Amerikës, ambasadori amerikan në Beograd, Christopher Hill thotë: “Shtetet e Bashkuara janë të kënaqura me politikën e qeverisë serbe ndaj dialogut me Kosovën dhe bashkëpunimin me Ukrainën”.

Ndaj kësaj deklarate ka reaguar ish-ambasadori holandez në Kosovë, Robert Bosch, i cili në publikimin e tij në “facebook” shkruan: “Ambasadori Hill tregoi anën e keqe të diplomacisë: duke parë vetëm gjërat pozitive (të cilat janë të pakta), por duke injoruar zhvillimet e këqija, si zgjedhjet e ashpra dhe kërcënimet ushtarake ndaj Kosovës. Jo shumë gjë e mirë për një diplomat me përvojë”, përcjell “Bota Sot” e dt. 07.06.2024.

Sa i përket Evropës, e cila kohë më parë i pat vënë sanksione Kosovës, kinse për veprimet e njëanshme dhe të pakoordinuara me faktorin ndërkombëtar, ma përkujtoi fabulën, kur ujku nga lart e kërcënonte qengjin që ishte poshtë rrjedhës së lumit, se po ia turbullonte ujin !

Nga ky këndvështrim mund të thuhet se edhe Kosova nga poshtë, “po ia turbullon ujin Serbisë”, atje lart rrjedhës së lumit !

Në vend se Evropa t’ia vejë sanksionet Serbisë për sulmin terrorist në “Banjska”, respektivisht në “Banjë” të Zveçanit, ajo jo vetëm se heshti, por “as që ia vuri veshin” kërkesës së Qeverisë Kurti për ndëshkimin e Serbisë dhe heqjen e sanksioneve ndaj Kosovës.

Të gjithëve na është e qartë, se shumica e politikanëve serbë dhe Aleksandar Vuçiq dëshirojnë që t’i shohin shqiptarët të përçarë, me qëllim që sa më lehtë t’i arrijnë synimet e tyre ekspansioniste.
Pos kësaj, tani dihet botërisht se Presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiq nuk e ka hallin për serbët e Kosovës, por përmes pretendimit të autonomisë territoriale, po tenton t’i gllabërojë tokat me pasuritë e shumta nëntokësore dhe mbitokësore që i ka veriu i vendit tonë.

Për ta ruajtur shtetin dhe kombin në të dy anët e Drinit dhe më gjerë, duhet ta kultivojmë dhe ruajmë sa më shumë miqësinë me SHBA përmes lobimeve të pandërprera.

Si përfundim të këtij shkrimi mund të them: Për të qenë faktor i rëndësishëm në regjion, mbi të gjitha, politikanët e të gjitha trojeve shqiptare, “o tash o kurrë” duhet të vetëdijesohen, sepse vetëm të bashkuar, shqiptarët do të respektohen e çmohen edhe nga shtetet përreth dhe përtej.

PO TË ISHA DHE UNЁ  NË VENDIN TËND… Nga  Bedri   Çoku

 

Po të isha dhe  unë në vendin  tënd, do të  thosha, student në vitin 1990, ashtu do të kisha qenë: i rrjeshtuar me ata, që kërkonin përmbysjen e regjimit    antikombëtarë , I PAPAR Ё në  historinë e popullit shqiptar. Po të isha dhe unë në vendin tënd, komunist i ndershëm, nga ata që punonin  gjithë ditën në uzinë  e fabrikë,  apo arave në punët  e bujqësisë, ashtu do të  kisha vepruar : votën time do t’ia jepja  Partisë Demokratike në vitin 1992.Po të isha politikanë, madje lider i një partie, qoftë edhe në fillimet e lëvizjes kundra regjimit komunist, nuk do të hezitoja kurrë për ta përmbysur Ramiz Alinë & co.Po të isha deputet në kuvendin e parë pluralist  nuk do të votoja kurrë për vazhdimësinë e ligjit komunist,  7501, i cili  grabiste për së dyti pronarët e ligjshëm  të Shqipërisë.

Po të isha Kryeministër i Qeverisë Teknike nuk do të lejoja kurrë që drejtuesit e ndërmarrjeve, fabrikave e kooperativave bujqësore të shpërdoronin mallin e popullit, duke e kthyer Shqipërinë në “Tokë të Djegur”.

