Tri poezi nga MOIKOM ZEQO (libri “Stina e pestë)

July 31, 2025

MUZGU ME TOGË ROMAKE

.

Po të them “Zog”

Nga fjalorët del në çast fjala “qiell”.

Dielli-beduin i stërvitur e thurr

Me rreze tendën e tij mbi duna!

.

Do të më gjykojë

Ky muzg me togë romake

Dëshmitarët e mi:

Vesa, tempujt dhe kjo shqiponjë e vetmuar.

.

Më shkoqet

Lëkura e fytyrës si fletë

E një libri, që griset e bëhet shuk

Për t’u hedhur përgjithmonë në kosh.

_________

PROTEZA E PLEJADAVE

.

Kozmosi zgërdhihet,

E heq nga goja protezën e Plejadave.

Me një libër me poezi në dorë

E zë gjumi dhe kozmosin!

.

S’i përfill kohërat kalimtare

Të politikanëve, mafiozëve.

Po pse ky Diell tani rri pezull

Po pa Lindje, pa Perëndim?

.

Vjen fantazma e Migjenit,

Si krejt njerëzimi,

Mbi kufomën time!

Ju lutem, heshtni!

_________

SPEKTËR

.

Ç’është ky spektër drite,

Që kopjon palimpsestin?

.

Ç’janë këto shira

Si leshra ajrore?

.

Ç’kasaphanë shpirtrash

Si pluhur kuarci?

.

Pse mangësitë logocentrike

Janë ikonë E tekstit tim?

.

Pse mungon një Parajsë e Dytë,

Por ndoshta Jo një Parajsë e Tretë?

.

Ç’janë këto peshkatarë

Të kthyer vetë Në delfinë të thellësive?

.

Ç’janë këta gjahtarë prehistorike,

Në formë luanësh?

.

Ç’është ky univers barok

I populluar me centaurë,

.

Bimëkafshë të miteve,

Gurëzjarre

Të ajrit?

• twitter

  Follow
• facebook
• linkedin

Fjalë kyçe: Moikom Zeqo