Kanga XXI

Keshtu na shkuem nga njena n’tjetren ure,

Tue fole çka n’Komedi s’ia vlen me rrfye,

E kishim dale ne maje te saj, kur

.

U ndalem edhe pame se ishim shty

N’grope tjeter t’Lugjezezes, ku me qa

Asht kot; çudite e vrejta ate terr me sy.

.

Si ne kantjer t’Venecjes vlon pa da

Pisa e rreshinte ne stinen dimenore,

Barket me i lye, dermue detit tue i ra,

.

Se s’rrihen ma tashti rruget ujore;

Kush ngre te re e kush kallafaton

Te vjetren barke damtue lundrimesh; prore

.

Dikush mbi kic, dikush mbi bash qellon;

Ndonje i ven arna velit fare grise;

Kush rrema gdhen, litar kush gersheton;

.

Kshtu, jo me zjarr, – me force te Perendise,

– E trashe e vishtullore n’pellg valonte

Nga njani breg te tjetri e zeza pise.

.

Syte ngule ia kishe; gja nuk u dallonte,

Vec flluskash qe ai qull rinte tue qite

E here mufatej, here me hov humbonte.

.

Poshte tue veshtrue po rrija krejt cmerite,

Kur prisi me terhoqi fill perbri,

“Kujdes, kujdes! Shiko!” – me tha paprite.

.

Kryet solla me te shpejte si ai njeir,

Qe don me pa çka asht tue e shty me ike,

Por kaq i asht fute per palc nje lemeri,

.

Sa vrapin kjo deshire s’ia ndal nje cike;

E pashe nje djall, ma t’zi s’mundesh me e gjete,

Qe ngiste shkamb ne shkamb me te shti frike.

.

Se ç’hije e vrashte n’ate dreq te zi me flete!

E sa mizor me ngjante e i perfrigueshem,

Me flatra hape, veç sa tue preke mbi dhet!

.

Mbi supin e shpulpuem e te madhnueshem

Nje mekatar kish hjedhe, e me dy duer

Per neje t’kambve e mbante ai shterngueshem.

.

“O kthetraflete, – ai briti permbi ure

ku ishim na, – te solla nje te pare

nga Santa Zita, mbrende ta flakim flure!

.

Po kthehem ku me presin sa mkatare;

T’gjithe veç Bonturit, bajne matrapazllek,

“jo”-hi ne “po” u shndrroka atje per ar!”

.

Poshte e verviti e u kthye ne t’ashprin brek.

As qenii stanit neper ferre e drize

S’e ndjek kaq shpejt hajdutin shtek me shtek.

.

Ai, sa u fundos, duel siper me kurriz,

Por djajte, qe aty nen ure nuk rrinin kot,

Briten: “Fytyren Shenjte e ke n’Parriz!

.

Ketu jo si ne Serkjo bahet not!

N’daç me shpetue nga çapojt tone, u ruej

E kryet mos qit mbi pise as sot as mot!”

.

Ia ngjiten me ‘j qind krraba e n’ate rremuje

I thane: “Tash vallezo ti zhyte e mbyte;

Fshehtas ashtu, ne mujsh me ia hjedhe kuj.”

.

Gjellbasi ashtu sherbyesve s’ua ndan syte,

Kah mishnat ne kazan papra perzijne,

Qe siper langut t’mos e nxjerrin kryet.

.

Mesuesi i mire me tha: “Qe mos ta dijne

Se je ketu, ti shpejt duhet me u binde:

Mbas krepash struku, mproje qe te te rrijne!

.

Per çfaredo kokeçamje, qe t’me linde,

Ti mos u tut, – punet ua dij me rraje,

Se une dhe tjeter here me ta jam grinde.”

.

Ures pastaj ia kaperxei ate maje;

Se gjashtes pende tue i ra ai per te gjate,

Iu desh ta ngrinte ballin me kuraje.

.

Me ate terbim, me ate te madh inat,

Qe i turren qejte te vorfnit, n’short me e shkye,

Kur lutet ai nder dyer per buken thate,

.

