Nikolla shkoi për të punuar në një zonë të largët të Afrikës. Pas gati dy javësh, më në fund kthehet në një zonë ku është e mundur të telefonosh dhe merr menjëherë në shtëpi. Vëllai i del në telefon:
– “Përshëndetje Vito, si je?”
– “Përshëndetje Nikollë, mirë, jemi mirë”
– “Ah perfekt, a është gjithçka në rregull në shtëpi? asgjë e re?”
– “Gjithçka është në rregull, shtëpia është mirë”
– “Oh po? … mirë dhe macja ime si është macja ime? është e mirë?”
– “Jo, macja ka vdekur”
– “Si ka vdekur macja? Së pari ju më thoni se gjithçka është në rregull, gjithçka është në rregull. … Dhe pastaj më fal, më thua kështu?”
– “Dhe si duhej ta thoja?”
— “Por duhet t’i kishe rënë paksa rrotull. Për shembull duhet të kishe thënë – macja pa një zog në pemë, kështu që u ngjit në çati, pastaj nga çatia u hodh mbi pemë dhe për ta kapur atë u ngjit në një degë shumë të vogël e cila u thye, ajo ra bash mbi një gur… etj… etj… A e kupton??”
“Ah po e kuptoj, në rregull herën tjetër…”
– “Mirë, le ta harrojmë. Më thuaj, po gjyshja? si është gjyshja?”
– “Epo… t’i bie paksa rrotull… gjyshja pa një zog në pemë, kështu që u ngjit në çati… …”