 

Po të isha President i Shqipërisë në qeverisjen demokratike nuk do të  kisha thënë kurrë: “Bashkëvuajtës  e bashkëfajtorë” !!!?.As nuk do të kisha pranuar  arrestimin e kreut të  opozitës për çështje ordinere… Do të kisha nxitur prokurorët që të arrestonin shkaktarët e gjenocidit dhjetëra vjeçar dhe për shpërdorime  të mëdha ekonomike gjatë sundimit…Do të mbështesja parlamentin për të miratuar ligje për dwnimin e njerëzit, që drejtuan Sigurimin e zi të Shtetit dhe bashkëpuntorët  e tij.

Po të isha Kryeministër në qeverinë demokratike gjatë viteve  ’92- 96  nuk  do të kisha hezituar të afroja sa më shumë  në dikasteret e rëndësishëm të qeverisjes  njerëz me bindje dhe pikëpamje antikomuniste.Po të isha dhe unë  në vendin tënd… i pa dëshiruar nga Partia Demokratike në pushtet, i pa punë, i pa shpresë për të gjetur një  vend  në administratë, ose do të largohesha nga Shqipëria, ose do të merresha me biznes, këtu,  në vendin tim. Por kurrë nuk do të isha joshur nga ofertat e segmenteve antishqiptare dhe antidemokratike për të realizuar revolucionin antidemokratikë të vitit 1997-tës.

Po të isha dhe unë deputet apo pushtetar në qeverisjen e atyre që erdhën në fuqi me ndihmën e bandave, pas 1997-tës,  ashtu do të kisha bërë : do të  isha   pasuruar sa më shpejtë për  t’u  tallur  me popullin tim  që më mbështeti, pasi  ia   kisha hipur njëherë  në komunizëm  e  po ia hipja përsëri në kapitalizëm.Po të isha dhe unë  pronar i grabitur nga reformat e diktaturës së proletariatit, apo  i burgosur politikë  i regjimit komunist, nuk do të kisha pranuar asnjë ofertë nga komunistët dhe bijtë e tyre në pushtet pas ’97-tës,  që prekte moralin dhe dinjitetin tim të fituar me aq sakrifica, sikur të mbetesha   pa bukë e pa shtëpi gjatë sundimit të tyre.

Po të isha  dhe unë i pasuruar haptas, siç u pasuruan ata që braktisën  teorinë kundra kapitalizmit  dhe  pronës private dhe zaptuan  ekonominë e  tregut, për të mbajtur  pushtetin e  mbuluar të kaluarën  kriminale, ashtu do të kisha bërë : do të kisha ngritur stacione të fuqishme mediatike, me programe televizive, moderne, për të trullosur popullin dhe ndërkombëtarët  edhe pse nuk do t’i  përshtateshin mentalitetit dhe shkallës së  zhvillimit të popullit tim.Me  këto emisione  argëtuese  dhe  shkrimet në  shtyp,  do të tallesha me historinë dhe figurat e kombit tim, në atë masë  që, nëpërmjet të qeshurës në Shqipëri,  të zgërdhiheshin nga kënaqësia edhe ata, përtej kufirit, që pasardhësit e diktaturës,  të cilët kishin zhvilluan me sukses  luftën shkatërrimtare të  klasave,  gjetën mënyrën për ta vazhduar këtë luftë, për kënaqësinë e fqinjëve tanë “të përzemërt”,tani që edhe ndërkombëtarët, për dreq, po e mbështesnin Shqipërinë dhe kombin shqiptar…Po të isha politikan i këtyre viteve të arta për t’u pasuruar, kështu do të kisha vepruar edhe unë, nuk do të dilja fare në skenë, do të mobilizoja e  mbështesja djem të rinj, të shkathtë dhe aventurierë  për t’i bërë ata biznesmen të fuqishëm, me anë të të cilëve do të pastroja  parat e drogës  e të fitimeve të dyshimta , …Nuk do të pendohesha fare pse ata do të humbnin jetën për  qëllimet e mia, me moton: “O të gjitha, o asgjë!”… Sepse, nëse nuk do të ndodhte kështu, as unë,  as ata  nuk do të pasuroheshim kurrë. Së fundi,  në një Shqipëri, siç thonë, e ka marrë Amerika nën sqetull dhe  po  e mbështet fuqishëm në  reformat për të krijuar shtetin e së drejtës   demokratike e,   për ta futur, me domosdo , në  Bashkimin Europian, nën udhëheqjen e pinjollëve   të  partisë   socialiste …  dhe unë me ata do të isha bashkuar, të cilët po e kuptojnë, dita ditës,  se po u rrëshqet nga duart e ardhmja e parave të  pamerituara…

