Po ndaj me ju nje postim qe vendosa ne faqen e babit ne perjvjetorin e marteses se Xhoni+Sekine. Kam shume aresye qe po e vendos kete postim sot edhe ne faqen time, por ajo me kryesorja eshte qe i dua deri ne pafundesi keto dy yje te skenes dhe te jetes!

Shkrimi dhe postimi me poshte:

Dy Yje një Dashuri

“Duke marre shkas nga shkrimi dhe komenti aq i dashur dhe qe me preku shume i Gazmend Mullahit ne fotografine dhe postimin tim per pervjetorin e marteses se dy yjeve te skenes Xhoni dhe Sekine, te cilin pata fatin t’i therras Bab dhe Mam, dhe duke pare edhe njehere sa admirues ata kane akoma me mbushet shpirti me shume ndjenja mirenjohjeje. Por kete postim po e bej me nje kerkese publike per Teatrin e Operas dhe Baletit.

– T’i nderoje dhe t’i perkujtoje ashtu sic bejne artedashesit, koleget, studentet, familjaret ketu ne facebook, atje ne skene, dikur, dhe ne jete gjithmone.

– T’i vendose dhe t’i nderoje keta dy yje te skenes, duke i vendosur keto dy fotografi ne nje nga sallat kryesore te Teatrit, sepse, jo vetem e meritojne, por edhe e nderojne Teatrin, ate qe e ngriten shume me lart me artin e tyre.

– Te propozoje Xhoni Athanas per – Nder te Kombit
– Te propozoje Sekine Sharofi per – Mjeshtre e Madhe

Xhoni Athanas – I pari dhe i vetmi qe arriti dhe e ngriti lart figuren e Skenderbeut te Prenk Jakoves, i cili e shkroi Operan posacerisht per zerin e tij. Interpretimet e tij ne youtube tregojne me se miri se sa lart e ngriti Xhoni Athanas kete opera, duke e falenderuar ne kete menyre shume here Prenk Jakoven per kete rol kaq te spikatur ariet e te cilit i kendoi deri ne fund te jetes. Jo vetem ne karieren e tij si tenor ne Teatrin e Operas, Xhoni interpretoi me shume sukses, si tek Princesha e Cardashit, Lulja e Kujtimit, Cavaleria Rusticana etj. Por edhe si pedagog me vone ne Akademine e Arteve, pergatiti me dhjetra studente qe per nje periudhe gati 25 vjecare mbajten Teatrin e Operas.

Pasi u largua ne Boston perseri mbajti gjalle komunitetin shqiptar me koncerte te ndryshme, gjithmone duke ngritur lart vlerat e muzikes dhe artit shqiptar, deri ne fund te jetes, deri ne moshen 87 ishte ne skene me arien “Lirine S’ua solla une” per 100 vjetorin e pavaresise se Shqiperise.

– Sekine Sharofi- Balerina e talentuar dhe energjike, e spikatur qe ne hapat e para si mjaft e talentuar, ka qene balerina e pare qe veshi packen( ose tutu’) dhe puantet ne skene. Vetem per kete meriton nje cmim te vecante. Por kariera e saj vazhdoi per 30 vjet ne Teatrin e Operas dhe Baletit, me role nga me te ndryshmet, role primare, si tek Kujdesi i Kote, Zhurale, Shehrazade, Vdekja e Mjelmes, Lola etj., ne te gjitha baletet shqiptare te vena ne skene ne ate kohe. Shkelqeu ne skene ne cdo rol, me bukurine e levizjeve, charmin e interpretimit dhe energjine e pashterrur ne skene. Eshte vleresuar teper pak si ne kohen e atehershme dhe deri sot. Koha nuk do te mundet te veshi dot me pluhur kontributin e saj.

Faleminderit me shpirt Gazmend Mullahi, qe me kujtove edhe njehere vleren e prinderve te mij, admirimin qe kane pasur dhe kane artedashesit shqiptare per ta dhe kontributin e vyer qe ata dhane per artin dhe per venjen e gureve te pare ne themelet e Teatrit te Operas dhe Baletit, i cili duhet t’i vleresoje ashtu sic duhet.

Une si vajza e tyre, Mirela, vetem mund t’ju them se keto dy yje jo vetem ishin yje te skenes, por ishin yje te shpirtit dhe te zemres. Ata u dashuruan dhe ndoqen deri ne fund endrren e tyre.

Ender e cila u be realitet. Nuk kishte gje me te bukur se sa t’i shihje ata bashke dhe te jetoje midis tyre, per kete une dhe Edlira, dhe te dy mbesa dhe nipi, e quajne veten me shume fat.

Dashuria e tyre vetem krijoi. Asnjehere nuk pengoi asgje, e tille ishte. Ata ndihmuan dhe mbeshteten njeri tjetrin ne endrrat e tyre artistike deri ne fund. Asnjehere, asnjeri prej tyre nuk mbeti pas per te arritu r ate qe duhet te arrinte. Sepse sejcili prej tyre sakrifikonte qe tjetri te arrinte endren e tij ne art dhe si njeri.

Dhe ashtu na mesuan. Kjo ishte ajo dicka e vecante qe e beri dashurine e tyre aq te bukur. Dhe jo vetem i kam admiruar si prinderit e mij por i kam ndjekur gjithmone si artiste, sepse ashtu i doja edhe me fort. Ishte gjithcka ne harmoni me shpirtin e tyre te artistit. Prandaj e titullova postimin tim “Dy Yje, Nje Dashuri”.”