Dyzet vjet lehe pa u lodhur kurrë ,/Me korin e zhabave që të vinte nga pas/
Na flisje për suksese , por bëre katrahurë ,/
U mbylle në një vrimë miu dhe popullin bëre të plas./
Por ti s’ishe Kashei I pavdekshëm/
Një ditë dhe ty mortja të përlau ,/
Për vendin dhe botën , i padëshëruar ,
Jeta u hakmorr me ty dhe trurin ta thau .
Atë tru që gjithë kohës polli zezona
Dhe farën e keqe në mes të Europës ,
Të erdhi ngordhja dhe zvarrë të tërhoqen ,
Në rrugët e Tiranës e në sytë e gjithë botës .
Por vdekja e jote s’i mbylli dritaret
E erës së qelbur që erdhi më von ,
Aty nëpër këmbë i kini zuzarët
Shumë zëra këtë përditë jua thonë .
Flakeni tutje atë jetë mbushur
Mërirash e urrejtje ngado ,c’i doni?
Do shihni pastaj që lule do celin,
Dhe si gjithë popujt e tjerë do të rroni !!!!!!!!!!!!!
Jakov Solomon
Qershor 2012
–
Komentet