I gjithë rreziku vjen nga brenda. Ka pak gjëra në botë aq të rrezikshme sa një somnambul. Dashuria vëllazërore, bashkimi i fortë dhe i pandashëm që mbështetet në qëllime dhe interesa të përbashkëta kur vendi kërcënohet nga pushtuesit terroristë, është e vetmja urë lidhëse mes jetës dhe vdekjes, e brishtë si një fije kokrrizë, e fortë si një litar shpëtimi.
***
Ka vetëm një mënyrë për të qenë të sigurt: Siguria absolute është e pamundur. Duhet të pranojmë se mund të ndodhin gjëra të tmerrshme. Nëse presim zero rrezik dhe mbrojtje totale, do të kemi frikë përjetësisht.

Kur lufta kërcënon vendin ose është në rrezik pavarësia ose siguria e vendit dhe për shkak të këtyre kushteve ekziston rreziku për ekzistencën e vendit dhe shfarosjen e popullit, qeveria mund të marrë dispozita me përmbajtje legjislative për të siguruar sigurinë e vendit, rendin publik, shëndetin publik dhe furnizimet e vendit, të nxisë dhe të sigurojë masat ushtarake dhe masat për të mbrojtur popullsinë civile dhe pronën, si dhe të përdorë burimet e ndihmës së vendit për të promovuar këto qëllime. Më tej mund të jepen dispozita (rregulla të caktuara të sjelljes) për shkarkimin e forcave të punës (largimin e punëtorëve nga puna e rëndomtë) dhe punësimin e tyre për qëllime ushtarake dhe civile. Nëse është e nevojshme, në dispozita mund të bëhen edhe shmangie nga ligji aktual.
***

Kosova është e kërcënuar nga LUFTA, na duhet stabilitet politik dhe unitet gjithëkombëtar .

Njëkohësisht, paralajmëroj të gjitha subjektet politike në vendin tonë se në këto momente të vështira kemi nevojë të dëshpëruar për stabilitet dhe unitet politik.

Në çdo rast theksoj se në Kosovë (për shkak të opozitës hajdute, mercenare antikombëtare) nuk ka stabilitet politik, që është parakusht themelor për tërheqjen e investitorëve të huaj, se ata janë të përkushtuar për ruajtjen e stabilitetit politik, se nuk ka përparim ekonomik pa stabilitet politik, se stabiliteti politik është prioritet i të gjitha prioriteteve.

Duke gjykuar nga qindra e mijëra deklarata të ngjashme me të cilat bombardohemi nga të gjitha anët, do të thuhej se shqiptarët e trojeve jetojnë në botët më të paqëndrueshme nga të gjitha. Jemi me fat që kryeministri i qeverisë aktuale së Dardanisë dhe bashkëpunëtorët e tij më të afërt, edhe pse mund të kenë dobësitë e tyre, janë të përkushtuar për ruajtjen e stabilitetit politik në Kosovë deri në pikën e fundit të forcës. Është e frikshme të imagjinohet se si do të dukej ky vend nëse qeveria e Kosovës nuk do të kishte stabilitet në zemër, ose të „drejtohej“ sërish nga hajnat e korruptuar të opozitës. Argëtimi i tyre i preferuar është fillimi i ndezjes së zjarrit dhe më pas i shuarjes me benzinë.
***

Pavarësisht se është gjithmonë duke ecur në skajin e rrezikshëm të një konflikti lufte, përderisa nuk e kapërcen atë kufi, Serbia (brekët e Rusisë) për ndërkombëtarët që shtiren si të verbët, mbetet një „faktor i stabilitetit” politik në Ballkan. Dhe, bota perëndimore, edhe pse e mësuar nga përvojat nga agresioni serbomadh, akoma e përkëdhelë dhe ledhaton, strategji perverse…

Në mënyrë të pashmangshme lind pyetja: nëse ky është stabilitet, atëherë si do të dukej paqëndrueshmëria politike? Shpresoj të mos e zbulojmë kurrë. Dhe ndoshta ndërmjetësuesit e njëanshëm, miqtë e kryekriminelëve serb, kanë një kuptim të ndryshëm, origjinal të stabilitetit politik?!
***

Kjo letër lidhet me Luftën Çlirimtare kundër fashistëve-nazistëve-terroristëve serb dhe ka të bëjë me ushtarët që luftuan – dhe për familjet dhe të dashurit e tyre.

