Gazetari i njohur amerikan Taker Karlson (Tucker Carlson – 1969), themelues i videoplatformës “Tucker Carlson Network”, në fillim të muajit shkurt, shkoi për një vizitë në Moskë për t’i marrë një intervistë kryediktatorit rus dhe kryekriminelit të popullit ukrainas, Vladimir Putin. Intervista u zhvillua më 08 shkurt. Ishte një intervistë e gjatë, me 49 pyetje, që vazhdoi dy orë. Gjendet e botuar në faqen e internetit “Komsomolskaja pravda” të datës 08 shkurt.

Kur kemi parasysh që intervista u zhvillua në përtejanën (sfondin) e luftës agresive dyvjeçare të Rusisë fashiste kundër Ukrainës, si një shtet i pavarur dhe sovran, domosdo që në pyetjet e gazetarit dhe në përgjigjet e Putinit, të bëjnë përshtypje dy gjëra:
Së pari, gazetari, në atë intervistë, tërthorazi, ka zbuluar formimin e tij të mangët, për të mos thënë injorancën e tij, lidhur me historinë e marrëdhënieve të Ukrainës me Rusinë.
Së dyti, gjatë përgjigjeve, Putini mashtronte në një mënyrë tejet skandaloze. Mosreagimi i gazetarit ndaj atyre mashtrimeve, e nxori edhe shumë më tepër në pah mjerimin e tij, si një përfaqësues i një mjeti amerikan të informimit masiv pa formim intelektual.
Kuptohet vetvetiu se kur një gazetar interviston kryepolitikanin e një vendi të huaj, ai, paraprakisht, duhet ta njohë mirë, madje deri në imtësi, historinë e atij vendi, në mënyrë që, në mbrojtje të dinjitetit profesional, ta kapë “mat” kryepolitikanin, në rast se ky thotë të pavërteta. Pra, gazetari duhet të dallohet për horizont të gjerë kulturor, për përgatitje enciklopedike në disa fusha të dijes. Për më tepër, në atë intervistë, gazetari zbuloi injorancën e vet edhe lidhur me historinë e Ukrainës.
Gjithçka që Putini rrëfeu në atë intervistë, ishte një mashtrim i kulluar, karakteristik për kastën politike të Rusisë, si kështjellë e krimeve shumëshekullore kundër popujve të tjerë. Por këtu do të ndalemi vetëm në disa prej mashtrimeve më të bujshme të Putinit, ndaj të cilave gazetari Taker Karlson nuk reagoi absolutisht.

1. Putini e filloi intervistën me një mashtrim skandaloz – me mohimin e lashtësisë së etnisë ukrainase, duke ia shitur gazetarit për lashtësi të Rusisë. Por e vërteta historike është krejt ndryshe.
Putinin, si kryediktatorin e Kremlinit dhe kryekriminelin e shovinizmit gjakatar rus, e gërryen smira vazhdimisht, për arsye se jo Moska, por Kievi ka qenë dhe mbetet kryeqendra e kulturës sllavianolindore. Kievi është themeluar në vitin 482, kurse Moska 665 vjet më vonë, më 1147. Madje edhe Moskën një princ ukrainas e pati themeluar, Juri Dollgoruki (1090-1157), princi i madh i Kievit. Përballë ndërtesës së Bashkisë së Moskës, ngrihet shtatorja e tij madhështore. Prandaj kriminelët e Kremlinit, me Putinin në krye, kanë si pikësynim ta zhdukin Ukrainën nga harta, në mënyrë që një kryeqendër e tillë të jetë vetëm Moska. Gazetari jo vetëm që nuk reagoi ndaj këtij mashtrimi, por, përkundrazi, e përshëndeti Putinin me shprehjen “dijet tuaja janë enciklopedike”!!!
