(fragment)

Gabim i madh: të besojmë se jemi vetëm,

që të tjerë erdhën dhe pastaj u larguan

si një shkëlqim i shpejtë kapur nga radarët,

megjithatë, ka të ngjarë që hapësira

të ketë qenë e mbushur me njerëz,

e mbushur deri në buzë me energji

që nuk mund t’i shohim, që nuk i ndjejmë

edhe pse na afrohen neve aq shumë

dhe jetojnë bri nesh duke u shpërbërë,

duke vdekur, duke pushtuar planete të tjera,

duke u bërë reveransë yjeve të tyre

arrogantë dhe të mëdhenj duke u hedhur

gurë të mprehtë hënave të veta. Dhe, edhe ata

s’pushojnë së pyeturi veten, nëse janë të vetëm,

dhe e vetmja gjë që dinë dhe duan të dinë

është se ka një pus pa fund të thellë

hapur midis dritave të tyre dhe tonave.