‘Sytë e tij u zgjuan nga kjo ëndërr e keqe’ – Motra e avokatit Mëngjesi, mirënjohje pa kufi për shqiptarët

Motra e avokatit Sokol Mëngjesi, znj. Ailda Mëngjesi, ka shpërndarë këtë mëngjes në rrjetet sociale një lajm të mbushur plot shpresë për rimëkëmbjen e vëllait të saj, avokatit të mirënjohur, i cili gjendet në një spital në Greqi për t’u kuruar pas dhunës barbare që u ushtrua mbi të disa ditë më parë.

“Sytë e tij të zgjuar u zgjuan nga kjo ëndërr e keqe”, shkruan znj. Mëngjesi ndër të tjera ndërkohë që publikon një fotografi të të dyve.

Ajo ka përcjellë një mesazh falënderimi të fuqishëm, plot emocion dhe mirënjohje, për qytetarët shqiptarë në të gjithë botën, të njohur dhe të panjohur siç shprehet ajo, për dashurinë e pabesueshme dhe mirësinë që kanë treguar në momentet më dramatike që përjetoi familja e tyre. Në vijim, mesazhi i saj publik.

Nga Ailda Mëngjesi:

“Në emrin e vëllait tim të shtrenjtë, në emër të prindërve të mi heronj, në emër të Anxhelës së dashur dhe ëngjëjve tanë të bekuar dhe me gjithë qenien time, do të doja t’ju falenderoja nga zemra çdonjerin prej jush, të njohur e të panjohur që e mbuluat Sokolin me një mburojë të papërshkruar dashurie njerëzore, derisa sytë e tij të zgjuar u zgjuan nga kjo ëndërr e keqe.

Zoti ka mënyrat e tij për të na provuar ekzistencën e gjithëfuqishme, nëpërmjet mrekullive që bën herë pas here me njerëzit dhe ai do e ngrejë Sokolin në këmbë!

Në këto ditë të kobshme, që kane zgjatur si muaj, kemi mësuar se asgjë nuk vlen sa fuqia e mbinatyrshme e dashurisë njerëzore që u derdh mbi të dhe mbi ne në një mënyrë të papërshkruar me fjalë!

Drita e qirinjve të ndezur në të katër anët e botës, drita e çdo lutjeje të pëshpëritur nga buzët e dridhura dhe drita e mirësisë qofte me ju çdo çast dhe mbretëroftë e mira në jetën dhe në shpirtin tuaj! E mira nuk humbet!” sn

Der Spiegel më 1999: Rugova u ftua nga Schröder për të qëndruar në Gjermani

Është riaktualizuar çështja e daljes së Ibrahim Rugovës nga Kosova në vitin 1999, i cili fillimisht ishte larguar në Itali e më pas në Gjermani. Sipas Xhavit Halitit, Rugova ka kërkuar azil në Gjermani.Ndaj kësaj deklarate ka reaguar Donika Gërvalla e cila ka thënë se kjo është gënjeshtër, ndërsa të premten edhe Isa Mustafa e ka mohuar duke thënë se “askush nuk e ka menduar as përmendur azilin”. Sipas tij, as Bujar Bukoshi e as anëtarët tjerë të qeverisë në ekzil s’kishin kërkuar azil atje. Mustafa ka thënë se Rugova ishte kthyer pas qëndrimit disa ditësh në Gjermani përsëri në Itali pasi Roma ishte treguar më mikëpritëse.