Zanafilla e tërmeteve politike mes Ukrainës dhe Rusisë është shumë e hershme. Heroi kombëtar i popullit ukrainas, Bogdan Hmelnjicki (1595-1657), në Kuvendin e Perejasllavit, të mbledhur më 18 janar 1654, shpalli bashkimin me Rusinë, mbi bazën e të drejtave të barabarta në kuadrin e dy shteteve të përbashkëta. Por pas vdekjes së Hmelnjickit, shovinizmi rusomadh e zhduku dokumentin e firmosur prej tij që vërtetonte barazinë e plotë mes të dy shteteve, me qëllim që ta shndërronte Ukrainën në koloni të vetën. Ishte pikërisht pabesia e shovinizmit rusomadh ajo që e detyroi të birin e Bogdan Hmelnjickit, Juri Hmelnjickin (1641-1685), t’i shkëpuste lidhjet me Rusinë. Më vonë Ukraina ra nën zgjedhën e carizmit rus, zgjedhë kjo që vazhdoi deri në Revolucionin e Tetorit, por që u bë edhe më e egër nën sundimin e komunistëve sovjetikë. Aq e vërtetë është kjo, saqë në fund të viteve ’20 të shekullit të kaluar, në Ukrainë shpërtheu një lëvizje e fuqishme me prirje nacionaliste, që kishte si qëllim kryesor arritjen e pavarësisë me çdo mjet nga Rusia, për çka udhëheqja staliniste e Moskës e ndëshkoi rëndë popullin ukrainas me urinë masive me kolektivizimin e detyrueshëm dhe me grumbullimin e dhunshëm të drithit në vitet 1928-1933, me pasojë vdekjen nga uria të 3 milionë e 941 mijë njerëzve.
2. Putini vazhdon mashtrimin e radhës:
“Gjatë formimit të Bashkimit Sovjetik, jemi tashmë në vitin 1922, bolshevikët filluan të formojnë Bashkimin Sovjetik dhe krijuan Ukrainën Sovjetike, e cila deri asokohe, përgjithësisht, nuk ekzistonte”.
Pra, sipas Putinit, Ukraina nuk paska ekzistuar absolutisht, por një ditë të bukur të vitit 1922 na e paskan shpikur Lenini me Stalinin, si republikë të Bashkimit Sovjetik!
Gazetari Karlson, për mjerimin e tij intelektual dhe profesional, reagoi në një mënyrë të pahijshme ndaj këtij mashtrimi: “Gjithçka në rregull”.
3. Një mashtrim tjetër i Putinit është edhe më zbavitës:
“… para Luftës II Botërore, kur Polonia pati bashkëpunuar me Gjermaninë, pati refuzuar të plotësonte kërkesat e Hitlerit.., nuk i dha korridorin e Dancingut… dhe polakët e detyruan Hitlerin të fillonte Luftën II Botërore pikërisht nga territori i tyre. Pse lufta filloi më 1 shtator 1939 pikërisht nga Polonia? Kjo rezultoi e pabindur. Hitlerit s’i mbeti rrugë tjetër për realizimin e planeve të tij për ta filluar pikërisht nga Polonia. Meqë ra fjala, Bashkimi Sovjetik – kam lexuar dokumente arkivore – ka mbajtur një qëndrim shumë të ndershëm…”.
Putini mashtron paturpësisht kur deklaron për qëndrim “të ndershëm” nga ana e Bashkimit Sovjetik. Ai anashkalon qëllimisht fajtorin e vërtetë të fillimit të Luftës II Botërore – Bashkimin Sovjetik dhe, konkretisht, Paktin Molotov-Ribentrop.
Në historinë e Luftës II Botërore, kryepërtejanën (kryesfondin) e saj e zë përplasja e Gjermanisë naziste me Bashkimin Sovjetik, pas sulmit të befasishëm të trupave gjermane të 22 qershorit të vitit 1941. Arsyet e nisjes së atij sulmi duhen kërkuar pikërisht në Paktin e mossulmimit Molotov-Ribentrop, që u nënshkrua në Moskë më 23 gusht 1939. Ai pakt kishte në themel pabesinë e të dyja palëve ndaj njëra-tjetrës: ndarjen e Polonisë. Por ai pakt fshihte në vetvete një pabesi të dyfishtë të politikës sovjetike: jo vetëm ndaj demokracive perëndimore, por edhe ndaj vetë Gjermanisë hitleriane. Se Stalini synonte që, duke e ndarë Poloninë me Hitlerin (për të pasur një kufi të përbashkët me të), “t’i siguronte” atij krahët lindorë, duke e nxitur të vinte nën këmbë demokracitë perëndimore. Paskëtaj, në çastin që do ta quante të volitshëm, Stalini do t’i sulej Gjermanisë, me synimin që të arrinte deri në Gjibraltar. Kësisoj mbarë Evropa do të përfundonte nën çizmen e ushtrisë së kuqe, me “flamurin proletar” mbi krye. Ajo pabesi e dyfishtë, të dyja palëve u kushtoi me miliona të vrarë dhe shkatërrime të pallogaritshme.
