VOAL

Cikël poetik nga ALI PODRIMJA- Përgatiti për botim MUHARREM KURTI

April 16, 2023

RUBRIKA: Krijues të shquar të letërsisë bashkëkohore shqipe, pjesëmarrës dhe fitues të çmimeve në Mitingun e Poezisë.

Ali Podrimja (1942, Gjakovë, 2012 Lodeve-Francë). Botoi librat me poezi: Sampo (1969), Torzo (1971), Lum lumi (1982), Zari ( 190), Ishulli Albania (1998), Pikë e zezë në blu (2005) etj.

Është kontribuues i shquar në Mitingun e Poezisë. E thoshte si amanet, ruajtjen e Mitingut të Poezisë. Konsiderohet njeri prej poeteve me të shquar i poezisë shqipe bashkëkohore dhe një poet pa të cilin nuk mund të përpilohet asnjë antologji e poezisë shqipe bashkëkohore. Podrimja ka sjellë në poezinë moderne kulmet e saj.

Është marrë me ese dhe shkrime letrare.

Poezi të ALI PODRIMJA:

BUKURIA

Zgjata dorën në livadh lulen me këputë

“ Mos – fqiu im i dashur më bërtiti-

Do të vyshket

Unë qava për saksinë time të thatë

Qita hapin, kalin e bardhë me mbërri-

Vashën e ëndërruar kaherë

“Mos! Përsëri m’u gjegj fqiu.

Unë qava me mall edhe atëherë.

Hodha dorën në gjithësi me pikëllim –

çel e mshel sytë dritë m’u bë.

“ I lumi ti! “ – dikush më bërtiti në përqafim

E kurrgjë tjetër s’pashë as ndjeva më.

Sot e atë ditë kudo e kërkoj fqiun tim të mire.

1960

SHFAQJA E LIRISË

Tek zgjohet me e pa Shkodrën

Brithyeme e zdeshum mavi

Me mbajtë qiellin n’shuplakë

Lejlekut me ia tregue folenë

I gozhduem andrrës me vrapue

Me u ngjitë n’maje të Nemunave

Thekshëm vajit me ia thanë

Gjaku i zi ngujueka trimninë

Veten e tradhtuem apo Besa na la

Nga fuqi e verbtë dyert ciasin

Nuk dukemi se terron nën çati

Mallkim Zoti apo i djallit

Tej Ujanës me i ra Drinisë

Fryemë me marrë mes mureve varreve

Te guri i Shpuem me dhanë shpirt

Shkodra nuk qenka ajo zonja

Që më ka pasë fole baba,e be bante

Iliria e rrënueme ja m’shfaqet

I madhi Zot!

Shkodër, 2003

KUSH DO TA VRASË UJKUN

F.Altimarit

Dhe lëtini tha

Po qe se takon

Arbëreshin dhe ujkun

Vraje Arbëreshin

Dhe kur fjala i ra në vesh

Arbëreshi buzëqeshi

Dhe drodhi një cigare

Po qe se më vret mua

more i gjorë

Kush do ta vrasë

Ujkun

Mjerë kopeja

Kozencë, 1988

MACA E ZEZË

Në udhëtimin tim

Një macë e zezë më ndjek

E shpirti më thotë

Në gjysmë rruge ke për të mbetur

E kënga më thotë

Kurrë s’do t’më këndosh me zë

E drita më thotë

I verbri i vërbër ka mbetur

E ëndrra më thotë

Më kërko në zhgjëndërr

Po eja e thuaje atë fjalë

Kur s’di kë dashuron apo urren

Eja e besoji fytyrës në pasqyrë

Një mace e zezë më ndjek

Në udhëtimin tim

Orën e fatit ajo dikton

KTHEHU NE VARGUN E HOMERIT

Kthehu në vargun e Homerit

Kthehu atje prej nga erdhe

Koha jote s’është kjo ktheu

Liroji njërëzit prej vetvetes

E hijeve liroji prej maskave

E ikjeve liroji prej pagjumësisë

E heshtjeve liroji prej etheve

E shirave koha jote s’është kjo

Kthehu në vargun e Homerit

Troja ra marsejezën

Kahmot s’e këndojnë njerëzit

REKTIME

S’di pse më merr malli të shoh Shkupin

E atje s’është Lumi

As Baci Bajram nuk zdirgjet Grykës

Së Kaçanikut

S’di pse

N’ujëra të Vardarit i fus thellë duart

E më tmerrohen sytë

S’di pse hapat më ngatërrohen

E shiu më ndjek pas

Derisa të kyqem në shtëpi

S’di pse

Për një mend s’di pse

Shkupi më dhemb në shpirt

ME JETUE

Tim bir , Lumit

Erdhe në jetë

Nuk ka më nevojë për kuje lujtje

Kryesorja të jetosh

Këtë gur ta hedhësh më larg se Unë

Prandaj:

Bukën ta pjekësh dy herë në saç

Ujin ta ziesh deri në shkallen 99

Derisa të mbetesh ti i vetmi kërthi në ajër ne kohë

në kosmos

Ti dhe Uji

Diellin ta shikosh nga hija e plepit

Dhe ta masësh

Kur hijen tënde s’mund ta kapërcesh më

Qenit ruaju se të kafshon ajo kafshë shtëpiake

Besnik i madh i Njeriut

Nga kafshimi i gjarprit mund të shpëtosh

Macjen nxirre nga fjalori yt gjithsesi

Ajo s’është simbol i kohës sate as i artit tënd

( Unë gjithmonë ja kam frikën edhe lules edhe femrës)

Kur të flasësh fol të dëgjohesh në bjeshkë

Të dëgjohesh në shkretëtir

Për të dytën herë mbetesh pa kokë ose kush nuk të beson

Sa më pak shikoje vetën në pasqyrë

Dhe kurrë̈ mos mendo : I pari

Ai që ka egzistuar para teje jam Unë

Ai që do të kujdeset për ditët e mia të mbrama

Për ëndrrat e mija e qetësinë je Ti

Më pleh kurrë̈ mos u pajto : Nxirre ne gjysmë të natës

në pikë të vapës

Asgjë̈ mos rrit asgjë̈ mos krijo me dhunë

Rast i humbur nuk je edhe pse pylli dendësohet

Mund ta kalosh natën në kullën time të vetmuar në botë

Dhe si të duash Ti Lumi

Kryesorja : Jetën ta jetosh pa e vrarë

Dhe pa të mbetur në këmbë ndonjë therrë

e saj e zezë

Bashkëudhëtari im

Të provojmë vetvetën derisa kemi frymë

(1979)

twitter
Follow
facebook
linkedin

Fjalë kyçe: ALI PODRIMJA, Muharrem Kurti

Cikël poetik nga ALI PODRIMJA- Përgatiti për botim MUHARREM KURTI

Lajmet me interesante

Lajmet e fundit

ARKIVA E LAJMEVE

RRETH NESH

Cikël poetik nga ALI PODRIMJA- Përgatiti për botim MUHARREM KURTI

Lajmet me interesante

Lajmet e fundit

ARKIVA E LAJMEVE

RRETH NESH

NEWS LETTER

SOCIAL