Vrapuen djajte qe poshte ures, zjarr nder sy,

Drejt tij krrabat i shtrine permbi ate shkrep,

Por prisi: “Asnje mos te guxoje me msy!

.

Para se te ma ngjitni ju me grep,

Te vije njani prej jush e te degjoje,

Pastaj ne daci m’varni per gazep!”

.

T’gjithe briten: “Bishtakeqi le te shkoje!”

Njani levizi, tjeret mbene ne vend;

Tue ardhe ai thonte: “Lodhet kot me goje!”

.

“Mos valle, o Bishtakeq, ti pernjimend

pandeh se une, – ia preu i urti pris,

– ketu kam mbrrijtun, frike pa pase kurrkend,

.

sikur mos t’ishte ndihma e Perendise

e fati i mbare? Hap rruge, se lart ne qiell

asht shkrue nje t’gjalle te çoj mes erresise!”

.

Sa qe krenar, aq ra e u shkreh ai fill,

Nder kambe iu rrzue e rrebta arme prej dore

E u tha te tjerve: “Futni shpatat n’mill!”

.

“Ti qe je struke, – prisi m’u suell ksodore,

– mbas atij shkamb te ures e s’ban za,

eja te une, se kemi bese e ndore!”

.

Dola ne cas, kah ai shkova tue nga;

E djajte para marshuen ne krye dekikut,

Sa dreshta se po e bajne fjalen asgja.

.

Keshtu luftaret pashe, trembun rrezikut,

Kur nga Kaprona dilnin jashte me bese

Rrethue djathtas e majtas prej anmikut.

.

Une iu afrova prisit tim me shprese,

Prej tyne por s’i hiqja syte e mije,

Kushdi ç’perbluejne, mendoja, mbrenda krese.

.

Krrabat drejtuen mbi mue e: “A ban t’i bij, –

I thonte njani tjetrit, – mu ne shpine?”

“Po, – gjegjin tjeret, – theja njanen brije!”

.

Por djalli, qe po fliste me zotnine,

Koken e solli mbrapa menjehere

E i tha: “Hej, Ndukalosh, lene njerine!”

.

Pastaj kah na: “Ure n’ure neper gomnere

S’ka mundesi ma rrugen ta vazhdoni,

Se krejt asht shembun i gjashti qemer!

.

Por n’qofte se me shkue tutje ju deshroni,

Ngjituni kesaj kreshte dhe, pa zore,

Do ndeshni ne nje ure, – ne te kaloni.

.

Dje u mbush, plotsisht pese ore para ksaj ore,

E ‘i-mije-dyqind-gjashtdhjetegjashta vjete,

Qyshe se u nderpre kendej shtegu malor.

.

Po coj me ju do dreqen, qe perpjete

Do shkojne me pa mos del kush mbi katran, –

Shkoni me ta, e gja s’ka me ju gjete!”

.

“Hej, Shtrembaflete, e ti o Plakaran,

or Turiqen, ketu! – filloi me thane.

– Mbi dhjetshen, Mjekerroc, t’jeshe kryeshejtan!

.

Dragon e Xhagajdor, eni n’kete ane!

Ti Derrçatall dhe ti o Qengrricon!

Shpejt, Kuqaleger, Ngerdheshanit prane!

.

Sillniu rrotull kazanit qe valon;

Shendosh m’i çoni fill, veç jo gjetiu,

Por n’ure, qe siper lugjeve u kalon!”

.

“Aman, mesues, e zeza, – thashe, – na piu!

Vetem ma mire ta bajme na rrugen tone,

Ne qofte se e din, se fort po i drue i ziu!

.

Pse nuk po je i urte si gjithmone?

S’degjon si kercllojne dhambet te terbuem?

Rrezik shoh n’ata sy heret a vone!”

.

E ai m’u gjegj: “S’te shoh dot te friksuem!

Dreqnit le t’i kercllojne sa t’duen çatajte,

– E kane me ata, qe n’pise jane te denuem!”

.

Te gjithe u kthyen at’here nga penda e majte;

Por, si per shenje, nga i pari tue u zgjerdhi,

Gjuhen ma pare shternguen mes dhamesh djajte;

.

E ai ****’n e vet e kishte ba buri.