Pabesinë e politikës sovjetike ndaj demokracive perëndimore, e zbulon haptas vetë Stalini. Në një fjalim që ka mbajtur vetëm katër ditë para nënshkrimit të paktit në fjalë, pra, më 19 gusht 1939, në Byronë Politike të Komitetit Qëndror të Partisë Komuniste të Bashkimit Sovjetik, ai shtjellon haptazi idenë kryesore të Testamentit të Pjetrit I për pushtimin e Evropës. Në atë fjalim thuhet:
“Le të fillojë Lufta e Dytë Botërore, pjesëmarrësit e saj le ta shqyejnë njëri-tjetrin dhe atëherë Bashkimi Sovjetik do të ngrejë flamurin e revolucionit proletar dhe mbarë Evropa do të bjerë në këmbët e tij” (Citohet sipas: “Vtoruju mirovuju vojnu naçali Germanjija i Sovjetskij Sojuz” (Luftën e Dytë Botërore e filluan Gjermania dhe Bashkimi Sovjetik”. Faqja e internetit “sokrytoe.net”. 23 korrik 2009).
Për sulmin që Bashkimi Sovjetik do të ndërmerrte kundër Gjermanisë, dëshmon ish-oficeri i zbulimit sovjetik Viktor Suvorov. Ai deklaron:
“Ekzistojnë jo pak udhëzime për faktin se afati i fillimit të operacionit sovjetik “Shtrëngata” qe lënë për më 06 korrik të vitit 1941… Zhukovi (si edhe Stalini) kishte qejf t’i jepte goditjet e veta të dielave në mëngjes. 06 korriku i vitit 1941 ishte e diela e fundit para përqendrimit të plotë të trupave sovjetike (në kufijtë perëndimorë të Bashkimit Sovjetik – E. Y.). Gjeneral-armatë S.P. Ivanov e përmend këtë datë pa dorashka: “…trupat gjermane arritën të na e merrnin iniciativën nga dora dy javë më përpara”” (Citohet sipas:Viktor Suvorov. “Ledokoll. Kto naçall Vtoruju Mirovuju Vojnu” (Akullthyesja. Kush e filloi Luftën II Botërore”. Shtëpia Botuese “Novoje vremja”. Moskva 1993, f. 333).
4. Në odisenë e mashtrimeve të veta para gazetarit Karlson, Putini e hodhi fjalën edhe te ngjarjet në Jugollavi në fundin e viteve ’90. Ai shpifi pa iu skuqur faqja:
“… ne nuk mund të mos ngrinim zërin për serbët, për mbrojtjen e tyre… Rusia nuk mund të mos ngrinte zërin për serbët, sepse serbët janë gjithashtu një komb i veçantë, i afërt për ne, janë të kulturës ortodokse etj. Ky është një popull i shumëvuajtur gjatë brezave”.
Dhe për mbrojtjen e serbëve, Kremlini mori masa konkrete. Ish-ambasadori ynë në Moskë, Shaqir Vukaj, shkruan:
“… në prag të fillimit të bombardimeve të NATO-s kundër Jugosllavisë, opinioni publik rus ishte nxitur aq shumë në favor të serbëve dhe kundër shqiptarëve, sa vetëm gjatë katër ditëve të para, mbas fillimit të bobardimeve, në Rusi janë regjistruar 70 mijë vullnetarë për të shkuar në Kosovë e për të Iuftuar përkrah serbëve, kundër shqiptarëve e NATO-s….”. (Citohet sipas: Shaqir Vukaj. “Si u regjistruan në Rusi 70 mijë vullnetarë për të Iuftuar përkrah serbëve kundër shqiptarëve”. Faqja e internetit “Kosova ime”. 24 dhjetor 2019).
Putini, si përfaqësues i shovinizmit rusomadh, armikut tradicional të kombit shqiptar që prej Kongresit të Berlinit të vitit 1878 dhe deri në ditët tona, sigurisht që kështu do të shprehej për kriminelët serbë, “kushërinjtë” e rusëve, duke i cilësuar si “popull i shumëvuajtur”, paçka se e vërteta historike tregon të kundërtën: populli serb jo vetëm që nuk ka qenë i shumëvuajtur, por ka qenë edhe mbështetje e fuqishme e të gjitha luftërave agresive që shovinizmi serbomadh ka pasë zhvilluar në Gadishullin e Ilirisë. Sigurisht që Putini në atë intervistë do t’i anashkalonte bombardimet 78-ditore të NATO-s kundër Serbisë në pranverën e vitit 1999 për krimet, shkatërrimet dhe masakrat e rënda që ajo kishte kryer kundër popullit shqiptar të Kosovës. Po si është e mundur që ato bombardime i anashkaloi edhe gazetari intervistues Taker Karlson, duke mos e pyetur Putinin për arsyen e kryerjes së tyre? Do ta sqarojmë më poshtë se pse nuk e pyeti.
5. Në vijim të intervistës, Taker Karlson iu drejtua Putinit edhe me pyetjen e mëposhtme:
“Ju mendoni se Zelenski e ka lirinë për të zhvilluar bisedime për rregullimin e këtij konflikti?”.
Në përgjigjen që dha, Putini nxori nga goja një të tillë xhevahir, që të bën të shkrihesh gazit aq shumë, saqë të duhet të mbash ijët me dorë. Ja xhevahiri i tij:
“Nuk e di. Këtu është punë hollësirash, unë, natyrisht, e kam të vështirë të gjykoj. Por mendoj se e ka, sidoqoftë, ka qenë një rast. Sepse pikërisht babai i tij ka luftuar kundër fashistëve, kundër nazistëve në kohën e Luftës II Botërore, unë dikur pata folur me të për një gjë të tillë. I pata thënë: “Vollodia, ç’po bën kështu? Pse po i përkrah sot neonazistët në Ukrainë, ndërkohë që babai yt ka luftuar me fashistët. Ai ka qenë ushtar i frontit”.
Vajmedet për Rusinë se kë ka president! Sipas trulajthiturit Putin, babai i Zelenskit qenka veteran i luftës kundër trupave gjermane në Luftën II Botërore. Në të vërtetë, babai i Vladimir Zelenskit, Aleksandër Zelenski, ka lindur dy vjet pas përfundimit të asaj lufte, pra, në vitin 1947, është shkencëtar në fushën e gjeologjisë, doktor i shkencave teknike prej vitit 2003 dhe mban titullin “Profesor” prej vitit 2005. Putini, me sa duket, për shkak të humbjeve kolosale të ushtrisë fashiste ruse, nga radhët e së cilës, deri ditën e sotme, 01 mars 2024, janë vrarë 414 680 ushtarë dhe oficerë, mund të ketë pësuar ndonjë tronditje në tru dhe prandaj babain e presidentit ukrainas ia shet gazetarit amerikan për veteran të luftës.
5. Për t’i mbushur mendjen gazetarit amerikan se etnia ukrainase nuk ekziston, se ukrainasit na qenkan rusë, Putini vazhdon avazin e mashtrimit, duke deklaruar për një rast gjatë luftimeve në Ukrainë, një rast ky, i shpikur nga mendja e tij:
“Në fushën e luftimit ndodh një përplasje e armatosur, ja një shembull konkret: disa ushtarë ukrainas u gjendën të rrethuar – ky është rast konkret nga jeta, është fjala për veprime luftarake – ushtarët tanë u bëjnë thirrje: “Mundësi për të shpëtuar nuk keni, dorëzohuni! Dilni, do t’ju sigurohet jeta, dorëzohuni!”. Dhe sakaq prej andej vjen thirrja në rusisht, në një rusishte të pastër: “Rusët nuk dorëzohen!” – dhe të gjithë u vranë. Ata deri tani e ndiejnë veten rusë”.
Ky mashtrim trashanik i Putinit më solli në kujtesë librin e sipërcituar të Viktor Suvorovit, në të cilin thekson se që para fillimit të luftës, me urdhër të Stalinit, e gjithë vija mbrojtëse në kufijtë perëndimorë, qe zhdukur krejtësisht me hedhje në erë, me pretendimin se Bashkimi Sovjetik nuk bën kurrë luftë mbrojtëse, bën vetëm luftë mësymëse. Po çfarë ndodhi faktikisht me rusët “trima” të Putinit që “nuk dinë të dorëzohen”, kur sapo filloi sulmi gjerman më 22 qershor 1941?