Tema gjithëpërfshirëse, “takohemi përsëri”, do të ishte e përshtatshme për të krijuar besim në të ardhmen në një situatë kur shumë ushtarë nuk do të ktheheshin të gjallë nga lufta dhe për këtë arsye nuk do të shihnin më të dashurit e tyre. Ka ende histori të veteranëve të plagosur (lënduar) që luftojnë në betejën kundër fondit të pensioneve të shtetit dhe administratës. Edhe pse ne, nuk do të prodhojmë domosdoshmërisht aq shumë veteranë lufte në vitet e ardhshme, është e rëndësishme që kjo kompetencë të mos zhduket, ose që investimi të mos dështon. Përkundrazi. Nëse në të ardhmen shoqëria harron njohuritë dhe përvojën që kemi sot, mund të jetë e vështirë t’i kthejmë ato përsëri. Shpresoj që të mos harrojmë përvoja të tilla, por t’i përdorim ato për të siguruar kujdes më të mirë për veteranët tanë.

Kujdesi i mirë ndaj veteranëve të vërtetë të luftës do të forcojë aftësinë për t`u mbrojtur dhe vullnetin për t`u mbrojtur në Kosovë (Shqipëri) dhe trojet nën pushtim. Nëse Kosova goditet sërish nga një pushtim, do të na duhen të gjithë në llogore. Këtu përfshihen edhe veteranët e luftës.

Nëse duam të sigurojmë që ata që janë dëmtuar gjatë luftës çlirimtare 1998-99 të marrin kujdesin shëndetësor që u nevojitet, të hyjnë në punë ose masa të lidhura me punën dhe në të njëjtën kohë të zëvendësojnë humbjen financiare ose kompensimin, duhet bërë më shumë.

Dhe, duhet menjëherë të ndërpriten rrogat që u jepen atyre 60.000 “veteranëve” të rrejshëm të luftës, thënë më mirë, kriminelëve të pamoralshëm, sepse plaçkitin thesarin e shtetit, ofendojnë dhe poshtërojnë gjithë kombin, tallen me luftëtarët e vërtetë, me invalidët e luftës. Keqpërdorin (shfrytëzojnë) gjakun e dëshmorëve që sakrifikuan jetën për atdheun dhe kombin. Kriminelët tallen me të gjithë shqiptarët e diasporës që mbështetën luftën në mënyra të ndryshme…
***

“Dialogu”!!!

Ishte një bisedë e gjatë, zgjati gati tridhjetë vjet.

Të përballesh, veçanërisht me dy ndërmjetësit e këqij të BE-së, vendet e të cilëve nuk e kanë njohur Kosovën si shtet dhe që simpatizojnë sulmuesin nazist, është e vështirë. Ju duhet të zgjidhni njerëzit e duhur nëse doni të bëni një bisedë, sepse “ndërmjetësit” fals kërcënojnë viktimën në favor të fashistëve-terroristëve duke kërkuar me këmbëngulësi një Republikë Serbe në mes të Kosovës, të kamufluar në “asociacion”. Është e pamundur dhe e pakuptimtë të vazhdohet “dialogu” (shpërbërja e Kosovës si shtet). Dhe sa më shumë të zgjasë kjo bisedë e ndyrë, aq më shumë tokë dhe kompromise kërkojnë nga ne.

Një bisedë e mirë është një kërcim me ritëm. Shumica e bisedave të tyre përbëhen nga një seri monologësh të vogla.

Unë u them atyre: Nëse doni të bëni një bisedë serioze, mos e poziciononi veten si të pazëvendësueshëm. Ju jeni bërë vetëm një pjesë e bërllokut që ju shërben agresori fashist terrorist pansllavist.
Njerëzit i urrejnë ata që i bëjnë të ndihen inferiorë!

*Aurel Dasareti, USA, ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike