PIKLAT E BUKURA POETIKE TË BEZHANIT…- Nga LULZIM LOGU

April 29, 2025

–

Shënime rreth librit ‘’Pikla nga qielli’’ të poetit Tahir

Bezhani-

Sapo doli nga shtypi libri i 29-të në rradhë i poetit Tahir Bezhani,

botim i Blini Bk -Gjakovë, një ngjarje vertet e rëndësishme në

jetën dhe krijimtarinë letrare të tij.

Libri poetik “ Pikla nga qielli” i Bezhanit shënon një avancim të

dukshëm në stilin e tij të veçantë, ku pejsazhi metaforik dhe

simbolika unike në trajtimin e kohës dhe dukurive të saj përbëjnë

të vertetën e tij ekzistenciale.

Që e kanë vendosur natyrshëm në vendin e tij të merituar si

krijues i angazhuar dhe solid, që ka lexues dhe idhtarë të shumtë

në mesin e krijuesve bashkëkohorë.

Librin nuk e bën të veçantë numri i tij në rradhën e botimeve të

autorit, as konstatimi se poezia e tij vazhdon konsistente në

​

shtratin e njohur të motiveve të tij të shenjta , identiteti si rrënjë

dhe vazhdim, fëminia , plagët e luftës , afirmimi i paqes si dhe

trishtimi dhe dhimbja që sjell një realitet i deformuar social dhe

politik , sikurse ngarkesa emocionale e vargjeve të tij të sinqerta

dhe tejet unike në trajtimin e tyre.

Librin e bën të mirëseardhur dhe befasues angazhimi shpirtëror

dhe vuajtja e përditshmërisë sociale përmes përjetimit të vertetë

prej njeriu dhe poeti i cili jeton çdo çast me brengat dhe përsiatjet

e lexuesit dhe bashkëkohësve të tij, duke synuar në mënyrë

spontane, por aq të besueshme, të jetë një çast zëdhënësi i tyre,

të gëzojë, vuajë dhe protestojë me ta, të trishtohet apo

lumturohet si dhe të ndjejë deri në qelizë ndikimin kaotik të një

bote të pasigurtë . Por edhe të përcjellë në mesin e tyre etjen e

pashmanshme të shpresës dhe siluetën e dritës në fund të tunelit

të së ardhmes…

Poeti ndodhet në çdo moment mes njerëve dhe natyrës,

gjithmonë ka përbuzur ‘’kullën e fildishtë’’ ku shpesh herë

ngujohen poetët e epokave të veçanta dhe nga maja e saj

dërgojnë mesazhe patetike, duke mbetur vetë aq larg realitetit

dhe njeriut, pjesë e tij, përkundrazi Bezhani , duke kaluar gjithë

jetën në ballë të shkulmeve dhe kontadiktave të saj sjell para

lexuesit fragmente reale jetësore, me nuanca të qarta sinjifikative

të vlerësimit dhe qëndrimit prej qytetari përherë të angazhuar të

vendit të tij, i cili poezinë e ngarkon me të verteta jetësore.

Poezia ka vazhdimisht intensitet emocional, figuracion funksional

të ligjërimit të tij poetik, ballafaqim të fateve njerëzore me fatin

personal të poetit, qasje të pandalshme drejt natyrës dhe

përdorimit simbolik dhe metaforik të saj me angazhimin fizik dhe

shpirtëror të tij pikërisht kah e ardhmja e vendlindjes si nocion i

dashur dhe një ‘’piklë’’ e kombit të tij:

‘’Vargje të urta përkundin ëndrrat e fjetura

E trembshëm zgjohen zogjtë e ngujimit

Në dritare sodis yjet si vallëzojnë

Dhe rrëshqas thellësive të ditës së egër…’’

Tahir Bezhani duke qënë në kulmin e krijimtarisë së tij poetike në

mënyrë të natyrshme orientohet nga tematika e ditës, bash aty

ku i dhemb kombit të vet dhe ditës së tij të rradhës, ka maturi

dhe pjekuri në qasjen e tij aktuale nga realiteti jetësor, duke

identifikuar dhe duke u ndalur në plagët sociale dhe shfaqjet e

mezidukshme të frikës dhe pasigurisë, që pashmangshëm mund

të kërcënojnë befas rrugën e së ardhmes evropiane”:

‘’ Kurrë nuk dita të dalloj

Kthimin prej beteje

Etur prej betejave për jetë

Liri dhe uri më mbajtën lidhë

Pas vdekjes

Trupi i nemitun në dy jetë…’’

Kujtimet e tij të shumta dhe të heshtura bëjnë që poeti ta ndjejë

gjithmonë veten si ‘’të pjesëtuar në të gjitha kohët’’ dhe

njëkohësisht të mbetet ‘’skllav’’ i sjelljes së tij komplekse përballë

një shoqërie me ritme të frikshme ndryshimesh, ku padyshim

raporti i ndjeshëm midis tradicionales akoma të fortë dhe nevojës

për ridimensionim social mbetet një sfidë konstante e kohës,

qoftë në jetë, por edhe në krijimtari.

Poeti vazhdimisht ja ka dalë të jetë vigjilent dhe të lexojë siç

duhet trajektoren e jetës dhe të përshtasë poezinë e tij që të jetë

adekuate dhe ta ruajë freskinë e duhur tek lexuesi shpeshherë

kaotik dhe tronditur nga kanosjet teknologjike dhe humbjet e

vëmendjes ndaj leximit në përgjithësi dhe kësaj gjinie letrare në

veçanti:

​

Kohëve zezonash të nemitura

Në pasqyrë shikoj vetveten

Lexoj do vija lavrash të motive

E do shpate të të molisura ofshajnë…

Pikturë e Pikasos dukem nga larg

I zbukuruar me dashuri të dhimbshme

I pjesëtuar në të gjitha kohët…

Dhimbja, mungesat e ndjeshme të njerëve tanë të shtrenjtë të

humbura rrjedhave historike, vetmia e moshës dhe goditjet e

shendetit të pasigurtë, për gjithësecilin prej nesh ushqejnë çdo

minutë nostalgjinë dhe ethet e trishtimit të pandalshëm, fati i

poetit që shkarkon rrufetë dhe ngarkesat e tyre në struktura

vargjesh të rënda, por aq të qënësishme në dialogun e kërkuar

midis tij dhe kohës, midis së shkuarës dhe të ardhmes , midis

kerkesës për liri dhe tronditjes që sjell përpjekja për kufizimin apo

largqoftë humbjen e saj.

Struktura e vargut në poezitë e Bezhanit, për shkak të

ekperiencës poetike dhe lëvrimit koherent të formave të

ndryshme të saj, duke gjetur dhe ruajtur bashkëkohësinë e tyre

në risitë e sotme të zhvillimeve të letersisë mbetet

jashtëzakonisht e qendrueshme dhe kësisoj mban dhe reflekton

natyrshëm krejt tensionin shpirtëror dhe emocional të shkrirë

brenda tyre.

Shndrruar në një pasqyrë besnike ndaj kohës dhe fatit modern

dhe global të njeriut të shekullit të mbramë ku çdo lexues mund

të zbulojë, gjejë dhe kuptojë një apo më shumë fragmente nga

mënyra e tij e jetës dhe përballjes me botën:

‘’ Loti në pellg shpirti

​

Ushqehet me dhimbjen e zemrës

Shërohet në flakën e dashurisë

Plagëve u shpall duel

Pastaj ndal rrugëtimin

Atje ku puthen pendimet

Në malin Olimp përjetësimi…

Fatlume Gjakova që ka një poet si Bezhani, fatlum komuniteti i

krijuesve nga mbarë Malësia e Gjakovës dhe krejt Kosova, i

ndjeshëm, fin, i drejtërdrejtë, polemizues dhe përplot risi në

motivet dhe trajtat e lëvruara, me një stil vertet unik dhe ritëm

bashkëkohor të pikëtakimit kronologjik me lexuesin e sotëm:

‘’ Tatëpjetave mbushem frymë, pëlcas

Kryqëzoreve të rrugëve

Gjurmët e lëndimeve buzëqeshin me kohën

O zot kaj të shkojë qenia…

Tropojë, 28/04/2025

• twitter

  Follow
• facebook
• linkedin

Fjalë kyçe: LULZIM LOGU, Pikla nga qielli, TAHIR BEZHANI