Rugova zhvendoset në Gjermani

Lideri i moderuar I shqiptarëve të Kosovës, Ibrahim Rugova, do të zhvendoset në Gjermani, ai do të sjellë 16 persona me vete, përfshiurë gruan dhe fëmijët. Të gjithë, fillimisht, do të jetojnë në një shtëpi mysafirësh të qeverisë federale Bonn- Rugova do të zhvendoset në Gjermani. Kjo është njoftuar të të mërkurën në Bonn nga burime të besueshme. Rugova do ta takojë Minisrinë e Jashtëm Joschka Fischer(Të Gjelbërit), në mbrëmje. Ai nuk do të kthehen në Romë pas takimit.

Është raportuar se Rugova është ftuar për qëndrim në Gjerman inga Kancelari Gerhard Schröder. Lideri shqiptar bëri një paraqitje befasuese në Romë para dy javësh. Po ashtu u njoftua se politikani po shoqërohej nga 16 persona përfshirë fëmijët dhe gruan. Disa këshilltarë politikë fillimisht do të mbesin në Gjermani.Po ashtu është njoftuar se  Rugova edhe enturazhi i tij do të qëndrojnë përkohësisht në shtëpinë për mysafirë të qeverisë federale në Petersberg afër Bonn’it. Lideri shqiptar bëri një vizitë befasuese në Bonn të shtunën e kaluar ku takoi Schroder. Rugova po ashtu shfrytëzoi këtë rast që të bisedojë edhe me përfaqësuesin rus për Ballkan Viktor Chernomyrdin dhe emisarin e OKB’së për Jugosllavinë, Carl Bildt. U njoftua se lëvizja e Rugovës (në Gjermani), po përgatitet.Qeveria e Jugosllavisë papritmas e lejoi Rugovën të udhëtojë në Itali. Paraprakisht politikani ishte paraqitur në television disa herë krah Presidentit Jugosllav Millosheviq. Dyshohej si ai ishte detyruar që t’I bëjë këto paraqitje. / GazetaSinjali-Syri.net /

Kryeministri rumun alarmohet nga skandali i homologut shqiptar me gjeneralin- Rama përgjigjet duke sulmuar mediat

Një prej këshilltarëve të jashtëm të kryeministrit Edi Rama, ish-zëvendësdrejtori i parë i shërbimit sekret të Rumanisë, Florian Coldea, po hetohet nga Drejtoria Kombëtare e Antikorrupsionit në Rumani për korrupsion.

Coldea  është marrë nën hetim në 24 maj dhe bazuar në njoftimin prokurorisë rumune akuzohet se bashkë me 2 persona të tjerë “i kanë kërkuar një biznesmeni (kallëzuesit) shumën prej 700,000 euro plus TVSH-në, në këmbim të së cilës i kanë lënë të besojë se ai do të kishte ndikim tek disa magjistratë në disa gjykata dhe se do t’i bënte ata të jepnin vendime të favorshme për kallëzuesin në një çështje penale në të cilën ai po gjykohej” (Njoftimi për shtyp).

Prokuroria në Rumani nuk e identifikon Coldean, por mediat atje e kanë identifikuar atë si një nga të akuzuarit. Ndaj Coldeas u morë masë për ndalimin e largimit nga Rumania, ndërsa sipas prokurorisë nga 700 mijë dollarët e kërkuar, vetëm 100 mijë ishin transferuar.

Por e pyetur nga BIRN Agjencia për Media dhe Informim pranë qeverisë shqiptare e mori në mbrojtje Coldean dhe sulmoi kallëzuesin. Sipas MIA-s, kallëzuesi është pronar i një televizioni i cili është dënuar për korrupsion. “Ai është një i dënuar për korrupsion në Rumani dhe aktualisht ka një tjetër proces të hapur po për korrupsion”, thuhet në përgjigjen e MIA.

Në përgjigje nuk sqarohet kur Coldea filloi të punonte për kryeministrin Rama dhe as nëse ai vijon ta ketë këtë pozicion, por ai lavdërohet se “ka dhënë një ndihmë të çmuar me këshillat e tij për forcimin e institucioneve të sigurisë”.

