Eja tek unë në heshtjen e natës

Eja kur ëndrra me gjuhën e heshtjes flet

Eja dhe më shfaq fytyrën e ëmbël dhe sytë e kaltër

Si rrezet e diellit në ujërat si argjend

Eja duke qarë

O, kujtime, shpresa, dashuri, një grusht me hi që mbeti nga ai zjarr.

.

O, ëndërr, sa e ëmbël, o, sa e ëmbël dhe e hidhur

Zgjimi yt duhet të ishte në parajsë

Aty ku takohen shpirtrat, ata që vdiqën për dashurinë

Ku sytë plot lot dhe mall

Shohin derën çdo çast

Që hapet për të hyrë, por mbyllet për të dalë.

.

Megjithatë eja në ëndrra që të mbetem gjallë

Sërish të jetoj sepse në vdekje ka vetëm acar

Kthehu tek unë në ëndrra që të më japësh

puls për pulsin, frymë për frymën;

Fol me zë të ulët e të ëmbël, që të ndiej sërish

Si në kohën e largët, shpirt, si në kohën e dashurisë!