Përgjigjen e kësaj pyetjeje e jep Zonja Julia Llatёjnina (1966), gazetare opozitare ruse, shkrimtare, drejtuese emisionesh radiotelevizive. Më 09 shtator 2017 ajo pati njoftuar në efirin e radiostacionit “Jehona e Moskës” se ishte larguar nga Rusia, pasi disa të panjohur i patën djegur makinën. Ajo qe shfaqur në efir me skaip (skype) dhe pati rrëfyer se ndodhej jashtë vendit, së bashku me prindërit. Që në gushtin e vitit 2016, gazetaren e pati sulmuar një i panjohur jo larg zyrës së radiostacionit të lartpërmendur dhe i hodhi përsipër fekale. Asokohe ajo pati menduar se shkak i atij incidenti të turpshëm ishin artikujt e saj analitikë, të botuar në organin “Novaja gazeta”. Ajo shkruan:
“Më 22 qershor (të vitit 1941 – E.Y.) populli rus u shndërrua në turma frikacake… Si ta shpjegojmë atë burracakëri të pashembullt të popullit rus, i cili, duke zotëruar një armatim që ua kalonte gjermanëve edhe për nga sasia, edhe për nga cilësia, e pati braktisur armatimin dhe qe hedhur në anën e gjermanëve?” (Citohet sipas: “Citate dhe aforizma për Rusinë dhe për rusët”. Julia Llatёjnina. Faqja e internetit “Adskije novosti”, 19 shkurt 2015).
Në një tjetër informacion për kohën e luftës thuhet:
“Prej 22 qershorit 1941 deri më 09 maj 1945, qenë zënë robër nga ushtria gjermane 5,7 milionë ushtarë dhe oficerë sovjetikë” (Citohet sipas: “Robërit sovjetikë: gjenocidi më masiv i Luftës II Botërore”. Faqja e internetit “RAPSI (Agjencia ruse e informacionit juridik dhe gjyqësor)”. 16 korrik 2021).
6. Lidhur me Rusinë, si një vend “paqësor”, i cili “nuk ka sulmuar kurrë vende të tjera”, Putini i përcolli gazetarit amerikan një mashtrim edhe më skandaloz. Ja çfarë i deklaroi:
“Ne nuk sulmojmë askënd”.
Zejen e mashtrimit politika ruse e ka ngritur në art. Sekretari i shtypit i Putinit, Dhimitër Peskovi (1967), pak ditë para sulmit kundër Ukrainës, në televizionin shtetëror “Rusia 1”, deklaroi:
“Rusia, gjatë tërë historisë së saj, kurrë nuk ka sulmuar ndokënd. Rusia, e cila ka përjetuar kaq luftëra, është vendi i fundit në Evropë që do të dëshironte të shqiptonte fjalën “luftë” (Citohet sipas: “Peskov: Rusia, gjatë tërë historisë së saj, kurrë nuk ka sulmuar ndokënd. Faqja e internetit “Fontanka.ru”. 20 shkurt 2022).
Në mbështetje të mashtrimeve të bandës kriminale të Kremlinit, del edhe kisha ortodokse ruse. Kreu i saj, Kirilli (1946), ka deklaruar:
“Ne nuk duam të luftojmë me askënd. Rusia kurrë nuk ka sulmuar ndokënd”. (Citohet sipas: “Kreu i kishës ortodokse ruse: Rusia kurrë nuk ka sulmuar ndokënd”. Faqja e internetit e gazetës “The Moscow Times”. 03 maj 2022).
Përballë këtyre mashtrimeve me bujë të madhe, e vërteta historike dëshmon të kundërtën:
Gjenerali rus Aleksej Kuropatkin (1848-1925), në një memorandum që i pati dërguar carit në vitin 1900, shkruante:
“Gjatë 200 vjetëve që lamë pas, Rusia ka pasë qenë në gjendje lufte 128 vjet dhe në gjendje paqeje 72 vjet. Nga 128 vjet luftë, 5 vjet ka zhvilluar luftëra mbrojtëse dhe 123 vjet luftëra pushtuese” (Citohet sipas: “Sa herë ka luftuar Rusia”. Faqja e internetit “Livejournal”. 07 prill 2013).
Në një tjetër dokument zbulohet edhe më shumë histeria agresive e shovinizmit gjakatar rus gjatë 500 vjetëve të kaluara. Aty thuhet:
“Rusia ka zhvilluar luftëra gjatë 489 vjetëve me 25 vende, domethënë praktikisht pothuajse çdo vit… Jo më kot në Rusi heroi më pozitiv popullor vlerësohet ushtari” (Citohet sipas: “Dhe luftim i përjetshëm… Sa herë ka luftuar Rusia gjatë 500 vjetëve të fundit”. Faqja e internetit “Novëje Izvjestija”. 03 dhjetor 2017).