Sipas një dokumenti të publikuara nga ish-kryeministri Sali Berisha, Coldea ishte këshilltarë i kryeministrit Edi Rama në vitin 2023. Berisha, i cili ndodhet me masë arresti shtëpiak, akuzoi Ramën për lidhje të dyshimta me Coldean dhe e cilësoi ata “McGonigal-i rumun”, duke iu referuar rastit të ish-agjentit të FBI-së që akuzohet se mori para nga qeveria shqiptare e Ramës, për të lobuar kundër opozitës.

Berisha po ashtu përsëriti akuzat e mediave Rumune se Coldea kishte lidhje me klane mafioze meksikane. “Sot shtypi rumun i tëri zien më Edi Ramën e Sinalon. A do të pranojmë më tutje këtë kryeministër”, tha ai në një nga daljet para një grupi mbështetësish.

Ndër të tjera mediat në Rumani kanë publikuar edhe foto mes Coldeas dhe Dorian Duçkës, një tjetër këshilltar i kryeministrit Rama. Duçka, ish-zëvendësministër i qeverisë shqiptare, u përmend edhe në hetimin e FBI në çështjen ndaj ish-agjentit Charles McGonigal, i cili u dënua me 2 vjet burg se mori 225 mijë dollarë nga një ish-punonjës i shërbimeve informative shqiptare. Në Shqipëri kryeministri është akuzuar nga opozita se pagoi Mcgonigal për të sulmuar Partinë Demokratike dhe opozitën.

Në përgjigjen për BIRN, kryeministria i mohoi dhe i ironizoi akuzat për lidhjet e Coldea me kartelet të trafikut të narkotikëve. “Po ne jemi mësuar me këto estrada dhe s’kemi asnjë lloj shqetësimi për budallallëqet që lidhin rolin e zotit Coldea si këshilltar i jashtëm me telenovelën meksikane të kanalit të ujrave të zeza politike e mediatike të Tiranës që është derdhur së fundmi edhe në gotën mediatike rumune”, thuhet në reagim.

Ndërkohë sipas Agjencisë Kombëtare të Shtypit në Rumani Agerpress, kryeministri aktual Marcel Ciolacu, u shpreh i shqetësuar që Coldea pas punës në shërbimin e inteligjencës Rumune, kishte punuar si konsulent për të tretë. Kryeministri i Rumanisë, citohet të ketë premtuar ndryshime ligjore, për të ndaluar situata të ngjashme.

Nga ana e saj MIA nuk iu përgjigj pyetjes së BIRN nëse kjo përbënte shqetësim për sigurinë e vendit. Në përgjigje theksohet se Coldea kishte punuar si konsulent për disa qeveri dhe lavdërohet si një “faktor kyç për kalimin e SRI-së nga Sherbimi Sekret Komunist në një nga shërbimet më prestigjozë të inteligjencës në Europën Lindore dhe NATO”. sn

Skandali vjen nga Rumania: E dashura e këshilltarit të Ramës – festa me kokainë në Tiranë! Të filmuar politikanë e biznesmenë në orgji

Gjenerali rumun, Florian Coldea

 

Hetimi i një skandali të madh ku është përfshirë ish-shefi i Shërbimit Sekret të Rumanisë, Florian Coldea, po nxjerr në dritë dhe episode të frikshme që lidhen me Shqipërinë. Ai rezulton se është këshilltar i jashtëm i kryeministrit Edi Rama, për sigurinë, por dyshohet i lidhur me një rrjet ndërkombëtar kokaine.

Romania TV, një televizion informativ 24 orësh, raporton se Florian Coldea duke shfrytëzuar afrimitetin me disa politikanë të rëndësishëm në Shqipëri, ka ndihmuar të dashurën e tij Marina Pandarof, të bëhej pjesë e një rrjeti ndërkombëtar të trafikut të drogës.

Kokaina sillej nga Meksika, direkt nga karteli Sinaloa në Shqipëri në sasi të mëdha dhe më pas arrinte në Bukuresht në një rrugë sekrete.

Referuar raportimit, bëhet fjalë për “M Network” ose “Rrjeti M” që shpërndante kokainë për personat e kategorisë VIP në kryeqytetin shqiptar. Klientët e të dashurës së Florian Coldeas, thuhet se ishin biznesmenë me ndikim të madh në Shqipëri, politikanë të nivelit të lartë, gjeneralë dhe persona me shumë para që qëndrojnë pranë politikanëve.

Marina Pandarof cilësohet nga mediat në Rumani si “bjondia fatale”, për shkak se partneri i saj Florian Coldea, ish-shefi i Shërbimit Sekret të Rumanisë ishte i dashuruar pas saj dhe e kishte vënë në krye të linjës së trafikut të kokainës, që thuhet se vinte direkt nga Sinaloa në Shqipëri e më pas në Bukuresht.

Skandali shkon edhe më tej. Coldea cilësohet si një personazh djallëzor që ka filmuar dhe regjistruar çdo festë dhe orgji që është zhvilluar në Tiranë, me eskorta e kokainë, ku të pranishëm kanë qenë biznesmenë të mëdhenj e politikanë të lartë vendas.

Siç raporton Romania Tv, këto pamje janë përdorur për shantazh nga ish-shefi i Shërbimit Sekret. Në kushtet kur posedonte pamje dhe provave të ndryshme sa më komprometuese, ai hapte “dosjet e tij të shantazhit” dhe bënte kontrata “konsulence” me biznesmenë e politikanë që kishin marrë pjesë në orgji.

“Florian Coldea është parë në restorante dhe hotele në Tiranë, kryeqytetin e Shqipërisë, gjatë takimeve me politikanë, biznesmenë apo persona të tjerë kontrovers. Në vitin 2020, në shtypin shqiptar doli një artikull për praninë e tij atje. Gjenerali Coldea u takua me politikanët më të lartë të Partisë Socialiste dhe qeverisë në mars 2020 në Tiranë”, thotë televizioni rumun.

Artikulli thotë se ish-shefi Shërbimit Sekret të Rumanisë ka ardhur disa herë në Shqipëri dhe kur pa terrenin, bëri atë që dinte më mirë. Ai u infiltrua thellë në nëntokën e mafias në Shqipëri, bëri një sërë lidhjesh të rrezikshme nga mjedise të ndryshme, mes krimit dhe politikës.

Megjithatë, shkrimi nuk përmend se cilët janë biznesmenët dhe politikanët e lartë me të cilët Florian Coldea kishte bërë marrëveshje, ose kishte përfshirë në dosjet e tij të shantazhit./ Sipas Newsbomb.al

Raportimi i televizionit Romania TV

ImageImage

Kreu i PD Berisha publikon kontratën e Ramës me ish-kryespiunin rumun, trafikant droge

Kryetari i Partisë Demokratike, Sali Berisha ka publikuar kontratën e Edi Ramës me Fabian Coldeo, ish-shefin e shërbimeve sekrete rumune, gjeneralin Coldeo, një McGonigal ballkanik.

Reagimi i kreut të PD-së, Sali Berisha:

Miq, ky është dokumenti i lidhjes kontraktuale të Edi Ramës me ish-shefin e shërbimeve sekrete rumune, gjeneralin Coldeo, një McGonigal ballkanik!

Ky dokument i datës 11/9/23 është i firmosur nga mafiozi Don Agaçio dhuratë madhi me të cilin gjenerali Coldeo emërohet këshilltar i jashtëm i mafiozit, kreut të narko-shtetit Edi Rama.

Sipas mediave rumune Coldeo ka lidhur Ramën me kartelin më të rrezikshëm të drogës në botë Sinaloan e Meksikës dhe botën e nëndheshme të krimit. Ai u pagua me shuma të mëdha nga Edi Rama dhe konfidenti i tij narko-trafikanti Ministër Taulant Balla për shërbime mafioze ndaj tyre.

Ky dokument zyrtar fakton një lidhje tjetër mafioze ndërkombëtare të Edi Ramës dhe Taulant Ballës dhe narko-shtetit të tyre.

Ps. Dje Edi Rama me mjeron e tij me moton ‘fajin e ka Saliu’, publikoi në fotografi në një konferencë ndërkombëtare siç tregojnë baxhet që Coldeo gjendet i ulur në radhë afër meje, ku ai ka përfaqësuar veten apo vendin e tij, pa asnjë lidhje me mua as edhe Shqipërinë. sn


Send this to a friend