Liri, ne ende jemi  në  të mbjellat e farave

Liri, ne ende s´jemi në stinën e të korrave!

( a. g. )

Jetën që po jetojmë duhet ta themi të tërën

atdheu ynë Iliria, është e plagosur në qenie

ndarja vendit  po godet me ndarje të reja

me pika gjaku  i  kemi  pragjet  e  shtëpive

ngritu atdheu im, ti e di kush ty të mbron!

Gjuhë, liri, atdhe, flamur, u kam të shenjtë

këto vargje  i kam himn në të tëra krijimet

por ajo që mua më sjellë  frymëzim  është

muza, hapësirat  e  panjohura të së vërtetës

e vërteta e vogël më e vogël se atomet dhe

futonet, grimcat më voglane të qenies sime

Udhët e heshtjes janë  gropa  katakombesh

stuhi të ashpra erërash  pa emër e mbiemër

himn kthesash nëpër  trazira  të  ndjeshme!

Gjuhë, liri, atdhe, flamur, ju kam të shenjtë

njerëzit e sotëm  jemi vonë në disa procese

ndriçuesit e qenies janë  tjetër  lloj i muzës

poezia tek unë më vjen prej së brendëshmi

trokitjet e saj  janë  tinguj, melodi, frymim

me poezinë  jam  afër  dhe larg, jemi qenie

Njeri, liri në mua quaj atë që mund ta kem,

atë që mund ta preki, ta ndiej, dhe ta shijoj

dua të jetoj si notat, si  tingujt, si  meloditë

liria në mua nuk vjen nga besimet, por nga

kultura e vetëdijës, dhe aftësia sa krijojë!

Liri, ende jemi në të mbjellat  e  farërave

Liri, ne ende s´jemi n´stinën e të korrave!…

Atdhe Geci – Dhjetor, 2019