Rusia ka zhvillur luftëra agresive edhe pas vitit 1900. Më 17 shtator 1939 sulmoi Poloninë, më 30 nëntor 1939 sulmoi Finlandën, mw 21 tetor 1956 sulmoi Hungarinë, më 21 gusht 1968 sulmoi Çekosllovakinë, më 24 dhjetor 1979 sulmoi Afganistanin.
Shtrohet pyetja: ç’e shtyu Taker Karlsonin të shkonte në Moskë për të intervistuar Putinin?
Në gusht të vitit 2023, kryeredaktorja e mediagrupit “Rusia sot”, Margarita Simonjan, anëtare e lukunisë së servilëve me damkë në shërbim të Putinit në kanalin televiziv shtetëror rus “Rusia 1”, deklaroi se Taker Karlsoni dëshironte të zhvillonte një intervistë me Putinin. S’kishte asgjë për t’u habitur, sepse ky gazetar njihet si simpatizant i Donald Trampit, i cili para do kohësh qe shprehur se në rast se rizgjidhej president, zëvendëspresident mund të jetë Taker Karlsoni, një njoftim ky, të cilin faqja e internetit “Komersant” në gjuhën ruse, e botonte me shumë kënaqësi më 19 nëntor 2023.
Pavarësisht se politika amerikane është e orientuar kundër politikës agresive të Rusisë, Taker Karlsoni ka një tjetër qëndrim. Në emisionet e mëhershme të tij në televizion, ai nuk e ka mbajtur të fshehtë simpatinë e vet ndaj presidentit rus. Kurse pas agresionit fashist rus kundër Ukrainës, Karlsoni pati deklaruar se “Rusia ka pasur arsye të forta për këtë sulm”! (Citohet sipas: “Kush është ky Taker Karlsoni?”. Faqja e internetit Lenta.ru”. 06 shkurt 2024. Një deklaratë e turpshme kjo, e cila e radhit këtë gazetar amerikan në krah të bandës kriminale të Putinit.
Pra, Taker Karlsoni, me simpatinë e tij për Putinin dhe Rusinë, ndjek gjurmët e atij të tij shpirtëror – Donald Trampit.
Ja çfarë shkruante para gati tetë vjetësh një gazetar dhe shkrimtar anglez:
“Në dhjetor (2015 – E.Y.), disa muaj para se Trampi të propozohej nga partia republikane si kandidat për president, Putini e pati quajtur “njeri të ndritur, të talentuar, pa as dyshimin më të vogël…”. Trampi, nga ana e vet, u shpreh për Putinin me simpati, duke e quajtur “udhëheqës të fortë”, me të cilin do të dëshironte të kishte marrëdhënie shumë të mira… Mjetet ruse të informimit masiv janë kryesisht në mbështetje të Trampit, i cili, në financimin e bizneseve të veta me pasuri të paluajtshme, tradicionalisht, vazhdon t’i var shpresat te paratë ruse” (Citohet sipas: Julian Borger. “Nuk ka dyshim që Putini përkrah Trampin”. Faqja e internetit e gazetës “The Guardian”. 26 korrik 2016).
Më lart përmendëm simpatinë që Putini, gjatë intervistës, i shprehu Taker Karlsonit për serbët, duke i quajtur “popull i shumëvuajtur”. Me siguri që ky gazetar me “paha të madhe”, duke anashkaluar, ashtu si edhe Putini, masakrat e kriminelëve serbë në Kosovë, s’luan nga istikami i Trampit në qëndrimin kundër shqiptarëve dhe sidomos kundër Republikës së Kosovës. Ja çfarë deklaronte Trampi në hapje të fushatës elektorale në dhjetor të vitit 2015 për zgjedhjet presidenciale të nëntorit 2016:
“Për mua personalisht, bombardimi i serbëve është një turp i vërtetë. Ndërkohë, Klintonët këtë e vlerësojnë si një sukses të paparë. Kërkoj ndjesë para popullit serb për të gjitha gabimet e politikës amerikane. Në qoftë se unë do të vij në krye të Amerikës, atëherë ka për të ndryshuar kursi i politikës së jashme, i cili deri tani shpeshherë ka qenë i gabuar” (Citohet sipas“Trampi i kërkoi falje Serbisë… për Klintonët”. Faqja e internetit “stihiya.org”. 25 dhjetor 2015).
