-Gjyshi yt më propozoi për martesë me një karamele.
Nuk kishim asgjë, ai u gjunjëzua dhe më tha: ‘Nuk kam asgjë tani, vetëm një karamele, por nëse dëshiron, ne mund të ndërtojmë gjithçka së bashku.

– Dhe ti, gjyshe?

-E hapa karamelen, e ndava në dysh dhe e hëngrëm. Që atëherë ne kemi ndarë dhe ndarë gjithçka. Ne ramë, u ngritëm dhe ndërtuam.
Të gjitha sëbashku. Kemi jetuar momente të vështira, lodhjeje, por kemi qenë gjithmonë pranë njëri-tjetrit. Deri në fund.

Koha nuk e ndryshon mënyrën e të dashuruarit.
Ajo që ka ndryshuar është se nuk keni më shembuj të bukur për të ndjekur.
Po ju keni frikë nga gjithçka.
Mos u martoni nga frika se mund të mos ndërtoni. Sapo debatoni, ndaheni sepse atëherë mendoni se do të gjeni një më të mirë. Ju jeni gjithmonë në kërkim të përkryerjes, sikur të ekzistonte.
Ju mungon perceptimi i realitetit. E lumturisë në gjërat e vogla.
Bëjini këto demonstrime madhështore, unaza mijëra euro, një video të ekzagjeruar për propozimet për martesë dhe pastaj ju humbisni momentin.
Atë gjënë intime që e ruhet mes dy vetave, vetëm dy vepër gjithë jetën.
Kjo është ajo që ju mungon.
Guximin për të jetuar jetën dhe dashurinë për atë që janë dhe jo si e imagjinoni.
Një karamele dhe 50 vjet bashkë!!!