Këtë informacion e ka pasë transmetuar edhe Radiostacioni “Zëri i Amerikës”, në datën 13 tetor 2016.
Para se Taker Karlsoni të fillonte intervistën me Putinin, shpresuam se ai do t’i drejtonte pyetje për luftën në Ukrainë, për krimet e ushtrisë fashiste ruse kundër popullit ukrainas, krime këto, të konkretizuara me masakra kundër popullsisë civile, si në rastin e qytetit Buça, ku bishat e tërbuara ruse vranë 410 fëmijë, gra dhe pleq dhe i groposën në një varr masiv. Shpresuam se gazetari do ta pyeste Putinin se cila ishte arsyeja që ushtria fashiste ruse gjuan me atileri të rëndë, me raketa dhe me avionë dhe shkatërron infrastrukturën e qyteteve dhe fshatrave të Ukrainës, si pallate banimi, çerdhe dhe kopshte fëmijësh, spitale, shkolla, objekte të tjera të traditës kulturore ukrainase. Por, farkeqësisht, shpresuam më kot. Taker Karlsoni paskej shkuar në Moskë për një tjetër qëllim, me tre objektiva kryesore:
Së pari, për të regjistruar enciklopedinë e mashtrimeve të Putinit dhe për t’ia shitur ato si të vërteta opinionit publik amerikan.
Së dyti, për të ngritur lart në sytë e opinionit publik amerikan kredinë e Putinit, i cili, në mbarë botën vlerësohet si simbol i krimit dhe i barbarisë së egër ruse, të mishëruar në shekuj kundër popujve të tjerë.
Së treti, për të ndikuar mbi opinionin publik rus në prag të zgjedhjeve presidenciale të këtij muaji, që të votojë për Putinin, si president i përjetshëm.
Me intervistën që i mori Putinit, gazetari Taker Karlson të kujton fjalën e urtë në vijim:
“Gazetaria është mbretëria e një durimi të jashtëzakonshëm për të zbuluar po aq të vërtetën, sa edhe gënjeshtrën”.
Gazetarëve amerikanë, të sojit të Taker Karlsonit, u shkon shumë për shtat aforizmi i famshëm i shkrimtarit dhe poetit irlandez Oskar Uaild (Oscar Wilde 1854-1900), i cili ka thënë:
“Në Amerikë presidenti qeveris katër vjet, kurse gazetarët gjithë jetën”.
Në mbyllje dëshirojmë të theksojnë edhe diçka tjetër. Një ditë më parë, në internet qe botuar informacioni në vijim:
“Analisti Genc Burimi, teksa komentoi artikullin e medias franceze “Mediapart” për kryeministrin Rama, tha se ky i fundit është trajtuar njësoj si Vladimir Putini” (Citohet sipas: “Artikulli i medias franceze për Ramën, Burimi: U trajtua njësoj si Vladimir Putini”. Faqja e internetit “Politico”. 29 shkurt 2024).
Po ditën e djeshme, 29 shkurt, Faqja e internetit “Pamfleti” kishte botuar artikullin me titull “Media franceze “nxin” Ramën: Si ka mundësi që Perëndimi mbështet një autokrat si ai?”.
Por çuditërisht, Blinkeni, gjatë vizitës në Tiranë, për Ramën deklaroi:
“Zoti kryeministër është jo vetëm udhëheqës i shkëlqyer, por kryeministër i mirë”. (Citohet sipas: “Blinken propagandë Ramës: Udhëheqës i shkëlqyer dhe kryeministër i mirë! U ka dhënë drita të bukura”. Faqja e internetit “Bold News”. 15 shkurt 2024).
Dy gjëra të çuditshme: kreu i diplomacisë amerikane lavdëron Ramën, i cili, faktikisht, është fytyra më e urryer për mbarë kombin shqiptar për shkak të shpopullimit katastrofik që i ka shkaktuar vendit tonë, të cilin, që prej shtatorit të vitit 2013 dhe deri tani, e kanë braktisur më shumë se një milionë njerëz. Kurse një krekacor i gazetarisë amerikane, si Taker Karlsoni, shkon dhe interviston Putinin, kryekriminelin e popullit ukrainas dhe shpreh mbështetjen e tij për sulmin fashist kundër Ukrainës.